Wat is dat toch met dat kleuteren

Madelief

Daarbij wetenschappelijk onderzoek en de wet negerend, alsmede de mening van ouders die hun heel wat meer uren per dag 'naar het kind kijken'.

skik

Ben blij dat zoon extra jaar heeft gekleuterd

Mijn zoon heeft een extra jaar gekleuterd. Hij zat in groep 2 van een combiklas groep 2/3. Het was voor hem heel goed omdat hij echt nog niet toe was aan groep 3. Hij was echt nog te speels en veel te snel afgeleid en kon zich nog niet lang genoeg concentreren. Nu zit hij in groep 3 en is hij een van de beste van de klas. Hij legt nu dus een goede basis. Of dit zo blijft weet ik natuurlijk niet maar deze goede start pakken ze hem niet af. Eerlijk gezegd ben ik nogal verbaasd over het feit dat hij het met adhd zo goed doet op school.

Groetjes Sandra

Ook blij

Mijn zoon is ook heel blij, dat hij niet een jaar extra heeft gekleuterd. Nu kan hij volgend jaar lekker gaan studeren, inplaats van dat hij nog een jaar naar school moet.

Ik had het al eerder gevraagd, maar al die ouders die zo blij zijn met dat extra kleuter jaar, zouden jullie dat ook zijn als je het zelf moet betalen?

Denk het niet

Hij begon zich pas aan het eind van het jaar in groep 3 te interesseren. Moet ook eerlijk zeggen dat hij nu medicijnen krijgt voor zijn adhd en toen nog niet. Hij had heel erg op zijn tenen moeten lopen als hij toen naar groep 3 was gegaan. En nu was hij er echt klaar voor.

Piekhaar,

Als ik het zelf had moeten betalen had mijn zoon ook een jaar extra gekleuterd. Het gaat toch om het welzijn van je kind en niet om geld?? Anders had hij veel te veel op zijn tenen moeten lopen en was hij waarschijnlijk ergens anders blijven zitten. Nu is dat risico kleiner omdat hij er nu klaar voor is en wel begrijpt waar hij mee bezig is.

Alles is relatief

Sandra:"Nu zit hij in groep 3 en is hij een van de beste van de klas. Hij legt nu dus een goede basis. Of dit zo blijft weet ik natuurlijk niet maar deze goede start pakken ze hem niet af."
En als dat nou waar was, als iedereen het consequent zo zou bekijken en beoordelen, dan zou je nog een punt kunnen hebben.
Het probleem is dat dat niet zo is. Die hele goede prestaties (beste van de klas) worden gerelativeerd door dat zittenblijven. Dat is altijd al zo geweest, hoewel je daar tot voor kort niet veel van hoefde te merken als je kind maar op dat niveau bleef.
Het is/was een soort geheim 'doen alsof'.
Dat geheim wordt expliciet door het gebruik van streefniveaus en tussendoelen. Zie http://www.leerlijnentaal.nl/page/121/technisch-lezen-en-schrijven.html
Ik geloof onmiddellijk dat je zoon goed scoort op: lezen en spellen klankzuivere woorden (van het type mmkm (stip), mkmm (kast) en mmkmm (kwast)), lezen korte woorden met afwijkende spellingpatronen (flat) en meerlettergrepige woorden, maken gebruik van een breed scala aan woordidentificatietechnieken, herkennen woorden steeds meer automatisch.
Maar hoe doet ie het op: herkennen lettercombinaties en letterpatronen(o.a. de sch, de ch, au, ai, ui, oei), herkennen lettergrepen in geschreven woorden (o.a. horen, beren, overal, vreselijk), herkennen het unieke letterpatroon van (leen)woorden (politie, tram, etalage), maken gebruik van de betekenis van een woord (feest – feestelijk), maken gebruik van de context van een woord (het woord chirurg via een verhaal over een ziekenhuis)?
Daar wordt hij (is het niet vandaag, dan wel zeer binnenkort) aan afgemeten, zie http://www.ouders.nl/cgi-bin/TMMforum/NFshowpost.cgi?template=4&actueel=0&archief=1&zoek=zittenblijven&thread=167540&forumsel=23&forum=23&post=2742049
Het is goed mogelijk dat hij het langs die maat ook goed doet. Er is een groep leerlingen die school helemaal niet nodig heeft en die per definitie het aanbod zo ver vooruit zijn dat ze de les niet hoeven te volgen om het toch te weten en te kunnen.
Ik hoop van harte dat jouw zoon tot die leerlingen hoort.
Maar dat zijn wel uitzonderingen. Het is vanzelfsprekend dat de meeste leerlingen instructie nodig hebben voordat ze iets kunnen. Het niet kunnen wordt gemeten, of die instructie nu geweest is of niet.
En dan hoort jouw kind ineens niet meer tot de besten, maar dan is er een achterstand. Geen goede start dus.
Groet,
Miriam Lavell

Zie wel hoe het in de toekomst gaat

Nu gaat het goed en geniet ik daarvan. Gaat het straks minder zien we het dan wel weer. Hij hoeft van mij ook geen dokter ofzo te worden. Als hij maar gelukkig is in hetgeen hij doet. Uiteindelijk is het volgens mij meer een type om met zijn handen te werken. Al wordt hij putjesschepper, als hij daar blij mee is vind ik het prima. Want dat lijkt me toch allerbelangrijkste. Dat je kind gelukkig is.

Absoluut

Absoluut tegen de wetenschap in, een op een zijn alle kinderen anders dan in een groep met 25 kinderen. Ook zijn alle kinderen thuis anders dan op school en daar moet het gebeuren, helaas.....

M lavell

Ik zou een eigen klasje beginnen, succes.

Madelief

Kun je je niet beter verdiepen in de argumenten die hier genoemd worden? Ik zou schrikken als je de juf was van mijn kind, zo stellig overtuigd van je gelijk, niet open voor een andere mening.

Andere kant van de medaille

Ik lees ze hier zo vaak, de discussies over die nare scholen die herfst-winterkinderen een jaar 'extra' willen laten kleuteren.. maar het gros hier het niet mee eens is. Vind je iets anders, dan krijg je de hele goegemeente over je heen.
Desondanks kan ik het niet laten. Mijn ervaring is anders en daarom kan ik mij wel vinden in wat juf zegt. Voor zoon, van midden oktober, hebben wij destijds ook de keuze moeten maken en zijn juf adviseerde destijds hem nog een jaar in groep 3 te laten. Wij konden ons daarin vinden; hij was écht nog niet toe aan serieus zijn best doen. Zoon is inmiddels (sinds oktober) 12 en zit in groep 8. Is echt niet de oudste van de klas; er zijn 3 of 4 kinderen in de loop van de jaren blijven 'hangen' en die zijn ouder dan hij (juli/augustus). Wat er voor pleit dat het voor meer kinderen destijds een betere beslissing zou zijn geweest om ze een jaar 'extra' (zo 'extra' vind ik het niet) te laten kleuteren. Ik vind nog steeds dat we destijds een goede beslissing hebben genomen en sta daar nog steeds achter. Ik zou dan ook willen pleiten voor het 'doorsturen naar groep 3 op individuele basis' en dat betekent niet automatisch door. En dat betekent ook dat ouders (of erger nog, de kinderen zelf) niet worden aangegeken op het feit dat ze gewoon met 6 jaar naar groep 3 gingen, in plaats van als kleuter van 5.

groetjes Arawen

Mooi pleidooi

Arawen:"Ik zou dan ook willen pleiten voor het \'doorsturen naar groep 3 op individuele basis\'"
Dat kent twee problemen. De eerste is de hier al aangehaalde, namelijk dat je aan kleuters niets kunt zien dat iets steekhoudends zegt over hun niveau of cognitieve ontwikkeling.
Het andere probleem is dat je feitelijk pleit voor individueel gericht onderwijs. Dat is ook een manier en ik kan me voorstellen dat daar vurige aanhangers van zijn.
Het is alleen wel een beetje duur en daardoor bij uitstek niet weggelegd voor het gesubsidieerde onderwijs. Leuk ideetje voor een particuliere school misschien.
Groet,
Miriam Lavell

Andersom

Nee Miriam, ik bedoel een andere manier van aanpak. De andersom-methode. Een kind dat in de zomervakantie nog 5 jaar is en ergens voor de kerstvakantie 6 moet worden, MAG naar groep 3, als het daar al aan toe zou zijn. Nu is de tendens meer dat het 'moet', tenzij er dringende reden zouden zijn om het niet te doen.
'T is een andere manier van kijken.

Nou madelief

Miriam komt een stuk geinformeerder over dan jij en kan met echte argumenten komen.

Met "jouw gevoel" zou ik als ouder bar weinig kunnen.

Meestal gaat het goed

Ik ken geen kinderen die schade opgelopen hebben vanwege te laat of te vroeg doorstromen naar groep 3. Mijn eigen ex-kleuter heeft lang gekleuterd (januari-kind). Ze is nu bijna 7 en als je het haar vraagt gaat ze morgen terug naar haar vrienden in de kleuterklas (terwijl ze deels groep 4 werk doet, maar dat is weer een heel ander verhaal). Ik voel wel wat voor dat individueel gerichte onderwijs. Bij ons op school kan veel, maar het moet wel allemaal binnen de beschikbare pakketjes vallen.

Mogen kost geld

Arawen:"Een kind dat in de zomervakantie nog 5 jaar is en ergens voor de kerstvakantie 6 moet worden, MAG naar groep 3, als het daar al aan toe zou zijn. "
Ik vind het leuk geformuleerd maar het probleem blijft. "ergens aan toe zijn" impliceert dat je haarscherp verschillen tussen kleuters zou kunnen zien en dat is dus niet zo.
Mogen en niet hoeven impliceert dat het budget rekbaar is (een jaartje meer of minder maakt niet uit). Dat is ook al niet zo.
Nou ja, op een particuliere school wel natuurlijk.
Maar goed: feitelijk is de situatie zo dat kinderen uit een instroomjaar bij elkaar blijven. Niet gesorteerd worden op meer of minder capaciteiten. Ze hobbelen met elkaar mee in dat model dat er zo uit ziet uit efficientie overwegingen (geld, uitvoerbaarheid).
Er is geen mogen of moeten aan, het werkt nu eenmaal zo (behalve schoolplicht natuurlijk).
Groet,
Miriam Lavell

Arawen

Nou, ik denk dat Arawen niet individueel gericht onderwijs bepleit, maar het aan het einde van het schooljaar de kinderen individueel beoordelen of ze naar groep 3 kunnen.
Prima idee, per geval kijken. Het lijkt me alleen zinnig om dat niet alleen aan het einde van groep 2 te doen, maar in elke groep. Ik snap niet waarom zittenblijven in hogere groepen als problematisch wordt beschouwd en in groep 2 per definitie niet. Echt onbegrijpelijk. Zoals P zegt, een jaar extra lees-, schrijf- en rekeninstructie, daar hééft een zwakkere leerling tenminste iets aan. En nog iets: als je in groep 2 doubleert en je blijkt alsnog een zwakke leerling die doublure nodig heeft in een hoger leerjaar, dan mag je gezellig naar het speciaal onderwijs.

Ook dat is relatief

vic, de schade is ook al relatief. De angst voor schade bij vermeend te vroeg doorstromen is een emotioneel dingetje. De blijdschap met de hoogste scores van de klas ook. Die angst en blijdschap slaat als een blad aan de boom om als de administratie verandert, zie mijn bericht 'alles is relatief'.
Dan ontstaan er in eens andere angsten en blijdschappen.
Van de maan af gezien is het allemaal gepruts in de marge. En dan vooral voor kinderen die helemaal geen schade van zittenblijven hebben. Doorstromen was ook best geweest.
Groet,
Miriam Lavell

Arawen

Die andere manier van kijken is prima, als het tenminste wettelijk zo geregeld is dat je kind er dan later niet op afgrekend wordt. Voor jouw methode zou je dan de grens in Nederland bijv. op 1 augustus moeten leggen, ook prima.
Hier in Italië is het namelijk al zo geregeld. De kinderen die in de twee maanden NA de grens 6 jaar worden mogen eventueel eerder door. De andersom-methode zoals jij dat noemt betekent dat je eventueel gaat versnellen mocht een kind er aan toe zijn, niet dat je kinderen die 2-3 maanden VOOR de grens jarig zijn standaard vertraagt tenzij het uitblinkers zijn.
Juist omdat het zo moeilijk te zien is aan kleuters of ze nou ergens aan toe zijn en dit zomaar van de ene op de andere maand kan veranderen. Met het eventueel versnellen loopt het kind bij een verkeerde beslissing nauwelijks risico. Het kan als het jaar niet goed uitpakt alsnog weer terug naar zijn oude klas die het jaar erop met groep 3 begint, zonder dat dat hem voor de rest van zijn schoolcarriere aangemerkt kan worden.
Met de politiek van vertragen-tenzij loopt het kind wel risico. Als het de verkeerde beslissing is geweest dan is die niet meer makkelijk terug te draaien en zelfs al gaat het wel goed, dan kan het kind onverwachts toch nog in zijn latere schoolcarriere eroop afgerekend worden dat het al een jaar langer erover gedaan heeft.
Welke grenst je ook neemt er is altijd een overgangsgebied waarin kinderen met een leeftijd zitten die heel dichtbij een ander schooljaar zitten. Met een pessimistische houding neem je de kinderen in de maanden ervoor en meent dat die er nog 'te jong' voor zijn. Met een optimische kijk meen je juist dat de groep in de maanden ernar misschien wel 'oud genoeg' is om al met de hogere groep mee te kunnen.
Leuk detail is, dat in Italië de juffen dat niet bepalen , maar de ouders in overleg met de leerkrachten. De beslissing is de verantwoordelijkheid van de ouder, want die kent het kind het beste en is degene die met de consequenties van deze keus zal moeten dealen.
Verder ligt de grens hier al bijna 40 jaar op 1 januari en blijken italiaanse herfstkinderen het al die decennia prima te doen in een groep 3 die helemaal niet speels in ingericht. Ik snap dus niet waarom nederlandse herfstkinderen ineens zo'n ontzettende behoefte aan alleen maar spelen zouden hebben dat dit leren lezen in de weg staat en ik ben er van overtuigd dat dit alleen maar in de ogen van juffen en ouders zo is.
Groeten Primavera

Mag al

Primavera, in die zien mag er al van alles (maar moet niet). Kinderen mogen altijd eerder doorstromen.
Groet,
Miriam Lavell

Psychologisch

Dat bedoel ik niet, Miriam, kinderen van alle maanden mogen versneld over of blijven zitten, maar dat zijn meestal uitzonderingen.
Het probleem is dat er een officiele grens bepaald wordt waarvoor kinderen automatisch overgaan-tenzij en waarna kinderen alle kinderen die niet overgaan als zittenblijver worden geclassificeerd. Zodra er een grens is vastgesteld, waar je vanwege administratieve redenen moeilijk onderuit kan, wordt er anders gekeken naar de kinderen die dicht bij die grens jarig zijn.
De italiaanse oplossing hiervoor iedereen die voor 1 januari jarig is gaat over, iedereen die tussen 1 januari-28 februari jarig is, is een twijfelgeval. Er wordt helemaal niet speciaal naar kinderen van december-november gekeken, waardoor hun resultaten of gedragingen ook niet op een goudschaaltje worden gewogen en ze gewoon zonder dat iemand er zich druk om maakt meestromen met de rest.
Het hele gedoe van individueel bekijken, al of niet 'jong', voorstanders en tegenstanders die achteraf verbanden leggen met overgang van de twijfelgroep, enz. is hier verschoven naar een groep kinderen die na de grens jarig zijn waardoor je in feite over een versnelling discussieert ipv een vertraging. Als die doorgaat bespaart dat een jaar onderwijsfinanciering en als die niet doorgaat dan zit het kind gewoon in zijn jaar en vraagt het geen extra financiering. Wat de beslissing ook wordt, het kind kan er later door een vervolgschool of kwalificatieplichtwet, enz. niet op worden aangekeken en bovendien kan een verkeerd uitpakkende beslissing veel makkelijker worden teruggedraait.
Kennelijk hebben mensen psychologisch een groep dicht bij de grens nodig waar men over kan bakkeleien. Door een twijfelgroep NA de grens aan te wijzen hebben de consequenties van overgaan of niet financiel en adminstratief niet meer zoveel impact.
Groeten Primavera