Weinig interesse door ouders

Prima tess

Iedereen die op school wil helpen, moet dat vooral lekker doen. Maar dan wel graag zonder te zeuren waarom er zo weinig ándere moeders helpen. Jouw hobby, jouw dingetje en níet het mijne.

Tirza

Mijn moeder

deed echt niets op school hoor en geen enkele moeder trouwens. Ik ging half de jaren 60 naar de lagere school. Mijn moeder brácht me niet eens. Ik ging gewoon zelf. In Rotterdam nog wel, grote stad.

Tirza

Ik bemoei me niet met het onderwijs ....

,maar ik en vele ouders met mij verrichten hand- en spandiensten zodat het onderwijzend personeel zich bezig kan houden met het geven van onderwijs!
En nee, dat is niet de ideale professionele situatie, maar het gaat hier wel om de basis en het welzijn van onze kinderen.
De tijd die een leerkracht nodig heeft voor de klussen binnen en buiten school, de was, nou verzin het maar, kan niet besteed worden aan kinderen.
Zonder hulp van ouders in ieder geval geen festiviteiten buiten school, versoberde festiviteiten binnen school, zwemles, excursies, luizen controles, sportdagen, fotograferen, sfeeraankleding van school.

Ouders hebben in een lessituatie alleen contact met kinderen in een begeleidende rol. Kleuters kunnen zelfstandig aan een computerprogramma werken, moeten alleen "op weg" geholpen worden.Lerares hoeft niet te pendelen tussen verschillende ruimten en kan tijd besteden aan de restgroep. Leesmoeders helpen kinderen "goede" leeskilometers te maken. Wat ze doen is bij een kind gaan zitten en luisteren naar het lezen en eventueel corrigeren. Veel meer kinderen krijgen op deze eenvoudige manier aandacht en de kans is kleiner dat ze in fouten blijven hangen, omdat niemand hoort wat ze lezen. Veel beginnende lezers lezen hardop en met meerdere ouders kun je deze verspreiden zodat ze elkaar niet afleiden. Zie dit allemaal te regelen met 1 leerkracht. Voordeel is dat lerares kinderen die extra aandacht nodig hebben in een rustige omgeving extra aandacht kan geven. En er wordt geholpen met techniekaktiviteiten.
Er wordt door erg veel ouders geholpen, werkend of niet en dat wordt door leerkrachten gewaardeerd. De grenzen zijn heel duidelijk en de sfeer heel goed.
Door deze sfeer onder ouders en onderwijzend personeel is er een sterk saamhorigheidsgevoel. Er wordt dus niet negatief "gebept" , want dat krijg je heel snel terug op je bord.
Waar draait het om, waarschijnlijk om centen. Het gaat hier niet om een "arme" school en het toch wel beperkte budget moet besteed worden in de lengte of de breedte en hier wordt het besteed aan o.a. nieuwe onderwijsmethoden, passend schoolmeubilair , gezond schoolklimaat....en als ik dan mag kiezen?
69er

Helemaal mee eens 69er

Het draait uiteindelijk toch allemaal om de financien. En wat ze niet aan begeleiding hoeven uit te geven kan gebruikt worden om de kwaliteit van het onderwijs op peil te houden.

Bovendien wordt het bij ons op school ook erg gewaardeerd en laten ze dat ook duidelijk blijken met ouder bedankdagen enz.

En ik vind het ook erg gezellig om te doen. En bovendien is het een uitgelezen kans om eens achter de schermen te kijken en de andere kinderen in de klas en de juf wat beter te leren kennen. De school van mijn kinderen bevordert daarom ook de ouderparticipatie zeggen ze....

69er

Waar ligt bij jou de grens tussen onderwijs en amateurisme? Wat nou als ik als ouder verwacht dat mijn kind lezen wordt geleerd door een professional en niet door een goedwillende moeder?
Hoe kan het dat scholen voor speciaal onderwijs al de activiteiten die jij noemt als zijnde sfeerbepalend wél kan uitvoeren zonder ouderhulp?

Tirza

Precies dees68

Een kijkje achter de schermen. Hoe doet de juf het, hoe doen de andere kinderen in de klas het, waar liggen de vriendschappen en problemen. Léuk. Tóp. Eigenbelang dus.
Wie behartigt het belang van het kind? Zijn jullie dezelfde ouders als degenen die mopperen over wisseling van leerkrachten, onrust in de klas door vervangers, help mijn kind krijgt een LIO-stagiair voor de klas - dat kan toch niet goed zijn, ouders die te lang in de kleutergroep blijven hangen om half 9, enzovoort?
Alle ouders om half 9 de school uit. Tjonge, dát zou een rust geven. En een duidelijkheid en structuur. Dan maakt het niet uit als er elke dag een ander voor de klas staat. Immers, al die ruis van al die moeders - daar ben je van verlost.

Tirza

Wat ik altijd 'leuk' vond: luizencontrole!

Ja gek of niet, het is natuurlijk niet de allerleukste bezigheid, maar wat ik WEL leuk vond: de luizencontrole was gewoon om half 9 in de klas als de les begon. Dus lekker 'stiekem' even de sfeer proeven in de klas, de aanpak van de juf, ervaren wie de stoorzenders in de klas waren, de lesstof die er wordt behandeld en natuurlijk hoe je eigen kind zich in de klas gedraagt. En dat allemaal terwijl je intussen de hoofden van de kinderen inspecteert...
Groejes,
Bibi

Precies bibi

Eigenbelang dus. Fijn, even in een half uur alles over een klas te weten komen en lekker stempeltjes te kunnen zetten. Stoorzender.......braaf kind......leuke juf.

Tirza

Amateurisme

De lerares leert de kinderen lezen, de ouder heeft alleen een helpende taak.
Ik ben niet persoonlijk thuis in het speciaal onderwijs, maar ik geloof dat hier ook veel kinderen naar toe gaan met andere dan leerproblemen. Om een voorbeeld te geven in de omgang. Op onze school komen leerlingen vanuit de klas naar een ruimte voor de luiscontrole. Op een school voor speciaal onderwijs zullen vanwege de rust en regelmaat de vaste ouders naar het kind toe gaan. Ik kan me voorstellen dat de manier van het uitvoeren van aktiviteiten zoals dat in regulier onderwijs het geval is niet mogelijk is in het speciaal onderwijs. Om deze reden zal er niet veel gebruik gemaakt worden van ouders, niet omdat het niet nodig is, maar omdat dit het welzijn van de kinderen niet ten goede komt.
69er

Precies

Ik ben het helemaal met je eens, Tirza. dergelijke activiteiten worden aangegrepen om "sfeer" te proeven, om stempeltjes te zetten etc "Die Pietje is altijd zo druk" "Henkie kan niet leren" "Frekie heeft luizen". Meestal zijn het ook die ouders die die "sfeer" willen proeven, die willen zien hoe kind het doet in de klas etc, die die klusjes in de klas doen.
Ik vergeet nooit dat ik door een leesmoeder, 2 jaar nadat ze met mijn kind had gelezen, mij vroeg of dochter nog steeds moeite had met lezen, want toen ze met mijn kind las, had ze zo'n moeite. Dat vond ik haar niets aangaan en dat heb ik haar ook zo verteld. Mevrouw was gepikeerd, maar ik vind dat een impertinente vraag. Dat wordt wel zo in de hand gewerkt, als ouders voorbij schieten in hun taak en verantwoordelijkheid.
Ik moet hier dan ook denken aan dr. Phil die het laatst had over "helicoptermoms". Dat zijn moeders die steeds om hun kinderen heen cirkelen. Ze moeten alles van hun kinderen weten: hoe is ie in de klas, hoe zijn de andere kinderen in de klas, wat doen ze etc etc. Dr. Phill noemde dat geen daad van liefde of behulpzaamheid, wat die moeders zelf aangaven, maar een vorm van egoisme: de kinderen vragen er (bijna) niet om, maar toch wordt het gedaan, "uit liefde".
Dus: rijden af en toe prima, maar qua onderwijstaken niet.

Ik help ook

maar heb er eerlijk gezegd nog nooit bij nágedacht of ik er een ouder op aan zou spreken of zijn kind wel goed leest of niet. Ik flits (computerlezen) en ik ben leesouder geweest. Als jongste in groep drie zit, zal ik vast ook wel leesouder zijn als ze er weer om vragen. Ik vind dat meehelpen en niet de juf spelen zeg maar. Mocht er een keer bij het flitsen iets zijn wat erg opvalt ofzo (maar dan ook érg opvalt), dan zeg ik dat tegen de juf en is het verder haar ding. Ook of zij het aan die ouder zegt of niet. Ik doe daar verder niets mee. En stoorzender of braaf kind, daar heb ik me ook niet zo mee beziggehouden, ook niet bij een excursie ofzo. Tuurlijk zijn er drukkere kinderen en minder drukke kinderen, dat zij zo, prima, ik ben er dan om mee te helpen (rijden of begeleiden) zodat die excursie door kan gaan (bij mijn kind zijn/haar klas, de andere klassen heb ik niks mee te maken), verder niks.

Ik ben er niet zozeer om sfeer te proeven of wat dan ook.

Ergens verbaast het me dat er hier zo afgegeven wordt op hulpouders, de scholen waar het gebruikelijk is, zijn er maar wát blij mee. Maar mocht het uiteraard er zo aan toe gaan dat je wordt aangesproken over je kind haar gedrag of prestaties, dan snap ik waarom het wat minder gewaardeerd wordt.

Als je een kind mee hebt bij schoolreisje of excursie en het had een bloedneus of heeft gespuugd of weet ik wat, vinden jullie dan ook dat het de taak is van de leerkracht om dat te zeggen. Ook te zeggen bedoel ik. Zouden jullie het dan ook bemoeiziek vinden als die ouder die dat kind in haar/zijn groepje had, je er nog later op aansprak? Dit even gewoon als vraag, niet als kritiek of aanval.

Groetjes,
Wilma

Nou tirza

Je vult het wel erg in hoor. Ik had het over een kijkje nemen achter de schermen. Dat is niet hetzelfde als:

"Hoe doet de juf het, hoe doen de andere kinderen in de klas het, waar liggen de vriendschappen en problemen"

Ik heb alle vertrouwen in de juffen van mijn kinderen. Zij hebben er immers voor gestudeerd en ik niet. En bovendien lijken het me ook twee heel capabele, invoelende mensen. Meehelpen heeft wat mij betreft dus echt niets met controleren te maken.

En ach ja eigenbelang... Ik ben nogal nieuwsgierig aangelegd en vind het leuk om mijn kind eens in een andere setting te zien functioneren. Ik zie het meer als een typische win-win situatie: Ik doe het omdat ik dat leuk vind ja, en de school vaart er blijkbaar ook wel bij. Anders zouden ze namelijk niet steeds om hulpouders vragen.

En de rest van je "vragen" vind ik zo suggestief, daar ga ik niet eens op in. Hoe haal je het in je hoofd omdat soort zaken bij elkaar te trekken.

Fijn voor jou dat je nooit de behoefte hebt gehad om te helpen op school. Maar laat alsjeblieft anderen die dat wel leuk vinden een beetje in hun waarde.

Ouderhulp

ik denk zeker wel dat er ouders rondlopen die met verkeerde motieven op school helpen en/of die alles naderhand overal rondbazuinen. Maar dat geldt echt niet voor álle hulpouders. Zelf ben ik bijvoorbeeld geen luizenmoeder maar ben wel blij dat er ouders rondlopen die dit karwei regelmatig op zich nemen. Ook is het wel handig voor de leerkrachten als er bijvoorbeeld ouders zijn die helpen afdrogen na het schoolzwemmen of helpen omkleden bij het gymmen, zeker bij de kleinere kinderen. Hierbij heb ik wel een aantal keren geholpen. En ja, dan proef je tevens de sfeer in de groep en leer je de leerkrachten beter kennen.

Wilma

Dat had ik wel graag willen weten, mocht m'n kind 's avonds nog wat hebben. Van de juf of van een begeleidend ouder, dat zie ik totaal niet als bemoeiziek.
Mij lijkt het me best leuk om ooit (oudste is net 4) voorleesmoeder te worden, als ik de tijd daarvoor heb. Gewoon omdat ik (voor-)lezen en kinderen zelf erg leuk vind, niet om juf te spelen of politiewaakhond.

Inderdaad

Ik help al jaren,als voorleesouder bij de kleuters,leesmoeder in groep 3 en 4,mee met zwemles,mee op schoolreis,en helpen bij de knutselochtend.Maar gewoon om te helpen,meer zit er niet achter,het is leuk om te doen.
Bastet

Wat is ouderbetrokkenheid?

Ouderbetrokkenheid heeft toch veel te maken met een wederzijds wantrouwen tussen ouders en school. Ouders willen op deze manier informatie inwinnen over wat er nu precies op school gebeurd en daar eventueel controle over houden en scholen willen door dit contact de ouders 'opvoeden' tot goede opvoeders waar ze zonder hulp niet toe in staat zouden zijn, ze willen 'gehoorzame' ouders.

Zeer leerzaam is het volgende onderzoek over ouderbetrokkenheid, welliswaar meer toegespist op middelbare scholen, maar de essentie blijft hetzelfde: http://soc.kuleuven.be/ceso/dagvandesociologie/papers/Ouderbetrokkenheidsbeleid%20in%20concentratiegebieden.pdf

Mijn conclusie is dat ik eigenlijk wel een zeer betrokken ouder ben in de zin van bemoeien met de prestaties van de school, maar niet in de betekenis die scholen er aan geven, namelijk op komen draven wanneer de school dat nodig vindt.

Groetjes Primavera

SAMENVATTING ONDERZOEK:
Wat is ouderbetrokkenheid?

De betrokkenheid van ouders bij school en de leerprestaties van hun kinderen hangen sterk samen. Er is in onderzoeks- en beleidskringen een sterke consensus ontstaan over deze samenhang.
Uit nadere beschouwing blijkt al snel dat het verband tussen betrokkenheid van ouders en leerprestaties uit zijn verband wordt getrokken. Resultaten van wetenschappelijk onderzoek worden gedecontextualiseerd ingezet voor beleid. Het verband tussen ouderbetrokkenheid en leerprestaties zoals gevonden in onderzoek kan vooral worden verklaard door een min of meer SPONTANE congruentie tussen thuis- en schoolmilieu. Er zijn veel scholen waar die spontane congruentie afwezig is. Ouderbetrokkenheidsbeleid wordt vaak ingezet op scholen waar juist incongruentie bestaat in de hoop eenzelfde congruentie te bereiken en soms af te dwingen, hoe anders de populatie van ouders en kinderen ook is.

Verband tussen ouderbetrokkenheid en schoolprestaties

Wanneer ouders betrokken zijn op de schoolgang van hun kinderen, doen hun kinderen het beter op school en vallen ze minder vaak uit. Er zijn hier 4 redenen voor:
1.De belangrijkste verklaring daarvan is dat ouders die betrokken zijn ook vaker kunnen zorgen voor een thuisklimaat dat past bij het schoolklimaat. Dit is het CONGRUENTIE-ARGUMENT. Kinderen presteren beter op school wanneer zij ouders hebben die thuis voorlezen, structuur kunnen bieden en waarden overdragen die ook dominant zijn op school. Wanneer er gezocht wordt naar een verklaring voor achterblijvende prestaties van kinderen uit de lagere klasse en migrantenkinderen. Dan wordt er gesproken over incongruentie of een kloof tussen de thuiscultuur en school. Deze verklaring verwordt snel tot het zogenoemde DEFICITMODEL: onderwijsachterstanden worden verklaard vanwege het gebrek aan capaciteit van ouders om hun kinderen goed voor te bereiden. Het "blaming the parents" wat neerkomt “op het terugspelen van de hulpeloosheid van het onderwijs naar de ouders”.
2.Scholen vragen vaak behoorlijk wat ondersteuning van ouders bij het leren voor een proefwerk, het schrijven van werkstukken en het praten met kinderen over school: het ONDERSTEUNINGSARGUMENT. Veel ouders kunnen vanwege hun eigen achtergrond, of gebrek aan tijd vanwege werk hun kinderen niet adequaat ondersteunen bij schoolwerk ook als zij dit wel zien als een belangrijke taak. Ouders die dit wel kunnen omdat zij zelf voldoende opleiding hebben genoten en tijd hebben, geven hun kinderen een voorsprong.
3.Behalve in de informele activiteiten zijn ouders ook vertegenwoordigd in de formele organen van de school. In die organen wordt - hoe beperkt misschien ook - tegenmacht gegeven aan de school: het MACHTSVERDELINGSARGUMENT.
4.Leerkrachten baseren hun verwachting ten aanzien van de prestaties van leerlingen onder meer op de inschatting van de betrokkenheid van ouders en daardoor investeren zij meer of minder in de leerling. Een leerkracht handelt op basis van verwachtingen en maakt ze daarmee ook waar. De verwachtingen van docenten van ouderbetrokkenheid hangen sterk samen met de sociaal-economische achtergrond van ouders: het PYGMALION EFFECT.

Segregatie van beleidscontexten

Het Nederlandse onderwijs is van oudsher sterk gedifferentieerd. Verschillende leerlingen zitten op verschillende scholen en krijgen, ook binnen die scholen, verschillend les. Het resultaat van bedoelde en onbedoelde sortering van leerlingen over scholen en klassen is een scherpe sociaal-economische segregatie. Ten eerste krijgt de sociaal-economische scheiding van leerlingen in grote steden een ‘kleur’ wat grotendeels het gevolg is van sociaal-economische factoren en maar ten dele aan de 'kleur' van de kinderen ligt. Ten tweede ontstaat er in het voortgezet onderwijs een dubbele segregatie. Er is een scheiding tussen havo/vwo en vmbo, maar ook een scheiding tussen vmbo’s o.a. door vluchtbewegingen van ouders.
Door de nadrukkelijke differentiatie in het onderwijs zijn scholen sterk verschillend. Ze zijn verschillend omdat ze verschillend samengestelde populaties kennen, maar ook omdat de organisatie van de school zich bedoeld en onbedoeld aanpast aan die populatie. Bovendien betekent een bepaalde leerlingsamenstelling ook een bepaalde oudersamenstelling. Bij een sterke segregatie tussen scholen, kunnen we stellen dat positieve verbanden tussen ouderbetrokkenheid enerzijds en leerprestaties en schooluitval anderzijds vooral betrekking hebben op een bepaald segment van de scholen. Immers, betrokkenheid van ouders concentreert zich op de ene school en is gebrekkig op een ander. Niet verwonderlijk speelt het ouderbetrokkenheidsbeleid vooral op scholen waar een gebrek aan betrokkenheid wordt vernomen. Dit betekent dat met de scherpe segregatie de positieve verbanden uit betrokkenheidsonderzoek van de ene context, die van scholen met veel ouderbetrokkenheid, naar de andere context, die van scholen met een gebrek aan betrokkenheid, wordt geprojecteerd.

Inzet correlaties voor beleid

Beleidsmakers en schoolleiders interpreteren (wereldwijd) uit de resultaten van onderzoek dat zij voor ‘moeilijk bereikbare’ ouders ouderbetrokkenheidsprojecten moeten starten. Uit onderzoek blijkt echter (met stevige onderbouwing internationaal en nationaal) dat interventies om ouderbetrokkenheid te versterken geen of nauwelijks aantoonbaar effect hebben op schoolprestaties en ‘engagement’ van leerlingen. Er is onderscheid tussen “spontane activiteiten” en “aangespoorde activiteiten”. De eerste vorm van ouderbetrokkenheid correleert met leerprestataties, de tweede niet omdat de correlatie tussen ouderbetrokkenheid en schoolprestaties vooral te maken heeft met de CONGRUENTIE TUSSEN SCHOOL- EN THUISMILIEU. Juist deze congruentie is moeilijk te beïnvloeden.
Toch zijn beleidspraktijken er vaak opgericht dat ouders hun gedrag bijstellen, terwijl juist beleid ten behoeve van die beïnvloeding geen effect sorteert. Vanuit gemeenten en scholen wordt aan migrantenouders en ouders uit lagere klassen verteld dat hun medewerking nodig is voor het schoolsucces van hun kinderen. Ouders worden daarmee mede verantwoordelijk gemaakt voor de reproductie van ongelijkheid in het Nederlandse onderwijs. De taal van ouderbetrokkenheid vanuit de school is een taal van partnerschap, van gelijkwaardigheid, wederzijds respect en samenwerking. Bij nadere analyse willen leraren echter helemaal geen partnerschap, leraren willen dat ouders zich gedragen zoals zij van hun wensen.

Resultaten onderzoek - Lage en vage verwachtingen van ‘de ouder’
Het beeld dat scholen van ouders hebben is vaak erg negatief. Vaak hebben de professionals een beeld van hoe een goede ouder betrokken hoort te zijn op de ontwikkeling van zijn of haar kind en laken zij het gebrek aan dat gedrag. Allerhande sociale problemen worden aan dit gebrek toegedicht. Veel professionals proberen de kloven tussen ouders en kinderen en ouders en professionals te dichten met mentoren en coaches. Maar bovenal is opvallend hoe wordt gesteld dat het moeilijk, zo niet onmogelijk, is om jongeren te helpen zonder de problemen van de ouders aan te pakken. Eerst de chaos thuis oplossen, dan pas jongeren helpen ontwikkelen, zo lijken sommige professionals te denken. Het wordt voorgesteld als de SINE QUA NON van hun werk.
Opvallend is hoezeer de professionals in dit veld zelf relativeren hoeveel invloed zij hebben op de thuissituatie van de kinderen waarmee zij werken. Uit ervaring weten ze goed hoe moeilijk gedragsveranderingen te bewerkstelligen zijn. De verwachtingen van ouderbetrokkenheidsbeleid zijn dan ook opvallend laag. Bovendien is het voor professionals vaak moeilijk om helder te maken wat hun verwachting nu precies is. De verwachtingen blijven dus behalve laag ook vaag.

Ingezette beleidsinstrumenten
Er gaan allerlei doelstellingen, verwachtingen en processen achter "ouderbetrokkenheid" schuil. De beleidsinstrumenten van scholen zijn onder te verdelen in drie categorieën: tegenmacht, communicatie, en veranderingsopdrachten.

1.Tegenmacht
Soms wordt op scholen georganiseerd dat ouders (ondersteund) weerwoord kunnen geven aan de schooldirectie en hun commentaar kunnen uiten op het beleid, maar vaker is dit type beleid (soms bewust en doelmatig) afwezig. De ervaren kloof tussen ouders en school wordt door de professionals zelden gedicht door ouders de gelegenheid te geven om, ondersteund door bijvoorbeeld opbouwwerk, georganiseerd tegenspel te bieden. De stem van de ouder in termen van medezeggenschap is vrijwel overal afwezig, of wordt slechts zeer selectief gehoord. Juist de afwezigheid van beleid om ouders zich te laten organiseren om tegenspel te bieden is opvallend, want ook een vorm van beleid.

2.Communicatie
Voor scholen betekent ouderbetrokkenheid primair dat professionals op school – leraren, mentoren, onderwijsondersteunend personeel of schoolmaatschappelijk werkers – in contact treden met ouders. Omdat spontaan contact ontbreekt, en de formele communicatiekanalen zoals de medezeggenschapsraad niet worden gebruikt, proberen professionals allerlei contactmomenten in te bouwen en ouders naar school te krijgen. Deze vormen van contacten verschillen van formeel naar informeel en van vrijblijvend naar verplichtend.
a.De meest formele, maar tegelijkertijd meest vrijblijvende vorm van communicatie vindt plaats middels overlegkringen. Deze kringen trekken vooral een bepaald (hoogopgeleid, wit) segment van de ouders. Deze ouders weten de weg naar zulke kringen te vinden, doorzien de bedoeling ervan en zijn bereid er tijd in te steken.
b.Wanneer een school wil inzetten op een uitbreiding van de betrokkenheid komen er meer informele en verplichtende maatregelen in beeld. Professionals gaan dan op zoek naar zaken
waar zij controle over kunnen uitoefenen en waarlangs zij contactmomenten kunnen bewerkstelligen. Een veel voorkomende tactiek is het verplicht ophalen van rapporten. Wanneer het contact eenmaal gelegd is en de drempel om naar school te komen wat lager is, proberen professionals ouders te informeren over een heel scala aan kwesties rondom de ontwikkeling van hun kinderen. Hierbij gaat het vooral om een verondersteld gebrek aan inzicht van ouders in zaken die op leerlingen afkomen, te compenseren.
c.Een derde mogelijkgeid is huisbezoek.

3.Veranderingsopdrachten
Professionals zien veel tekortkomingen in de opvoeding van leerlingen, vooral wanneer dat gevolgen heeft voor hun werk. Communicatie loopt vaak geleidelijk over in pogingen om het gedrag van ouders te veranderen. Er wordt een appel gedaan aan ouders om zich meer in lijn met de wensen van de school te gedragen ten einde het onderwijs van hun kind te bevorderen. De professionals interpreteren de afwezigheid van bepaalde groepen ouders op zichzelf als gebrek en als indicator voor andere gebreken in de opvoeding.
Er wordt geprobeerd om de vrijblijvendheid van informeren en instrueren om te zetten in meer verplichtende verhoudingen. Dat gebeurt meestal door verandering van gedrag – in elk geval medewerking met school – vast te leggen in een contract. Opvallend is dat centraal onderdeel van deze contracten het opdagen op school zelf is. De belangrijkste gedragsverandering die scholen willen afdwingen is naar school toe komen wanneer school dat nodig vindt. Contracten moeten een heldere en formele basis bieden voor toezicht van school op de opvoeding van kinderen.

Creëren van congruentie
De dominante doelstelling in ouderbetrokkenheidsbeleid is het creëren van congruentie tussen school- en thuismilieu. Zoals is gebleken gaat het daarbij vooral om een aanpassing van thuis. Zowel communicatie en meer openlijke veranderingsopdrachten zijn erop gericht ouders in te lichten over manieren waarop zij hun kind beter kunnen toerusten op het leven op school. Professionals wensen dat ouders de hidden pedagogy van school overnemen.
Professionals zoeken naar manieren om hun appel op ouders kracht bij te zetten. Ze zijn zich goed bewust van de formele grenzen die hun handelen heeft. Daarom zoeken zij meer informele, maat tegelijkertijd verplichtende vormen van contact. Ouderbetrokkenheidsbeleid betekent in de praktijk dan ook vooral een verzameling pogingen van professionals om het gedrag van ouders “gunstig” te beïnvloeden. Het zijn de professionals die de weg wijzen en de ouders die moeten volgen.
Pogingen om alle ouders te bereiken, zijn meestal pogingen om de “moeilijk bereikbare” ouders naar school te krijgen. Daarvoor vinden professionals soms verregaande initiatieven, zoals huisbezoeken bij ALLE ouders, noodzakelijk. Ouderbetrokkenheidsbeleid is zo gezien vooral een initiatief van professionals. Het gaat eerder om school die zich betrekt bij ouders, dan om ouders die zich betrekken bij school. De eenzijdigheid van deze beweging vertaalt zich ook in een vervaging van middel en doel. Ouders die bereid zijn om aan de eisen van school te voldoen, heten betrokken, terwijl ouders die dat niet doen, niet betrokken zijn.

Soort hulp

er zit, mijn inziens, wel een duidelijk verschil tussen de soort hulp die ouders vaak bieden op school. Meehelpen omkleden bij de gym- en of zwemles is anders dan leesouder zijn. Tijdens de handwerkles de kinderen de festonsteek of kruissteek aanleren vind ik ook heel anders dan leesouder of computerouder zijn. Dat laatste heb ik ook wel gedaan bij de kleuters, vanaf groep 3 wordt dat hier niet meer gedaan (wel pc maar geen ouderhulp erbij).

Zelf heb ik bij terugkomst van de schoolreis ook eens een ouder kort ingelicht over het ziekzijn van haar kind gedurende die dag. Dit omdat het betreffende kind ingedeeld was in het groepje waar ik de leiding over had.

Maar ik kan me Tina's reactie ook goed voorstellen. Als een hulpouder zich op den duur als leerkracht gaat gedragen en de kinderen zich eraan ergeren zijn zowel de hulpouder als de leerkracht(en) niet goed bezig.

Erg blij

Ik ben erg blij met de ouderhulp op school. Elke vrijdagmiddag worden er aan kinderen van groep 5-8 cursussen gegeven door ouders (en leerkrachten), in kleine groepjes over vaak heel specifieke onderwerpen.

Van de leerkrachten verwacht ik niet dat ze mijn kind de werking van een digitale camera kunnen uitleggen, en hem de volgende week leren jongleren met kegels. Natuurlijk zijn ouders geen pedagogen, maar veel van de ouders bij ons op school zijn hoger opgeleid dan de juffen. En als ze dan leren over magnetisme of het breken van licht, dan ben ik blij dat ze dat leren van een hoogleraar in de natuurkunde en niet van iemand die op de Pabo ooit wel eens een keer een werkstuk over de regenboog heeft gemaakt.

Nee

Jvo: "Natuurlijk zijn ouders geen pedagogen, maar veel van de ouders bij ons op school zijn hoger opgeleid dan de juffen. En als ze dan leren over magnetisme of het breken van licht, dan ben ik blij dat ze dat leren van een hoogleraar in de natuurkunde en niet van iemand die op de Pabo ooit wel eens een keer een werkstuk over de regenboog heeft gemaakt."
Onzin. De leerkracht heeft een pedagogische en didaktische opleiding voor kinderen in die leeftijd. Hij/zij weet het niveau van de kinderen. Een hoogleraar natuurkunde weet inderdaad meer over bijvoorbeeld het breken van licht en magnetisme, maar weet er weer zoveel van, dat het voor de (meeste) kinderen onbegrijpelijk kan worden of het wordt didaktisch niet handig aangepakt. Liever de leerkracht dan hobbieende ouders, ook al weet de leerkracht er minder van. Waar ligt de grens dan? Ik denk er toch echt niet over om taal te gaan geven op school. Ik ben daar nl. hoger in opgeleid dan de leerkracht. En mijn man kan dan rekenen gaan doen. Nee hoor. Laat leerkrachten hun werk doen (zonder ouders die vinden dat zij het beter kunnen).

Jvo

Een kind gaat in de bovenbouw 9 dagdelen naar school. Ik begrijp uit de postings van alle betrokken ouders hier dat docenten tijd en handen te kort komen om ieder individueel kind van alles te leren. Pffffff, als er geen hulpouders zijn, kan er niet meer worden gelezen, gecomputerd, geflitst, gezwommen, gehandwerkt, geknutseld en nog heel veel andere zaken.
En bij jou op school hebben ze gewoon tijd om een heel dagdeel te besteden aan "specifieke onderwerpen" zoals de werking van een digitale camera? Tjonge. Hoe dóen ze dat zeg. Hebben ze die vrijdagmiddag niet keíhard nodig om met de kinderen te lezen, te flitsen en te computeren?

Tirza

Politieke kwestie

Ik sluit mij aan bij Tirza. Scholen hoeven niet alleen te draaien op ouderhulp, zij moeten in staat zijn het zelf te doen. Je zou bijna denken dat een heleboel activiteiten en onderwijsgerelateerde taken niet door kunnen gaan als hulp van ouders ontbreekt! Dit kan toch niet?
Waarom draait een middelbare school wel zonder ouderhulp en de basisschool niet? Hoe komt het dat de basisschool dan zo weinig middelen krijgt dat ze volledig afhankelijk zijn van ouderhulp? Of heeft het te maken met het feit dat basisschoolleerlingen extra begeleiding nodig hebben? Waarom heeft de politiek daarvoor geen geld vrijgemaakt? Ik vind het triest dat er een beroep gedaan moet worden op ouders. Verder kan het bij mij ook niet in dat er zelfs ouders worden gevraagd om schoon te maken. Hoe kan het dan dat er geen geld is voor een schoonmaakdienst?
Eigenbelang bij die ouders is het wel een beetje, want zodra hun kind de overstap heeft gemaakt naar het voortgezet onderwijs zijn de ouders ook van die school verdwenen. Waarom blijven ze dan niet de boel steunen, ook nadat hun kind naar de middelbare school is gegaan?
De basisschool van mijn kind heeft destijds een paar bevlogen moeders een ID-baan (vergelijk het met de vroegere Melkertbaan) aangeboden. Dat ging uitstekend. De ene moeder verrichtte hand- en spandiensten, dus vanaf tolk bij Turkse moeders tot de volledige administratie en de andere werkte in de bibliotheek. Iedereen was gewend aan die moeders, dat ging heel goed. Ze hoorden gewoon bij die school. Totdat zij hun ID-banen moesten opzeggen wegens bezuinigingen.. mensen, mensen, waar zijn we toch mee bezig? De school ging op zoek naar andere moeders die dit vrijwillig op zich wilden nemen en hebben die inmiddels gevonden.
Het overblijf is nu uitbesteed, maar daarvoor werd er wel van moeders verwacht dat ze een hele groep uitgelaten kinderen onder de duim moesten houden. En dat ging niet altijd goed, aangezien die moeders alleen ervaring hadden met hun eigen (één, twee of drie) kinderen en niet met 20 leerlingen..
Ook klassenassistenten zijn wegbezuinigd, dus elk jaar krijgen wij als ouders de vraag of we bereid zijn om als twee hulpouders in de klas van je kind te functioneren. Dat betekent: begeleiden bij excursies, zwemles, toezicht houden bij omkleden voor of na gym, etc. Ook zochten ze naar ouders die de oudercommissie willen bemensen (tja, dat krijg je als de moeders samen met hun VO-kind vertrekken) en ouders die kunnen assisteren bij de boekhouding. De moeders die aangesloten zijn bij de oudercommissie zorgen dus voor de organisatie van het sinterklaasfeest, kerst, pasen, spelletjesdagen, sportdagen, etc., etc. Wel mogen de kinderen van de bovenbouw assisteren bij de sportdagen van de onder- en de middenbouw.
Ouders hoeven niet de school schoon te maken, daarvoor zorgt een schoonmaakdienst.
Overigens, wij hebben ook geen lees- handenabeid, -reken- en taalmoeders, op die school is daar een speciaal hiervoor opgeleide leerkracht voor aangesteld. En er zijn ook andere leerkrachten die voor extra hulp beschikbaar zijn. Dat is beter dan ouders die de wijsheid in pacht (denken te) hebben. En als ze dat wel hebben, kunnen ze dat dan wel op de juiste (en geduldige) manier aan het kind overbrengen? Niet elke hoogopgeleide ouder kan dat!
Ook valt het mij op dat veel moeders staan te popelen om mee te gaan met het schoolreisje. Ik heb dat nooit begrepen. Je zit in een lawaaierige bus, er wordt een een groepje kinderen toegewezen dat jij mag begeleiden, er wordt een beroep gedaan op jouw verantwoordelijkheid, je bent echt de hele dag bezig met die kinderen en komt doodmoe thuis. Nee, dan ga ik liever zèlf met mijn kinderen naar dat pretpark, dat is een stuk leuker en minder vermoeiend!
Gelukkig beschikt die school wel over een concierge en secretaresse. Zij hebben een betaalde baan. Ik weet dat de politiek ook de concierge wilde wegbazuinigen, maar dat is op onze school nooit gebeurd. Wij als ouders hebben een handtekeningenactie gehouden.
Er zijn wel moeders aangesteld om te controleren of kinderen luizen hebben en te assisteren met het fluor spoelen.
Ik verbaas mij er echt dat ze zo afhankelijk zijn van ouderhulp.. het lijkt wel een soort wederdienst: wij helpen je kind, dus je kan ook op school helpen.
En ik blijf het vreemd vinden dat de middelbare scholen in tegenstelling tot de basisscholen over voldoende middelen beschikken om alles gewoon door te laten gaan.
En of ik zelf bij een school heb geholpen? Nee, want ik had een betaalde full-timebaan. En al had ik dat niet, dan zou ik niet op vrijwillige basis op school gaan werken. Dat is mijn mening.
De lagere school waar ik op zat (eind jaren 60 tot midden jaren 70 was er wel ouderhulp (helpen met de schoolkrant, etc.) Mijn moeder heeft zelf ook nooit op school meegeholpen en ik vond het zelf prima zo.

Marimba

Het zijn allemaal ouders, die weten dus ook allemaal hoe ze kinderen moeten benaderen en om welk niveau het gaat. Hier op school hebben we er erg goede ervaring mee, eigenlijk alleen maar positief. De kinderen zijn ook mondig genoeg om aan te geven dat ze het niet snappen of dat het juist te makkelijk is.

Misschien is de gemiddelde ouder geen perfecte docent, maar ik vind wat er wordt aangeboden belangrijker dan de precieze manier waarop. De kinderen genieten ervan en komen altijd enthousiast terug (er zijn ook cursussen die worden gegeven door de docenten, gymleerkracht en stagiaires, dus kan je altijd voor een 'professional' kiezen).

Valkuil jvo

Jvo:
"Het zijn allemaal ouders, die weten dus ook allemaal hoe ze kinderen moeten benaderen en om welk niveau het gaat."
Dat is nu juist de valkuil. De spreekwoordelijke hoogleraar uit het voorbeeld van marimba is waarschijnlijk ook ouder.

Tirza

Hier hebben docenten (blijkbaar) tijd genoeg om de kinderen alles te leren (Montessorischool), want het uitstroomniveau is meer dan voldoende.

Bovendien is er in de bovenbouw verder bijna geen inzet van ouders nodig.

Tinus

Het was mijn spreekwoordelijke hoogleraar

Ervaring hier op school is dat het goed werkt. Dan kan je wel allemaal beren op de weg zien, maar de school is er zelf óók bij en docenten bemoeien zich er actief mee. Het is dus zeker niet zo dat élke ouder zomaar alles kan geven...

In de onderbouw wel jvo

begrijp ik uit je posting? Dus als ik het goed begrijp, helpen al die ouders in de onderbouw zó keihard mee dat kinderen in de bovenbouw a. geen ouderhulp meer nodig hebben (er hoeft niets meer te worden geoefend) b. tijd over hebben voor buitenschoolse tralala en c. een hoog uitstroomniveau hebben.

Nou nou. Daar liet ik me mooi voor betalen als onderbouw-meehelp-moeder. En dan noemde ik mezelf leerkracht.

Tirza

Dus? hoe zit het nou precies?

Eerst schrijf je dat er Hele Bijzondere Lessen worden gegeven door Hele Knappe Mensen en dat je daar blij mee bent want die hebben iets te bieden wat de reguliere docenten niet te bieden hebben. En nu schrijf je dat het wel meevalt en dat de docenten zich er actief mee bemoeien. En de docenten zijn blijkbaar zó goed ingevoerd in de materie dat ze niet alleen zich er actief mee kunnen bemoeien, maar dat ze ook de ouders die deze Bijzondere Lessen kunnen geven, kunnen beoordelen en selecteren. Tjonge. Nou, dan kunnen ze die lessen vast zelf ook wel geven. Tijd zat immers.

Tirza

Tirza

In de onderbouw is er geen structurele ouderhulp nodig, in de middenbouw wordt er alleen gelezen met de kinderen. Uurtje per week voor vaste ouders (ja ja, gratis en voor niks). Het overgrote deel van het 'lesgeven' gebeurt dus echt door de leerkracht...

Wat jouw probleem met de cursussen is snap ik eerlijk gezegd niet zo goed, en ook niet waarom je zo'n belerend toontje aanslaat. Je zult begrijpen dat ik geen zin heb om daarop te antwoorden, maar je bent van harte welkom om op vrijdag middag de ouders te komen keuren.

Hier is iedereen tevreden, en dat is voor mij het belangrijkst. Vind je het niks, dan voer je het lekker niet in op school. Mij best.

Nee klopt

Onze school is misschien niet helemaal doorsnee. Ik heb alleen aangegeven dat ik wél blij ben met de ouderparticipatie en de manier waarop dat gebeurt bij ons op school, zoals (bijna) iedereen z'n eigen ervaring vertelde.