Wie denkt mee over kleuterzoon

Ayla

Tja een ding is zeker: de hersenen van hb kinderen werken op een heel ander niveau.
Ik word ook weleens moe van zoon: gaan ze met school naar Space Expo of Nemo, vraag ik hoe het was: "Saai, saai, saai". Zucht. Nou gaat hij godezijdank met plezier naar school en valt er voor hem nog een heleboel te leren maar toch...
Jouw dochter moet school gaan associeren met leren en uitdaging. Niet thuis. Anders denkt ze: "waarom zou ik naar school gaan als ik het ook thuis kan leren?"
Thuis kreeg en krijgt zoon uitdaging genoeg maar ik heb altijd heel duidelijk gemaakt dat school in eerste instantie de plek is om te leren en om zijn nieuwsgierigheid te laten bevredigen. En hoe dan ook, school is verplicht. Dan kan je er maar beter ergens je plezier en lol uithalen anders zijn het lange jaren voordat je je diploma hebt. Je hoeft niet alles even leuk te vinden en een stuk "saai" hoort erbij maar er zijn zat andere dingen te leren behalve puurgerichte kennis.
Het fijne is nu wel dat hij op een opleiding zit met kinderen en docenten die gelijkaardig denken en ongeveer hetzelfde willen. Die linksom "saai" vinden dus dan maar rechtsom of samen een andere manier vinden. Leren is het middel, niet het doel.
Dit besef heeft zoon gelukkig en dat maakt het makkelijker. Jouw dochter is wellicht nog te jong voor dat besef maar ze moet dit wel gaan erkennen en begrijpen. Ze zal wel moeten. En hoe eerder ze dit doorheeft en accepteert hoe beter. Gewoon doen wat er gevraagd wordt en des te eerder is ze ervanaf. Letterlijk en figuurlijk.
Zoon zit er nu op te azen dat er een mogelijkheid is om al in de vierde klas eindexamen te doen in verschillende vakken. Dat betekent wel dat hij er hard aan moet gaan trekken en een stuk gemakzuchtigheid moet gaan laten varen. Goede motivatie dus
Als jouw dochter vindt dat ze nu Frans moet gaan leren; prima. Maar dan niet thuis. Op school. Ze wil leren; daar is school voor en ze krijgt die mogelijkheid.
Ik denk dat ik in jouw situatie wellicht de uitdaging thuis even heel flink zou indammen. Na gesprekken met de orthopedagoog en school. Alsook dochter zelf.
Als ze doorkrijgt dat op school doen wat er gevraagd wordt de snelste weg is, geeft dit wellicht motivatie. Dan kan ze versnellen en is ze eerder van de basisschool af.
Ik vermoed dat ze ergens wel degelijk een grote schop onder haar k*#!t nodig heeft. Maar wel op een goede manier

Petra

Eens met je bericht in grote lijnen maar "Probeer haar net als Miriams zoon nog een paar jaar op de lagere school doorbrengen, laat haar desnoods alleen maar boeken lezen en dan op een bepaald moment gaat ze naar de middelbare school." is niet de oplossing. Ik ben zo de lagere school doorgekomen en ben echt mentaal lui geworden. Ik heb echt weer moeten leren om te denken op de middelbare school, zeg maar. Weet niet goed hoe ik het uit moet leggen, maar het is net alsof er een stukje van me afgepakt is. Een kind, wat voor kind dan ook, heeft stimulatie nodig, en dat niet aanbieden is echt zonde.

Weet ook niet hoe je dat wel kunt realiseren, maar ik viel even over deze zin

Enne, wat betreft te ver doordenken, een docent heeft ooit eens tegen me gezegd "don't be afraid to state the obvious!". En dat heeft me echt geholpen.

En toch

Zijn er ook kinderen die al die aparte behandeling helemaal niet willen. Die toch al moeite hebben in het sociale verkeer en helemaal geen bijzondere positie willen. Die het zich vreselijk aantrekken als andere kinderen zeggen:"Waarom heb jij geen gewoon rekenboek en zit je op de computer?".Die qua intelligentie beter met volwassenen kunnen praten, maar ook wel "stom" zouden willen giechelen met kinderachtige groep 5 meisjes.
Sommige kinderen zijn intelligent maar vinden het prettiger om wat in de menigte op te gaan. Het "domme" kind uit de klas vindt het ook niet prettig als er constant over achterstanden en speciale werkjes wordt gepraat.Ze moeten wel gemaakt worden, maar het hoeft niet zo benoemd te worden.
Sommige dingen zijn ook niet echt belangrijk. Ayla`s dochter gaat naar het VWO/Gymnasium. Dat is al bekend vanaf groep 1/2 toch? Maar toch gaat hier ook weer aandacht naar toe. "Je kan beter, we moeten oefenen". Waarom? Vindt school dat er geoefend moet worden?

Ot elisa

Je schrijft: "Tja een ding is zeker: de hersenen van hb kinderen werken op een heel ander niveau.
Ik word ook weleens moe van zoon: gaan ze met school naar Space Expo of Nemo, vraag ik hoe het was: "Saai, saai, saai. Zucht."

Kan je dat eens uitleggen want ik begrijp dat niet - ik zie hier wel heel vaak dezelfde reaktie die ik zo ondankbaar vindt en waar ik heel slecht mee omkan... . Is er iets dat ik over het hoofd zie dan?

Ik zou

dochter als de bliksem aan gaan melden bij leonardo. Volgens mij is je dochter terecht gekomen in een enorme uitzonderingspositie op school en ik geloof niet dat je daar nog wezenlijk iets aan kan veranderen. Ik denk dat als je haar niet nu in een klas zet waar ze meehobbelt met de rest ze zich alleen maar moeilijker zal gaan kunnen aanpassen in een klas, en dan krijgt ze het nog een heel aantal jaren behoorlijk moeilijk. Volgens mij heb je echt maar twee keuze mogelijkheden; of dat, of haar meer individueel onderwijs laten volgen zoals (gedeeltelijk) thuisonderwijs of zoeken naar alternatief onderwijs. (democratische school bijv)

Sasvangent

Laat ik voorop stellen dat "saai" soweiso een veel geuit woord is van veel schoolkinderen en vooral als ze gaan puberen
Verder nemen de hersenen van hb kinderen (ik wil niet generaliseren maar laten we het maar even zo noemen) informatie anders op en ze verwerken informatie anders. Hoe het precies werkt weet ik ook niet maar afgaande op wat ik gelezen heb en gehoord van mede-ouders is dit een gemeenschappelijk iets. We hadden toevallig eergisteren een avond op school en alle brugklasouders van het Gymnasium+ hadden zoiets van: "als ik voor iedere keer dat mijn kind iets "saai" vindt een euro kreeg waren we allang miljonair" LOL.
Wat voor de een leuk is of een uitdaging hoeft dat dus voor hun niet te zijn. Ze zoeken continu die cognitieve uitdaging, ook als het niet om leren gaat.
En ja, ik hou zoon voor dat "saai" een relatief begrip is en dat ook "saaie" dingen moeten en er zelfs eens stukje leuk in kan zitten.
Voor de rest laat ik het maar zo. Het is wel jammer want we kunnen de laatste jaren maar weinig dingen samen doen omdat hij het "saai" vindt. En hij is nog te jong (hij is net 11) om die dingen te doen die hij niet saai vindt. Hb pubers (zeker jongens) zijn niet gemakkelijk. Of ze willen computeren of sporten en de rest is saai. Ach, gaat wel over. Gewoon er niet verder in mee gaan en er zeker geen ruzie over maken.

Geen herkenning

Ik herken dat alles maar saai vinden helemaal niet. Wel dat ze soms sneller met iets "klaar" zijn dan je zou verwachten. Ik vind het juist zo leuk dat de jongens alles wel interessant vinden en dat ze zo leergierig zijn. Je kunt juist zo enorm veel leuke dingen met ze doen en met ze bespreken. Dus nee, ik herken het niet en ik denk ook niet dat het per definitie een soort kenmerk van HB kinderen is.
Misschien is het meer een puber-ding (niet HB puber stiefdochter vindt namelijk wel alles stom en saai, ook dingen die ze een jaar geleden nog leuk vond), maar dat is ook meer een houding dan dat het nou echt van binnenuit komt. Het is zo niet cool om enthousiast over iets te zijn, vooral als het iets van school is!

Saai

Saai is hier ook het codewoord, zowel voor hb-puberella als de niet hb'ers. Als ze ergens geen zin in hebben, als ze iets moeite moeten doen, als iets niet spectaculair is, als iets niets speciaals is, dan is het altijd SAAI. Dat woord heeft een hele andere betekenis gekregen, heeft in ieder geval niet alleen iets met verveling te maken.

Saai

Klopt, ik vertaal "saai" dus vooral maar als "niet-cool".

Elisa - vraagje, ot

"Verder nemen de hersenen van hb kinderen (ik wil niet generaliseren maar laten we het maar even zo noemen) informatie anders op en ze verwerken informatie anders. Hoe het precies werkt weet ik ook niet maar afgaande op wat ik gelezen heb en gehoord van mede-ouders is dit een gemeenschappelijk iets."

Als ik naar mijn zoon kijk, dan lijkt het dat hij instinctief heel veel lijkt te snappen, en dat hij heel veel stadia lijkt over te slaan. Hij is bijna 4 en kan me bijvoorbeeld vertellen dat 3 X 4 12 is, zonder dat hij uit kan leggen hoe hij eraan komt. Ik zit nu te twijfelen of hij gewoon een ontzettend goed geheugen heeft (memo met hem win ik echt niet) en het een keer gehoord heeft, of dat hij het toch snel uitrekent. Hoe zou ik dit kunnen testen en is dit een beetje wat je bedoelt?

Irene - herkenning

Maar dat is net het gekke. Ik heb een kind met brede interesses, ze kan niet genoeg doen, moet overal wel iets over weten en zit zelden stil.
Maar als ze dan met school ergens naartoe gaan, heeft ze nooit zin, is het altijd saai en viel er blijkbaar nooit eens wat leuks te beleven. Vandaar dat ik om extra uitleg vroeg aan Elisa.
Ze vindt zoveel leuk, maar blijkbaar niet als het met/door school is ofzo. Ze zou nog liever in de klas blijven rekenoefeningen maken... stel je voor, terwijl je lekker naar een toneelstuk ofzo mag.
Afin, het is geen probleem maar ik vind dat altijd zo raar: iedereen blij want 'geen les' en dochter maar zeuren.

Maxime

gezien de activiteiten die dochter als saai bestempelt, gaat het niet om saai in de zin van geen moeite willen doen. Het gaat om dingen waar ze geen moeite voor moet doen (gewoon met klas naar tentoonstelling, naar toneel, dat soort dingen). Thuis vindt ze dat leuk, met school was het altijd saai, dus echt saai dan.

Dc - 3 x 4 = 12

Misschien kun je hem vragen om te tekenen hoeveel 3 x 4 is? Of met knikkers o.i.d. laten zien. Kijken of hij dan 3 groepjes van 4 maakt.
Of vraag hem iets moeilijkers wat hij niet uit zijn hoofd zal weten, bijv. 9 x 3.

Ik herken het. Als zoon een som voor zich heeft geeft hij binnen 2 seconden het juiste antwoord terwijl ik nog bezig ben met stap 1
Geen idee hoe je dat zou kunnen testen maar idd slaat zoon heel veel stappen over, zeker met rekenen. Als ik hem dan vraag hoe hij bij het antwoord komt kan hij het ook moeilijk uitleggen.
Dit was ook een probleem met rekenen op school en zeker nu op het vo omdat ze de uitwerkingen op moeten schrijven en dan gaat het mis. Het reproduceren van de informatie en hoe ze aan die informatie komen om het dan stapsgewijs op te moeten schrijven en verwoorden is heel lastig.
Er stond een mooie omschrijving bij de opleiding van zoon over hoe deze kinderen leren en hoe het onderwijs daarop aangepast moet worden. De "kapstok" waaraan de informatie gehangen wordt is heel uitgebreid en grillig en lijkt van de hak op de tak te gaan. Van bovenaf ("topdown") en heel contextbreed. Als een soort doolhof. Terwijl wij keurig de lijntjes volgen in geordende, voorgebaande stappen zijn die hersenen van onze kids al lang vele stappen verder en via een omweg bij de uitgang gekomen. Maar kunnen uitleggen en laat staan op papier zetten hoe dan wel, tja.

Sas

Je dochter is dus niet de enige Het hoort erbij. Ik zou me er niet al te druk om maken. Binnenkort komt er ook hier op school weer zo'n "leuke" activiteit en ik weet dat ik er niets over hoef te vragen na afloop omdat het vast "saai" was

Elisa

Mijn zoon maakte van 9x3 in zijn hoofd heel snel 9+9+9. Ik heb het even gevraagd. De uitwerkingen erbij zetten was inderdaad lastig. Als ze volgens de richtlijnen van de rekenmethode van school althans moesten. Hij kon meestal wel zijn eigen uitwerking uitleggen. Soms niet en dan zei hij:"Tja, ik weet gewoon direct het antwoord".

Elisa

Dank je voor je uitgebreide antwoord

Ik weet van mezelf ook dat het ook heel belangrijk was dat ik "waarom" snapte van dingen. Ik ben op een gegeven moment compleet afgehaakt van wiskunde omdat mijn docent me behandelde als een dom blondje op de vraag "waarom is een cirkel 360°". En omdat hij zo reageerde dacht ik dat ik iets heel voor de hand liggends niet zag, en geloofde ik hem dat ik geen wiskunde kon (terwijl ik tot de 3e altijd hoge cijfers had). Pas op mijn 19e heb ik ontdekt waarom die cirkel 360° is en mijn interesse voor wiskunde teruggevonden. Het is zo belangrijk om uit te vinden hoe kinderen denken, waarom ze bepaalde vragen stellen, en zo serieus mogelijk naar een antwoord te zoeken. Op een jonge leeftijd kun je zoveel schade aanrichten als docent. Voor zulke malloten wil ik mijn kinderen graag beschermen

Mijn zoon heeft veel moeite met om hulp vragen als hij iets niet begrijpt op school. Ik heb hem verteld dat domme vragen niet bestaan en dat het juist dom is om niet om tekst en uitleg te vragen. Daar zijn docenten ook voor.
Ik ben ook heel erg blij dat de docenten van zoon de leerlingen juist stimuleren om te vragen en door te vragen. Geen enkel antwoord is vanzelfsprekend en juist het waarom is belangrijk. Waarom kom je op dit antwoord? Waarom op dat antwoord? En iedereen en alles wordt even serieus genomen.
Ja, ik heb ook een paar van die verschrikkelijke leraren gehad. Mensen die nooit voor de klas zouden hebben mogen staan. Die er stonden voornamelijk ter ere en glorie voor zichzelf en niet voor de kinderen.
Maak het die leraren maar moeilijk, leg ze het vuur na aan de schenen. Onderwijzen en leren moet tweerichtingsverkeer zijn; elkaar uitdagen, motiveren en stimuleren. Ik vond het heel mooi toen een aantal docenten van zoon die ik onlangs sprak zeiden dat ze juist zoveel van die kinderen leerden en dat ze door die kinderen weer de passie voor het onderwijs en het doorgeven en vooral delen van kennis krijgen. Dat ze zelf geinspireerd raken door die rare denkkronkels van die hb-ertjes. Ook al verzuchtte een van hen dat het af en toe ook wel net lijkt alsof ze 20 ADHD'ertjes voor zich in de klas heeft Ik ben heel dankbaar dat zoon zulke docenten heeft getroffen. Die zijn goud waard.

Reactie

Saai is hier ook een veel gebruikt woord, al jaren. Ook bij dingen waarvan ik denk dat ze dat eigenlijk wel interessant of leuk zou moeten vinden. Schooluitstapjes idem, maar vaak kijken de kinderen die er bij zijn anders tegen dingen aan en gaan minder diep op dingen in, zij houdt zich dan ook weer in wat dan weer in haar ogen saai is, ze zou beter mee kunnen gaan met de uitstapjes van groep 8, dat zou ze denk interessanter vinden.
Deze week keek ze met haar pubernichtjes naar nick en simon, niet echt interessant was haar reactie naderhand terwijl ze met plezier naar het 8 uur journaal kijkt.

Speelt ze nog wel eens vragen veel mensen, ja hoor, ze speelt met engelse woordjes, geschiedenisboeken of moeilijke fantasy boeken. Dat is spelen voor haar, spelen met haar hersens. Als er kinderen komen spelen speelt ze nog wel met playmobil of pollypocket maar als ze weg zijn grijpt ze meteen naar haar eigen dingen. Anders is ze ook niet moe. Als ze hyper is zet ik haar wel eens een talencursus op, daar amuseert ze zich dan een uurtje mee en dan worden haar ' hersens' tenminste moe. Die moeten af en toe moegemaakt worden anders vind ze geen rust

Leo zou ik zo doen als het een optie was, ik krijg dat echter logistiek niet rond. Ik heb een baan en een tweede kind. De dichstbijzijndste leo ligt op een drie kwartier rijden.

Ze heeft nu trouwens begr lezen opnieuw gedaan en scoort a+, wat we eigenlijk ook allemaal verwachten

Straks gesprek met dat bureau en na de vakantie komt de school met een voorstel over de tweede versnelling. Ik verwacht dat die wel komt. Ik heb ook per mail aangegeven dat wij denken dat groep 6 echt niet goed voor haar is.
Ook heb ik aangegeven dat ik wel duidelijk wil vooral voor dochter. Dus niet halfslachtig 6/7 in 1 jaar maar liefst echt plaatsen in 7 kijken waar nog hiaten zitten, spelling en rekenen bijvoorbeeld en die dan met materie van 6 wegwerken
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Ayla, saaie schooluitstapjes en vriendschappen

Die schooluitstapjes kenmerken zich door haast en oppervlakkigheid. Je bent vaak langer onderweg heen en weer dan dat je daar bent. Bij dat soort uitstapjes wordt nooit ergens diep op in gegaan, geen tijd voor. Da's bij uitstapjes met groep 8 (of een Leonardoklas) net zo oppervlakkig als in welke klas dan ook.

"Deze week keek ze met haar pubernichtjes naar nick en simon, niet echt interessant was haar reactie naderhand" Dat programma is ook niet als interessant bedoeld, maar als amusement. Waarom denk je eigenlijk dat je dochter met oudere kinderen (groep 7 of 8) meer aansluiting heeft? Met haar pubernichtjes zit ze klaarblijkelijk ook niet op dezelfde golflengte.

"Leo zou ik zo doen als het een optie was". Ik kan alleen over mijn eigen ervaring met de Leo waar mijn zoon op zit spreken, maar daar ga je echt geen beter aanbod en meer persoonlijke aandacht krijgen dan je nu op deze school hebt. Je mag je echt in je handjes knijpen met alle moeite en energie die je huidige school aan je dochter en jullie als ouders besteedt. Het enige voordeel dat je dochter van Leonardo-onderwijs zou hebben is de kans ontwikkelingsgelijken te treffen. Maar de leerlingen in mijn zoon's klas verschillen onderling net zoveel van elkaar, hebben net zoveel uiteenlopende interesses en temperamenten, dat ook dat geen garantie is. Ik vind het sowieso opmerkelijk dat gelijkwaardig intelligentieniveau door velen van belang wordt geacht voor het sluiten en onderhouden van vriendschappen.

skik

Beperkte interesse

Het lijkt me lastig als de interesses van je kind zo beperkt zijn. Er is er eigenlijk maar èèn: boeken. Spelen is een verplichting en als vriendinnetjes weg zijn pakt ze boeken. Als haar hersenen moe gemaakt moeten worden dan is er een talencursus. School is ook alleen boeken. Aansluiting heeft ze niet met leeftijdsgenoten, maar ook niet met oudere kinderen begrijp ik. Uitstapjes vallen tegen, zijn niet op haar niveau.
Het lijkt me een eenzaam bestaan.

"Ze heeft nu trouwens begr lezen opnieuw gedaan en scoort a+, wat we eigenlijk ook allemaal verwachten".
Het laatste woord uit deze zin is sprekend. "verwachten".
Ik zou zeggen: verwacht niets, dan kan het ook niet tegenvallen.

Meer interesses

Muziek bijvoorbeeld. Maar boeken is echt haar ding, daar trekt ze zich in terug. Ik kan haar niet dwingen zich te bemoeien met andere kinderen, ze probeert het wel maar het veroorzaakt vaak alleen maar frustratie bij haar.

Leo kan inderdaad waarschijnlijk niet veel meer bieden dan onze huidige school en ik ben nog steeds iedere dag blij met deze school.
Wat leo haar echter wel zou kunnen is meer kans op een vriendinnetje en daar heeft ze echt behoefte aan.

We hebben vanochtend gesprek gehad met bureau en gaan nu een traject opstarten, na de vakantie komen er gesprekken en hopelijk komen daar wat nuttige adviezen uit

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Jamaar wil

Je bent een beetje hard. Hier bv. ook geen speelkind (nooit geweest trouwens), omzeggens nooit speelafspraakjes, schooluitstapjes vindt ze saai.

Mijn kind heeft wel en niet aansluiting met andere kinderen; ze wil vooral haar eigen ding doen. Doe je mee dan is dat goed, doe je niet mee en staat ze daardoor alleen, is dat haar keuze. Is daar wat mis mee? Mijn kind leeft zich uit oa. in sporten en muziek en Ayladochter in boeken, da's mooi toch?

Waarom moet Ayladochter nu weer 'meespelen' (echt spelen) met andere kinderen, of ze nu ouder/jonger/ gelijke leeftijd zijn? "Eenzaam bestaan": Wat zie jij dan als oplossing vraag ik mij af?

Sasvangent

Het gaat niet zozeer om de hoeveelheid interesses of om de hoeveelheid sociale contacten. Wat dat betreft heb ik hier thuis ook geen popi jopie die het stralende middenpunt is in een grote vriendenclub.
Maar de contacten die er zijn geeft hem veel voldoening. Die zijn waardevol voor hem. Het is voor hem voldoende, hij maakt zijn eigen keuzes en is daar gelukkig bij.
Ayla`s dochter zou graag een vriendinnetje willen, kan geen contact onderhouden met jongere-, oudere- of leeftijdsgenoten. Ze moeten ongeacht leeftijd "op haar niveau zijn"(?)
Ayla schrijft net in haar laatste posting dat Leo-onderwijs misschien de oplossing zou zijn om een vriendinnetje te krijgen. Ja, dat vind ik eenzaam klinken,ook voor de toekomst.
Het zal voor dit kleine meisje altijd lastig blijven om iemand te vinden met een iq van minstens 140.Er zijn veel slimme kinderen die moeite hebben om zich aan te passen, dat begrijp ik heel goed. Maar dit is erg extreem.
Er zijn geen kant en klare oplossingen. Dan zou opvoeden voor ons allemaal simpel zijn.Maar je kunt wel sturen en misschien stuur je soms in de verkeerde richting.
Ik dacht het duidelijk te maken met mijn posting over "verwachtingen" naar je kind toe, maar ik ben bang dat dit niet overkomt.

Aansluiting

Aansluiting vinden is sowieso moeilijker als je interesses beperkter zijn. IQ staat daar los van. Je moet iemand hebben met wie het klikt. Hoe afwijkender je interesses hoe lastiger het is om in je eigen omgeving mensen te vinden met wie het klikt. Zeker als kind omdat je dan toch bepekt bent tot school en zo.

Ik vraag me ook af of die uitjes in groep 8 interessanter zullen zijn voor haar. Want zo spetaculair anders zal dat niet zijn. Op de middelbare school heeft ze misschien meer kans om anderen te vinden met dezelfde interesses maar alsnog is het lastig want ook daar zijn de meeste kinderen met 'main stream' dingen bezig.

IQ staat hier trouwens wel los van. Er zijn ook genoeg minder slimme kinderen die moeite hebben met aansluiting. Sommige mensen functioneren nou eenmaal niet goed in een niet zelf gekozen groep.

Niet niveau

Wat vooral wringt in het kindercontact is de verwachtingen. Bv dochter wil meespelen, vriendinnetjes zeggen vandaag niet maar morgen, maar morgen is het weer morgen. Dochter snapt dat niet, afspraak is afspraak en vriendinnen doen zoiets niet. Dochter heeft al sinds de kleuterklas 1 vriendin, helaas op de oude school. Dat meisje is absoluut niet hb maar wel trouw en accepteert dochter zoals ze is. Daar gaat het om, niet uitlachen, haar niet raar vinden, haar in haar waarde laten.
Ze zit sinds kort bij de scouting en dat gaat super maar vooral vanwege een geweldige leiding. Dochter kan uren vertellen over haar dingen en die leidsters vinden het prima. Ze vinden haar zelfs super, heerlijk wijs en pienter, vrolijk en eigengereid.

Veel hb kinderen hebben andere verwachtingen bij vriendschap, daarom dat ik zeg dat ze bij het leo misschien wel een vriendinnetje zou vinden, puur vanwege die verwachting.

En ja dochter heeft weinig met andere kinderen, meer met volwassene. Zie die leidsters bv, maar ook hier is weer belangrijk, behandel haar normaal en met respect.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Uitstapjes groep 8

Jullie hebben wat dat betreft waarschijnlijk wel gelijk. Die dingen zullen we toch vooral zelf doen

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Aansluiting

Het moeite hebben met sociale aansluiting kan deels te maken hebben met karakter en eigenschappen maar ook zeker deels met IQ.
Afgaande op de contacten die ik heb met andere hb-kinderen in de klas van zoon en met hun ouders is de algemene blije verzuchting dat de kinderen elkaar gevonden hebben ongeacht leeftijd, interesses etc. Twintig heel verschillende kinderen die allemaal toch maatjes van elkaar zijn omdat ze elkaar begrijpen. Ze accepteren en respecteren elkaar en helpen elkaar.
Dat zou dan toch een heel groot voordeel zijn van een Leo of een school die werkt met hb kinderen.
Hoe zit het in de Plusklas van Ayladochter? Heeft ze daar contacten en aansluiting?
Je zoon is toch ook waarschijnlijk hb? Je zou ze allebei dan naar de Leo kunnen doen mits het praktisch te realiseren valt.
Aan de andere kant, als je dochter versnelt is ze zo van de basisschool af en grote kans dat ze op een Gymnasium wel meer aansluiting vindt. Blijft over dat ze hoe dan ook dat stuk motivatie moet zien te vinden voor school en "saai", verplicht schoolwerk.

Wil

ok, ik begrijp je. Maar dan toch nog een punt: mijn dochter (ze is 8) is best wel een popi jopie maar toch klaagt ze zelf regelmatig over de kinderen.

Als ze in groep is en ze lijkt zich te vermaken, blijkt dat achteraf vaak schijn te zijn. Dus dan is ze samen maar tegelijk ook eenzaam.
Soms heeft ze er dan geen zin meer in, houdt de boot af, totdat ze daar geen zin meer in heeft (in alleen zijn), dan gaat ze weer bij een groepje todat... . Een vicieuze cirkel.

Ik heb mij ook al liggen sufpiekeren hoor, wat ik daaraan kan doen. Maar het is mij duidelijk gemaakt door andere ouders: als ze zich afzondert, is dat haar keuze. Ze kiest dat zelf en heeft daar zelf controle over. Dat is voor haar een leerproces en als moeder moet je je kind daarin vrijlaten. Ik kan haar niet dwingen plezier te hebben omdat ze met anderen mag spelen. Want dat is ook doodvermoeiend hoor: de hele dag leukig meedoen terwijl je vanbinnen helemaal baalt.
Nu ja, allemaal erg ot maar ik leef toch vaak mee met die kleine meiden.