Wie denkt mee over kleuterzoon

Lastig

Inderdaad, lastig. Jammer dat ze niet veel interesses heeft.
"Ze zit sinds kort bij de scouting en dat gaat super maar vooral vanwege een geweldige leiding. Dochter kan uren vertellen over haar dingen en die leidsters vinden het prima. Ze vinden haar zelfs super, heerlijk wijs en pienter, vrolijk en eigengereid." Kijk uit, zolang ze "klein" is en nieuw voor de leidsters, is dit leuk. Op een gegeven moment kan het zich tegen je dochter keren. Als je ouder bent, word je snel gezien als een betweter, gaat het schattige ervan af en kan het irritant worden.
Mijn dochter vond het in de basisschoolleeftijd ook moeilijk zich in te leven in anderen en met hen om te gaan. "Mam, ze praten over GTST. Maar dat vind ik stom" Ik heb haar toen wel het advies gegeven om er naar te kijken, hoe stom ze het ook vond. Ze had daardoor wel meer aansluiting en dat vond ze dan wel weer fijn want dat wilde ze meer dan wat dan ook. Daar wilde ze allen A's en A +'en wel voor inleveren. Ik heb haar uitgelegd dat je soms dingen doet die je zelf minder leuk vindt maar die wel wat opleveren.
Nu weet ze heel erg veel van Indie muziek en rock, ze kent alle nieuw uitgekomen muziek, kan daar aanstekelijk over praten en wordt gewaardeerd om haar smaak. Ze heeft dus vrienden die daar ook erg mee bezig zijn en gaat met hen naar festivals/concerten. Ook de manier van communiceren via sociale media ligt haar: twitter, msn. Dat gaat haar goed af, is wat oppervlakkiger, je zit niet met bodylanguage en ze kan heel gevat en spitsvondig schrijven. Het is en blijft een puber die gewaardeerd wil worden.
Dus hopelijk vindt je dochter iets waar de anderen ook in geinteresseerd zijn: paarden (ze reed toch paard), muziek, toneelspel, etc Dat scheelt heel erg. Misschien kan dat bureau je dochter daar wel bij helpen.

Spelmiddagen

Er zijn trouwens ook spelmiddagen voor HBkinderen. Zoon is er toen hij op de basisschool zat een paar keer geweest en vond het erg leuk. De kinderen konden schaken, dingen bouwen, knutselen, proefjes doen etc. Alle leeftijden en jongens en meisjes door elkaar. Misschien kan je daar eens kijken?

Sasvangent

Het klinkt juist of je dochter prima de balans kan vinden tussen "samen" en "alleen". Soms behoefte aan mensen en soms liever je eigen dingen doen. Dat herken ik. Dat is kiezen voor alleen zijn, maar dan hoef je je niet eenzaam te voelen.

Kijk naar je kind, maar volg je gevoel

Hoi,

Ook onze zoon laat ook zien dat hij erg veel in huis heeft, maar het is ook een echte kleuter. Dus ondanks al zijn kennis speelt hij het liefst in de bouwhoek, constuctiehoek en met klei. Zijn werkhouding past bij zijn leeftijd.m Zolang hij dit gedrag nog vertoont is het i.m ogen niet wenselijk hem vervroegd door te laten stromen. Groep 3 zou voor hem qua leren een uitdaging zin, maar het stil zitten en echt werken een ramp. Thuis laten we hem lekker experimenteren met koken, slopen, handleidingen lezen etc.
Monique

Monique

Maar wat als dit gedrag de komende jaren zo blijft? Bij ons kind is er in dit gedrag ook de vele jaren erna nog steeds geen verandering gekomen. Nu zitten we in de pubertijd, leeftijd of gewoon karakter? Lekker lang kleuteren gaf geen verbetering in werkhouding. (Ik dacht precies zoals jij)

Werkhouding

Haha, mijn zoon is 11, zit in 1Gym en kan echt niet stilzitten en "echt" werken. Naar verwachting zal dit gedurende zijn gehele schooltijd ook niet verbeteren. Nu heeft hij ADHD maar dat ongedurige/lakse zit ook in zijn karakter. Als je wil wachten totdat een kind een "goede werkhouding" krijgt kan je heel lang wachten en zou het gros niet kunnen doorstromen of versnellen. Totaal verkeerd argument dus om te bepalen of een kind al dan niet toe is aan doorstromen/versnellen. Dit is ook uitvoerig wetenschappelijk bewezen. Juist door een kind onder zijn niveau te laten werken zal je niet snel een "goede werkhouding" kweken; integendeel.

Wil40

"Het zal voor dit kleine meisje altijd lastig blijven om iemand te vinden met een iq van minstens 140.Er zijn veel slimme kinderen die moeite hebben om zich aan te passen, dat begrijp ik heel goed. Maar dit is erg extreem"

Ik ga me niet bemoeien met dit draadje, maar mijn oog wil op deze opmerking. En ik vind hem heel vreemd... Ik heb hier 2 144+ kinderen rondlopen en ik herken helemaal niets wat Ayla of jij beschrijft over vriendschappen. Onze jongens hebben beste vrienden en een hele bubs gewone vriendjes. Geen enkel vriendje is HB. Ze zijn zeer sociaal, willen graag spelen met andere kinderen, zijn populair en ze mogen zijn wie ze zijn.

Mijn tip aan Ayla is geweest: hang niet alles op aan HB zijn. Want ik ben ervan overtuigd dat je je kind ziet zoals bv jij 144+ kinderen ziet, "erg extreem", dan wordt het er niet makkelijker op. Als je je kind ziet als een 'gewoon' kind met een talent dan is er meestal niets aan de hand.
In mijn werk kom ik meer 'zeer hoogbegaafde' kinderen tegen en ik zie deze sociale probleem helemaal niet zo vaak.

Dat Ayla's dochter een 'sociaal' probleem heeft, dat geloof ik best. Maar ik ben er niet van overtuigd dat dit enkel en alleen door haar HB zijn voortkomt. Is het haar omgeving, zijn het de verwachtingen van de omgeving, is er een 'gewoon' sociaal probleem.

Chippie

Integendeel, ik zie 144+ kinderen helemaal niet als extreem. Het woord extreem slaat op de problemen van Ayla`s dochter, niet op "extreme kinderen". Bij Ayla`s dochter zijn de problemen groot, ik legde uit dat daar misschien in te sturen is als je niet verwacht dat je kind alleen vriendschappen kan sluiten met hb kinderen.
Ik denk dat wij het prima eens zijn.

Nou moet ik jullie toch even teleurstellen

Sinds wanneer zijn IQ-tests betrouwbaar in de "144+"-range? (kende de term niet eens).

Het oplossend vermogen van de test is het grootst rond de middenmoot. Daarboven wordt het echt koffiedik kijken.

Volgens mij moet je nooit naar je kind kijken met een score in je hoofd. Tussen de 80 en 120 kom je er nog mee weg, zou het ook niet doen maar vooruit. Maar boven de 130, 140 kan je er echt niets over zeggen.
Je kan niet zeggen dat de kinderen van Chippie en van Ayla een vergelijkbare aanleg hebben, ook niet dat ze een andere hebben. Je met alleen hoe ze de test maken, niet hun aanleg.

Jullie maken die hele test veel te belangrijk.

Er zijn veel te weinig mensen in die range om er veel over te kunnen zeggen. En binnen dat kleine groepje is de spreiding ook nog eens heel groot in hoe ze zich gedragen en hun leven ervaren.

Kortom, je kan er niets mee.
Ook niet vergelijken.

Anders

Ayladochter is anders, meer kan ik er niet van maken en dat wordt echt beaamd door velen in onze omgeving. En dat zal niet alleen door dat cijfertje komen. Je hebt ook kinderen met een gemiddeld iq die anders zijn. Ik denk dat het bij haar wel en en is. Erg slim zijn, anders zijn, erg gevoelig voor alles.

Ik heb al eerder aangegeven dat dochter haar hartsvriendinnetje absoluut niet hb is, maar wel een beetje anders, maar ze accepteren elkaar in hun anders zijn.

Je hebt nou eenmaal kinderen die wat makkelijker door alles heen rollen en kinderen bij wie het wat moeizamer gaat.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Enkidoe

Mij stel je niet teleur, hoor. Ik denk er precies over zoals jij. Maar mijn kinderen en Ayla's dochter hebben toevallig dezelfde score. En ik zeg alleen maar dat die score weinig zegt over de sociale problemen die Ayla's dochter heeft. Je moet het niet in die score zoeken...

Ayla

Je dochter heeft een hartvriendinnetje... wat is het probleem???

Klinkt

Het klinkt alsof jullie zoon baadt zou hebben bij ondersteuning van zijn werkhouding. Bijvoorbeeld door middel van de beertjesmethode en wat meer structuur.
En wat betreft niet kunnen blijven zitten; in hoeverre is dat onrustige motoriek? Ik herinner mij dat je ook wel eens een zoektocht had met je dochter. Is daar ooit wat uitgekomen?
Onrustig zijn en slechte concentratie kan een familietrekje zijn maar dat is adhd ook. En dat heb je ook in vele soorten en maten. In hoeverre is het voor je zoon te behappen.
Het prettige is dat er wel handvatten zijn die kunnen zorgen dat eea net even wat prettiger verloopt. Vervelend als onrust en concentratieprobleem zorgt dat je hoofdhonger niet gestild kan worden. En dan ga je onderpresteren. En daar word je op den duur faalangstig van en gefrustreerd :S. Dat liever vermijden, zeker op zo'n jonge leeftijd als je nog moet leren dat leren leuk is!
Hier werkt de beertjesmethode heel goed om gestructureerd te werk te gaan. En wij hebben ook zo'n juf gehad die niet snapte dat sommige kinderen een beetje aangetrokken moeten worden. Wanhopig werd ik zoiets. Dat is een heel lang verhaal waar ik je niet mee zal vermoeien

Chippie

Die zit op een andere school, doet andere sporten, zit twee middagen bij de bso. In de praktijk zien ze elkaar alleen bij de scouting

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Ayla: vriendin

Nou, ik zou zeggen investeer dan in die vriendschap! Ze kunnen toch ook voor of na de scouting spelen, of op zondag, of af en toe op een BSO dag of, of.... er is vast wel wat op te verzinnen zodat ze elkaar wat vaker kunnen zien!

Laat hem nog kleuteren

Beste Ayla,

Ik kan me je dilemma wel voorstellen. Je wilt graag dat je kleuter het 'goed' doet op school, maar wil hem ook niet overvragen...
Ik denk dat je hem mag gunnen om nog gewoon te kleuteren. Hij is nog geen 5! Fijn dat hij blijkbaar makkelijk kan leren, maar er zijn meer gebieden waarin een kleuter kan leren. Door te spelen met z'n mede-kleuters leert hij sociale vaardigheden die natuurlijk ook heel belangrijk zijn. Het is van belang dat hij lekker in z'n vel zit, toch?
Hij doet misschien wel erg zijn best om zijn werkjes af te krijgen zodat hij daarna mag spelen, maar dan blijkt dat hij nog meer werkjes moet doen. Het zou zomaar kunnen dat hij daardoor gedemotiveerd raakt!
Want als zijn beloning op snel en goed 'werk', nog meer 'werk' is, wordt hij wellicht wel overvraagd, en raakt hij gedemotiveerd.
Jammer, dat hij nu al zoveel moet presteren! Ik zou zeggen, laat hem gewoon rustig kleuteren. Er wordt al zoveel van kinderen gevraagd....

Niet overdrijven

"Jammer, dat hij nu al zoveel moet presteren! Ik zou zeggen, laat hem gewoon rustig kleuteren. Er wordt al zoveel van kinderen gevraagd.... "
Wat een archaïsche wolligheid.
De kern is dat overdrijven niet helpt. Kleuteren is geen heilige bezigheid. Er zijn kleuters die veel beter zouden functioneren als ze gewoon in groep 3 terecht zouden komen. Ik durf te beweren dat dat voor de meerderheid opgaat.
Van kleuters wordt teveel gevraagd, niet in moeilijke lesjes, maar wel dat ze uit zichzelf hun dag en hun tijd indelen en gewiekst wenselijk gedrag vertonen dat juffen graag zien.
In die zin is groep 3 veel makkelijker. Daar zit vanzelf structuur in de dag. De kinderen worden meer bezig gehouden en meer aan het werk gezet. Ze hoeven niet uit zichzelf werkjes te kiezen, maar krijgen gewoon te doen wat moet. Niet eens vervelend werk ook. De meesten zullen braaf meehobbelen, ook als ze 4 of 5 zijn. Niks aan de hand.
De kwestie is dat volwassenen bang zijn voor de lesjes in groep 3 en dat is hier ook aan de hand. Dit kind wordt onder de loep gelegd om zijn gedrag en werkhouding. In plaats van minder gezeur aan de kop en meer structuur (groep 3 zou hem dat onmiddelijk brengen) wordt er meer over hem gezeurd en over het feit dat hij 'niet eens zelf zijn werk indeelt, de juiste werkjes pakt of afmaakt' ook al moet hij dat nu doen in een omgeving waarin er elk uur van de dag wel een paar gewoon in de bouwhoek hangen.
Om het gedrag van volwassenen moet je het laten zitten. Juist om te voorkomen dat er in die kleuterklas gedrag van hem verlangd wordt dat zelfs pubers nog niet in zich hebben. 'Werkhouding' Krijg toch de hik!
Nee, kleuteren is beslist niet zaligmakend. Het 'mogen' levert een bijzonder beknellend soort van moeten op. Alsof kleuters zich autonoom en los van dat wat de groep doet zouden kunnen storten op werkjes die, naar het oordeel van juffen, hun ontwikkeling zouden stimuleren. "Tja, dan moet hij wel eerst de goede werkjes kiezen"
Groet,
Miriam Lavell

Lot-love

Jouw reactie is precies waar veel ouders van hb-kinderen tegenaan lopen. Die kinderen vragen zelf om meer en moeilijker. Dan geef je ze als ouder waar ze om vragen en vraagt dat ook aan school. En dan komen de reacties zoals jij die geeft. Laat ze toch kind zijn, laat ze toch buitenspelen, gun het ze toch om te kleuteren....... Beloning op goed werk moet niet *meer* werk zijn, maar de volgende keer *ander cq moeilijker* werk in plaats van het standaard werkje. Maar nee, ze mogen niet moeilijker, want dan is het zielig dat ze moeten presteren. Zie verder de reactie van Miriam Lavell want die verwoordt het prima.

Mee eens, maar

Kendra, mee eens. Mirjam, ook mee eens.
Maar uit onze vergelijkbare ervaring met (jonge) zoon heb ik ook geleerd dat je ook 'pas' in groep 2 verder kunt kijken. Want een kind remmen moet je niet doen (wat kleuterjuffen wel eens willen), pushen ook niet, maar ook hoef je niet voor elke voorsprong tov het gemiddelde direct te denken aan versnellen.
Mijn zoon was ook ver voir in groep 1, maar wilde ook niet schrijven, want zijn hand deed nog niet wat zijn hoofd wilde. Lezen in het plusgroepje was stom omdat hij dan gym miste. Zijn 'werkhouding' (kriebel - vier jaar!) was niet goed genoeg, logisch vind ik. Toch hebben we hem gewoon in zijn klas gelaten . Thuis deden we die dingen waar hij zelf om vroeg, school was voornamelijk uitzitten tot hij mocht spelen of bouwen. Een jaar later, in groep twee, was hij motorisch wel aan schrijven toe. En ook met alles twee jaar vooruit, dat wel. Maar in groep 1 was het gewoon nog te vroeg.

Kortom, niet te hard van stapel lopen zou ik zeggen. En relativeren.

Groet, Mamvantwee

Dat bedoel ik

Inderdaad. Kleuteren is niet heilig, maar krampachtig aansluiten op de cognitieve vaardigheden ook niet. Het is helemaal niet erg om nog een beetje in die bouwhoek te hangen.
Juist daarom is het gezeur over werkhouding zo ongepast. Overigens is het ook helemaal niet erg om groep 3 te doen als je niet kan schrijven. Stempelen of letters leggen kan ook. Een beetje mee met de beweging, ipv steeds maar tegen. Dat levert een reeks van alternatieve wegen op waar je uit kunt kiezen.
Groet,
Miriam Lavell

En nu is het verhaal rond

Want de vragenstelster begon met verhaal dat zoon het prima naar zijn zin had in de 1e kleutergroep.
De omgeving van zoon Ayla heeft problemen met zoon Ayla, maar zoon Ayla heeft geen problemen. Hij ontwikkelt zich prima.
Dus waarom zoon Ayla geforceerd "moeilijker" werkjes laten doen? Terwijl in groep 2 dit waarschijnlijk vanzelf komt of anders gaat hij in groep 3 opeens als een speer. Zoon Ayla is van maart, dus die gaat automatisch na groep 2 door naar groep 3. Er zijn geen discussies over langer kleuteren te verwachten.

Daar was ik al

"Dus waarom zoon Ayla geforceerd "moeilijker" werkjes laten doen? "
Inderdaad. Dat is net zo'n hysterisch overdreven geloof in de heiligheid van 'aansluiten bij de capaciteiten' als dat gedoe over 'laat ze toch kind zijn, ze moeten al zoveel'.
Ergens heel ver terug in deze draad (week of 3 geleden) zeg ik dat ook al.
Laat gaan, lat los, je wint er niks mee.
Groet,
Miriam Lavell

Update

Gisteren gesprek gehad over beide, kleuterzoon blijft gewoon nog een jaartje in bij de kleuters, daar zijn we het ook mee eens. We vinden allemaal dat hij het naar zijn zin heeft bij de kleuters dus geen noodzaak tot versnellen, kan altijd nog. Wel willen ze proberen hem toch te prikkelen wat moeilijkere werkjes te doen. Maar dan vooral spelenderwijs. Dus geen werkbladen maar garages bouwen, blokken tellen, figuren namaken etc. Hij is ook te bewegelijk om stil te zitten. We zien wel hoe het gaat.

Oudste proberen ze wat meet te begeleiden in het omgaan met andere kinderen, waarom reageren andere kinderen zo en hoe moet zij daarmee omgaan. Wanneer is iets pesten en wanneer niet. Probleem hierbij is dat dochter het niet meld als haar iets dwars zit, lees andere kinderen houden zich niet aan afspraken want ze wil geen klikspaan zijn. Wat ik natuurlijk ok begrijp.
Mbt de versnelling wordt nu een versnellingswensenlijst ingevuld, ben er nog niet helemaal uit wat ik daarvan vindt.
Komende week vinden gesprekken met bureau plaats en daar kijk ik wel naar uit.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Zo herkenbaar!

Dag Ayla,
Fijn dat je er nu uit bent en dat het voor julie ook goed voelt. Ik reageer toch nog even omdat het zo herkenbaar is, de tweestrijd waarin je eerst zat. Wij hebben vorige jaar hetzelfde gehad, met onze oudste. Wel een oktoberleerling dus een iets ander discussie (want het ging om bijna 2 vs bijna 3 jaar kleuteren). Uiteindelijk is er in goed overleg en ook confmor onze eigeninshcatting besltoen om hem gewoon mee te laten gaan naar groep 3. Dat bleek helemaal goed want door de extra structuur in groep 3 kwam er opeens veel meer uit. In groep 2 had hij het neit meer naar zijn zin, in groep 3 ging hij opeens weer elke dag met plezier naar school. Moraal van het verhaal (volgens mij...): als ouder voel je vaak heel goed aan wat het beste is voor je kind!
Hopelijk helpt dat ook met de oudste...

Gesprek gehad

Met het externe bureau. Eerste opmerking was meteen, geen 2e versnelling doen. Scholen bij ons in de buurt zijn blijkbaar niet dol op jonge leerlingen. Haar cito uitslagen voor spelling en rekenen zouden te slecht zijn en het risico dat ze bij de eibdtoers over twee jaar uitvalt te groot. Tja daar zit je dan, ik had juist alles redelijk op een rijtje voor mezelf, maar vooral man twijfelt nu weer. Ik hen nog steeds het gevoel dat ik moet doen wat nu het beste is en wat over twee jaar is zien we dan wel weer.
De meester zei deze week nog dat het bij spelling geen kwestie is van niet kunnen maar desinteresse in de spellingsregels. Bij rekenen blijft nog steeds een stuk onzekerheid meespelen.

Zo kwamen we er deze week achter dat ze werk weggooit, liever straf vanwege het niet maken van huiswerk of taken dan iets inleveren waar ze niet helemaal zeker van is dat het goed us.

Die dingen hebben we allemaal neergelegd bij het bureau in de hoop dat ze ons verder helpen. Woensdag gaat dochter een uurtje ernaar toe, ben benieuwd

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Ayla

Er speelt dus duidelijk een groot stuk faalangst en perfectionisme mee. Bekende problemen bij hb kinderen. Allereerst zullen deze zaken aangepakt en behandeld moeten worden door een gespecialiseerd en deskundig iemand/instantie. Daarnaast moeten de leraren hierin begeleid en getraind worden. Dit soort zaken gaat helaas maar al te vaak van kwaad tot erger met alle negatieve gevolgen van dien.
Dit houdt niet in dat de rest maar vergeten of genegeerd moet worden; juist niet. Je dochter moet leren inzien dat het ok is om fouten te maken; ook en wellicht wel juist als je "slim" bent. Van fouten leer je. Accepteren dat ook zij maar gewoon een mens is en dat je niet op je fouten afgerekend wordt mits je er op een constructieve manier mee aan de slag gaat.
Mijn zoon was (en is ergens nog steeds een beetje) enorm faalangstig, onzeker en perfectionistisch. We (moeder, behandelaars, school, leraren) hebben dit zodra bekend werd dat hij hb was meteen opgepakt en zijn ermee aan de slag gegaan.
Zijn onzekerheid en perfectionisme zorgden juist voor slechter presteren en door dat slechte presteren werd hij nog onzekerder; het is een vicieuze cirkel waar je zonder adequeate en directe begeleiding heel moeilijk uitkomt.
Waar je voor moet waken is dan dat je het zo'n kind makkelijker gaat maken zodat het geen fouten meer hoeft te maken. Je moet juist blijven uitdagen en op het niveau lesstof blijven aanbieden waar het kind behoefte aan heeft. Het kind laten inzien dat het iets wel kan en veel positieve feedback geven zodat het genoeg zelfvertrouwen krijgt.
Dit zal ook een positieve invloed hebben op het sociaal functioneren.
Het lijkt mij aannemelijk dat hierin een belangrijk deel van de problematiek van jouw dochter zit. Pak dit aan en kijk dan verder. Dan volgend jaar versnellen.
Verder klopt het dat veel scholen helaas huiverig zijn om jonge leerlingen aan te nemen. Zonder goede begeleiding, aangepaste onderwijsvorm/methodieken etc. kunnen deze kinderen vastlopen en dit wordt de school aangerekend. Maar dit zou niet het hoofdargument mogen zijn om een kind niet (nogmaals) te laten versnellen. Als zo een beslissing op dat moment het beste zou zijn voor een kind dan is dat zo. Andersom geldt ook dat niet versnellen het probleem niet wegneemt; integendeel.
Kijk eens op deze sites voor heel veel nuttige en interessante info over hb, onderwijs en problematieken:
http://www.ikbenhoogbegaafd.nl/artikelen.html
http://www.hoogbegaafdvlaanderen.be/index.html
Je dochter is beslist niet uniek; met de nodige hulp, advies en begeleiding kan ze prima op haar plek terecht komen en gezond functioneren in een leeromgeving. Het gaat met vallen en opstaan en je moet als ouder blijven knokken en erbovenop blijven zitten maar het is mogelijk; dat merk ik met mijn zoon. Succes!

Vertrouwen

Misschien moet je er gewoon vertrouwen in hebben dat een bureau gespecialiseerd in het begeleiden van hoogbegaafde kinderen wel goed weet waar het het over heeft.
En heb er vertrouwen in dat zij je dochter kunnen helpen! Uit je bericht komt naar mijn idee sterk de toon naar voren "nou, eerst nog maar eens zien", en ook dat je hun advies niet erg serieus neemt. Als je dochter daar ook maar iets van oppikt, dan is ze daar in ieder geval helemaal niet mee geholpen!!

Neem het zeker serieus

ik zeg nergens dat ik het advies in de wind sla, als het advies is niet versnellen dan neem ik dat zeker serieus. Ik snap ook waarom ze dat zegt en al die redenen hebben afgelopen maanden ook door ons hoofd geschoten.

Alleen vragen wij (en school trouwens ook) ons af wat het met haar motivatie doet als je haar in groep 6 zet terwijl ze gewoon op minimaal groep 8 functioneert. Wij zijn allemaal gewoon bang dat haar wil om iets te doen alleen nog maar verder wegzakt.

het bureau zegt heel terecht dat je met een slechte cito niet moet versnellen maar heeft niet gevraagd naar de punten die ze door het jaar heen haalt en waarom dat ze uitvalt bij een cito.

Je probeert als ouder en school het minst slechte te kiezen, maar je zult altijd pas achteraf merken of je het goede hebt gekozen.

Maar een versnelling is nog niet zeker, we hebben allemaal nog onze twijfels en we hebben ook nog tijd om erover na te denken

Ayla

Maar Ayla, functioneert ze wel echt op groep 8 niveau?
Kan ze dingen uit haar hoofd leren, ook als ze dat zelf niet nodig vindt? Kan ze het geleerde reproduceren? Kan ze een toets voldoende maken, zonder test-stress? Kan ze zelfstandig werken, een werkstuk maken of een projectje draaien? Haar eigen tijd en werklast indelen en managen? Kan voor zchzelf opkomen en haar eigen ideeen uiten?
Kan ze nadenken over wat en vooral hoe ze geleerd heeft, en een eerlijke evaluatie van haar prestaties maken? Durft ze risico´s te nemen, fouten te maken en nieuwe dingen te proberen? Kan ze zich met klasgenoten / leeftijdsgenoten / andere mensen vriendschapelijk/ en sociaal acceptabel omgaan? Kan ze nadenken over dingen en die helder leesbaar gestructureerd voor anderen op papier zetten en haar gedachten overbrengen?
Of valt dat allemaal wel tegen? En bedenk, het is geen wedstrijd, geen race tot je klaar bent met school. Om zich te vormen tot een mens waar de samenleving iets aan heeft, zal ze een hoop vaardigheden moeten ontwikkelen. Aan jullie de taak om haar dat alles te laten leren.

Algebra