Wie denkt mee over kleuterzoon

Vooral: het is geen natuurwet

Algebra:"En bedenk, het is geen wedstrijd, geen race tot je klaar bent met school."
Ik vrees dat ayla en de leerkrachten met de hypothese dat op niveau uitgedaagd worden goed is voor de motivatie van slimme leerlingen, omgaan als een natuurwet.
Ik vrees dat het kind van ayla door die omgang meer kwaad dan goed gedaan is.
Groet,
Miriam Lavell

Ayla

Functioneert je dochter echt op alle vlakken 'minimaal' op groep 8 niveau? Eigenlijk is je kind dus minstens op alle vlakken een middelbare scholier maar in een klein kinderlijfje? Ik denk dat een beetje relativeren geen kwaad kan. Een kind is niet enkel wat het cognitief kan behappen (of zouden moeten kunnen).

Ik vind het spijtig maar telkens in je mails gaat het IQ van je kind naar omhoog (dat uiteindelijk wel binnen de meetbare grenzen lag) en telkens functioneert ze plots een groep hoger. Nu is het al voor alles op middelbare school niveau, terwijl ze nog geen 8 is. Ik geloof gerust dat je kind op vele vlakken hoger functioneert maar voor sommige vlakken zal ze gewoon haar leeftijd zijn, qua plannen, organiseren, doorzetten, omgaan met andere kinderen... daar heeft ze toch nog echt wat te leren.

Het is wat hoor, als je moeder je voor alles vergelijkt met een kind dat 12 jaar is terwijl je maar 7 bent.... je zou van minder onzeker worden.

In ieder geval: hopelijk gaat het gesprek tussen dochter en het bureau wel goed en krijgen ze een goed beeld van haar.

geen idee, ik heb namelijk nog steeds de stilzwijgende afspraak met dochter dat ik niet te veel naar school informeer.
Zover ik kan zien haalt ze helemaal geen slechte punten bij rekenen en spelling, wisselvallig dat wel maar over de gehele linie niet slecht. terwijl ze bij rekenen vooraf toetst zonder instructie.
Bij de kangaroewedstrijd doet ze het ook aardig blijkbaar.

Mijn gok is dat ze bij de cito's of in paniek raakt door bv klokvragen of tafels en dan blokkeert of dat haar interesse halverwege weg is.

Vraagstelling soms onnavolgbaar

toevallig hadden mijn kinderen wat schoolwerk mee dit weekend, en 1 van hen liep ook tegen de vraagstelling aan. Ik moest ook even goed nadenken wat er nu eigenlijk bedoeld werd (en nu kan ik de vraag niet meer terughalen natuurlijk) maar ik weet ook nog dat ik dacht, goh ja, als je zo'n vraag in een toets krijgt, kan ik me voorstellen dat je die zomaar verkeerd interpreteert.

Oh, zoiets was het. Het ging over een slager. Er stonden openingstijden vermeld. Vraag 1 was, hoeveel uur is de slager alle dagen open? Verder stond daar niks bij.
Toen ik vervolgens vraag 2 las begreep ik dat het de bedoeling was om aan te geven: op maandag .. uur, op dinsdag .. uur, enz. Want de volgende vraag was, op welke dag is de slager het langste open.

Versnellen en niveau

Als het niveau van je kind, zoals je zegt, zo hoog is dat dat op alle vlakken vergelijkbaar is met groep 8, dan heeft versnellen van groep 5 naar groep 7 ook geen zin. Het niveau van groep 7 past dan namelijk evenmin. Ik neem aan dat je niet het idee hebt dat je kind al op het VO thuis hoort, dus je hebt gewoon nog een poos basisschool te gaan. Misschien is nog 3 jaar (na dit schooljaar) te veel, en kan dat ook 2 jaar zijn. Maar je kunt dan evengoed groep 7 of groep 8 overslaan.
Punt is dat er nog meer dan genoeg zaken zijn die je kind wel kan en moet leren. En dat kan net zo goed -en mogelijk zelfs beter- in haar huidige groep.

Ayla

"Alleen vragen wij (en school trouwens ook) ons af wat het met haar motivatie doet als je haar in groep 6 zet terwijl ze gewoon op minimaal groep 8 functioneert."

Ik geloof er geen barst van dat ze op groep 8 functioneert. In ieder geval niet qua sociale vaardigheden/competenties, niet qua zelfvertrouwen, niet qua nauwkeurigheid, niet qua werkhouding, etc. Circa de helft van het curriculum bestaat uit minder-cognitieve vakken (gymnastiek, schrijven, muziekles, handvaardigheid, tekenen). En blijkbaar schort er hier en daar ook nog wel eens iets aan haar basisvaardigheden.

Ik zie alleen een moeder die dat graag wil. En een school die handelingsverlegen is misschien.

Wat er moet gebeuren is dat je dochter wel wordt aangesproken op haar verantwoordelijkheid. Ik verwacht dat ze de kont tegen de krib gaat gooien, dat is dan maar zo. Dat is precies het punt waar je haar wilt hebben.

Hier ook een kind versneld in groep 5, haalt alleen maar hoge A-scores. Qua vaardigheidsscore zit hij minimaal op eind groep 7. Maar die score is weinig betrouwbaar. Bij de volgende toets (M6) scoorde hij weer hoog maar was zijn vaardigheidsscore tien punten gekelderd. Kortom; weinig betrouwbaar. En ik heb geen idee wanneer kinderen procenten krijgen, maar zoon heeft dat nog niet gehad en dat lijkt me toch handig. Ondanks zijn hoge 'vaardigheidsscore' die een leek lijkt te vertellen dat hij weet hoe procenten werken. Verwar zo'n vaardigheidsscore dus niet met 'zij werkt op dat niveau'. En blijkbaar wordt ze nog steeds op M5 getoetst. En dan doet ze begrijpend lezen (Nieuwsbegrip?) op groep 8 niveau (hier ook). Nieuwsbegrip gaat nog een paar niveaus door na de basisschool. Probleem opgelost.

Hier zien we dus ook een jongetje dat met gemak nu door kan naar groep 6 (of straks naar groep 7). Maar wij piekeren er niet over. En dan haalt onze zoon veel betere Cito scores dan jouw dochter. Het lost niets op (daar zal hij ook na een paar maand weer tot de top gaan behoren) en wij zitten met een kind dat 'te vroeg' naar VO gaat. Je moet het zoeken in compacten en verrijken. En heb het al eerder aangegeven; jullie pluswerk is geen echt pluswerk. Er zit nogal veel verschil in pluswerk en pluswerk.

Jullie hebben nog een hele lange weg te gaan qua werkhouding. Focus je daar nu eens op. Zorg dat ze de basisvaardigheden eindelijk eens onder de knie krijgt (en ja, daar moet zij voor oefenen en dat is alleen maar prettig zodat ze ook eens leert wat dat is). Een beetje behoorlijk kunnen spellen, klok kunnen kijken en de tafels kunnen is verrekte handig. Handiger dan snel klaar zijn met de basisschool zodat je moeder trots kan zijn op haar unieke Einsteintje.

Versnellen, verrijken en de gewone kerndoelen

Ayla, ik wil hier ook nog het belang onderstrepen van het uit het hoofd en in den treure kennen van al de kerndoelen van het basisondewijs. En dan nog een flinke portie zelfstandigheid en stressbestendigheid voor ze geschikt zijn voor de middelbare school...
Dat betekent voor HB kinderen dat ze ook vervelend en slaapverwekkend, frustrerend leer en stampwerk moeten doen op de basisschool. De tafels leren kennen tot het hen de neus uitkomt (school is niet altijd leuk), klok leren kijken en woordjes stampen. Allemaal vreselijk saaie dingen die je het liefst verrre wilt houden van je kind, maar het moet nu eenmaal..
Dit soort frustratie moet niet verward worden met een ander soort frustratie voor HB kinderen; dat de stof te langzaam gaat, dat er te weinig op hun niveau gepraat wordt in de klas, dat de boekjes niet diep genoeg gaan. Die tweede frustratie, daar kan je wat mee doen in verrijking, verdieping en verbreding van schoolwerk, tenminste op een school die echt individueel leerlingen wil begeleiden. Maar die uitdaging op niveau het moet naast de noodzakelijke frustrerende kerndoelen blijven staan. Een twee sporen beleid voor school en jou dus.
Ik heb niet echt een oplossing verder voor jou specifiek geval, wij zijn naar engelstalig onderwijs geswitcht na versnelling 1 en na dreiging van school voor de tweede versnelling... Er wordt nog steeds goed gecompact en oudste krijgt er een tweede vreemde taal bij samen met extra computerprogrameren om de hersentjes ook op andere manieren bezig te houden. Maar ik zit er thuis ook bovenop dat het gewone schoolwerk ook gewoon wordt gedaan, en met goede cijfers gehaald, omdat dat de minimum standaard is. Ik wil niet met een IQ papiertje staan wapperen bij de poort van de middelbare school, mijn kinderen moeten het vwo zoals vroeger ook gewoon was voor de meesten, 'verdiend' hebben met een hopelijk goed rapport, goede werkhouding en hopelijk een goede cito tzt... Klinkt wat hard denk ik, maar ik heb zelf te lang in de modus gezeten dat ik teveel keek naar de HB frustratie en niet zag dat de kerndoelen ook gewoon goed waren om te halen.

Ayla

Ik vind het zo lastig om op grond van wat ik lees zinvolle adviezen te geven. Ik kan vooral praten uit mijn eigen ervaringen met zoon maar mijn zoon (11, hb en ADHD, 2 keer versneld) is (uiteraard) een heel ander kind.
Bij doortoetsen op de basisschool liep hij bij de meeste vakken voor en haalde hij A-scores en slechts een enkele B. Aan de vakken waar hij op dat moment een B scoorde werd dan extra aandacht besteed. School vond het erg belangrijk dat de hiaten werden weggewerkt en dat de basisvaardigheden in orde waren. Daarnaast kreeg hij compacten/verdieping/verrijking etc. en werd er extra aandacht besteed aan werkhouding.
Ook hij doet liever geen moeite om te leren; zeker niet voor vakken die hij niet interessant genoeg vindt. Maar hij besefte en beseft wel dat dit wel moet en er gewoon bij hoort. Hij weet van zichzelf dat hij gemakzuchtig is en dat is ook nu, in 1Gym, een groot punt van aandacht en begeleiding. Maar hij wil leren en begint nu zelfs de kick van dingen leren in te zien die hij eerst "saai" vond. Het gaat niet zonder slag of stoot, zeker niet nu hij begint te puberen, maar dat stuk zelfinzicht en motivatie is wel heel belangrijk. Dit gecombineerd met de onderwijsvorm van topdown- en contextbreed leren alsmede in een klas met andere mb- en hb kinderen zitten zorgt voor de kapstok waarin hij zich kan ontwikkelen en optrekken. Eerst de cognitieve uitdaging, dan volgt de rest bij hem vanzelf. Maar voor veel kinderen werkt het andersom en sommige kinderen moeten een middenweg zien te vinden.
Verder was en is hij sociaal wel heel vaardig en had en heeft hij meer dan genoeg zelfvertrouwen. Dat maakt veel verschil. Er zit nog een jongen in zijn klas die ook 2 keer versneld was maar die heeft het erg moeilijk; ook al is hij misschien nog wel intelligenter dan zoon. Die jongen is duidelijk nog niet klaar voor de middelbare school; hij voelt zich niet thuis en scoort slecht. Hij is sociaal en emotioneel echt nog jong en kinderlijk en niet assertief genoeg.
Heel zonde want wat moet zo'n kind anders? Qua lesstof echt klaar met de basisschool maar in andere opzichten nog niet "rijp" genoeg voor de middelbare school.
Ik las in een van de artikelen (links had ik al gegeven) dat er een groot verschil is tussen "pienter" en "begaafd" zijn. Hb kinderen kunnen grotendeels in een van deze 2 soorten onderscheiden worden. Beide soorten hebben een andere benadering nodig; zeker onderwijskundig. Het gaat dan vooral om intrinsieke motivatie, werkhouding en meer van die zaken.
Een gemeenschappelijk deler is het "leren leren". Als alles je met twee vingers in je neus komt aanwaaien en dan opeens moet je leren en moeite doen kom je in de problemen. Daar moet dan aan gewerkt worden. Want anders kom je vroeg of laat echt in de problemen.
Een goede, deskundige instantie op hb gebied zal dit weten en gerichte adviezen en begeleiding kunnen geven. Maar het blijft schipperen en uitproberen wat voor welk kind het beste werkt. En helaas kun je geen koffiedik kijken en blijft iets als een versnelling een onzekere sprong in het diepe die ofwel goed ofwel slecht uitpakt.
Bij zoon waren de versnellingen nodig en de juiste beslissing. De randvoorwaarden waren er; op school, thuis, bij zoon zelf en bij de docenten.
Wat voor Ayladochter het beste is op dit moment? Ik denk dat jullie het vooral moeten zoeken in onderliggende factoren (motivatie, faalangst, perfectionisme, sociaal functioneren) en je niet blindstaren op wat ze cognitief allemaal aankan.

Elisa

Op dit moment staat haar welbevinden ook bovenaan de agendalijst, er zijn nog te veel zaken waaruit blijkt dat het niet goed gaat. Het bureau vermoed dat ze zichzelf een zeker wantrouwen tegen school heeft opgebouwd, een muur om zich heen. Ze heeft ook niet echt vertrouwen in leerkrachten. En dan krijg je dus zaken zoals huiswerk of taken weggooien. Eerste punt is ook om dit op te lossen. Dat wordt ook de belangrijkste taak van dit bureau. Ze moet gewoon weer vertrouwen in zichzelf en de mensen om haar heen krijgen.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Ayla

"Het bureau vermoed dat ze zichzelf een zeker wantrouwen tegen school heeft opgebouwd, een muur om zich heen. Ze heeft ook niet echt vertrouwen in leerkrachten."

En wanneer komt het inzicht dat de ouders ook een belangrijke rol in dit geheel spelen? Het is zo makkelijk om alles op school, op klasgenoten, etc te schuiven.

Pfff

het is ook niet gauw goed. Als Ayla niets zou doen met haar HB dochter zou het halve forum over haar vallen dat ze niks doet en haar dochter daarmee te kort doet. Doet Ayla wel dingen, probeert te kijken waar ze het schoolwerk ook nog leuk kan houden voor haar dochter die ws inhoudelijk allang klaar is, krijgt ze dat weer over haar heen!
Ayla, je bent echt onvermoeibaar met posten hier, ondanks dat je steeds maar weer de Zwarte Piet toegespeeld krijgt. Zoals het soms ook bij ouders met IADH kinderen gaat, je doet het nooit goed en het zal wel aan de ouders liggen. Zucht.

Sinas

Nou, "het" ligt niet aan de ouders. (Wat is HET trouwens?) Maar ik heb wel het idee dat ouders veel onvloed hebben op hoe kinderen de wereld (en dus school) beleven. En hier hebben we een kind dat steeds ziet dat moeder vindt dat het niet goed gaat met haar. Iedere keer gaat mama naar school omdat er iets op school/aan haar lessen/weekindeling/programma moet veranderen. Ze krijgt daarmee onbewust de boodschap dat school niet bij haar past en dat het niet goed gaat als mama zich er niet mee bemoeid. Dat ze dus het vertrouwen in leerkrachten verliest snap ik wel.
Daarom snap ik de reactie van Chippie wel. Het arme kind, pas 7 jaar oud, heeft een moeder die denkt dat ze al bijna klaar ik met de lagere school.
En ik denk dat het anders zou kunnen zijn als Ayla en Aylaman samen achter school staan, en uitstralen dat school prima weet wat dochter moet leren. En dat ze van dochter verwachten dat zij dat op school doet, zonder gezeur en zonder dat er alternatieve programmas komen voor dingen waar dochter geen zin in heeft. Dat dochter niet alles kan kiezen en saboteren door het werk niet te doen.
En dat er vanaf nu dus ook geen smoezen als " niet passend werk" en te "weinig uitdaging" meer worden geaccepteerd. Dus: tafels leren en spelling oefenen.
Maar ik zeg eerlijk: ik ben geen deskundige en laat alleen maar mijn boerenverstand op de zaak los. En, en dat scheelt ook, heb zelf geen kind met etiket of 3letter afkorting, maar alleen maar gewone kinderen. En daarom alleen ervaring met gewone oplossingen!
Algebra

Sorry, moet eens goed leren typen

teveel fouten gemaakt

Ouders

Mja ik begrijp Ayla ergenss wel als zijnde moeder van een hb kind dat ook nog eens ADHD heeft. Je wil dat je kind gelukkig is, zich goed ontwikkelt en als het even kan op een leuke manier goed door school heengaat.
Afgezien van de gesprekjes op school en een paar afspraken met de IBer (rugzakje aanvragen, handelingsplannen goedkeuren/evalueren) heb ik verder alles aan school en de leraren overgelaten en heb ik me nooit echt bemoeid met hoe en wat. Zo wist ik pas in groep 8 welke leermethodes zoon gebruikte, hoe het pluswerk eruitzag en meer van dat soort zaken. Het interesseerde me niet en ik vond dat ik me daar ook niet echt in hoefde te verdiepen.
Thuis was thuis; niks met school of leren te maken maar puur ontspanning, spelen, sport en plezier. Nu kreeg hij geen huiswerk (doen ze niet aan op deze Montessorischool) en alleen voor de CITO heeft hij een paar keer thuis geoefend. Geen haar op mijn hoofd om hem thuis dingen aan te bieden die hij niet op school zou krijgen zoals Spaans, filosofie of zoiets.
Ik heb hem altijd duidelijk gemaakt dat school is om te leren; op welke manier dan ook. En dat school en leren beslist niet altijd even leuk, interessant en makkelijk is maar dat ik en iedereen anders gewoon verwacht dat hij overal zijn best voor zou doen. En dat niets perfect hoeft. Nieuwsgierigheid, inzet en motivatie staan voorop. Bij wat dan ook. En dat hij het allemaal uiteindelijk goed zou kunnen maar dat dit een ontwikkeling is die gepaard gaat met dan weer een stap terug om vervolgens twee stappen vooruit te doen.
Vanaf jongsaf heeft hij dit ook opgepakt en kennelijk heeft dit voor een gezonde basis gezorgd waardoor hij het boven verwachting goed doet in de brugklas; als zijnde een klein, jong jochie dat toch naadloos tussen de grote, oudere jongens past.
Nog steeds moet ik hem af en toe een ferme schop onder zijn kont geven wat huiswerk en leren betreft maar met eeuwige onzinsmoesjes als "saai" "geen zin" "kan ik niet" maak ik gauw korte metten. "Je kan het wel" "dan maak je maar zin" en "iedereen moet dingen doen die hij niet leuk vindt". Als je wil, kan je het. En je kan het, als je maar wilt. Klaar. Met lieverkoekjes bakken kom je geen steek verder. Wat heb je aan Spaans als je niet eens de basisgrammatica van het Nederlands goed kent of niet goed kan spellen? Hoe kan je goed plannen als je niet goed kan rekenen? Hoe wil je wiskunde doen als je niet eens de tafels goed beheerst?
Eerst de basis, dan als toetje de rest. Je moet er wel wat voor doen. Zeer hoogbegaafd (want dat is mijn zoon) of niet. Met alleen slim zijn komt er later geen brood op tafel.
Maar eea houdt wel degelijk in dat ik hem nog zoveel mogelijk help met huiswerk plannen, leren, overhoren en een vette vinger aan de pols hou. Zonder te pushen. En dat school hem daarin ook extra begeleidt. Omdat hij dat nodig heeft; temeer gezien zijn ADHD en het feit dat hij nog nooit heeft hoeven leren leren. En niet alleen hij kan die extra steun gebruiken, het gros van de kinderen tot een jaar of 15. Dat erkent school ook en van de ouders wordt dus ook verwacht dat zij hun kinderen hierin helpen zolang als nodig is.
Er is een verschil tussen je kind laten zwemmen in het diepe; stimuleren en helpen; en overdreven pushen en teveel verwachten.
Om die gulden middenweg te vinden is lastig. En bij het ene kind is dat lastiger dan bij het andere want ieder kind is anders en ieder kind heeft een eigen gebruiksaanwijzing. Maar iedere ouder kan eraan bijdragen dat hun kind een gezond gevoel van zelfvertrouwen heeft, vertrouwen in het eigen kunnen en vertrouwen in school. En dan heb je al de helft gewonnen.

Algebra

dat bedoel ik. Ook jij valt nu weer over Ayla, maar het is de SCHOOL die bij Ayla heeft aangeklopt hierover! En ja, dan lijkt het me logisch dat je gaat praten.

School

Onze school wist na de eerste versnelling op een gegeven moment ook niet meer goed wat en hoe verder met zoon. Ze hebben dus meteen een extern bureau voor hb kinderen in het basisonderwijs ingeschakeld en met die tips en adviezen zijn ze met succes verder gegaan.
Dit was binnen twee weken geregeld, uitgevoerd en afgerond.
Toen in groep 8 (na de tweede versnelling) bleek dat zoon moeite had met de CITO oefentoetsen en met name met de vraagstelling en de rekenstrategieen verwees school meteen door naar een externe Remedial Teacher. De week daarop had zoon zijn eerste afspraak en met vier afspraken was hij genoeg op weg geholpen om met vertrouwen de CITO te doen en een score van 546 te halen.
Het hoeft allemaal niet zo lang te duren; zeker niet als school op tijd erkent dat ze handelingsverlegen zijn ondanks alle goede wil en goede bedoelingen. Het is dan aan school om extern advies in te winnen zodat school weer verder kan met de leerling. Als ouder hoef je je daar echt niet veel mee te bemoeien tenzij school maar in een kringetje rond blijft draaien en/of niet weet waar en hoe hulp in te schakelen danwel weigert te erkennen dat ze met hun handen in het haar zitten.
Als ouder moet je ook vertrouwen hebben dat school haar beste beentje voorzet. En dan hebben we het nu nog over de basisschool; het vo is nog een stuk serieuzer en daar wordt pas echt iets van je verwacht...

Ja, en al met al

blijft het feit dat wij alleen maar op een forum lezen en het in het dagelijks leven weleens heel anders kan zijn. En kijk ik ook elke keer weer met bewondering hoe Ayla toch steeds weer terug blijft komen hier. Ik had de pijp al aan Maarten gegeven!

Sinas

Inderdaad. Het is makkelijk om zo vanachter een scherm iemand te veroordelen terwijl dit een forum is voor iedereen door iedereen. Het is al heel wat als iemand om hulp durft te vragen en dat pleit voor zo iemand.
Je hoeft het niet altijd met iemand eens te zijn of wellicht zou je zelf andere keuzes maken of dingen anders doen maar live and let live...
Wij zijn allemaal ouders en als ouder ga je door roeien en ruiten als het om het welzijn van je kind gaat. Het zou pas slecht zijn als je het allemaal maar zo zou laten gaan en je je hoofd in het zand zou stoppen.

Precies, dat bedoel ik

en nee, misschien doet Ayla niet alles even handig, maar ik snap sommige van haar keuzes wel.

Klaar met basisstof, dat ook weer opgehelderd..

.. en nog even weer aan de andere kant te hangen; een kind van 7 jaar kan best klaar zijn met een bepaalde hoeveelheid groep 8 toets en lesstof, op het gebied van spelling, (begrijpend) lezen,rekentoetsen etc. Sommigen zullen dat misschien niet geloven, maar wij hebben iets dergelijks op die vakken gehad met onze zoon die de DLE toetsen doorgetoetst kreeg in groep 3, en maar A bleef halen (avi bleek al uit eind gr 2). Hij bleek het rekenen te leren door de 10 minuten instructie vooraf. De leerkrachten hebben bewust gestopt met toetsen bij halverwege gr 7 omdat hij anders teveel rekenen zou leren van de toetsen. Met spelling zat hij begin gr 4 op begin groep 8.
Dus, als je naar toets uitslagen alleen van sommige kinderen kijkt, kan een 7 jarige (en ik denk ook wel 6 of 5 jarige hoor) klaar zijn met die DLE of Cito toetsen. Het is maar hoe intelligent het kind is. Dan heb je nog alleen geen goede basis voor de brugklas, dat is een heel ander verhaal...

Klaar met stof

denkster, ik lees hier nergens dat iemand zegt dat een kind niet (veel) sneller klaar kan zijn met de stof... maar wel dat eventueel klaar zijn met de stof nog niet wil zeggen dat het kind daarom dan maar op 'alle' vlakken minimaal op groep 8 scoort. Daar is nog heel wat meer voor nodig.

En Sinas: Ayla heeft al vaak aangegeven dat ze tevreden is van school. Maar als je regelmatig over de vloer loopt bij een school omdat er altijd wel wat schort, dan durft school ook niet meer de koe bij de horens vatten want anders komt mama straks weer klagen. En dus blijft iedereen in cirkeltjes draaien. Niemand zegt dat ze dit kind in de dieperik moet gooien maar het gaat altijd maar van A naar B en C en nooit wordt ergens doorgezet. Dat heeft dat kind natuurlijk al lang door.

Ik zie overigens niet hoe ze klaar kan zijn met de stof want noch rekenen vlot blijkbaar erg goed (kind heeft faalangst), noch spelling (kind kan niet automatiseren), klokkijken (vindt kind niet interessant).... Heel veel meer schiet er niet over hoor, ja begrijpend lezen scoort kind hoog, maar school is nog veel meer dan dat.

Eens met sas

Eens met Sas. Niemand zegt inderdaad dat een kind van 7 niet al klaar kan zijn met basisschoolstof. Dat is de discussie niet. Uit de verhalen van Ayla blijkt echter niet dat dit echt zo is. Ze heeft een grote voorsprong op begrijpend lezen, maar op andere gebieden hiaten.
Lage CITO-scores worden goed gepraat met: ze heeft geen zin, de vraagstelling is vaag. Het tweede argument vind ik onzin. Ondanks dat te diep doordenken kan zorgen dat er onnodige fouten gemaakt worden, wil er bij mij niet in dat een kind lager dan een A scoort op een CITO, alleen maar door te diep doordenken. Het eerste argument geeft aan dat er een probleem is met Ayla's dochter motivatie. Daarvoor is ook dat gespecialiseerde bureau ingeschakeld en die adviseert om voorlopig niet te versnellen. Ik zou zeggen: geef dat bureau een kans om te achterhalen wat nu precies het probleem is met die motivatie. Zonder direct te gaan roepen dat er sprake is van onderpresteren omdat A's dochter nog steeds geen werk op niveau krijgt en dat de oplossing is om haar nogmaals te versnellen.
Ayla lijkt een beetje op een patiënt met een reëel en vervelend probleem die van dokter naar dokter loopt, omdat dokter niet de diagnose wil stellen, die patiënt zelf in zijn hoofd heeft.

Pragmatisch

Ik heb dezelfde indruk als Sasvangent en MoederVan3. Het lijkt mij alsof Ayla de hoogste score (de IQ-uitslag, het begrijpend lezen niveau) als maatstaf neemt en daaruit concludeert dat dochter klaar is met de basisschool. Ik denk dat er op heel veel gebieden nog veel te leren is. Bovendien is iets snappen nog niet beheersen. Je kind kan bijvoorbeeld snappen hoe je breuken met verschillende noemers bij elkaar optelt, maar als het niet een rijtje van die sommen zelfstandig kan maken, beheerst het die vaardigheid nog niet. Natuurlijk is een paar rijtjes van die sommen maken veel saaier dan uitvogelen hoe je breuken met elkaar kan vermenigvuldigen. Maar in plaats van maar doorjakkeren zou ik gaan inzetten op het beheersen van vaardigheden.

Terugkijkend naar de acties die ayla, man en school de afgelopen jaren hebben ondernomen wil ik ayla vragen: how's it working for ya? Ik krijg de indruk dat ayladochter ondanks alle acties (versnellen, eigen programma, pogingen tot buitenschoolse uitdaging) nog geen steek opgeschoten is. Ik denk dat meer van hetzelfde (nog een keer versnellen, steeds maar naar uitdagend werk zoeken) dus niet de oplossing is. Kinderen die zwaar onder hun niveau moeten werken zullen over het algemeen niet de meest blije, gemotiveerde en goed presterende leerlingen zijn. Meer uitdaging is dan vaak de oplossing. Ayladochter krijgt nu al zo'n specifiek aangepast programma, dat het nagenoeg onmogelijk is dat nog uitdagender (moeilijker) werk ineens het ei van Columbus is. Op sociaal vlak idem dito: een keer versnellen leidt niet tot betere aansluiting met klasgenoten, buitenspelen met oudere kinderen of omgang met pubernichtjes levert ook geen bevredigende aansluiting/vriendschap op. Nog een keer versnellen zal naar verwachting ook niet ineens voor een klik met klasgenoten zorgen.

Laat school zijn werk doen en ervoor zorgen dat je dochter stof echt leert beheersen, vaardigheden leert. Laat haar het maar zien te rooien met haar klas-men buurtgenoten, en stop met denken dat het met andere (oudere, slimmere) kinderen sociaal gezien beter lukt. Heb vertrouwen in school en in je dochter, gewoon een beetje water geven, verder niks.

skik

Klaar!

Mijn dochter is dan wel "al" 10, maar ook "klaar" met de basisschool op taalgebied... wat niet wil zeggen dat er niks meer te leren valt op de basisschool, ook heeft ze nog niet de hele bibliotheek uitgelezen dus ze blijft nog lekker een jaartje. Op rekengebied is ze overigens nog niet klaar, en op sociaal gebied moet ik er niet aan denken haar nu al naar de brugklas te sturen.
Ayla, hoe voelt dochter zich nu op school? heeft ze vriendinnen? vindt ze het leuk? wat doet ze in de pauzes? ik krijg vaak het idee dat basisschool voor jou een noodzakelijk kwaad is dat je in 2 jaar kunt afwerken en hup verder dat kan jou dochter ws ook wel, qua leerstof dan... maar er is zoveel meer!
Nou ja, ik lees geregeld mee, en hoop eigenlijk vooral dat ze nu op een leuke school zit waar ze ook vriendinnen heeft, want dat leren... dat komt echt wel goed!
groetjes, Tess

Water geven

"Heb vertrouwen in school en in je dochter, gewoon een beetje water geven, verder niks." Helemaal mee eens. Maar geef dan wel water aan de dingen die je wil laten groeien!
Ik geloof echt dat die dingen groeien waar je aandacht, tijd en moeite aan geeft. En als je niet oppast zijn dat de problemen. Het is de kunst in plaats daarvan aandacht te geven aan de dingen die goed gaan, wat werkt, waar je verder mee wil. Dus inderdaad: vertrouwen dat het op deze school goed komt met dochter, dat ze slim genoeg is om zichzelf te redden samen met de leerkracht, dat ze de ondersteuning krijgt die ze nodig heeft.
En een compliment voor Ayla: niet naar school vragen is denk ik een goede stap in de juiste richting. Inderdaad niet elke dag vragen hoe het ging, of het wel interessant was, of het vandaag wel extra werk gaf, etc. Ayla, die vraagt vast zelfbeheersing van je, dus een applausje voor jou!
Nu op zoek naar een manier om je dochter te laten weten dan je wel geinteresseerd bent in haar wereld en haar leven, maar tegelijk een blik beiden in de richting die je met haar op wil: buiten het academische. Houdt moed, en ik heb er vertrouwen in dat je dat kan! En het is niet mijn bedoeling om je hard aan te vallen, wel om je denken in een richting te helpen waarvan ik denk dat je en dochter er wat mee opschieten.
Vol goede bedoelingen,
ALgebra

Reactie

Bedankt dames, we proberen hier met zijn allen datgene te doen wat het beste is voor dochter, zowel de school als wij. En we kunnen nog steeds goed praten met school. Ik sta niet iedere dag bij de meester op de stoep, we praten twee maandelijks bij en dat gaat prima. Als er dingen tussendoor zijn zoals huiswerk regelmatig niet af of een hele slechte dag dan wordt dat wel eens kort besproken.
Ja er zijn hiaten bij spelling en rekenen, automatiseren is hier het grootste probleem van, moeilijke sommen doet dochter sneller dan de makkelijke sommen, ook de kangoeroewedstrijd kost haar niet enorm veel moeite. Ze zal nooit een uitblinker worden in automatiseren maar school probeert er wel wat mee te doen.
Vanaf het begin was niet alleen de cognitieve voorsprong een reden voor te versnellen maar ook haar plek in de klas. Dat blijft gewoon moeilijk gaan, ze heeft niets met de kinderen, ze heeft het een tijd geprobeerd maar heeft dat ondertussen opgegeven. Pauzes zijn moeilijk voor haar, dat zegt ze ook wel eens, het liefste zou ze die overslaan. En dat vind ik weer moeilijk want ik kan niet alles oplossen voor haar, ze wil niet alles aan de meester vertellen want dan wordt ze voor klikspaan uitgemaakt. Daar lag voor ons ook een beetje de reden voor versnellen, de hoop dat ze op het VO misschien meer op haar plek zal zijn. Cognitief kunnen ze haar met talloze projecten nog wel drie jaar bezighouden dat weten wij ook. Maar ze vereenzaamt zo ontzettend en dat vinden wij als ouders echt moeilijk om te zien. En ik weet nu al dat er mensen zullen zijn die zeggen dat ze dan meer met de klas moet samenwerken op pluswerk gebied en dat er vast zat projecten zijn die ze met andere kinderen samen kan doen. Op dit moment lukt dat echter gewoon niet, ze werkt nu bewust alleen aan projecten van Acadin, die duren een week en dan krijgt ze een nieuw. Dit gaat goed. Ze duikt een week volledig in een onderwerp, milieu, engels en na een week kan ze door naar een volgend iets. Die afwisseling is goed voor haar merken we. Het gaat enorm met pieken en dalen, Ik ben er nog niet helemaal uit of we nu in een piek of in een dal zitten. Afgelopen week had ze weer in haar haren geknipt, ze voelde zich niet prettig zei ze erna. Straf geven heeft geen zin want we moeten de reden verhelpen en niet datgene wat ze doet. Terwijl ze zonder al te veel problemen naar school gaat en ook zonder al te veel problemen haar huiswerk maakt. Schijn bedriegt misschien. Afgelopen weekend is ze voor het eerst naar theaterles geweest, ze wilde toch niet verder met muziek. Zo blij als ze daar uitkwam had ik al tijden niet gezien, ze was moeiteloos opgenomen in de groep, niemand had haar raar gevonden, 1 meisje had zelfs willen afspreken. Dan zie je haar groeien. Het verbaast ons wel dat een kind dat zoveel in zich heeft en dan bedoel ik niet alleen cognitief zo onzeker is over haar eigen kunnen.
We zijn in ieder geval heel blij met het idee dat er nu hulp komt, niet alleen voor haar maar ook voor ons. Het sloopt ons als ouder echt af en toe, twee weken terug zat ik met schoonmoeder huilend aan tafel. Het maakt me echt triest als moeder als je de meester hoort zeggen dat je kind het opgegeven heeft vriendjes te maken. Ik spring een gat in de lucht als ze naar buiten gaat om te spelen, want ik weet dat haar dat best veel energie kost. Dan ben ik zo trots op haar
Op een ander forum haalde iemand anders een stukje tekst van Depeche mode aan:

try walking in my shoes, you'd stumble in my footsteps
Try walking in my shoes, you'd make the same mistakes as I did"

Waarom denk je dat ze op het vo meer aansluiting zal hebben?

Op het plein tijdens de pauze lopen er ook kinderen uit groep 7 en 8 rond. Die zijn 3, 4 of 5 jaar ouder dan jouw kind. Daaronder bevinden zich ook kinderen die naar het vwo gaan. Maar met die kinderen heeft je dochter ook geen aansluiting schrijf je. Waarom denk je dat ze op het vo, waar haar klasgenoten 2 jaar ouder zullen zijn, wel aansluiting zal hebben?

skik

Ayla

Ayla, nogmaal, ik begrijp je zorgen heel goed.
En ook ik ben regelmatig (ook hier op dit forum) voor overijverige, pusherige moeder uitgemaakt. Terwijl ik dit beslist niet ben.
Ook ik heb regelmatig lopen huilen omdat ik bij god niet meer wist wat en hoe te doen wat zoon en school betreft.
Als mij een ding duidelijk is geworden, is dat deze kinderen niet in balans zijn qua kalenderleeftijd, cognitieve leeftijd, sociaal-emotionele leeftijd, mentale leeftijd etc. Aan de ene kant lopen ze lichtjaren voor, aan de andere kant mijlen achter. Dit moet iedereen herkennen, erkennen en daar naar handelen.
Verder moet je kijken naar wat het beste voor jouw kind werkt: leert het cognitieve zaken makkelijker en beter als eerst wordt voldaan aan het mentale en/of sociale aspect of andersom.
Mijn zoon moet eerst in een mentaal/cognitief uitdagend en passend genoeg omgeving zitten voordat hij de rest op niveau kan krijgen. Dan krijgt hij ook de motivatie en de inzet.
Ter vergelijking een voorbeeld met voetbal: Hij nu van de E pupillen met voetbal voortijdig naar de D pupillen gegaan omdat hij geen mentale/sociale aansluiting meer had met zijn leeftijdsgenoten; hij vond ze te kinderachtig en ze hadden niet de inzet en motivatie genoeg om de voetbaltechnise vaardigheden te leren zoals hij dat wel heeft. Mentaal en sociaal is hij veel verder.
Bij de D is hij dan wellicht de jongste en de kleinste en mist hij nog wat voetbaltechnische vaardigheden op dit niveau maar hij voelt zich helemaal tussen gelijkgestemden en daardoor pikt hij de voetbaltechnische vaardigheden wel (sneller) op en belangrijker nog, met plezier. Hij moet dus wat inhalen op technisch en tactisch gebied maar hij heeft nu de motivatie en de inzet en de wil. Bij de E was hij een vreemde eend in de bijt ook al zat hij tussen jongens van dezelfde leeftijd en dezelfde lengte; bij de D hoort hij er volkomen tussen ook al is hij kleiner en jonger dan de rest. Dat hij wat meer moeite moet doen om de technische vaardigheden op D niveau te krijgen vindt hij dan helemaal niet erg; dat is de worst die boven zijn neus hangt en die hij maar al te graag wil pakken.
Zo werkte en werkt het ook wat school en leren op school betreft. De versnellingen zorgden voor een betere mentale en sociale aansluiting wat weer de voedingsbodem gaf om de hiaten weg te werken en met plezier verder te leren.
Op het vo is hij de jongste en de kleinste maar hij zit wel tussen gelijkgestemden en binnen no-time heeft hij de hiaten wat schrijven oa betreft weggewerkt. Belangrijkste is dat hij sociaal/mentaal/cognitief geen vreemde eend in de bijt meer is. De kinderen begrijpen zijn ietwat vreemde humor omdat ze dit zelf ook hebben. Ze vinden elkaar in hun aparte manier van denken en wereldbeleving.
Het is wel ook heel belangrijk dat een kind een gezond gevoel van eigenwaarde en zelfvertrouwen heeft. Dat het niet denkt dat het "raar" is. Alsmede vertrouwen in school en de leraren.
Je streeft bij deze kinderen naar een zo optimaal mogelijke balans maar deze zal nooit helemaal evenwichtig zijn. Ze blijven altijd ergens te groot voor het servet maar te klein voor het tafellaken. Echter zet ze tussen de servetjes en ze worden doodongelukkig, gefrustreerd en ongemotiveerd. Zet ze tussen het tafellaken en ze zullen ergens de kleinste en jongste zijn maar sociaal en cognitief wel tussen gelijken wat weer de stimulans en het plezier geeft om de rest op niveau te trekken.
Hoe je dit als school voor elkaar kan krijgen is lastig. Het blijft gissen, passen en meten en uitproberen... Soms maak je een goede keuze, soms slecht. Maar er valt altijd wel een andere weg te proberen net zolang je kind op de juiste plek zit.

Skik

Dat is moeilijk uit te leggen, vrijdag is het door het bureau een beetje als volgt uitgelegd. Kinderen hebben fases in vriendschappen, kleuters gaan anders om met vriendschappen als 7 jarige. Dochter heeft volwassen vriendschapsverwachtingen. Ze wil gerespecteerd worden in haar zijn en kunnen. Ze wil aardig gevonden worden en trouw. Veel slimme kinderen hebben dit. De kans dat ze op een gym of op bv een TTO nog iemand vindt met zulke vriendschapsverwachtingen is groter dan op haar huidige school. Er zijn nog wel 1 of 2 kinderen zoals zij op haar huidige school maar juist met die heeft ze geen klik. Op het VO is de kans groter om iemand te vinden.