Zo veel kleuters met een voorsprong?

Motorische vaardigheden

Ik herinner me een uitzending waarin een kleuterjuf terugkeek op 30 jaar ervaring. Mij is bijgebleven dat ze vertelde dat huidige kinderen weliswaar cognitief meer kunnen dan "vroeger", maar dat het met motorische vaardigheden andersom lijkt te gaan. Kleuters hebben meer hulp nodig bij dingen rond aankleden e.d. en zijn soms zelfs nog maar tenauwernood zindelijk als ze op school komen. Ze zag hierin toch wel een omslag in de opvoeding: er lag bij moderne ouders veel meer nadruk op cognitieve vaardigheden dan op motorische.
Dat vond ik toch wel een nadenkertje. Blijkbaar kun je toch niet alles kwijt in zo'n kleuterlichaam...
n@nny

Nanny

Dat zal misschien ook komen doordat de gezinnen nu kleiner zijn waardoor er van kinderen minder wordt verlangd? Vroeger had je meer grote gezinnen en dan is zelfstandigheid in de basisvaardigheden natuurlijk belangrijker. En vroeger hadden kinderen gemiddeld ook meer vrijheid buiten. Ze mochten veel eerder zelfstandig naar school en de ruimte die ze buitenshuis ter beschikking hadden was groter. Daardoor oefen je bepaalde vaardigheden natuurlijk meer. Ik doe ook maar een gok hoor. Ik weet het niet zeker.

En hier

En hier een dochter die haar eigen naam kon schrijven toen ze naar groep 2 ging en een paar letters, lezen zeer zeker niet. Eind groep 3 was ze avi uit (en nog een heleboel meer). Op het schoolplein was er altijd veel gepoch: mijn kind is zo slim, heeft al avi zus, ze moeten kind extra werk geven etc. Ik heb daar nooit aan meegedaan, dochter was inmiddels een heel stuk verder, vond het niet nodig om met dat gepoch mee te doen.
Toen kreeg dochter ineens extra werk, dat sprak zich door onder de ouders want toen vroeg men aan mij hoe ik dat toch voor elkaar gekregen had. Mijn antwoord was dat ik niks had gedaan. Na lang doorvragen zei ik dat dochter zich, geloof ik, wat verveelde omdat ze zo snel door de stof ging. Toen waren er dus ouders die naar de leerkracht gingen met het verhaal dat hun kind zich verveelde en ook extra werk nodig had. Ze waren heel erg gepikeerd dat de leerkracht dat toch anders zag. Toen deugde de leerkracht ineens niet meer want die zag niet hoe slim hun kind toch was.
Overigens had voor mijn dochter dat extra werk niet gehoeven. Ze kwam, met nog 2, daardoor, hoe je het ook wendt of keert, in een uitzonderingspositie en dat wilde ze niet. En bovendien waren deze leerlingen gedurende hun basisschooltijd steeds aan elkaar verbonden, op het laatst waren ze blij dat ze alledrie naar een andere middelbare school gingen.

Vroeguh

Vroeger heb ik mij een breuk verveeld op de basisschool om vervolgens op het VO te ontdekken dat ik nooit had leren leren. Ik ben blij dat mijn kinderen (2 oktober en een versnelde van maart) niet zolang hoefden te wachten voordat ze naar school mochten.

Verder denk ik helemaal niet dat kleuters vroeger motorisch zoveel beter waren. Mijn hele familie is bv. zo lang als men zich dat terug kan herinneren laat zindelijk geworden. Alleen was de kleuterpopulatie toen gemiddeld ouder en dus zullen die motorisch inderdaad wel wat rijper geweest zijn.

Voorsprong

Ik denk dat de variatie in vaardigheden onder kleuters niet heel veel groter is dan vroeger, maar dat er meer aandacht aan wordt besteed. Er moet wat mee. Een goede kleuterjuf deed er vast vroeger ook tussen de bedrijven door wel wat mee, maar ik denk dat destijds de ouders een minder grote stem hadden (en wilden) in wat er met hun bloedjes gebeurde. De juf had er voor doorgeleerd.
Op school van zoon hoor ik weinig over hb'ers of plusklassen. Er wordt wel redelijk gedifferentieerd, maar alleen bij uitzondering versneld. Zoons frustratie komt niet doordat hij hb zou zijn, is hij niet, maar zoals Gale zei: omdat school saai is en je van alles moet. Hij zou liever andere dingen leren, zoals een server bouwen om de hele wereld op zijn computer te laten minecraften, bijvoorbeeld. Maar dat leren ze hem daar nou net niet. Jammer, wen er maar aan.
Gelukkig wordt er niet veel IQ-vergeleken op het schoolplein. (Er wordt voor mijn gevoel meer opgeschept over hoeveel sporten het kind al doet, maar misschien ligt dat aan mijn verkeerd afgestelde antenne).
Overigens denk ik wel dat die kleuterjuf een punt had met haar nieuwe nadruk op cognitieve vaardigheden. Ik heb (door berichten hier) soms de indruk dat je voor de overgang naar groep 3 moet kunnen wat je in groep 3 gaat leren. Dat schiet niet op.

Gale

Stel eens voor dat ze de plusklasstof tot standaard verheffen en dan het resterende kwart gaan bijspijkeren. Volgens mij kost dat beduidend minder

Oh ja de boodschappen

die mocht ik ook vaak doen. Kopjes afwassen (vond je ook leuk) en naar de bakker voor lekkere koeken en daarna koffie rondbrengen, heerlijk vond ik dat, mocht je ook altijd wat lekkers voor jezelf halen. Verder keek ik in de derde klas de dictees van mijn klasgenoten na en zat ik vaak apart met een klasgenootje te lezen, die dat helemaal echt niet kon. In deze tijd zou ze waarschijnlijk dyslectisch zijn geweest. Wij hadden wel niveau lezen, dan moest je binnen een minuut zoveel mogelijk woordjes lezen en dan werd je schoolbreed in een groepje ingedeeld met een stuk of 8 kinderen, dat dan begeleid werd door een moeder. In de derde zat ik met zesdeklassers in een groepje en in de zesde klas begeleidde ik zelf een groepje. Nee ik kan me eigenlijk niet herinneren dat ik me verveeld heb op de lagere school.

My kid is an honor student

"maar bij mij kinderen op school zit 3/4 van de kinderen in plusklassen (en moet ik steeds gesprekken voeren om mijn eigen kinderen daar uit te houden). Dan denk ik dat er toch sprake is van doorschieten in de waarde die wij aan \'slimheid\' toekennen."

Misschien is het ook een beetje een prestige dingetje? Zo van" 'Mijn kind zit in de plusklas'.

In Amerika heb je bumper stickers waarop staat "My kid is an honor student".

Zo gek is het hier nog niet, maar ik heb vaak het idee dat ouders er wel erg trots op zijn en het 'toevallig' even vermelden..

Als er zoveel kinderen naar de plusklas gaan..

Als er zoveel kinderen naar de plusklas gaan..

Is het dan nog wel een plek voor de kinderen die er echt ver bovenuit steken, om hun hersens te laten kraken? Of is het een beetje afgezakt naar een niveautje klokhuis..

Waar bijvoorbeeld wel over filosofen wordt gepraat, maar dan vooral een beetje inleidend. Waardoor een kind dat er echt diep op in wil gaan, of Plato al gelezen heeft, zich alsnog verveelt?

Henk

Die sticker lijkt me echt grappig, zou ik ook wel willen hebben. Weet je zeker dat het niet ironisch bedoeld is?

Overigens riep ik in de kleuterklas altijd dat mijn slimme kind helemaal geen pluswerk hoefde, maar dolgraag wilde leren breien. Het is nooit gebeurd, maar die kant zou je ook op kunnen denken. daarmee had ze zich zeker niet verveeld en de juf was weer een tijdje van haar af geweest. Waarom moet het weer cognitief, als een kind toch al voorloopt?

Wat anders

Waarom moet het weer cognitief, als een kind toch al voorloopt?

Niet per se natuurlijk, maar sommige kinderen hebben die behoefte.

Maar inderdaad, wat anders doen is ook zeer leerzaam, kijk maar naar Laura Dekker.

(Shit, die naam staat garant voor off-topic dwalingen)

Zzz

Ik heb hb kinderen maar durf dat nooit tegen iemand zeggen. Het woord hb heeft zo een belachelijke bijklank gekregen, als er aan een kind iets 'scheelt' wordt er al snel om ter snelst hb voor geroepen...
Mijn kinderen hadden die problemen er (gelukkig) niet bij, konden alles goed vlot, leerden prima, haalden prima cijfers, haalden aan unief vlot grootste onderscheidingen, hielden zichzelf steeds met vanalles bezig, verveelden zich nooit...
Dus hb, zonder alle bijverschijnselen van hb welke ze tegenwoordig erbij uitroepen
Enkel zeer hoog IQ (wel < 150), maar geen zwakke schoolcijfers, geen dys-sen, geen faalangsten, Wel prima studiecijfers, steeds met vanalles bezig (grote interesses, geen tijd om zich te vervelen)
Lijkt mij eigenlijk voor velen een modeverschijnsel waaraan ze mee willen doen maar eigenlijk niet kunnen...

Oh, dat is me uit het hart gegrepen. Ik heb het nooit over de HB van mijn zoon. Helemaal te verbloemen is het niet omdat hij een groep heeft overgeslagen. Maar HB staat inmiddels synoniem voor problemen. Laatst kregen we het er toevallig met iemand over. Schoorvoetend toegegeven dat onze zoon ook HB is. Degene kende mijn kinderen, weet dus dat het hele makkelijke, sociale, doodnormale jongens zijn die vooral geinteresseerd in voetbal, buiten spelen, computerspelletjes en Donald Duck. En dat die jongens ook ouders hebben die een heel stuk verder kijken dan alleen dat ene talentje. En toch, moest de HB problematiek die mijn kinderen zouden hebben uit de kast gehaald worden. Ze zijn sociaal achter/voor/geen vriendjes en de ouders zijn vaak pusherig, etc. Grrrrr! Ik voel dan dat ik me juist moet verdedigen dat ze juist heel gewoon zijn...
En ja, mijn middelste heeft een tijdje gehad dat hij zich zo dood verveelde op school (beroerde invaljuf) dat hij met buikpijn naar school ging. Ja, dan trek ik wel aan de bel. Maar zodra hij ook af en toe iets krijgt wat een beetje past bij zijn capaciteiten dan gaat het prima. En de oudste heeft een dys-je. So be it! Ook daar doen we niet te moeilijk over.

Ok bijklank

ok, ermee omgaan als bij 'doorsnee' kinderen, met hun goede en minder goede dingen, zo hier ook, ze moeten niet zomaar in àlles perfect en volmaakt zijn,
Wat mij tegenzit bij hb-etiket is dat ouders alle mogelijke gebreken welke op hb mogelijks zouden kunnen wijzen willen aanhalen en er van overtuigd zijn dat hun kind hb is énkel door de dys-jes, vervelingen etc (en de testen tot vervelenstoe willen overlopen)
Hier is ook 1 van de kinderen niet de àllersociaalste, een andere niet de allerhandigste (zelfs onhandig)... maar om die reden moeten ze voor mij niet hb genoemd worden,
Wat er wel op wijst is dat ze met groot gemak aan de unief doktoreren, prima cijfers halen (elk op hun beste terrein) Ik hoef daarom niet luidkeels te roepen dat ze hb zijn, maar wie hen volgt merkt dat aan rechtstreekse kenmerken
Maar ieder zijn ding, wie graag uitschreeuwt dat zijn/haar kind hb is terwijl het enige zichtbare het 'onderpresteren' is doet maar, maar het etiket hb heeft een 'onnozele' bijklank gekregen...

Herkenbaar, chippie en a.

Wij kregen van de kleuterjuf te horen dat onze zoon heel slim was (wisten wij al) maar zei ze er verbaasd bij. Hij is ook heel sociaal hoor. Tja, dat wisten wij ook. Onze zoon (groep 5) doet het ook prima op school. Doet goed met met sporten (hij zit op atletiek), hij speelt viool, hij haalt altijd goede cijfers zonder ook maar ergens moeite voor te hoeven doen, heeft meer dan genoeg vriendjes.

Hij zitniet in de gehele plusklas. Wil hij niet want dat is toch maar saai. Maar hij krijgt wel extra rekenwerk en hij vermaakt zich prima met het maken van powerpointpresentaties. Oja, en hij wil perse zijn typediploma halen.

A en chippie

Hier ook een paar hb-kinderen, maar niet helemaal zonder problemen. Oudste vond het zo zielig voor de juf dat die een extra boekje moest kopieren en tweede kan niet goed stilzitten als hij zich erg verveelt, maar dat kan opgelost worden met rekentijgers en werk van een paar klassen hoger. Tsja, en mijn kinderen zijn heel normaal, gek op de Donald Duck, spelen graag buiten, oudste houdt wel van wat rustiger vriendinnetjes, maar ze is zelf ook introvert, oudste houdt daarentegen van wilde, doldrieste plannen. Ik heb ze wel op muziekles gedaan, overigens tot hun grote genoegen, en dat doet ze echt goed.

Als alles goed gaat, is het makkelijk praten

Hier twee hb-kinderen. Oudste is prima door de basisschool gerold, helaas wel met veel verveling. Nu doet ze het prima op het VO met nog steeds verveling. Sociaal en qua onderpresteren geen problemen.
Jongste werd depressief in groep 3, wilde dood, kon niet meer functioneren. Maar ging wel tot het bittere eindje door met zich aanpassen aan de groep. Onderpresteren was er niet, sociaal gedrag was eerder te goed. Versnellen hielp een half jaar. Toen ging het weer de verkeerde kant op.
In die situatie wil je echt wel een andere school zoeken die hiermee om kan gaan. Het is lekker makkelijk te zeggen: mijn kind kon het, dus een ander kan het ook.
Mijn jongste zit nu in groep 8 en het gaat prima. Dat was op de oude school niet gelukt.
Ik kijk wel uit om het hb-zijn van mijn kinderen mee te delen aan derden. Dan heb je gelijk als ouder en kind een stempel.

Maar

Als er zich zulke problemen stellen, dan vind ik het niet terecht dat allemaal achter hb te plaatsen, dan is er meer aan de hand, Het klinkt dan misschien mooier om al die dingen luidkeels met hb te benoemen, maar dat vind ik dus onterecht, Dan is er meer aan de hand,
Misschien gaat dat dan samen met hb, maar wat zich voordoet valt dan niet meer zuiver onder de noemer hb
Dat je dirct een stempel krijgt als je bij die problemen hb noemt vind ik ergens terecht, want het is toch ook wel echt zo dat de naam hb tegenwoordig verkracht wordt en er vele anderen diagnoses en vaststellingen onder vernoemd worden
Als je kind zich verveelt komt dat volgens mij niet enkel door hb, de meeste échte hb kinderen welke ik ken zijn juist onstopbaar geboeid door alles en nog wat, een zwakbegaafd kind kan zich ook vervelen, staat los van hb.Ook vind ik het spijtig dat hb met zelfmoord zou samenvallen, dan is er toch echt wel meer aan de hand ! Ik weet toch dat mijn kinderen best gelukkig zijn dat ze zo gemakkelijk geniaal studeren...
er zijn problemen bij hb, maar ik dank God op m'n blote knieen dat ze niet zwakbegaafd zijn, (dan zijn er ook problemen waarbij die naam niet altijd te pas en te onpas op tafel gesmeten wordt)

Inherent.

Ook zonder de 'hype' die je nu hebt, krijg je een stempel als je je kind hb noemt. D

at is inherent aan de term zelf denk ik. Want het betekent dat je zo ont-zet-tend slim bent dat het normale onderwijs niet meer past. Dat is nogal een claim om over je kind te doen.

Ikzelf weet dat die claim vaak wel klopt... maar toch is het nogal een claim, zeker tegen andere ouders die hun kind ook allemaal slim en bijzonder vinden.

Voorbeeld

Een zwakbegaafd kind dat met zelfmoord speelt, daar is ook meer bij aan de hand, die twee horen ook niet samen onder 1 noemer (en een zb kind heeft het volgens mij zwaarder dan een hb kind!)
Voorbeeld van onderpresteren edm: een muzikaal intelligent kind, kon al zeer vroeg muzikaal sterke nummers op de piano spelen, knap, hoge muzikale intelligentie,ook leeraar stond er al vlug verstomd van.
Het neefje beweerde dezelfde muzikale intelligentie te hebben, maar daar was echt niets van te merken (onderpresteren?) Als rede werden alle mogelijke dingen erbij geroepen (motoriek, schuld van de leerkracht... edm) Maar dan is er dus meer gaande als enkel de muzikale intelligentie, dan zijn er spijtig genoeg andere verschijnselen waardoor het muzikaal wonder nooit zichtbaar zal worden, en volgens mij moeten de ouders dan niet luidkeels blijven uitroepen en de naam van muzikaal wonder opeisen... dan nemen andere diagnoses de overhand waardoor ze

Je bent erg snel in je oordeel.
Het probleem van mijn kind was niet de verveling, dan was hij zoals oudste geweest. Zijn probleem was dat hij zich continue moest aanpassen aan de groep. Hij heeft geen karakter dat hij dat niet nodig vond. Hij snapte dat de groep zich niet aan hem kon aanpassen dus deed hij het andersom.
Er is helemaal niet meer aan de hand met hem. Dat was juist zo frustrerend. Hij is HB en hij heeft sociaal-emotioneel ook een voorsprong (vandaar de versnelling). Meer diagnoses zijn er niet vinden en is zelfs geen enkele aanleiding voor. Dan zouden er nu nog steeds problemen zijn en die zijn er niet.
Hij werd alleen maar gek van het gebrek aan uitdaging, de frustratie van de herhaling (dat is niet hetzelfde als een teveel aan verveling) en de sociale aanpassingen. En hij is het type kind niet om die uitdaging buiten school te zoeken. Dan wil hij spelen, sporten, lezen, niets doen, ds-en. Het is net een normaal kind. Het was de school die hem gek maakte.
Het is fijn dat jij hb-kinderen kent die nergens last van hebben. Ik ken ze die bijna naar het speciaal onderwijs gestuurd waren omdat ze zo dom leken of te veel anders. Op een betere school blijkt er van dit soort veronderstellingen niets over te blijven en zijn het toch gewone kinderen die toevallig slimmer zijn dan gemiddeld.

Er zit een enorm verschil tussen scholen, hoe zij omgaan met verschillen tussen kinderen (alle richtingen op). Jouw ervaringen zeggen dus helemaal niets over andere scholen en de strijd die ouders daar moeten leveren (of ze nou hb zijn, adhd hebben, ass, of minderbegaafd).

Enne vraagje: hoe zie jij of kinderen ècht hb zijn?

Ook

ook bij sport zie je dat, om een echt goede atleet te zijn moet je je ook bewijzen met wat je hebt,
als je er het talent voor hebt, zal dat wel snel duidelijk worden,een zichtbare voorsprong op anderen. Als je het talent niet hebt, en je steekt het zwakke presteren op alles en nog wat (slechte trainer, foute schoenen...) dan moet je je kind niet 'toch' bij echt , goede atleten willen plaatsen, maar dan stel je je beter de vraag wat er echt nodig is om een topatleet te zijn, en niet alle andere dingen als excuus gebruiken waarom het talent onzichtbaar blijft. To the point gaan

A, hb inflatie.

"Maar ieder zijn ding, wie graag uitschreeuwt dat zijn/haar kind hb is terwijl het enige zichtbare het \'onderpresteren\' is doet maar, maar het etiket hb heeft een \'onnozele\' bijklank gekregen..."

Ik weet dat het officieel niet zo is, maar toch heb ik het gevoel dat het label hb aan inflatie onderhevig is.

Ik heb het idee dat hb vroeger betekende : niet zo maar slim, maar op een totaal ander level.

Als je dan een artikel over hb las, was de strekking zo ongeveer: van slim zijn heb je voordeel, dan doe je het goed op school. Maar heel soms komt het voor dat een kind zo verschrikkelijk slim is.. dat het weer een probleem kan worden. Dat was dan hb. Zo iemand als in de film Little Man Tate.

Nu heb ik het idee dat alle slimme kinderen hb heten. Bredere interesses dan wat er op Nickelodeon komt, dingen snel door hebben, wat verder zijn dan gemiddeld.. daarvan zitten er wel een paar van in elke klas. Vroeger waren die kinderen slim, nu vaak allemaal getest hb.

Annet

Mijn zoon moest zich ook aanpassen, in de lagere school wou er niemand met hem over de politiek praten of andere nieuwsberichten met hem doornemen, In de kleuterschool dacht hij echt dat het brabbeltaaltje een manier van doen was daar, dus brabbelde hij in de klas lekker mee, terwijl hij toen al grote interesses had in allerlei studies, encyclopedies..., Ook hij heeft moeten leren omgaan met doorsnee mensen en interesses
Mijn zonen hebben ook zelf hun uitdagingen moeten opzoeken, zij vielen buiten het gemiddelde, en moesten daarin hun weg zoeken, ze hadden tijd en ruimte om dat te doen (terwijl anderen hun tafels leerden opzeggen)Van de leerkracht heb ik nooit echt veel bijzonders gevraagd, ik heb als ouder daarin zelf onze weg gezocht
Zien of kinderen echt hb zijn is volgens mij duidelijk adhv mijn vorige voorbeelden ( een muzikaal talent, dat hoor je, een sporttalent dat merk je een hoge intelligentie daar kan je ook niet langs kijken) Als een hb kind voor onderpresteren naar speciaal onderwijs moeten, dan plak je daar best een ander etiket op want dan is het iets anders dat de overhand heeft

Nu ben ik het toch niet helemaal met je eens.

"Als een hb kind voor onderpresteren naar speciaal onderwijs moeten, dan plak je daar best een ander etiket op want dan is het iets anders dat de overhand heeft "

Nu ben ik het toch niet helemaal met je eens.

Hoewel er inderdaad veel ouders zijn die graag met het labeltje te koop lopen kun je als hb kind toch op het speciaal onderwijs terecht komen.

Ik geloof dat ik in ieder geval qua intelligentie hb scoor. (Al vind ik mezelf niet op een totaal ander 'level; zitten, zie mijn vorige post )Dat is gebleken op 2 verschillende testen. En toch ook op de LOM terecht gekomen.

Later is die intelligentie er pas 'uit' gekomen, een 8,2 gemiddeld op een universitaire master, een docent verbaasd door een bekend moeilijk wiskundige artikel te begrijpen, terwijl ik 0,0 bèta achtergrond heb. Soms zit die intelligentie er wel, maar komt die er niet uit. Dan moet je wachten op een ander moment.

Annet

"Het is lekker makkelijk te zeggen: mijn kind kon het, dus een ander kan het ook."

Maar dat zeg ik niet. Ik zeg alleen dat de ouders van HB kinderen er helemaal niet zo mee rondzwaaien IRL omdat je kind dan wordt opgezadeld met allerlei problemen die het kind niet heeft.

In problemen denken.

Toch is het logisch om, als het over hb gaat, vooral op problemen te focussen.

Er zijn een hoop kinderen die problemen hebben op school, en de middelen en aandacht zijn schaars. Als je wil dat er extra aandacht/aangepaste stof voor een bepaalde groep komt, moet je ook kunnen beargumenteren waarom zij dat nodig hebben. Dan heb je het al gauw over 'problemen' want waarom extra aandacht voor een groep die happy is?

Henk

"Als je wil dat er extra aandacht/aangepaste stof voor een bepaalde groep komt, moet je ook kunnen beargumenteren waarom zij dat nodig hebben. Dan heb je het al gauw over 'problemen' want waarom extra aandacht voor een groep die happy is?"

Er moet aangepaste stof komen voor kinderen met een voorsprong. Dat heeft ook een direct link met hun talent. Als je steeds dingen moet doen die je al twee jaar onder de knie hebt, leidt dat tot frustratie, demotivatie, etc. Al denk ik ook dat er een groot aantal ouders denken dat het hele programma geheel op maat en zeer uitdagend moet zijn, want... Dat vind ik flauwekul want dat geldt voor die 27 andere kinderen in de klas ook niet.

Maar ik waak er voor om al die andere problemen - met name sociaal - te wijten aan HB. Of er van uit gaan dat er problemen moeten zijn op sociaal gebied. As een kind weinig tot geen vriendjes heeft dan heeft dat niet een directe link met HB zijn. Als kind motorisch wat minder handig is, ligt het aan HB. Als het kind zit te klieren, kan het kind er niets aan doen want het is HB. Als kind zich verveelt, dan ligt het aan HB, etc.

Voorzichtig

Ik ben er ook voorzichtig mee alles aan hb te wijten. Toch, als een kind geen vriendjes heeft kan dat best aan hb liggen (hoeft niet!). Niet iedere mentaal achtjarige heeft zin om met vijfjarigen te spelen.