Affaire, kan dit ooit wat worden
Help, ik kom hier zelf niet uit..
Al 16 jr samen met mijn man, 2 dochters. Laatste jaren gaat het niet heel goed, ik voel niet echt liefde meer, geen houden van. Wel waardering voor de persoon die hij is, lieve man, zorgzame vader.
8 mnd geleden een geweldig leuke man tegen gekomen, hij ook getrouwd. Allebei enorm verliefd, maar niet de intentie om te scheiden. Toch, hoe vaker we elkaar zien, hoe meer liefde en echt houden van. Dit ken ik niet van mezelf.. Hij ook niet. Hij is al vanaf zn 21e met z'n vrouw samen en heeft nooit anders gekend, maar er gaat nu een wereld voor hem open, hoe het ook kan zijn! Hij houdt nog wel van zijn vrouw, maar weinig verbinding en intimiteit.
We kunnen uren praten, zien elkaar 2-3 x per week, kunnen niet zonder elkaar. Al 3 keer geprobeerd te stoppen maar we zoeken elkaar steeds weer op. Hij twijfelt nu of hij alles thuis moet opbiechten.
Ik wil mijn kinderen geen scheiding aandoen, ook omdat ik een prima huwelijk heb, gemoedelijk. Maar de liefde voor die andere man! Die is zo groot en houdt me zo bezig. Ik denk elke minuut aan hem. En hij aan mij..
Wat moet ik nu doen.!
Bedankt voor alle reacties ♥️
Ruud1971! schreef op 12-02-2024 om 10:10:
[..]
Heb je gisteren een nieuw account aangemaakt @Izza
TO praat met je man ook al is het voor hem een nachtmerrie. Kijk of je hier nog uitkomt en anders vertrek en gun hem een nieuw leven met een vrouw die hem wel op nummer 1 zet. Dat is het minste wat je kan doen. Voor jezelf ga inderdaad eens ontdekken of je wel geschikt bent voor een gezapig huwelijk.
Daar zegt Ruud wat. Misschien is man stiekem ook wel klaar met dit huwelijk en is hij als het hoge woord over de affaire eruit is wel opgelucht dat er nu een gegronde reden is voor een scheiding en hij ook weer kans krijgt op liefde...
Ruud1971! schreef op 12-02-2024 om 10:10:
[..]
Heb je gisteren een nieuw account aangemaakt @Izza
Haha, hier kan ik om lachen. Ik lees lang genoeg mee om te weten waar zo’n reactie vandaan komt.
precies ook de reden waarom ik niet reageer in het draadje, verder na ontrouw. Er is geen ruimte voor objectiviteit.
TO, heel veel sterkte met de situatie.
Moederkareltje schreef op 12-02-2024 om 10:42:
[..]
Daar zegt Ruud wat. Misschien is man stiekem ook wel klaar met dit huwelijk en is hij als het hoge woord over de affaire eruit is wel opgelucht dat er nu een gegronde reden is voor een scheiding en hij ook weer kans krijgt op liefde...
En je zou niet de eerste minnares zijn die gaat scheiden terwijl je minnaar bij zijn vrouw blijft. Dat zou ook pijnlijk zijn. Temeer daar je huwelijk niet zo heel slecht is, zoals je aangeeft. Ik begrijp best dat zo'n verliefdheid zo sterk kan zijn en zo aan je kan trekken, maar het is nu wel gebaseerd op je leven met ook een een vrij warme thuisbasis. Het wordt echt anders als je straks alleen bent, of moet schipperen met twee co-ouderschappen en je samengestelde gezin. Die warmte van een kerngezin krijg je namelijk haast nooit terug in een samengesteld gezin. Uitzonderingen daar gelaten.
Moederkareltje schreef op 11-02-2024 om 21:09:
[..]
AnnaPollewop heeft hier een heel raak punt. Ik heb wel ervaring toen ik vrijgezel was in een affaire anderhalf jaar lang met een getrouwde man en ik was ook hoteldebotel verliefd, dacht dat ik cleopatra zelf was maar meneer had helemaal niet zo een uitgeblust huwelijk, waren zelfs bezig met nog meer kinderen maken, had er een tweede minnares bij ( en wie weet wat nog meer) en loog mij ook net zo hard voor als zijn vrouw. Wat was ik hard van mijn sokkel gedonderd toen ik hierachter kwam omdat ik met zijn vrouw ging praten.
Dus al zou je kiezen voor deze man en ga je scheiden. Het zal je mede hierdoor vies kunnen tegenvallen. Houd het in je achterhoofd.
+1 voor zowel moederKareltje als AnnaPollewop. Iets waar ik me wel vaker over verbijsterd heb inderdaad. Hoe denk je iemand te kunnen vertrouwen, als je vanuit 1e hand ervaart dat iemand niet te vertrouwen is? Nog even los van al het andere.
Er is er hier niemand die zich niet kan voorstellen hoe zo'n nieuwe verliefdheid voelt. Maar verwar dit nou niet met houden van. Die verliefde gevoelens zullen nog wel een tijdje blijven. Je zit wat dat betreft hier al te ver in om zonder kleerscheuren verder te gaan en ik ben daarom, wederom, het weer geheel eens met Pennestreek. Denk nou eens voorbij die verliefdheid!
Mijn vrouw was ook tot over haar oren verliefd. Dat was kort, maar heftig. Er werd al besproken waar ze zouden gaan wonen, om de afstand voor beide gezinnen niet te ver te laten zijn. Maar nooit in die discussie is er gesproken over de kinderen. Dat er 6 kinderen zijn die op die manier niet alleen moeten verwerken dat papa en mama niet meer samen zijn, maar ook nog eens een gezin met 3 kids van de ander in de maag gesplitst krijgen en ineens een extra papa en/of mama hebben. Ridicuul, als je er rationeel over nadenkt. Maar rationeel nadenken is iets wat iemand in jou situatie niet kan, door de rush van het verliefd zijn. No offense, absoluut niet. Maar mijn ervaring.
MRI schreef op 12-02-2024 om 11:32:
[..]
En je zou niet de eerste minnares zijn die gaat scheiden terwijl je minnaar bij zijn vrouw blijft. Dat zou ook pijnlijk zijn. Temeer daar je huwelijk niet zo heel slecht is, zoals je aangeeft. Ik begrijp best dat zo'n verliefdheid zo sterk kan zijn en zo aan je kan trekken, maar het is nu wel gebaseerd op je leven met ook een een vrij warme thuisbasis. Het wordt echt anders als je straks alleen bent, of moet schipperen met twee co-ouderschappen en je samengestelde gezin. Die warmte van een kerngezin krijg je namelijk haast nooit terug in een samengesteld gezin. Uitzonderingen daar gelaten.
Eens, plus dat ‘een ander’ NOOIT de reden van een scheiding zou moeten zijn!
RoodVruchtje schreef op 12-02-2024 om 17:54:
[..]
Eens, plus dat ‘een ander’ NOOIT de reden van een scheiding zou moeten zijn!
Het is natuurlijk zelden alleen die ander. Persoonlijk vind ik elke reden goed genoeg om te willen scheiden. Voor de buitenwereld lijkt het soms of alles OK is en een kwestie van ‘het even niet zo leuk hebben’, maar niemand besluit lichtzinnig om te gaan scheiden.
MRI schreef op 12-02-2024 om 11:32:
[..]
En je zou niet de eerste minnares zijn die gaat scheiden terwijl je minnaar bij zijn vrouw blijft. Dat zou ook pijnlijk zijn. Temeer daar je huwelijk niet zo heel slecht is, zoals je aangeeft. Ik begrijp best dat zo'n verliefdheid zo sterk kan zijn en zo aan je kan trekken, maar het is nu wel gebaseerd op je leven met ook een een vrij warme thuisbasis. Het wordt echt anders als je straks alleen bent, of moet schipperen met twee co-ouderschappen en je samengestelde gezin. Die warmte van een kerngezin krijg je namelijk haast nooit terug in een samengesteld gezin. Uitzonderingen daar gelaten.
Ach ja, dan moet ze maar op de blaren zitten. De kinderen en haar man helaas ook. Doorgaan met het gezin omdat haar minnaar niet wil scheiden, lijkt me ook niet de beste basis. Beetje wedden op twee paarden. Het meest faire in deze situatie (voor zo ver er iets fair is) is of thuis open kaart spelen of "wat niet weet wat niet deert" en doorgaan met het huwelijk, maar dan wel stoppen met deze minnaar.
The person who chases two rabbits catches neither.
Het verhaal is voorspelbaar want al honderdduizenden keren verteld: hier komen alleen verliezers uit. Echt alleen verliezers.
Het enige juiste is eerlijk zijn naar de partners.
Dat is echt de enige mogelijkheid om hier nog iets van te maken.
Los van het feit of er nu gescheiden wordt of niet.
Verder liegen is schadelijk, zowel voor de bedriegers zelf als voor de naasten.
Er zit niets anders op dan jullie verantwoordelijkheid te nemen.
Op die manier kunnen jullie later tenminste nog in de spiegel kijken en wie weet, ook elkaar vertrouwen als er toch een echte relatie zou uit voortvloeien die onvermijdelijk ook zal veranderen in een meer gezapig iets. Die hoge toppen blijven 100 % gegarandeerd niet blijvend aanwezig. En dan herinneren jullie je van elkaar hoe goed jullie zijn in bedriegen.
Jullie zijn blind op dit moment, echt blind.
Superman bestaat niet. Echt niet.
Zo eens met je theekannetje.. je haalt de woorden uit mijn mond en daarbij durf ik oprecht te zeggen na jaren van ellende, ziek te zijn geweest, een verslaafde moeder te hebben, opgroeien in armoede, een kind met een beperking hebben etc etc. Hoge toppen en diepe dalen in mijn leven, kan ik na 6 jaar na de uitkomst van vreemdgaan van man wel zeggen dat dat de meest traumatische ervaring is uit mijn hele leven.
Echt TO als ik je vast kon pakken door het scherm dan deed ik het uit de grond van mijn hart, ga naar je man toe en bevrijd jezelf van de oneerlijkheid waar je jullie beide mee kweld.
Heel veel sterkte met alles.
Doorn schreef op 12-02-2024 om 11:10:
[..]
precies ook de reden waarom ik niet reageer in het draadje, verder na ontrouw. Er is geen ruimte voor objectiviteit.
TO, heel veel sterkte met de situatie.
Dan lees je niet goed.
Vreemdgaan is ook objectief gezien niet goed te praten. Je hebt afspraken met elkaar gemaakt over monogaam zijn, over voor elkaar (en je kinderen) zorgen. Van die afspraken mag je m.i. nooit eenzijdig afwijken.
Een relatie kan over gaan. Liefde kan doven. Maar zelfs al is de relatie nog zo slecht, je beëindigt die eerst voor je aan een nieuwe relatie begint. Hoe je het ook wendt of keert, elke andere volgorde is op zijn minst niet chique. Je partner is niet een paar oude schoenen die je pas weggooit als je nieuwe hebt gekocht. En zeker in het geval er kinderen zijn, heb je in mijn opinie er alles aan te doen om de relatie in stand te houden, en mocht dat toch niet lukken, dan dien je er alles aan te doen om het uit elkaar gaan zo harmonieus mogelijk te laten verlopen. En is er al een ander in het spel, dan maak je het de ander vrij onmogelijk om dat op te brengen.
Pennestreek schreef op 15-02-2024 om 11:43:
[..]
Dan lees je niet goed.
Vreemdgaan is ook objectief gezien niet goed te praten. Je hebt afspraken met elkaar gemaakt over monogaam zijn, over voor elkaar (en je kinderen) zorgen. Van die afspraken mag je m.i. nooit eenzijdig afwijken.
Een relatie kan over gaan. Liefde kan doven. Maar zelfs al is de relatie nog zo slecht, je beëindigt die eerst voor je aan een nieuwe relatie begint. Hoe je het ook wendt of keert, elke andere volgorde is op zijn minst niet chique. Je partner is niet een paar oude schoenen die je pas weggooit als je nieuwe hebt gekocht. En zeker in het geval er kinderen zijn, heb je in mijn opinie er alles aan te doen om de relatie in stand te houden, en mocht dat toch niet lukken, dan dien je er alles aan te doen om het uit elkaar gaan zo harmonieus mogelijk te laten verlopen. En is er al een ander in het spel, dan maak je het de ander vrij onmogelijk om dat op te brengen.
Eens met die nuance dat je altijd eerlijk moet zijn maar dat dat niet per se hoeft te betekenen dat de relatie beeindigd hoeft te worden. Als je eerlijk bent kan de ander de keuze maken de minnares of minnaar te tolereren natuurlijk. Maar eerlijkheid is alles.
MRI schreef op 15-02-2024 om 11:52:
[..]
Eens met die nuance dat je altijd eerlijk moet zijn maar dat dat niet per se hoeft te betekenen dat de relatie beeindigd hoeft te worden. Als je eerlijk bent kan de ander de keuze maken de minnares of minnaar te tolereren natuurlijk. Maar eerlijkheid is alles.
Uiteraard. Maar dat is als ik dan ook wat mag toevoegen, het probleem wat ik heb met de opmerkingen die daarover gemaakt worden in dat topic.
Het gaat over ontrouw. En ontrouw heeft verschillende vormen, maar in essentie vooral een overeenkomst: Ontrouw houd in dat iemand niet eerlijk en oprecht is geweest. En ik zie het nut van de door sommige veel aangehaalde opmerkingen over de zin of onzin van monogamie daarom niet altijd in: Wat heeft dat nou met ontrouw te maken?
Ik heb er nooit eerder zo bij stil gestaan, maar ik denk dat ik van nature zelfs meer neig naar de kant van geen monogamie. Het punt is alleen: Wij hebben als stel ooit monogamie afgesproken. En dan is dat wat het is. En dat kun je niet eenzijdig zomaar in de wind slaan. Samen wel, maar dan praten we niet meer over ontrouw toch?
Dus vandaar kan ik m best voorstellen dat er meer mensen denken: Ja allemaal leuk en aardig dat je vindt dat we niet voor monogamie zijn gebouwd, maar dat is niet de vraag en/of de discussie: We HADDEN het afgesproken en 1/2 heeft zich er niet aan gehouden, DUS is er een probleem.
Elpisto schreef op 15-02-2024 om 11:58:
[..]
Uiteraard. Maar dat is als ik dan ook wat mag toevoegen, het probleem wat ik heb met de opmerkingen die daarover gemaakt worden in dat topic.
Het gaat over ontrouw. En ontrouw heeft verschillende vormen, maar in essentie vooral een overeenkomst: Ontrouw houd in dat iemand niet eerlijk en oprecht is geweest. En ik zie het nut van de door sommige veel aangehaalde opmerkingen over de zin of onzin van monogamie daarom niet altijd in: Wat heeft dat nou met ontrouw te maken?Ik heb er nooit eerder zo bij stil gestaan, maar ik denk dat ik van nature zelfs meer neig naar de kant van geen monogamie. Het punt is alleen: Wij hebben als stel ooit monogamie afgesproken. En dan is dat wat het is. En dat kun je niet eenzijdig zomaar in de wind slaan. Samen wel, maar dan praten we niet meer over ontrouw toch?
Dus vandaar kan ik m best voorstellen dat er meer mensen denken: Ja allemaal leuk en aardig dat je vindt dat we niet voor monogamie zijn gebouwd, maar dat is niet de vraag en/of de discussie: We HADDEN het afgesproken en 1/2 heeft zich er niet aan gehouden, DUS is er een probleem.
Ja eens hoor.
wat je moet doen: het opbiechten aan je man. Hij zit nu op de reserve bank. Het is ook tijd wat je van hem afneemt ongeacht of de relatie wel of niet goed is.
Dat was wat mij nog het meeste is bij gebleven als bedrogen partner. Het bedrog maar ook tijd die er van mij afgenomen is.
Jij leeft nu in je verliefde bubbel. Je weet niet welke keus je kan en wilt maken maar je kunt je man wel de gelegenheid geven om een keus te maken door eerlijk te zijn.
