Affaire, kan dit ooit wat worden
Help, ik kom hier zelf niet uit..
Al 16 jr samen met mijn man, 2 dochters. Laatste jaren gaat het niet heel goed, ik voel niet echt liefde meer, geen houden van. Wel waardering voor de persoon die hij is, lieve man, zorgzame vader.
8 mnd geleden een geweldig leuke man tegen gekomen, hij ook getrouwd. Allebei enorm verliefd, maar niet de intentie om te scheiden. Toch, hoe vaker we elkaar zien, hoe meer liefde en echt houden van. Dit ken ik niet van mezelf.. Hij ook niet. Hij is al vanaf zn 21e met z'n vrouw samen en heeft nooit anders gekend, maar er gaat nu een wereld voor hem open, hoe het ook kan zijn! Hij houdt nog wel van zijn vrouw, maar weinig verbinding en intimiteit.
We kunnen uren praten, zien elkaar 2-3 x per week, kunnen niet zonder elkaar. Al 3 keer geprobeerd te stoppen maar we zoeken elkaar steeds weer op. Hij twijfelt nu of hij alles thuis moet opbiechten.
Ik wil mijn kinderen geen scheiding aandoen, ook omdat ik een prima huwelijk heb, gemoedelijk. Maar de liefde voor die andere man! Die is zo groot en houdt me zo bezig. Ik denk elke minuut aan hem. En hij aan mij..
Wat moet ik nu doen.!
Beste Anne85,
Mijn man heeft ook een affaire gehad. Gelukkig is het aan het licht gekomen. Weet je wat hij zegt? "Om het voor mezelf goed te praten ben ik je mindere eigenschappen ook gaan vergroten. (en nog meer smoesjes om het voor zichzelf te verantwoorden)
In plaats van in de affaire te stappen en daar energie in te stoppen, had ik tijd en nieuwe energie in ons huwelijk moeten pompen. Dan had ons huwelijk ook een opleving gehad. (en dit had heel veel ellende bespaard)
Een van de pijlers van veel affaires is "het geheim". Als het openbaar is een je ervoor moet verantwoorden, is het plots niet meer zo leuk en spannend.
Hij loog ook tegen Truus, zei de gewenste waarheid.
Mijn man zou er alles voor over hebben om de klok terug te draaien, maar dat kan helaas niet.
Veel mensen die vreemdgaan hebben een onderliggend probleem. Dit kan van alles zijn, maar bij man was het de drang naar aandacht. Dat kreeg hij in de affaire volop. Terwijl hij nooit met Truus verder was gegaan. Zelfs niet als ons huwelijk gestrand was. Hij begrijpt niet dat hij destijds niet zag wat het probleem bij hem was. Er was een hele grote spiegel van goede therapeut voor nodig. En de openbaring. Want in het licht van het echte leven, was Truus plots niet meer zo aantrekkelijk en besefte dat hij mij bijna kwijt was geweest.
Mijn advies: Vertel het je man, en ga goed naar jezelf kijken. Dan komt de rest vanzelf.
Sterkte want is heel heftig. (maar dat is scheiden ook, zie reacties van anderen)
Even een aanvulling op het bovenstaande: in mijn geval had man nooit de intentie om te scheiden en met Truus verder te gaan. Ook niet tijdens de eerste maanden. Maar als zij aan hem vroeg "wat als we elkaar eerder hadden ontmoet?" dan had hij niet het lef om de waarheid te zeggen. Maar zei dan iets wat zij graag hoorde... leugens 🤥
Dus wel een verschil met jouw verhaal: jij denkt dat je van hem houdt. En zou wel met hem verder willen (als het niet zo ingewikkeld was allemaal)
Yessie2000 schreef op 16-02-2024 om 13:50:
Even een aanvulling op het bovenstaande: in mijn geval had man nooit de intentie om te scheiden en met Truus verder te gaan. Ook niet tijdens de eerste maanden. Maar als zij aan hem vroeg "wat als we elkaar eerder hadden ontmoet?" dan had hij niet het lef om de waarheid te zeggen. Maar zei dan iets wat zij graag hoorde... leugens 🤥
Dus wel een verschil met jouw verhaal: jij denkt dat je van hem houdt. En zou wel met hem verder willen (als het niet zo ingewikkeld was allemaal)
Ach, alsof je dat dan als waarheid kunt aannemen…. Serieus, geloof je dat dan 100%??
Yessie2000 schreef op 16-02-2024 om 13:50:
Even een aanvulling op het bovenstaande: in mijn geval had man nooit de intentie om te scheiden en met Truus verder te gaan. Ook niet tijdens de eerste maanden. Maar als zij aan hem vroeg "wat als we elkaar eerder hadden ontmoet?" dan had hij niet het lef om de waarheid te zeggen. Maar zei dan iets wat zij graag hoorde... leugens 🤥
Dus wel een verschil met jouw verhaal: jij denkt dat je van hem houdt. En zou wel met hem verder willen (als het niet zo ingewikkeld was allemaal)
Ik vind dat wel ( netjes bedoeld hoor) heel naïef en een beetje precies wat iemand wil horen. Zoals hij haar behandelde met wenselijke woorden had dat bij jou blijkbaar hetzelfde effect. Alleen wel heel doorzichtig voor ( ik denk vooral) buitenstaanders.
Jullie hebben vast heel goede redenen om dit als ongeloofwaardig te zien. Maar ik kan mij er wel iets bij voorstellen. De vraag is vooral of je ziet dat je (ontrouwe) partner echt verandert.
Vanochtend hadden wij nog een gesprekje. Ik heb meneer Lulhoofd eens gezegd dat ik hem wilde ontmoeten en antwoord wilde op een paar vragen. Hij zag dat helemaal niet zitten en hij heeft toen eerst per mail een aantal vragen beantwoord. Een van de dingen die hij schreef: ‘vanaf het begin was ze er heel duidelijk over, haal gezin was belangrijk en wat ze deed kon echt niet’. Ergens een beste trigger: hoe heb je dit kunnen doen terwijl je wist dat het echt niet kon? Destijds bespraken we: wel weten maar de consequenties niet overzien, wel weten maar denken dat het je iets goeds brengt. Vanochtend was haar reactie: ik snap ook niet dat ik dit heb kunnen doen terwijl ik wist dat ik het niet moest doen. Het hielp mij. Het bevestigt wat we allebei weten: zij heeft dat destijds gedaan. Maar ze is nu zover vervreemd van degene die dat destijds heeft gedaan. Een mens kan gekke dingen doen. Ondanks de pijn geloof ik dat het eerlijker is iemand te beoordelen op het heden ipv het verleden.
Ik denk dat je 2 zaken uit elkaar moet halen:
1, wil je oud worden met je man in jullie huidige huwelijk?
2, wat wil jij met deze nieuwe relatie?
Het zou heel goed kunnen dat je huwelijk over is. Het gaat al langere tijd niet meer goed. En dat heeft redenen vanuit jullie beiden. Stel jezelf een leven zonder hem als partner voor. Wil jij dat? En kan en wil jij alleen zijn? Stel nr2 gaat niets worden als optie. Ben je dan liever alleen of met iemand anders dan met je man?
En hoe ziet je nieuwe partner zijn toekomst? Wil hij wel scheiden? Of wil hij de huidige situatie zo houden?
Echte liefde hou je niet tegen. Hoe hard je ook je best doet. Daar ga je uiteindelijk last van krijgen op de lange termijn. Dus nee ik ben niet voor het ten koste van alles in een liefdeloze broer-zus relatie blijven.
Izza schreef op 16-02-2024 om 22:13:
Ik denk dat je 2 zaken uit elkaar moet halen:
1, wil je oud worden met je man in jullie huidige huwelijk?
2, wat wil jij met deze nieuwe relatie?
Het zou heel goed kunnen dat je huwelijk over is. Het gaat al langere tijd niet meer goed. En dat heeft redenen vanuit jullie beiden. Stel jezelf een leven zonder hem als partner voor. Wil jij dat? En kan en wil jij alleen zijn? Stel nr2 gaat niets worden als optie. Ben je dan liever alleen of met iemand anders dan met je man?
En hoe ziet je nieuwe partner zijn toekomst? Wil hij wel scheiden? Of wil hij de huidige situatie zo houden?
Echte liefde hou je niet tegen. Hoe hard je ook je best doet. Daar ga je uiteindelijk last van krijgen op de lange termijn. Dus nee ik ben niet voor het ten koste van alles in een liefdeloze broer-zus relatie blijven.
Wat is echte liefde? En hoe weet je dat?
Nee...echte liefde hou je ook niet tegen. Als dat zo voelt moet je daar vooral voor gaan.
Ik denk ook dat mensen verliefd kunnen worden tijdens een huwelijk op een ander. Maar denk wel dat je dan eerlijk behoort te zijn. In een huwelijk ben je met zijn tweeën.
En wie weet heeft ze de keuze wel niet meer om bij haar huidige man te blijven. Misschien wil die dat wel helemaal niet meer wanneer deze op de hoogte is van haar affaire
Ik vind het punt van ‘echte liefde’ mateloos interessant. Of misschien irritant 😁. Ik geloof er namelijk niet in. Althans, echte liefde bestaat wel degelijk. Maar het komt niet uit de lucht vallen. Het is niet het gevoel dat je overvalt als je helemaal weg bent van iemand.
Als dat gevoel je overvalt is het waarschijnlijk een traumabond. Of opwinding. Of een uitweg uit een leven waar je niet blij mee bent. Of een narcist die je hoofd op hol brengt. Dat gevoel is geen echte liefde (maar het kan er wel uit voortkomen).
En als je dan veel met elkaar optrekt, herinneringen opdoet, (fijne) ervaringen hebt, dan hechten mensen zich aan elkaar. Je vergroeit met elkaar. Opnieuw geen echte liefde, maar het kan er wel uit voortkomen.
Echte liefde is iets dat groeit als twee mensen zichzelf toestaan om volledig door elkaar gezien te worden (Brene Brown). Dat is ontzettend mooi en lastig tegelijk. Het vraagt om een mindset om te groeien, je eigen pijn en patronen onder ogen te zien, kwetsbaar durven zijn, echt eerlijk zijn, de ander helemaal anders laten zijn en jezelf beschikbaar te stellen voor de behoeften en emoties van de ander, etc. Ik ben dankbaar voor wat ik aan het leren ben, maar wat vind ik het op momenten lastig. Maar juist daarin ervaar ik ook echte liefde. Samen kwetsbaar zijn, samen groeien, samen ontdekken hoe intens verbinding kan zijn. Dat is waar veiligheid en gezonde hechting groeien. Interessante persoon is bv Nicole LePera.
Er wordt wat mij betreft veel te makkelijk over echte liefde gesproken. En daarmee gelegitimeerd (en soms zelfs aangemoedigd) dat je je partner bedriegt en/of verlaat. Het sprookje dat er iemand op deze wereld loopt die voor jou bestemd is, waarmee alles vanzelf gaat. Jonge mensen die zich niet echt committen omdat ze ruimte willen houden voor het geval iets beters langskomt.
Waarmee ik niet wil zeggen dat dat met iedereen kan of dat iedereen bij zij partner moet blijven. Integendeel. Ik denk dat het heel belangrijk is je gevoel te volgen, maar niet zonder het te (laten) bevragen.
Deze woorden raken me, ik vind het zo mooi wat je schrijft. Ik herken er veel in, in die zin dat ik denk: zo zou het inderdaad moeten zijn. En zo is het nu niet. Niet met mijn man en niet met die ander. Mijn verliefdheid maakt dat ik dit alles met die ander wil. Maar mijn kinderen houden me in mijn huwelijk. Ik zal het opnieuw met mijn man moeten gaan proberen. De verbinding krijgen. En als dat niet lukt.. misschien een andere vorm van samenzijn en ouderschap invullen.
GekkeHenkie100 schreef op 18-02-2024 om 00:38:
Ik vind het punt van ‘echte liefde’ mateloos interessant. Of misschien irritant 😁. Ik geloof er namelijk niet in. Althans, echte liefde bestaat wel degelijk. Maar het komt niet uit de lucht vallen. Het is niet het gevoel dat je overvalt als je helemaal weg bent van iemand.
Als dat gevoel je overvalt is het waarschijnlijk een traumabond. Of opwinding. Of een uitweg uit een leven waar je niet blij mee bent. Of een narcist die je hoofd op hol brengt. Dat gevoel is geen echte liefde (maar het kan er wel uit voortkomen).
En als je dan veel met elkaar optrekt, herinneringen opdoet, (fijne) ervaringen hebt, dan hechten mensen zich aan elkaar. Je vergroeit met elkaar. Opnieuw geen echte liefde, maar het kan er wel uit voortkomen.
Echte liefde is iets dat groeit als twee mensen zichzelf toestaan om volledig door elkaar gezien te worden (Brene Brown). Dat is ontzettend mooi en lastig tegelijk. Het vraagt om een mindset om te groeien, je eigen pijn en patronen onder ogen te zien, kwetsbaar durven zijn, echt eerlijk zijn, de ander helemaal anders laten zijn en jezelf beschikbaar te stellen voor de behoeften en emoties van de ander, etc. Ik ben dankbaar voor wat ik aan het leren ben, maar wat vind ik het op momenten lastig. Maar juist daarin ervaar ik ook echte liefde. Samen kwetsbaar zijn, samen groeien, samen ontdekken hoe intens verbinding kan zijn. Dat is waar veiligheid en gezonde hechting groeien. Interessante persoon is bv Nicole LePera.
Er wordt wat mij betreft veel te makkelijk over echte liefde gesproken. En daarmee gelegitimeerd (en soms zelfs aangemoedigd) dat je je partner bedriegt en/of verlaat. Het sprookje dat er iemand op deze wereld loopt die voor jou bestemd is, waarmee alles vanzelf gaat. Jonge mensen die zich niet echt committen omdat ze ruimte willen houden voor het geval iets beters langskomt.
Waarmee ik niet wil zeggen dat dat met iedereen kan of dat iedereen bij zij partner moet blijven. Integendeel. Ik denk dat het heel belangrijk is je gevoel te volgen, maar niet zonder het te (laten) bevragen.
Even een oprechte vraag. Denk jij dat je ooit deze verbinding gevonden zou hebben met je vrouw zonder deze relatie crisis?
Anne85 schreef op 19-02-2024 om 07:56:
Deze woorden raken me, ik vind het zo mooi wat je schrijft. Ik herken er veel in, in die zin dat ik denk: zo zou het inderdaad moeten zijn. En zo is het nu niet. Niet met mijn man en niet met die ander. Mijn verliefdheid maakt dat ik dit alles met die ander wil. Maar mijn kinderen houden me in mijn huwelijk. Ik zal het opnieuw met mijn man moeten gaan proberen. De verbinding krijgen. En als dat niet lukt.. misschien een andere vorm van samenzijn en ouderschap invullen.
Mijn ervaring na vreemdgaan man..is dat de verbinding sterker is dan ooit. Wil niet zeggen dat het een makkelijke weg is. Moeilijkste weg ooit en vraagt veel van beide. Maar denk wel als je dat pad gaat bewandelen er nog genoeg liefde en passie en dromen moet zijn in de relatie.
Maar soms ben je dat kwijt. Vooral als je verliefd bent op een ander. Ben ik ooit geweest tijdens mijn huwelijk. Fysiek nooit wat mee gedaan maar begrijp dat je gevoel anders is naar je eigen partner. Je kunt denk niet objectief naar je huwelijk kijken omdat je die roze bril van verliefdheid op een andere man hebt.
Maar wat ik zelf echt het aller belangrijkste vind is die eerlijkheid..naar je partner en naar jezelf.
Anne85 schreef op 19-02-2024 om 07:56:
Deze woorden raken me, ik vind het zo mooi wat je schrijft. Ik herken er veel in, in die zin dat ik denk: zo zou het inderdaad moeten zijn. En zo is het nu niet. Niet met mijn man en niet met die ander. Mijn verliefdheid maakt dat ik dit alles met die ander wil. Maar mijn kinderen houden me in mijn huwelijk. Ik zal het opnieuw met mijn man moeten gaan proberen. De verbinding krijgen. En als dat niet lukt.. misschien een andere vorm van samenzijn en ouderschap invullen.
Mijn man en ik zaten in ongeveer dezelfde situatie. Alleen had man hier eerst aangekondigd te willen scheiden. Hij bleek al een tijd niet gelukkig te zijn in onze relatie maar kon daar (door zijn geschiedenis) niet met mij over praten. In zijn hoofd heeft hij toen uiteindelijk de knoop doorgehakt, waardoor het voor mij als een donderslag bij heldere hemel kwam. En hij was er toch ook niet van overtuigd dat scheiden de beste/enige optie was, met als gevolg dat we 1,5 jaar lang hebben gestruggled. En toen werd hij (uiteraard) verliefd op een ander. Maar, ondanks dat alles zijn we nog altijd bij elkaar. En hebben we het samen beter dan ooit.
Dat hebben we voor elkaar gekregen door er beiden heel veel energie in te stoppen. Ik ben meteen nadat hij aangaf te willen scheiden met een coach aan de slag te gaan. Want ik herkende wel wat hij zei over de dingen bij mij waar hij moeite mee had. Ik had dat zelf ook graag anders gezien en ik had daar in de loop der jaren ook vaker aan gewerkt, maar met niet genoeg resultaat. Ik ben met hernieuwde energie aan het werk gegaan en deze keer had het wel meer resultaat. Verder zijn we samen op zoek gegaan naar een goede relatietherapeut. We hebben gekozen voor EFT, Emotionally Focused Therapy. Daarmee vonden we patronen bij onszelf en in onze relatie die niet helpend waren. Man kwam erachter dat hij een hele rij coping strategies had ontwikkeld in zijn jeugd, die nu heel erg contraproductief werkten. Hij realiseerde zich dat hij eigenlijk degene was die de relatie had opgeblazen door zichzelf niet bloot te geven aan mij, door heel veel aannames te doen en op moeilijke momenten zich in zichzelf terug te trekken. Ook letterlijk. Naarmate het lastiger werd ging hij steeds meer op in zijn hobby muziek maken op zolder of bij anderen thuis, werkte hij harder, zocht hij meer contact met anderen (zonder mij). En dan versterk je natuurlijk dat je uit verbinding gaat. Hij heeft echt geleerd te voelen, en daarover te praten met anderen en ook met mij. Dat is echt nieuw voor ons. Hij had daarvoor trouwens zelf ook therapie, bij onze relatietherapeut.
Verder heeft hij veel muziek geluisterd uit onze jonge en goede jaren. Veel nummers zijn voor hem verbonden met mooie herinneringen. Die haalde hij zo actief terug. Want hij had ze ver weg geduwd, om voor zichzelf die scheiding en de affaire goed te kunnen praten. We hebben een tijd lang iedere week een datenight gehad, waarin we alleen maar tijd voor elkaar hadden. Veel leuke dingen samen gedaan om mooie nieuwe herinneringen te maken. Een weekend weg geweest samen, hoe moeilijk ik dat ook vond (want met zijn fling was hij ook een paar keer een weekend weg geweest). Maar we hebben veel geduld met elkaar (en onszelf!!) gehad en na een jaar was het duidelijk dat het wel goed ging komen met ons.
Mijn advies aan jou zou dan ook zijn om per direct de relatie met die ander te stoppen. Dan alles op te biechten aan je man, en aan te geven dat je er met hem samen aan wil werken om jullie relatie nieuw leven in te blazen. Echt, als er ooit een vlam was kun je die weer aanwakkeren. Maar neem er wel de tijd voor. Om te beginnen zullen je verliefde gevoelens maar heel langzaam wegebben. Dat heeft bij mijn man een jaar geduurd. Zoveel tijd moet je jezelf en je relatie dus minstens geven. Geef niet op als je na 2 maanden nog gevoelens hebt voor die ander!
Zoek een goede therapeut. Eentje die bij jullie beiden past. En ga zelf ook in therapie, vind uit waarom het vlammetje van de liefde voor je man gedoofd is, wat jij nodig hebt van je man en hoe je man je dat kan geven. En doe vooral geen aannames, maar vraag alles wat jij denkt na bij je man.
Het kan echt weer goed komen. Maar het is wel essentieel dat je die ander de laan uit stuurt. Nu. Je kan dit, echt. En mocht je over 2 jaar toch tot de conclusie komen dat jullie huwelijk geen stand houdt, dan ga je netjes uit elkaar en dan neem je tegen die tijd weer contact op met deze meneer. Als jullie echt voor elkaar bestemd zijn komt het dan alsnog wel goed tussen jullie.
Forever53 schreef op 19-02-2024 om 11:55:
[..]
Even een oprechte vraag. Denk jij dat je ooit deze verbinding gevonden zou hebben met je vrouw zonder deze relatie crisis?
Dat hebben wij ons ook geregeld afgevraagd 😁. Voor ons gold dat er iets nodig was. Maar dat hadden ook heel veel andere dingen kunnen zijn. Een crisis (burn-out, verslaving, ontslag, verliefdheid zonder ontrouw, etc), maar ook een rigoureuze verandering als verhuizing of nieuwe baan. Gevoelsmatig had dat mijn voorkeur gehad.
Wij hebben er verdriet van dat we nu pas echt ontdekken wat hechting is, hoe patronen doorwerken, etc. Ik geloof dat we dat echt zonder crisis hadden kunnen leren. En dan onze eigen behoeften beter kunnen zien, signalen bij de ander kunnen herkennen en weten hoe erop te reageren.
Maar wat niet helpt: dat ons sprookjes worden voorgehouden. Letterlijk via Disney- en Hollywood films, via social media, tijdschriften, fora. Waarin ons wordt voorgehouden dat er die ene ware is, dat liefde altijd spannend en geweldig is, dat het leven genieten is (in ieder geval bij anderen die het beter hebben getroffen dan wij). En: dat je daar zelf niets voor hoeft te doen. En als het vastloopt stop je ermee, zoek je een ander, al dan niet voor erbij. Be my guest, maar ik geloof dat je hier niet gelukkig van wordt als onderliggende issues niet aangepakt worden.
GekkeHenkie100 denk dat daarom de nieuwe barbie film ook 1 miljard opgeleverd heeft 
wij zijn opgegroeid met idd de fanta Disney /Barbie en Ken verhalen. Wat een sprookjes werden ons wijsgemaakt zeg...
