Als je man nog sturing nodig heeft
Dag allemaal,
Ik weet even niet meer zo goed wat ik met de volgende situatie moet:
2 van onze kinderen zijn erg moeilijk in de omgang. Dit vraagt veel van ons. Echter daarbij komt dat mijn man ook heel veel sturing nodig heeft. Ik moet hem alles uitleggen, het is net als dat je een kind alles nog moet leren (nadat er dagelijks dus praktische dingen eerst mis gaan). Ook op het gebied van algemene ontwikkeling, sociale omgang etc. Alles wat voor mij al 20 jaar bekend is zegmaar voor hem nog nieuw. Ook moet alles bij mijn man en 2 van onze kinderen op specifieke tijden en manieren gebeuren. Ik houd van hem en ik weet dat hij enorm zijn best doet maar toch is het zo onhandig als je man nog zoveel sturing nodig heeft en zoveel moet leren terwijl je tegelijk ook samen een druk jong gezin hebt. Ik merk dat het mij daardoor vaak teveel word en ik dan op hem ga schelden om vervolgens weer spijt te hebben omdat ik weet dat hij wel zijn best doet. Wat hij daarentegen nl wel goed kan is bijv een lopende agenda zijn. Ook helpt hij graag mee in het gezin. Ook staat hij gelukkig open om te leren dus daar ligt het allemaal niet aan en juist daarom vraag ik mij af waarom ik mijzelf in zulke gevallen niet kan beheersen qua frustratie. Wat ik erbij moet vermelden is dat zijn ouders vroeger weinig tot geen tijd voor hem hadden, en ook gingen ze nooit op vakantie. Dagjes weg: ja standaard 1 dag per jaar. Zijn ouders zijn verder 'tokkies' qua manieren etc. Dus ik kan ook wel goed begrijpen dat hij ook maar een product van zijn opvoeding is.
Elke dag neem ik mij voor om geduldig te blijven, en alle problemen en specifieke wensen van iedereen rustig op te lossen maar ik kan het niet of althans niet gezien dat voortdurend zo doorgaat. En dat is dan weer mijn probleem.
Philou schreef op 07-11-2023 om 02:15:
[..]
Wat bedoel je daarmee te zeggen?
Hat gaat er niet om of wij vinden dat het erg is en hoe erg dan wel.. zij vindt het erg moeilijk en daar heeft ze reden toe. Een vriendin van mij heeft een ex die altijd gelijk moet krijgen, Het lijkt mij vreselijk maar ik ben ook niet zijn vrouw (en nu dan ex) geworden. Zij vindt het geen probleem, zij geeft hem gelijk. Heeft een van ons nu recht van spreken of kunnen twee dingen naast elkaar bestaan en allebei gelijk hebben? En als dat kan, waarom zouden we niet gewoon kunnen uitgaan van wat to (in het algemeen en deze specifiek) zegt en vindt, naast wat jezelf zou vinden als jouw man zo was.
Maar het gaat er toch niet om wie er gelijk heeft? Je kunt niet stellen; TO ergert zich dus het ligt aan man en hij moet dus maar veranderen.
TO ergert zich dat is duidelijk. Of die ergernis terecht is, is geen wet van meden en perzen.( Bij een aantal van haar voorbeelden snap ik haar ergernissen heel goed, ik ben niet team man). Om die ergernis op te lossen, kun je niet alles op man afschuiven en verwachten dat de oplossing voor haar ergernissen uitsluitend bij hem vandaan moeten komen. Uitzoeken waarom zaken niet lukken is wellicht handig zeker als het om gevaarlijke situaties gaat. Net zoals naar je eigen rol kijken ook geen kwaad kan.
Gingergirl schreef op 07-11-2023 om 09:00:
[..]
Maar het gaat er toch niet om wie er gelijk heeft? Je kunt niet stellen; TO ergert zich dus het ligt aan man en hij moet dus maar veranderen.
TO ergert zich dat is duidelijk. Of die ergernis terecht is, is geen wet van meden en perzen.( Bij een aantal van haar voorbeelden snap ik haar ergernissen heel goed, ik ben niet team man). Om die ergernis op te lossen, kun je niet alles op man afschuiven en verwachten dat de oplossing voor haar ergernissen uitsluitend bij hem vandaan moeten komen. Uitzoeken waarom zaken niet lukken is wellicht handig zeker als het om gevaarlijke situaties gaat. Net zoals naar je eigen rol kijken ook geen kwaad kan.
Het gaat er niet om wie gelijk heeft dus dan hoeft er ook geen oordeel te komen. Beiden kanten kunnen toch hun eigen gelijk hebben? En dat kan elkaar tegenspreken en toch heeft elk zijn gelijk.
Of hij moet veranderen? Dat kan hij niet, lijkt mij. Als hij had willen veranderen of kunnen, dan was dat al gebeurd. Dus, nee hij is zo en blijft zo. Er zijn misschien handvatten die het leefbaarder voor hem en haar.
En of zij zich ergert? Dat is niet hoe het op mij overkomt. Eerder wanhoop want het is nogal wat als basale dingen structureel niet vanzelf gaan dat je er continu een oog op moet houden. En dat begrijp ik wel. Dan heb je eigenlijk een peuter die de leiding heeft over twee kinderen. Daar zou ik ook heel alert van worden en gespannen van rondlopen. Daar komt de onmacht van en de frustratie. Voor je het weet moet je overal bij denken wat er in godesnaam verkeerd zou kunnen gaan zodat je dat kan ondervangen en ook even een moment van rust hebt. En dat is natuurlijk niet te bedenken.
Ken je het Cassandra-effect? En misschien wel leuk (en handig) om te weten waarom het Cassandra heet omdat ik dat volgens mij hier ook zie gebeuren. Nu kan ik niet zo snel de link vinden waar ik ooit zelf een goede uitleg vond (de enige link naar een paper van de onderzoekster). Als ik die vind, post ik die wel want ik weet niet of de andere linkjes zulke goede uitleg vind geven.
Cassandra kreeg de gave om de toekomst te kunnen voorspellen van Apollo en, wegens niet nagekomen belofte, een vloek waardoor niemand haar zou geloven wanneer ze een voorspelling deed.
To doet geen voorspelling, dat is zo, maar schrijft over het hier en nu en zij wordt in twijfel genomen.
Philou schreef op 07-11-2023 om 10:32:
[..]
Het gaat er niet om wie gelijk heeft dus dan hoeft er ook geen oordeel te komen. Beiden kanten kunnen toch hun eigen gelijk hebben? En dat kan elkaar tegenspreken en toch heeft elk zijn gelijk.
Of hij moet veranderen? Dat kan hij niet, lijkt mij. Als hij had willen veranderen of kunnen, dan was dat al gebeurd. Dus, nee hij is zo en blijft zo. Er zijn misschien handvatten die het leefbaarder voor hem en haar.
En of zij zich ergert? Dat is niet hoe het op mij overkomt. Eerder wanhoop want het is nogal wat als basale dingen structureel niet vanzelf gaan dat je er continu een oog op moet houden. En dat begrijp ik wel. Dan heb je eigenlijk een peuter die de leiding heeft over twee kinderen. Daar zou ik ook heel alert van worden en gespannen van rondlopen. Daar komt de onmacht van en de frustratie. Voor je het weet moet je overal bij denken wat er in godesnaam verkeerd zou kunnen gaan zodat je dat kan ondervangen en ook even een moment van rust hebt. En dat is natuurlijk niet te bedenken.
Ken je het Cassandra-effect? En misschien wel leuk (en handig) om te weten waarom het Cassandra heet omdat ik dat volgens mij hier ook zie gebeuren. Nu kan ik niet zo snel de link vinden waar ik ooit zelf een goede uitleg vond (de enige link naar een paper van de onderzoekster). Als ik die vind, post ik die wel want ik weet niet of de andere linkjes zulke goede uitleg vind geven.
Cassandra kreeg de gave om de toekomst te kunnen voorspellen van Apollo en, wegens niet nagekomen belofte, een vloek waardoor niemand haar zou geloven wanneer ze een voorspelling deed.
To doet geen voorspelling, dat is zo, maar schrijft over het hier en nu en zij wordt in twijfel genomen.
Maar uitschelden vind jij dus oké?
Tuurlijk is uitschelden niet oké en daar gaat ook niemand beter van functioneren. Als een kind niet kan rekenen en je noemt het kind dom en scheldt het uit, gaat het de rekensommen daar ook niet spontaan van begrijpen.
Maar bij een volwassene ga je uit van bepaalde basisvaardigheden. Zoals kinderen een jas aantrekken als het vriest (als een kind zelf aangeeft dat het te warm is, is het wat anders) of een slabje omdoen met eten zodat je niet zes keer per dag schone kleren hoeft aan te trekken of kleren in de wasmand gooien als ze vies zijn. Laat staan dat je het prima vindt om een kind in een draaiende auto te laten spelen. Ik zou daar dan van schrikken en ook vanuit frustratie als het herhaaldelijk gebeurt wel uit mijn slof schieten.
Van mijn partner verwacht ik een bepaalde gelijkwaardigheid. Dat wil niet zeggen dat alles op mijn manier moet, maar wel dat hij handelt in en vanuit het belang van ons kind. Dus niet een kind met vieze kleren en zonder jas in de winter naar opvang/school brengen. En kind niet met gevaarlijke voorwerpen laten spelen.
Mijn zus is als dreumes ooit van de trap gedonderd omdat mijn vader het traphekje was vergeten dicht te doen. Toen was mijn moeder ook echt wel heeeeel erg boos, ook al had ze gelukkig niks. Ik vind dat niet zo gek. Zeker als het herhaaldelijk gebeurt.
Nick90 schreef op 07-11-2023 om 10:43:
[..]
Maar uitschelden vind jij dus oké?
Waar zeg ik dat?
Philou schreef op 07-11-2023 om 10:32:
[..]
Het gaat er niet om wie gelijk heeft dus dan hoeft er ook geen oordeel te komen. Beiden kanten kunnen toch hun eigen gelijk hebben? En dat kan elkaar tegenspreken en toch heeft elk zijn gelijk.
Of hij moet veranderen? Dat kan hij niet, lijkt mij. Als hij had willen veranderen of kunnen, dan was dat al gebeurd. Dus, nee hij is zo en blijft zo. Er zijn misschien handvatten die het leefbaarder voor hem en haar.
En of zij zich ergert? Dat is niet hoe het op mij overkomt. Eerder wanhoop want het is nogal wat als basale dingen structureel niet vanzelf gaan dat je er continu een oog op moet houden. En dat begrijp ik wel. Dan heb je eigenlijk een peuter die de leiding heeft over twee kinderen. Daar zou ik ook heel alert van worden en gespannen van rondlopen. Daar komt de onmacht van en de frustratie. Voor je het weet moet je overal bij denken wat er in godesnaam verkeerd zou kunnen gaan zodat je dat kan ondervangen en ook even een moment van rust hebt. En dat is natuurlijk niet te bedenken.
Ken je het Cassandra-effect? En misschien wel leuk (en handig) om te weten waarom het Cassandra heet omdat ik dat volgens mij hier ook zie gebeuren. Nu kan ik niet zo snel de link vinden waar ik ooit zelf een goede uitleg vond (de enige link naar een paper van de onderzoekster). Als ik die vind, post ik die wel want ik weet niet of de andere linkjes zulke goede uitleg vind geven.
Cassandra kreeg de gave om de toekomst te kunnen voorspellen van Apollo en, wegens niet nagekomen belofte, een vloek waardoor niemand haar zou geloven wanneer ze een voorspelling deed.
To doet geen voorspelling, dat is zo, maar schrijft over het hier en nu en zij wordt in twijfel genomen.
Ik lees ook geen oordeel, dat maak jij ervan. Ook lees ik niet dat zij in twijfel genomen wordt. Er komen suggesties en tips om wellicht op een andere manier met deze kwestie om te gaan. Daar is een forum voor.
Jij leest wanhoop, ik lees ergernis en zo kan een topic door iedereen anders geinterpreteerd worden.
Philou schreef op 07-11-2023 om 11:06:
[..]
Waar zeg ik dat?
Je zegt in elk geval nergens dat je dat niet oké vind.
Nick90 schreef op 07-11-2023 om 11:31:
[..]
Je zegt in elk geval nergens dat je dat niet oké vind.
Dat zegt niets, natuurlijk. Ken jij mensen die zeggen dat wel ok te vinden?
Gingergirl schreef op 07-11-2023 om 11:19:
[..]
Ik lees ook geen oordeel, dat maak jij ervan. Ook lees ik niet dat zij in twijfel genomen wordt. Er komen suggesties en tips om wellicht op een andere manier met deze kwestie om te gaan. Daar is een forum voor.
Ik haakte in op of je moet ingaan op wie gelijk heeft omdat jij dat schreef:
Gingergirl schreef op 07-11-2023 om 09:00:
[..]
Maar het gaat er toch niet om wie er gelijk heeft?
Als een discussie uitmondt in zeurpietje zijn omdat zij vindt dat er een winterjas aan moet, terwijl dat heus niet “apart” is maar het wel tot apart bestempeld moet worden, hier, vind ik niet serieus nemen. En daar is inderdaad een forum voor 
.
MamaE schreef op 07-11-2023 om 10:56:
Tuurlijk is uitschelden niet oké en daar gaat ook niemand beter van functioneren. Als een kind niet kan rekenen en je noemt het kind dom en scheldt het uit, gaat het de rekensommen daar ook niet spontaan van begrijpen.
Maar bij een volwassene ga je uit van bepaalde basisvaardigheden. Zoals kinderen een jas aantrekken als het vriest (als een kind zelf aangeeft dat het te warm is, is het wat anders) of een slabje omdoen met eten zodat je niet zes keer per dag schone kleren hoeft aan te trekken of kleren in de wasmand gooien als ze vies zijn. Laat staan dat je het prima vindt om een kind in een draaiende auto te laten spelen. Ik zou daar dan van schrikken en ook vanuit frustratie als het herhaaldelijk gebeurt wel uit mijn slof schieten.
Van mijn partner verwacht ik een bepaalde gelijkwaardigheid. Dat wil niet zeggen dat alles op mijn manier moet, maar wel dat hij handelt in en vanuit het belang van ons kind. Dus niet een kind met vieze kleren en zonder jas in de winter naar opvang/school brengen. En kind niet met gevaarlijke voorwerpen laten spelen.
Mijn zus is als dreumes ooit van de trap gedonderd omdat mijn vader het traphekje was vergeten dicht te doen. Toen was mijn moeder ook echt wel heeeeel erg boos, ook al had ze gelukkig niks. Ik vind dat niet zo gek. Zeker als het herhaaldelijk gebeurt.
Basisvaardigheden zijn aan de ene kant heel logisch maar ook heel erg persoonsgebonden. Hierin speelt ook mee wat je van huis uit gewend bent/ meegekregen hebt/ wat is je referentiekader/ culturele achtergrond etc. TO geeft al aan dat haar man heel anders is opgevoed dan zijzelf, dan kun je niet ervan uitgaan dat iemand dezelfde basisvaardigheden heeft als jij zelf en zul je het verwachtingspatroon bij moeten stellen en samen kijken naar wat de oplossing zou kunnen zijn.
Het voorbeeld van de val van de trap is een goed voorbeeld. Je vader zal dit uiteraard niet expres gedaan hebben maar dat je moeder even heel boos werd is ook begrijpelijk, dan is het een naar incident voor alle partijen en een keer boos zijn is ook geen ramp, juist heel menselijk.
Maar TO wordt telkens boos en haar man krijgt bepaalde zaken niet voor elkaar terwijl hij wel wil; dan moeten er m.i. andere stappen worden ondernomen. Want telkens iemand uitschelden voor zaken waar hij waarschijnlijk niks aan kan doen leidt niet tot een betere situatie.
Wij hadden in de familie ooit zo'n situatie met een neef van Gingerman; neef kreeg relatie met een meisje. Ze kwam erg lief maar ook erg stil en verlegen over. Ze trouwden vrij snel en kregen ook vrij snel een kindje. Echter bleken er heel veel problemen te zijn m.b.t. huishouden, verzorging kind etc. Lang verhaal kort makend; zij bleek een zeer lage intelligentie te hebben en functioneerde op het niveau van een kind van 6. En kun je van een kind van 6 het draaien van een huishouden en de verzorging van een kind verwachten? Toen werd dus duidelijk dat vanzelfsprekende basisvaardigheden geen sprake was en moesten er andere stappen worden ondernomen. Net zoals dat ik bij mijn ASS zoon, ook al heeft hij een hoge intelligentie, niet dezelfde basisvaardigheden kan verwachten dan bij mijn andere kinderen.
Of zoiets speelt bij man van TO weten wij natuurlijk niet maar is wellicht handig om eens verder te kijken waarom het hem zo moeilijk afgaat.
Philou schreef op 07-11-2023 om 11:48:
[..]
Als een discussie uitmondt in zeurpietje zijn omdat zij vindt dat er een winterjas aan moet, terwijl dat heus niet “apart” is maar het wel tot apart bestempeld moet worden, hier, vind ik niet serieus nemen. En daar is inderdaad een forum voor
Zoals ik het lees twijfelt ze daar zelf ook wel wat aan. Lijkt me heel gezond om die optie te onderzoeken.
En mijn reactie kwam vooral ook wel voort uit de vele reacties waarin de man onmiddellijk als volledig incompetent werd neergezet. We hebben echt veel en veel te weinig info om goed te kunnen oordelen.
Wat is koud? Wat is zonder jas? Wat is aandacht geven aan vrouwen? (En dus niet, wat er meteen door iemand van is gemaakt: contact onderhouden) wat is knoeien? Wat is vieze was? Enz enz enz.
Het is nu iig wel eenmaal zo dat mensen die net een wat andere route kiezen vaak meteen voor incompetent worden weggezet. (Niet alleen perse hier)
En als stel kom je nu eenmaal ook snel in bepaalde patronen terecht. Die moet je goed onderzoeken en een voorbarig oordeel helpt daar niets bij.
Gingergirl schreef op 07-11-2023 om 12:06:
[..]
Basisvaardigheden zijn aan de ene kant heel logisch maar ook heel erg persoonsgebonden. Hierin speelt ook mee wat je van huis uit gewend bent/ meegekregen hebt/ wat is je referentiekader/ culturele achtergrond etc. TO geeft al aan dat haar man heel anders is opgevoed dan zijzelf, dan kun je niet ervan uitgaan dat iemand dezelfde basisvaardigheden heeft als jij zelf en zul je het verwachtingspatroon bij moeten stellen en samen kijken naar wat de oplossing zou kunnen zijn.
Het voorbeeld van de val van de trap is een goed voorbeeld. Je vader zal dit uiteraard niet expres gedaan hebben maar dat je moeder even heel boos werd is ook begrijpelijk, dan is het een naar incident voor alle partijen en een keer boos zijn is ook geen ramp, juist heel menselijk.
Maar TO wordt telkens boos en haar man krijgt bepaalde zaken niet voor elkaar terwijl hij wel wil; dan moeten er m.i. andere stappen worden ondernomen. Want telkens iemand uitschelden voor zaken waar hij waarschijnlijk niks aan kan doen leidt niet tot een betere situatie.
Wij hadden in de familie ooit zo'n situatie met een neef van Gingerman; neef kreeg relatie met een meisje. Ze kwam erg lief maar ook erg stil en verlegen over. Ze trouwden vrij snel en kregen ook vrij snel een kindje. Echter bleken er heel veel problemen te zijn m.b.t. huishouden, verzorging kind etc. Lang verhaal kort makend; zij bleek een zeer lage intelligentie te hebben en functioneerde op het niveau van een kind van 6. En kun je van een kind van 6 het draaien van een huishouden en de verzorging van een kind verwachten? Toen werd dus duidelijk dat vanzelfsprekende basisvaardigheden geen sprake was en moesten er andere stappen worden ondernomen. Net zoals dat ik bij mijn ASS zoon, ook al heeft hij een hoge intelligentie, niet dezelfde basisvaardigheden kan verwachten dan bij mijn andere kinderen.
Of zoiets speelt bij man van TO weten wij natuurlijk niet maar is wellicht handig om eens verder te kijken waarom het hem zo moeilijk afgaat.
Dat klopt. Toch kunnen incidenten ook grote gevolgen hebben. Mijn zus had zich opgerold als een egeltje, dat is haar redding geweest. Net zoiets als spelen in een draaiende auto. Vaak gaat het goed, maar als zo'n gevaarte gaat rijden, kunnen de gevolgen enorm zijn.
Als iemand daadwerkelijk een relatie aangaat met iemand die functioneert op het niveau van een zesjarige, heb ik daar wel vraagtekens bij. Hoezo merk je dat niet? En de familie van dat meisje dan? Vinden die een dergelijke ongelijkwaardige relatie echt een goed idee? Want dat is het natuurlijk wel.
Dit meisje had tegen zichzelf beschermd moeten worden en nooit moeder moeten worden.
Een kind van zes laat je niet alleen met andere kleine kinderen en maak je daar ook niet verantwoordelijk voor. Van een volwassen persoon met een normale intelligentie mag je dat wel verwachten. Je verwachtingen aanpassen aan de mogelijkheden van iemand is logisch, maar er is ook een ondergrens.
Pinokkio schreef op 07-11-2023 om 12:43:
[..]
We hebben echt veel en veel te weinig info om goed te kunnen oordelen.
Wat is koud? Wat is zonder jas? Wat is aandacht geven aan vrouwen? (En dus niet, wat er meteen door iemand van is gemaakt: contact onderhouden) wat is knoeien? Wat is vieze was? Enz enz enz.
Het is nu iig wel eenmaal zo dat mensen die net een wat andere route kiezen vaak meteen voor incompetent worden weggezet. (Niet alleen perse hier).
Sorry, te weinig informatie om te kunnen oordelen of iemand een jas nodig heeft maar genoeg om te stellen dat het niet erg is? Nu zeg ik niet dat jij dat hebt gesteld, hoor, maar het bevreemd mij. lees het ‚je‘ niet als jij of jou maar als men.
Zeg je, wij kijken in de winter altijd naar het weerbericht en bepalen dan of een jas nodig is. Dus zonder die informatie vind ik het logisch dat iemand denkt dat een jas niet nodig is? Zeg je dan eigenlijk bij te weinig feiten kunnen we wat gezegd is niet staven en daarom is het onzin?
Winter en jas, het is een combinatie die gek genoeg echt niet vreemd is. Je kan er allerlei vraagtekens bij zetten maar het blijft een logische. Nu kan het best zijn, bijv in geval van autisme, dat dit soort dingen niet gezien (kunnen) worden maar om daarmee de realiteit om te draaien dat degene die stelt dat je kinderen een jas aandoet in winter bij het naar buitengaan, een overtrokken veeleisende ouder is, is wel radicaal het uiterste. Iemand met ass kan contekstblind zijn voor wat betreft dit soort situaties maar als de partner die blindheid opmerkt en aankaart, dat inzicht gewoon te ontkennen.. dan valt diens gebrek aan blindheid op. De boel opeens omdraaien vind ik dan heel bijzonder.
Je hoeft niet overal eerst een boom op te zetten of je onder knoeien exact hetzelfde verstaat, of winter of vieze was etc. Bij sommige onderwerpen doen we dat niet. Wat is vreemdgaan? Joh dat noem ik geen vreemdgaan, dus dat is het ook niet. Het kan dat je elk wat anders verstaat onder vreemdgaan maar daarmee ga ik toch geen gesprek met je aan dat je iets heel anders moet zien, als dat voor jou duidelijk wel zo is. Anders laat ik jou toch niet in jouw waarde? Kennelijk is er iets gebeurd wat het vertrouwen heeft aangetast en of dat bij ook zo zou zijn, lijkt mij niet perse belangrijk.
Maar, genoeg hier over.
Herfstparel schreef op 05-11-2023 om 11:25:
wat iemand ook schreef: dat je simpelweg heel verschillend bent en hij zeer nonchalant is en ik wat nauwkeuriger met dingen kan het ook zijn. Maar nonchalant zijn is dat ook niet beetje hetzelfde als dingen niet kunnen zien of begrijpen die een ander wel ziet of begrijpt? Het hangt er natuurlijk vanaf wat de gevolgen kunnen zijn maar in ons geval zijn die gevolgen of onveilig of het levert anderen dan hijzelf nadelen op. Ik vraag mij ook wel eens af ben ik nu te pietluttig of heeft hij een probleem, of is het verschil tussen ons gewoon onhandig?
Als iemand nonchalant is, kan je zeggen dat je liever niet hebt dat de kinderen zonder jas naar buiten gaan en dan zal iemand reageren met oh, ok, sorry ik dacht dat het geen kwaad kon, zal er op letten. Zo merk je dat diegene de contekst begrijpt en ter harte neemt dat jij het anders wilt. Bij iemand die de contekst niet (goed) ziet, komt er een discussie of jij gek bent, waarom dan wel of niet een jas etc.. alles om de blindheid te verbloemen. En als je na de discussie nog steeds denkt dat het heel opnieuw zal gebeuren maar dan met iets anders. Bijv in pyjama op sloffen maar met jas hup de straat op in de winter. En dan begint de verslijtende discussie helemaal opnieuw.
In welke categorie dit voorval valt, hoe onbuigzaam het is, weet jij, to, het beste.
Nouja, het is maar net waar je aan hecht in de opvoeding. Een vriendje van mijn zoon ging mee op vakantie en hij trok elke dag een schone spijkerbroek aan. Nou, daar deden mijn kinderen wel een week mee. Wel een beetje jammer dat het kind thuis regelmatig door stiefvader in elkaar geramd werd, maar toch voor elke dag een schone broek in zijn tas. Het is maar wat je belangrijk vindt.
Ik vind het lastig om te beoordelen met die paar gegeven voorbeelden of de man van TO nou zwakzinnig is, strong eigenwijs, of gewoon andere normen hanteert. Hoe dan ook moeten ze daar samen uitkomen, als hij vindt dat hij het prima doet dan hebben ze een ander gesprek dan wanneer hij geen idee heeft en graag hoort hoe hij de zaken wel naar tevredenheid van zijn vrouw kan regelen.
Bij de crèche zag je soms vaders de verkeerde tas meenemen, of de verkeerde jas, en mijn man is ook wel eens vergeten onze zoon van zwemles op te halen. Die dingen gebeuren. Er zijn ook moeders die complet van de leg zijn als vader het kind een bloemetjesjurk aandoet bij een stippeltjes maillot. Tja.
Mijn man heeft er wat moeite mee om als hij aan het klussen is, steeds de stekker van het apparaat eruit te trekken zodra hij het niet vastheeft. Met kleine kinderen in de buurt vond ik dat gevaarlijk. Maar ik zou hem geen onverantwoorde vader willen noemen, we zien dat gewoon anders. Hij vond dan weer dat ze op tijd naar bed moesten en groente eten, ik lichtte daar de hand mee als hij weg was. Zo hebben we allemaal wel wat.
Ik weet overigens nog steeds niet hoe oud de kinderen zijn, door het slabbetje zou ik denken van nog klein maar er zijn moeders die wat langer doorgaan met slabbetjes dan anderen.
