Als je man nog sturing nodig heeft

Als ik de openingspost nog eens lees staat er dat man juist heel goed als agenda functioneert. Dus planning is het probleem niet. Wat dan wel is me eigenlijk niet duidelijk, behalve dat het blijkbaar vaak anders gaat dan TO wil en dat ze dan haar man uitscheldt (wat mij niet de juiste methode lijkt om iemand te motiveren tot ander gedrag).
Ben wel benieuwd naar een heleboel dingen: hoe oud zijn de kinderen? Hoe vinden die de ruzies? Hoe zijn de kinderen lastig? Hoeveel uren werken beide ouders en hoe verdelen ze de taken en de kinderen?
Wat wil TO precies van haar man, hoe reeel is en dat en wat vindt hij daar zelf van?

Pippeltje schreef op 04-11-2023 om 17:42:

Sorry hoor, maar dit zijn toch geen dingen die je ineens ontdekte toen je al kinderen met hem had?

Exact hetgeen ik me afvroeg toen ik de openingspost las? Dit gedrag lijkt mij al vreselijk (sorry) zonder kinderen, laat staan mét!

Courage schreef op 04-11-2023 om 19:05:

Ik hoop dat Herfstparel nog terug komt, in andere topics gebeurde dit niet altijd meer.
Daar lees ik ook dat man 'gewoon' een fulltime baan heeft, dus misschien is hij er niet zo erg aan toe als het nu lijkt?

Wat bedoel je met vetgedrukte? Dat het hem gewoon niet zoveel interesseert ofzo?

Courage schreef op 04-11-2023 om 19:05:

Ik hoop dat Herfstparel nog terug komt, in andere topics gebeurde dit niet altijd meer.
Daar lees ik ook dat man 'gewoon' een fulltime baan heeft, dus misschien is hij er niet zo erg aan toe als het nu lijkt?

Ik hoop het ook.

Het kan beide waar zijn. Sommige mannen functioneren op hun werk, maar niet thuis in een gezin. Daar kom je soms pas achter als je de kinderen al hebt, omdat dat een gezin toch andere vaardigheden van mensen vraagt dan een relatie van 2 werkende mensen. Als je man autisme heeft (en dat niet weet of niet wil weten), dan kan het heel goed zijn dat hij daar ook veel meer last van heeft sinds hij kinderen heeft. Het komt mij in elk geval bekend voor. Ik heb ook een man die zo is. Het lastige bij mijn man is dat heel veel dagelijkse dingen in een gezin voor hem niet gesneden koek zijn. Dingen waarvan je verwacht dat een volwassen persoon die wel weet. Als iemand zulke dingen niet weet of aanvoelt, dan kost dat heel erg veel energie. Ik heb hele ruzies gehad toen de kinderen kleiner waren over hele normale dingen zoals de kinderen in bad doen, haren kammen, eten etc. Moeilijk. Als je dan een man hebt die zich nog een beetje laat sturen, dan valt het misschien nog mee.

Ik ken jullie niet, maar als jullie situatie enigszins lijkt op die van mij en mijn man, dan denk ik niet dat dit simpelweg een kwestie is van verschillend zijn of pietluttigheid van jou. In een relatie waar je gelijkwaardig bent, kun je over zulke dingen praten en kijken of je samen een oplossing kunt vinden, maar in mijn relatie lukt dat nauwelijks. Het zit bij ons ook niet zozeer in verschil van inzicht in dingen, maar er zijn gewoon basisvaardigheden die hij mist en ook communicatieve vaardigheden, en verantwoordelijkheidsgevoel om dingen zelf op te pakken. En het is ook de hoeveelheid van zaken die niet wordt aangevoeld of wat niet goed loopt, wat het heel moeilijk maakt. Het is niet 1 dingetje per week, maar eerder 10 per dag. Dat je dezelfde dingen eindeloos moet herhalen is heel uitputtend, maar het geeft ook aan dat je man niet zo makkelijk leerbaar is op dat vlak. De vraag is of je daar dan op die manier mee door moet gaan.

Als ik vroeg of mijn man even het haar kon kammen van de kinderen, werd dat niet gewoon gedaan zodat we weg konden gaan, maar was dat een recept voor ruzie. Om te verhullen dat hij dat niet kon of wilde. En zo met alles, met koken, eten, wassen van de kinderen, aankleden, naar bed brengen etc. Bij mijn man ging er een grote onzekerheid onder schuil en een onvermogen om met de prikkels van een gezin om te gaan. Als hij thuis kwam van zijn werk, had hij al een punthoofd en kon er niks meer bij. Vraag ook eens wat je man vroeger thuis in het gezin deed, wat deed zijn moeder allemaal voor hem?

Natuurlijk is het goed om jezelf af te vragen wat je eigen rol is, maar dat kan ook een enorme valkuil zijn. Ik heb dit me ook jarenlang afgevraagd, therapie gevolgd etc. Maar mijn conclusie na jaren is, dat het niet aan mij ligt. Wat ik ook doe of verander, hij verandert niet. Eindeloos aan jezelf twijfelen of werken aan jezelf kan ook een vorm van ontkenning zijn. Je man is zoals hij is. Het helpt denk ik meer om dat te accepteren en oplossingen daarvoor te zoeken, dan aan jezelf te sleutelen en te hopen dat hij daardoor verandert. Laat je niet onzeker maken, maak jezelf niet onzeker. 

Wat mij wel heeft geholpen is het boek Auti-communicatie van Colette de Bruin. Het is niet zo dat het alle problemen oplost, maar het heeft wel op sommige punten de communicatie iets verbeterd, waardoor sommige dingen iets beter gaan.

MamaE schreef op 05-11-2023 om 12:36:

Hmmm...klinkt niet bepaald als een aanwinst deze meneer. Hele starre en rigide opvattingen over hoe dingen moeten en een volstrekt gebrek aan logica. Hoe kun je nu vergeten om je kinderen met vrieskou een jas aan te trekken? Als mijn kind een longontsteking oploopt door dergelijke fratsen heeft mijn man aan mij ook een kwaaie. En als het tot drie keer toe zou gebeuren zou ik waarschijnlijk tegen hem zeggen dat hij niet geschikt is voor kinderen en het nog menen ook. Idem voor kinderen laten spelen in een draaiende auto. Die gevolgen kunnen enorm zijn. Een auto is geen speelgoed.

Je schrijft ook dat je man nooit zelf iets in de was gooit. Waarom niet? Hoe deed hij dat voordat jij in beeld kwam? Deed zijn moeder dat? Is het zijn idee dat een vrouw dat hoort te regelen? En hoe ziet hij dat voor jullie kinderen voor zich op termijn? Moeten die dat wel leren?
Op je werk functioneren is één ding. Maar thuis functioneren is ook belangrijk, misschien nog wel belangrijker. Want laten we eerlijk zijn; hij is volwassen en dan mag je meer verwachten dan je gedragen als een groot kind en ook meer dan enkel geld binnenbrengen.

Ik zou vooral de consequenties bij hem neerleggen. Fruit gevoerd zonder slap waardoor alles onder zit? Ga kind maar iets anders aantrekken en de vieze dingen in de was gooien. Uitgebreid bellen als je net weg moet? Jammer dan, ik ga gewoon.

Voor mij zou er ook wel verschil in zitten of iets nalaten gevaarlijke gevolgen kan hebben (spelen in auto met draaiende motor, zonder jas naar buiten terwijl het niet kan) of het voorbeeld met het fruit eten zonder slab. Dat geeft alleen een vieze en plakkerige zooi die te verhelpen is met het kind andere kleding aan te trekken.

Ik dacht eerlijk gezegd dat het vooral om zaken zou gaan als geen gymtas mee op dagen dat een kind gym heeft, bezoek tandarts ed, vandaar mijn advies voor dat bord op een zichtbare plek maar ik vrees dat dit niet gaat helpen bij de zaken die hij niet inziet.

Ik lees als reacties als 'verschrikkelijk' en ik verbaas me oprecht. Hier gaan man en kinderen ook in de winter vaak zonder jas van huis. Ik vind er iets van, maar heb het losgelaten. Je krijgt volgens mij inderdaad geen longontsteking van kou. Als ze hier aangeven dat ze het echt koud vonden, weten ze dat ik zeg dat ze dan beter een jas aan konden trekken. En daar blijft het bij. Fruit eten zonder slab? Is dat dan echt verschrikkelijk? Ik vind dat nogal overdreven, los van dat ik wel kan begrijpen dat dat irritant kan zijn. Een kind laten spelen in een auto waarvan de motor draait is zeker onverstandig, dat je man zijn kleding niet in de was gooit herken ik in mijn eigen situatie niet, maar lees of hoor ik vaker.
Je schrijft dat hij graag meehelpt en openstaat om te leren.
Je schrijft ook dat jij gefrustreerd raakt en dan begint te schelden. Dat is misschien wel schadelijker voor je kinderen dan fruit eten zonder slabbetje om, realiseer je je dat ook? 

Van kou krijg je geen idd geen longontsteking. Dus wie moet er aangestuurd… 
Het kan zijn dat jouw ideeën niet helemaal kloppen en zeker niet matchen met zijn ideeën, maar dat het simpelweg líjkt alsof jouw ideeën beter zijn ofzo omdat je dat overtuigender kunt brengen dan hem. 
Het lijkt me bijv ook nogal kolder dat het erg is dat hij als kind nooit op vakantie ging. En ook dat zijn ouders ‘tokkies’ zijn hoeft natuurlijk geen probleem te zijn, beetje afhankelijk van wat je daarmee nu bedoelt. 
Ook is het heel normaal om verschillende denkwijzen te hebben over omgang met anderen binnen een relatie. Niet iedereen is hetzelfde, godzijdank niet!!