Als je man nog sturing nodig heeft
Dag allemaal,
Ik weet even niet meer zo goed wat ik met de volgende situatie moet:
2 van onze kinderen zijn erg moeilijk in de omgang. Dit vraagt veel van ons. Echter daarbij komt dat mijn man ook heel veel sturing nodig heeft. Ik moet hem alles uitleggen, het is net als dat je een kind alles nog moet leren (nadat er dagelijks dus praktische dingen eerst mis gaan). Ook op het gebied van algemene ontwikkeling, sociale omgang etc. Alles wat voor mij al 20 jaar bekend is zegmaar voor hem nog nieuw. Ook moet alles bij mijn man en 2 van onze kinderen op specifieke tijden en manieren gebeuren. Ik houd van hem en ik weet dat hij enorm zijn best doet maar toch is het zo onhandig als je man nog zoveel sturing nodig heeft en zoveel moet leren terwijl je tegelijk ook samen een druk jong gezin hebt. Ik merk dat het mij daardoor vaak teveel word en ik dan op hem ga schelden om vervolgens weer spijt te hebben omdat ik weet dat hij wel zijn best doet. Wat hij daarentegen nl wel goed kan is bijv een lopende agenda zijn. Ook helpt hij graag mee in het gezin. Ook staat hij gelukkig open om te leren dus daar ligt het allemaal niet aan en juist daarom vraag ik mij af waarom ik mijzelf in zulke gevallen niet kan beheersen qua frustratie. Wat ik erbij moet vermelden is dat zijn ouders vroeger weinig tot geen tijd voor hem hadden, en ook gingen ze nooit op vakantie. Dagjes weg: ja standaard 1 dag per jaar. Zijn ouders zijn verder 'tokkies' qua manieren etc. Dus ik kan ook wel goed begrijpen dat hij ook maar een product van zijn opvoeding is.
Elke dag neem ik mij voor om geduldig te blijven, en alle problemen en specifieke wensen van iedereen rustig op te lossen maar ik kan het niet of althans niet gezien dat voortdurend zo doorgaat. En dat is dan weer mijn probleem.
Philou schreef op 09-11-2023 om 11:48:
[..]
-quote verwijderd-
Ik quote je bericht even omdat het goed weergeeft waar ik bij jou tegen aan loop in deze discussie: je staat er enorm emotioneel in. Op de een of andere manier raakt dit topic jou nogal. Die emoties vertroebelen wat je eigenlijk wil zeggen. Het maakt ook dat ik jouw berichten minder helpend vind. TO is gebaat bij een goed luisterend oor, constructieve feedback en niet zozeer gebaat bij emotionele erupties.
ik haak weer even in:
Ik zie 2 kampen tegenover elkaar (waarbij ik als ik even rechtuit ben juist niet het kamp van Philou die als te emotioneel werd beschreven maar het andere kamp nogal heftig vind overkomen, maar dat kan misschien komen doordat ik daarin zelf word aangevallen) waar ik beide het goede qua tips uit probeer te halen. Dan nu nog de vraag: hoe beheersen jullie je in zon situatie om niet boos te worden? En hoe ga je ermee om als de ander iets doet wat in jouw beleving echt niet kan, ja loslaten, maar hoe dan? En is dat verstandig..want dat is dus ook de rede dat ik het niet los kan laten. Verder ga ik mij aan de andere kant ook verdiepen in of er sprake kan zijn van autisme en de mee-praatgroep, het boek dat werd genoemd etc.
Herfstparel schreef op 10-11-2023 om 21:42:
ik haak weer even in:
Ik zie 2 kampen tegenover elkaar (waarbij ik als ik even rechtuit ben juist niet het kamp van Philou die als te emotioneel werd beschreven maar het andere kamp nogal heftig vind overkomen, maar dat kan misschien komen doordat ik daarin zelf word aangevallen) waar ik beide het goede qua tips uit probeer te halen. Dan nu nog de vraag: hoe beheersen jullie je in zon situatie om niet boos te worden? En hoe ga je ermee om als de ander iets doet wat in jouw beleving echt niet kan, ja loslaten, maar hoe dan? En is dat verstandig..want dat is dus ook de rede dat ik het niet los kan laten. Verder ga ik mij aan de andere kant ook verdiepen in of er sprake kan zijn van autisme en de mee-praatgroep, het boek dat werd genoemd etc.
Nou, schelden helpt niet maar als iemand iets herhaaldelijk doet op een manier die jij niet wil terwijl je er al vaker iets van gezegd hebt snap ik je irritatie ook wel. Er zit dan weinig anders op dan praten, en het probleem bij hem leggen: ik heb hier echt last van, hoe ga je dat oplossen. Want al heb je al je irritaties onder de loep genomen, er blijven er vast wel over waar je niet zomaar overheen kan of wil stappen en daar moet wel echt iets mee.
Nou hebben mijn man en ik over ongeveer alles altijd onenigheid gehad wat de kinderen betrof dus ik kan eigenlijk geen goede tips geven, ik heb spijt van de keren dat ik niet ingreep maar ook van keren dat ik wel ingreep weet ik niet altijd of dat goed was en ik denk dat hij mij ook wel wat vaker had mogen terugfluiten. Wij waren het wel redelijk eens over wat we riskant vonden, dat scheelt, over opvoedkundige dingen kun je dan nog wel wat discussiëren. Wat het mij wel geleerd heeft is dat er behalve echt fout toch een heel groot gebied overblijft van niet zo erg tot ook wel ok en dat het erg lastig is om “dit is precies goed” te bepalen…
De ene ouder komt altijd op het laatste moment aanrennen met het kind en vergeet eeuwig de feestjes en gym kleren, de ander laadt na schooltijd alle kinderen los in de auto en scheurt ervandoor met een brandende sigaret in de hand, en zo hebben mensen toch allemaal heel uiteenlopende ideeën. De kans dat je het ergens niet over eens bent met je man is dus best groot en dan wordt het onderhandelen. Als jullie probleem is dat je dacht het ergens over eens te zijn en hij doet het toch weer anders, dan is dat lastig (been there)…
Op een gegeven moment zijn kinderen ook weer ouder en pakken ze zelf wel een jas, dus veel dingen zijn ook wel tijdelijk.
Begrijpt jouw man dat je moeite hebt met zijn gedrag? Vindt hij zelf ook dat hij steken laat vallen? Wat ziet hij als oplossing?
