Relaties Relaties

Relaties

Kaaskopje

Kaaskopje

09-01-2019 om 11:09

Bezoek aan ouders

Zoals sommigen inmiddels weten, ga ik komend weekend bij mijn ouders (beiden 89 jaar) op bezoek in Spanje, daar wonen ze. In een draadje wat eigenlijk opgestart was nav de kerstdagen heb ik al het een en ander verteld, maar het werd tijd om het daar af te sluiten vond ik .

Wat samengevat de situatie is:

- Mijn vader (en in zijn kielzog mijn moeder ook) is een moeilijke man, zeg maar gerust vreemde man. Heel kort weergegeven komt het erop neer dat ik al 21 jaar geen persoonlijk contact meer met ze heb, iets korter ook geen schriftelijk, telefonisch en mailcontact meer.

- mijn oudste zus heeft sinds een paar jaar weer contact, dus zij is onze spreekbuis geworden. Ze is er in de tussenliggende periode een aantal keer geweest. Heel toevallig net nog in november. Hierdoor lopen twee dingen wat door elkaar. Ze heeft tijdens dat bezoek gevraagd of mijn andere zus en ik ook welkom waren. Er volgde een ziekenhuisopname niet lang na haar bezoek.

- mijn vader is ziek geworden en opgenomen in een ziekenhuis. Omdat hij inmiddels toch weer voldoende was hersteld om het ziekenhuis te kunnen verlaten, is hij overgebracht naar een zorghotel/verpleeghuis. Hij zal niet meer naar huis kunnen. Dit is dus een blijvende situatie.

- een onverwachte: mijn moeder heeft nav het bezoek van zus 1 en waarschijnlijk ook haar uitspraak dat ze geen bezwaar hadden als wij ook zouden komen, zowel aan zus 2 als aan mij een brief geschreven. Die is nog niet binnen, hopelijk gaat dat nog wel gebeuren.

- we hebben na twijfelen en overleg besloten om mijn moeder nog te bellen voor we naar Spanje gaan. Ons plan was eigenlijk om dat niet te doen en vanuit Spanje te bellen. Dan zou onze aanwezigheid een voldongen feit zijn. Volgens de oudste zus kunnen we dat beter niet zo doen. Ik ga er maar vanuit dat zij het nu goed kan inschatten.

- we hebben gehoord, dat zal vast ook in de brief staan, dat we nog door een paar zure appels moeten bijten. Zo schijn ik afstand te moeten doen van een uitspraak van mijn man, die hij dus 31 jaar geleden in zijn boosheid heeft gezegd. Daar heb ik geen moeite mee. De uitspraak was ook wel echt fout, maar ja... in zijn frustratie en boosheid toch gezegd. Man heeft er zelf ook geen probleem mee als ik dat doe. Wat ze verder van me verlangt weet ik nog niet. Door die uitspraak schijnen wij opeens de grootste fouteriken te zijn, het is me wat.

We zijn nu voorbereid op wat we gaan zien. Mijn vader schijnt er qua lichamelijke gesteldheid slecht aan toe te zijn. Hopelijk heeft het ziekenhuis daar veel aan kunnen verbeteren. Hij heeft zichzelf verwaarloosd en dat heeft o.a. tot een stel vreselijke benen geleid. Daarnaast is hij erg verward (erger dan het was). Mijn moeder is wel bij de tijd, maar blijkt er toch ook ouder uit te zien, dan ik zo van de foto had gedacht. Op zich is dat allemaal niet vreemd, ze is al 89 tenslotte. Maar volgens zeggen, ziet haar 1 jaar oudere zus er beter uit. Daar schrok ik wel van. We hebben deze zus/tante pas nog gezien, dus we hebben een actueel beeld.

De vraag is nu hoe ernstig de verwardheid is en hoe 'vervelend' mijn vader hierdoor nog tegen ons kan doen. Ik hoop dat ik de moed heb (jeetje, ja iemand van mijn leeftijd zou die moed moeten hebben, maar toch...) om weg te lopen als hij erg onaangenaam wordt en dat ook beseft. We reizen dat hele p...-eind niet om weer van voorafaan te beginnen. Ik neem terug wat me gevraagd wordt (ik ben bereid om daar zelfs maar van alles over te zeggen, om er vanaf te zijn, het zij zo) en dat moet dat zijn. Als ze het allemaal nog kunnen beredeneren (mijn moeder wel) zal ze dat een voor mij vervelende voldoening geven. Toch onze zin gekregen! Maar voor die korte tijd dat het nog gaat duren (voor vader zeker), moet dat maar.

De volgende update zal de brief van mijn moeder zijn.


Mari

Mari

09-01-2019 om 12:27

misschien valt het mee

Je weet dat mijn moeder narcist was met een diagnose. Maar in haar laatste, heel demente jaren, werd ze toch liever voor me. Claimde niet meer, verweet niet meer enz.

Ik ben altijd door haar gestalkt, woonde in dezelfde stad, ben altijd contact blijven houden en dat heeft ook tot een opgebouwd frustratie bij mij geleid.

Misschien dat de afstand bij jullie kan schelen: als jullie het oude akkefietje afhandelen, desnoods per brief kan je misschien als 'eis' stellen aan je moeder dat je nu met een schone lei er in wilt gaan. En dat ook voor jezelf doen.

Ik hoop dat er iets goeds uit voort komt voor jullie

Annamoa

Annamoa

09-01-2019 om 12:41

Bezoek

Ik ken je verhaal verder niet maar wat wl je met het bezoek bereiken en waarom wil je nu het contact herstellen na 21 jaar?

sw4

sw4

09-01-2019 om 12:46

Waarom ga je?

Wat is de reden dat je toch besloten hebt te gaan? Wil je het goedmaken (als dat mogelijk is), is het omdat je ze mist, of om ze nog een keer te zien nu het nog kan? En dan? Komt er dan een vervolg: Ik kan me voorstellen dat het niet een plezierreisje wordt waar je naar uitkijkt, maar ik vind je bericht wel vooral negatief. Gaat het je dan brengen wat je hoopt of heb je juist helemaal geen (hoge) verwachtingen? Het zou wel erg sneu zijn als het een grote teleurstelling wordt.
Overigens zou ik persoonlijk zeker van tevoren bellen dat ik zou komen. In je berichten door de jaren heen heb ik het idee dat je moeder milder is dan je vader en misschien is ze wel heel blij dat jullie komen nu zij er alleen voor staat. Maar ik ken je ouders niet, dus dat kan ik natuurlijk lastig inschatten.

Ik hoop dat je reisje je geeft waar je op hoopt!

Eerst maar eens de brief.

Ik zou gaan als er over en weer verdriet en gemis is over de afgelopen 21 jaar. Ik haal dat niet uit jou posting, het gaat alleen over oud zeer en het verbreken van contact. Ook dat je vader heel vervelend gedrag had en misschien nog heeft. Ik zou ervan uit gaan dat dat niet is veranderd.

Ben benieuwd of in de brief van je moeder wél staat of ze jou en je zus erg gemist heeft en dat ze uitziet naar jullie komst. Dat ze het zeer op prijs stelt dat jullie op bezoek komen en dan ook jullie vader willen bezoeken. Dat het niet alleen vol staat met "zure appels".

Ik hoop voor jou dat de brief van je moeder een positieve is en dat je, met je zus, kunt afreizen naar Spanje.

Kaaskopje

Kaaskopje

09-01-2019 om 13:31

Om met sw4 te beginnen

Het voelt niet als goedmaken zoals het ook nu weer lijkt te gaan. Ik zie het als obstakels wegnemen voor de laatste fase. Ik was dat aanvankelijk niet van plan, maar ook door de verhalen van mijn zus zijn ze niet meer 'die mensen daar ver weg waar ik allang klaar mee was', nee ik voel me toch weer bezorgd en ongerust. Eigen schuld dikke bult dat ze in die situatie zitten, zou je kunnen stellen, maar de praktijk is toch dat het niet goed voelt om me zo op te stellen. Het kan nog een maand duren, een jaar.. geen idee, maar het moet nu maar afgelopen zijn. Als we de kans krijgen tenminste.

Zus 1 heeft bij het eerste bezoek van haar en haar man niet gebeld, dus dat was schrikken daar bij de deur. Waar wij bang voor zijn is dat mijn moeder aan de telefoon zegt dat we niet moeten komen. Maar ja... dat zou weer niet kloppen met de uitspraak dat ze geen bezwaar maken.

Ik heb geen hoge verwachtingen, maar ik merk dat ik stiekem toch hoop dat het op de een of andere manier nog gezellig kan worden. Het feit dat we op een steenworp van mijn vader een appartement hebben, zou zomaar handig kunnen zijn. Maar ik hou er rekening mee dat dat allemaal te ongewoon en te afwijkend van haar patroon is.

Hanne

Hanne

09-01-2019 om 13:39

Kijk

De dingen van je moeder kun je niet veranderen, je eigen houding wel.

Het kan heel verhelderend zijn om met volwassen ogen terug te kijken naar patronen die in je kindertijd bestonden en ook naar je eigen reacties in die tijd, want die zul je waarschijnlijk nu nog steeds terug zien. Misschien kun je nu anders reageren, door de dingen die jij hebt geleerd in je leven, waardoor je milder kunt reageren.

Heel veel sterkte.

Kaaskopje

Kaaskopje

09-01-2019 om 13:40

Mari

Mijn moeder is erg trouw aan mijn vader, dus haar geweten en denken wordt daar totaal door beïnvloed. Ook als hij 'uitgeschakeld' is zoals nu. En ook nu mijn vader zo verward is, schijnt er weinig liefs aan te zijn. Hij doet lelijk tegen mijn moeder (of dat moet weer over zijn, dat weet ik niet). Gelukkig kan zij het op zijn ziek-zijn en verwardheid gooien (zegt ze) en snapt ze dat het niet per se persoonlijk bedoeld is. Dat hoop ik dan maar.

Door jouw opmerking over stalken komt naar boven dat mijn vader later dit heeft gezegd: je denkt dat we niet bij jullie bruiloft waren, hè? Nou dat is niet zo, we waren er wel'. En daar bedoelde hij mee dat ze buiten hebben gekeken bij de kerk (de gemeente kan ons onmogelijk niet zijn opgevallen). Ik vond die mededeling echt bizar.

Kaaskopje

Kaaskopje

09-01-2019 om 13:41

Annamoa

Ik denk dat ik je vraag bij sw4 beantwoord heb .

Kaaskopje

Kaaskopje

09-01-2019 om 13:47

Wil

We wisten zondag pas van de brief, dus toen alles al geboekt was. Dat maakt het dus wel wat spannend.

Er is op zich totaal niets veranderd, behalve dat wij nu zelf het gevoel hebben dat we moeten gaan en dat we het gevoel hebben dat we ons toch meer om mijn moeder moeten gaan bekommeren. Wij moeten er nog zo'n 25-30 jaar mee leven (als ik hun genen heb, komt dat wel goed). En dan is 'hadden we maar' te laat.

Limi

Limi

09-01-2019 om 14:03

Niks positiefs

Ik lees er niets positiefs in vanuit je moeder als ze ook nog allemaal voorwaarden gaat stellen waar je aan moet voldoen voordat je op audiëntie mag.

Als de brief vol verwijten staat, ga je dan nog steeds?

Kaaskopje

Kaaskopje

09-01-2019 om 14:08

Hanne

Door de situatie is het uitwisselen van hoe je iets beleefd hebt in je jeugd en hoe je daar later tegenaan kijkt niet mogelijk geweest bij ons. Want natuurlijk zie je in de loop van de tijd dat sommige situaties begrijpelijk waren. Niet dat ze daardoor juist waren, maar hoe het heeft kunnen ontstaan is dan wel inleefbaar. Zo heeft mijn vader in zijn drift mijn zussen een trap verkocht en nog een akkefietje. Totaal fout uiteraard, maar dat je zo woest kunt worden door een kind heb ik later zelf ook ervaren. Terwijl mensen mij altijd zien als 'jij blijft altijd zo rústig!', dat heeft dus ook zijn grenzen. Maar voor de rest is mijn vader even bot gezegd een rare vent. Dat is inmiddels door genoeg mensen bevestigd om daarvan te kunnen zeggen dat dat niet onze verbeelding of interpretatie is, het is gewoon zo. En dat mijn moeder daar voor hun huwelijk al meer van wist, is inmiddels ook duidelijk, maar waarom ze dan toch met hem in het huwelijksbootje en een paar maanden later het emigratiebootje (ze zijn dus 2 keer geëmigreerd in hun leven) is gestapt.... het is ons nog steeds een raadsel. Ik weet wel dat mijn moeder zich heel erg zorgen maakt over wat wij allemaal bespreken met familie. Want ze weet dat we daar weer contact mee hebben en dat zint haar niets.

Wilgenkatje

Wilgenkatje

09-01-2019 om 14:18

het is gecompliceerd

Jullie zitten allebei op een ander 'eiland'- je ouders met hun interpretatie van wat er gebeurd en fout gegaan is, en jullie beleving daarvan.

Ik denk dat het wijs is niet te veel te denken aan lang geleden. Het menselijk geheugen is minder onfeilbaar dan wij zouden wensen en 'de' waarheid komt niet meer boven tafel. Helaas.
Je ontmoet twee hoogbejaarde mensen. Mensen met hun teleurstellingen en opgelopen schade - net als jullie, maar dan anders. Je vader is hoogstwaarschijnlijk ook door zijn ziekte verward, misschien een delier? Dat hij zich tegenover jullie moeder laat gaan - tja zij staat het dichtst bij. En zo'n persoon krijgt meestal de volle laag. Heel jammer!! Zeker omdat ze hier al jaren (door eigen teedoen) samen in zitten.

Je hebt gelijk dat je naar hen toe gaat. Het leven gaat snel en te laat is te laat.
Ga voor kwaliteit. Ga in vrede.

Wat fout is gegaan, is fout gegaan. Zonder een beetje genade jegens elkaar komen we nergens...

Een goede reis komend weekend, fijn dat je met je zus gaat - dat is alvast iets positiefs!

sw4

sw4

09-01-2019 om 14:24

eens met wilgenkatje

ga inderdaad in vrede. Ik denk dat je er niets aan hebt als je hoopt op verzoening/acceptatie/goedkeuring van je vader, omdat je die niet zult krijgen vrees ik. Ik hoop voor jou en je zus(sen) dat de band met je moeder nog enigszins hersteld kan worden. Zoals het er nu naar uitziet, staat zij er straks alleen voor. Kan zij zich alleen redden in het buitenland? Heeft zij jullie hulp (straks) nodig?
Of is dit een stap te ver voor je?

Kaaskopje

Kaaskopje

09-01-2019 om 14:37

Wilgenkatje

Bij zijn vorige ziekenhuisopname had hij inderdaad een delier. We weten nu niet zeker wat waarom die verwarring zo groot maakt. De oorzaak van de ziekenhuisopname heeft sowieso tot verslechtering geleid, daarvoor had hij al verwarde dagelijkse periodes.

Als mijn vader nog bij zijn geheugen kan komen, is hij akelig precies in zijn herinneringen. Ik weet ook nog van veel precies zoals het was. Tenminste vanaf mijn 14de toch wel. In tegenstelling op waar ik in de dagelijkse praktijk mijn geheugen goed bij kan gebruiken, maar dat geheugen mij toch echt in de steek laat .

Ik heb alweer heel wat jaar geleden voorgesteld om een streep onder het verleden te zetten. Dat mocht niet, alles moest tot op het bot uitgekauwd worden. Toen ik dat deed viel dat helemaal verkeerd en is het alleen maar erger geworden en heeft het geleid tot wat mijn vader 'zakelijk contact' noemde. Zijn bedoeling was dat er dan nog ruimte was voor meldingen van ziek, zeer en overlijden. De praktijk is dat deel 1 van de zin nooit is gebeurd. Wat had dat voor zin? Maar sinds een paar jaar horen we nu wel hun ziek en zeer en dat zorgt er toch voor dat we ons er weer bij betrokken zijn gaan voelen. Voor mij voelde het niet zinvol om hun te vertellen hoe het met ons ging. Ze zouden er niet voor naar Nederland komen en met hoe zij belangstelling tonen, bevriest je oor bijna aan de telefoon, dus nee... dan is niets vertellen ook zelfbescherming.

We gaan puur op 'nu of nooit', niet omdat we er van alles van verwachten.

Kaaskopje

Kaaskopje

09-01-2019 om 14:48

sw4

De hoofdreden waarom ik nu toch overstag ben gegaan is mijn moeder. Ik maak me daar best zorgen over. Ze is nog wel mobiel, maar ik vermoed dat we ons daar niet teveel van mogen voorstellen. Dus dat oude mensje moet nu dagelijks op en neer, de was doen en alles regelen. Thuis is ze alleen. Ze kan op dit moment haar ei kwijt bij zus 1, ik hoop dat we na onze reis ook dit contact kunnen hebben, zodat we haar samen een beetje in de gaten kunnen houden. Komt ze niet meer aan de telefoon, dan is er iets aan de hand.

Pennestreek

Pennestreek

09-01-2019 om 15:00

Goed dat je gaat

Je kunt beter spijt hebben van iets dat je wél hebt gedaan, dan van iets dat je níet hebt gedaan.
Ik denk niet dat je bij/van je vader iets kunt verwachten. Hoogstens meer van hetzelfde. Maar dan heb je tenminste toch kunnen laten zien dat je aan hem denkt, en kun je op jouw manier afscheid nemen, samen met je zus. Dat lijkt me hoe dan ook waardevol.

Ik hoop vooral dat je met jullie bezoek een weg terug naar (enigszins) normaal contact met je moeder mogelijk maakt, voor als straks je vader er niet meer is. Ik schat namelijk zo in dat ze zonder je vader het niet (lang) redt in Spanje, en dus op een dag weer hierheen komt. Dan zou het fijn zijn als ze zich los(ser) heeft kunnen maken van de ideeën en standpunten van je vader. En dat ze op een meer normale en prettigere manier met jullie om kan gaan.

Anyway, hele goede reis, maak ook een beetje plezier met je zus, want je gaat niet dagelijks samen naar Spanje. Ik hoop dat je met een goed gevoel weer terug komt.

Voor je zussen

Het zou fijn zijn als die zure appels in de schaal blijven liggen; aanraken geeft vieze vingers daar ze al zo lang op die schaal liggen te liggen.
Ga als drie zussen die voor elkaar klaar staan, met als doel minder ongerustheid te voelen voor je ouders.

Je kan ervoor kiezen de brief niet te lezen maar met je zussen een hartverwarmende samenzijn voor ogen te hebben. Waar je ouders deel uit kunnen maken als ze dat ook willen. In jouw situatie is de band met zussen belangrijker dan band met je ouders.
Verleden is nu eenmaal niet meer terug te draaien.

Kaaskopje

Kaaskopje

09-01-2019 om 20:20

Pennestreek

Mijn moeder is nu nog heel erg in de ban van mijn vader en ik vrees toch dat ze dat niet los zal kunnen laten. Mijn inschatting is dat ze daar ook in een verpleeghuis eindigt.

Miekemieke

Miekemieke

10-01-2019 om 08:56

verpleeghuis Spanje

Kaaskopje ik ben even benieuwd hoe het zit met Nederlanders in Spanje die naar een verpleeghuis moeten. Wordt dat vanuit Nederlandse verzekering betaalt? Is de zorg vergelijkbaar met nl?

Dendy Pearson

Dendy Pearson

10-01-2019 om 09:20

Weet ik

Toevallig zitten mijn broers en ik nu met de zorg voor onze oude vader die aan de Costa Blanca woont.

Hij heeft na een infarct een half jaar in een vphuis gewoont van de staat. Dit is goede zorg en werd vergoed uit de spaanse zorgverzekering. Echter, in Spanje is mantelzorg heel gewoon en in de praktijk komt het er op neer dat alleen diegenen waar geen zorgende familie voor is in een vphuis zit. Bij mijn vader woonden ook een paar mensen met het down-syndroom bijvoorbeeld. Mijn vader werd er doodongelukkig.

Wij hebben hem daar weggehaald. Hij woont op zichzelf met zijn partner die een tikkie verward wordt. Er wordt voor hen gezorgt door iemand die wij zwart hebben aangenomen. Dit gebeurt veel in die regio. Het is een onzekere situatie zo, maar voor nu werkt het even.

Mijn broer heeft de financieen overgenomen. Het is allemaal best ingewikkeld. In die regio zijn ook bureautjes aktief die zsken voor pensionado’s daar regelen, daar zitten helaas veel oplichters tussen.

Een particulier vphuis is erg kostbaar. Wij sparen er nu voor om als het zelfstandig wonen echt niet meer gaat hij daar veilig kan wonen.
Terugkeer naar nederland en hier zorg krijgen is niet te doen.

Kaaskopje, inmiddels zijn wij (mijn broer) erg thuis in deze materie. Mocht je hier ooit vragen over hebben, dan moet je ze maar stellen.

Kaaskopje

Kaaskopje

10-01-2019 om 11:31

Miekemieke

Ik weet het nog niet zeker hoe het zit, dat zal ze misschien kunnen vertellen als we er zijn, maar voor zover ik begrijp moet je sowieso een eigen bijdrage betalen van (wat ik gehoord heb) 75 euro per dag. Een flinke aanslag op hun spaargeld dus, maar goed, kennelijk is dat er wel. Hoe het moet als dit nog maanden gaat duren weet ik niet. Als je langer dan een jaar meen ik (heb niet alles meer in mijn hoofd zitten daarover ) in het buitenland verblijft en uitgeschreven bent als inwoner van Nederland, móet je je verzekeren in het land waar je woont. Er zijn ook verzekeringen die je onder 'expat-verzekeringen' zou kunnen scharen, maar die zijn enorm duur en niet bedoeld voor na emigratie. Inmiddels is het 3 jaar geleden dat ik hier voor het laatst beroepsmatig iets meer over hoorde, dus veel is in de grijze massa verdwenen .

Kaaskopje

Kaaskopje

10-01-2019 om 11:52

Dendy

Oh wat nuttig dat jij hier al zoveel van weet! Mijn moeder regelt alles nu nog zelfstandig. Ik denk dat dat ook nog lukt, maar ze schijnt nu toch ook achteruit te gaan. Dat was dus al merkbaar toen mijn zus daar in november was en voor het mis ging met mijn vader. Voor zover ik kan beoordelen, zit dementie niet bepaald in de genen van mijn moeder, maar op een gegeven moment zul je toch gaan merken dat het minder soepel gaat.

Zoals ik het begrijp, kan mijn vader thuis niet meer verzorgd worden. Hij is te verward en ze zorgen gewoon niet goed voor zichzelf is gebleken. Ik vond dat best schokkend om te horen. Mijn vader was altijd een ijdeltuit, nette nagels, sjaaltje om de hals, dat soort zaken, dus dat hij er zo slecht bij zit, zou in zijn heldere momenten toch aanleiding geweest moeten zijn om aan de bel te trekken. Maar ook dat mijn moeder het heeft laten gebeuren... ik snap er niets van. Zelfs iemand die onder de plak zit, heeft toch wel een moment van 'zo kan het niet langer?'. Bij haar heeft dat echt té lang geduurd. Heel gek. Ik hoop er daar achter te komen hoe dat kan. Er is nu in ieder geval wel een maatschappelijk werkster bij betrokken geraakt, ik hoop dat dat voortgezet wordt.

Mijn ouders terughalen, zo had ik ook al bedacht, zou zeker geen doen zijn. Het zou er in eerste instantie op neer komen dat mijn moeder bij mijn zus en zwager moet verblijven, zij hebben daar de ruimte voor en mijn zus zou ze nog kunnen verzorgen ook, maar mijn hemel, dat wens ik haar niet toe. Los daarvan kun je mijn vader nu echt niet meer in een vliegtuig hijsen, niet meer vanwege dat hij het allemaal niet zou snappen en/of zich er tegen zou verzetten, maar ook niet vanwege zijn conditie.

Mochten we vragen hebben, dan kom ik zeker bij je terug!

Dendy Pearson

Dendy Pearson

10-01-2019 om 13:17

Kaaskopje

Zoals ik al schreef heeft mijn broer de financieen overgenomen. Officieel, dus via spaanse notaris naar nl noraris. Toen hij eenmaal inzage had bleek dat mijn vader die het toch altijd goed had geregeld de zaken al een paar jaar niet meer goed te overzien. Ook geldbedragen naar een vaag bureau. Mijn vader was ervan overtuigd dat hij alles goed had geregeld met zo’n bureautje, dat was dus echt niet het geval.

Het is best ingewikkeld om daar te wonen, gaat echt niet vanzelf. En sinds dat pensionado’s daar geen aanspraak meer kunnen maken oo de awbz is het ook echt kostbaar.

Mijn broer doet nu alle financieen vanuit huis, alleen de belastingzaken laat hij in Spanje doen. Dat is voor hem niet te begrijpen. En dat was het, blijkt, ook voor mijn vader niet meer toen wij dachten dat alles nog gewoon goed ging.

Kaaskopje

Kaaskopje

10-01-2019 om 13:37

Dendy

Ik heb het inmiddels ook bij mijn zussen gemeld, dat we jou als vraagbaak mogen gebruiken. Mijn ouders wonen daar inmiddels 21 jaar permanent. Ze waren ooit zo wijs om alles al goed uit te zoeken, maar wat daarvan over is... Ik kan dat op afstand niet inschatten. Mijn zus weet vermoed ik ook nog niet alles. Hulp aanbieden kunnen we altijd natuurlijk, maar we kunnen mijn moeder niet dwingen die hulp aan te nemen. Misschien dat de maatschappelijk werkster al het een en ander heeft aangezwengeld waar mijn moeder door aan het denken is gezet. Ik hoop daar komend weekend meer van te horen.

Dendy Pearson

Dendy Pearson

10-01-2019 om 14:17

Kaaskopje

Zitten zij ook aan de costa blanca of meer “in Spanje zelf”?

De spaanse kijk op zorg voor ouderen is zo anders dan wat wij gewend zijn. Het is echt fantastisch als daar een maatschappelijk werkster bij betrokken wordt, maar dan wel iemand die goed begrijpt dat je ouders niet spaans zijn! En wat daarbij komt kijken.

Mijn vader sprak altijd uitstekend spaans, maar dat wordt steeds moeilijker voor hem.
Dat wij daar nu iemand hebben, een engelse, die met hem naar de dokter gaat, een boodschapje met ze doet en op het geheel let is echt fijn voor ons. Zij houdt ons ook op de hoogte, want mijn vader blijft naar ons volhouden dat het prima gaat
Maar het is een wankele constructie, als er iets met haar gebeurd hebben we weer een probleem.

Probeer na te gaan hoelang ze het nog financieel redden zo. Of dat er wat anders moet gebeuren. Misschien samen verzorgt gaan wonen, dat scheelt een dubbele last. Als het op is is de spaanse zorg nog steeds goed, maar echt heel anders dan wij kennen.

Kaaskopje

Kaaskopje

10-01-2019 om 23:17

Dendy

Ik begrijp vandaag ook weer dat het mijn moeder echt boven het hoofd is gegroeid. Ik trek de conclusie dat ze met een onberekenbare, verwarde, regelmatig vallende, voor haar te zware man in haar maag zat.

Inwonende zorg is niet mogelijk en dat is wel nodig.

Samen naar een tehuis? Geen idee of ze dat wil.

Costa Blanca is het. Hun huis is op 6 km van de kust.

Het huis is voor haar nu ook een te zware last volgens mij. Ze hebben daar totaal niemand. Triest hoor.

Dendy Pearson

Dendy Pearson

11-01-2019 om 07:40

Kaaskopje

Het is ook heel triest. Maar ze zijn niet de enige. Sinds er niet meer op kosten van de awbz in Spanje in een particulier verzorgingstehuis kan worden gewoond vallen een hoop oudjes daar in een gat.

Kijk eens naar iets als www.anneke.es
Wij hebben daarmee hele goede ervaringen. Alles onder een dak. En kijk dan ook naar de prijzen en probeer er achter te komen of dat financieel te doen is.

Dendy Pearson

Dendy Pearson

11-01-2019 om 09:53

Succes

Kaaskopje, ik wens je een fijn weekend.
Ik hoop dat je wat kunt betekenen voor je ouders en dat het jou ook brengt wat je hoopt. Het zal vast raar zijn.

Kaaskopje

Kaaskopje

11-01-2019 om 09:57

Dendy

Ik heb de link van de site opgeslagen, dus mocht ik dat kúnnen bespreken, dan heb ik het bij de hand

Kaaskopje

Kaaskopje

11-01-2019 om 10:03

En ...

dank je wel .

We zitten nu nog in onze maag met wanneer we het moeten vertellen. Zus 1 had gezegd dat er een brief onderweg was naar ons allebei, maar dat blijkt nu opeens niet zo zeker te zijn. Wij maar wachten, ook met bellen dus... . Zus 1 stelt zich wat wonderlijk op. Enerzijds vol met goede tips, anderzijds nogal ontmoedigend. Dit is ingewikkeld, dat is gevaarlijk, weet je wel dit, reken niet teveel op dat... pfff. Hoe maak je iets tégen? Nou zo. We hebben een vermoeden wat de reden is, maar dat is ook maar een vermoeden. We dénken dat ze het gevoel heeft dat iets wat van haar alleen was, nu door ons gekaapt wordt. Vervelend voor haar als ze dat gevoel heeft, maar jammer dan.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.