Blijf thuis- en hoe nu verder?

zevenenvijftig

Wat goed dat je dit bericht hier zet, hier een 59-jarige oma die zich fit voelt en haar kinderen wil bijstaan. Zeker omdat dochter (borderline) met kleintje van 1,5 jaar oud het zwaar heeft, IK wil helpen daar waar kan, wat we afgelopen 1,5 jaar al deden. Maar opa, wat ouder, is (doods)bang. Gesprekken tussen ons eindigen nu in: als het écht nodig is ga ik helpen, maar mag dan niet meer thuis komen (ja hoe lang dan?), hoe lang geen contact met kleindochter? nee, ik ga het niet trekken om haar langer dan 2, 3 of 4 weken te zien en te knuffelen.
Dus ik ga meelezen in je bericht

Wacht nou gewoon rustig af. De situatie wordt vanzelf duidelijker. Zolang je zelf niet ziek bent kun je kiezen, maar wacht in ieder geval met die keuze tot het gevaar duidelijk omlaag gaat. Dan weet je tenminste waarvoor je kiest.

"oud"

Ik ben 54 en heb een kind van 12. Ik voel me helemaal niet oud en ben ook niet bang om Corona te krijgen. Vrouwen worden er toch veel minder ziek van dan mannen? Ik ken ook niemand die bang is om Corona te krijgen. Wat niet wegneemt dat iedereen zich netjes aan de voorschriften houdt.

Wel maak ik mij zorgen om mijn ouders van rond de 90. Die vallen wel in de risicogroep. Ik heb ze gezegd dat ze geen boodschappen meer moeten doen, dat doe ik voor ze. Op de stoep kletsen we dan wat op een paar meter afstand. In hun geval vind ik het wel zorgelijk en verkeerd als ze lang geen contacten mogen hebben, want voor hun zou dat inderdaad kunnen betekenen "voorgoed".

Maar als je 57 bent behoor je echt niet tot "die ouderen". Je loopt dan maar weinig meer risico dan jongere mensen. Ik vind dat je je kinderen streng moet toespreken. Natuurlijk moet iedereen nu contacten vermijden. Maar jij bent niet bejaard en behoort niet tot een risicogroep. Dus wanneer we allemaal weer meer mensen mogen ontmoeten, mag jij dat ook.

Hoe oud denk je dat de kamerleden en artsen zijn die nu keihard werken?!

Oud?

Ik sluit me aan bij vierenvijftig. Met 57 behoor je niet tot de ouderen. Dat is pas als je met pensioen bent.

'De term oudere heeft niet zozeer te maken met leeftijd zoals de term bejaarde, maar vooral met het begin van een nieuwe, laatste levensfase waarin het arbeidzame leven wordt afgerond, nieuwe doelen worden geformuleerd en de balans van het leven wordt opgemaakt.'

Wiki

Kwaliteit van leven

Als je pas 57 bent heb.je toch nog wel meer dingen in je leven die zorgen voor een kwaliteit van leven dan alleen je kinderen en kleinkinderen?

Wat toelichting

Mijn nick is misschien niet handig, ik ben geen zevenenvijftig maar van 1957. Scheelt een paar jaar.
En ik zou het gecalculeerde risico van contact met kinderen/kleinkinderen willen nemen, Chiquita voelt dat net als ik. Wij waren ook veel betrokken en dat is gierend tot stilstand gekomen. Niet door mijn keus, maar door de keus van de kinderen, die ons volgens ‘opdracht’ van de overheid moeten beschermen.

Voor mij voelt het middel erger dan de kwaal. Fijn om een kleinere kans op ziekte te hebben, maar wil ik die prijs betalen? Geen irl contact met familie, opsluiten in huis?
En ik kan me heel goed voorstellen dat dat voor veel ECHT oude mensen in interne zorg ook geldt.
Mijn moeder is er gelukkig niet meer. Ze was heel slechthorend en de laatste jaren ook blind geworden. Geestelijk glashelder. Leefde op onze bezoekjes want ander contact dan naast haar zitten en heel hard praten werkte niet. Geen telefoon, geen tv, geen radio, geen spelletjes, geen koffierondjes. Ze vond zelf al lang dat het niet erg zou zijn als ze niet meer wakker zou worden de volgende ochtend. Gelukkig voor haar kreeg ze een hersenbloeding en gebeurde dat. Ik moet er niet aan denken dat ze de eenzame opsluiting van nu had moeten meemaken.
Vandaar mijn idee, mogen ouderen ook zelf een stem hebben?

Chiquita, ik leef met je mee. Bij jou is je partner de beperkende factor, bij mij de kinderen zelf.

Afstand

Is er een mogelijkheid om op afstand de ouders te ondersteunen in de zorg voor hun kinderen? Bijvoorbeeld: op afstand met video-bellen voorlezen, liedjes zingen, papieren knutselwerkjes opsturen (ik doe voortaan de post op vrijdag na 17.00 uur in de bus, dan duurt het tot maandag voordat die geleegd wordt), boekbesprekingen houden, leren borduren, of naaien, tegelijk een tv-programma kijken en via de telefoon daar samen over praten. Er zijn bepaalde spelletjes die je op afstand met elkaar kunt doen via de I-pad.
Maar ik zou overleggen met de ouders: waar zit hun piekbelasting en hoe kun je hen daarbij helpen. Op afstand uiteraard.

Tsjor

Moeder 86

Mijn moeder is 86 en dementerend. Ik ga gewoon op bezoek bij haar. Ik vind het belangrijker dat ze het nu nog een beetje leuk heeft, dan dat ze alleen zit en eenzaam is. Ik vind dat onmenselijk.
Ja, ik neem dat risico bewust.

Ja 51

Snap ik heel goed. En gelukkig kan dat bij jullie. Jij kunt voor je moeder inschatten dat ze die keus zelf ook had gemaakt. Maar voor mensen die intern zitten kan dat niet, dan is het over en sluiten, geen keus, niet zelf en niet door de kinderen te maken.
Ik weet zeker dat mijn moeder ook het risico had willen nemen. Zonder bezoekjes was ook al geen leven meer geweest, en behalve een niet-reanimeren verklaring had ze ook al een niet-naar-het-ziekenhuis verklaring.
Dus een virus, welke dan ook, had ze prima gevonden, en wij voor haar. We hoopten in de winter dat ze griep zou krijgen, echt waar. Het werd een hersenbloeding, en gelukkig net erg genoeg om niet meer bij bewustzijn te komen zodat ze, doordat ze niet meer at of dronk, zelf kon overlijden.

'Vandaar mijn idee, mogen ouderen ook zelf een stem hebben?'

Wat mij betreft wel. Een veel grotere stem dan nu het geval is. Dat hele 'mensen beschermen tegen zichzelf' doet de regering bij roken ook niet, en dat legt ook een enorm beslag op de zorg. Dus waarom hiermee ineens wel?

maar

welke regel hanteer jij nu dan? Je mag toch op bezoek met max 3 personen op een afstand van 1,5 m? Ja aanraken dan niet maar hoezo achter glas?

Bosbes

Toch mag je op bezoek met 1,5 m afstand en dan geldt jouw argument niet.

Triva

Ik hanteer geen regel, de overheid doet dat. Verpleeg- en verzorgingshuizen hermetisch op slot, niks bezoek tot 1,5 meter. En, vermijd contact tussen grootouders en kleinkinderen, laat vooral opa en oma niet oppassen. Oke, dat wordt niet gecontroleerd maar het advies ligt er wel degelijk en duidelijk, net zo goed als bezoek in je huis van niet meer dan 3 mensen tegelijk. Ook niet gecontroleerd maar wel een advies waaraan een ieder wordt verzocht zich te houden.

dus

ik begrijp de regel niet dat grootouders en kleinkinderen contact moeten vermijden als de grootouder niet in een risicogroep zit. Stel dat je 45 bent en een kleinkind hebt mag je die dan ook niet zien?

Triva en Zevenenvijftig

Dat is waar, Triva. En pas ik ook toe af en toe. In de tuin bezoek ontvangen en dan afstand houden is ook een fijne optie.
Toch lijkt dat me tussen kleinkinderen en grootouders een stuk lastiger. Met name als ze 12-min zijn.

Zevenenvijftig: 'Ik hanteer geen regel, de overheid doet dat.'
Ja, uiteindelijk zijn we een samenleving met diverse regels en met deze virusuitbraak zijn er stevige adviezen van wetenschappers gekomen die de overheid als adviezen en ook regels heeft gecommuniceerd.
Je klinkt een beetje alsof je het maar onzin vindt. Het gaat ook niet om wel of niet controleren, maar met zijn allen meewerken.
Heb je wel verhalen en beelden gezien uit China, Italie, andere landen?

dus

oppassen mag niet omdat je dan de 1,5 m grens overschrijdt, die lijkt me duidelijk. Maar serieus, achter het raam? Je bent dus 63 je moet het contact met kleinkinderen vermijden maar je mag wel elke dag 3 mensen uitnodigen zolang ze maar op 1,5 m afstand zitten?

Maar het zijn dus je kinderen die wat strenger zijn dan de overheid, niet de overheid.

En het gaat natuurlijk niet om slechts 1 oudere die overlijdt. Dat is allemaal heel leuk, zelf bepalen, maar er is wel allemaal zorgpersoneel dat dan geconfronteerd wordt met die ouderen die het lekker zelf wel bepaalden of ze wel of niet nog mensen zagen van dichtbij, want dat zijn er dan veel meer dan 1....

Ouders niet zien

Normaliter ga ik wekelijks naar mijn ouders en zoveel nodig is ivm hun vele ziekenhuis/artsbezoeken. Omdat we wonen in Brabant valt dit weg. Boodschappen breng ik tot in hun portiek, ga niet naar binnen. Wij zitten hier in de plaats die het zwaarst is getroffen. Ik bel iedere dag maar mijn kinderen mogen ook niet naar opa’sen oma’s. We vinden het allemaal lastig en verdrietig want 1 opa is 84 en die woont Verder weg maar Is gelukkig nog superzelfstandig, kan 1x per week naar het ouderen boodschappenuurtje in de supermarkt. en een demente oma dichtbij in een verzorgingshuis waar we vaak voor het raam gaan zwaaien zodat ze ons niet vergeet. Hier geen contact niet met hen of anderen, beter voor hen en voor ons (ik wacht op een operatie die vooralsnog doorgaat)

Keuze

Ik heb dit advies zo begrepen als: bij oudere mensen mensen die (dus) extra risico lopen op een gevaarlijker verloop van een corona infectie. Dus mensen met onderliggende klachten of bejaarden. Dus niet voor grootouders als in: alle mensen die kleinkinderen hebben. Daarbij geldt wel dat je als jonge grootouder waarschijnlijk jonge kleinkinderen hebt en de 1,5 meter weer lastig te hanteren is.

De keuze van de senioren is leidend bij ons: mijn ouders (tegen de 80) willen geen bezoek ook niet met 1,5 meter afstand. Met name bescherming van mijn moeder die wegens medicatie extra vatbaar is. Mijn vader gaat nog wel gewoon naar de supermarkt. Als de piek van de besmettingen geweest is, mogen we weer langskomen. Maar ze zijn verder nog redelijk vitaal en positief en komen de tijd prima door.
Mijn schoonouders (in de 80) met een zeer broze gezondheid krijgen alleen bezoek van een dochter die mantelzorger is en evt schoonzoon. Ik mag ook niet langskomen om schoon te maken, maar schoonvader gaat wel nog naar de supermarkt om vergeten boodschappen te halen. Ook komt er maximale thuiszorg over de vloer en normaal gesproken huishoudelijke hulp. Zij leven normaal gesproken van bezoekjes en sociale contacten, dus voor hen wel erg eenzaam zo. Maar zij willen dus ook niet dat er verder mensen langskomen uit veiligheid (wat in mijn ogen dan niet strookt met het bezoeken van de supermarkt, maar goed, hun keuze).

Toch nog even

Ik reageer toch nog even. Was gestopt omdat ik het niet fijn vind om hier weggezet te worden als een egoistisch iemand die het belang van de maatregelen niet ziet. Maar zoals ik in mijn beginposting al aangaf snap ik heel goed het belang van het vertragen van de uitbraak, het beheersbaar houden. Dat is een maatschappelijk belang, voor ons allen. Ik ga zo min mogelijk de deur uit, houd dan afstand, was heel vaak mijn handen, ontvang nagenoeg geen bezoek.

De maatregel van opsluiting van de ouderen zijn in het kader van het individueel belang van die ouderen. Die moeten als kwetsbare groep vooral niet besmet worden, voor hun eigen belang. In het maatschappelijk belang (voorkom snelle verspreiding) zouden voor ouderen dezelfde regels kunnen gelden als voor iedereen, namelijk contact beperken (niet meer dan 3 bezoekers, oke maak er 1 of 2 van, en afstand houden.

Maar men heeft besloten dat ouderen, in hun eigen(!) belang, voor langere tijd (want het virus is nog lang niet voorbij) opgesloten moeten worden. Daar zet ik vraagtekens bij, waar is hier de eigen stem en de eigen afweging?

Zevenenvijftig

Er is voor niemand een eigen afweging.
Doel is dat het zorgsysteem niet in elkaar klapt.
Eigen keuzevrijheid prima wat mij betreft maar d a n graag een briefje erbij dat je niet behandeld hoeft te worden
Dat is nou juist het hele punt.
Als iedereen fijn voor zichzelf gaat beslissen dat hij het risico wel wil nemen moet je ook geen aanspraak willen maken op de zorg op dit moment....

ja euh

Ik ben in de 60 en heb diabetes. Risicogroep dus. Ik zit al vanaf begin maart in isolatie, heb geen partner, kinderen in andere steden.

Ik zie niemand. Al een maand niet. Boodschappen laat ik bezorgen. Het is behoorlijk eenzaam. Af en toe stikeenzaam. Ik spreek af en toe iemand over de telefoon en dat is het.

Maar ik prijs mij gelukkig in mijn huisje, met mijn gezondheid ook al is die wankel, met dat enkele telefoontje.

ik bedoel, wat is het alternatief?

Maar die adviezen zijn toch juist ter bescherming van de ouderen? Ik, zelf dus min of meer zelf zwakke oudere, zie het als vorm van collectieve solidariteit.
Je kan als samenleving ook zeggen: Okay, laat maar uitwoeden dat virus dan blijven de sterken over, ja het kost een paar ouderen maar goed dat is dan ook wat minder zorglast en dan hebben we wel een immune kudde"
Wil je dat dan?

Geen regel maar een keus

“ Maar men heeft besloten dat ouderen, in hun eigen(!) belang, voor langere tijd (want het virus is nog lang niet voorbij) opgesloten moeten worden. Daar zet ik vraagtekens bij, waar is hier de eigen stem en de eigen afweging?”
Op deze algemene vraag heb je al antwoord gehad (lees maar terug).
Maar je vraag is specifieker en gaat over jouw situatie: Is het wel terecht dat mijn kinderen mij buitensluiten van contact met mijn kleinkinderen ihkv Corona?

Over die situatie bestaat helemaal geen regel.
De algemene regel is zo min mogelijk sociaal contact. Daar hoort al het bezoek bij; buren, vrienden, broers en zussen, ooms en tantes, opa’s, oma’s en kleinkinderen. Allemaal liever niet omdat contact beperken helpt. Dat heeft niks met kwetsbaarheid te maken.

Maar als jouw kinderen vinden dat ze specifiek jou in bescherming moeten nemen, dan is dat hun beslissing. En nee, daar heb jij geen stem in. Dat is hun besluit.

Het risico om jou te verliezen is niet alleen jouw risico. Zij verliezen er een moeder en een oma mee. Het is volstrekt begrijpelijk dat zij dat niet via contact met hun kinderen willen veroorzaken.

Klopt

Het gaat om keuzes.
Ik ben er niet blij mee dat mijn ouders (die flink in kwetsbare categorie zitten) nog boodschappen doen bijv. (ik wil dat overnemen)
In dit geval blijf ik het onderwerp ook opgooien, al ben ik erg voor eigen keuze.
Maar het blijft hun keuze dit te doen.

En andersom willen mijn ouders mij het liefst op bezoek hebben. En dat is weer mijn keuze en doe ik niet.