Communicatieproblemen sinds enkele maanden. Hoe komt dat zo ineens?
Goedemorgen dames,
Ik ben helemaal nieuw op dit forum, maar ben als alleen lezer al wel bekend met dit forum.
Ik plaats zelf niet snel iets, maar dit is iets wat mij de laatste paar maand opvalt en ook best wel dwars zit.
De communicatie tussen mijn vriend en mij, waar ik sinds dit jaar mee samenwoon, loopt de laatste twee a drie maand best stroef, waar het voorheen nooit een probleem was.
Ik zal proberen uit te leggen hoe het dan gaat; mijn vriend vertelt mij iets, dat kan van alles zijn, ook iets van zijn werk. Om het goed begrepen te hebben en het te verifiëren vat ik samen wat hij gezegd heeft (dit deed ik van begin af aan al) met vaak de woorden ‘begrijp ik goed dat je….?’ of anderszins.
Dit doe ik vooral wanneer hij wat mompelt of snel en onduidelijk praat, wat zo nu en dan nog weleens gebeurt. En om zeker te zijn dat ik begrepen of gehoord heb wat hij heeft gezegd, want daar ben ik dan op dat moment niet zeker van.
Hij zei dat hij na het werk nog even zijn auto had gewassen, ik herhaalde het netjes ‘oh je hebt je auto nog even gewassen.’
Dan reageert hij fel ‘ja, dat zeg ik toch!’
En zo gaat het vaker als hij tussen neus en lippen door iets snel mompelend vertelt, terwijl hij tegelijkertijd iets uit de koelkast oid pakt.
En als ik het niet verstaan heb zeg ik ‘sorry, ik heb je niet verstaan’ of ‘wat zei je?’
Ook daar reageert hij geprikkeld op.
Ik heb een poosje geleden op een rustige avond het ter sprake gebracht, aangegeven dat ik soms wel hoor dat hij iets zegt/vertelt, maar niet precies wat, dat ik hem soms letterlijk niet kan verstaan, omdat hij soms snel praat, binnensmonds mompelt of zijn woorden verloren gaan in omgevingsgeluiden of de kinderen. Hoe we dit oplossen.
Ik probeer op een nette manier te communiceren, maar ik krijg steeds meer het gevoel dat mijn communicatie stijl hem niet aan staat en hij het vervelend vindt als ik hem netjes vraag om het nog een keer te herhalen omdat ik hem niet verstaan heb.
Wat ik mij wel kan herinneren is dat toen we nog niet samenwoonden, hij ‘duidelijker’ praatte en minder mompelde. Praatte hij toch snel (soms is hij een spraakwaterval)dan herhaalde hij het vriendelijk wanneer ik het niet had verstaan.
Datgene waar ik nu tegen aan loop was toen niet.
Wat vinden jullie? Ik probeer het netjes op te lossen maar heb het gevoel dat ik tegen een muur loop.
Het is imho denkbaar dat dit gedrag niet bewust is, dat hij er geen bedoelingen mee heeft.
Maar duidelijk is wel: als jullie samenwonen doet hij bot en narrig, als jullie latten is hij een stuk prettiger in de ongang.
De conclusie kan dus alleen maar zijn, lijkt me, dat het beter is als jullie niet samenwonen.
Doet hij pogingen om jou weer over te halen om samen te leven? Of vindt hij misschien zelf ook dat het nu beter gaat?
Hij doet zijn best; als de buit binnen is, laat hij het varen. Klinkt niet als echte liefde. Je hebt een goede beslissing genomen. Je hebt nu in elk geval zelf woonruimte dus kun je onafhankelijk beslissingen nemen.
En ook al ben je te prijzen als bonusmoeder: laat je niet leiden door je verantwoordelijkheidsgevoel over de kinderen.
Ik ben erg benieuwd hoe het je verder vergaat!
Mutsje1982 schreef op 23-08-2025 om 10:05:
[..]
Dankje. Al vind ik, wat Tsjor ook zegt, het natuurlijk wel erg jammer, want het is niet de insteek van een relatie.
Maar een relatie hebben met een man die mij met bepaald gedrag dat onderbuikgevoel en vervelende gevoel bezorgt is ook niet prettig en niet vol te houden.
Nu hij weet dat ik een aantal dagen in de week elders verblijft doet hij anders, ik heb het idee omdat hij toch op zijn manier bang is mij kwijt te raken. Ik heb ook de indruk dat hij zich nu wat inhoudt met zijn doorgaans overprikkelde/geïrriteerde gedrag.
Klopt, dat is het zeker. Ik heb het meerdere keren meegemaakt, die gaslighting. Het begon een beetje toen we met z’n tweeën op vakantie gingen nadat ik definitief was oververhuisd. Dat hij zei dingen tegen mij gezegd te hebben, waar ik mij niets van kan herinneren, of dat ik het naar zijn zeggen niet heb gehoord. Dat kan soms, bij iedereen wel. Maar niet in de frequentie dat het bij hem voorkomt. Ik heb nog nooit zovaak ‘misverstanden’ gehad als met hem. En ook de bekende zin ‘zo heb ik het niet gezegd, ik heb het zo en zo gezegd..’ en dan vult hij weer iets aan of verdraait het verhaal een beetje. Dat kan altijd wel een keer gebeuren, want je neemt waar vanuit je eigen referentiekader en waarneming is niet objectief. Maar bij hem gebeuren dit soort dingen wel erg vaak.
Ik ben er klein poosje terug via oudste dochter(ze praatte haar mond voorbij, omdat ze mij vertrouwt)achter gekomen dat mijn vriend eind vorig jaar, toen hadden we uiteraard al een relatie, niet alleen met z’n kinderen een paar dagen naar Euro Disney is geweest, zoals hij mij vertelde, maar hij er met een andere vrouw was die ik niet kende, ook waar ik nog nooit van heb gehoord.
Ik heb hem er toen de kinderen in bed lagen mee geconfronteerd, hij ontkende eerst, zei toen toch dat hij verteld had dat er ook een kennis daar was en ze daarmee in het park op zouden trekken en dat oudste dochter loog en maar wat kletste. ‘Ze leeft in haar fantasiewereld, ze is altijd warrig met vertellen’. Ik vond het erg vaag en totaal niet respectvol en onaardig naar dochter toe. Ik gaf toen aan dat dochter zeker niet liegt, dat hij dat ook hoort te weten van zijn eigen kind en gaf hem de kans het eerlijk te vertellen, waarbij hij toegaf dat het klopte dat dochter dat zei, dat de vrouw een kamer met hem deelde. Het was ‘maar’ een kennis.
Ik vroeg hem ook waarom hij als het dan toch ‘maar’ een kennis of vriendin was, hij het niet gewoon van tevoren vertelt, net als het feit dat ik binnenkort met mijn beste vriend die ik ruim 21 jaar ken een midweek op vakantie ga.
(...) Enige wat wij kunnen doen is dingen proberen te voorkomen of snel uit zo’n relatie stappen 🙏
Het is droevig, maar dit zijn allemaal schoolvoorbeelden van manipulatief gedrag. Ik denk dat je inmiddels wel genoeg weet...
Het blijft pijnlijk om dit te ontdekken, sterkte ermee.
linn19 schreef op 24-08-2025 om 09:13:
[..]
Goed dat je even afstand genomen hebt maar jouw laatste zin geeft wel aan dat er geen enkele basis meer is voor een relatie met deze man. Jij vertrouwt hem niet. En zonder vertrouwen binnen een relatie is er niks.
Of hij eea nu bewust doet of niet doet er dan niet meer toe.
Ik vertrouw hem idd ook niet. Vooral op emotioneel/intiem vlak niet. En inmiddels op financieel vlak ook niet. En dat vind ik ook geen goede basis, vandaar mijn besluit. Ik heb een bepaald gespannen onderbuikgevoel bij hem, en ik heb de indruk dat hij soms onberekenbaar is, dat ik soms niet weet wat ik kan verwachten; ene keer boos/geërgerd, en andere keer heel normaal, terwijl ik mij mentaal al schrap heb gezet.
Nu deed hij trouwens wel moeilijk toen ik zei dat ik vanavond naar mijn andere onderkomen ga; hoe dat dan moest, zorg voor de kat, huishouden, boodschappen etc, want hij was al zo druk. Toen wist ik genoeg en bevestigde het nogmaals wat ik vermoedde. Het draait alleen om hem.
Pippeltje schreef op 24-08-2025 om 14:11:
Hij doet zijn best; als de buit binnen is, laat hij het varen. Klinkt niet als echte liefde.
Of: als hij t grootste deel van de dag op zichzelf is hoeft hij die tijd geen energie te steken in n goed contact. Wanneer jullie dan samen zijn, is hij gezellig. Een hele dag samen kost hem veel energie want druk om hem heen en/of in zijn hoofd, waardoor hij onplezierig reageert?
*dubbel*
Ha Mutsje, meegelezen met dit topic, heel knap dat je naar je gevoel luistert en ook de feiten helder waarneemt. Je schrijft dat je weet, dat je met deze man geen toekomst hebt; naar hem communiceer je dat je een stap terug gaat zetten. Je schrijft zelfs dat het beste is om 'snel uit de relatie te stappen" 'Enige wat wij kunnen doen is dingen proberen te voorkomen of snel uit zo’n relatie stappen'. Op zich ben je ook best snel stappen aan het zetten. Maar de stap eruit, zie ik je nog niet doen. Misschien komt die binnenkort, snap dat er ook praktische kanten aan zitten (en ben je dat intussen aan het uitzoeken, urgentie etc., vervangende woonruimte). Er spat ook iets defiitiefs uiteen. Ik zie een sterke, lieve, wijze vrouw, die gelukkig gaat worden, omdat ze zichzelf dit gunt.
Mutsje1982 schreef op 24-08-2025 om 16:15:
[..]
Ik vertrouw hem idd ook niet. Vooral op emotioneel/intiem vlak niet. En inmiddels op financieel vlak ook niet. En dat vind ik ook geen goede basis, vandaar mijn besluit. Ik heb een bepaald gespannen onderbuikgevoel bij hem, en ik heb de indruk dat hij soms onberekenbaar is, dat ik soms niet weet wat ik kan verwachten; ene keer boos/geërgerd, en andere keer heel normaal, terwijl ik mij mentaal al schrap heb gezet.
Nu deed hij trouwens wel moeilijk toen ik zei dat ik vanavond naar mijn andere onderkomen ga; hoe dat dan moest, zorg voor de kat, huishouden, boodschappen etc, want hij was al zo druk. Toen wist ik genoeg en bevestigde het nogmaals wat ik vermoedde. Het draait alleen om hem.
Hoi Mutsje, veel meegelezen, weinig gereageerd.
Je ziet het allemaal heel helder. Gelukkig.
Logisch dat je hem na wat je allemaal met hem meegemaakt hebt op emotioneel vlak niet meer vertrouwt.
Ik vroeg me aldoor al af hoe jullie het financieel hadden afgesproken sinds jij jouw huurwoning had opgezegd en dus afhankelijk werd van hem door bij hem in te trekken, terwijl je niet een royaal inkomen hebt.
En nu lees ik jouw vetgedrukte tekst dat je hem op financieel vlak ook niet meer vertrouwt. Je hoeft het hier natuurlijk niet te delen, maar ik vind het wel interessant dat je dit zo schrijft.
Wat ik me al eerder afvroeg:
Betaal je mee aan zijn woning sinds je bij hem ingetrokken bent?
Is dat een laag bedrag, zodat je meer over houdt dan toen je nog in je eigen huurwoning woonde?
En betaal je, nu je de helft van de week niet meer bij hem woont dus ook minder dan toen je volledig bij hem woonde? Zodat je ook kunt sparen voor weer een eigen woning?
Heb je inmiddels nog geinformeerd of je terug kunt naar je oude woonplaats (en met name met het voordeel dat jouw punten van vroeger weer gebruikt kunnen worden)? Zelfs als je toch zou willen blijven op de plek waar je nu woont, is het misschien toch verstandig dat te doen, zodat je sneller iets voor jezelf kunt vinden mocht het in de nieuwe omgeving niet snel genoeg lukken? Je wilt toch niet (al is het maar deels) bij hem moeten blijven wonen omdat je niet volledig ergens anders kunt wonen?
Ik heb toch wel de indruk dat je bezig bent om je te ontkoppelen van hem, en ik denk dat je daar verstandig aan doet (zoveel rode vlaggen, echt niet normaal). Ik denk ook dat je het op een verstandige manier doet. Zorg wel dat je het financieel nu ook goed regelt voor jezelf. Je hebt het geld vast hard nodig. Sterkte ermee.
TineWinkel schreef op 24-08-2025 om 16:21:
[..]
Of: als hij t grootste deel van de dag op zichzelf is hoeft hij die tijd geen energie te steken in n goed contact. Wanneer jullie dan samen zijn, is hij gezellig. Een hele dag samen kost hem veel energie want druk om hem heen en/of in zijn hoofd, waardoor hij onplezierig reageert?
Hij zegt wel dat hij steeds druk is, dat zijn leven druk is, al jaren.
Maar goed, te vroeg gejuicht. Gister was hij niet gezellig, deed ook moeilijk bij de wetenschap dat ik een stap terug heb gedaan en een paar nachten elke week elders verblijf.
Volgens zijn moeder was hij altijd al zo, dat zei zijn moeder uit zichzelf toen hij geërgerd deed in bijzijn van de kinderen op zijn verjaardag toen.
Pippeltje schreef op 24-08-2025 om 14:11:
Hij doet zijn best; als de buit binnen is, laat hij het varen. Klinkt niet als echte liefde. Je hebt een goede beslissing genomen. Je hebt nu in elk geval zelf woonruimte dus kun je onafhankelijk beslissingen nemen.
En ook al ben je te prijzen als bonusmoeder: laat je niet leiden door je verantwoordelijkheidsgevoel over de kinderen.Ik ben erg benieuwd hoe het je verder vergaat!
Ja, zo voelt het ook voor mij, mede door het beschadigde vertrouwen door de gedragingen en gebeurtenissen de laatste tijd. Lijkt haast alsof hij niet in staat is tot houden van op een ‘gezonde’ manier. Hij oogt nogal ondoorgrondelijk, de hele manier hoe hij uit zijn ogen kijkt, zo’n ondoorgrondelijke of afstandelijke blik waar ik weinig uit op kan maken. Intens, haast starend, maar erg gesloten, plus zijn afstandelijke, afwijzende houding (behalve wanneer hij enthousiast of vrolijk is)Dat heb ik niet zo bij anderen. Meestal kan ik daar veel in aflezen, vooral ogen, iemands blik. Soms provoceert hij ook met zijn blik, waarbij ik dan denk ‘wat wil je nou? Wat denk je?’
Niet dat ik iemand af wil rekenen om zijn verleden, maar hij heeft ook een (tussen ex en mij)over ruim twee jaar tijd een date verleden van wat heb ik jou daar. In het begin deed hij er bescheiden over, maar na het samenwonen heb ik dingen uit zijn mond gehoord, waarbij ik denk, dit kan echt niet alleen aan die dates hebben gelegen, zo opvallend dat alles strandt. Enkele keren geen klik oid met iemand hebben of dat je toch niet matcht is normaal, maar zoveel vrouwen verslijten zonder dat er een relatie uit voort vloeit vind ik iig verdacht. Maar goed, dat is wat ik vind en voel. Het kan zijn dat een ander dit normaal vindt en vindt vallen onder ‘er op los leven’ en ‘experimenteren’.
Ik blijf jullie sws op de hoogte houden 
ArianneH schreef op 24-08-2025 om 23:20:
[..]
Hoi Mutsje, veel meegelezen, weinig gereageerd.
Je ziet het allemaal heel helder. Gelukkig.
Logisch dat je hem na wat je allemaal met hem meegemaakt hebt op emotioneel vlak niet meer vertrouwt.
Ik vroeg me aldoor al af hoe jullie het financieel hadden afgesproken sinds jij jouw huurwoning had opgezegd en dus afhankelijk werd van hem door bij hem in te trekken, terwijl je niet een royaal inkomen hebt.
En nu lees ik jouw vetgedrukte tekst dat je hem op financieel vlak ook niet meer vertrouwt. Je hoeft het hier natuurlijk niet te delen, maar ik vind het wel interessant dat je dit zo schrijft.
Wat ik me al eerder afvroeg:
Betaal je mee aan zijn woning sinds je bij hem ingetrokken bent?
Is dat een laag bedrag, zodat je meer over houdt dan toen je nog in je eigen huurwoning woonde?
En betaal je, nu je de helft van de week niet meer bij hem woont dus ook minder dan toen je volledig bij hem woonde? Zodat je ook kunt sparen voor weer een eigen woning?
Heb je inmiddels nog geinformeerd of je terug kunt naar je oude woonplaats (en met name met het voordeel dat jouw punten van vroeger weer gebruikt kunnen worden)? Zelfs als je toch zou willen blijven op de plek waar je nu woont, is het misschien toch verstandig dat te doen, zodat je sneller iets voor jezelf kunt vinden mocht het in de nieuwe omgeving niet snel genoeg lukken? Je wilt toch niet (al is het maar deels) bij hem moeten blijven wonen omdat je niet volledig ergens anders kunt wonen?
Ik heb toch wel de indruk dat je bezig bent om je te ontkoppelen van hem, en ik denk dat je daar verstandig aan doet (zoveel rode vlaggen, echt niet normaal). Ik denk ook dat je het op een verstandige manier doet. Zorg wel dat je het financieel nu ook goed regelt voor jezelf. Je hebt het geld vast hard nodig. Sterkte ermee.
Hi Arianne,
Ik betaalde een kort gedeelte mee aan zijn woning, nu niet meer gelukkig. Nu ik sinds afgelopen week een paar dagen per week elders ben(hier heb ik rust), betaal ik nog hetzelfde volgens een verdeel sleutel (naar rato). Mijn inkomen is weer aangepast dat het komende maand weer op mijn eigen rekening wordt gestort. Ik hield met hem amper meer over dan in mijn eigen woning, omdat hij zulke hoge lasten en een dure levensstijl heeft (dure hobby, veel zaken op zijn wish list). Vanaf komende maand kan ik weer doorgaan met sparen, waar ik tot het samenwonen al mee bezig was
Naar mijn oude woonplaats wil ik echt niet, ik wil in deze regio blijven wonen omdat ik in een jaar erg veel heb opgebouwd hier. Al een beetje voordat ik ging samenwonen omdat ik hier al langere weekenden en doordeweeks soms ook een aantal dagen was. Bovendien heb ik heel nare ervaringen van mensen uit mijn geboortestreek. Hier voelt het alsof ik met letterlijke afstand en een schone lei weer kan beginnen. Los van mijn vriend heb ik hier erg fijne en warme contacten, fijn vrijwilligerswerk, leuke gezellige hobbyclub etc. Meer dan ik voorheen had.
Ik heb de mogelijkheid om binnenkort volledig ergens anders te kunnen gaan wonen. Ik heb enkele mensen in vertrouwen genomen en ik voel mij echt gesteund door ze. Zo belangrijk. Dat maakt ook dat ik de werkelijke, definitieve stap durf en kan gaan zetten binnenkort.
Wat zijn de rode vlaggen die jij ziet? Daar ben ik wel benieuwd naar om dat van een ander te horen/lezen.
En nog iets wat mij zo te binnen schiet; laatst was ik mijn kat kwijt, ik uitte mijn zorgen en emoties, ongerustheid. En ik merkte dat hij daar niet mee om kon gaan. Hij zei dat ik drama maakte om mijn weggelopen kat, maar ik zag het meer als een uiting van emotie, logisch toch. Ik geef om dat diertje en dan krijg ik stress, verdriet dat hij mogelijk weg is en hem iets is overkomen.
Dat merk ik vaker, dat hij niet met emoties van anderen om kan gaan (mij, de kinderen). Dan bedoel ik uiteraard gevoelens van onrust, ergernis, boosheid frustratie en verdriet.
Mutsje1982 schreef op 25-08-2025 om 14:20:
En nog iets wat mij zo te binnen schiet; laatst was ik mijn kat kwijt, ik uitte mijn zorgen en emoties, ongerustheid. En ik merkte dat hij daar niet mee om kon gaan. Hij zei dat ik drama maakte om mijn weggelopen kat, maar ik zag het meer als een uiting van emotie, logisch toch.
Ik vind dat je best drama mag maken om n weggelopen kat... Zelfs met ons huidige 'loedertje' (echt n bitch is t) zou ik toch vooral erg ongerust zijn dat ze ergens zou liggen creperen
TineWinkel schreef op 25-08-2025 om 16:21:
[..]
Ik vind dat je best drama mag maken om n weggelopen kat... Zelfs met ons huidige 'loedertje' (echt n bitch is t) zou ik toch vooral erg ongerust zijn dat ze ergens zou liggen creperen
Ja, precies. Dat inderdaad. Nu is mijn kat een super lief beest, echt zo’n zijden sok. En dan maak ik mij zo ongerust! Maar geen begrip, ik moet geen drama maken maar beter helder en rationeel denken.
Ik zei dat dat ook heus wel gebeurt, maar dat dit mijn eerste, primaire reactie is. En dat ik een mens met gevoel ben.
Off topic, maar is je lieve diertje nu wel weer terug?
Sterkte met alles. Ik vind je heel helder, lief en prettig overkomen.
