Communicatieproblemen sinds enkele maanden. Hoe komt dat zo ineens?
Goedemorgen dames,
Ik ben helemaal nieuw op dit forum, maar ben als alleen lezer al wel bekend met dit forum.
Ik plaats zelf niet snel iets, maar dit is iets wat mij de laatste paar maand opvalt en ook best wel dwars zit.
De communicatie tussen mijn vriend en mij, waar ik sinds dit jaar mee samenwoon, loopt de laatste twee a drie maand best stroef, waar het voorheen nooit een probleem was.
Ik zal proberen uit te leggen hoe het dan gaat; mijn vriend vertelt mij iets, dat kan van alles zijn, ook iets van zijn werk. Om het goed begrepen te hebben en het te verifiëren vat ik samen wat hij gezegd heeft (dit deed ik van begin af aan al) met vaak de woorden ‘begrijp ik goed dat je….?’ of anderszins.
Dit doe ik vooral wanneer hij wat mompelt of snel en onduidelijk praat, wat zo nu en dan nog weleens gebeurt. En om zeker te zijn dat ik begrepen of gehoord heb wat hij heeft gezegd, want daar ben ik dan op dat moment niet zeker van.
Hij zei dat hij na het werk nog even zijn auto had gewassen, ik herhaalde het netjes ‘oh je hebt je auto nog even gewassen.’
Dan reageert hij fel ‘ja, dat zeg ik toch!’
En zo gaat het vaker als hij tussen neus en lippen door iets snel mompelend vertelt, terwijl hij tegelijkertijd iets uit de koelkast oid pakt.
En als ik het niet verstaan heb zeg ik ‘sorry, ik heb je niet verstaan’ of ‘wat zei je?’
Ook daar reageert hij geprikkeld op.
Ik heb een poosje geleden op een rustige avond het ter sprake gebracht, aangegeven dat ik soms wel hoor dat hij iets zegt/vertelt, maar niet precies wat, dat ik hem soms letterlijk niet kan verstaan, omdat hij soms snel praat, binnensmonds mompelt of zijn woorden verloren gaan in omgevingsgeluiden of de kinderen. Hoe we dit oplossen.
Ik probeer op een nette manier te communiceren, maar ik krijg steeds meer het gevoel dat mijn communicatie stijl hem niet aan staat en hij het vervelend vindt als ik hem netjes vraag om het nog een keer te herhalen omdat ik hem niet verstaan heb.
Wat ik mij wel kan herinneren is dat toen we nog niet samenwoonden, hij ‘duidelijker’ praatte en minder mompelde. Praatte hij toch snel (soms is hij een spraakwaterval)dan herhaalde hij het vriendelijk wanneer ik het niet had verstaan.
Datgene waar ik nu tegen aan loop was toen niet.
Wat vinden jullie? Ik probeer het netjes op te lossen maar heb het gevoel dat ik tegen een muur loop.
Gedrag van deze huistiran is niet oke. Maar bedenk wel dat hij jouw geen vrijheid hoeft te geven. Je hebt die vrijheid al als volwassenen nu. Een tiran kan alleen voortbestaan door het volk angst in te boezemen, te intimideren. En die angst is een oude angst van een meisje wat toen niet in staat was om boos te zijn, boosheid te uiten.
Dat kan nu wel, nu kan je wel zeggen, (of dat hier de beste optie is kan ik niet beoordelen) dat je razend bent dat jij hem zoveel macht hebt gegeven, dat je jezelf wel voor je kop kan slaan. Dat hij nu *vloek* jouw geen centimeter in de weg moet staan. Dat het beste is dat hij hier zo snel mogelijk weg is. En dat je zelf zo gek was om hem jarenlang die ruimte te geven.
Het klinkt alsof je heel veel beslissingen hebt genomen met betrekking tot je eigen leven en dat van de mensen om je heen. Blijkbaar ook dat je het contact met je vriend en zijn kinderen wil houden, want je bent zelf naar de verjaardag van de jongste gegaan. Ik hoop dat je wat rust krijgt, tijd om aan jezelf te werken, wellicht ook wat contacten te herstellen, bijvoorbeeld met je ouders of met je moeder. Hoe sterker je in je eigen schoenen staat des te meer kun je stand houden in de ontmoetingen met anderen, dat hoop ik voor jou.
tsjor schreef op 26-10-2025 om 13:54:
Het klinkt alsof je heel veel beslissingen hebt genomen met betrekking tot je eigen leven en dat van de mensen om je heen. Blijkbaar ook dat je het contact met je vriend en zijn kinderen wil houden, want je bent zelf naar de verjaardag van de jongste gegaan. Ik hoop dat je wat rust krijgt, tijd om aan jezelf te werken, wellicht ook wat contacten te herstellen, bijvoorbeeld met je ouders of met je moeder. Hoe sterker je in je eigen schoenen staat des te meer kun je stand houden in de ontmoetingen met anderen, dat hoop ik voor jou.
Dankje Tsjor, dat vind ik fijn en constructief om te lezen ☺️
Nu maar eens aandacht besteden aan mijzelf icm de praktijkondersteuner, zonder ‘ruis’ van buitenaf. En ik heb het eea aan leuke vooruitzichten op mijn agenda met vrienden. Dat werkt erg ontspannend, merk ik. De vakantie een paar weken terug heeft mij ook goed gedaan.
Labyrinth schreef op 25-10-2025 om 15:05:
Gedrag van deze huistiran is niet oke. Maar bedenk wel dat hij jouw geen vrijheid hoeft te geven. Je hebt die vrijheid al als volwassenen nu. Een tiran kan alleen voortbestaan door het volk angst in te boezemen, te intimideren. En die angst is een oude angst van een meisje wat toen niet in staat was om boos te zijn, boosheid te uiten.
Dat kan nu wel, nu kan je wel zeggen, (of dat hier de beste optie is kan ik niet beoordelen) dat je razend bent dat jij hem zoveel macht hebt gegeven, dat je jezelf wel voor je kop kan slaan. Dat hij nu *vloek* jouw geen centimeter in de weg moet staan. Dat het beste is dat hij hier zo snel mogelijk weg is. En dat je zelf zo gek was om hem jarenlang die ruimte te geven.
Bedankt voor je reactie 
Het klopt helemaal wat je zegt. Echter die angst zit heel diep verankerd. Vandaar dat ik icm praktijkondersteuner en de Norwood praatgroep van mijn codependentie af wil. En dus ook die ‘angst’. Omdat ik mij er bewust van ben en heel graag wil ben ik ervan overtuigd dat het lukt, al kan het tijd kosten, is het een proces met vallen en opstaan. Net als de alcoholist die af en toe wat kleine terugvallen kan hebben omdat hij weer naar de fles heeft gegrepen. Twee stappen vooruit, drie terug, maar uiteindelijk alleen maar stappen vooruit 🙏
