Dilemma [excuus en anders niet welkom]

Ik zal proberen wat eigenlijk een lang verhaal is een beetje kort te houden.

Onze zoon heeft nu ruim 1,5 jaar verkering. Onze zoon is nu ruim 19 en het meisje is ruim 17. Het gezin waar dit meisje uitkomt is een totaal andere dan ons gezin. Wij zijn gewend om als er iets onderling is er over te praten en naar elkaar te luisteren. We komen er dan ook altijd weer uit ook al verschillen soms onze meningen. In dit gezin is dit absoluut niet zo. De kinderen mogen geen eigen mening hebben en de ouders (met name haar moeder) duldt absoluut geen tegenspraak. Doen ze dit wel dan wordt er geschreeuwd en worden er vreselijke dingen gezegd er wordt er gedreigd met van alles en nogwat. Ook wordt er wel eens geslagen. Ze krijgt dan ook allerlei beperkingen en moet precies in het straatje lopen van haar moeder.
Nu is het volgende aan de hand. Onze schoondochter (zo noem ik haar maar even) en ook onze zoon roken allebei. Wij en haar ouders roken geen van allen. Wij zijn het er niet mee eens en vinden het jammer dat hij rookt. Dat weet hij. Maar het is zijn beslissing. Nu is het zo dat dit bij onze (schoon)dochter thuis absoluut een groot probleem is. Er wordt continue druk op haar gelegd om te stoppen met roken. Ook van onze zoon wordt verwacht dat hij van zijn vriendin vraagt om te stoppen. Je snapt natuurlijk dat dit voor onze zoon onmogelijk is omdat hij zelf rookt. Samen stoppen hebben ze al eens geprobeerd maar is mislukt. Dan is er ook gelijk weer heibel thuis bij onze schoondochter en wordt haar het elven weer zuur gemaakt. Dit is een van de dingen die eigenlijk altijd al spelen.
Enige weken geleden zijn onze zoon on zijn vriendin met zijn tweetjes op vakantie gegaan naar Gran Canaria. Zijn vriendin heeft nogal een moeilijke enkel, heeft enige weken in het gips gezeten en heeft fysiotherapie gehad. Het ging toen eigenlijk best wel goed. Toen ze terugkwamen van vakantie werd er door haar moeder gelijk gevraagd of ze wel had fitnessed omdat dat goed was voor haar enkel (er werd niet gevraagd of ze het leuk hadden gehad). Zij had dus niet gefitnessed, er was daar ook geen mogelijkheid (er was geen fitnesszaal). Volgens haar moeder heb je die overal, ook in het buitenland. Onze zoon zei daarop dat ze het na mocht gaan kijken maar dat ze het niet zou vinden.
Dit is nog maar een klein deel van wat er speelt.

Maar goed, onze zoon mag daar dus nu niet meer thuiskomen omdat hij zich naar hun zeggen onfatsoenlijk heeft gedragen. Zoals wij onze zoon kennen kunnen we ons er niets bij voorstellen. Hij is vrij rustig en altijd voor rede vatbaar. Hij kan heel veel hebben maar als je heel erg ver gaat dan barst bij hem de bom.

Vorige week kreeg onze schoondochter een sms-je: er stond in: als onze zoon zijn welgemeende excuses zou aanbieden voor zijn onfatsoenlijk gedrag dan was hij weer welkom. Dit sms-je kwam vier dagen voor haar verjaardag. Zoals wij het zien is het er altijd voor de buitenwereld leuk en gezellig maar ondertussen ...... (onze zoon zegt ook dat als er visite is het er altijd leuk is maar o wee als de visite weg is dan is er weer heibel). Zij wil dus dat onze zoon zijn excuses aanbiedt want dan is het gezin weer compleet op haar verjaardag.
Onze zoon weet niet waar hij zijn excuses voor moet aanbieden dus weet nu niet wat te doen. Aan de ene kant wil hij voor zijn vriendin dat het weer goed komt maar aan de andere kant kan hij er met zijn eigen gevoel niet mee overweg: het gaat totaal tegen zijn karakter in. Wij hebben hem aangeboden om haar ouders hier uit te nodigen en hun kant van het verhaal te laten doen. Je moet toch tot elkaar kunnen komen? In eerste instantie wilde hij dat wel tot gisteren. Hij was bij een tante geweest van zijn vriendin (zij worden trouwens ook heel goed opgevangen door haar). Die tante heeft met hun gepraat en zegt dat je voor de lieve vrede maar beter kunt toegeven. Zij zegt dat het totaal geen zin heeft om te praten, zij weet dat uit ervaring.
Onze zoon weet het nu even echt niet meer, aan de ene kant speelt zijn verstand: toegeven is voor hun twee de gemakkelijkste en kortste weg zegt hij maar aan de andere kant zijn gevoel. Hierover zegt hij dat er dan altijd blijft zitten en mocht er weer iets gebeuren dan misschien wel de bom barst en dan zijn we echt ver van huis zegt hij. Dit is ook niet wat hij wil.

Wie heeft er tips??? en wil met ons meedenken?