Einde huwelijk?

Elpisto schreef op 15-02-2024 om 11:53:

[..]

Maar is dat zo? MHoe kan het dan dat we hier zoveel verhalen lezen van zowel vrouwen als mannen die precies hetzelfde verhaaltje doen die vrijwel altijd op een redelijk gelijke manier verloopt: Van willen scheiden vanuit het niets, naar iets missen, naar niks was goed aan ons huwelijk, blablabla. Uiteindelijk blijkt er dan een affaire te zijn en bij vrijwel iedereen die verder gaat naar dat vreemdgaan bleek de soep niet zo heet gegeten te worden: Vaak was het huwelijk helemaal niet zo slecht, was het helemaal niet zo gesapig.

Als je een onderzoek houd onder mensen die vreemd gaan, is het natuurlijk niet zo gek als die mensen precies hetzelfde zeggen, want wat is het alternatief? Toegeven dat je een ongelooflijke paardenlul bent?

Ja ik denk inderdaad dat, dat vaak zo is ( niet altijd natuurlijk), in onze familie/vrienden/kennissenkring in ieder geval vaak meegemaakt in de praktijk. De verhalen die je leest zijn natuurlijk maar 1 kant van het verhaal die door de emoties van de schrijver ook niet altijd de realiteit weergeven, een verhaal heeft 2 kanten. Willen scheiden vanuit het niets wordt er dan vaak gezegd terwijl de partner vaak wel degelijk al lange tijd aangaf niet gelukkig te zijn en aangaf dat het niet goed ging. Lang niet altijd wordt dat door de ander serieus genomen en wat mee gedaan, het wordt vaak afgedaan als gezeur en blabla, zie bv verhaal van to; vrouw gaf het aan en hij deed er niets mee. Het is vaak zo dat mensen moeite hebben met naar hun eigen rol in het geheel te kijken, laat staan toegeven dat ze steken hebben laten vallen, het is makkelijker om de nadruk te leggen op dat vreemdgaan en zelf slachtoffer te zijn.

Vaak blijven mensen dan toch hangen in het slechte huwelijk uit de hoop dat het beter wordt. Dan komt er iemand op hun pad waardoor het kwartje valt van heeft het nog wel nut om in dat slechte huwelijk te blijven. Daarmee keur ik vreemdgaan absoluut niet goed maar er is wel een verschil tussen van twee walletjes eten, lange tijd de boel bedriegen en liegen. Of in iemand een goede gesprekspartner vinden als je thuis niet verder komt ( er is dan ook niet altijd sprake van vreemdgaan). Sommige stellen kunnen er nog samen uitkomen en dat is natuurlijk mooi als dat werkt. In de praktijk hoor je echter meestal dat ze spijt hebben niet jaren eerder uit elkaar gegaan te zijn. 

Confidential: wat is het in jou dat je pas 'wakker' wordt voor de noodkreten van je vrouw als ze een ander heeft? Vond je het wel best hoe het ging en was haar vraag om meer verbinding eigenlijk gezeur dat het ene oor in en het andere uit ging? 
Ik vraag dit even afgezien van haar vreemdgaan, want veel mensen worden ook pas 'wakker' als de ander, na jaren proberen te adresseren dat het relationeel beter moet,  echt de stekker er uit trekt en wil gaan scheiden. 
Ik ben gewoon zo benieuwd wat er omgaat in iemand die iets heeft van 'het zal mijn tijd wel duren' tot er daadwerkelijk een scheiding of zo in zicht komt. 

Confidential schreef op 16-02-2024 om 15:54:

[..]

Ik kan mezelf wel voor m’n hoofd slaan. We zijn al lang samen. Zij is mijn eerste liefde.
We waren nog jong toen we wat kregen. Zij nam in àlles initiatief. En ik vond dat wel best. Ik ben geen romanticus.

Dat neem ik mezelf ook kwalijk. Dat ik haar voor lief nam.

Alle dingen die zij in de gesprekken aangeeft heb ik eerder van haar gehoord. Daar hebben we eerder gesprekken of ruzie over gehad. Ik dacht oprecht dat het nooit zo ver zou komen. Ik zag het echt niet. En waarom niet? Geen idee.

Zij geeft aan daar boos over te zijn. Dat na meer dan de helft van ons leven samen, het wel anders kan.

Hi wat mooi dat je zo eerlijk antwoord geeft. Ik vind het altijd zo tragisch: je hebt een partij die meer naar daden dan naar woorden luistert maar de andere partij is meer van de woorden die ze dan ook echt meent, maar niet ondersteunt met daden omdat het zover nog niet is voor haar. Maar haar hart gaat wel steeds een beetje meer dicht. En de ander die meer directe consequenties moet voelen heeft waarschijnlijk iets van "ja okay maar ze is hier nog dus het zal wel niet zo'n vaart lopen". 

Totdat het te laat is en er wordt gescheiden of derden in beeld komen. 

Maar kijk: je wilt haar nu graag helemaal terug omdat je voelt dat er nu concreet iets is veranderd. Maar wie zegt dat als ze weer helemaal terug in de relatie met jou, jij niet terug in de kussens zakt? hm misschien omdat je nu consequenties heb gevoeld? Maar misschien ook niet. Ik zou je willen aanraden dit goed te onderzoeken (evt met je therapeut) want je kunt het haar en jezelf niet aandoen straks weer terug te vallen in 'bezit van de zaak, einde van het vermaak'

TO, het lijkt er op dat jij ervan uit gaat dat zij wrs met hem verder gaat als jullie uit elkaar gaan. Als zij wilt scheiden, betekent dat niet dat zij een relatie met hem wilt. Ze praten en hebben hele gesprekken, en ja, het is ook fijn om gehoord te worden. Je doet wrs te veel aannames; misschien wilt ze even helemaal geen man om haar heen. Praten of uit eten gaan, prima, maar niet te veel verplichtingen want de vader van haar kinderen bezorgde haar ook een hoop werk.

Geef eerst de therapeut te tijd om zijn werk te doen want het vertrouwen in elkaar is nu instabiel; zij wilt wrs zekerheid of die verandering bij jou blijvend is en jij wilt wrs zekerheid dat zij niet over gaat tot fysieke contact. In geval van wantrouwen schiet je al snel in een negatief spiraal, maar vertrouwen (ipv wantrouwen ) koop je niet even bij de winkel. Vertrouwen, na wantrouwen, vraagt tijd.

elledoris schreef op 16-02-2024 om 19:05:

[..]

Wat heb je dit mooi en goed omschreven, heel herkenbaar.

dank je wel Elledoris

Ruud1971! schreef op 14-02-2024 om 10:02:

[..]

Dan nog moet je respect voor je partner hebben. De vader van je kinderen. De onrust ligt bij de vrouw van TO. Is niet tevreden. Werkt en doet het huishouden. Ze moet zelf eens kijken en hopelijk lukt dat met hulp wat haar passie is. Waar wordt zij gelukkig van buiten het huwelijk/gezinsleven. Het is zo makkelijk dat vrouwen zeggen voel het niet meer, moet wat veranderen. Ja benoem het eens en dat huishouden is een onzin verhaal. Voor mannen is dit moeilijk te begrijpen. Voor ons (mannen) heeft ze alles, een partner, een baan, kinderen, huis, auto enz enz. Wij mannen kijken er vaak/soms echt anders tegen aan.

Tja, jij gaat er vanuit dat ze reeds met die collega is vreemdgegaan. Wat, als die vriendschap van een andere aard is, dat ze behoefte heeft aan een uitlaatklep. Of is dat ondenkbaar? Materialistische zaken verbleken bij vertrouwen; als zij zegt dat ze niet fysiek waren, heeft TO dat voor waar aan te nemen ipv aannames doen dat ze tegen hem liegt.

Niet iedereen heeft een eenzelfde libido. Er zijn genoeg vrouwen met weinig behoefte aan seks in algemeen omdat ze teleurgesteld en moe zijn. Of was dit je niet bekend?

Ze is dus alleen nog bij jou vanwege de kinderen? En daarnaast vollop bezig met jouw opvolger. Wat wil jij zelf in deze situatie en waar is je eigenwaarde? Waarom wil jij iemand die jou niet meer wil? 

Confidential schreef op 13-03-2024 om 15:59:

We hebben veel en lang met elkaar gepraat. En we zijn beiden wel tot de conclusie gekomen dat als er geen kinderen waren we al eerder gestopt zouden zijn. Ik heb tegen haar gezegd dat ze goed moet nadenken over wat ze wil met haar gevoel voor de ander. Is ze verliefd op de ander of het gevoel, de verliefdheid, de aandacht? Ik hou dit namelijk niet nog maanden lang vol. Onzekerheid. Zelf ben ik nu ook aan het nadenken of we niet uit elkaar zijn gegroeid.

Ik zou, nogmaals, gewoon de leiding nemen voor jezelf. Je laat weer alles afhangen van haar. En dat is in meer of mindere mate wel begrijpelijk. Ik had hetzelfde in de beginperiode: Je bent vooral bezig met het feit dat je niet wil scheiden, je relatie wil redden en daarnaast druk je het gevoel over het feit dat je partner niet trouw geweest is, een beetje weg. Gek eigenlijk, dat die scheiding dan zoveel de overhand heeft.

Maar geloof me: Voor het redden van je huwelijk ben je 2 man nodig. En jouw partner is dus nog steeds volop bezig met een ander, en niet met het redden van jullie huwelijk. Wat let je dan om zelf het bijltje er bij neer te gooien? Want voor haar veranderd er nu toch niks? Zij doet lekker waar ze zin in heeft met die ander, en heeft jou er eigenlijk ook nog naast voor de praktische dingen. Dat gaat bij jou zweren, op een gegeven moment zeg je er wat van en dan gooit zij waarschijnlijk naar je hoofd dat ze dan toch echt een scheiding wil en vervolgens bind je weer in.

Pak voor jezelf nou het voortouw; Dit is toch geen gezonde situatie? Ga een gesprek aan en geef aan dat je dit zo niet langer meer wil. Dat je veel van haar houd, veel om haar geeft, maar dat je dit niet langer oogluikend kunt toestaan. Dat het wat jou betreft hier op houd en dat jullie moeten gaan zitten over hoe je de scheiding gaat afronden.