Einde huwelijk?

Ik sluit me geheel aan bij de laatste twee reacties. Ik heb het zelf ook meegemaakt: mijn man was vreemd gegaan en in plaats van schuld en spint ten toon te spreiden, trok hij mij het boetekleed aan. En ik, imbeciel, ben als een gek aan al die punten gaan werken. 
Jaren later kon ik mezelf wel voor mijn kop slaan dat ik.zo.naar zijn pijpen had gedanst. Want wat voor inspanning kwam er nou helemaal van zijn kant? Weinig tot niets.
Ik vind dat je frouw aan zet is om eens flink aan zichzelf en jullie relatie te werken en dat zij blij mag zijn als je hasr nog terug wilt.
Want als ze klachten had, had ze dat ook met je kunnen bespreken, nietwaar? Ik vind het zö laag om eerst een minnaar als pressiemiddel.achter de hand te hebben en dan met je eisenlijst aan te komen.
Laat je niet vernederen, man. Je mag best erkennen dat je verbeterpunten hebt, maar de schuld van overspel ligt niet bij jou☝️

Je kunt je afvragen de huwelijkscrisis in dit geval oorzaak of gevolg is van het overspel...

Waarom gaan jullie niet samen in therapie? 

Confidential schreef op 13-02-2024 om 13:02:

[..]

We zijn sinds oktober samen in therapie. Maar nu ook beiden individueel.

En hoe staat het met die collega? Is dat contact geminderd? Hoe staat hij er überhaupt in? 

Confidential schreef op 13-02-2024 om 12:36:

Dat heb ik in december tegen haar gezegd. Dat zij ook in therapie moet om aan zichzelf te werken. Of in ieder geval te praten met iemand. Dat doet ze nu ook.
Ze heeft de afgelopen jaren vaker gezegd dat dingen niet goed zijn. Dat komt niet uit de lucht vallen. Ik deed er niks mee. Omdat ik dacht dat ze dit besluit nooit zou nemen.

Ik heb eind december tegen haar gezegd dat ik wel hoor wat voor keuze ze maakt. Maar dat ik niet langer aan haar ga trekken.

Maar wil ze wel echt verder dan? Waarom zou ze in therapie gaan als ze toch niet met je verder wil?

Ik denk dat je op de goede weg bent. En zij ook. Ik lees dat jullie ieder voor zich therapie hebben, dat lijkt me heel wijs. Maar hebben jullie ook samen (relatie)therapie? Of is dat nog een stap te ver? Omdat zij heeft aangegeven te willen scheiden?
Ik zou samen therapie echt aanraden, ook als jullie daadwerkelijk uit elkaar zouden gaan. Omdat het zeker kan bijdragen aan een harmonieuze(re) scheiding.

Maar, je vraagt hoe je in verbinding kunt blijven terwijl je haar toch ruimte geeft. Dat kun je doen door te laten ZIEN dat je haar hebt gehoord. En dat doe je al, door meer te doen in huishouden en kinderen. Daarnaast zou ik haar zeker ook zeggen dat je haar met terugwerkende kracht waardeert voor wat ze al die tijd heeft gedaan en dat het je spijt dat je er zo lang over hebt gedaan om daar achter te komen.
Verder zou ik haar af en toe uitnodigen voor een leuk uitje, een date. Zodat je elkaar weer kunt ontdekken op de manier hoe jullie ooit gestart zijn. De leuke kanten in elkaar weer zien, los van de sleur en problemen van een gezin. Dus op die uitstapjes geen zware gesprekken.
Wat ons hielp was dingen die frictie/verdriet/boosheid veroorzaakten parkeren en eens in de zoveel tijd een moment prikken om die zaken door te spreken. Daarmee zorg je ervoor dat de emotie gezakt is en kun je veel beter met elkaar praten over wat de een deed of zei en hoe dat bij de ander binnenkwam.
Een goede methode om met elkaar te leren praten is de methode van Emotionally focussed therapy (EFT). Daar hoort ook een boek bij, Houd me vast van Sue Johnson. Dat zou je al eens (samen of alleen) kunnen lezen. Je leert daarmee zien hoe jullie 'duivelse dans' ontstaat, de steeds terugkerende ruzies en frustraties. En je leert zelf beter wat jij nodig hebt van de ander en hoe je daarom kunt vragen. Voor mensen die moeite hebben met het delen van hun emoties een echte aanrader.
Verder wat hierboven al verschillende keren genoemd is. Stel je niet afhankelijk van haar op, maak het zelf gezellig en zorg goed voor jezelf.

Ze weet wat dat jij het huwelijk (en haar!) nog een kans wil geven, zeg haar en laat haar zien dat jij bereid bent om daar hard voor te werken. Ik ben het hartgrondig niet met de mensen eens die zeggen dat iemand 'op jouw leeftijd' niet meer zou kunnen veranderen en dat je niet 'je in haar keurslijf' moet willen proppen. Als ik het zo lees heb jij heel helder wat jouw aandeel was in het mislopen van de relatie en er is niks mis mee om die punten aan te pakken. Dan ben je niet niet meer jezelf, maar word je een betere versie van jezelf. Mijn man en ik zijn allebei enorm veranderd in ons proces om de scherven van ons huwelijk weer te lijmen. Het kan. Maar je moet er wel hard aan trekken en het heeft veel tijd nodig. Dat zij nu nog niet weet wat ze wil hoeft ook geen ramp te zijn. Dat wist mijn man ook heel lang niet. Ik heb oeverloos veel geduld met hem gehad, ik weet niet of iedereen dat op kan brengen, maar het heeft bij ons wel een huwelijk 2.0 opgeleverd. Dus was zeer de moeite waard.

En vooral: geduld. Geef het tijd. Zeg tegen haar wat ik hier ook vaak roep: scheiden kan altijd nog.

Index224 schreef op 13-02-2024 om 13:11:

[..]

Maar wil ze wel echt verder dan? Waarom zou ze in therapie gaan als ze toch niet met je verder wil?

Zoethoudertje misschien?

Tjongejonge. Wat zijn jullie hard voor de vrouw van TO zeg. Ik lees hier dat meerdere forumleden zeggen dat vreemdgaan niet kan en dat de vrouw in kwestie haar ongenoegen dan maar bespreekbaar had moeten maken.

Helemaal eens, maar TO zegt zelf dat zijn vrouw al diverse keren heeft aangegeven dat ze niet gelukkig is met hoe dingen gaan, maar dat hij ervoor gekozen heeft daar niks mee te doen omdat hij dacht “dat ze deze keus toch nooit ging maken”. Nou, wel dus.

Ik heb eerlijk gezegd medelijden met deze vrouw. Eenzaam hoor: je wil graag een goed huwelijk, mist dingen, raapt de moed bij elkaar om dit te adresseren, je wil er zelf graag aan werken, maar krijgt bij je man de kous op de kop. En pas nu je de knoop hebt doorgehakt, wordt manlief wakker. Dat roept bij mij de vraag op: houdt hij echt van haar of vindt hij het leven met vrouw en kinderen wel makkelijk?

Ik gun TO, maar ook zijn vrouw, een liefdevolle relatie. Waarin het enkele feit dat iemand niet gelukkig is, reden is om ergens aan te werken.
En niet omdat de eventuele consequenties je niet aanstaan.

Oog schreef op 13-02-2024 om 19:25:

Tjongejonge. Wat zijn jullie hard voor de vrouw van TO zeg. Ik lees hier dat meerdere forumleden zeggen dat vreemdgaan niet kan en dat de vrouw in kwestie haar ongenoegen dan maar bespreekbaar had moeten maken.

Helemaal eens, maar TO zegt zelf dat zijn vrouw al diverse keren heeft aangegeven dat ze niet gelukkig is met hoe dingen gaan, maar dat hij ervoor gekozen heeft daar niks mee te doen omdat hij dacht “dat ze deze keus toch nooit ging maken”. Nou, wel dus.

Ik heb eerlijk gezegd medelijden met deze vrouw. Eenzaam hoor: je wil graag een goed huwelijk, mist dingen, raapt de moed bij elkaar om dit te adresseren, je wil er zelf graag aan werken, maar krijgt bij je man de kous op de kop. En pas nu je de knoop hebt doorgehakt, wordt manlief wakker. Dat roept bij mij de vraag op: houdt hij echt van haar of vindt hij het leven met vrouw en kinderen wel makkelijk?

Ik gun TO, maar ook zijn vrouw, een liefdevolle relatie. Waarin het enkele feit dat iemand niet gelukkig is, reden is om ergens aan te werken.
En niet omdat de eventuele consequenties je niet aanstaan.

Ik vind het toch echt stukken beschaafder om dan gewoon te zeggen dat je op deze manier niet meer verder wilt. Dan scheiden, en dan een ander. Niet in omgekeerde volgorde. Dan neem je tenminste ene beslissing. Doodleuk naar een ander rennen is geen beslissing nemen, dat is wraak nemen.

Puinhoop schreef op 13-02-2024 om 21:11:

[..]

Ik vind het toch echt stukken beschaafder om dan gewoon te zeggen dat je op deze manier niet meer verder wilt. Dan scheiden, en dan een ander. Niet in omgekeerde volgorde. Dan neem je tenminste ene beslissing. Doodleuk naar een ander rennen is geen beslissing nemen, dat is wraak nemen.

Dat vind ik ook. Vraag me ook altijd, ondanks wat TO zegt (hij lijkt zichzelf wel heel erg schuldige aan te willen wijzen), af of het vreemdgaan oorzaak is, gevolg of een combinatie van beide.