Relaties Relaties

Relaties

Nina

Nina

07-06-2018 om 14:29

Eventjes graag jullie mening aub...


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Lou

Lou

08-07-2018 om 15:04

Nog een meelezer

... die meeleeft en telkens kijkt of er al nieuws is van Nina zelf. Ik maak me zorgen.

Hangkous

Hangkous

08-07-2018 om 15:40

Weer niet

Dan zijn er nieuwe berichten en dan denk ik, zou het Nina zijn?
Weer niet! Ik ben ongerust.

Uitwerktijd

Niet zo gek hoor. Nina heeft ook gewoon tijd nodig om alles te laten bezinken en knopen door te hakken. Of door te gaan op dezelfde voet. In beide gevallen kan het zijn dat ze niet per se het zelfvertrouwen heeft om dat hier te melden. Vanwege de begrijpelijke betrokkenheid hier met zon naar verhaal. Maar, zeker op afstand, kunnen we dat echt niet voor haar oplossen.
Dat zal ze zelf moeten doen. En dat kost echt wel wat uitwerktijd.
Hopelijk horen we nog van haar.

Mari

Mari

08-07-2018 om 16:09

ja en wat we ook moeten bedenken...

het is weekend en eerder zei Nina dat ze dit draadje op haar werk las. Het is wellicht te lastig of gevaarlijk om het thuis te doen

juf Ank

juf Ank

08-07-2018 om 16:47

en wat ik me ook kan voorstellen

is dat Nina misschien uiteindelijk nog steeds niets ondernomen heeft en met dat verhaal niet goed aan durft te komen...

Mari

Mari

08-07-2018 om 17:05

re: juf Ank

Ja dat kan maar dan wil ik even voor mijzelf spreken:
Nina maakt niet uit dat het nog niet lukt om stappen te ondernemen (ja wel voor je dochter natuurlijk en dat vind ik ook zorgelijk maar ik begrijp je positie van murw zijn en verlamming) ik heb in deze heel veel geduld en je mag altijd tegen me aan praten.

Naar haar moeder

Ik vermoed dat Nina en haar dochter zijn bijtanken bij haar moeder om zo even tot rust te komen.

Kaaskopje

Kaaskopje

08-07-2018 om 21:27

Juf Ank

Ik snap waarom je deze nick gekozen hebt, maar een moderne juf zou moeten begrijpen, dat zo'n opmerking iemand nog verder in de schulp doet kruipen.

FryskFamke

FryskFamke

09-07-2018 om 09:30

Nina

Ook ik lees al langer mee en zie bij jou dat er ook angst ligt in de gevolgen van een scheiding (met bijkomende omgang)

Mag ik je gerust stellen, de rechter zal in zien dat omgang niet in het belang van je dochter is, dus dat zal sowieso op een laag pitje staan. Vraag aan je CLB begeleider, de juf van je dochter etc. om evt. in de rechtbank verklaringen af te leggen omtrent het gedrag van je man. Als er toch omgang komt, zal dit ook onder begeleiding kunnen. Daar hoef je je dus geen zorgen om te maken.

Verder wil ik nog wat zeggen als een dochter die precies zo'n vader had. Toen ik 11 was (en jonger) haatte ik mijn vader. Tot dan toe bleef het altijd bij lichte klappen en geestelijke mishandeling. Toen ik naar het middelbaar ging werd ik mondiger. Mijn vader ging over op fysiek geweld - letterlijk boven op me springen en slaan - Dit gedrag kan dus verder escaleren, want het ging mijn vader - en jouw man - om controle en macht.

Mijn moeder sprong in dit soort situaties altijd bij, ze smeekte hem te stoppen. Alleen als ze ons dan op bed bracht, praatte ze het weer goed. (Zonder dat mijn vader daar op aandrong) Als we iets tegen anderen zeiden praatte ze dit goed, we waren puberaal, we overdreven etc. Dit maakte mij van binnen kapot, ze geloofde mij eerst wel, maar koos later toch weer voor hem. Door deze twijfel kreeg ik steeds meer een hekel aan mijn moeder en aan mijzelf. Mijn moeder die elke keer weer voor hem opkwam (en komt) als hij zich verschrikkelijk gedraagden ik vroeg me af of ik toch echt wel alles goed had gedaan, ik werd er zelfs suïcidaal van. We keken allemaal enorm op als vader weer thuis kwam, want zou hij wel een goed humeur hebben? Hij had ook echt wel goede momenten, die ik - zelfs nu - liever voor me zag. De omgang tussen ons gaat nu ook beter omdat de tijd waarin we elkaar zien korter is.
Maar laten we niet vergeten dat ik het contact liever niet had, ware het niet dat hij weet waar ik woon en ik bang ben dat hij mij wat zal aandoen als ik geen contact wil. Verder is de band met mijn moeder waardeloos. Ze kruipt constant in een slachtofferrol. Waar ik me nog het meest aan erger is het feit dat ze de ernst van de situatie al enkele jaren weet, maar mij - en mijn broertjes nog steeds - in die situatie hield.

Ik had - en heb - er best begrip voor dat mijn moeder de eerste jaren voor hem koos. Maar dat mijn moeder na jaren bewustzijn niks deed, ook niet bij gebroken botten - of in jou geval zelfbeschadiging - dat kan ik haar niet vergeven. Dat ons contact verder om mij wel kan stoppen ligt aan haar persoonlijkheid - slachtoffer/narcisme - Ik denk dat ook zij een stoornis heeft waarbij ze het heerlijk vind om de redder te zijn voor haar kinderen, die compleet afhankelijk zijn van haar en ook dat ze het heerlijk vind om slachtofferrol te spelen voor aandacht.
Deze vorm van eens stoornis is ook al eens geopperd door VeiligThuis, leraren en collega's en de huisarts, maar zoals eerder gezegd kan je iemand niet laten diagnosticeren.

Om tot mijn punt te komen, je man doet mij denken aan mijn vader -waarbij nooit iets goed kan- en mijn moeder -die ons met haar emoties (tranen) manipuleerde om haar kant te kiezen-, wat leidt tot een zeer gevaarlijke combinatie.

Ik geloof je ook best wel, want om - als kind van mijn ouders maar ook al 18 jaar en zelfstandig - uit zo'n situatie weg te komen was moeilijk. Omgang heb ik ook nog uit angst. Maar ik heb mezelf uit het directe gevaar gehaald. Doe dit ook, alsjeblieft!

Zorg er voor dat je de eerste stappen neemt om weg te gaan. Een aparte bankrekening, een plek om te slapen - je moeder? - en een vluchttas met alle waardevolle, onvervangbare spullen. Mijd de confrontatie met je man, want die manipuleert je toch. Wees niet bang voor evt. omgang, want mij leert de ervaring dat korte periodes makkelijker zijn vol te houden dan de continue dreiging. Als er omgang word toegekend trouwens en omgang kan ook nog onder toezicht. Verder mag in NL het kind vanaf 12 jaar zelf de omgang bepalen.

Zorg ervoor dat jouw dochter niet een hekel aan je krijgt omdat je niks veranderd aan de situatie. Maak je geen zorgen, dit komt niet op een half jaar meer of minder aan. Wel op een hele jeugd, maar die duurt nog zo'n zeven jaar. Niet wat je wil horen, maar de harde woorden zullen uitgeschreven moeten worden. Haar steunen doe je door hem te verlaten.

Ik zou graag willen schrijven dat je hier in je vakantie mag uitblazen, Friesland, lekker ver weg van alle ellende. Helaas heb ik geen slaapkamers oid. over, maar mocht je willen kun je hier altijd een dagje komen (of meerdere) als je ergens anders kunt overnachten. (Het aanbod voelt zo klein, maar ik wil dat je weet dat je ergens terecht kunt) Je dochter is ook altijd welkom om te praten via e-mail of WhatsApp of iets dergelijks. Dat ze weet dat ze niet de enigste is die zo'n vader heeft

Sorry voor het lange verhaal, ik hoop dat je wat herkenning vind en realiseert dat jij hier niet de sculd draagt.

Veel sterkte in ieder geval.

Nina

Nina

09-07-2018 om 16:22

Ik leef nog

Hallo

bedankt voor jullie bezorgde reacties.
we hebben donderdagavond gepraat, of we misschien konden kijken of we het konden oplossen voor ons 3, we geven onszelf een deadline tot eind augustus. Is het dan voor niemand beter, dan stoppen we er definitief mee.
MAAR... ik denk niet dat we dat zullen halen. Hij doet zijn best, maar komt dan weer uit de hoek met rare opmerkingen. Gisterenavond voor we gingen slapen vroeg hij me: 'beloof je me dat je telkens 100% achter me zal staan en me te steunen bij om het even wat ik zeg tegen dochter?' Ik zei: 'nee dat kan ik absoluut niet beloven'. Teleurstelling bij hem... Hij dwingt me te kiezen tussen hem en haar. Hij zei dat hij vele andere koppels kent die altijd 100% kiezen voor wat partner zegt/doet. Ik zei, wel dan ben ik een uitzondering. Die vraag stelde ik vandaag ook aan dame bij CAW en ze zei dat dit absoluut niet waar is, elkeen heeft het recht op een mening. Ik zie ook aan dochter dat zij dit niet wilt.
een dom voorbeeld, we hadden gisteren milkshake gemaakt, bij dochter zat nog een dikke brok ijs in en ze slurpte om dit te kunnen opdrinken. Vader vroeg of ze aub wilde ophouden met slurpen en te wachten tot ijs gesmolten was. Ze stopte. 5 minuten later slurpte ze opnieuw en vader zei 'ik had je toch gevraagd ermee te stoppen,' Dan vind ik, mag zij dan helemaal niet zelf bepalen wanneer ze denkt dat het ijs gesmolten is? Dame van CAW zegt dat ze zich niet kan ontplooien als hij de dingen steeds voor haar blijft bepalen.

Ik hou me alweer vast aan jullie mogelijke boze reacties... maar ach, dat kan er nog wel bij

Hangkous

Hangkous

09-07-2018 om 16:36

Pfieieuw

Blij iets van je te horen.

Pennestreek

Pennestreek

09-07-2018 om 16:46

Zeker!

Nina, goed dat je tegen hem in ging, en niet hebt beloofd dat je altijd achter hem zal staan. Hopelijk lukt het je om hem duidelijk te maken dat er iets heel erg scheef zit, en ziet hij zelf in dat hij hulp nodig heeft.

Maar ik wil je wel aanraden niet tot eind augustus te wachten met stappen zetten. Je kunt best je man tijd gunnen om te kijken of hij kan en wil veranderen, maar ik zou er niet op rekenen. Dus ga nu toch alvast aan de slag met wat hierboven allemaal al aan tips is gegeven. Schrijf je in voor een huurwoning. Regel eigen inkomen op een eigen bankrekening. Zorg voor een vluchtkoffer, zet desnoods al iets bij je moeder. Je kunt ook best je dochter alvast uit de situatie halen. Rustiger voor iedereen. Doe dat! Gun je dochter een paar dagen ontspanning bij een vriendinnetje of je moeder. Echt, we kunnen het hier niet vaak genoeg zeggen!! Neem alvast contact op met een advocaat of mediator en zorg dat jij helder hebt welke stappen je kan en moet zetten voor een scheiding.

Sterkte!

ahem

"Hij zei dat hij vele andere koppels kent die altijd 100% kiezen voor wat partner zegt/doet."

Nou ja, die koppels bestaan. Daar lees je in dit draadje ook over. Dat zijn die koppels van wie de volwassen kinderen inmiddels het contact tot het absolute minimum hebben teruggebracht

Heb je het nog over mogelijke hulpverlening gehad? Als jullie het echt een kans willen geven denk ik dat dat wel zinvol is, eerlijk gezegd.

Overigens zou ik inderdaad ondertussen wel doorgaan met voorbereidingen voor een vertrek. Mocht alles toch nog goed komen, dan is die vluchtkoffer ook zo weer uitgepakt.

groeten,

Temet

overigens

Je zou natuurlijk kunnen opperen dat hij in het vervolg altijd 100% achter jou staat en jou steunt in alles wat je doet, als eenheid is wat hij zo vreselijk graag wil

Groeten,

Temet

Fransien

Fransien

09-07-2018 om 17:36

Kamp? Logeren bij opa en oma? Slaapfeestje?

Is er misschien een (desnoods educatief) kamp waar je dochter een weekje vakantie kan vieren? Een logeerpartijtje bij opa en oma is ook zeer geaccepteerd. Desnoods organiseer je een slaapfeestje met haar vriendinnen...
En jij, kun jij een dagje of twee met vriendinnen op stap? Of gewoon eens samen uitgebreid thee drinken?
En hij, is er iets sportiefs wat hij leuk vindt en waarmee hij een paar dagen in een andere omgeving zit?

Op die manier ben je er alle drie even uit en kun je ontspannen. Dan is het makkelijker om problemen te zien en aan te pakken.

Mari

Mari

09-07-2018 om 18:09

Hij doet zijn best"

Ik denk dat dat effectbejag is. Zodra hij het gevoel heeft dat je weer volledig in zijn invloedssfeer bent, laat hij dat varen, is mijn vermoeden. Ik zou oppassen hem te veel het voordeel van de twijfel te geven... dat wachten op een keer ten goede gaat wel van de goede tijd met je dochter af die je zou kunnen hebben.
Lees die lijst nog eens over die ik eerder gaf, https://www.psychologytoday.com/us/blog/the-legacy-distorted-love/201412/checklist-is-your-partner-narcissist

Het gaat er niet om je partner een diagnose te geven, dat kan ook niet hiermee. Het gaat er om jou te laten zien, dat als je veel van de antwoorden bevestigend kan beantwoorden, dat je met iemand van doen hebt waarbij de normale wetten van empathie en wederkerigheid niet gelden maar die alles zal doen om zijn opgebouwde construct van overleven via controle en machtsuitoefening te handhaven. Ook even zijn best doen.

Mari

Mari

09-07-2018 om 18:15

tegen hem ingaan

dat zou ik juist niet doen. Ik zou ' grey rock' gaan: een beetje de kerk in het midden houden, meebewegen met een soort algemene uitspraken (ja dat houd je ergens toch, we zien wel, we moeten maar even kijken hoe het loopt) . Van tegen hem in gaan raakt hij misschien meer van slag en in paniek. Ik zou dingen van mij af laten glijden maar intussen mijn vertrek voorbereiden en het dan in een keer uitvoeren.

Ik denk serieus dat je moet ophouden hem als een normaal functionerend individu te zien. Ik zeg niet dat hij een slecht mens is, maar ik denk dat hij een ziek mens is waartegen je je dochter en jezelf moet beschermen.

"hij doet zijn best 2"

Het kan effectbejag zijn. Maar het kan ook dat hij het meent, en echt wil. Het is alleen wel de vraag of hij het kan.

Welk van de twee scenario's de juiste is, is op dit moment niet de grootste zorg. De vraag is: gaat er iets veranderen. Ik denk dat de kans dat dat lukt zonder hulp van buiten erg klein is. Vandaar mijn vraag of er hulp gezocht wordt. Ik denk dat Nina dat zou moeten voorstellen. De kans dat haar man het afwijst lijkt me dan trouwens groot, maar wie weet...

Ik blijf steeds maar het idee houden dat de man van Nina vooral heel bang is dat alles om hem heen in elkaar valt, en nu aan de ene kant wanhopig belooft dat er dingen gaan veranderen en aan de andere kant steeds maar weer probeert haar te laten zeggen dat er niets hoeft te veranderen.

Groeten,

Temet

Dus

Het meisje is twee maanden lang dag en nacht bij haar vader? Ook hele dagen alleen, als Nina moet werken? Wat zal er na deze vakantie nog van haar over zijn?

Mari

Mari

09-07-2018 om 18:57

Temet

Ja in grote lijnen met je eens. Waar het mij om gaat, is dat je niet moet uitstellen op basis van zijn gedrag nu. Als hij het echt meent, meent hij het ook nog als Nina met dochter een paar maandjes op haar zelf is geweest. Als hij het echt meent kan zij alles doen wat ze wil, zonder dat het een drama en manipulatie en vinger wijzen wordt. En dochter ook. Zo niet, en dat is al ruim gebleken: boeltje pakken weg. Gewoon voor de veiligheid. En dat kan ook tijdelijk zijn.

Larisse

Larisse

09-07-2018 om 20:03

Nina

Hoe was het bij de huisarts?

Wat zei die?

En alle tijd daar tegelijk met dochter gezeten?

Niet overwogen daar ook even alleen te praten zodat de huisarts vrijer kan praten? Een idee om dat alsnog te doen?

Larisse

Larisse

09-07-2018 om 20:08

Nina

Mijn complimenten!

Echt heel goed dat je tegen hem in durft te gaan.
Vooral heel goed omdat ik zie (lees) dat je nu in korte tijd echt steeds meer voor jezelf opkomt! Dat is belangrijk.

Dat je weer leert naar jezelf te luisteren EN erin durft te geloven wat jij vindt/denkt jij ook gewoon mag vinden en denken, ook al vindt je man het belachelijk of ook al vindt hij iets anders.

Echt, goed bezig.

Ik twijfel er niet aan dat je "de" stap gaat zetten. De vraag is alleen nog wanneer.

En overigens, ik twijfel er niet aan dat je "de" stap gaat zetten omdat ik merk dat je enorm groeit, maar ook omdat ik er stellig van overtuigd ben dat je man niet zal kunnen veranderen. Misschien eventjes een heel klein beetje, maar niet enorm en blijvend. En dat zul jij snel genoeg merken, vermoed ik.

Krisje

Krisje

09-07-2018 om 20:20

Pfff

Ik ben blij dat je in elk geval iets van je hebt laten horen.

Verder heb ik weinig toe te voegen aan alle eerdere reacties, ik vind het ongezond als je no matter what achter hem moet staan.

Hebben jullie helemaal geen vakantie geboekt?

Larisse

Larisse

09-07-2018 om 20:55

Temet + Nina

"Je zou natuurlijk kunnen opperen dat hij in het vervolg altijd 100% achter jou staat en jou steunt in alles wat je doet, als eenheid is wat hij zo vreselijk graag wil "

En dan zonder de smiley!

@Nina, ik zou serieus die opmerking maken. Hij zou jou dan als andere partner volledig moeten steunen. Dus bijv. met dat slurpen: als jij op zo'n moment niets zegt, moet hij dus jou steunen (in het niet commentaar leveren) en dus niets zeggen!

Als hij dan verbaasd kijkt, kan je rustig uitleggen dat het natuurlijk niet zo kan zijn dat jij altijd alleen maar hem moet steunen. Dat kan natuurlijk niet zo zijn. In elk geval, dat WIL JIJ NIET!

En je kunt dan ook zeggen "jij hebt aangegeven je best te doen. Dat betekent ook je best doen op dit vlak."

En als hij dat niet wil, dan kan je aangeven dat jullie dus op dit punt verschillend over iets denken. Als constatering. Zo kan je hem duidelijk maken dat jullie op allerlei vlakken anders denken. Als je dan (na het zoveelste incident terwijl hij "zijn best doet" zegt dat je wilt scheiden, dan heeft hij zelf kunnen merken dat jullie te verschillend zijn en dat dat dus niet werkt..

En mocht hij zo'n discussie vervelend vinden (vast) en mocht hij boos worden, dan gewoon zeggen "ik heb ër geen zin in dat je boos wordt" en dan loop je weg. Echt doen.

Kaaskopje

Kaaskopje

09-07-2018 om 21:09

Nina

Ik heb de indruk dat steeds meer en beter tot je doordringt dat je man te bijzondere eisen stelt en ik proef uit je reactie ook dat je akkoord bent gegaan met rekken tot augustus om het nu even niet verder op de spits te drijven, terwijl jij je beslissing al genomen hebt. Hierdoor weet je dat je nog een kleine maand hebt om als een dolle van alles te regelen. Niet veel tijd, dus benut het goed!

Toch wil ik je nog een ding op het hart drukken: hoe triest het misschien ook is, moet je je man in niets meer geloven. Dat klinkt nogal drastisch, maar hij is er kennelijk op uit dat je je schuldig en ellendig gaat voelen, in de hoop dat je als angstig en onzeker muisje de echtscheidingsprocedure in zult gaan.

Je moet je best doen om dit met zelfvertrouwen en zelfverzekerd aan te gaan. Jij bent normaal, hij niet. Laat je niets wijsmaken door hem. Dus nee, het is niet waar dat jij 100 % achter hem moet staan bij wat dan ook. Dat doet niet iedereen! Je bent een mens met eigen opvattingen, eigen emoties, eigen beleving van een moment, etc. en niet zijn schaduw.

Nina

Heel herkenbaar je situatie. Ik kan niet vertellen wat ik allemaal herken, want dat komt er een te lang verhaal.

Ik vind het juist heel goed dat jullie met zijn drieën een afspraak hebben gemaakt. Waar blijf je als je geen afspraken meer maakt. Het feit zelf al dat jullie dat hebben gedaan is heilzaam. Het geeft je het gevoel dat je de regie neemt. Want ik neem dat het vooral jouw idee was. En zelfs als je al bijna zeker weet dat het niet gaat lukken, dan nog is het goed. Dat is mijn idee. Je hebt gezegd: als het niet lukt, dan stoppen we ermee. Het is wel goed als je daar over na gaat denken hoe dat er uit gaat zien.

Ook fijn dat je goede ondersteuning hebt bij het CAW. Ik heb helaas niet zulke goede ervaringen met hulpverleners. Ik zou een bondje hebben gesloten met mijn kinderen tegen m'n man. Hij is ook best wel zielig vinden ze. Hij heeft het toch ook wel moeilijk thuis met kinderen die zich van hem afsluiten en een vrouw die het voor haar kinderen opneemt. Hoewel ze ook vinden en zeggen tijdens het gesprek dat als ze tegen hem praten ze net zo goed tegen de muur kunnen praten. Maar als ik iets zeg dan gaan ze bedenken wat er mis is met mij. Maar het gaat erom dat ik wil zeggen: wees daar blij mee!

Een tip die vaker hier gegeven wordt op het forum: schrijf voor jezelf op wat er voor rare dingen mis gaan. Dat doe je hier natuurlijk al, maar ook de dingen die je niet durft te vertellen (herkenbaar trouwens, het is soms omdat je je ervoor schaamt dat je man zo is, tenminste bij mij, maar soms ook omdat je er wel een naar gevoel over hebt, maar je je vinger er niet echt op kan leggen. En als je dat niet kan, maar wel heftige emoties ergens bij hebt en je het dan vertelt, dan voelt dat zo kwetsbaar)
Maar dit kan handig zijn als je hoofd te moe is en je gaat twijfelen aan de dingen.

Larisse

Larisse

10-07-2018 om 05:18

Thera

Ja, ik denk dat als de man wil veranderen er hulpverlening nodig is, maar dan wel goede, gespecialiseerd in narcisme (en misschien speelt ook autisme mee, schijnen nog wel eens in combinatie voor te komen). Maar dan wordt het automatisch een traject van maanden, zo niet jaren, met een (zeer!) onzekere uitkomst. Ik betwijfel echt of man dan prettiger in de omgang wordt naar dochter van Nina in de zin van, niet meer vervelend.

Wat dat betreft, Nina, heb je het goed gedaan. Voor augustus moet het (duidelijk) beter gaan en anders is het afgelopen. Hij krijgt een kans, maar het moet echt verschil uitmaken. En anders stop jij er mee. Lijkt me verstandig gezien de zorgwekkende situatie van je dochter. Is meer voor acute actie (om haar en jezelf nu uit zijn macht te halen), maar als je dat nog niet kunt dat is 1 augustus de datum om echte stappen te zetten.

Overigens, als je met hulpverleners praat die niet goed op jou reageren, alsof zijn gedrag door jou en jouw reactie (of die van je dochter) teweeg wordt gebracht (alsof jij (of er schuld aan hebt (of je do hter) en zijn gedrag niet bizar is), dan adviseer ik je er subiet mee te stoppen. Die mensen weten kennelijk niet hoe narcisten zijn en hoe je onzeker gemaakt wordt door narcisten en narcistisch gedrag.

En laten we wel wezen, zelfs als *zou* je man zo naar reageren door jouw reacties/gedrag, dan wil je toch ook niet bij hem blijven? Je wilt toch niet zijn met iemand met zulk naar gedrag, zulke nare reacties op gedrag/reacties van jou of je dochter? Dan kan hij kennelijk niet goed samenleven met jou en je dochter. En dan moet je daar dus een eind aan maken. En snel.

Sterkte.

Welke voorbereidingen voor acuut vluchten of vertrek begin augustus ben je momenteel concreet aan het nemen (of heb je al getroffen)?

Mari

Mari

10-07-2018 om 13:30

Larisse (beetje ot)

je schrijft "ik denk dat als de man wil veranderen er hulpverlening nodig is, maar dan wel goede, gespecialiseerd in narcisme". Die bestaat niet hoor, niet in Nederland en slechts heel schoorvoetend wordt er over nagedacht in de rest van de wereld.
Daarbij: als iemand echt een Narcistische Persoonlijkheidsstoornis heeft, zal hij zich waarschijnlijk niet wlllen laten testen, met hem is niets aan de hand, alles ligt aan de rest. Maar zelfs als hij dat wel wil (zoals mijn ex-partner) en er is een diagnose, dan is het nog onmogelijk narcisme te veranderen (zie Vaknin, een eminence grise op dit gebied en zelf narcist


https://www.youtube.com/watch?v=ENo3Roz4qYQ).

Waar het in het algemeen op neerkomt is dat er slechts oppervlakkige gedragsmodificaties mogelijk zijn, geen interne psycho-dynamiek, geen echte heling of verandering

Maar... narcisme is natuurlijk een spectrum: van wat narcistische trekken die we allemaal hebben tot mensen in de zogeheten Dark Triad: npd, psychopatie. En het is niet gezegd dat man van Nina een npd 'er is/ heeft.

Het enige wat mensen naast een persoon met dominante, niet-empatische, manipulerende trekken kunnen doen, is zich inlezen, kijken of er herkenning is en vooral gewoon kijken of ze zich (en hun kinderen) veilig voelen als ook beseffen en afwegen hoe hun eigen gedrag in de loop der jaren is beïnvloedt door deze trekken. Ook veel lezen ( bijvoorbeeld Storms: Destructieve relaties op de schop) om te zien dat eventuele verbetering een vernieuwde vorm van manipulatie kan zijn. En op dat alles je eigen oordeel baseren en gevolgtrekkingen doen.

Mijn ervaring is dat als je het van deskundigen moet hebben, je nog jaren bezig kan zijn omdat zij de npd-er hen ook in de luren kan leggen en zijn uitgaan van gelijkelijke interactie tussen partners waar de een al helemaal murw kan zijn door alle manipulaties en ondermijnende acties van de ander. Als je het niet meegemaakt hebt, is het bijna niet uit te leggen en krijg je een soort secundaire en tertiaire gaslichting (ontkenning van de realiteit maar nu door de omgeving)

Bottom line: Nina volg je gevoel. Diep van binnen weet je wel hoe het eigenlijk echt zit

Heel erg eens

met Mari

Nina

Nina

10-07-2018 om 16:47

inderdaad

inderdaad, ik denk dat ik het diep van binnen eigenlijk al lang heb uitgemaakt...
ik heb geen zin om steeds op mijn hoede te zijn.
gisteren was hij dan weer boos (maar niet zoals anders) omdat ik met dochter met hond gaan wandelen was en ik had beslist om bij thuiskomst het beestje in de tuin los te laten. stel je voor 'IK had dat beslist' en de hond liep toen naar binnen, waar man aan het rusten was. Was teleurgesteld dat we zijn rust niet respecteerden omdat we nogal luidruchtig de trappen opliepen en is dan maar gaan slapen, het was 21u.
deze hele toestand werkt verlammend op me.
ik nam mijn moeder in vertrouwen en terwijl ze nu donderdag naar ons zou komen, zegt ze nu af zonder reden. heb het gevoel dat ik straks iedereen kwijt ben.
dochter geeft wel aan dat ze zich beter voelt, maar toch, het knaagt aan me...
zondag moeten we naar een verjaardagsfeestje bij mijn moeder, waar familie is, ik zie het niet zitten om er naartoe te gaan, ze gaan hem helemaal anders bekijken nu...

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.