Geld

Hopelijk komt het voor een buitenstaander

allemaal erger over, dan het in de praktijk is.

"Esmee je moet echt proberen met je man op een lijn te komen."

Dat lijkt mij een goed advies. Uit ervaring weet ik dat dat soms niet lukt en dan zul je tóch met je man of vrouw in het reine moeten komen zonder te bakkeleien met opa en oma. De man van Esmée heeft het startschot gegeven voor de actie van schoonmoeder, daar ligt dus de verantwoordelijkheid. Dat schoonmoeder slinkse wegen gebruikt om haar zin te krijgen, begint voor mij een steeds twijfelachtigere beschuldiging te worden. Als schoonmoeder niets verkeerds doet, gaat er in het hoofd van Esmée iets malen, waardoor het toch verkeerd wórdt. De verhouding is zo verstoort, dat het zonder goede hulp van een psycholoog nooit opgelost zal raken. Uit eigen ervaring weet ik hoe vermoeiend het is om altijd maar het gevoel te hebben dat je iets verkeerd doet. Voor mij was dat als kind-zijnde, bij het verhaal van Esmée begin ik te denken dat het de schoonmoeder is die het echt nooit goed zal kunnen doen.

Mijn schoonmoeder was een rare. Wij hadden daar aan de lopende band bonje mee kunnen hebben als we daar zin in gehad zouden hebben. Maar het beste mens was gewoon ergens blijven steken in haar algemene ontwikkeling. Tot een bepaalde tijd had ze zus en zo meegemaakt en alles werd langs de lat van die tijd gelegd. Daar deden wij als gezin (ja vals van ons) vaak wat lacherig over als oma en opa weer waren geweest. Even stoom afblazen tegen elkaar en de volgende keer weer hetzelfde liedje. Ze bedoelde het allemaal erg goed tenslotte.

Mireille

"Ik snap het niet zo goed. Oma belooft kind geld, vraagt vader of het goed is, die geeft toestemming, oma geeft kind geld. Dan wordt Esmee boos op oma maar die heeft het juiste pad bewandeld….".

Ik ging er ten onrechte vanuit dat oma de situatie daarna mee zou nemen in haar overweging. Zoon wees eerst al het geld bot af bij haar.
Ik ging er ten onrechte vanuit dat het daarmee over zou zijn bij oma. Maar nee, die had alleen maar in haar hoofd…."ik moet dat geld geven" en keek verder helemaal niet naar de situatie waarin zoon zich zeer onhebbelijk gedroeg en eigenlijk helemaal geen geld had mogen krijgen gezien zijn gedrag.

Nu heeft zoon door dat als hij zich onmogelijk gedraagt, dat hij toch wel geld krijgt. Dit werd nog even ingewreven door schoonvader die riep: "je krijgt zo geld hoor" toen hij zich onbeschoft begon te gedragen.

Ik vind dat ik als moeder en opvoeder wel degelijk wat te zeggen heb over zo'n kromme situatie.
Man weet het inmiddels en zal daar rekening mee houden. Andersom had hij precies hetzelfde gedaan.

Half a twin...

ha,ha,ha….voooral die laatste zin….geweldig.
Ja,….uhm ook zo'n 20 jaar zo. Ik dacht…Zo'n situatie is zo overduidelijk daar denkt een weldenkend mens wel 2x over na voordat die toch geld gaat geven. Maar niet dus.

Weldenkend

En laten onze schoonmoeders dat nou net niet zijn! In het vorige draadje had ik de naam L..K.

100% eens

Mieke.

En zo zou ik het ook opgelost hebben. Ik ben degene met een opvoedkundige taak. Oma is oma. Die mag inconsequent zijn. En ik ben de baas over mijn kinderen. Dus ik regel dat achteraf dan wel weer. Punt.

inconsequent ja en nee

Oma mag inconsequent zijn, ze is geen opvoeder maar oma. Hard zingen in de tuin verbieden om dan later zelf mee te doen moet kunnen.
Helaas voor oma zou het voor ouders wel fijn zijn als ze enigszins mee gaat in de lijn die de ouders voor ogen hebben.
Als ik zeg dat er genoeg gesnoept is nog een keer proberen de kinderen snoep te geven getuigt van weinig respect voor de ideeën en gezondheid van je nazaten.
En wat ik helemaal ergerlijk inconsequent gedrag vind, is het ene kleinkind altijd grotere, mooiere, duurdere kadootjes geven als het andere. Daar had mijn eigen oma een handje van. Bij mijn nicht, die ik vaak zag, kwam ze op visite met een horloge, een gouden ketting en nog wat van die dure dingen en ik kreeg samen met mijn tweelingzus een pak viltstiften en een tekenblok. Zeker toen we tieners waren ging dat opvallen.
Dus een kind geld geven voor de vakantie en de ander niet vind ik niet kunnen, onafhankelijk van hoe het kind zich gedroeg.

kan ook niet

Daarom zou ik het geld ook pakken en het verdelen.

En dat gesnoep? Kom je er dagelijks? Anders zou ik mij druk over maken. Veel snoepen bij oma. Dan een week thuis maar geen snoep in huis halen. Jij kan dat sturen. Teveel snoepen bij oma en de auto onder spugen? Vind ik wel wat onwaarschijnlijk klinken. Kan ook wagenziekte zijn. Maar is wel zo dan zou ik duidelijk aangeven dat dat door het snoepen komt. Snoepen ze daarna bij oma weer teveel zou ik tegen het kind zeggen dat als ze weer spugen zelf de boel kunnen schoonmaken. Maar dan moet je wel zeker weten dat dat ook de reden was.

Ik heb genoeg vertrouwen in mijn opvoeding dat ik niet denk dat af en toe vreselijk verwend worden door oma (lees: 3 zakjes chips, ijs, chocola, broodjes knakworst en koek op een middag) mijn kind verpest of zorgt voor overgewicht.

Laat het los. Zeur niet zo.

Iets medisch

Dat spugen van mijn kinderen is iets medisch. Ze zijn nog niet allebei onderzocht, maar de oudste was als baby een reflux kindje en daar heeft zij restschade van over. Haar broer waarschijnlijk ook. Maaginhoud loopt makkelijk terug in de slokdarm vooral na het eten van vettigheid en zure of gekruide dingen. Ze slapen allebei met klossen onder het hoofdeind van het bed, zodat ze niet altijd last hebben van brandend maagzuur.
Daarom vind ik dat overvoeren wat schoonmoeder doet ook zo erg. Wij moeten altijd rekening houden met haar dieet, maar dat haar kleinkinderen iets mankeren waardoor zoveel snoepen echt niet kan wil maar niet blijven hangen.
Vooral oudste kan al goed maat houden masr jongste nog niet, die geloofd oma nog als zij zegt dat 1 chocolaatje extra echt niet erg is.
We komen er niet dagelijks maar in het verleden waren de kinderen meestal goed beroerd als we weer thuis waren.

Zo zonde,

Eigenlijk lijkt het ook niet eens over het geld te gaan maar over de actie (kat) en de woorden van opa!
Tsja, schoonouders kunnen flink stampen in je stabiel gezinnetje, praat me er niet van. Maar als ik toch nog even in het laatste oude draadje spiek, lees ik dat Esmee juist zo goed bezig was en complimenten kreeg.
Zo zonde dat Esmee zich nu weer op de kast laat zagen door opa.
Ik kan mij ook groen en geel ergeren aan het gedrag van mijn schoonvader. Gelukkig ben ik niet met hem getrouwd, denk ik dan maar. Die gedachte hou ik dan voor me net zolang, tot ze weer weg zijn-.
Esmee, wees blij dat je geen strijd. Hebt met je man over dat gedoe met het geld want dan ben je nog verder van huis. Laat je onvrede over die ouwelui toch los. Je bent zo goed bezig..

Astrid, zie#41

Als het iets medisch is, mag een ouder daar best wel aan een ander vragen daar rekening mee te houden.

Mijn kinderen waren wagenziek. Mijn moeder gaf ook graag lekkers. Het ene nog niet op of het andere kwam al. Dat heet gastvrijheid. Na uitleg kocht ze minder in en gaf ze mij een zakje lekkers mee voor thuis. En als ze het vergat, noemde ik het gewoon even. Dat werden geen toestanden.

Astrid

Het is geen onmogelijke kronkellijn. Niet overvoeren AUB! en het accepteren als mijn dochter/zoon/man of ikzelf zeggen dat het genoeg is geweest. Taart, cocolade, ijs en chips weggespoeld met cola is gewoon teveel.
Waarom kon de slager waar ik vroeger met de kinderen kwam het wel onthouden en schoonmoeder niet. Daar was een mededeling over geen plakje worst genoeg voor jaren. Helaas is hij met pensioen en bestaat de winkel niet meer. Maar dat is een andere discussie.

Astrid

"Is logisch en voor schoonmoeder blijkbaar lastig.
Zoals Flanagan het oplost is één van de vele mogelijkheden, maar jullie mopperen liever."

Je zegt zelf dat het geven van snoep, chips, koek, cola….voor schoonmoeder van half a twin blijkbaar lastig is. Erg lastig blijkbaar want half a twin en haar man hebben het zelf tig keer uitgelegd waarom en nog gaat schoonmoeder door. Tja, over een bord voor je kop hebben…….

Zoals Flanagan al zei heeft ze het uitgelegd aan haar moeder die er vervolgens rekening mee hield en minder kocht of het meegaf. Prima, maar bij de schoonmoeder van Half a Twin valt dat kwartje blijkbaar niet en gaat ze gewoon door. Dan vind ik het niet erg vreemd dat half a twin en man daar zeer geïrriteerd van raken en zeer terecht ook, hoewel anderen daar blijkbaar anders over denken. Er wordt gewoon keihard over hun heen gelopen. Ik zou daar echt klaar mee zijn hoor.

Ik ging er zelf ten onrechte vanuit dat schoonmoeder zelf zou bedenken om geen geld meer te geven na de regelrechte botte afwijzing van het geld van oudste..maar nee…het geld moest en zou gegeven worden omdat Esmeeman nu eenmaal "Ja" heeft gezegd. Nou, daar moeten wij dus in de toekomst rekening mee houden en dat Esmeeman even doorvraagt voordat hij "Ja' zegt. Is opgelost hier.
Schoonouders weten zelf hier niets van overigens want Esmeeman heeft nu eenmaal "Ja" gezegd.

ach

Iets dat lastig is is niet onmogelijk. Dat de kinderen kotsen in de auto, dan neem je een zakje mee. Het is lastig, dat begrijp ik, het is vervelend, dat snap ik ook en ik snap zelfs nog wel dat je daar wel eens heel diep van moet zuchten of zelfs een keer boos om wordt.

Maar geen haar op mn hoofd om er een vete van te maken hoor, het leven is al zwaar genoeg, maar ook veel te leuk om hierdoor alleen nog galspuwend door het leven te gaan over iets waar je nu eenmaal geen controle over hebt.
Je kunt de ander niet veranderen en waar jullie met dingen al snel klaar zijn, kun je ook in de spiegel kijken en zeggen: wat kan IK vandaag doen om me niet te ergeren, niet te lasteren en om mijn schoonmoeder en mezelf nu eens een goed gevoel te geven.

Accepteer wat je niet kunt veranderen en neem de controle over wat wel veranderbaar is: je eigen reactie en hoe je in het leven staat. Wat je toestaat dat invloed op je heeft.
Dat houdt echt niet in dat je nooit eens mag mopperen, maar het lijkt hier wel de Story/Prive/Weekend af en toe.

Astrid: Accepteren?

Oké ik moet schoonmoeder accepteren met al haar tekortkomingen, gebreken en rare gedachten kronkels ik zal het proberen.
Is het dan heel raar dat ik hoop dat ik en mijn kinderen ook geaccepteerd worden met onze tekortkomingen en beperkingen?

Waarom moet ik accepteren dat zij in mijn huis luidkeels verteld dat ik een slechte gastvrouw ben, omdat er voor haar dieet en gedachten kronkels een "te beperkte" keuze is op de tafel met soep, 3 soortenbroodjes, 4 soorten vleeswaren, 3 salades, 2 soorten kaas, 3 hartige taarten, koffie, thee, melk en frisdrank en accepteert ze in haar huis niet dat ik mijn kinderen niet door laat eten tot ze bijna moeten spugen.

En dat medisch moeilijk voor haar is, zou best kunnen. Het vreemde is dan wel dat een alcohol verbod en een cafeïne beperking voor haar eigen kwaal wel onthouden kan worden, ze ook geen moeite heeft om te onthouden dat schoonvader geen scherpe kruiden verdraagt maar niet kan onthouden dat haar kleinkinderen beroerd worden van te veel (vettigheid) eten in korte tijd.

Het is zo dubbel, niet mogen vertellen en gehoord worden dat je kinderen iets mankeren maar wel precies moeten weten wat schoonmoeder allemaal heeft aan kwalen en beperkingen en daar precies rekening mee houden. Tijdens dat hierboven beschreven buffet, had ik ook rekening gehouden met andere gasten en het feestvarken (een kind van 8), in mijn ogen logisch dat doe je als goede gastvrouw.
Kind zijn favoriete soep, schoonmoeder haar favoriete vleeswaar, tante haar favoriete hartige taart maar niet alles afgestemd op 1 persoon, dat gaat niet met 25 gasten.

half a twin

Als je haar zo moeilijk te accepteren vindt dan zijn er vast wel meer dingen in het leven waarmee je niet kunt dealen, en dan heb je een ingewikkeld, stresvol leven. Ik snap niet dat je zo zit te hunkeren naar gelijk krijgen. What's it to you? Als je haar goedkeuring nodig hebt en je boosheid blijft de overhand houden dan heb je het toch nog steeds niet van je af laten glijden, ondanks dat je oefent en samen met gezin probeert het beperkt te houden. Diep in je hart vind je nog steeds dat jij gelijk hebt, want alle details die je weet te melden . . er is geen gelijk in deze. Er is jouw ergernis, niet meer en niet minder.
gr Angela

nou...

als mijn kind fysiek te lijden zou hebben, zou daar voor mij wel een grens liggen, dat ben ik wel met half a twin eens. Voor de rest ben ik het met Angela eens: een veelbetekenende knipoog naar de rest van de familie, als oma over het eten klaagt, kan de angel eruit halen.

"de beloning"

Als je niet kunt dealen met zulke personen en je maakt er zo'n heisa van om te laten zien hoe het nu écht écht in elkaar zit, dan denk ik wat is de beloning van jouw gedrag/deze situatie voor jou. Dat is waarschijnlijk een gevoel van (idd zoals angela zei) gelijk krijgen, een gevoel van nog een beetje winnaar zijn, toverwoord: iets van controle terugpakken (denk je) van degene die dat zelf niet toestaat.
Je wedijvert met je schoonmoeder en dat zijn gevechten die je nooit kunt winnen.
Het gaat niet om de voorbeelden, het gaat om hoe je er mee omgaat.
En niet dwangmatig de controle terugnemen op gebieden waar je de controle nooit zult krijgen.
Ik denk dat als jullie zonder boos- en hoe het hoort-masker naar jezelf zouden kijken, dat je bij jezelf ook genoeg zult vinden om aan te werken.
Daar waar de ene van jullie dames zacht is en wat onderdanig soms snel onder de indruk, waarschijnlijk vlot in paniek is, daar is de ander erg strak van hoe het hoort, zal moeten gaan en verbaasd dat niet iedereen haar normen en waarden heeft.
Jullie zijn niet perfect, oma is zeer zeker niet perfect, jullie eigen moeder, man en kinderen net zo goed niet, maar de enige manier om nog een beetje een leuk leven te leiden is om zoveel mogelijk los te laten.

Evanlyn

Die veelbetekenende knipoog gebeurt hier ook wel, schouders ophalen en weer verder. Meestal als de kritiekstorm losbarst ben ik nog in de keuken bezig, en daar blijf ik dan ook maar even, op mijn lip bijten om te voorkomen dat ik ontplof. Dat heb ik echt nog nooit gedaan, haar ter plekke van repliek dienen. Dat doe ik hier op OO, zeggen dat ik niet begrijp hoe het steeds opnieuw zo mis kan lopen. Aanpassen, aanpassen, aanpassen maar het is nooit genoeg.
Diep in mijn hart erger ik mij er wel aan, zelf zoveel mogelijk rekening houden met schoonmoeder en proberen te accepteren dat ze zo is maar niet geaccepteerd worden door haar dat er ook met mijn kinderen rekening gehouden moet worden.

karma

zij moet met zichzelf door een deur, dus hé, jij kan in ieder geval voorkomen dat je wordt zoals zij. Maar dan moet je wel je eigen oordelende 'ego' proberen te verkleinen. En dat is moeilijk (voor iedereen! ik zeg niet dat het simpel is!). Dus oefen niet alleen de praktische oplossingen met elkaar (hoe reageren we als dit of dat gebeurt, wat doen we met de verjaardagen), maar oefen ook een 'mantra' met elkaar waarmee je schoonmoeder in haar waarde laat en zelf energie voor elkaar over houdt.
gr Angela

Een tijd geleden

Heb ik je aangegeven je eens in te lezen in de dramadriehoek. Heb je dat al een keer gedaan? Ik denk namelijk dat het jou echt kunt helpen. Probeer uit dit negatieve spiraal te stappen want je bent aan het verzuren.

Ik begrijp heel goed dat het moeilijk is. Bedenk dat jij niet de mogelijkheid hebt om je schoonmoeder te veranderen, je kunt alleen veranderen hoe jij er zelf mee omgaat.

Half a Twin, in jou geval zou ik de situatie gewoon iedere keer weer uitleggen. Dus iedere keer weer melden dat het goed gaat met de kinderen als zij zich maar aan hun dieet houden. Verder denk ik dat jij al een methode hebt gevonden om ermee om te gaan. Nu alleen nog voor jezelf zorgen: vergeven en loslaten. Als je dat kunt, voel jij je een stuk beter. Dat voor jou je kinderen op plaats 1 staan vind ik logisch, voor jouw schoonmoeder is dat nu eenmaal anders.

Voor jullie beide geldt: Ga uit van onmacht en niet van onwil. Dat geeft jezelf heel veel rust.

Sorry

voor de type- en taalfoutjes.

Te dicht bij elkaar

@half a twin, en Esmee, als je boos wordt om wat je schoonmoeder doet of zegt, sta je eigenlijk te dicht bij elkaar.
Ik bedoel niet zo zeer dat je elkaar te vaak ziet maar dat wat zij vindt inpact heeft op jou.
Dan hecht je te veel waarde aan wat zij voelt, denkt of zegt waardoor je jezelf wegschrijft al heb je daar geen erg in. Maar door erboven te staan ( en dat is niet hetzelfde als accepteren), komt de klacht niet bij je binnen en hoeft je het ook niet van je af te laten glijden.. Dat is die veelbetekende knipoog.

Verder @half a twin, was de klacht over het eten ter overstaande van de hele familie, en stoorde je je eigenlijk aan hetgene wat een ander ervan zou denken? Joh, die kennen haar zo langzamerhand ook wel een beetje.
Misschien hoogste tijd je traditie te doorbreken en iets nieuws te serveren. Als het iedere keer hetzelfde is, willen mensen wel eens gaan klagen wanneer het ze opvalt dat iets ontbreekt. Tip; nasi of rijst met kipsate en laat je man op een bbq de kipsate bereiden, wedden dat zijn moeder roept; wat heb je dat heerlijk klaar gemaakt, jongen!-

halfatwin

Dat verhaal van dat buffet heb ik nu zo vaak gehoord dat ik me afvraag of ik toch opeens iets vergeten ben? Je roept namelijk nu dat je haar favoriete vleeswaar had gehaald maar riep je niet eerder dat de andere gasten dat al hadden opgemaakt?

Kan gasten niet verbieden

Ik kan andere gasten toch niet verbieden om om ook dat favoriete beleg te nemen? En zeker in een grote groep kan ik daar niet bovenop zitten.

half a twin

daar ga je weer. Alleen op details en inhoud focussen en maar blijven benadrukken wat er gebeurde. Ben je het er nu wel of niet mee eens dat je gelijkt wilt krijgen en dat je dat nooit zult krijgen van haar?
gr Angela