Geld
Mijn jongste was jarig van de week en we hebben zijn verjaardag gevierd. Oudste was erg jaloers en stak dat niet onder stoelen of banken. Hij was echt kwaad en bleef boos weg. Ik gaf aan om geen aandacht aan hem te besteden en dat hij wel weer bij zou trekken.
Ik hoorde ineens dat mijn schoonmoeder aan oudste wat geld beloofde voor zijn spaarpot. Dat wees hij resoluut af en beende boos weg. In mijn ogen was het daarmee klaar geweest.
Toen schoonouders naar huis gingen ontvouwde zich in de gang tot mijn grote ontsteltenis een staaltje van schoonmoeders opmerkelijke gedrag. Ze lokte oudste naar de gang en gaf hem toch geld. Jongste kreeg niets….
Toen ik dat merkte heb ik man er later op aangesproken. Hij wist mij te vertellen dat zijn moeder hem van tevoren had gevraagd of ze iets mocht geven aan oudste. Mijn man, in de veronderstelling dat het voor de vakantie was, had "Ja" gezegd. Schoonmoeder moest en zou dat geld dus geven.,…….ondanks het zeer negatieve, boze gedrag van oudste. Dat vond vooral mijn moeder nog het vreemdste. Dat oudste beloond werd voor zijn nukkigheid.
Je kunt gasten best sturen
Ik heb een neef die glutenvrij moet eten en een schoonzus die vegetarisch eet (maar wel vis gelukkig).
Als wij een feestje hebben, is er meestal een buffet. Neef mag altijd als eerste omdat er dan nog geen broodkruimels rondom liggen. Hij moet wel gelijk voldoende bordjes maken voor de hele maaltijd. Daarna hoeven de andere gasten niet meer op de gluten te leteen.
Schoonzus mag op tijd naar het buffet met de waarschuwing dat maar een deel van de gerechten voor haar geschikt zijn. Dan kan ze niet wachten tot iedereen langs het buffet geweest is. Soms houd ik voor haar wat apart (vooral als ik verwacht dat haar vegetarische gerecht populair is). Dat vinden andere gasten heel prettig want dan kunnen zij zonder zorgen dit gerecht nemen. Zij zouden dit gerecht niet voor haar neus weg willen halen.
De oplossing voor halfatwin lijkt me heel simpel. Houd wat apart voor je schoonmoeder. Dan is iedereen van het gezeur af en is je schoonmoeder tevreden. En dan hoef je niemand iets te verbieden.
Dit vraagt flexibel denken. Dat moet toch te doen zijn?
De vraag of de eisen van schoonmoeder terecht zijn, is niet relevant. Maak je daar niet druk om. Laat zien dat je rekening met haar houdt.
precies
Nu liet je het dus voor het gemak maar weg maar ze had dus niets speciaal voor haar en juist als ik weet dat ze het moeilijk heeft met buffetten zou ik daar rekenng mee houden en niet dan het verhaal hier weer stiekem verdraaien (er was broodbeleg voor schoonmoeder).
Kan best
Ik leg meestal iets apart im de keuken voor mijn moeilijk etende neefjes. Wat extra beleg of witte bolletjes zonder boter. Iets dat ze zeker lusten en om te voorkomen dat het op is en er niets meer is dat ze willen eten.
En ja. Ik vind het ook onzin dat mijn neven van 14 en 12 zo belachelijk slecht eten maar het is niet anders en ik wil wel dat ook zij wat kunnen eten. Dus kunnen ze het in de keuken pakken.
Met het risico
Dat het voor schoonmoeder niet precies is wat ze graag wil hebben. Het is namelijk nogal moeilijk om precies te voldoen aan iemand die het precies zo wil hebben. Dus je doet je best en daarna haal je je schouders er over op. Je neemt haar opmerking even neutraal in je op en je kunt dan de volgende keer proberen het nog preciezer te doen. Dat geef je haar dan ook terug. Je verdedigt je niet, je geeft geen oordeel. Je toont ook niet je teleurstelling dat je moeite hebt gedaan en dan is het nog niet goed. Het is namelijk voor haar niet snel goed. Lastig leven dus voor haar, want er is altijd wat.
Half a twin, je wil gewoon graag moeilijkheden
"Oké ik moet schoonmoeder accepteren met al haar tekortkomingen, gebreken en rare gedachten kronkels ik zal het proberen.
Is het dan heel raar dat ik hoop dat ik en mijn kinderen ook geaccepteerd worden met onze tekortkomingen en beperkingen?"
Ja, da's raar, want inmiddels weet je al járen dat je schoonmoeder daar echt niet toe in staat is.
"Waarom moet ik accepteren dat zij in mijn huis luidkeels verteld dat ik een slechte gastvrouw ben, omdat er voor haar dieet en gedachten kronkels een "te beperkte" keuze is op de tafel met soep, 3 soortenbroodjes, 4 soorten vleeswaren, 3 salades, 2 soorten kaas, 3 hartige taarten, koffie, thee, melk en frisdrank en accepteert ze in haar huis niet dat ik mijn kinderen niet door laat eten tot ze bijna moeten spugen."
Houdt gewoon wat broodjes rookvlees voor haar apart. Waarom zou je in vredesnaam je andere gasten die broodjes niet mogen onthouden, terwijl er toch zoveel andere heerlijkheden zijn? Je doet het er gewoon om. Dan kan je je handen wassen in onschuld (jij hebt gezorgd voor broodjes rookvlees én een ruim aanbod) en weet je toch zeker dat schoonmoeder gaat klagen. Lekker hè?
Ik snap ook werkelijk niet dat het steeds zover komt dat je kinderen zich door schoonmoeder laten dwangvoederen met voedsel waar ze ziek van worden. Kinderen in de leeftijd van jouw kinderen die echt zo ziek worden van te vet of te whatever hebben door schade en schande allang geleerd zichzelf te reguleren. Als zelfs je brugklasser daar nog niet toe in staat is dan maak je daar voordat je naar je schoonouders gaat goede afspraken over met je kind en indien nodig monitor je het duidelijk aldaar. Maar misschien overdrijf je de gevolgen van teveel eten een beetje om schoonmoeder weer wat in de schoenen te kunnen te schuiven of laat je het er ten koste van het welbevinden van je kinderen er lekker op aan komen met hetzelfde effect. Allemaal haar schuld, wat een rotmens. Lekker hè?
skik
schoonmoeder
Wat wil je nou, dat we met z'n allen beamen dat je de ergste schoonmoeder aller tijden hebt? Nee, die heb je niet. Ze heeft een gebruiksaanwijzing die je weigert toe te passen. Jij hebt een gebruiksaanwijzing die voor mij inmiddels helemaal zoek is. Om nou vast te blijven hangen in dingen die in het verleden gebeurd zijn, tja, niet mijn keuze. Die dingen zijn gebeurd, daar kun je wat van leren en die kun je in de toekomst gebruiken. Op dingen uit het vereleden kun je geen invloed meer hebben, op die in het heden/toekomst wel. Van blijven hangen in het verleden raak je alleen maar verbitterd en dat kan weer leiden tot zuur worden en ongelukkig voelen. Niet doen.
Dus, broodjes en beleg achter houden, kleine moeite en daar kun je punten mee scoren (of niet maar in ieder geval geen minpunten).
Zo, klaar.
Halve tweeling, hele vier....
Lees maar:
http://www.grenzelozevrouwen.nl/enneagram-van-het-gebroken-hart-type-4.htm
Of
http://www.aan-de-basis.nl/prgk_oktEnneagramType4.html
Als schoonmoeder er niet was ging het om wat anders. Aard van het beestje.
Mieke
"Hij krijgt heus wel mee dat Esmee haar niet mag en haär afzeikt tegen jan en alleman. Hij is niet gek. Dus waarom zou hij wel aardig doen tegen zijn oma?"
….nou, dat doe ik dus nooit! Ja, hier op het forum dan, maar verder nooit waar mijn kinderen bij zijn.
Helaas gebeurt dat andersom wel heb ik helaas gemerkt.
De reacties die schoonmoeder krijgt/ los maakt is puur aan haar eigen handelen te danken. Zelfs de katten moeten haar niet want die pest ze ook altijd.
nou
Sorry maar de meeste kinderen voelen de band tussen volwassenen haarfijn aan. Ik kan me niet voorstellen dat jouw kinderen niet voelen wat jij denkt als opa en oma er zijn.
Barvaux
Oh, zeker…dat ontken ik ook zeker niet. Maar ik zou nooit of te nimmer oma's, opa's, tantes of ooms afkraken waar mijn kinderen bij zijn.
en….
Kinderen zien en horen het maar al te vaak wanneer schoonmoeder schoonvader zit af te kraken waar ze zelf bijzitten. Tja, dan creëer je wel een bepaald beeld over jezelf. Dan heb ik het echt over" Kijk hem nou zitten met die dikke vette buik, kijk hem nou vreten…Of ze haalt haar zus of anderen door de mangel waar haar kleinkinderen getuige van zijn….Daar hebben ze mijn gevoel niet voor nodig hoor.
Esmee,
Waarom doe je dit?
Je spuwt nu zelfs je gal terwijl jij de forumdeelnemers niet eens persoonlijk kent.
Probeer fatsoenlijk te blijven want je laat je zo wel kennen.
Ik begrijp dat ook niet
Maar ik hoef het gelukkig ook niet te snappen.
Je hebt al eens aangegeven iets als hulp hiervoor te hebben gehad.
Als die hulp je niet heeft kunnen veranderen was het of geen goede hulp, of je bent iets te hardleers/hardnekkig in je eigen opvattingen misschien?(bedoel dit echt bloedserieus en niet vals)
Ik denk dat je echt voor jezelf moet uitkijken dat het niet iets als een dwanggedachte gaat worden die in je hoofd steeds groter wordt. Er is dan namelijk nog maar weinig ruimte voor andere wél positieve gedachtes en het vreet om zich heen.
Flanagan en Astrid
Ik geeft antwoord op de vraag zoals het is. Zij doet d'r ding maar. Ik zorg op mijn beurt dat we niet te veel contact hebben en als die er is me er niet te veel van aan te trekken. Gaat tot nu toe prima.
Iemand zei eerder: 'Erger u niet, verbaas u slechts' …dat doe ik nu.
