Relaties Relaties

Relaties

Haas

Haas

27-07-2019 om 21:23

Hart luchten

Hallo lezers,

Ten eerste schrijf ik dit om mijn hart te luchten, anderzijds om reacties te lezen van mensen die het zelfde ervaren.

Ik ben bijna 13 jaar samen met mijn vriendin, waarvan wij de laatste 8 jaar ouders zijn van een geweldige zoon. Helaas (voor heem) heeft hij wel een gebruikshandleiding. ( hij heeft ADHD, dyslexie en is heel onzeker )
Daarnaast hebben wij 4 1/2 jaar geleden ook nog een dochter gekregen ( geen handleiding ).

Ik loop al een tijdje met de gedachte om uit elkaar te gaan, maar op een of andere manier lukt het mij niet om die stap te zetten. Waarom ?
- Ik ben bang dat mijn kinderen ( voornamelijk mijn zoon ) dit niet gaat trekken
- Ik het lastig ga vinden om weer alleen te zijn
- Ik toch nog wel van mijn vriendin hou

Maar waarom wil ik dan weg zul je denken ?

- Mijn vriendin vind het blijkbaar normaal om alles te zetten d.m.v. schreeuwen. ( Of zoals zij het zegt geïrriteerd ) ( Zelfs mijn kinderen storen zich hier aan )
- Wij hebben misschien wel 1x per week ruzie ( om wat ik vind niks )
- Wij op sexueel gebied stil staan
- Ik vind dat zij meer in het huishouden mag doen ( Ik werk full time, en zij is voor paar uur in de week vrijwilliger )
- Ik vind dat zij mij meer mag waarderen
- Ik het vervelend vind dat ze alleen nog maar met haar telefoon bezig is ( als ik thuis ben )

Wij zijn eerder al een keer uit elkaar geweest ( 3 maanden ). Maar op een of andere manier konden wij elkaar niet los laten.

Regelmatig heb ik spijt dat we toch weer bij elkaar zijn.
Zelfs heb ik af en toe spijt dat we samen kinderen hebben. Maar als ik dan mijn kinderen zie dan ben ik de gelukkigste man op de wereld.

Ik kan af en toe ook naar haar kijken en dan voel ik mijn weer net zo verliefd als 13 jaar geleden. Maar ik heb ook momenten dat ik naar haar kijk en juist weer walg van haar. ( Dat zijn alleen de momenten als ze weer eens "geïrriteerd" is )

Ik loop zelfs de afgelopen tijd met de gedachtes in mijn hoofd over vreemdgaan.
Ik ben zo niet, ik ben zeer loyaal / onzeker.

Maar ik merk wel dat ik wel eens flirt met andere vrouwen ondanks dat ik onzeker ben. De reacties die ik dan van vrouwen geven mij dan een lekker gevoel. En dat zijn dan momenten waardoor ik meer ga denken over uit elkaar gaan.

Groet, Haas

juf Ank

juf Ank

28-07-2019 om 21:08

ik vind je manier

van denken wat apart.
Je gaat eerst vertellen dat je weg wil. Maar het lukt niet
Dan ga je nadenken waarom dat niet lukt.
Dan ga je opnoemen wat jou allemaal niet bevalt aan de relatie en vooral aan je vriendin. En als klap op de vuurpijl overweeg je vreemdgaan.

Op deze manier pak je niet bepaald je verantwoordelijkheden als man en vader op.
Ten eerste vreemdgaan is altijd de keus van de vreemdganger. Zit je zelf dus niet alvast in te dekken voor een partij smoezen om straks te gebruiken als je je seksuele pleziertje hebt gehad. Dat is weerzinwekkend. Neem je verantwoordelijkheid: je zit in een relatie en als je hebt afgesproken met elkaar dat dit geen open relatie is, dan ga je dus niet met een ander aan de haal voordat je dit netjes hebt afgesloten.

Wat ik vooral een probleem vind is het feit dat je allerlei zaken buiten jezelf opnoemt die niet goed zijn. Zo te horen ligt het allemaal aan haar.
Dus laten we de zaken eens omdraaien en geef jezelf de kans om eens goed te kijken naar jezelf en naar waar jou aandeel ligt. Want geloof me: die zijn er!

Zij schreeuwt alleen maar. Oke. Schreeuwen wil ik niet goedpraten, maar schreeuwen is wel vaak een signaal van iets. Meestal van het gevoel niet gehoord te worden. Luister je nog wel eens heel goed naar haar? neem je haar wel serieus?

Ruzie. Ruzie maak je nooit alleen. Als zij alleen tegen je schreeuwt kan dat een reden zijn om te zeggen"Ik wil graag met je praten over deze lastige kwestie, maar als je tegen me schreeuwt dan krijg ik hoofdpijn, dus ik wil een gesprek op een normale volume. Mat andere woorden; als jij niet terug schreeuwt dan is er op een bepaald moment echt nog maar weinig om ruzie over te maken. Hebben jullie altijd moeite gehad om zaken op normale toon uit te spreken naar elkaar?

De seks is niet fijn. Nee, om te beginnen kan een vrouw seks niet loskoppelen van emotie dus als het tussen jullie niet zo snot zit dan past dit daar netjes bij. Maar even afgezien daarvan: wat heb jij de laatste jaren gedaan om de sleur te doorbreken? Wat heb jij gedaan om te zorgen dat zij het fijn heeft in bed?

het huishouden is een probleem. Hebben jullie duidelijke afspraken met elkaar? Wat doet zij, wat doe jij en hoe loopt dat? Doet ieder zijn afgesproken deel? Of zijn er geen afspraken en is er veel onduidelijkheid? Wat doen de kinderen in het huishouden? besef je hoe moeilijk het kan zijn (en tijdrovend) om een 8 jarige ADHDer door het leven te helpen? Dagelijkse routines aanhouden; steeds alles nalopen, misschien hulp bij huiswerk; prikkels reguleren voor hem; medicijnen in de gaten houden enz. enz.,?

Jij komt waardering te kort. Hm... Waar wil je precies waardering voor? En weer even omdraaien: heb je waardering voor haar? En zoja; TOON je dat?

Zij is alleen met haar telefoon bezig. Ben jij altijd een en al aandacht voor je huisgenoten als je thuiskomt uit je werk? Kan het zijn dat zij blij is even de boel te ontvluchten en zich daarom graag even terugtrekt in de telefoon? Ook dit wil ik niet goedpraten he, altijd in je telefoon zitten, nooit aandacht voor elkaar, kan een behoorlijke afknapper zijn binnen een relatie en binnen de gehele gezinssfeer. Maar er zijn vaak wel redenen, waar ook naar gekeken moet worden voordat de schuld bij diegene moet worden gelegd.

Gelukkig geef je aan dat nog wel van haar houdt. Hoe lang is het geleden dat je dat gezegd hebt?
Dat je eerst noemt dat je eigenlijk gewoon bang bent om alleen te zijn is dan weer een beetje jammer. Maar goed, als er nog liefde is, moet je je proberen op het positieve te richten: dat wat er samen wel is.

Dat vond ik dus het meest vreemde in het verhaal: ik lees nergens wat jullie al geprobeerd hebben om de problemen samen op te lossen. Scheiden kan toch niet je eerste stap zijn.
Ennuh...vreemdgaan al helemaal niet he. Bedenk dat als je in dit stadium toch vreemdgaat, je zoveel kapot maakt dat je nog veel en veel verder van huis bent!

juf Ank

juf Ank

28-07-2019 om 21:16

en flirten

is helemaal niet zo erg. Flirten kan voor je zelf en voor de ander een lekker gevoel geven; het gevoel er te mogen zijn; goed in de markt te liggen, vrolijk te worden en een goed gevoel van zelfvertrouwen te hebben.
maar je moet precies weten waar je mee bezig bent en goed weten tot hoever je kunt gaan. Je weet echt zelf wel wanneer je over de grens gaat. En die grens moet je gewoon uit de weg gaan. Daar ga je niet over: vanaf dat moment kan een onschuldige flirt uitmonden in het tegenovergestelde: een heleboel gekwetste mensen en gekrenkte ego's.

Miss

Miss

28-07-2019 om 22:37

Ontrouw

Haas wat ik lees is dat je erg veel in de slachtoffer rol gaat hangen.
Heb je al eens wat meer gekeken naar dat wat jij te kort komt misschien wel aan je eigen onzekerheid ligt.
Je hoeft dingen zoals schreeuwen niet te nemen. Je kunt Dus grenzen gaan stellen en daar op een rustige manier over proberen te praten.
Leg het uit, en praat vooral uit jezelf. Dus geen wijzende vingers.
Een vinger kunnen wij alle naar jou toe gaan wijzen omdat je loopt met de gedachte vreemd te gaan.
Misschien kun je het draadje hieronder doorlezen. Dan weet je zeker dat er groot deel van je huwelijk kapot gemaakt word.
Aandacht van een ander is even leuk. Tot je dieper in de cirkel zit en je je zelf nog meer voor de gek gaat houden en je vrouw erbij.
Als je in oplossingen denkt denk dan aan hulp zoeken maar vooral voor jezelf. Zodat je daaraan werkt.

Scheiden kan altijd nog. Maar Ga je vrouw geen pijn doen door egoischtisch te zijn en vreemd te gaan. Want de dag erna is zij er nog steeds, en je zult nog heel lang en veel jaren met elkaar door moeten brengen. Want Denk je Dat je zoon ervan vind als je de vreemd gaande papa bent later? En hem zijn gezin hebt ontnomen.

elledoris

elledoris

29-07-2019 om 19:22

sowieso

Afgezien van de twee eerdere reacties kan het sowieso al lastig zijn om voldoende positieve aandacht voor elkaar te hebben met opgroeiende kinderen zonder gebruiksaanwijzing. Wat ik de laatste tijd leer is dat het ook mogelijk is - en misschien wel heel belangrijk - om de ander aandacht/liefde te geven zónder er ook maar íets voor terug te verlangen. Probeer eens of je dat kan doen. Dat kan met kleine dingen, een kopje koffie brengen, en dan niet met het gevoel dat de ander dank je wel moet zeggen, maar wel met het gevoel ‘ik doe dit voor jou omdat ik dit graag voor jou wil doen, onvoorwaardelijk’. En dat kan natuurlijk ook met liefdevol aanraken. Het is geen tovermiddel natuurlijk, dingen worden niet van de een op de andere dag beter, daar is echt inzet voor nodig. Maar het kan een begin zijn. Ook het uitspreken van je behoefte is belangrijk. Een ander kan niet raden wat er in je hoofd zit. Als je thuis komt zou je kunnen zeggen ‘ik vind het fijn om thuis te komen en je te zien. Ik heb er behoefte aan om even met je samen te zijn’. Zoiets.

Haas

Kijk eens goed of de slechte buien van je vrouw een oorzaak hebben? Ongesteldheid, vitamine B tekort, depressie, geen zin hebben in het huishouden (niet elke vrouw heeft dat, soms is het beter om meer te werken en hulp te betalen).

Tsjor

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.