Check onze 10 slimme tips om geld te besparen op je volgende gezinsvakantie
Relaties Relaties

Relaties

Hel, deel 3 - vervolg Help, zit muurvast!

Pfoeh, wat een lange draadjes zijn het geworden. Maar we zijn nog niet aan het einde, vrees ik...

Mijn OP was deze:
Help, zit muurvast! ik wil deze hel uit
Ik kan wel wat objectief advies gebruiken...

Situatieschets: man en ik zijn meer dan 20 jaar samen. Hechte relatie, groot gezin, meerdere opgroeiende kinderen tussen 6 en 16 jaar. Man dropt 4 maanden geleden de bom: hij is verliefd geworden op (zal maar zeggen) Truus. Is daar op dat moment ook al een (afstands)relatie mee gestart. Mijn wereld stort in, het is de donderslag bij heldere hemel. Relatie was niet meer vol hartstochtelijke passie, maar wel warm, veilig en liefdevol. Intimiteit was er tot het laatst.

De hel breekt los. Man gaat uit huis. Heel veel heftige emoties en verschillende diepe gesprekken volgen, we belanden in alle verwarring nog een keer in bed. Man geeft aan dat gevoel weg is, dat hij al veel langer onvrede en onrust voelt. Hij heeft dat in het laatste jaar weleens benoemd, maar ik heb totaal niet doorgehad hoe ernstig dat blijkbaar voor hem was. Over Truus wil hij niets kwijt, dat staat los van ons, zegt hij. Ik zie vooral dat Truus in de weg staat van ons.

Man wil geen 'overhaaste beslissingen', maar geeft intussen Truus niet op. Ik ben verbijsterd dat hij niet wil vechten voor ons mooie gezin, voor alles waar we samen met zoveel liefde aan hebben gebouwd.
Na 3 maanden elders woont man inmiddels apart in ons gezamenlijke huis. Geld voor een extra huurhuis is er niet. Ongelooflijk moeilijk voor mij. Man beweegt zich regelmatig 'gewoon' binnen het gezin, maar trekt zich ook vaak terug en is dan opeens een nacht verdwenen naar Truus. Dat zien de kinderen trouwens ook.

Ik ben emotioneel gesloopt inmiddels. Weet totaal niet meer wat ik zelf wil. Ben in de war van zijn gedrag en dubbele signalen, en intussen woedend over zoveel verraad. Man is dan weer zorgzaam en schuldbewust naar mij en op andere momenten emotioneel totaal onbereikbaar. Trouwringen zijn nog om. Ik weet niet meer wat ik er mee aan moet. Ik mis mijn maatje en geliefde, en kan gewoon niet geloven dat dit echt gebeurt. Ik ben intens verdrietig en woest tegelijk. Maar ik krijg het niet voor elkaar om hem eruit te donderen, voel alleen maar pijn.

Ik zou zo graag horen hoe anderen hier naar kijken... Ik wil deze hel uit, maar hoe zonder nog meer schade aan te richten? Wat moet ik hier nou in vredesnaam mee??

UPDATE


moederziel

moederziel

21-12-2016 om 13:06 Topicstarter

Update

Inmiddels dus wegens enorme belangstelling vervolgd met deel 3. Met als update: man heeft inmiddels eigen woning, er is zorgtaakverdeling, nog geen scheiding ingezet en als kers op de taart nu de ontdekking dat man half jaar geleden uitgebreid is onderzocht op soa's. Ok, so far, so good.

Mijn stappen worden nu: financien uitzoeken, mediator zoeken, scheiding inzetten, contact met man minimaliseren en nieuw leven opbouwen. En voor het eerst, voor het eerst doet het geen pijn om dat te schrijven. Alles is dood. Het gevoel voor hem is dood.

Helena

Helena

21-12-2016 om 13:28

Fijn voor je (met uitleg)

Moederziel, eigenlijk is het fijn dat je je nu zo voelt. Want dit is een opening naar iets nieuws, iets nieuws dat nu wél bereikbaar is. Eerst hield je nog vast aan toch weer bij elkaar komen, nu is je gevoel omgeslagen naar boosheid en uit die boosheid kwam vastberadenheid voort om nu echt voor jezelf te kiezen en het dode paard (de relatie met je man) te laten voor wat hij is.
Nu heb je ook weer een bereikbaar doel om voor te vechten. Ik denk dat je de bodem van de put vandaag bereikt hebt en dat de weg vanaf nu alleen nog maar omhoog zal gaan. Met af en toe een stukje naar beneden als de helling glad is, maar je snapt hopelijk de metafoor.
Veel sterkte.

Pennestreek

Pennestreek

21-12-2016 om 14:20

Moest het allemaal even laten bezinken

Ik heb er gewoon geen woorden voor... {{{{moederziel}}}}

Ik ben het wel met Helena eens. Dat het op een rare manier fijn is dat je hierdoor sterk genoeg wordt om door te zetten. Ik zit nog vast in het moeras, ergens, en ik ben daar denk ik nog lang niet uit. En ik word wel een beetje bang van dit soort berichten. Is er in mijn geval ook zoveel dat ik niet weet? Het heeft me wakker gehouden vannacht. Nou ja, dat was het niet alleen, het gaat gewoon sowieso slecht met slapen bij mij. En daardoor op een heleboel andere vlakken ook. Hopelijk kom ik hier snel weer overheen/doorheen.

Jij heel veel sterkte met het regelen van alles. Hou vol, je gaat goed. Ik probeer mezelf een beetje aan jou op te trekken...

Alison

Alison

21-12-2016 om 14:27

Stappen

Ik lees bij je stappen geen SOA onderzoek voor jezelf. Dat zou een prioriteit zijn voor mij.

Iets anders. Deze draden zijn uniek en waardevol. Misschien wil je ze als bestand opslaan zodat je ze zelf hebt? Is maar een ideetje.

Sally MacLennane

Sally MacLennane

21-12-2016 om 15:00

Inderdaad, opslaan

Ik heb destijds, alweer heel lang geleden, ook veel geschreven over het proces maar dat is inmiddels waarschijnlijk aangevreten door de tand des tijds. Heb er wel spijt van, ik had het nog wel eens na willen lezen om te zien hoe ik er toen en nu in stond (en ook, even arrogant gezegd, hoe ver ik ben gegroeid in die jaren).

Victoria

Victoria

21-12-2016 om 15:21

Wat een eikel

Moederziel, wat een eikel. En het is allemaal zo herkenbaar en zo cliché. Mijn ex hetzelfde; ik kwam achter 1 vrouw en het bleken er meerdere te zijn. Hij beweert geen sex te hebben gehad en ik geloof er geen woord meer van.
Vertrouwen komt te voet en gaat te paard. Dat paard is in mijn geval allang uit het zicht gegaloppeerd en bij jou ook, zo te lezen.
Ik wens je heel veel sterkte met het regelen van de scheiding. Het was voor mij echt een opluchting toen dat achter de rug was. Mijn ex zat bij de scheidingsmakelaar te janken als een kind, hij had het zooooo moeilijk. Ik kon dat echt niet meer serieus nemen en zat er gewoon heel droog naar te kijken tot het voorbij was.
Het zakelijk blijven heeft me gered, evenals gewoon iedere dag naar mijn werk gaan. Dat liet me zien dat het leven doorgaat, ook zonder die man van wie ik dacht dat hij een bepaalde persoon was die hij niet bleek te zijn.
Dat betekent niet dat ik geen verdriet heb/had, maar mijn verdriet gaat over het verlies van iets wat er niet bleek te zijn, in ieder geval niet in de laatste 4 jaar van mijn huwelijk en misschien veel langer niet. Ik heb nu het gevoel dat ik met hem was getrouwd, maar hij niet met mij.
Hang in there, moederziel, you can do it!

Victoria

Ja zeg, wat een prachtzin, en zo herkenbaar: ik met hem getrouwd maar hij niet met mij. Dat kan. Je kunt 'voor twee' gewerkt hebben. Moederziel, hoe is het nu?

Tops

Tops

21-12-2016 om 17:00

fijn

Dat is een raar woord, fijn, in deze situatie.
Maar ik ben blij met je afspraak bij de huisarts, blij dat je er achter kwam zodat je ook naar de huisarts kúnt gaan.
Die zal je (laten of zelf laten)testen, dan weet je met een weekje meer.
Ik vind het ook fijn dat zoals Helena zegt, die boosheid je de kracht geeft om door te pakken en je daarmee uit niemandsland kunt vertrekken.
Ik weet het, moeilijk, niet wat je wilt, maar hier hoor je niet (meer) en je verdient meer dan je nu hebt, al was het maar rust.
Een vriendin gaf mij een tip die ik altijd heb herhaald van binnen. Mijn laatste jaren kreeg ik het steeds moeilijker.
Zij zei: ga weg voor je gaat haten of hekelen en wacht niet tot je dat doet, want je hebt de rest van je leven op de ene of andere manier nog met elkaar te maken.
sterkte.

moederziel

moederziel

21-12-2016 om 17:13 Topicstarter

Hoe het nu is?

Het gaat, het gaat. Ik ben de schok wel iets te boven, probeer me zo min mogelijk af te vragen wat de achterliggen feiten zijn. Ik wil het niet weten. Afspraak met de huisarts is gemaakt. In mijn hoofd maakt alles overuren: wat wil ik regelen en op welke termijn? Ik ben gisteren over een zeker punt gekomen, het doet geen zeer meer. Ik heb er geen gevoel meer bij, de pijn is weg.
Wel voelt het nog steeds zo ontzettend nutteloos, zinloos, onnodig. En daar kan ik echt intens verdrietig van worden.

Ik probeer mezelf voor te stellen hoe ik 2017 in ga, als gescheiden vrouw. Moeder van 4, leven voor me. Ik kan er niet echt opgetogen van worden, maar het boezemt me ook geen angst in. Wel mis ik mijn maatje, maar ik weet dat die al langer dan de afgelopen 10 maanden is verdwenen. Foetsie. Geen idee waar-ie is gebleven. Natuurlijk hoop ik soms dat die weer terugkeert, maar ik wil er niet op wachten. Mijn blik is naar voren. Dat doet pijn, maar het moet.

Moederziel

Je leek eerder zo stellig in het "niet officieel kunnen scheiden", ook/vooral financieel niet. Hoe kijk je daar nu tegenaan?

Sally MacLennane

Sally MacLennane

21-12-2016 om 17:27

moederziel

Ik vind dat je er heel realistisch in staat. Het is afschuwelijk dat je er een schokkende ontdekking voor nodig had, maar ik vind het knap hoe je er in staat. Het niet begrijpen wat er met je man is gebeurd, omdat hij eerst anders was, snap ik helemaal.

moederziel

moederziel

21-12-2016 om 17:33 Topicstarter

Financiën

RoosjeRaas, het zal nog steeds erg ingewikkeld worden. Maar inmiddels zijn we weer bijna een half jaar verder en heb ik steeds minder de neiging om het als een gezamenlijk probleem te zien. Man verdient meer en zal meer schulden op zich krijgen + alimentatie. Waar ik dit eerste wilde zien te voorkomen, kan me dat nu niet meer zoveel schelen. Jammer voor hem. Iets met keuzes en consequenties...

Het huis zal ook niet zo snel tegen de juiste prijs worden verkocht, dus er is wat lucht.

moederziel

moederziel

21-12-2016 om 17:35 Topicstarter

Maar intussen kan ik de route al inzetten

Daarmee schep ik ruimte en duidelijkheid voor mezelf. En ik geb heel zwaar behoefte aan onafhankelijkheid. Steeds meer.

moederziel

moederziel

21-12-2016 om 18:31 Topicstarter

In de tussentijd....

Ik ontvang vandaag weer kleine praktische berichten over en weer van man. Ik hou het ultrakort en zakelijk. Hij vervalt steeds in sorry, dankje, wat jij wilt. Op het nederige af. Is nooit zo geweest en dat maakt me nóg achterdochtiger. Vanwaar deze onderdanige houding? Weird.

Sally MacLennane

Sally MacLennane

21-12-2016 om 19:06

moederziel

Hij voelt nattigheid? Als in: hij merkt dat jij verandert en dat maakt hem ongerust? (is ook maar een aanname, hoor)

moederziel

moederziel

21-12-2016 om 19:34 Topicstarter

Aannames

Ja, we analyseren en filosoferen wat af, hier
IK heb hetzelfde gevoel (en dus dezelfde aanname) als jij, Sally. Ook denk ik dat er heel erg veel schuldgevoel meespeelt. Ik vind het steeds frappant dat op dagen dat ik/de kinderen niet in beeld zijn de antwoorden zich beperken tot 1 woord. Maar op de 'papa-dagen', dus als de focus weer naar het gezin gaat, komen de sorry's etc.
Het is me nog steeds een raadsel hoe mensen dat kunnen, zo'n dubbelleven leiden. RoosjeRaas, deed jouw ex dat niet ook? Een dubbelleven? Hoe kickte hij uiteindelijk af daarvan?

moederziel

moederziel

21-12-2016 om 19:35 Topicstarter

Pennestreek, hoe was het vandaag

bij de mediator? wijzer geworden?

Moederziel

Er is niet af te kicken van een dubbel (of drie~vierdubbel. Sorry. Misschien vertel ik later meer) ~leven. Een van de ikwillievernietzowijszijnlessen in mijn leven is: wie begint met liegen kan daar niet meer mee stoppen. Geen leuk verhaal. In je vraag laat je nog altijd zien dat je uitgaat van tijdelijke verstandsverbijstering. Ik vrees dat ik je moet vertellen dat ik nooit enige vorm van inzicht heb gezien. En ik denk dat dubbel leven gewoon doorgaat. Alleen ben ik godzijdank uit die levens gestapt. Hier is het goed, maar tussen ex en mij niet. Zelfs dat wil ik niet meer. Het kan niet, gebaseerd op zo veel leugens. Maak je los!

Sally MacLennane

Sally MacLennane

21-12-2016 om 20:38

RoosjeRaas

Ik begrijp je helemaal.

Stip

Stip

21-12-2016 om 21:58

Niet in het algemeen

Er is niet af te kicken van een dubbel leven..

Geen idee van percentages. Maar het kan wel. Tot het tegendeel bewezen is geloof ik dat het hier goed gaat. Zie ik een man die zijn best doet voor mij en voor ons gezin. Na een jaren- echt jarenlang dubbelleven. Het kan.

Waarmee ik helemaal niet wil zeggen dat dat voor Moederzielman op gaat. Maar het uitsluiten- nee. Stoppen met liegen kan; vraagt enorme wilskracht en lef in mijn ogen want er is veel stukgemaakt. Jee, kan me een tijd herinneren met alleen maar leugens. Verschrikkelijk. Totdat hij besloot; zo wil ik niet zijn- ik wil eerlijk zijn, mezelf kunnen zijn. Liefst met Stip maar als ze dat niet op kan brengen dan zonder Stip. Schoon schip maken kostte hem veel- zichzelf laten zien was niet makkelijk.
Na dat besluit heb ik hem op geen leugen meer kunnen betrappen. Ik zal niet zeggen dat het nooit meer gebeurt- dat vertrouwen ben ik kwijt. Niet alleen in man maar in de mens in het algemeen. Maar ik denk dat het hier nu lukt. In elk geval hebben we nu een fijn, liefdevol leven. Die nare schaduw komt soms even terug- door gebeurtenissen. Maar in gevoel - tussen ons is het weg. Ik kan trots op hem zijn. Dat is jaren weggeweest.

moederziel

moederziel

21-12-2016 om 22:32 Topicstarter

RoosjeRaas en Stip

Wat een mooie antwoorden, veel dank
RoosjeRaas: ja, ik ga eigenlijk nog steeds uit van een tijdelijke toestand - ook al besef ik dat die tijdelijkheid ontzettend langdurend kan zijn. Hoe dan ook ga ik er niet op zitten wachten en ik verbind er ook geen persoonlijke verwachtingen aan. Maar er zijn te veel onlogische en explosieve elementen in mans gedrag om dit op de lange termijn vol te houden. Dan nog kan een derde, vierde en zoveelste dubbelleven erop worden gestapeld, uiteraard. Ook daar zal ik niet op wachten. Maar nieuwsgierig naar het vervolg ben ik wel, dat zeker

Ik heb een heel sterk gevoel dat truus niet de enige truus is. Ik kan het niet hard maken, en toch heb ik dat gevoel. Maakt geen zak uit voor het vervolg, wordt hooguit wat hoger soap-gehalte

Ms. Simone

Ms. Simone

22-12-2016 om 10:12

Soap/slechte film

Dat herken ik wel, dat het bij tijd en wijle lijkt of ik in een soap of slechte film terecht ben gekomen. Cliché heet niet voor niets cliché... Ik kon het me ook zo slecht voorstellen dat iemand (ex) zo in elkaar bleek te steken en zijn prioriteiten zo ergens anders lagen. Ook ik denk dat ik, hoewel ik nu meer weet (of het meer tot me is doorgedrongen) van ex' fratsen dan een paar maanden geleden, dat dat nog maar een fractie is. Ik wíl het ook allemaal niet weten, want dat kan ik helemaal niet aan, maar ik voel me wel genoodzaakt een "risicoanalyse" te maken, voor mijzelf en de kinderen. Dat is lastig balanceren vind ik.

Als het "eenvoudig" een geval was geweest van: een van de partners wordt verliefd op een ander en begint daar (alvast) een relatie mee, daarna moet het huwelijk ontmanteld, dus dat vooral de volgorde (voor jou) "niet klopt". Ddit bedoel ik niet denigrerend, want ook dan is er sprake van al het verdriet, bedrog en verwarring die ik heb gevoeld, maar ik bedoel dat ik herken bij Moederziel (Sally en Roosje) dat je wéét dat er nog veel meer dreigends op de loer ligt.

Ms. Simone

Ms. Simone

22-12-2016 om 10:34

Verschil

Wat wel een van de, voor mij opvallende verschillen is tussen (oa) moederman en "mijn" ex, is dat hij nooit excuses (heeft ge)maakt. Ook weet ik niet of ex wel van mij heeft gehouden, dat heeft hij iig nooit met zoveel woorden gezegd.

moederziel

moederziel

22-12-2016 om 10:47 Topicstarter

Ja, precies Ms. Simone

Dat 'dreigende': niet weten uit welke hoek de klappen nog meer gaan komen. Je idee van een risico-analyse spreekt me aan, ik snap precies wat je bedoelt. Ik ben ook op mijn hoede, en bij de minste twijfel beitel ik een muur om de kinderen en mezelf heen. Zoals bij de goede vriendin, vorige week. Voelde niet goed: hup, tot hier en niet verder.

Het heeft ook positieve kanten. Inmiddels is mijn ongeloof en verbijstering zo groot, dat het losmaken makkelijker is. Dit is zó out of my league. Wil er niks mee te maken hebben. Tegelijk realiseer ik me dat man een stuk verder van het padje is dan ik al vermoedde en zag. Er vallen de laatste 2 dagen heel veel puzzelstukjes op hun plaats. En het einde is nog lang niet in zicht.
Maar ik sta overeind, garandeer mijn eigen welzijn en gezondheid, ga om de kinderen heen staan en ben alert. Kom maar op.

Pennestreek

Pennestreek

22-12-2016 om 11:01

Wijzer geworden, een beetje

Op zich weet ik natuurlijk wel wat er allemaal moet worden geregeld en afgesproken. Maar het voelt zo onwerkelijk om daar te zitten en dat nog eens te horen, en man te zien die aantekeningen zit te maken en er ogenschijnlijk niets bij voelt. Maar hij kan nu eenmaal veel beter rationeel zijn dan ik.

Jullie hebben het hierboven over dubbellevens, ik leef een dubbelleven in mijn binnenste. Ik ben voor de helft nog steeds intens verbonden met man, en voel en merk dat hij dat ook is met mij. Er is zo op het oog niet veel veranderd tussen ons. Maar voor de andere helft ben ik bezig met de scheiding, maar dat voelt niet echt. Daar speel ik een rol, ik doe mee, maar ik ben het niet zelf. Zoiets. Heel raar en gedistantieerd.
Ik weet nog steeds niet hoe ik dat 'echt' moet zien te maken voor mezelf.

Ik merk dat ik enorm veel last heb van de wisselingen, hij wel/niet thuis. Dat speelde gisteren ook mee. Als hij eenmaal thuis is kom ik wel weer tot rust. Zo ook na het bezoek aan de mediator. Daarna 'gewoon' samen aan tafel. Ben toen een beetje ingestort. Ik heb hem weer geprobeerd duidelijk te maken wat dit alles met me doet. Hij heeft me eindelijk gehoord en begrepen, geloof ik. Maar het gekke is, als we het er dan over hebben, op een rustige manier, en als hij mij dan troost en vertelt hoe sterk hij me vindt, dan voel ik weer dat het best kan, samen onder 1 dak. Langzaam afbouwen. Het is op de enorm emotionele momenten (zoals bij de mediator) dat ik het gevoel heb te verdrinken. Dan krijg ik de behoefte om hem weg te duwen, om afstand te nemen. Is hij er weer, dan zakt dat heel snel weg, slaat juist om in behoefte aan hem, zijn aanwezigheid.

Nu man weer 'gewoon' thuis is hoop ik dat die enorme slinger steeds uitblijft. Dan gaat het wel lukken om op deze manier de periode van scheiden door te komen denk ik. Het scheelt toch ook een hoop geld als er niet een huurhuis naast hoeft (even terzijde, het appartement waar hij verbleef kostte ons nauwelijks wat omdat hij bij een kennis in kon wonen).

moederziel

moederziel

22-12-2016 om 11:13 Topicstarter

Dubbelrol en slinger

Pfoeh, Pennenstreek, ik begrijp heel goed wat je bedoelt. Maar ik heb zelf ervaren dat die slinger, zoals jij het zo mooi benoemt, steeds heftiger en pijnlijker wordt. Je zult gaan ervaren dat de momenten die nu nog 'gewoon', vertrouwd en veilig voelen, dat niet zijn. Ze dekken juist de enorme pijn en afstand toe die nu moet worden ingezet. Ja, moet. Dat moet om jezelf je eigen weg op te krijgen. De weg waar je met je man op zit, is een doodlopende weg, dat weet je al. Je maakt het voor jezelf steeds ingewikkelder om daarop mee te gaan.

Je beschrijft het mooi door het een dubbelrol te noemen. Aan de ene kant je gehechtheid aan hem. Je liefde die er nog is. Aan de andere kant je rationele zelf die weet wat er moet gebeuren maar het niet voelt. Nu overheerst de eerste. Langzaamaan zal het tweede gaan overheersen. Ik voel het ook nog niet, dat komt misschien wel nooit en ook mijn liefde is er nog. Dat is van mij, in mij, mag er zijn en blijven. Maar ik dek niets meer toe. Ik maak het moederziel-man niet makkelijker door hem een excuus te geven om de rauwe ellendige werkelijkheid niet in de oge te zien. Hij mag, nee: moet! nu zien wat hij aanricht.

Afstand nemen helpt om uit de dubbelrol te komen. Afstand in de zin van: geen tot weinig contact, fysieke afstand. Hij moet weg uit jouw huis, anders kom je niet uit dat toedekken. En zolang jij toedekt, verschaf je hem een excuus om redelijk pijnloos (voor hem dan) jou zo te blijven behandelen. Maar jij zal er echt stuk aan gaan, neem dat van me aan.

Er bestaat geen scheiden in liefde. Scheiden is rauw, kloterig, ellendig en ontzettend verdrietig. haal die warme deken eraf en geef hem de echte werkelijkheid.

Pennestreek

Pennestreek

22-12-2016 om 11:36

Nu nog even niet

We hebben dat de kinderen beloofd, de feestdagen vieren we samen, al dan niet met anderen erbij voor de afleiding. De kinderen weten ook heel goed dat het 'reservetijd' is.

En over dat niet kunnen scheiden in liefde, man denkt dat scheiden in vriendschap (en wat hij voelt voor mij, daar zit zeker ook nog een vorm van liefde in) wel kan, vanuit hetzelfde huis. Ik weet het niet. Hij kan zaken veel beter scheiden van emoties dan ik. Dus ik kan me van zijn kant goed voorstellen dat het hem wel lukt. En het zorgt natuurlijk voor een bepaalde vorm van rust en stabiliteit, zeker voor de kinderen. We hoeven niet op het feitelijk gescheiden en in twee huizen wonen vooruit te lopen, dat komt vanzelf uiteindelijk. En ik schreef al eerder, het afstand nemen en loskomen komt denk ik ook vanzelf, naarmate we verder komen in het proces.

Het heeft ook voordelen, het vanuit ons gezamenlijke huis te kunnen doen. We hoeven geen aparte afspraken te maken om te praten over hoe we dingen willen regelen. Dus voorlopig blijft het zoals het is. En dat is zwaar, ja. Maar nu apart gaan wonen is ook zwaar. Ik weet niet wat beter is. Hoewel ik het natuurlijk niet zeker weet, heb ik niet het idee dat bij ons dezelfde dingen spelen als bij jou en andere dames hierboven. Man trekt zich niet terug uit het gezin, integendeel, hij is meer betrokken bij kinderen en huishouden dan voorheen. Vergeet ook niet dat hij al bijna een jaar niet meer voltijds thuis is. Hij vindt dat moeilijk, hij mist de kinderen. En zij hem. Dus ik vind het ook om die reden heel moeilijk, zo niet onmogelijk, om hem te vragen te vertrekken. Heb dat gisteren wel weer gedaan. En ik heb eindelijk het gevoel dat hij begrijpt wat deze situatie met mij doet. Voor het eerst zei hij dat we het dan moeten gaan hebben over een oplossing die mij helpt. Dus daar zit wel enige winst. We gaan gewoon met hele kleine stapjes richting loskomen, allebei.

Ms. Simone

Ms. Simone

22-12-2016 om 11:59

Irving's Under Toad

Moederziel, ineens schoot mij "the Under Toad" te binnen, vlot gevolgd door "A Sound Like Someone Trying Not to Make a Sound" uit de boeken van John Irving. Dat gevoel dus.

moederziel

moederziel

22-12-2016 om 12:08 Topicstarter

Uh... Ms. Simone

Help me even met wat uitleg
Ik heb ooit The world according to Garp gelezen, maar da's best lang geleden. Wat bedoel je?

Ms. Simone

Ms. Simone

22-12-2016 om 12:13

Garp ja.

Eerste is idd uit Garp. Een van de kinderen hoort Under Toad ipv. under tow en het gezin stelt zich daarbij een amfibie voor die onder het oppervlak ligt te wachten om toe te slaan. De andere uitdrukking spreekt meer voor zich.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.