Check onze 10 slimme tips om geld te besparen op je volgende gezinsvakantie
Relaties Relaties

Relaties

Hel, deel 3 - vervolg Help, zit muurvast!


Teuntje

Teuntje

15-03-2017 om 10:55

Wake up call

Ergens moet die wake up call toch een keer komen... nee hoor. Zou zomaar kunnen van niet. Ook de uitleg voor jou, zodat jij kunt begrijpen... zou zomaar kunnen van niet. Daarop wachten, het gevoel dat je niet verder kunt zonder dat, werkt verlammend. Ik zou bijna zeggen, zo zonde, hoeft niet, ga door! Maar ik snap heel goed dat het voor jou, vanuit jouw perspectief, nu wel als nodig voelt. En dat is wat telt uiteindelijk.
Ik heb er grenzeloze bewondering voor hoe je dit allemaal doet!

Tops

Tops

15-03-2017 om 10:56

Roosje en ontopic

Waarom? Omdat ik denk: dit begrijpen zou betekenen dat ik dit ook zou kunnen doen? -

Precies hoe ik het van de week nog omschreef tegen iemand. Ik kan het niet begrijpen want dan zou ik hetzelfde zijn en die tekortkoming wil ik niet.

Ontopic: -Duw doorgaans anderen zonder moeite van het podium af -

Ik ben precies omgekeerd, niet dat het er iets toe doet, maar ik laat in het gewone leven iedereen voorgaan, ik hoef dat podium niet zo.
Maar zo halverwege mijn leven was dat genoeg. Ik hoef nog steeds dat podium niet, maar vond wel dat ik het waard was gezien te worden, geliefd te zijn. En daarom ben ik niet naar voren maar opzij gestapt en heb afstand genomen van wat was.
Ik ben nu alleen en speel alle rollen zelf en ben mijn eigen publiek.
Ik had het mezelf nooit vergeven als ik nog langer had gebleven, omdat ik weigerde te geloven dat ik het niet waard was.
Een partner heb ik (nog) niet. Zou ik graag willen, maar dat gebeurt of gebeurt niet.
Het was een zwarte periode en ben er nog steeds niet klaar mee juist omdat het zo ongelofelijk was. En soms ontdek je weer eens wat en dan komt er weer veel boven met hevige lichamelijke reacties.

En toch was het het waard. Mezelf redden is naast het krijgen van kinderen het beste dat ik tot nu toe heb gedaan.

Tops

Tranen in mijn ogen bij: " Mezelf redden is naast het krijgen van kinderen het beste dat ik tot nu toe heb gedaan." Moedig. Herkenbaar. Waar.

moederziel

moederziel

15-03-2017 om 15:07 Topicstarter

Toch weer zwart-wit

Weer even dat risico op afbakenen, terwijl de materie zo vloeibaar is. Niet omdat dit mijn wens is, maar omdat het domweg zo is.

@Charis: waarom denk je dat ik bevestiging nodig heb? De situatie is helder, toch? Daarom zeg ik ook: ik trek nergens conclusies uit, ik bezie alleen. Ik observeer wat er gebeurt. Niets meer en niets minder. Ik accepteer wat dat met mij doet, ik bezie wat man doet en niet doet.
Wat ik dan precies bezie? heel veel tegenstrijdigheid en inconsistentie. Aantrekken - afstoten - opzoeken - vermijden. Concludeer ik daaruit dat mijn man spijt heeft en terug wil naar mij? Ben je bedonderd, nee hoor. Sterker nog: ik ben de gek die de afspraak met de mediator heeft gemaakt. Ik pak door en blijf de lijnen trekken. Terwijl die van man langs vreemde gesplistste delen lopen. Juist dát zag de mediator knap en scherp, in één gesprek. En adviseerde man om naar een coach te gaan.

@Teuntje: dankjewel Ik heb de wakeupcall niet nodig, denk ik, om verder te gaan. Wel om beter te kunnen begrijpen, en misschien wel vooral omdat ik het man toewens om gelukkig te zijn met zijn gezin. Ik zou voor hem wensen dat die wakeupcall komt. Het zat erin, het was er, en het was gewenst.
Je zou bijna vergeten dat dit de realiteit was gedurende zo'n 20 jaar: een fijn, geborgen gezin, met veel humor, relativeringsvermogen en intimiteit. Veel connectie. Tot man zich om wat voor duistere redenen dan ook (en juist die intrigeren mij, zal mijn neiging tot analyse en begrijpen zijn) zich steeds verder uit de veilige haven terugtrok en inmiddels op zee dobbert zonder koers of plan.

Deze week met mijn eigen psych nog over gehad. Over onrijpe persoonlijkheden die emoties splitsen. Minnares en moeder. Nieuwe relatie en gezin. Twee strikt gescheiden werelden. Je moet het maar kunnen. Maar op de lange termijn voorzie ik echt problemen, en ook daarop moet ik voorbereid zijn. Alles, maar dan ook alles wat man doet raakt namelijk ook onze kinderen. En die afsplitsing, dat 'dubbelleven' geeft hén het nare gevoel dat ze niet 100% welkom zijn in man's leven. Dat is heel erg moeilijk voor ze. Ik kan dat relativeren en zie de vlucht erachter, maar zij niet.

dopje

dopje

15-03-2017 om 20:33

de redenen waarom..

Begrijpen of weten wat hem beweegt zal je niet helpen om zelf verder te komen. Elk antwoord roept weer een nieuwe vraag op die beantwoord moet worden. Ik zat ooit in een vergelijkbare positie als jouw man. De relatie duurde niet zo lang als de jouwe maar toch wel minstens de helft ervan en er waren geen kinderen in het spel. Ik bedroog een vreselijk lieve man en raasde een ander leven in. Ik had zelf totaal geen idee waarom, wist alleen dat dit blijkbaar moest. Worstelde ook met de vragen van ex: al mijn antwoorden zouden hem pijn doen. Dus ik antwoordde wel maar nooit echt eerlijk. Om hem niet onnodig te kwetsen. En meestal wist ik zelf toch niet waar ik mee bezig was. Mijn eigen gevoel kon ik lekker doven in het andere leven, daar hoefde ik niet meer aan de pijn te denken die ik veroorzaakte. En dat deed ik dan ook niet.
Jouw situatie is totaal anders en ik ben van mening dat als er kinderen bij betrokken zijn je alles op alles moet zetten en je niet zo te gedragen zoals ik deed. Maar toch snap ik wel wat jouw man doet, ik herken het gevoel. Het heen en weer geslingerd worden. verdoezelen wat voor klootzak je bent. En daarom zou ik je zeer willen aanraden om hem daar te laten zitten en je kostbare energie niet meer besteden aan het zoeken naar het waarom. Het antwoord bestaat niet. Nu niet. Als er al een antwoord is dan zal je die pas vinden als je hier doorheen bent.

moederziel

moederziel

15-03-2017 om 22:04 Topicstarter

Dankje Dopje

Duidelijk verwoord.... als in een soort roes, zo lees ik het.
Maar nu kijk je daar anders op terug. Uiteindelijk kwam toch een keer de ontnuchtering, blijkbaar.

In het begin was ik zo in shock dat ik ervan overtuigd was dat het aan mij lag. Dat heeft maanden geduurd en heeft me echt onderuit gehaald. Ik zat heel diep, had de overtuiging dat ik hem had weggejaagd. Met het zoeken naar verklaringen en het duiden werd me heel langzaam duidelijk dat ik er echt niets aan kon doen. Ik was misschien niet de perfecte echtgenote, maar dat rechtvaardigt niet zijn handelen, het verraad, het bedrog. Ik kon dit niet voorkomen, al was ik perfect geweest, en ook nu heb ik geen invloed op wat er gebeurt.
Antwoorden en duidelijkheid hebben me gebracht waar ik nu ben, en me weer een beetje zelfvertrouwen teruggegeven. Ik denk dat ik mede daarom er zo aan hecht. Het helpt me.

mirreke

mirreke

15-03-2017 om 22:48

Mijn partner

heeft beroepsmatig vaak gesprekken met gescheiden mensen. Velen van hen hebben de vraag die moederziel uit die artikelen aanhaalde: wat was nou eigenlijk het nut van de scheiding? Vrouwen die perse wilden scheiden en die een jaar of vijf zes alleen zijn en zeggen dat het gewoon allemaal de moeite niet was. Die liever de vertrouwdheid van jaren hebben dan het hijgerige zoeken naar een nieuwe partner die nooit meer zo verweven wordt als de gescheiden ex...

Ik kan me wel voorstellen dat het erg frustrerend is als de situatie niet slecht was, en er eigenlijk alleen doorzettingsvermogen en moed nodig was om de klachten te verhelpen, en iemand dan toch 'voor zichzelf kiest'.

Ik heb het ook meegemaakt met een gezin in de klas van oudste, waarbij moeder ineens voor zichzelf koos. Ik zie haar nog zitten en dat roepen: nou kies ik voor mezelf... Hele gezin ondersteboven...

mirreke

mirreke

15-03-2017 om 22:55

Meestal

zijn dat dus de vrouwen, en hebben de mannen gewoon wel een nieuwe partner (vaak jonger) en een nieuw gezin. Apart is dat toch.

Moederziel, wat fijn dat je daarbovenop bent. Nee! Het ligt niet aan jou. Echt niet! Maar ik snap heel goed dat het je onderuit haalt, vooral als je erbij staat en ernaar kijkt, en het gewoon niet kan bevatten. Je rouwt ook om het verlies van het beeld dat je van je man had. Hij is ineens een ander, en ook dat maakt het zo moeilijk. Dat maakt denk ik ook dat het zo verwarrend is als er even wel weer fijn contact is.

Nu weer even tv kijken: verkiezingsuitslagen... Ben blij!

dopje

dopje

15-03-2017 om 22:57

roes

Ja, dat is het misschien een soort roes. Ik kijk er niet echt anders op terug maar ik kon toen niet anders blijkbaar- ik had gewoon geen idee. En nu kan ik terug kijken en weet ik wel wat het veroorzaakt heeft en misschien waarom. Destijds ging het puur op gevoel. En gek genoeg ben ik echt een hondstrouwe persoon. Maar toen was het chaos. Ik kreeg ook veel commentaar van anderen over mijn gedrag en dat men mij zo onvolwassen vond. Dat was eigenlijk alleen maar olie op het vuur.

Maar goed, mijn berichtje voor jou- ik zou je het zo gunnen dat je je focus zou kunnen verleggen naar alleen jouzelf en de kinderen natuurlijk. Zoals anderen ook hier dat zeggen. Omdat ik wéét dat je niks van man gaat krijgen wat je zou kunnen helpen. Eerlijke antwoorden gaat je man je niet geven. Om dat te kunnen doen moet je sterk zijn en dat is hij nu niet.

Mijn (ex)man heeft lang gewacht, antwoorden gevraagd en geprobeerd mij tot zinnen te krijgen. Pas toen hij daarmee stopte schrok ik. Ik wist toen dat ik hem echt kwijt was. En gek genoeg kreeg ik toen ook weer meer interesse en respect voor de keuzes die hij maakte. Dat hij mij duidelijkheid gaf hielp mij ook enorm.

rode krullenbol

rode krullenbol

16-03-2017 om 07:54

@Mirreke

Gisteren heb ik onderweg naar mijn fitnesscentrum op de valreep, bij wijze van verzet, eigenhandig nog wat propagandastickers van Geen Peil verwijderd van lantaarnpalen, waarop de suggestieve, polariserende tekst te lezen stond: "Kies voor jezelf!" De voorlopige verkiezingsuitslag maakt duidelijk dat tamelijk veel kiesgerechtigden daar toch bedenkingen bij hadden ...

Het is op zich goed om voor jezelf op te komen, maar wie is gebaat bij een tot op het individu gefragmenteerde samenleving? Is het niet al veel te lang 'Ieder voor zich, God voor ons allen' geweest? Zo zal menigeen zich hebben afgevraagd.

balans naar rechts

Heeft de reactie van je oudste bijgedragen aan het doorslaan van een wip die niet in balans lag? Als een laatste zetje waar je nog niet aan denken wilde, omdat dat zo definitief leek. Zo van ' hun hoop is jouw hoop' en de constatering dat je de uitslag niet meer naar je toe kan trekken. Duidelijkheid waarop je verder kunt anticiperen?

Dit lijkt mij het moment om zakelijk door te pakken. Ik bedoel daarmee niet het onderste uit de kan, maar wel zodanig dat de schade voor jou en de kinderen zoveel mogelijk beperkt blijven. Je hebt hem ergens zo lang beschermt tegen de gevolgen van zijn keuzes. Nu is het tijd om jezelf te beschermen tegen nog meer pijn.

Forumbeheer Ouders Online

Forumbeheer Ouders Online

16-03-2017 om 09:35

1000

Beste forummers,

We naderen al weer de 1000 postings in dit draadje. Wil iemand binnenkort een nieuw draadje openen als daar nog behoefte naar is?

Met vriendelijke groet,

Forumbeheer Ouders Online

mirreke

mirreke

16-03-2017 om 13:04

Ik ben het deze keer hartstikke met je laatste posting eens!

Voor de goede orde, ik stem geen PVV hoor (ik mag hopen dat dat duidelijk is )

moederziel

moederziel

16-03-2017 om 13:41 Topicstarter

Dopje, nog even

Ik verleg de focus echt naar mezelf, doe althans zoveel mogelijk mijn best
Onze kinderen zijn sowieso de eerste die me voor ogen staan.

Ik ben toch nieuwsgierig naar jouw ervaring: ik kan goed volgen dat je zegt dat er pas wat besef kwam toen je (ex)man stopte met je te willen overtuigen. Wat gebeurde er vervolgens? Hoe verliep jouw proces, wat deed jou uiteindelijk weer in de realiteit landen? En achteraf gezien: wat hield jou in de roes? Gewoon, nieuwsgierigheid.

moederziel

moederziel

16-03-2017 om 13:48 Topicstarter

Nieuw gezin

Dat is niet de opzet van moederzielman, ook niet de verwachting. Hij is er van overtuigd dat hij nooit meer zo gaat settelen met een gezin enzo. Truus heeft ook meerdere (jonge) kinderen en die worden allemaal zorgvuldig buiten hun verhaal gehouden. Dat is duidelijk.

Ik word daar juist heel erg ongemakkelijk van. Het idee dat je 2 levens los naast elkaar kunt leven, maakt me echt diep treurig. Ik word er ook heel erg ongerust van omdat uiteindelijk iedereen hier gaat verliezen, óók truus, óók haar kinderen, óók moederziel(ex)man. En onze kinderen, en ik.
Zo'n idee van 'kiezen voor jezelf', hoe leg je dat als ouder ooit aan je kinderen uit? Zo van oh ja, en toen in dat jaar had papa even geen zin meer om papa te zijn en koos hij voor zichzelf?
Ik kan me er niets bij voorstellen, serieus niet. Het lijkt dan alsof alles ervóór tegen wil en dank was ofoz, maar daar ben je dan toch zelf bij?!?! Als je darain niet voor jezelf wist te kiezen, lukt het je vervolgens ook niet, ben ik bang.

mirreke

mirreke

16-03-2017 om 14:35

Uitleggen

Ik denk dat je het niet kunt uitleggen, en dat hoef je ook helemaal niet.
Je kunt het niet uitleggen, hooguit er zijn voor ze. Je kunt ze opvangen, vragen stellen, en telkens weer proberen ze weerbaar te maken. Voorkom dat ze zich machteloos voelen hierin.

Als ik heel eerlijk was zou ik proberen het zo weinig dramatisch mogelijk voor ze te maken, maar dan wel zo dat ze niet het gevoel krijgen dat ze zich groot hoeven te voelen. Dus wel ruimte voor emoties, maar niet zinken in wanhoop, onvermogen, onbegrip.

Het is (hoe erg ook) niet het eind van de wereld.

Li

Li

16-03-2017 om 14:37

dat laatste

is een waar woord! Maar dat is gelukkig niet jouw probleem. Jij hebt dit niet gedaan, jij dealt alleen met de consequenties. Iemand kan ook doodgaan en dan moet je ook met de consequenties dealen. Dealen met consequenties van iets dat je niet wilde is rot, maar minder erg dan te moeten denken "ik heb iets moois / belangrijks verziekt".

Bijna iedereen heeft wel eens zoiets van "help, wat ben ik begonnen, kunnen die kinderen en/of partner even weg?" Maar gelukkig komen de meesten van ons weer razendsnel bij zinnen. Sommigen helaas niet...niks aan te doen. Man, Truus en haar kinderen zijn jouw probleem niet.

moederziel

moederziel

17-03-2017 om 09:24 Topicstarter

Nieuw draadje

Lieve allemaal, zoveel reacties, zoveel inzichten, ik ben er vaak beduusd van. Soms zit ik in de trein en bedenk me dat die ene vrouw daar verderop misschien wel de goede raadgever hier op het forum is
Het is hartverwarmend hoe jullie me steunen, tegengas geven, zorgzaam zijn en me af en toe een gepaste schop onder m'n achterwerk geven. Dankjulliewel.

Ik ga graag met jullie verder in een nieuw draadje, Hel deel 4 alweer

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.