Hel, deel 5 - het houdt ook niet op

Juist jij M. Lavell

trekt in dit draadje enorme conclusies over wat waar is of niet waar kan zijn.

Maar ik deel jouw conclusie dat Moederziel een advocaat zou moeten hebben die haar helpt zo gauw mogelijk uit dit moeras te komen. Maar het zou zomaar kunnen dat ze die al heeft.

Aagje

Nou nee

'Blijkbaar is de wereld verdeeld in zij die niet weten hoe dat moet, goed scheiden, en zij die dat wel weten.' Nou nee, ik geef antwoord op een vraag. We kunnen ook politiek correct blijven: niemand weet het, iedereen moet dat voor zichzelf bepalen, je kunt er niets over zeggen etc.
Maar er is wel iets over te zeggen. En er zijn wel wijzen van denken en doen en systematieken (dus niet persoonlijk) waarop het mis kan gaan. Of vinden jullie dat het goed gaat met Moederziel als je haar startbericht leest, anderhalf jaar na het begin van het hele proces?
Je kunt ook het verhaal van een vader die in een vrijwel identieke situatie heeft gezeten 'is er nog "hoop"of gewoon accepteren?' Tussen het eerste bericht en het laatste zit 1 jaar. En een wereld van verschil. Ja, dan kun je daarover gaan nadenken: wat maakt dat het bij de een zo uitpakt en bij de ander anders. De financiële problemen zijn evident en dat maakt veel verschil. Maar dat is niet het enige.
Mag je daarover nadenken? Mag je daar iets bij observeren, mag je daar lijnen in zien, mag je dat benoemen (zwijg Tsjor!) en mag je mensen die zo verdwaald raken in hun eigen gedachten en gedragingen, dat ze meer kapot maken dan ze lief is daarop wijzen? En als het patroon zich blijft herhalen, dan nogmaals probren, en nogmaals. Niet omdat er maar één manier is om het goed te doen, maar omdat er zoveel manieren zijn om het slecht te doen. Slecht voor jezelf. En voor de kinderen.

Tsjor

Open deur

'Verbeeld je niets. We kunnen het niet voor een ander doen.' Open deur.

Tsjor

Moeite

Moederziel, ik heb, net als jij, een scheiding achter de rug waar ik niet voor heb gekozen. En natuurlijk ga je ook nooit begrijpen waar het allemaal goed voor is geweest, dat lijkt me duidelijk. Ik heb echter heel veel moeite met jouw woorden:

"Een scheiding is een afschuwelijke gebeurtenis voor man, vrouw, kinderen. Een drama, en in ons geval ook: een (nieuw) trauma, voor allemaal. Oók voor exMM. Hij denkt het goede te doen, maar ik zie iets heel anders. Ik zie een man die zichzelf naar de klote helpt. Niet vanwege truus (die blijft toch eerder een symptoom dan de kwaal), maar omdat hij financieel en emotioneel een lawine in gang heeft gezet die niet te stoppen is." En: "Een nieuwe liefde (als het liefde is) rechtvaardigt niet de destructie van 5 anderen."

Ja, een scheiding is ronduit kut, excusez-le-mot. Maar het is m.i. geen trauma. Ik vind dat jij jouw gevoelens projecteert op je kinderen en je ex-man. Je hebt het over de destructie van 5 personen die achterblijven. Ik vind dat je hier veel te zware termen gebruikt die niet in verhouding staan tot wat er gaande is. En die financiële situatie hebben jullie samen gecreëerd en daar ben je medeverantwoordelijk voor.

Ik spreek vanuit mijn werksituatie geregeld vluchtelingen uit bijvoorbeeld Eritrea. Die zijn vaak meerdere jaren onderweg naar 'het Westen' en worden onderweg gevangen genomen, gemarteld, verkracht, als schandknaap gebruikt, etc. Die hebben een trauma. En dan hebben ze vaak al hun familie achtergelaten en zijn hier eenzaam in een vreemd land.
Dit om even in perspectief te zetten wat er gebeurt. Misschien vind jij dit appels met peren vergelijken, maar de termen trauma en destructie in de mond nemen, vind ik gewoon niet passend. En dan druk ik me eufemistisch uit.

Victoria

Dank je. Dit is zeker relevant. Hoe pijnlijk het ook allemaal is, scheiden hoort bij het gewone leven. Financiële problemen ook. Ik snap de emoties en de bijbehorende woordkeuze van Moederziel heel goed, maar het herhaaldelijk gebruik van dit soort zware termen, helpt niet om zaken goed in perspectief te zien en het helpt ook niet om verstandig te handelen.

Een psychiater zei eens tegen mij: veel problemen zijn oplossingen die niet meer werken. De boosheid en strikte grensbewaking was nodig om een einde te maken aan een langdurig ongezonde situatie, waarbij ex nog in huis woonde. Nu die situatie beëindigd is, is dit gedrag en deze emotie niet meer passend en belangrijker, niet meer helpend.

Natuurlijk is Moederziel een mens en daarbij ook nog moeder. De emoties zijn echt invoelbaar en te begrijpen. Maar hoe zwaarder de woorden, des te moeilijker het wordt om te accepteren, de rust te vinden en door te gaan.

Wentelen in je verdriet noemde Mirjam Lavell het. Zelf zie ik het meer als houvast zoeken aan je pijn en verdriet. Ik heb ook eens een heftig en pijnlijk relatie-einde meegemaakt in de tijd dat mijn moeder net was overleden. Het heeft mij 2 à 3 jaar gekost om tot het inzicht te komen dat ik de pijn en het verdriet niet hoefde te behouden. Ik ontdekte dat ik eraan gehecht was geraakt. Ik was toen 23 en er waren geen kinderen, maar ik raakte wel vrienden kwijt en verloor er bijna mijn nieuwe grote liefde (mijn huidige man) door.

Moederziel zou deze fout niet moeten maken, vooral niet omdat er kinderen in het spel zijn.

Moederziel

Onze berichten kruisten elkaar.
Nee het is geen wedstrijd en een suïcidepoging is heel serieus te nemen ellende. Ik hoop van harte dat het wat beter gaat met je kind.
Ik hoop gewoon erg dat je minder lang in je eigen verhaal blijft geloven als ik destijds. Niet omdat het verhaal niet waar zou zijn, maar omdat het je niet verder helpt.
Sterkte.

Moederziel, laat die persoonlijke informatie verwijderen

Je kunt mailen naar forumbeheer met de vraag of ze bepaalde info willen verwijderen.
Lijkt me wel zo verstandig.

Moederziel

een tijd geleden gaven we het advise van LOSLATEN gewoon niet reageren op MLavell, gewoon niet. Je laat je steeds weer uit je tent lokken door haar.

Zonder enig cynisme

Mocht het zijn dat de bank onverhoeds en plotseling je huis 'onder je kont vandaan' verkoopt en je echt nergens enig onderdak kunt vinden, ik heb twee kamers vrij op dit moment. En dat zeg ik zonder enig cynisme. Het zou de bodem van de put zijn als je er gebruik van moet maken. Maar daarna kan het alleen maar beter gaan. Je staat dan in elk geval niet op straat. Het zou veel andere problemen met zich meebrengen, maar daar kan dan weer aan gewerkt worden.

Tsjor

een droom

'als exMM niet op de vlucht was geslagen, hadden we de problemen het hoofd kunnen bieden. Alle problemen: financieel, de kwetsbaarheid van kind, onze eigen sores van vroeger en nu. Het was zwaar, maar we waten eruit aan het klimmen.' Ik denk dat dat een droombeeld is geweest, waar je je aan vastgeklampt hebt. Het zou echt een droomprins zijn als hij samen met jou al die problemen uit verleden, heden en toekomst had kunnen oplossen.
Je droomt van de oplossing, maar ik denk dat je voorbij bent gegaan aan het zware weer waar jullie in zaten en wat dat voor de realiteit van de dag voor gevolgen had.
het doet mij een beetje denken aan het beeld van mijn zus, die een huis volledig aan het afbreken was, maar niet de eruit geslagen achtermuur, de buis waar ooit een wc stond, de gordijnen waar ooit muren stonden etc. zag, maar het droomhuis wat het ooit zou worden; alleen werd het dat nooit. Ze leefde niet in de reële troep, maar in haar droom.

Tsjor

Vrienden en vijanden

Ik vind het niet fair wanneer de ondersteuning op dit forum wordt neergezet als 'je vrienden zijn in wezen je vijanden' wanneer ze je hoop op herstel van de relatie toewensen en dit uitdragen.

In het begin hebben mensen uit eigen positieve ervaring, gereageerd. Het kan dus wel, alleen gaat dat soms heel langzaam voor je allebei dezelfde richting op kijken. Ook deze mensen hebben getwijfeld of het in hun situatie wel haalbaar was. Als het je zelf wel lukt om je man tot inzicht te krijgen, waarom zou dit bij een ander dan onmogelijk zijn.

Ik zie dat niet als dromen maar als een doel voor ogen hebben. Als het doel op een gegeven moment niet te behalen is, vraagt dat een verandering van doel. En daar is Moederziel nu mee bezig.

Flanagan

'Ik vind het niet fair wanneer de ondersteuning op dit forum wordt neergezet als 'je vrienden zijn in wezen je vijanden' wanneer ze je hoop op herstel van de relatie toewensen en dit uitdragen.'
Je koppelt hier twee dingen aan elkaar, die in een volstrekt andere context stonden.
Dromen slaat o.a. op een duur huis kopen en denken dat het later meer zal opbrengen, geld beleggen en denken dat het geld zal opleveren etc. Veel mensen deden dat zo rond het millenium, dus het is niet vreemd. De situatie verandert drastisch als de bankencrisis uitbreekt.

Tsjor

Medeverantwoordelijk

Het 'medeverantwoordelijk' slaat dan ook niet zozeer op de vrije val als wel op het beklimmen van de hoge berg. Zonder voldoende vangnet voor het geval dat.... nou ja, overlijden, scheiding, werkloosheid etc.
Daarom klinkt dit ook niet helemaal fair: 'De volgende stap voor mij is nu om zsm de vrije val aan exMM te laten en mezelf en de kinderen te redden.' Dat is je 'straf' voor het feit dat hij de relatie heeft beëindigd. Maar fair zou zijn als ieder de helft van de ellende op zich neemt en vervolgens binnen de eigen mogelijkheden zoekt naar oplossingen.

Tsjor

Tsjot ( ot)

#506
'Wat betreft mediation: ik zie hier teveel verhalen langs komen, waarbij zo'n traject tot vreemde, onhoudbare afspraken leidt, tot langdurige emotionele processen, die uiteindelijk meer schade opleveren dan dat ze goed doen. Zeker als het mediators zijn die weinig verstand hebben van familierecht en jurisprudentie. Het doel van mediation moet niet zijn dat partners goed met elkaar kunnen communiceren en samen goede afspraken maken over de kinderen. Ik heb het al eerder gezegd: dat is het beeld van een goed huwelijk! Zo'n beeld moet je niet als ideaal hanteren bij een echtscheiding.'

Tsjor, de zin ' ik zie teveel verhalen langskomen... die uiteindelijk meer schade opleveren' , was inderdaad tegen het verkeerde been. En over de risico's van de aanschaf van het huis, blijft het gissen. Je kan niet iedereen over één kam scheren. Misschien zie je eventueel beroepsmatig overeenkomsten, maar dat is niet voldoende om de overeenkomst ook op moederziel te plakken.

Moederziel, sterkte met de beslissingen. Ik hoop ook dat je een gedegen advocaat in de arm hebt kunnen nemen.

verantwoordelijkheid

Ik snap je echt niet, Moederziel.
Oké, hij heeft je schofterig verlaten. Ik zou ook woedend zijn geweest.
Maar dat kun je hem toch niet na blijven dragen? Nuja, in je hart misschien wel, maar in het dagdagelijkse leven toch niet meer?
Dat bedoel ik met samen ouderen, voor je kinderen moet je de oorzaak vd scheiding nu toch los gaan laten en er het beste van maken.
Het beste voor iedereen, dus. En vergeet niet dat als hij valt dat écht wel zijn weerslag heeft op jullie kinderen.

(Dat betekent uiteraard niet dat jij mede verantwoordelijk bent voor zijn deel nu.)

Moederziel

Het is ook bizar om mee te maken hoe iemand met wie je je zo verbonden hebt gevoeld, zich zo totaal anders gaat gedragen en geen enkele verantwoordelijkheid meer neemt voor de gezamenlijke situatie.
En inderdaad, jullie zouden niet in deze situatie zitten als je man gewoon bij je was gebleven. Misschien nog steeds in de problemen, maar niet zoals nu. Allemaal waar. En allemaal pijnlijk.
De hel heeft geen uitgang. Het houdt nooit op, schrijf je. En ik bedoel niet om je op je woorden te vangen, maar het helpt volgens mij niet om de situatie zo te definiëren.
En nee, ik denk helemaal niet dat je medelijden probeert op te wekken, maar je zou jezelf helpen door de situatie minder te zien als een hel waarin je door toedoen van ex-MM bent beland en meer als een periode in je leven waarin je een aantal zware problemen het hoofd moet bieden om eruit te komen.
In het eerste scenario is het bosje bloemen op je verjaardag een extra klap in je gezicht. In het tweede scenario is het bosje bloemen iets wat je verbaasd aan kunt nemen en terzijde kunt schuiven. Je bent immers met belangrijke zaken bezig.
Juist omdat jij in dit 'verhaal' moet leven, elke dag, kan het helpen om dingen anders te gaan benoemen en anders te gaan zien. Waarmee ik niet wil zeggen dat je het nu niet goed zou doen en bovendien, je moet je eigen pad bewandelen. Maar ik herken in jouw verhaal teksten waarvan ik zelf achteraf heb betreurd, dat ze veel te lang in mijn hoofd hebben rondgezongen en veel te lang mijn zicht op betere tijden hebben vertroebeld.

Dan weer dit en dan weer dat

Uit #523 "M Lavell. Je bent een slechte lezer en dat komt omdat je je mening al klaar hebt.
'Het kan nu eenmaal niet waar zijn dat je een hypotheekachterstand oploopt van 1000 euro in de maand terwijl je wel gewoon aan je verplichtingen voldoet (is maar een voorbeeld).'
Dat heb ik niet geschreven. "

Dat heb je wel Moederziel. Uit #399 "De feiten nog maar eens kort: sinds een jaar komen we iedere maand een bedrag van iets meer dan 1000 euro tekort om de verplichtingen te betalen. Oorzaak? Huur van een appartment en voeren 2e huishouden naast bestaande. Gevolg is dat er een hypotheekachterstand is ontstaan - "

En nogmaals, het is maar een voorbeeld.

Moederziel "Maar ik ben het beu om me te moeten verdedigen. Ik geef al veel meer informatie dan me lief is. Ik wilde hier niets schrijven over de situatie rond mijn kind. Ik wilde hier ook niets schrijven over mijn eigen behandelingen of diagnose."
Toch ben jij het zelf die steeds met details op de proppen komt. Steeds andere. Steeds ingewikkelder. Steeds groter en steeds uitzonderlijker. Kennelijk denk je dat je geloofwaardigheid of ernstigheid toeneemt met het noemen van dit soort details.

Je bent dit draadje al op die manier gestart met de (nieuw gevonden) seksuele voorkeuren van je ex. Het gedraagt zich als motief in je verhaal om ons te laten weten hoe erg je situatie is. Alsof de bedavonturen van je ex daar ook maar enige rol in zouden kunnen spelen.

Het zou beter zijn als je je tot de kern zou houden.

Moederziel "Ik kan talloze fragmenten terughalen waaruit blijkt dat je vooringenomen bent,"
Dat kun je niet. Deze zin is wel een samenvatting van de klachten die eerder zijn geuit over de bijdragen van tsjor. Misschien denk je dat het herhalen van dat verwijt voldoende is om die anderen het eens over mij te laten hebben.

"Ja, er is een advocaat en ja, ik ben zorgvuldig alle zaken aan het afhandelen. Dank voor alle adviezen. Ik ga me nu even niet meer verdedigen."
En dan nu weer een sussende zin alsof er eigenlijk helemaal niks aan de hand is.
Ook goed. Wat jij wil.
Ik ben benieuwd hoe de situatie over zes maanden zal zijn.
Geen steek verder vermoed ik.

Anderhalf jaar

Ik snap de woede en de pijn van Moederziel. Wat haar is overkomen is vreselijk. Maar wat ik niet snap is al anderhalf jaar deze ellende zonder enige vooruitgang te boeken, zonder duidelijkheid te scheppen. ExMZ is absoluuut de oorzaak van alle ellende, maar de hele afwikkeling ervan is mede ook de verantwoordelijk van Moederziel. In haar ogen laat haar man haar op alle punten in de steek; als man, als vader en als lid van het gezin. Echter, vervolgens gebeurt er helemaal niks bij Moederziel. Natuurlijk is het zwaar met alle verdriet en de dagelijkse beslommeringen, maar ze is nog geen stap verder ten opzichte van anderhalf jaar geleden. Verlamt zegt ze zelf. En de kinderen zakken dus weg in een moeras met een afwezige en onbegrijpelijke vader en een besluiteloze moeder. En de financiële afgrond is heel nabij. Moederziel had helemaal geen tijd om anderhalf jaar tijd verlamd te zijn, in ieder geval niet in zakelijk opzicht. En na anderhalf jaar zijn we 5 draadjes verder en is er nog steeds een impasse en is ze nog steeds met hem getrouwd.
Nog steeds schrijf je dat man niet de man is zoals je hem kent, dat hij nog de weg kwijt is, dat hij ondanks zijn eigen keuze niet gelukkig is met Truus. Maar misschien is hij dat wel. Misschien is hij hartstikke blij in zijn SM kelder. Oftewel, hij maakt die keuze en jij moet die respecteren, hoe onrechtvaardig, gemeen en klote dat ook mag zijn. Time to move on en de pagina om te slaan en je eigen leven te beginnen.

Apekool

Als het al waar is moederziel dat die afspraak in het ouderschapsplan is beland, dan hebben zowel mediator als ex zich daar schouderophalend bij neergelegd om zich er inderdaad vervolgens geen donder van aan te trekken.

Afspraken over wanneer de kinderen voor het eerst Truus te zien krijgen horen helemaal niet in het ouderschapsplan.
Fijn trouwens voor jongste dat het ijs doorbroken is.
Dat is vooruitgang.
Nu de anderen nog.