Hel, deel 5 - het houdt ook niet op
Ik heb lang getwijfeld of ik weer zou posten hier, maar doe het toch. Omdat ik behoefte heb om mijn hart te luchten, advies te krijgen, bijgestuurd, getroost. Alles eigenlijk.
Korte samenvatting van het voorgaande: lees 'Help, zit muurvast! ik wil deze hel uit!' en Hel, deel 2, 3 en 4. Pfffff... 1,5 jaar terug spat warm gezin uit elkaar, kinderen en ik in shock, moederzielman stort zich in nieuwe relatie met affairepartner. Financiën zijn een groot probleem, en worden problematischer door het voeren van 2 huishoudens. Moederzielman spreekt zichzelf vaak tegen, lijkt danweer rustig en overwogen, danweer in paniek. Veel woede, ook naar de kinderen die in de 1,5 jaar steeds meer afstand nemen van onvoorspelbare vader. 2 kinderen volgen therapie, 1 intensief vanwege depressie afgelopen winter. Ik ben al 1,5 jaar puin aan het ruimen en proberen niet om te vallen.
Hoe is het nu? Nou, niet goed. Na een rustiger periode waarin de echtscheiding werd ingezet en ik (ondanks dat ik nog steeds geen klap begrijp van wat er gebeurt) mezelf weer een béétje terugvond, zijn we nu een nare stroomversnelling in gegaan. En wat voor een.
Ik ben erachter dat moederzielman (MM) op z'n zachtst gezegd niet helemaal de waarheid vertelt. Hij is zijn baan kwijt, maar 'vergat' tegen mij te zeggen dat hij daar zelf akkoord mee is gegaan. De schulden lopen intussen snel op, inkomsten uit klusjes meldt hij niet bij mij (heb ik door toeval ontdekt). Intussen vertraagt hij nu de aanvraag van de scheiding, wil zich niet uitschrijven op het gezamenlijke adres, schuift alle verplichtingen tav betalingen voor zich uit. Ik wil juist vaart maken. Binnenkort valt zijn inkomen weg en komen er heel snel achter dat er nog veel meer schulden bij komen. En zolang we niet zijn gescheiden, zijn die schulden ook van mij.
En er is meer. Ik weet (hoe kan ik niet hier zeggen) dat MM al vanaf het begin van zijn nieuwe relatie met truus de wereld van bdsm aan het ontdekken is. Een thema dat in ons huwelijk niet speelde, en ook nooit door hem is aangekaart. Ik ben zeer openminded, maar heb hier heel erg veel moeite mee. Enerzijds omdat we nog steeds getrouwd zijn en hij echt geen enkele aanstalten maakt om dat te veranderen (woont wel al 1 jaar elders). Anderzijds omdat we in de 1,5 jaar van deze hel steeds verder in de zeer problematische schulden zijn gekomen en MM dus doodleuk sm-workshops afstruint in plaats van zijn verantwoordelijkheid te nemen en de zaken voor 4 kinderen en mij mee te helpen regelen. Het maakt me misselijk, letterlijk.
Ik ben er inmiddels zo klaar mee. Het is te veel, te lang. Ik heb geen enkel vertrouwen meer in deze man. Niets lijkt meer echt, ook het verleden was misschien wel een grote leugen. 3 gezinsleden zijn in therapie, maar hij gaat als een olifant door de porseleinkast. Het is zo moeilijk om je daarvoor af te schermen. Ik weet het gewoon niet meer.
Tsja
Je bent nog dommer dan ik dacht, Miriam. Maar je schijnt er genoegen in te scheppen om zo kwetsend mogelijk te zijn. Om je vervolgens te verschuilen achter de kinderen. Onze kinderen waar jij gelukkig niets van afweet.
Het ijs doorbroken? Nee. Een nieuwe kras in het vertrouwen van de kinderen omdat ze voor het blok worden gezet. Als jij dat vooruitgang vindt, begrijp je niets van wat dit voor onze kinderen betekent. Ik ben inmiddels alweer een paar moeilijke gesprekken verder.
Maar weet je, ik vind het zonde om mijn energie te stoppen in het sferen van jouw kwetsende gezwets. Ik zou zeggen: start je eigen draadje. Of durf je alleen te hakken op anderen?
Blijven hangen
Maar moederziel, je blijft toch ook hangen? Kijk nou eens naar eigen laatste post. Hij wil verder en wil dat een van de kinderen Truus leert kennen. Jij hebt het nog over een convenant (dat nooit in werking is gesteld) en over vertrouwen dat weer is geschonden. En hoe je je man zover gaat krijgen dat hij zich aan zijn afspraken houdt. Nou heel simpel, niet. Dat gaat niet lukken. En dat vertrouwen is toch al onrepareerbaar geschonden, dus wat verwacht je op dat punt?
Dus i.p.v. boos te zijn vraag je aan je kind wat hij/zij van Truus vond en probeer jij je eigen leven op de rails te krijgen.
En in convenant of scheidingspapieren alleen maar zakelijke afspraken die afdwingbaar zijn, geen vage emotionele punten die je niet kan controleren. Zoals Tsjor al eerder aangaf. Echt, ik vind haar bijdragen heel zinvol.
Waardevol
Ja, blijkbaar. Gek he, dat ik nog steeds denk dat je als ouders ondanks het einde van je relatie nog afspraken kunt maken. En dat die ook staan omdat je nog geen maand geleden beiden duidelijk ten overstaan van de mediator aangeeft daar waarde aan te hechten. Ik ben niet boos over de kennismaking, ik ben boos over het alweer liegen en niet aan afspraken houden. En kind van 8 heeft niets te kiezen.
RoosjeRaas zegt het steeds: kijk naar de daden, niet naar de woorden. Ze heeft gelijk. Woorden zijn niets. En gelet op de daden van exMM stekt zowel ouderschap als nahuwelijk geen reet voor. Daar hoef ik me dus niet meer druk over te maken. Belangrijk wordt nu vooral dat hij op tijd betaalt. Samen ouders zijn kan alleen als je dat ook samen oppakt en afstemt. Helaas...
Kras
En wat nou kras op zijn ziel. Hij heeft Truus nu na anderhalf jaar ontmoet. Loopt hij daar echt een kras van op, zo erg is dat toch niet? Hij weet toch ook van het bestaan van Truus af? Of het “toevallig” was of niet, wanneer had het dan wel van je gemogen???
Moederziel
Nee je bent gescheiden en dus ook niet meer samen ouders. Jij bent de moeder van jullie kinderen en hij vader van jullie kinderen. En of jullie nog een gezamenlijke rol kunnenspelen zal de toekomst moeten blijken. Sommige gescheiden ouders kunnen het, maar heel Veel niet.
Hij moet samen met de kinderen een nieuwe invulling geven aan zijn rol en daar speel jij geen partij meer in, hoe graag je dat ook gezamenlijk zou willen doen. Dat is niet meer.
als hij op tijd betaald
eh, hij heeft straks geen inkomen, dus er is ook nog een kans dat jij aan hem moet gaan betalen.
Best kans dat hij zich ook daar niet aan gaat houden, deze periode is een behoorlijk voorspellende periode want hij houdt zich toch niet aan afspraken.
Wat KitKat al aangeeft alleen nog afdwingbare afspraken maken en verder niets meer van hem verwachten.
En stop met MLavell voeden door op haar te reageren, als je dat bij iedereen doet snap ik wel waarom het zo lang kan duren. Dit is een goede oefening in loslaten.
Hij doet waar hij zelf zin in heeft en houdt zich niet aan afspraken. Dit is de eerste keer niet en zal zeker de laatste niet zijn. Geen fijn vooruitzicht.
Moederziel, hoe zie jij het voor je als je klaar bent met dat gat in de muur? Als je eruit bent met je kinderen onder je vleugels?
Overigens vind ik 1,5 jaar niet lang voor je eigen rouwproces. Echt, dat mag er zijn. Maar het kost zoveel energie om te strijden tegen iets wat al is gebeurd. Het helpt je niet.
Boos zijn
Wat tric zegt klopt. Ik ben zelf gelukkig miet gescheiden, maar heb heus wel dingen meegemaakt. Wat ik heb geleerd is dat je boos mag worden maar dat het ontzettend veel negatieve energie kost. En dat je eigenlijk vooral je moet richten op zaken waar je invloed op kan uitoefenen. Boos blijven op zaken waar je geen macht over hebt is een energydrain.
duit
Ik doe ook weer eens een duit in het zakje. Weet je hoe ik het zie (maar misschien zit ik helemaal fout) Je ex is bezig met verder gaan. Met Truus. Hij wil Truus deel uit laten maken van zijn vriendenkring en familieleven. Hij neemt haar mee naar een feestje, wil haar introduceren. Hij weet dat jij ook komt. Hij wil jou sparen, hij vertelt een van de kinderen wat hij gaat doen, in de hoop dat kind het jou vertelt. Jij kunt dan de keuze maken of je wel of niet komt. Want ja, je zult haar een keer moeten ontmoeten en misschien vind je het zo wel fijn, even handje schudden en dan met anderen verder praten. Maar misschien ook niet. Dan blijf je thuis. Maar je zult haar toch een keer ontmoeten.
Ook vindt hij fijn als jullie kinderen Truus ontmoeten. Aangezien dat ook niet erg opschiet, doet hij het op deze zogenaamd toevallige manier.
Misschien een beetje sneaky om het zo te doen maar ja, hij wil ook verder. Met Truus.
Wauw Moederziel
Wat doe je agressief.
Op dit moment maak jij op mij toch echt de meest verwoestende indruk. (mbt de kinderen)
Alles wat je doet lijkt in het teken van vechtscheiding te staan.
Je ex doet misschien een hoop verkeerd, maar mijn indruk van hem is dat hij zich juist in allerlei bochten wringt om dat te voorkomen.
En nee, niets verwoestender voor kinderen dan een vechtscheiding. Daar Steven je op af. Stop ermee.
Verwarrende titel
Opeens was mijn bericht geplaatst met titel 7. Betekent verder niets.
Vechtscheiding
Alles wat je doet lijkt in het teken van vechtscheiding te staan.
Ik ben echt klaar hier. Ik ga me de komende tijd concentreren op mijn vechtscheiding 
moederziel...
Echt, je moet bepaalde reacties naast je neer leggen.
Er zijn hier een aantal reageerders die lijken er op uit te zijn om te kwetsen. je stelt je kwetsbaar op en je wordt er op gepakt. Zo jammer dit.
Ja (Met bericht van forumbeheer)
Bericht verwijderd door Forumbeheer vanwege onnodig kwetsend en grof. Dit soort teksten willen wij niet op dit forum. En dan ook nog anoniem zoiets plaatsen kan echt niet.
Truus ontmoeten en verwerking
Je leest hier op het forum over vaders die elke maand een andere vriendin hebben en die dan meteen voorstellen aan de kinderen. Dat is schadelijk. Een vriendin die er al bijna 2 jaar is aan de kinderen voorstellen, dat is zelfs behoorlijk laat. Dat kun jij minder leuk vinden, maar schadelijk is dat nauwelijks te noemen (en al helemaal niet voor "de kinderen" #542, de anderen waren er niet bij). Jongste wist allang van haar bestaan. Nogmaals, je kunt er je eigen gedachten over hebben, daar heb je alle recht op, maar dit valt gewoon niet in afspraken te vatten. Ik heb met mijn ex afgesproken (mondeling, niet in convenant) dat we een nieuwe liefde pas aan de kinderen voorstellen als er sprake is van een vaste, stabiele relatie, dat was zijn eigen voorstel. Daar heeft hij zich zelf ook niet aan gehouden. Ik kan niet meer doen dan dat jammer vinden en verder gaan. Echt moederziel, richt je op iets anders, op de scheiding, want dit is geen nuttige woede.
Ik heb het eerder gezegd en ik blijf erbij: het verwerken van een scheiding doe je NA de scheiding en kost gemiddeld 2 a 3 jaar. Jij lijkt (of leek) dat vooraf te willen doen. Dat brengt onnodige problemen met zich mee. Dit is de tijd om zakelijk te zijn. Dus druk die scheiding nu door (daar ben je mee bezig, goed zo) en bewaar het emotionele stuk voor daarna. Sterkte meid!
Afspraken voor gescheiden mensen
'Weg samen overeengekomen afspraken in het ouderschapsplan. We waren het bij de mediator roerend eens dat een kennismaking van kind(eren) met nieuwe partner vooraf samen zou worden afgestemd of besproken.'
Dat bedoelde ik met wat ik eerder zei: dergelijke afspraken zijn goed om na de scheiding het gevecht voort te zetten, nu onder het motto: je houdt je niet aan de afspraken. Want dat is de kern van de boosheid van Moederziel: je houdt je niet aan de afspraken.
Je hebt zelf eerder al aangegeven dat jullie het niet eens zijn over de wijze waarop die afspraak geëffectueerd zou moeten worden. Hij wilde de kinderen kennis laten maken met Truus (ze moeten het er maar mee doen, ze moeten er maar aan wennen), jij wilde dat jij Truus eerder zou ontmoeten (terwijl voor iedereen duidelijk is dat het geen neutrale kennismaking is, je bent heel boos op haar, hebt alle ellende uit je leven op haar en exMM geprojecteerd).
En ja, de kinderen zijn daarvan de dupe, ze krijgen de woede over zich heen over het 'houden aan afspraken'. En de kans om een relatie op te bouwen met hun vader wordt beperkt (eerst moet het door de voorwaarden van Moederziel heen).
Het lijkt me duidelijk: alle afspraken in een convenant die uitgaan van 'samen' moeten eruit: er is geen samen meer na de scheiding. Een afspraak die gebaseerd is op een scheiding is: kennis maken met een eventueel nieuwe partner is de verantwoordelijkheid van degene die de nieuwe partner heeft. Gescheiden verantwoordelijkheden dus.
Het convenant is nog niet getekend, dus je kunt nu nog niet uitgaan van afspraken, er is nog niets getekend. Kijk je concept nog eens na en haal alles eruit waar iets van 'samen' in staat of wordt verondersteld.
Tsjor
Vechtscheiding
Je hebt de tijd genomen om de emotionele achtbaan door te komen, maar ik vind dat het er nu op lijkt dat je de tijd genomen hebt om sterk genoeg te zijn om het gevecht aan te kunnen. Dat je ondertussen genoeg munitie aan het verzamelen bent geweest (kijk eens, het is nog erger) om er een vechtscheiding van te maken. Wellicht onder het motto van: kom nu eens voor jezelf op, zoals veel goedbedoelde adviezen aan vrouwen altijd luiden.
Moederziel, je wil niet weten wat je riskeert door er een vechtscheiding van te maken. Jouw positie is bijzonder slecht, zowel financieel als emotioneel. En dat werkt door naar de kinderen. Met een vechtscheiding maak je het slechter, emotioneel en financieel. Houd voor ogen dat je in een samenleving zit, waarin iedereen weet dat een vechtscheiding slecht is voor kinderen, waarin er veel alerter wordt gelet op wat er gebeurd, waarin moeders al lang niet meer het gelijk aan hun kant hebben, waarin dramatische gevolgen bekend zijn van vechtscheidingen, dramatisch voor kinderen vooral. Je staat niet aan de goede kant!
Wees wijzer dan je mediator: kijk nog eens naar het convenant. Haal alle afspraken eruit die gaan over 'samen' en maakt het neutrale afspraken, waarin je effectueert dat de verantwoordelijkheden gescheiden zijn. Haal alle afspraken eruit waarvan jij weet dat ze vooral zijn ingegeven door je behoefte om de ellende bij exMM neer te leggen. Verdeel de ellende, neem je deel, sta op en ga verder.
Tsjor
woede
Hoewel ik in de vorige draadjes alleen maar meelezer was, herinner ik me dat je toen aangaf dat je eigenlijk geen woede voelde naar exMM. Alleen maar medelijden en verbazing. Die fase is nu geloof ik wel voorbij.
Waarom steek je nu zoveel negatieve energie in de wijze waarop je ex reageert? Deze negatieve energie is niet alleen destructief voor jezelf, maar ook voor je kinderen. Je reflecteert heel veel verwachtingen over de invulling van je nahuwelijk op je exman. Je wil heel graag bepalen hoe jullie in de toekomst nog samen ouders kunnen zijn voor jullie kinderen. Stop daarmee, want al die verwachtingen en hoop die je zo voor jezelf wekt, kunnen alleen maar resulteren in teleurstellingen. Leg de lat wat betreft de acties van je ex bijzonder laag, schep geen verwachtingen, dan kan alles wat hij wel oppakt alleen maar meevallen. Haal je schouders op als je man weer een actie doet, die je niet begrijpt. Je zult zien dat als jij je schouders ophaalt, je kinderen dat ook gaan doen. Zorg voor wat lucht in jullie gezin, alles is nu zo beladen. Op elke slak wordt zout gestrooid. Dat is ook voor jou echt uitputtend.
Heel veel mensen geven al aan dat hij gewoon verder is gegaan, zonder jou. Het enige wat jullie nog echt bindt zijn de financiën. Dus maak een convenant waarin alleen dat deel goed is geregeld, het liefst morgen.
hoe is het gegaan?
Hoe is het gegaan de afgelopen dagen? Lukt het een beetje om de knop om te zetten en de scheiding met een eigen advocaat te regelen?
Let op je positie, jullie hebben samen schulden maar het is niet de bedoeling dat jij ze als enige betaalt. Laat je alsjeblieft goed adviseren.
Red je het nog een beetje?
Moederziel
Ik droomde vannacht over dit draadje. Mijn man meldde me dat hij klaar was met me. Hij vond het gewoon niet meer leuk genoeg. Hij had een tas gepakt en ging naar Lowlands. Het was duidelijk dat hij niet alleen ging.
Ik schrok verschrikkelijk en werd heel verdrietig, maar dacht toen: nu moet ik het wel goed doen en niet zoals met ex-Ex. En toen zocht ik mijn telefoon om dit draadje op te zoeken.
Ik wilde het even met je delen, omdat de focus misschien wel wat veel was gericht op wat jij niet goed zou doen. Ondanks alle goede bedoelingen van iedereen (in elk geval van mij), schiet dat uiteindelijk vaak zijn doel voorbij.
Ik voel met je mee. En het is mij heel duidelijk dat je juist je kinderen probeert de beschermen. Ik hoop.dat je daar in slaagt
Wat ik er aan de andere kant over denk heb ik al geschreven.
Ik moet ook vaak aan je denken
Ik had gisteravond (weer) een beetje een dipje. Twijfels over of het allemaal wel gaat lukken, twijfels over of we de 'lasten' wel eerlijk verdelen, twijfels over het huis waar echt wat mee moet, maar wat dan en hoe pakken we dat aan... En dan denk ik aan jou en realiseer me dat jij al die twijfels en die pijn en verdriet ook hebt, maar dat jij het in je eentje moet doen en overeind moet zien te blijven. En door moet. En moet vechten voor jezelf en je kinderen.
Sterkte maar weer.
Goede bedoelingen
Het gaat goed. Ok. De emotionele afstand tot exMM is enorm en ik voel er weinig bij. Wat nostalgie misschien, en verbazing over de verandering die hij als mens doormaakt. (Nee, geen vooruitgang wat mij betreft 
Maar ik zie ook hoe hard ik altijd heb gewerkt om alles te laten bestaan. En hoe lijdzaam en ook wat gemakzuchtig hij eigenlijk is, nu ik dat niet meer doe. Ik merk dat bijvoorbeeld aan zijn reactie op gegeven dat kind 3 al 2 maanden niet naar hem toe wil. Ik zal daarmee moeten leven, dat is zijn reactie. Prima hoor, serieus, zijn keuze, maar het verbaast me ook. Laat je het er zo makkelijk bij zitten??
Dan het traject. Uitgebreid contact gehad met advocaat. Alle papieren zijn aangeleverd. Volgende week kan het verzoekschrift eruit, convenant en osp erachteraan. Ik kijk er naar uit. Rust in de tent.
Moederziel
Ja, rust in de tent. Die volgt. Al hebben jullie blijkbaar ook contact over de kinderen? Dat je nog de vraag stelt hoe het voor hem is dat kind 3 niet naar hem toe is gegaan de afgelopen twee maanden? Wat maakt dat je dat wilt weten? In welke communicatiestroom ontstaat zo'n vraag/gesprek? Ik vind dat nog heel 'intiem en dicht bij'. Ik kan me voorstellen dat je dat ook ver(der) van je weg gaat houden. Zodat zakelijke rust straks ook emotionele rust kan betekenen. Sterkte meid!
moederziel
Je bent zo goed op weg! Ik kan me voorstellen dat het regelen van de praktische scheiding heel veel energie kost maar toch ook gaat geven omdat je de eindstreep in zicht hebt!
Ja, ik me ook zo slecht voorstellen dat je een kind zo gemakkelijk los kan laten. Toch is dat iets wat ik in mijn omgeving toch ook wel veel bij vooral vaders zie. Je kunt misschien maar stoppen met proberen het te begrijpen...
Sterkte verder!
Ennuh....hoe is het trouwens met uh...Frits? Of mag dat niet in dit draadje...
Als ik zie
hoe je, hier in dit draadje, reageert op mensen waarvan je het gevoel krijgt dat ze 'niet in jouw kamp zitten', lijkt het me onmogelijk dat daar irl niets van doorsijpelt, zelfs naar je kinderen.
Je komt over als een intelligente, gevoelige vrouw, daar móet je iets van doorhebben, hoe groot de blinde vlek misschien ook is.
Jullie situatie klinkt tragisch klassiek. Inclusief het drama van oudste kind dat nu co ouder rol inneemt om jou te beschermen, in jouw front te zijn, je liefde niet te verliezen. En vooral om jouw verdriet niet nog groter te maken.
Dit betekent NIET dat het jouw schuld is. Maar ik kan me niet voorstellen dat je echt niet in staat bent te zien dat jij hier ook een rol in hebt.
Uh..... Blom
De klassieke tragedie die jij schetst, herken ik niet echt, Blom. Ik heb het al eerder gezegd: er worden hier (te) veel en (te) gemakkelijk aannames gedaan. Ook omdat sommige nuances lezers ontgaan. Ik merk dat ook buiten dit forum: mensen hebben de sterke neiging te verdelen in voor of tegen, met moederziel is tegen moederzielman. Zoiets. Ik voel het meer grijs dan zwart-wit.
Wat bedoel je precies met de rol die oudste inneemt? Of is in jouw beleving oudste het kind dat niet naar vader wil? Dan lees je niet goed.
Ik ben zelf nog altijd heel blij dat ik weinig woede voel. Wel verontwaardiging, sterke noodzaak om grenzen te stellen en een afkeer van truus en alles wat daar aan raakt. Maar geen strijd. Dat zorgt er ook voor dat ik helemaal geen beleving heb van ‘kampen’. Mijn beleving is de mijne, die van een ander zal anders zijn.
blom
"Jullie situatie klinkt tragisch klassiek. Inclusief het drama van oudste kind dat nu co ouder rol inneemt om jou te beschermen, in jouw front te zijn, je liefde niet te verliezen. En vooral om jouw verdriet niet nog groter te maken."
Dat is een aanname.
En volgens mij is dit punt wel gemaakt.
Rust in de tent is nu prioriteit 1. De emoties nemen af. De zaken zijn bijna rond. Vervolgens kan Moederziel ook beter naar dit stuk kijken en kan ze zelf beoordelen waar ze mogelijk beter een andere houding kan aannemen t.o.v. exMM en de kinderen. Of tot de conclusie komen dat het goed is zoals het gaat.
Jouw reactie is wat mij betreft weer een stap terug. En daarmee zit ik dan zeker ineens in een kamp...
RoosjeRaas
De uitwisseling was binnen kader van communicatie over de kinderen. En ik vroeg niet hoe het voor hem was, ik constateerde dat kind niet wil. Ik praat daar met kind 3 over, maar deel dat niet verder. Ik was domweg verbaasd over de reactie, maar neem het ook voor kennisgeving aan, dat ook zeker. Ik hoef er niks mee. Ook hier: mijlenver verwijderd van oude moederzielman. So be it. Ik constateer.
@tanteSidonia: Frits? Toevallig net weer wat contact leuk en gezellig. Doet me goed.
in koor.
We typten tegelijk.
Natuurlijk zit je in een kamp
In het 'red Moederziel', maar vooral 'Ben heel Lief voor Moederziel, want ze heeft het zo zwaar' kamp.
Dat voel ik hier in het schrijven, moet zeggen dat ik ook nauwelijks durf te schrijven, voel de weerstand.
Nu ben ik in deze natuurlijk totaal niet belangrijk. Maar Moederziel ik hoop dat je snapt dat ik je dit niet voor niets schrijf en dat je iig aanneemt dat ik het zo ervaar in dit draadje. En natuurlijk is het slechts een aanname dat mogelijk een kind iets vergelijkbaars voelt.
Natuurlijk doe je er vooral mee wat je zelf wilt. Dat is ook de bedoeling van een draadje. Je hoeft het je ook niet aan te trekken. (En zeker niet letterlijk!)
Maar je schrijft hier nu toch al een hele poos en als ik iets niet van je kan zeggen nav de indruk die ik van je gekregen heb is dat je gaat voor grijs, ik vind je erg zwart-wit. (En dit is wederom geen aanval maar een oprechte uitwisseling)
