Hel, deel 5 - het houdt ook niet op

Ik sluit me aan bij Mirreke

.

Ik heb lange tijd

niet meer gereageerd.Omdat ik zag dat je niet openstond voor andere bijdragen dan die je horen wilde. Je hecht veel waarde aan 'voelen' en 'begrijpen' en 'eenheid/ helen '. Je bleef lang hangen in je ideaalbeeld.Jouw manier van omgaan met de hel waarin je beland bent. Roosje Raas was je voorbeeld. Tot op zekere hoogte- omdat je niet toe was aan het daadwerkelijk stappen zetten. Dat maakte wel degelijk de weg moeilijker denk ik. Zowel voor jezelf als voor je kinderen.
Je bleef maar meebewegen met man, reageren op wat hij deed. En hetzelfde deed je hier. Je gaat maar door met reageren op mensen waar jij niks mee kunt. Je blijft het contact maar aan gaan.

Tot nu. Prima als je zelf verder kunt. Als je sterk genoeg bent om de situatie aan te gaan en te handelen.

Maar dit is niet de eerste keer dat je zo reageert- je hebt eerder draadjes afgesloten- ook omdat je niet begrepen werd. Omdat mensen op afstand sneller gingen dan jij. (is altijd makkelijk he- beste stuurlui..).

Ik wens je alle goeds. Zou je alleen mee willen geven; wat maakt dat je je zo uit je tent laat lokken? Dat je zo gevoelig bent voor gedrag van de ander dat je het vast blijft houden? (hier , maar ook met man?). Dat je het niet van je af kunt laten glijden?

Ik hoop IRL dat het je lukt je eigen koers te varen. Voor hier hoop ik dat je terug komt als je het nodig hebt en als je zover bent dat je reacties links kunt laten liggen. Dat je kunt kiezen wat goed voor jou is.

Het beste Moederziel, ook voor jullie kinderen.

Jippox

Ja maar dan houdt Moederziel het zakelijk, maar dan is het voor sommige mensen wéér niet goed. En dat irriteert mij zodanig dat ik van meelezen (ik heb tenslotte geen ervaring met scheiden, maar je weet maar nooit) naar schrijven ben gegaan.

Wat is nou eigenlijk het doel van al dat gehak?? Het is niet helpend, voor niemand, behalve misschien voor de schrijfsters die even lekker hun eigen frustraties eruit kunnen gooien. Want o, wat hebben zij zelf het goed gedaan destijds. Heel wat beter dan Moederziel, hoor.

Het is net als bij mensen die roepen dat hun eigen kinderen nóóit gilden vroeger. Dat hebben ze echt wel gedaan, maar nu ben je dat vergeten. Scheiden is lijden, voor iedereen, en onhandige acties komen ook voor bij iedereen. En dat vergeet je als je zelf inmiddels een goede modus hebt gevonden.

Wat mij steeds opvalt in de vele berichten van moederziel dat ze steeds iets anders zegt dan ze doet. Ze zegt bijvoorbeeld dat ze al best afstand heeft genomen, om vervolgens weer hele lappen te schrijven over hoe ze toch niet begrijpt dat ex zus doet of zo zegt. Dat komt gewoon niet met elkaar overeen. Ik geloof dat ze inmiddels ook al zeker een keer of 10 gezegd heeft dat nu de maat vol is en ze nu echt wel inziet dat.... enz. Om dan na een tijd een nieuw draadje te starten en ze nog op exact hetzelfde punt blijkt te staan.

Ik bedoel, ik lees niet alles en reageer maar zelden, maar ik raak er al plaatsvervangend gefrustreerd van! En ondertussen verandert er niets ten goede, maar wel veel ten kwade. Met name voor de kinderen. Dus ik snap wel dat mensen langzamerhand toch minder begripvol gaan reageren.

Ik heb hier veel goede en mooie tips voorbij zien komen (en ja, ook onaardige opmerkingen en vreemde invullingen), maar het lijkt er toch vooral op dat moederziel zoekt naar mensen die haar bevestigen in haar beeld: namelijk dat ex een zak is en dat alles aan hem ligt. En tja, volgens mij gaat ze daar nu juist niets mee opschieten.

Klopt

Maar het is ook maar net hoe die adviezen worden gegeven. Als je beweert dat iemand haar kinderen manipuleert, werkt het minder goed dan als je zegt: het is handiger voor iedereen als je het zus-en-zo aanvliegt. Het is hier een soort prijsschieten geworden en daar heeft niemand iets aan.

Moederziel

Ik heb steeds meegelezen met je draadjes en wil je laten weten dat ik met je meeleef en hoop dat je heel snel uit deze situatie zult komen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de bijdrages van Tjor en M.Lavell na die frontale aanval van laatstgenoemde al een tijdje oversla tijdens het lezen en het jammer vind dat jij je nu door hen hier laat wegjagen. Het ga je goed en hopelijk kun/wil je over een tijdje posten hier dat het goed met jullie gaat en dat je man echt helemaal je ex is.

eens met Li

dus

Moederziel

Ja het is idd prijsschieten geworden door mensen die het misschien niet eens slecht bedoelen maar gewoon niet zien dat jouw pijn je vaak verhindert door te pakken.
Ik blijf zeggen: pak de pijn als je eigen pijn en laat de verbijstering over het gedrag van exmm los door te beseffen dat zolang jij ergens nog verwacht dat hij 'normaal' (in jouw ogen of zoals je hem kent) gaat doen. Want anders leg je je kracht buiten je. Betekent niet dat hij niet een vervelende oen is in veel dingen, betekent dat jij je eigen kracht mag gaan mobiliseren.
Ik denk dat je sterk genoeg bent.
veel liefs, Marina

Confronterende vraag

"Heeft jouw man ook aan de kinderen laten merken waarom hij bij jou weg wilde? Wat zijn redenen waren?"
Dat is een confronterende vraag maar ik vind het wel een goede vraag.
Ik geloof toch dat daar de kern zit.

Hebben bedrogen moeders het recht om de kinderen mee te slepen in hun slachtofferschap?
Verhalen over ontrouw en overspel. Het woordgebruik is al een veroordeling in zichzelf

Hebben bedriegende vaders het recht om hun kinderen mee te slepen in de teleurstelling in hun moeder?
Verhalen over zij ook altijd met haar....

Ik geloof werkelijk dat beide ouders zich in moeten houden, wat er ook gebeurt.
Je bent allebei ouders van die kinderen. De een niet meer dan de ander.

Moederziel

Mocht je nog wat lezen, sla dan de posts van Mirjam en Tsjor gewoon over. S heelt je een hoop energie en tijd om te reageren. Niet doen.

Goede vraag die gesteld was, waarom hou je er zo lang aan vast om je tegenover hen te verdedigen?

Ik zou overigens de tijd die je overhoudt om hier niet te schrijven, lekker gebruiken om te ontspannen, uit te rusten, met je kinderen iets te doen of iets zakelijke te regelen. Het verbaast me wel dat je er zoveel tijd aan hebt besteedt, vermoedend dat je toch veel te regelen hebt. Maar vermoedelijk had je het nodig.

Hopelijk red je het alleen, zonder dit draadje, of alleen lezend wat je niet teveel energie kost. Hou vol, het komt vast goed. Ik denk echt dat jij het allerbeste met je kinderen voorhebt en alles doet wat jij op dit moment in je macht hebt.(oja, en wil ik toch even kwijt: ik erger me ook aan alle feitelijke verdraaiingen en uitspraken alsof zij erbij zijn geweest ipv jij, bizar)

Even iets anders

Ik heb heel erg aan de zijlijn gestaan, draadje was zo lang geworden dat ik er bijna een dagtaak aan zou hebben. Maar ik heb ergens het idee dat Moederziel heel erg sturend was in hoe de relatie plaatsvond met haar ex-man: wou ex-man echt vier kinderen? Een grote huis? Een grote tuin? Beesten? Of was het de droom van Moederziel, die hij aangenomen had omdat... tja, hij van haar hield, of behoefde had aan vastigheid, geboegenheid. En dat het hem toch te veel is geworden. Het zou ook de kreet: “ik kies voor mezelf” verklaren. Ik zou heel graag het verhaal van moederziel man willen horen.
Sini

Sorry Sini maar wat een idiote post

Ik heb er niet eens de goede woorden voor. Moederziel geeft aan dat het gehak haar teveel wordt en dan schakel je over op een soort ‘roddel op het schoolplein toontje’? Over moederziel maar niet aan haar gericht, zo van: ‘nu ze weg is.....’. Ik begrijp werkelijk waar niet waar je posting goed voor is, waarom schrijf je dit en op deze manier?

@moederziel, koop toch die pot groene zeep en smeer je ermee in, laat dit soort posts van je afglijden, ze gaan nl niet over jou, je/je verhaal bent/is alleen een aanleiding voor gedachtekronkels van mensen, zo werkt het nu eenmaal.

Er is geen ‘beeld neergezet van moederziel’, iedere lezer heeft er zijn eigen beeld bij en die beelden lopen sterk uiteen. Je kunt onmogelijk al die beelden managen, zit niet in je invloedssfeer. Het kan zijn dat een tendens in een reeks berichten doorslaat en dat zou je misschien willen doorbreken maar vermoedelijk lukt dat niet door er uitgebreid op in te gaan. Beter dus de reacties als lopend buffer te beschouwen, alles proeven prima, maar elke schaal leeglepelen maakt het onverteerbaar. Beter te kiezen voor een mix van ‘is goed voor me’ en ‘doet me goed’ en wel alles overwegen en geregeld wat nieuws proberen. Veel gezonder

Wat ik ook denk;
De verschillende ‘harde’ posts hebben verschillende achtergronden waarom ze geschreven worden, ik denk dat het geregeld uit meer goede bedoelingen is dan ze overkomen. Helaas. Wat dus wederom niet wegneemt dat je zelf mag beslissen waar je slechts proeft en wat je uitgebreid tot je neemt.

gevangenis

Tante Sidonia:"Het punt is dat het een volwassen man was toen hij met haar trouwde"
Dit is op geen enkele manier een argument.

Het huwelijk is geen gevangenis. Niet voor vrouwen en niet voor mannen.
Je mag je bedenken, niet meer van iemand houden, meer van iemand anders houden.

In de moderne beschaafde westerse wereld zijn beloftes nooit voor het leven om het simpele feit dat het leven zelf in de loop der jaren verandert.

Er valt een kwartje

Moederziel "Maar toen die droom donkere wolken kreeg en niet meer zo'n gouden randje had, heeft hij zijn vege lijf gered en het zinkende schip verlaten. "
Dan lijkt er toch een stukje inzicht te zijn gekomen.
Eerder nog beweerde je spuugend van woede dat er bij jullie uitsluitend mooi weer was.

Man heeft een zinkend schip verlaten.
Hm, tja. Niet heldhaftig misschien, maar ook weer niet zo ongewoon.

De vraag die SInilind terecht stelt (gebaseerd op serieus nemen van jouw eerdere beweringen) kan met deze nuancering - het was een zinkend schip - worden bijgesteld.
Zijn "ik kies voor mezelf" is nu eenvoudig te verklaren.
Dat het een zinkend schip was heb jij nu pas door.
Daar heb je erg lang voor nodig gehad.

Dat is een beetje de algemene lijn in de manier waarop je gebeurtenissen verwerkt.

Moederziel

daar ga je weer.
Laat toch gaan.

Maakt meer kapot dan je lief is

Moederziel "Maar ik ben op geen enkele, maar dan ook geen enkele manier verantwoordelijk voor de laffe vlucht van ex-moederzielman"
Dat ben je niet. Dat heeft ook niemand gezegd.

Je bent verantwoordelijk voor je eigen gedrag. Voor je eigen woorden.
Het gedrag van je ex is op geen enkele manier voor jou een excuus om je kinderen mee te slepen in jouw afkeer tegen hem. Daar gaat het steeds over.

Dat dat bericht moeilijk over lijkt te komen ligt ook niet helemaal aan jou.
Je krijgt steeds steun in de gedachte dat zijn ontrouw jou wel rechten in die richting zou verschaffen.
Die steun is tekenend, verklarend, voor een deel van een maatschappelijk probleem in Nederland:
Het aantal vechtscheidingen neemt alleen maar toe.

Het is belangrijk dat jij en je medestanders inzien dat de romantiek van de eeuwige belofte, het gelijk van de bedrogen vrouw, meer kapot maakt dan je lief is.
Namelijk je kinderen.
Hou er mee op

wat een open deur M. Lavell

dat weet iedereen wel, maar een mens mag gevoelens hebben en gebeurtenissen op zijn of haar eigen manier verwerken. De een sneller, de ander langzamer. Ook minder handige acties horen erbij. Dat daartegen gewaarschuwd wordt is prima, maar gehak niet. En ja, daar is verschil tussen.

Er zijn er twee

Li "maar een mens mag gevoelens hebben en gebeurtenissen op zijn of haar eigen manier verwerken"
Eh, ja als je wilt, natuurlijk. Geen strobreed in de weg. Maar dat heeft wel consequenties.
Bijvoorbeeld dat die andere mens met wie je samenleeft voor zijn eigen manier kiest.
Ik kies voor mezelf.

Dat 'm dan ook niet aan te rekenen.

En dat is twee

Larissa "Iedereen is anders.
Iedereen reageert dus anders.
Moederiel heeft keer op keer uitgelegd dat ZIJ (ja zij!) niet sneller kon."

Zie mijn laatste reactie aan Li.

Ik geloof dat we hier een fundamenteel misverstand te pakken hebben.
Iedereen is anders heeft de consequentie dat ieder zijn eigen weg gaat.

En dan het meest trieste: zit moederziel hardnekkig anders te wezen dan haar ex en haar ex kiest ook al voor zichzelf, waarmee de dingen een loop krijgen die alleen maar voor meer problemen zorgen.
Ik ben het niet met je eens.

Ouders hebben niet het recht om zich zo over te laten aan hun emoties.
Ze moeten uitgaan van het belang van hun kinderen.
Ook als het van scheiden moet komen.

Voor de eventuele verwerking van opgelopen emotionele schade moet dan een apart hoekje gevonden worden.

Weet je, kinderen zijn ook anders.
Maar zij hebben het wél maar te doen met wat er op hun bord valt.
Mama wordt niet minder emotioneel als kind dat fijn zou vinden, papa niet minder zijn eigen weg.
Het is de wereld op zijn kop wat mij betreft.

Dat is een goed plan

Je hebt het al eerder aangekondigd, het is je ook al meermalen geadviseerd en ik hoop dat je het ook werkelijk volhoudt nu.

Sterkte verder

gemeld

bij forumbeheer dat ik laatste posting van M. Lavell ongepast vindt.

Wegpesten heet dit. Volwassenen maken zich hier blijkbaar ook schuldig aan. Walgelijk.

Alhoewel ik deze tekst IN HET ALGEMEEN zeker onderschrijf.
"Ouders hebben niet het recht om zich zo over te laten aan hun emoties.
Ze moeten uitgaan van het belang van hun kinderen.
Ook als het van scheiden moet komen.

Voor de eventuele verwerking van opgelopen emotionele schade moet dan een apart hoekje gevonden worden.

Weet je, kinderen zijn ook anders.
Maar zij hebben het wél maar te doen met wat er op hun bord valt.
Mama wordt niet minder emotioneel als kind dat fijn zou vinden, papa niet minder zijn eigen weg.
Het is de wereld op zijn kop wat mij betreft."

M. Lavell - confronterende vraag

"Heeft jouw man ook aan de kinderen laten merken waarom hij bij jou weg wilde? Wat zijn redenen waren?"
Dat is een confronterende vraag maar ik vind het wel een goede vraag.
Ik geloof toch dat daar de kern zit.

Waarom is dit een confronterende vraag? Ja, wij hebben het met de kinderen gehad over het hoe en waarom van onze scheiding. Niet in details nee, maar intelligente pubers hebben vragen en een mening. En recht op een verklaring waarom er in hun leven gebeurt wat er gebeurt.

Maar ik denk dat je niet (meer) helder hebt dat in mijn geval truus pas ten tonele kwam toen we zo ongeveer ons convenant rond hadden. Zij was niet de reden voor de scheiding. Dat ligt dus toch anders dan bij moederziel. Maar ook daar hebben we het over gehad met de kinderen, ja. Want we hadden daar een afspraak over, en daar heeft man zich niet aan gehouden. De kinderen werden met het bestaan van truus geconfronteerd (en met appjes, telefoontjes, een door truus afwezige vader in een voor hun heel zware periode) en vader heeft daar excuses voor aangeboden. Aan mij en aan de kinderen, ja. Omdat die deel uitmaken van het gezin. En hun vader op dat moment geen goede vader voor ze was, door zijn focus op zichzelf.
En voor de goede orde: ik heb ook (verschillende keren) mijn excuses aan de kinderen gemaakt omdat ik in die tijd geen goede moeder kon zijn voor ze.

Scheiden, of meer in zijn algemeenheid (relatie)problemen die zoveel invloed hebben op je eigen functioneren hebben altijd ook effect op de kinderen. Daar ontkom je niet aan. Hoe graag je dat ook zou willen.

Alkes

Ik verwaardig me niet in te gaan op zo'n ronduit onbeschofte post.