Check onze 10 slimme tips om geld te besparen op je volgende gezinsvakantie
Relaties Relaties

Relaties

Hel, deel 5 - het houdt ook niet op


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Kind van

Kind van

09-10-2017 om 11:22

Manipuleren

Manipuleren heeft een negatieve connotatie. Iedereen doet aan manipulatie. Ik ook. De kunst is om heel eerlijk naar jezelf te kijken. Want het is goed mogelijk dat je bezig bent iets te krijgen wat je mist, met manipulatie. Onbewust.
Moederziel, de kinderen zijn boos op hun vader. Zijn ze ook boos op jou?

goede vraag Kind van

Dat is precies waar het om gaat. Uit elk bericht van moederziel komt naar voren dat de schuld volledig bij haar ex ligt. Ik kan me niet voorstellen dat dat beeld ook niet bij de kinderen is beland. Dus ik vermoed dat de kinderen van moederziel alleen boos zijn op hun vader. En dat moederziel dat ook terecht vindt. Want zij is immers ook boos.

moederziel

moederziel

09-10-2017 om 11:29 Topicstarter

Kind van

Jazeker. Vooral de oudsten. Die vinden dat de volwassenen er een zootje van maken en belachelijk doen. Wij, maar ook vrienden, familie.
En terecht. Ik word niet ontzien en dat begrijp ik heel goed.

Manipulatie vat ik op als bewust beïnvloeden op een negatieve manier, om er zelf beter van te worden. Niks onbewust.

moederziel

moederziel

09-10-2017 om 11:34 Topicstarter

Schuld?

Bijzonder toch, hoe men steeds maar de schuld wil 'verdelen'. Voor mij heeft niemand schuld aan deze scheiding. Ons gezin is ontspoord. Twee volwassenen willen verschillende dingen en lossen die op verschillende manieren op.

Mijn zorgen naar exMM liggen in de manier waarop hij zijn oplossing zoekt. Die manier is op een aantal punten schadelijk, beschadigend, terwijl het anders kan. Daar wil, nee, moet ik mezelf én onze kinderen tegen beschermen. Dat hij niet de verantwoordelijkheid neemt om die schade te beperken, dat reken ik hem aan. Daar is namelijk geen aanleiding en geen noodzaak toe, anders dan dat hij zelf uit de wind wil blijven. En wat daar de reden van is, daarover wil ik niet meer analyseren

Zelfbeeld

Dan geef je het kind dat niet wil de voorrang, maakt mij even niet uit welk kind dat is, het is in elk geval degene die niet wil. Je kind dat er geen probleem mee heeft krijgt in elk geval niet wat zijn of haar 'wensen en behoeften' zijn. En de kinderen voeren haarfijn aan, dat Truus moeder in de weg zit, anders zouden ze niet melden dat pa met Truus naar het feest komt.

'Waarom denk jij toch dat ik daar invloed op heb?' Omdat je eerder beschreef dat je in gesprek met exMM aangaf, dat het voor de kinderen wel op een goede, nou nee, dat moest zijn op een plezierige manier tot stand zou komen; dat je eerst zelf het kontakt wilde; dat ex-man aangaf dat de kinderen het maar moesten accepteren (dat Truus er was) en dat het daarna stil kwam te liggen: 'we kwamen er niet uit. Die 'we', daar in ben jij ook een partij geweest, en een bepalende partij. Terwijl het eigenlijk helemaal niet aan jou was om daar iets over te zeggen.

Ik hoop dat jullie in het convenant niet meer dergelijke afspraken maken, maar dat je afspreekt (niet vast legt, maar mondeling) dat je de ander de ruimte geeft om ouder te zijn op zijn of haar manier.

Tsjor

Ik wel

Moederziel "Veel mensen kunnen zich niet voorstellen hoe klem je kunt zitten tussen een ex-partner op drift en de verbijsterende kinderen die achterblijven, "
Ik kan me dat toevallig wel heel goed voorstellen maar om dat te begrijpen vereist dan weer wat voorstellingsvermogen van jou. Jij vindt je ex verandert. Hij is niet meer dezelfde papa, vertel je je kinderen.

Dat is een volstrekt subjectieve invulling van jouw kant.

Ik heb persoonlijk ervaring met verandering die objectief waarneembaar is. Niet meer dezelfde papa, man. En ik ben niet alleen. Duizenden mensen hebben te maken met een door ziekte daadwerkelijk veranderde partner, ouder of kind. Duizenden, tienduizenden, doen elke dag hun best om ondanks die veranderingen toch van die persoon te houden. Desnoods op afstand als daarmee de belangen an die ander, of de kinderen, beter gediend zijn.

Jij bent alleen maar bezig met van jezelf te houden, je machteloos en afhankelijk van je ex op te stellen en daarmee elke nieuwe vorm van houden van tussen jou en je ex en je kinderen en je ex te belemmeren.

Het is een onstuitbaar wentelen in onvermogen. Dit bijvoorbeeld "Waarom denk jij toch dat ik daar invloed op heb?" Hoe kom je erbij dat jij geen invloed hebt?
Wat je doet is werkelijk gemeen. Je wacht af tot je ex wat doet en als ie wat doet (bellen dat ie om de hoek is met truus) dan keur je het af
Daarmee ben jij dader van het beletten van de voortgang. Niet hij.

moederziel

moederziel

09-10-2017 om 11:45 Topicstarter

Tsja, grijs gebied

Wanneer is het begeleiden, wanneer coachen, wanneer opvoeden, wanneer sturen, wanneer manipuleren? Ik denk dat als de basis integer, eerlijk en zuiver is en het eigenbelang ondergeschikt aan het belang van je kind, je al ver komt.
Natuurlijk ben ik van invloed op mijn kinderen, en zij op mij. En we zijn aan het zoeken naar een goed, nieuw evenwicht, wat ook niet vanzelf gaat.

moederziel

moederziel

09-10-2017 om 11:52 Topicstarter

Gemeen?

'Hij is niet meer dezelfde papa, vertel je je kinderen.'

Miriam, misschien moet je ophouden met het steeds herhalen van het beeld dat je van mij hebt. Ik vertel dat niet aan mijn kinderen, zij vertellen dat aan mij. En omdat ik kan invoelen wat ze bedoelen, praten we daar over.

'Wat je doet is werkelijk gemeen. Je wacht af tot je ex wat doet en als ie wat doet (bellen dat ie om de hoek is met truus) dan keur je het af'

Ja, klopt, de manier waarop hij dit heeft aangepakt keur ik af. Voel ik als een persoonlijke aanval op mij.
Je kunt het namelijk ook omdraaien: 'Wat hij doet is werkelijk gemeen. Hij gaat niet in op het aanbod van MM om kennis te maken met truus vóór het tot een ongemakkelijke 'spontane' ontmoeting komt, maar zet ex voor het blok op het feest van iemand anders. En als ze dan aangeeft dat ze daar grote moeite mee heeft, reageer je met 'f*ck you''

Marina

Marina

09-10-2017 om 11:54

Moederziel

Net zo als het je zou helpen je pijn los te koppelen van de acties van exMM zou het je mijns inziens ook helpen je hier niet meer te verdedigen. Neemt niet weg dat je wel de positieve intentie van iedere post er uit kan pikken natuurlijk.

mirreke

mirreke

09-10-2017 om 11:57

Moederziel

Léés het nou eens:

"
Mijn zorgen naar exMM liggen in de manier waarop hij zijn oplossing zoekt. Die manier is op een aantal punten schadelijk, beschadigend, terwijl het anders kan. Daar wil, nee, moet ik mezelf én onze kinderen tegen beschermen. Dat hij niet de verantwoordelijkheid neemt om die schade te beperken, dat reken ik hem aan."

Laat dit nou LOSSSSS. Je KUNT er niets mee, je hebt geen recht meer op hem. Je MAG niet eens van hem verwachten dat hij dingen doet om een manier die volens jou niet beschadigend is.

Wat je veel, veel beter kunt doen is je kinderen leren ermee te dealen. Door het goede voorbeeld te geven.
Het leven is hard ja, en geeft je schoppen. Dan wapen je je daartegen, of liever, (en hier geloof ik zelf erg in) stel je verwachtingen wat lager.

Ja, ik kon een heel eind met je meegaan vroeger, omdat je in liefde wilde scheiden (voor zover mogelijk).

Maar het werkt dus niet, dat blijkt. En echt, hoezeer ik ook met je meevoel (en écht dat doe ik), toch zie ik hier een vechtscheiding in wording. Voorkom dit.
tsjor heeft wel gelijk (over geluk): stel je verwachtingen lager; en geniet zelf meer van wat er wel is. Probeer niet alles te pareren, alles op te vangen. Dat hoef je helemaal niet.

Als het goed is heb jij (hebben jullie samen) je kinderen een zekere weerbaarheid meegegeven in de opvoeding. Vertrouw daarop.
Alles wat je vertelt over je kinderen doen bij mij echter de alarmbellen rinkelen. Kinderen zijn namelijk heel erg nuchter, realistisch, praktisch, pragmatisch. Dat jouw kinderen zo blijven hangen in hun verdriet, in hun gevoel verraden te zijn door papa, dat komt volgens mij omdat het gevoed wordt, of voorgeleefd.
Je zegt, je kent geen schuld toe. Want je ziet jezelf niet als iemand die zo is. Maar uit je feitelijke woorden spreekt dat juist wel. Een waardeoordeel hecht je over vrijwel alles wat je ex doet.
Laat het los!

moederziel

moederziel

09-10-2017 om 11:57 Topicstarter

Ja, Marina

Daar heb je gelijk in.

Beschuldigend

Moederziel "Miriam, misschien moet je ophouden met het steeds herhalen van het beeld dat je van mij hebt. Ik vertel dat niet aan mijn kinderen, zij vertellen dat aan mij"
Dat doe je wel. Je vertelt het hier namelijk ook aan ons al 1,5 jaar lang.
Daarbij koppig het idee hebben dat jouw kinderen geheel onafhankelijk op dat idee zijn gekomen, is werkelijk te ridicuul voor worden. Maar ik wil voor de discussie wel even met je mee. Stel nou dat zij met dat "andere papa" verhaal komen. Dan kun jij twee dingen doen: dat erkennen en met ze meehuilen (wat je doet), of met hen een manier vinden om van deze papa te houden (dat doen partners en kinderen als iemand door ziekte verandert).

Er is op geen enkele manier een poging van jouw kant om dat te ondernemen.

Je ontkent bovendien voortdurend je eigen aandeel.
Alkes haalt refereert aan Kind van en zegt "Uit elk bericht van moederziel komt naar voren dat de schuld volledig bij haar ex ligt"
Daarop reageer jij met "Bijzonder toch, hoe men steeds maar de schuld wil 'verdelen'. Voor mij heeft niemand schuld aan deze scheiding. "
Die reactie is werkelijk te idioot voor woorden.
Als het werkelijk niet je bedoeling is om je ex zo openlijk te beschuldigen, dan moet je je taal gaan veranderen. En dat is waar ik (en anderen) op doelen.
JE moet je taal veranderen. Je houding. Je (onbewuste) manipulatie.
Je sleept je kinderen mee.

Als buitenstaanders jouw taal al als beschuldigend ervaren, dan doen je kinderen dat ook.

Maria

Maria

09-10-2017 om 12:04

Truus ontmoeten

Ik denk dat het goed zou zijn voor de kinderen dat zij Truus snel ontmoeten. Niet jij, jij hoeft geen band met haar op te bouwen, maar de kinderen wel. Als zij hun vader blijven zien, wat zo te horen wel de bedoeling is, zullen ze Truus daar regelmatig tegenkomen. Na alles wat er gebeurd is, is Truus voor hun geestesoog verworden tot een soort monster, maar ze zullen na een kennismaking in de loop der tijd leren zien dat zij, net als jij, gewoon een vrouw is, met haar eigen minnen en plussen.

Het is aan vader om Truus aan de kinderen voor te stellen en daar een moment voor te kiezen. Ik vind het geen pas geven om als ex-partner te zeggen: nee, ik wil haar eerst ontmoeten. Daar ga jij niet (meer) over. Jullie relatie is voorbij en jij bent geen partner in de relatie tussen je ex en zijn Truus.

Ik zie er ook geen meerwaarde in dat jij haar eerst zou ontmoeten. Laat de kinderen zelfstandig hun mening over haar vormen, op basis van ervaringen, niet op basis van aannames. Misschien vinden ze haar ondanks de valse start toch wel een beetje aardig. En misschien ook niet. Maar dat zou los moeten staan van jouw mening of aannames over haar.

Tops

Tops

09-10-2017 om 12:09

vooral niet meer uitleggen

En daarna niet meer verdedigen. Soms zijn mensen erg overtuigd van hun eigen gelijk en zelfs al hebben ze wie weet deels gelijk, dan nog is het niet aan hen te zeggen wanneer jij klaar moet zijn.
Dat zijn sommigen zelf namelijk ook niet.
Is alles onwaar of flauwekul wat wordt gezegd?
Nee, er zitten veel waarheden in, maar dat hier het voor het eerst groepsgewijs "de waarheid" wordt gezegd is niet waar, die credits zijn niet voor hen.

Moet je vechten? Ja.
Moet je hem loslaten? Ja.
Moet je zo snel mogelijk de zaken in gang zetten zodat je verder kunt? Ja.

Moet dat op die manier gebracht? Eerlijk en oprecht is niet hetzelfde als hard en aanvallend. Maar er zijn mensen die dat lastig onderscheiden vinden.

Correctie

Onder 'zelfbeeld' had ik dingen willen schrijven, waarbij jouw zelfbeeld zo anders is dan je handelen. Bijvoorbeeld hier:
'Bijzonder toch, hoe men steeds maar de schuld wil 'verdelen'. Voor mij heeft niemand schuld aan deze scheiding.' en in hetzelfde bericht:
'Dat hij niet de verantwoordelijkheid neemt om die schade te beperken, dat reken ik hem aan.'
Dat 'aanrekenen' is schuldig verklaren.
En jezelf 'schoon' rekenen, want jij moet het och arme, maar allemaal oplossen. Dat is dan weer slachtofferschap, hoezeer je die term ook verwerpt.
En ja, daarmee schep je het beeld van een kwaaie pier en een opofferende moeder, en ja, daarmee manipuleer je ook de kinderen. Want de kinderen kennen alle achtergronden niet en die hoeven ze ook niet te kennen, maar ze voelen wel haarfijn aan in welke richting ze moeten denken.

Tsjor

Jaina

Jaina

09-10-2017 om 12:20

Maar

Het is natuurlijk onmogelijk om je eigen gevoelens niet te laten blijken. Als een van mijn kinderen iets wil doen en daar heel enthousiast over is terwijl ik het niks vindt dan zeg ik ook iets van ' oh wat leuk, moet je doen'
Maar mijn kinderen hebben natuurlijk best door dat ik het helemaal niet meen. en dan gaat het niet eens om hele serieuze dingen.
Als mijn man er nu vandoor zou gaan met een ander dan zou ik uiteraard die emoties niet kunnen verbergen. En dan zouden mijn kinderen bijzonder goed weten hoe ik er over zou denken. Het zijn geen babies meer.

En het is natuurlijk ook onzin om te denken dat mijn kinderen neutraal zouden blijven tussen beide ouders als ik die emoties niet laat blijken.

Het simpele feit is dat de man hier de vrouw heeft verlaten voor zijn maitresse. En dat hij in het begin fijn van twee walletjes heeft gegeten en nu hoopt dat zijn vrouw even alle puinhopen opruimt zodat hij rustig kan doorgaan met zijn nieuwe leven.

En een tiener heeft prima door dat de vader de moeder heeft verlaten vor een andere vrouw. en die heeft daar uiteraard ook zo zijn gedachtes bij want hierdoor is de financiele en emotionele situatie van het gezin heel anders. Die tiener kan ook hiervoor en hierna met elkaar contrasteren en zelf tot een conclusie komen.
Daarvoor hoef je niet emotioneel te manipuleren.

moederziel

moederziel

09-10-2017 om 12:23 Topicstarter

Kwaaie pier en opofferende moeder

Vind ik een mooi beeld, die hou ik vast

Over het 'eerst ontmoeten' van truus: dat is een advies van een van de mensen die kind begeleidt. Omdat vanwege het vreemdgaan en de nogal abrupte breuk de start van truus ingewikkeld is. Dat leek mij geen gek idee, en ook exMM zag daar het nut wel van in. Ook vanuit de gedachte dat we toch met z'n allen op een of andere manier met elkaar verder moeten/willen/zullen. Ik vind het eigenaardig dat het nu hier wordt geïnterpreteerd als een eis van mij, bedoeld om de kennismaking te saboteren of te manipuleren. Uh, nee. Dat was niet de gedachte.

moederziel

moederziel

09-10-2017 om 12:25 Topicstarter

Dankje Jaina

'Het simpele feit is dat de man hier de vrouw heeft verlaten voor zijn maitresse. En dat hij in het begin fijn van twee walletjes heeft gegeten en nu hoopt dat zijn vrouw even alle puinhopen opruimt zodat hij rustig kan doorgaan met zijn nieuwe leven.

En een tiener heeft prima door dat de vader de moeder heeft verlaten vor een andere vrouw. en die heeft daar uiteraard ook zo zijn gedachtes bij want hierdoor is de financiele en emotionele situatie van het gezin heel anders. Die tiener kan ook hiervoor en hierna met elkaar contrasteren en zelf tot een conclusie komen.
Daarvoor hoef je niet emotioneel te manipuleren.'

Ja. Dit.
Ik heb veel te veel woorden nodig, dat blijkt wel

Tops

Als het alleen maar om 'gelijk' gaat dan zou ik er niet al die tijd in stoppen. Maar ik zie een proces, waarin er alleen maar meer schade komt, financieel dreigt er een afgrond van jewelste, het gaat niet goed met de kinderen en de relatie tussen exMM en Moederziel verslechterd met de dag. En ik zie zoveel mechanismen in de reacties van Moederziel, waardoor dat proces eerder door zal gaan dan zal stoppen. Waarbij ik denk: als het knopje bij Moederziel anders stond zou er zoveel ellende worden voorkomen. Dan kan het best te begrijpen zijn, waarom het knopje bij Moederziel staat zoals het staat, als de mensen die dat begrijpen zich dan maar ook realiseren wat de gevolgen daarvan zijn.
Wie zei dat ook alweer: de weg naar de hel is geplaveid met goede bedoelingen. Ik betwist de goede bedoelingen niet. Ik schrik wel van het resultaat en waar dit naartoe leidt als het zo doorgaat. Ja, daar maak ik me grote zorgen om. Zo groot, dat ik hier al lang teveel tijd aan heb besteed.
Er is geen andere uitweg, dan praktisch en zakelijk denken: hoe komen we hier uit. Een huwelijk is een romantisch gebeuren, maar met je handtekening teken je vooral een zakelijke en wettelijke verklaring over je relatie. Een scheiding heeft geen enkele romantiek meer, niets van opbouwen van vertrouwen in elkaar etc.. Wat rest is de zakelijke afhandeling. Zonder verwijten, zonder liefdesverklaringen, dat even allemaal niet.
Ik hoop echt dat er binnen nu en 3 weken een A4-tje ligt, op basis waarvan de praktische zaken geregeld zijn.
Daarna is er nog een leven lang de tijd voor alle verwerking.

Tsjor

geen recht op slachtofferschap

"En het is natuurlijk ook onzin om te denken dat mijn kinderen neutraal zouden blijven tussen beide ouders als ik die emoties niet laat blijken."
Dat is het ja.
Dus moet je met je eigen houding en gedrag daar rekening mee houden. Dat betekent dat je vaak moet doen alsof, vaak moet wegslikken en bij hoge nood je ei desnoods kwijt moet bij een psycholoog. Maar niet thuis bij je kinderen. Zélfs niet achter je computertje op de bank, want je hele wezen en het hele huis raakt ervan doordrongen.

Je kunt pro-actief op zoek naar een manier waarop jij je wel staande kunt houden. Waarop de kinderen truus wel te zien krijgen terwijl jij er niet al te veel last van hebt. Dat is veel werk. Dat kun je niet aan een ander overlaten.

"Het simpele feit is dat de man hier de vrouw heeft verlaten voor zijn maîtresse."
Dit is een waarde-oordeel die in dat proces niet past.
Deze man heeft zijn vrouw verlaten voor een andere vrouw. Die dingen gebeuren. Liefde is soms meer vloeibaar dan je zou denken.

"En dat hij in het begin fijn van twee walletjes heeft gegeten"
Dat is al een tijdje voorbij, toch?

"en nu hoopt dat zijn vrouw even alle puinhopen opruimt zodat hij rustig kan doorgaan met zijn nieuwe leven."
Wij weten dat niet. Wij moeten hier afgaan op wat moederziel vertelt. En wat ze vertelt bevat inmiddels zoveel inconsistenties dat je aan deze claim ernstig kunt twijfelen.

Hoe dan ook: hieruit, of uit elk ander waardeoordeel over de situatie, ontstaat niet het recht om het eeuwige slachtoffer uit te hangen ten koste van de kinderen.

Je mag tot de conclusie komen dat die man een lul is, was, bij nader inzien altijd geweest is. Maar die conclusie hoef je niet te herhalen. Neem afstand, dat is genoeg.

en nog meer

Ik hoop echt dat er betere begeleiders komen dan dit: 'Over het 'eerst ontmoeten' van truus: dat is een advies van een van de mensen die kind begeleidt. Omdat vanwege het vreemdgaan en de nogal abrupte breuk de start van truus ingewikkeld is.'
Zoiets bepaal je zelf toch, en je hebt er al heel vele over gezegd wat je daarin wilde. Ik hoop in elk geval dat je betere begeleiders vindt.
En ik wens je een betere mediator toe. Dat heet dan 'harder' maar zoals je ziet maken zachte heelmeesters hele vieze, stinkende wonden.

Met betrekking tot de maitresse: er zijn ook mensen die daar anders mee om kunnen gaan, koningin Juliana bijvoorbeeld. Niet dat je dat moet navolgen, maar het is geen wet van Meden en Perzen dat degene die vreemd gaat ook de schuldige is. Dat soort gedachten hebben we toch al heel lang uit de echtscheidingssystematiek verbannen?!

Of exMM nu alles aan Moederziel overlaat, of dat hij Moederziel de zo gewenste tijd om het te verwerken heeft gegund, en daardoor ook zelf ongeduldig en boos werd, zeker als hij na anderhalfjaar nog een sms-je krijgt als hij met Truus op een feestje komt, tsja. Er is wel sprake van ongelijktijdigheid: nu wil moederziel weer snel (en terecht) vanwege de aankomende werkloosheid en de financiële gevolgen daarvan. Maar dat zal exMM nu niet goed uitkomen. Daarom is het knopen doorhakken ook zo belangrijk en is het zo jammer dat dit anderhalf jaar geleden niet is gebeurd.

Tsjor

Ideologisch tintje

Tsjor:"Met betrekking tot de maitresse: er zijn ook mensen die daar anders mee om kunnen gaan, koningin Juliana bijvoorbeeld. Niet dat je dat moet navolgen, maar het is geen wet van Meden en Perzen dat degene die vreemd gaat ook de schuldige is."
Inderdaad.
Ik krijg in deze situatie toch ook het gevoel dat er een ideologisch tintje aan de kwestie zit.
Vader heeft het grootste kwaad gedaan dat denkbaar is in een huwelijk en moet daarvoor boeten.
Die houding is voor het vervolg en voor de kinderen niet erg handig.

Problematisch is bovendien dat moederziel helemaal nergens verantwoordelijkheid voor lijkt te nemen. Alles is de schuld van, of op aanwijzing van.... Moederziel lijkt het gevoel te hebben helemaal geen invloed te hebben.
Dat is op zich een therapie waard.

moederziel

moederziel

09-10-2017 om 12:59 Topicstarter

Grote lijnen

Ik waardeer al het wikken en wegen hier, alle ins en outs bekijken, en nee, natuurlijk is het verhaal hier niet compleet, kan ik ook niet alle details en nuances hier opschrijven; ik zou er een boekwerk mee kunnen vullen. Er zijn schokkende ontdekkingen geweest, maar ook toenaderingen, diepe en liefdevolle gesprekken en dan weer afstand en leugens. De inconsistenties zijn inderdaad groot, en verwarrend, voor alle betrokkenen.

Maar ik moet denk ik terugkeren naar de grote lijnen. Ik vrees ook de weg die we gaan. Ik voel hoe ik steeds mee behoefte heb om me uit het contact met exMM terug te trekken. Om te kunnen helen, rust te vinden, weer te kunnen bouwen, is een louter zakelijke benadering nodig. De keerzijde van minder contact en de zakelijke benadering is dat de vijandigheid bij exMM toeneemt. Ik vind het moeilijk om daar positie in te kiezen. Zijn boosheid is erop gericht de toenadering weer te zoeken (lang verhaal, maar zit sterk in onze voormalige symbiose gebakken, patroon heeft zich jaren herhaald), maar ik moet die toenadering niet meer bieden - met het risico dat dingen escaleren. Wat is wijsheid?

moederziel

moederziel

09-10-2017 om 13:05 Topicstarter

Nuttige link

http://www.grenzelozevrouwen.nl/waarom-blijft-hij-boos.htm

Praktisch advies, best handig. Voor mezelf maar ook voor wie er baat bij heeft

Alweer zijn schuld

"De keerzijde van minder contact en de zakelijke benadering is dat de vijandigheid bij exMM toeneemt"
Aha, is het weer zijn schuld

In plaats van in ingewikkelde halve abracadabra zinnen te spreken zou je er verstandig aan doen om een zakelijke opsomming te maken van wat er nodig is.

Voor jouw contact met ex volstaat een advocaat trouwens.
Voor het contact van de kinderen met hun vader zul je voorzieningen moeten treffen.
Wat hebben ze daarvoor nodig? Buskaart?

"Zijn boosheid is erop gericht de toenadering weer te zoeken (lang verhaal, maar zit sterk in onze voormalige symbiose gebakken, patroon heeft zich jaren herhaald), "
Hou op met hem te verklaren. Begin eens met jezelf.

Ms. Simone

Ms. Simone

09-10-2017 om 13:16

Van de Prins geen kwaad weten

Tsjor,

Op nrc.nl las ik het volgende interessante artikel: https://www.nrc.nl/nieuws/2016/10/28/het-vergoelijken-van-prins-bernhard-is-voorbij-5034170-a1529103

moederziel

moederziel

09-10-2017 om 13:16 Topicstarter

Miriam

Hou eens op

'Aha, is het weer zijn schuld'

Alsjeblieft zeg, je valt in herhaling

Aha

dan is het nu mijn schuld.

Wanneer begin je bij jezelf?
En hoe ver is het met die zakelijke lijst van dat wat nodig is?

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.