Check onze 10 slimme tips om geld te besparen op je volgende gezinsvakantie
Relaties Relaties

Relaties

Hel, deel 5 - het houdt ook niet op


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Onder water

De reden voor de langdurige afwerking van dit proces is te zoeken in de financiële zorgen vanwege het huis dat onder water staat. Als die zorg er niet was, had Moederziel allang verder gekund. Ze beheert de financiën en kan zo voelen hoe er nog steeds in de nek gehijgd worden. Scheidingen waar die zorg niet leeft, verlopen meestal ' gemoedelijker'. De term grijs gebied kwam al voorbij. Factoren die een scheiding naar het donkere gebied trekken, ontbreken vaak bij de scheidngen die meer in het lichtgrijze gebied afgerond worden.

Daarom gaf ik al eerder aan een oplossing proberen te bereiken waarin je niet elke maand moet afvragen of de afspraak wel nagekomen gaat worden.

---
(En nog even ter herinnering aan truus. Truus woont een heel eind van exMM vandaan. Geen wonder dat de kinderen haar nog niet echt kennen, hun vader ging volgens mij altijd naar truus toe.)

Gerber

Gerber

09-10-2017 om 14:05

Het houdt op (zie jouw onderwerp)

lieve moederziel, wanneer jij stopt. Stopt met je zorgen maken over zijn woede. Verwijs hem door naar de advocaat, die jou/jullie belangen behartigt. Het houdt op wanneer jij de harde, maar tegelijkertijd bezorgde adviezen leest en opvolgt van Tsjor en M. Lavell. Het houdt op wanneer je boven je bed de laatste bijdrage van RoosjeRaas ophangt. En je realiseert dat op relatie niveau jouw aanstaande exman jou afwijst. En doe dat op jouw beurt ook!! Hij woedend? Jammer voor hem, daar kiest hij voor. Jij kiest er voor om kontakt te laten verlopen via de advocaat of iets dergelijks, omdat dit jou helpt de scheiding te laten voltrekken. En ik geef je op een briefje: hij zal nog bozer worden... Geen paniek, laat hem reageren via de advocaat. Laat je er niet in meeslepen. Kan jou zijn woede schelen. Alleen op deze manier bescherm jij jezelf tegen zijn toxische manier van omgaan met jou.
En eerlijk gezegd ben ik het eens met Tsjor en M. Lavell waar het gaat over het gedrag van jouw kinderen en jouw mogelijke aandeel hierin. Ik hoop dat je door de nuchtere woorden heen kunt lezen van beide dames.

moederziel

moederziel

09-10-2017 om 14:39 Topicstarter

Kan jou zijn woede schelen

Dankje Gerber, ja ik lees door de adviezen heen, en neem alles mee. Echt.

Je zegt Kan jou zijn woede schelen. Ik wou dat het zo was, maar het kan me helaas ontzettend veel schelen. Ik krijg dat knopje niet uit. Het doet reteveel pijn en daar komt bij mij alles tegen in verzet. Dat moet ik zien los te koppelen en dat kost me heel veel moeite en tijd.
Ik weet dat je in je na-huwelijk krijgt wat je ook tijdens je huwelijk kreeg. Dat wat nu toxische werd, is een greep waaruit ik na heel veel jaren met moeite los kan komen. Ik vecht heel hard, en de greep wordt soms ook wel losser, maar ik weet ook heel goed dat ik er echt uit moet zien te raken. Nogmaals: dat kost me heel erg veel moeite en tijd. Ik verzeker je, ik werk ontzettend hard om dat te doorbreken, los van te komen. Maar een patroon van meer dan 40 jaar is hardnekkig. Niet onmogelijk, dus er is hoop

Marina

Marina

09-10-2017 om 14:47

ja my two cents

Ik had verkering. Ik had een baby met hem. We hadden wat logistieke problemen (ik was ziek, hij woonde ergens anders) maar vwb de liefde leek het prima en liefdevol etc. We waren blij met ons kindje met elkaar. Op vrijdagavond zei hij dat hij zo veel van me hield. We hadden het ook nog gezellig en de slappe lach met elkaar. Zaterdag maakte hij het uit.

Het was een trauma wat jarenlang is blijven hangen. Ik heb altijd geprobeerd niks aan mijn kind te laten merken (maar denk dat kinderen jouw pijn altijd voelen) maar midden in de nacht werd ik huilend wakker van een indiepe zielspijn van onbegrip. Wat mij vooral bezig hield was wat ik toch fout had gedaan: er was liefde en ineens was het weg. Ik kwam er maar niet uit. Ik vond dat ik zo gefaald had voor mijn kind...

En natuurlijk vond mijn omgeving het slachtofferschap en gezeik en dat ik door moest pakken. Dat vond ik zelf ook. Bij psychologen hulp gezocht en ook wel gekregen... Maar de nachtelijke paniekaanvallen bleven.

Totdat.. hij zijn vriendin die na mij volgde op dezelfde manier aan de kant zetten: van de ene dag op de andere. Bij haar was het rotte ook dat ze er achter kwam dat hij al jaren vreemd ging en nu ineens verliefd was op een ander. Ze werd naadloos ingeleverd voor een jonger modelletje.

In een klap had ik closure en kon ik alles loslaten. Ineens zag ik het patroon: ook degene voor mij had hij zo behandeld. Ook op haar en degene na mij was hij jarenlang boos: hij zette zich zelf weg in een relatie, hield dat niet meer vol, ontmoette iemand anders en ging weer helemaal op in dat verhaal. Onbegrijpelijk als je er midden in zit. Want ja je was toch ook altijd maatjes en gewoon vrienden maar nu was je de gebaarde duivelin. Ineens zag ik ook dat zijn kwaadheid op mij ook zijn eigen pijn was van zichzelf wegzetten in de relatie (wat ik hem echt niet vroeg en de vrouwen voor en na mij ook niet)

Ik heb ook nog kunnen praten erover met ex voor mij en ex na mij (die heel veel had aan mijn verhaal)

En ik was zoooo blij toen ik eindelijk closure had. En ik zag ook dat, ook al werkte ik keihard om hem los te laten, het niet eerder had gekund. Doe ermee wat je wilt.

Kind van

Kind van

09-10-2017 om 14:56

Moed

Moederziel, ik blijf schrikken van je ‘praat’, zo noem ik het maar even. Het vertellen, het ‘goede’ doen itt tot de acties van je exman.
Ik heb nog een laatste goedbedoeld advies voor je, en je mag natuurlijk zelf beslissen wat je ermee doet.

Het aandeel van je exman in het scheidingsproces weet je goed te omschrijven, je weet precies wat hij verkeerd doet, wanneer en hoe.
Kun je ook je eigen rol beschrijven, je houding, je reactie. En dan heel eerlijk hè. Want dat is jouw minder fraaie rol, jouw schadelijke acties. Want die zijn er, gegarandeerd. Is pijnlijk, maar wel zo eerlijk. Want jouw exman reageert ook weer op jouw acties.
Hoef je natuurlijk niet hier op het forum te doen, maar voor jezelf.

Wat betreft mezelf: ik heb er ongelofelijk veel en lang last van gehad, dat mijn vader de kwaaie pier was en mijn moeder de verlaten vrouw. Ik wilde ook niet meer op bezoek naar mijn vader, en vond zijn Truus maar stom (kende haar niet eens goed), en heb hem heel lang op afstand gehouden. Heeft tot ver in mijn leven ingegrepen, en het kostte veel moeite om dat los te laten. Als jouw kinderen ook niet (meer) naar hun vader willen, is dat een ernstig teken aan de wand, iets om heel erg serieus te nemen. Want zij kiezen dan, voor jou en tegen hun vader.

De rol van verlaten vrouw is een hele nare rol en heeft een verwoestend effect. Wat mijn moeder deed: afhankelijk van mijn vader blijven emotioneel en financieel, het idee vasthouden dat hij het goed moest maken, eisen blijven stellen zogenaamd voor ons, de kinderen, haar manier of helemaal niet, ook zogenaamd voor de kinderen. Maar eigenlijk voor zichzelf. Ook al dacht ze oprecht dat het voor ons was.

Ik laat het hierbij, en ik wens je oprecht veel moed.

moederziel

moederziel

09-10-2017 om 15:15 Topicstarter

Mooi, Marina

Closure is belangrijk, en heel erg moeilijk. Om af te kunnen sluiten, moet ik kunnen begrijpen en dat deel ontbreekt. Dat moet ik zien in te vullen met iets anders. Anvaarding, zonder te begrijpen.
Mooi, Om over na te denken.

moederziel

Ik zou zeggen lees vooral de posts van Kind van en in het bijzonder #277.
Jouw man heeft je verlaten voor een andere vrouw. Dat is klote. Meestal gebeurt dat niet zomaar en is er in een relatie al een en ander voorgevallen. Maar vooruit, stel dat dat bij jullie niet het geval is, bedenk dan nog dat je man jou heeft verlaten en niet je kinderen.

moederziel

moederziel

09-10-2017 om 15:42 Topicstarter

Kind van

Ik doe dat vaak, heel vaak: benoemen wat mijn rol was en is. Mijn afhankelijkheid die ik los moet zien te scheuren, de reflex die bij te veel spanning en druk steeds weer dezelfde kant op schiet: terug naar hem, naar de redder die mijn redder al lang niet meer is, naar de symbiose, de veiligheid die zo onveilig is als de pest maar bekend - en dus veiliger dan iets anders.
Ik zie dat, voel dat en kan het bijna aanraken. Ik vóel me ook geen verlaten of bedrogen vrouw, veel meer heb ik het gevoel dat MM ons heeft verlaten. Dus niet: het is mij aangedaan. Veel meer heb ik steeds het gevoel dat hij op drift is, mij losgelaten heeft zonder reddingsvest. Dat knaagt verschrikkelijk. Ik heb meer zorgen over hem dan over mezelf.

Op dit forum schrijf ik alles wat in mijn hoofd komt. Thuis, met onze kinderen, bespreek ik alleen wat via de kinderen op tafel komt. Vaak praktische dingen, maar ook hun verdriet. Ik erken hun verdriet, geef aan dat ik ook verdrietig ben en geef aan dat MM ook verdrietig is. Dat een scheiding zoals dit ook gewoon verdrietig ís. Maar we maken ook plannen voor de toekomst en plezier. We hebben het leven met z'n vijven weer opgepakt en vormen een (h)echt gezin. En we bespreken dat we nieuwe wegen moeten vinden met z'n allen, om dingen anders te gaan doen nu we geen familie meer zijn. Maar ook, ja, ook, dat MM veranderd is en hoe dat komt (met de oudsten). Op hún aangeven, niet vanuit mij.
(Ex)Moederzielman praat weinig tot niet over zijn gevoelens met de kinderen. Over truus praat hij niet, behalve dat hij even met haar moet bellen of om bijv. te laten weten dat hij bij haar (>100 km verderop) is als ze langs willen komen. De kinderen hebben wel veel vragen over hoe zijn leven er nu uitziet, ook praktisch (waar is papa vandaag?) en komen daarmee bij mij, maar ik kan die vragen niet beantwoorden en verwijs weer terug naar MM. Ook over zijn werk(loosheid) praat hij niet met ze, of over wie waar gaat wonen. Maar er is wel behoefte aan die informatie en dat deel ik.

Mijn aandeel is niet heilig, natuurlijk niet. Ik heb ook weleens schreeuwend van verdriet in de keuken gestaan als er iets afschuwelijks voorviel. Maar zaken worden besproken, vragen beantwoord en gevoelens gedeeld. Ik weet niet of dat de beste manier is, maar de kinderen geven wel bij mij aan dat ze zich gehoord voelen.

De dagelijkse praktijk heeft soms praktische hobbels. Voorbeeld van alledag: voornaamste vervoermiddel van exMM staat bij ons thuis. Kinderen horen hem verschillende keren per week starten en wegrijden, maar zien/spreken hem niet, omdat hij niet binnenkomt om te groeten. Ze vinden dat moeilijk (waarom komt hij niet gedag zeggen) en vragen aan mij waar hij heen gaat. Als vervoermiddel nacht wegblijft, weten ze dat hij bij truus is. Dat vinden ze heel, heel erg ingewikkeld, mede doordat er niet over wordt gesproken. Oudste noemt het 'zijn dubbelleven' en vindt dat moeilijk. Want eerder maakte oudste deel uit van het hele leven van MM en nu niet meer. Daar praten we dan over: hoe kun je dat bespreken?

Nou ja, Kind van.... Ik herken mezelf niet in de beschrijving van je moeder. Maar ik besef heel goed dat ik mijn gevoelens niet kan uitschakelen en onbewust in mijn communicatie met hen meeneem. En bijdragen zoals de jouwe laten me weer extra opletten.

moederziel

moederziel

09-10-2017 om 15:46 Topicstarter

Alkes

Ik heb het al eens eerder geschreven:
'bedenk dan nog dat je man jou heeft verlaten en niet je kinderen.'

Ik weet niet zeker of dat zo is. In wat ik zie, voel en ervaar heeft hij echt daadwerkelijk zijn gezin verlaten. Er is wel contact, maar in een light versie van wat het was.
Precies daar zit heel veel pijn bij de kinderen. Zij voelen zich afgewezen en begrijpen het niet. En, om heel eerlijk te zijn: ik begrijp dat ook niet. Maar het is wel een belangrijke moeilijkheid in het hele verhaal. Helaas.

Charis

Charis

09-10-2017 om 15:48

Hmmm

Alkes, juist dat laatste vind ik een beetje discutabel. De invloed die je als verlaten vrouw hebt op het beeld dat je kinderen na de scheiding hebben/krijgen van hun vader kan heel subtiel zijn en zich aan je eigen waarneming of bewustzijn onttrekken, dat geloof ik echt meteen. Maar wat ik me herinner van eerdere berichten is juist dat de man van Moederziel het gigantisch heeft laten afweten wat betreft zijn kinderen. En waar doe je dan nog goed aan als moeder, ik begrijp de worsteling hier heel goed.

Moederziel, heel veel sterkte gewenst. Ik hoop dat je hier heel snel komt posten dat de scheiding er *feitelijk* er door is. Dat zal die closure die je zoekt gemakkelijker maken en beschermt jou en je kinderen hopelijk tegen nog meer praktische en financiële rampspoed.

Marina

Marina

09-10-2017 om 15:54

Moederziel

Ja maar wat ik probeer te zeggen, is dat je misschien nog helemaal geen closure kunt krijgen, hoe hard je het ook bij elkaar bedenkt. Als ik alles zo hoor, zou ik dit doen:
- al je pijn als jouw pijn pakken (dus idd wat RoosjeRaas zegt: er geen woorden meer aangeven)
- al die praktische dingen oplossen (heb ik niet zo gevolgd)
- accepteren dat je voorlopig ff geen closure hebt en gewoon doorademen

liefs, houd jezelf niet gevangen in het willen begrijpen

Meelezer

Meelezer

09-10-2017 om 17:10

Begrijpen

En wat nou als het heel lang gaat duren voor je het gedrag van je ex gaat begrijpen? Of wat als je het nooit gaat begrijpen (zeer goed mogelijk)? Blijf je tot zolang wachten met handelen? Of wanneer ga je verder met leven? Is dat moment niet nu al gekomen (en eigenlijk al een flinke tijd geleden)? Geef op dat je het gaat begrijpen, dat gaat waarschijnlijk nooit gebeuren.
Je lijkt mij een intelligente en aardige vrouw. Ik ken je niet en zelfs mij doet het zeer je zo te zien, ja, een zwaar woord, lijden. Meid, herpak je, regel alles en als het zo moeilijk is Truus te ontmoeten, bijt je tanden op elkaar, recht je rug, ga naar zo'n feestje, schud een handje, drink met andere vrienden een glas, ga daarna naar huis en neem daar nog een borrel op hoe sterk je bent geweest en hoe goed jij verder gaat met je leven. Het wordt nooit meer zoals vroeger, hoe moeilijk dat ook valt te verteren, das war einmal.
Aan de toekomst kun je wat doen.

Lente

Lente

09-10-2017 om 19:52

Andere volgorde Moederziel

Je schrijft: "Closure is belangrijk, en heel erg moeilijk. Om af te kunnen sluiten, moet ik kunnen begrijpen en dat deel ontbreekt. Dat moet ik zien in te vullen met iets anders. Aanvaarding, zonder te begrijpen.
Mooi, Om over na te denken."

Je hoeft niets af te sluiten. Je moet 'alleen maar' stoppen.
Begin met de communicatie. Communiceer NOOIT meer impulsief. Zorg dat je altijd een nachtje slaapt, voordat je reageert. Als je dan nog niet rustig bent in je hoofd over de reactie, sla net zoveel nachtjes over als nodig is.
Bedenk bij elke reactie: is dit zakelijk? Is dit ECHT nodig? Hoe kan ik dit in minder woorden zeggen. Hoe haal ik de emotie eruit.
Bij deze reacties heb ik het over dingen die de kinderen aangaan.

Voor andere reacties geldt: ik reageer niet op zaken buiten de kinderen. Regel dat via de advocaat. Of als dat niet kan omdat het te praktisch is, regel het via een familielid of via een superzakelijke mail die je minstens drie dagen hebt afgewogen.

Vraag niets over waar hij mee bezig is, niets over zijn werk, niets over zijn plannen. Vertel hem niets over jezelf. Vertel hem ook niets over de kinderen als dat niet noodzakelijk is. Wel ziekte, geen zorgen delen.
En zorg dat zijn vervoersmiddel verdwijnt uit jullie buurt. Dat ding is belastend voor jou en je kinderen.

Naar mate je hier beter in wordt, zul je ook beter worden in het aanvaarden van de situatie. Dus eerst acteren, de acceptatie komt pas daarna. Het lijkt alsof jij het andersom wilt doen. Dat werkt niet.

moederziel

moederziel

09-10-2017 om 20:58 Topicstarter

Mooi, Lente

Ja, ja en ja

En mooi ook, Meelezer.

WoW, wat fijn, al deze reacties. Ja, óók de reacties waar ik het niet mee eens ben het gaat vandaag alweer beter. Zojuist een huurhuis bekeken. Komt te vroeg en op de verkeerde plek, maar het voelt goed om op eigen houtje te handelen en zelf te beslissen. Wat wil ik?
Het komt goed.

moederziel

Kunnen jouw kinderen niet aan hun vader vragen waarom hij niet langs komt als hij auto/motor ophaalt? Kunnen ze met hem communiceren (appen/mailen) zonder dat ze zich schuldig voelen tegenover jou? Kinderen hebben in geval van scheiding de neiging om partij te kiezen voor de meest zielige. Tenminste waarvan zij denken dat die de meest zielige is.
Waarschijnlijk is mijn insteek al tig keer eerder langsgekomen in deze draad. Dus is het vrij zinloos wat ik opmerk.

moederziel

moederziel

09-10-2017 om 22:19 Topicstarter

Niet zinloos

Ik denk niet dat ze zich schuldig naar mij voelen, er is ook contact via groepsapp (waar we allemaal inzitten) of 1 op 1. Maar niet over dit soort dingen. Te direct, te pijnlijk. De spontaniteit om dat soort dingen open te bespreken is er nu niet.

knor

knor

10-10-2017 om 07:03

zinloos

Wat mij opvalt is dat jij al die tijd het gevoel hebt dat exMM zo ongelukkig is nu, en dat het (dus) allemaal zo zinloos lijkt. In mijn omgeving heb ik een paar scheidingen meegemaakt waar dat ook zo ging. Man kreeg een buitenechtelijke relatie, gezin 'ontplofte', doffe ellende, en ook de 'aanstichter' man helemaal in de war, twintig kilo afvallen en er vreselijk uitzien, maar.... het ging wel gewoon door allemaal, de scheiding ging door, de buitenechtelijke relatie werd een gewone relatie, de kinderen likten hun wonden en gingen door, de kilo's kwamen er weer aan en er werd een nieuw evenwicht gevonden. Nog een reden dus om je niet meer met exMM bezig te houden, hij introduceert Truus al op feestjes, hij is er echt wel uit, en vindt z'n weg wel. Zorg voor je zelf en besteed geen aandacht meer aan zijn gevoelens/boosheid/schijnbare ongelukkigheid, kost alleen maar tijd en energie.

Moederziel

Twee dingen waarvan mijn haren overeind gaan staan. Zo onveilig. Zo schijnveilig.

Het eerste: dat vervoermiddel dat bij jou en de kinderen staat, waardoor zij hun vader zo kunnen volgen als ze niet bij hem maar bij jou zijn. Ongelooflijk dat jullie dat zo doen. Logisch dat het koud en kil overkomt; ook logisch dat hij 'gewoon wegrijdt' als de kinderen bij jou zijn. Door zo'n situatie te creëeren en daar in te blijven zitten, kan dat niet goed gaan. Zet dat ding op een andere plek, uit het zicht! Kan 500 meter verderop zijn, dan voorkom je dit al.

Het tweede: een gezamenlijke appgroep, met papa en mama daar in. En dan schrijf jij: "Maar niet over dit soort dingen. Te direct, te pijnlijk. De spontaniteit om dat soort dingen open te bespreken is er nu niet." Wat in hemelsnaam kan er wél besproken worden in zo'n gezamenlijke app? Schijngezamenlijkheid. Heel onveilig.

Jullie zitten nog met al je vezels aan elkaar vast. Hij omdat het hem weinig interesseert; emotioneel is hij vertrokken dus hij kan jou en jullie er 'prima bij hebben zo'. Jij omdat je niet loslaat.

Ik vind het niet vreemd dat het je niet lukt om los te laten. Als je zo veel mogelijk fysieke omstandigheden en regeldingen 'bij het oude' laat, help je jezelf niet. En je kinderen ook niet.

Moerasgrond wordt het, waar niets is wat het lijkt. Waar het lijkt op vroeger, alleen zak je met je poten diep de blubber in als je gaat staan op wat veilige grond lijkt. En soms tot aan je nek, tot aan je mond. Ik vind het kwellend. Ga eerst heel andere grond bewonen, samen met je kinderen, in júllie eenheid, want die is een andere geworden. Als je dan daarna een stukje gemeenschappelijke grond vindt, samen goed afgesproken en goed afgebakend (bijvoorbeeld: wij vieren de verjaardagen met een verjaarsontbijt altijd met elkaar), hup dan. 'Zelfs dat' hoeft niet, maar dat is óók nieuw te creëren grond. Nu modder je voort. Letterlijk. Straks komt hij weer bij jullie in huis. Het is te zompig, Moederziel. Je moet 'schoon' worden. En dat is geen oordeel over wie dan ook, er is niet één iemand vies en één iemand schoon, dat bedoel ik niet. Ik bedoel: geef jezelf (en je kinderen) 'schone', gezonde omstandigheden, een 'schone' omgeving: helder, duidelijk en nieuw. Ik maak me zorgen om jou en jullie.

En even voor de helderheid

Hiervoor hoef je niet te verhuizen. Hiervoor moet je bij elk 'leven dat nu van jou en de kinderen is' stilstaan bij: is dit werkelijk nieuw ingericht? Kunnen we hier veilig zijn zonder de verwarring, de modder, de onhelderheid?

En voor nog meer helderheid

Ik zeg hier niet dat hun vader onveilig is, of onveiligheid veroorzaakt. Ik zeg dat ik vind dat jullie de boel nog totaal niet ontward hebben en dat er daardoor onveilige situaties ontstaan, die zich in kinderogen (welke leeftijd dan ook) snel vertalen naar loyaliteitskwesties, omdat niets is wat het lijkt en jullie dat in stand houden en de duidelijkheid ontbreekt en iets doen of laten, iets kiezen of niet kiezen, dan al snel voelt als: doe ik dit wel goed? Een kind dat zich dat gaat afvragen, doe ik het wel goed, is per definitie een kind in de knel. Door helderheid te geven, samen op nieuwe grond te vertoeven (zij bij en met jou en zij bij en met hun vader) en je niet te bemoeien met alles wat zich daar afspeelt, geef je kinderen in mijn ogen de rust die nodig is om zelf de relatie die zij met zowel hun moeder als hun vader hebben en gaan doorontwikkelen te kunnen vormgeven. Dat dat niet altijd makkelijk is en dat dat niet betekent dat die relatie ook (altijd/meteen) goed is, ja, dat kan heel goed. Dat 'niet makkelijk' evengoed wél helder kan zijn, dát maakt dat er rust is, dat het hoe dan ook goed is wat ze doen en laten.

Teuntje

Teuntje

10-10-2017 om 09:06

Och lieve moederziel

Het is al in alle toonaarden gezegd. Weet dat dat geen beschuldigingen zijn maar bezorgdheid, ook als de postings ontdaan zijn van alle voorzichtige franje.
Toen ik je beginposting las ( het houdt niet op) was mijn eerste gedachte: ach nee, nog steeds niet los?! Want nee, het leven van exMM houdt niet op. Hij blijft dingen doen die jij niet begrijpt en die niet in best interest voor ‘jullie’ zijn. Want ‘jullie’ boeit hem niet meer.
Wat zou het opluchten als jij ook los kon laten. Zonder je druk te maken over wat hij allemaal doet of laat, welk werk hij wel of niet heeft, welke seksuele voorkeur, naar welk feestje hij gaat en met wie. Het hoeft je niet te interesseren en al zeker niet te raken, en begrijpen hoef je het ook al niet. Losssss.... Het is niet hij die niet ophoudt, maar jijzelf.
Ja, zo makkelijk gezegd. Maar zo noodzakelijk om verder te komen.

Gerber

Gerber

10-10-2017 om 09:21

Groepsapp

Moederziel, ook mijn mond viel open van verbazing toen ik las dat jullie nog een gezinsapp vormen. Echt meisje, hou hier mee op en maak je hieruit los. Het is zo NIET wat het is.
Weet je, ik kom zelf uit een symbiotische relatie. Mijn voormalige partner en vader van mijn kinderen en ik vormden op alle terreinen een eenheid: onze zielen liepen in elkaar over. Zonder woorden begrepen wij elkaar, we hadden intense en diepe gesprekken, gelijke gevoel van humor, voor de buitenwereld waren we het perfecte en hamonieuze stel en gezin. En toch...
Ook wij zijn uit elkaar, en ja, ALLES moest kapot. Werkelijk alles. Daar heb ik heel veel verdriet en schuldgevoel over gehad, en bij vlagen nog steeds. Tijd heelt heel veel. Op dit moment hebben we een goed nahuwelijk. De intense boosheid, woede en zelfs haat over en weer is geluwd, we hebben allebei een nieuw en eigen leven opgebouwd en allebei onszelf hervonden. Als eigen persoon, onafhankelijk en nogmaals: als eigen persoon, geen symbiose meer. We vieren de verjaardagen samen, met beide nieuwe partners, die ook welkom zijn bij diploma uitreikingen of musicals. Niet meer : het gezinnetje van vroeger, maar in liefde voor de kinderen met elkaar verbonden als ouders met nieuwe partners.
Ik gun je een dergelijke ontwikkeling zo... Je kunt dan namelijk echt verder. Met jouw leven samen met de kinderen. Veel sterkte!

Gerber

Gerber

10-10-2017 om 09:22

toevoeging

We vieren alleen de verjaardagen van de kinderen samen!

moederziel

moederziel

10-10-2017 om 10:06 Topicstarter

Los

Dank weer voor jullie aanvullingen en toevoegingen. Natuurlijk moet ik los, en daar zijn alle inspanningen nu op gericht. Er is een deadline voor mij, een harde datum waarop de spullen weg moeten zijn, de financiën zoveel mogelijk los, de grens duidelijk getrokken. Dat stuit bij hem op veel weerstand, maar ook daarin moet ik nu doorpakken, doorduwen. De verbijstering zal nog een tijd blijven, maar dat is mijn deel om dat een plek te gaan geven. Hoe exMM zijn leven wil gaan inrichten, is aan hem.

Wat ik helaas niet kan loslaten zijn de financiële gevolgen. Die zijn groot en ingrijpend, heel ingrijpend en dat zal nog jaren duren. Natuurlijk ben ik daar boos over, ik vermoed sterk dat het ontslag met voorbedachte rade is geweest. Het verraad zal nog wel even doorgaan, maar ik trek me eruit terug en verkas naar vaste grond - om met RoosjeRaas te spreken. Ik verzamel steeds opnieuw nieuwe moed.

En zo’n appgroep... ik heb er zelf ook 1 met de kinderen. Zo’n gezamenlijke is ook praktisch. De groep bestaat al haten en eruit stappen is ook een statement. Ik ga daar eens over nadenken.

moederziel

moederziel

10-10-2017 om 10:07 Topicstarter

*haten

Moet zijn: *jaren

Teuntje

Teuntje

10-10-2017 om 10:21

Valkuil

Mooi, Gerber, dat jullie zover zijn gekomen. Dat is niet iedereen gegeven, maar een leefbaar nahuwelijk kan zich ook prima bewegen op een ander niveau.
Valkuil kan zijn dat je dit wilt bereiken vanuit de symbiose. Vanuit de gedachte, waarom zou alles eerst kapot moeten als dit onze stip op de horizon is? Maar het kan alleen bereikt worden vanuit personen die eerst echt los hebben gelaten en vanuit de symbiose eerst helemaal zichzelf geworden zijn, zonder ogen op wat die ander doet of laat. Pas daarna kun je gaan kijken of je een ander format kunt bereiken. ExMM is daar mee bezig. Nu moederziel nog.

Li

Li

10-10-2017 om 11:13

Teuntje

Nou, exMM is ook niet handig bezig als hij nog in de appgroep zit en zijn auto/motor/fiets bij ze stalt. Maar goed, dat is niet (meer) het probleem van Moederziel. Het gaat nu om wat zij voor zichzelf doet om een nieuw leven mogelijk te maken.

En wat boosheid betreft: ik had net een gesprek met dochter daarover. Iemand was nog boos op haar terwijl zij iets dat zij vergeten was keurig had rechtgezet. Dus ik legde haar uit dat je eigen geweten je kompas is, dat daar alles op groen stond, en dat die andere persoon dus zelf voor haar woede koos. Met dochter had dat niets te maken.

Het is een beetje als een kind dat jou niet voor haar feestje uitnodigt, maar vervolgens boos wordt als jij haar ook niet uitnodigt. Ik mag een Truus, jij moet dat accepteren, maar bij jou moet alles blijven zoals het is. Grow up, exMM!Dit even als hart onder de riem voor Moederziel. Zijn woede heeft met hem te maken en niet met jou!

Maria

Maria

10-10-2017 om 11:54

Stap uit die App-groep!

Ja, dat is een statement: je ex communuceert met de kinderen als hij dat wil, daar sta jij los van.
Ex communiceert direct met jou over praktische zaken rondom de kinderen (als in: ik kom ze om 4 u halen, je moet vooral niets persoonlijks of emotioneels delen) en de rest via de advocaat.

Warm advies: Ik heb twee exen die nog heel lang probeerden emotionele reacties bij mij uit te lokken. Jouw ex doet dat ook nog regelmatig, met stomme acties en horkerig gedrag. Ga er niet op in, laat het bij hem, reageer niet of alleen droog en zakelijk. Geef hem jouw emoties vooral niet! Des te eerder heeft hij door dat die acties geen zin meer hebben.

Toch,

Is het raar dat de oudste Moederziel op de hoogte bracht over het feit dat exMM met truus naar het feestje op de hoek ging. Was dat per groepsapp gegooid of 1:1 aan de oudste gericht? En waarom deelt exMM dit? Dat hoeft hij zijn kinderen toch niet te appen, die waren er toch niet bij.

De app van exMM in de groepsapp creëert spanning bij de kinderen. Zo had de oudste zich kunnen afvragen of die Moederziel op de hoogte had moeten brengen over het feit dat ex ook kwam, zodat moederziel alsm
besloot thuis te blijven, of niet. Wat is het nut van die info zo vlak voor het feest en dan ook naar de kinderen die er zelf niet bij zijn.

Des te meer reden om met het geapp te stoppen. Zo blijf je te veel op de hoogte van elkaar.

Lente

Lente

10-10-2017 om 16:23

Herhaling: stop met hem

Geen groepsapp. Geen app 1-op-1.
Alleen mail over echt noodzakelijke dingen met minimaal een nacht bedenktijd.

Haal zijn spullen uit alle kamers en stop ze in dozen.
Zorg dat je die spullen niet meer ziet.
En deel mee dat hij ze binnen twee dagen kan ophalen.

Of leg ze ver weg op zolder als je daar ruimte voor hebt.

STOP MET HEM!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.