Help! Mijn man is een workaholic

Eerst en vooral hou ik erg veel van mijn partner tegenover mezelf en onze zoon is hij heel zachtaardig, om een voorbeeld te geven; ik ben gek op bloemen, zo verrast hij mij vaak met een boeket bloemen, zelfs na al die jaren, geweldig toch. Zo zijn er nog meer positieve dingen die ik kan vertellen over hem en dat maakt van hem zo een fijne man.

Maar ik merk dat hij eronder door gaat, hij is erg kwaad op de wereld en lag het aan hem zouden we verhuizen naar een huisje in de middle of nowhere, zonder dat iemand het zou weten. Ik voel me vaak verloren want ik wil hem helpen, hem steunen en zijn positief gevoel terug geven maar hij laat mij niet binnen...

Om bij het begin te beginnen; mijn partner is een erg handige man daardoor is hij enkele jaren geleden zelfstandig in bijberoep geworden, op het begin was het niet zo druk natuurlijk maar ondertussen is zijn klantenbestand al redelijk gegroeid, dat doet hij allemaal na zijn uren want hij zit nog steeds met zijn vast werk. Resultaat, nooit vroeger dan 21u thuis en de zaterdagen 'moet' hij opofferen voor de klanten waar hij in de week niet naartoe kan. Natuurlijk moet hij niets .. maar dat is nog zoiets, mijn man kan totaal geen nee zeggen tegen werk! Soms erg frustrerend voor mezelf maar het is onmogelijk om hem op andere gedachten te brengen dan zegt hij ' het is allemaal geld ', wat ben je met geld als je er niets aan hebt? Want zo gaat het bij mij ons, we hebben al jaren geen reis meer gedaan want de tijd wilt/kan hij er niet voor maken. Sinds maandag is het bouwverlof gestart, niet voor mijn man want hij werkt door als zelfstandige... Conclusie, 3 weken bouwverlof waarvan hij 3 dagen thuis zal blijven want thank God voor de zondagen! Die dagen zijn voor ons, dan geeft hij al zijn tijd en aandacht, wat geniet ik van die dagen en ik heb hem al zo vaak gezegd dat ik dat meer zou willen ... Het is ook zijn idee geweest toen onze zoon geboren werd dat ik 20 uur per week zou werken en dat hij extra uren zou kloppen (waardoor hij dus nu pas tegen 21u thuis is) maar... Financieel gezien is dat helemaal niet nodig dat hij zooo veel uren doet per dag, zonder zijn bijberoep en ik die fulltime werk zou het ook lukken en dan zou hij elke dag om 15u30 gedaan hebben en thuis zijn ...

En bij dit alles komt er nog eens bij dat wij in verbouwings werken zitten bij ons thuis, dat doet hij allemaal zelf en ik help hem natuurlijk ook een handje, daar krijgt hij ontzettend veel stress van want het gaat heel traag vooruit door het weinige tijd. De slaapkamers zijn afgewerkt en daarbij bleef het, het huis is leefbaar maar zo zitten we met een half afgewerkte gang en keuken.. heel frustrerend, vooral voor hem. En zo is mijn man op het punt gekomen dat hij niet meer graag uit zijn bed komt, plots heeft hij een ochtendhumeur .. hij ergert zich aan de haan die we al jaren hebben, die kraait te veel volgens hem, soms eet hij niet in de avond na het werken en valt hij meteen uitgeput in slaap, als hij moet rijden met de auto vloekt hij op alles en iedereen, allemaal dingen die hij voorheen niet deed, zo ken ik hem helemaal niet. Hij was altijd een vrolijke grappige man, hij zat vol liefde voor mij en dat is nog steeds zo want hij doet ontzettend hard zijn best maar ik merk dat hij uitgeput is, ik doe mijn uiterste best om hem op te vrolijken, ik geef alle liefde die ik heb en uiteindelijk zit onze relatie echt wel ok! We hebben een fijn leven samen maar dat werken maakt hem kapot, ik voel me radeloos want ik heb geen enkel idee hoe ik hem kan scheiden van zijn werk.

Het is moeilijk om in een tekst de situatie te beschrijven maar iedereen die mijn man kent kan zien dat hij ongelukkig word door het werken. Ik wil hem echt niet verliezen door dat stomme werk... Ik hoop dat iemand hier raad voor me heeft, dat zou fijn zijn.