Help, zit muurvast! ik wil deze hel uit

Ja moedeloos

zo zie ik het ook.

Ik merk ook weinig verdriet. Ja die is er wel. Als we er over praten dan zie ik tranen in de ogen. Vervolgens in de auto zit ze dan weer mee te zingen.

Eigenlijk weet ik niet zo goed wat ik daar nu van moet denken....

Lieverdje

Ultimatum werkt niet omdat man niet rationeel meer kan denken en tussen twee werelden in zit. Zodra je hem onder druk zet kiest hij voor een veilige haven en dat is niet de haven die hij probeert te ontvluchten, dus zijn thuis.

Omdat haar man zelf geen keuzes meer kan en wil maken is het enige wat hem tot inzicht brengt als hij voor een voldongen feit wordt gezet. Hij heeft dan geen eigen keuze meer, want eigen keuze betekent weer uitstel. In geval van 1 november hoeft de man dus tot 1 nov geen keuze te maken en schiet je uiteindelijk nog niks op.

Door een keuze voor hem te maken confronteer je hem met het feit dat je niet alles tolereert en hem dus weg stuurt. Geloof me dat heeft impact en dat zet je wel aan het denken.

Reden waarom je naar Truus gaat zonder dat je daar echt heel blij van wordt of dat de blijheid maar zeer tijdelijk is (in mijn geval) komt omdat Truus eigenlijk een middel (katalysator) is om man aan te geven dat hij niet tevreden is met zijn leven. Het is een zeer drastisch middel, dat wel.
Dat Truus er was op het moment dat je op een punt in je leven staat waarbij je denkt... wat nu verder.... maakt haar ook een reddende engel. Gevoelsmatig weet je dat Truus niet een blijvertje is maar dat maakt het niet minder makkelijk om van haar af te komen.

Of het een ziekte is laat ik even in het midden. Ik zie Truus vooral als iemand die je tot het besef brengt dat je je leven zo niet meer verder wil leven en er tijd is voor verandering. Alleen sommige mannen blijven zo lang voor de verandering hangen dat dit op een manier van praten niet meer lukt. En dan staan ze open voor Truus.

Moederziel

Wat je schrijft over je gevoel wat je niet laat zien en je sterk wil laten overkomen herken ik wel.

Mijn vrouw kan haar emoties dan ook niet tonen. Ik denk als ze dat wel zou doen, ik ook zou breken en in tranen zou uitbarsten.
Vanuit huis mochten we nooit huilen of emoties laten zien en ik merk dat ik dat nu nog steeds doe.

Uiteindelijk denk ik dat als je beiden huilend van verdriet tegenover elkaar zit het wel een verbondenheid geeft.
Dat lees ik ook wel uit het draadje van Stip. Alleen het uiten van emoties gaat me nog niet zo goed af. Het schrijven van een brief is minder handig voor het overbrengen van emoties denk ik.

straffen

@ het_mannetje

Je vrouw straft jou bewust of onbewust.
-Negeren is straffen.
-Geen aandacht geven/ontwijken is straffen.
-Jou met een rotgevoel laten zitten is straffen
-jou met jouw schuldgevoel laten zitten is straffen.

Als iemand waar we van houden ons bedriegt en ons vertrouwen beschaamt, is een van onze instinctieve reacties om diegene te straffen omdat hij/zij ons heeft gekwetst. Oog om oog tand om tand.
Anderzijds weet zij zich ook geen houding aan te geven/kan ze niet met de situatie omgaan en gaat een houding aanmeten om te kunnen overleven.
Maar inwendig zal er van alles bij haar gebeuren.

Bovendien krijgt ze niet het signaal van jou dat je weer honderd procent voor haar kiest/gaat. Dus waarom zou zij voor een tweede keer het risico nemen om weer gekwetst te worden. Dan maar toneel spelen of een andere houding aanmeten.

De oplossing zou kunnen zijn:
-jouw vrouw moet wraakgevoel los laten
-zich weer open stellen/open staan.
Jou weer vertrouwen hangt sterk af van het zelfvertrouwen van jouw vrouw .
Als jouw vrouw van nature al weinig zelfvertrouwen heeft dan zou het wel eens heel moeilijk kunnen worden om je te vergeven. De klap die haar is toegebracht kan onoverkomelijk lijken. Want de boodschap die door het vreemdgaan is overgekomen is : “Ik ben niet leuk genoeg om van te houden”.
Het herstel in vertrouwen vraagt tijd en de beschadiging, die je relatie heeft opgelopen, geneest ook niet in een paar dagen.

Het blinde vertrouwen dat er ooit was, komt nooit meer terug.

Idd moederziel

Ik heb het man uitgelegd als dat ik me niet meer kwetsbaar op wilde stellen. En ik was inderdaad bang dat ik hem onder druk zou zetten als ik hem liet zien hoe zeer dit alles mij raakte. Daar komt in onze situatie natuurlijk wel bij dat juist die zwakte van mij, dat leunen op hem, hem benauwde en juist een van de oorzaken was van zijn vertrek. Dat maakte en maakt het voor mij heel moeilijk om die emoties te laten zien. Inmiddels benoem ik dat wel zo naar hem als ik dat verdriet laat zien. Dat me dat moeite kost. Ik wil uitstralen dat ik sterk ben. Dat ben ik ook. Heel erg sterk zelfs, maar dat wil nog niet zeggen dat ik niet ook verdrietig ben en pijn heb.
En ik was ook meestal blij om hem weer te zien. Genoot heel erg van de mooie momenten die er ook waren. De pijn en het verdriet deelde ik hier, of met zus of vrienden. Niet met man.
Maar wat mannetje schrijft, het kan inderdaad ook heel afstandelijk overkomen. In mijn geval was dat wel de bedoeling, bij jullie werkt dat denk ik anders. Roosje zegt het altijd zo mooi: woorden betekenen niets, laat het zien. Misschien is een brief dan niet het beste communicatiemiddel, maar moet je juist je verdriet laten zien in een gesprek.

Moedeloos

Voelde het maar als straffen. Maar zo voelt het niet.

Ik heb aangegeven waar mijn onvrede zat in de relatie en wat daarvan de oorzaak was (althans in mijn ogen dan). Die oorzaak lag niet bij haar. Maar ze versterkte het onbewust wel.

Maar als ik thuis ben en ze is blij, ze doet dingen die ze nooit deed (ze is erg pleaserig geworden) en geeft dat mij geen fijn gevoel. Ze interesseert? zich nu in dingen waar ze nooit iets naar vroeg. Dat komt allemaal niet spontaan over.
Dat gaat weer irriteren. Als ik dat dan aangeef gaat ze weg.

Ik weet niet of ze wraakgevoelens heeft. Wellicht wel maar dan verbergt ze die heel goed. Denk dat het meer een muur is die er tussen staat die ze ter bescherming opbouwt.

onbewust/ bewust

ik zei bewust/onbewust straffen

als de man truus zou opgeven en terug zou komen naar de trouwe partner dan belonen de vrouwen de ontrouwe partner met een relatie herstel /goedkeuring/...

hoe wil je dan het gedrag van de bedrogen partners noemen?
die of niet met de situatie kunnen omgaan of de ontrouwe partner iets willen aandoen of iets toewenst of maatregelen treft of acties onderneemt

wat wil je eigenlijk

@ het_ mannetje

Maar als ik thuis ben en ze is blij, ze doet dingen die ze nooit deed (ze is erg pleaserig geworden) en geeft dat mij geen fijn gevoel. Ze interesseert? zich nu in dingen waar ze nooit iets naar vroeg. Dat komt allemaal niet spontaan over.
Dat gaat weer irriteren. Als ik dat dan aangeef gaat ze weg.

wat wil je eigelijk?
wil je wel nabijheid of wil je afstand?
je voelde eerst afstand dat was niet goed
ze toont nu nabijheid en dat is ook niet goed want het gaat irriteren

jij wantrouwt haar in haar "oprechtheid" en zij wantrouwt jouw "nabijheid"

uiten van emoties

Is dat niet bij heel veel mannen in meer of mindere mate zo?
Dat is toch geen excuus om zijstappen te nemen, makkelijke maar totaal niets oplossende oplossingen te zoeken?
Mijne had dat ook nooit geleerd, maar tegen anderen praat hij honderduit; als het moest kon het dus wel.
Daar zat een hoop gewenst gedrag bij, maar naar mij werd dat nooit vertoond.
Het zal deels in de man zitten, deels in opvoeding, omstandigheden. Maar mannen zijn niet per definitie dom. Ze snappen best dat als je wat wilt bereiken dat je daar dingen voor moet doen én dingen voor moet laten.
Maarja, het is ZO makkelijk om Truus te zijn, een held te spelen, een man in de kaart te spelen en hem naar je toe te trekken dat er bijna vanzelf voor de foute oplossing gekozen wordt.
Hij nam het risico dat je boos werd, hem weg stuurde.
Hij maakte haar en zichzelf daarmee belangrijker dan jou.
Als je hem naar het huis stuurt heeft hij vrijspel met Truus.
Geen oplossingen voor hem bedenken, zijn brein moet zelf weer in actie komen; hij moet een grote jongen worden en niet meer afhankelijk van een vrouw, welke vrouw dan ook.

Moedeloos : wat ik wil ....

.... is het gevoel van samen ergens doorheen gaan.

Dat heb ik gemist. Wij hebben (denk ik) in een ouder-kind relatie gezeten. Heeft te maken met een aantal zaken waar ik hier niet op in wil gaan om herkenning uit de weg te gaan.
Dus het samen gevoel heeft er nooit echt ingezetten. Als iemand dan erg pleaserig overkomt dan voelt dat niet als spontaan.
Wat jij als nabijheid aangeeft voelt bij mij niet als nabijheid. Pleaserig gedrag is geen nabijheid.

Ik mis een hoop in de relatie met mijn vrouw. Praten erover gaat heel moeizaam. Van beide kanten uit. Ik kan me laatste tijd beter uitdrukken, maar is ook niet altijd zo geweest.

Dus wat ik zoek is samen en gelijkwaardig en daarvoor hebben we nog een hele weg te gaan.

dus

"het samen gevoel heeft er nooit echt ingezeten"

Eigenlijk zeg je dus dat de relatie nooit goed is geweest. Waarom dan niet de knoop doorhakken en het uitmaken met je vrouw? Alleen het schuldgevoel?

Mannetje,

Je vrouw doet haar best om een herhaling van die rottijd te voorkomen en jij durft aan te geven dat sommige dingen jou irriteert?
Wat doe je eigenlijk voor haar?
Wat doe jij om haar liefde waard te zijn?

Om samen ergens door heen te willen gaan, kan je samen dingen gaan ondernemen.
Dat mag jij ook opstarten, je hoeft niet op de vrouw te wachten tot die iets onderneemt.

Flanagan

Wat ik voor haar doe?

Probeer de discussies aan te zwengelen. Verzin dingen die we samen ondernemen.
Ik start bijna alles op.

Alleen als ik dan even tijd voor mezelf pak dan probeert ze pleaserig over te komen en dat voelt niet goed.
Wellicht omdat ze dat ook nooit zo gedaan heeft en dus geforceerd over komt.

@Lieverdje,
Relatie is van begin af aan al niet gelijkwaardig geweest. Maar ondanks dat proberen we nog iets te redden.

Pleaserig gedrag

Pleaserig gedrag van haar kan ook betekenen dat ze niet meer boos is op jou. En dat zij op die manier toenadering zoekt?

Als jullie nooit direct met elkaar hebben gecommuniceerd dan zal sut waarschijnlijkst oud gedrag zijn...Ja is nee en nee is ja

Je hebt haar afgewezen door naar truus te gaan!!!!

Nu zoekt ze toenadering door te pleasen en je zegt daar wat van....Duh, vind je t raar dat ze dan weggaat....je wijst haar wederom af en kwetst haar wederom.....

wat jij eigenlijk daarmee zegt is dat
ze weer iets niet goed doet...
Ze weer jou niet aanvoelt
Ze nog steeds niet voldoet aan jou wens/beeld
Jij je nog steeds aan har stoort
Ze ERGENS NIET aan voldoet
Ze niet voldoet aan jouw eisen

Mannetje

Op deze manier heeft je relatie, heeft je vrouw geen schijn van kans. Wat ze ook doet, het is niet goed. Jij probeert discussies aan te zwengelen, zorgt dat jullie samen dingen ondernemen, maar ondertussen is er een storende factor die zorgt dat hetgeen gebeuren moet niet gebeurt.
Nadenken, knopen hakken, beslissing uitvoeren.
Ik stel het klooster van Vugt voor, alleen afleidende nonnen, stille tijd en helemaal op jezelf teruggeworpen worden.

Tops

Snap je opmerking over de nonen niet zo eigenlijk.

Moederziel,

Kan je hulp krijgen vanuit je omgeving of de therapeut om je man te doen inzien waarmee hij bezig is?
Het ligt gevoeliger als je partner je op je 'fouten' wijst dan dat een buitenstaander dat doet.

Met name mensen die heel zelfverzekerd overkomen, zien die dikke balk in hun eigen ogen niet maar wel die splinter bij een ander.
Misschein helpt het om zo iets minder persoonlijk en dus kwetsbaar naar de situatie te kijken.

Ps in het filmpje over the tale of two brains, lachen de mannen heel hard om herkenbare situaties. Maar eigenlijk lachen ze hard om een gedrag die ze zelf zo vaak vertonen zonder het in de gaten te hebben. En hun vrouwen lachen ook om het gedrag van de man zoals de spreker die uit beeldt. Er zijn heel veel mannen met een bord voor hun kop.
Even lachen is trouwens ook goed voor je hart, het werkt verlichtend, ook al is het maar voor even.

Je gaf aan met je vriendinnen om sommige acties te kunnen lachen. Je begeven in gezelschap dat je doet opvrolijken, is misschien wat je nu zo nodig hebt, zonder dat te beseffen. Plan een vriendinnenmiddag en gun je zelf een ontspannende middag.

Respect

@Mannetje, voel je ook respect voor haar?
Of ook maar respect voor haar liefde en grote vergevingsvermogen naar jou toe?

Je hebt je vrouw eens beschreven als een vrouw die ondertussen gegroeid was tot een zelfstandige vrouw, iets in die trand. Wat je nu schrijft over het pleasen is in strijd met je eerdere beschrijving van haar persoonlijkheid.
Haar acties om jou te pleasen is een signaal dat zij op eieren loopt.
Vertel haar toch dat je van haar houdt, dan kan zij zich ook een stuk zekerder voelen. Dat is voor jullie beiden prettig.

Mannetje

Ik bedoel het heel letterlijk en serieus.
Mijn ex vertelde me dat hij een week in t klooster heeft gezeten om eens helemaal tot rust te komen.
Alles op een rij zetten, verplichte rust (want dat lukt normaal niet), alleen grotendeels zwijgende nonnen om hem heen en een soort coach waarmee hij elke dag een gesprek had om alles wat bovenkwam te helpen ordenen.
Truus leidt af van waar je mee aan de gang moet. Het is uitstel. Daar krijg je in zo omgeving de kans niet voor.

mannetje

ik deel de opvattingen hierboven. Het is voor jou niet goed of het deugt niet. Zolang jij niet kiest voor je vrouw en echt breekt met je truus verandert er niets. Je vrouw durft zich niet echt open te stellen voor je, want dan loopt ze een heel groot risico dat ze weer gekwetst wordt. Of liever: nog erger gekwetst wordt, want ze voelt zich iedere dag opnieuw al afgedankt, afgekeurd, minderwaardig, een voetveeg zolang jij steeds je biezen pakt en naar truus vertrekt. Dat je steeds weer terug gaat naar haar vind je misschien zelf heel vriendelijk en aardig, maar dat is het natuurlijk niet. Je houdt je vrouw aan het lijntje en gijzelt haar in dit niemandsland. Ze kan niets, en wat ze probeert, namelijk anders zijn of doen dan ze voorheen deed, wordt door jou ook al afgekeurd. Wat kan zij in vredesnaam nog doen dan
Nee, de enige die hier wat aan kan doen ben jij. Verandering bij een ander kun je niet afdwingen of forceren, de enige die je kunt veranderen ben je zelf. Het is hier al vele keren geschreven. En jij was er blijkbaar nog niet aan toe om die boodschap te begrijpen, want iedereen doorloopt het proces in zijn/haar eigen tempo, maar echt, jij bent degene die de eerste stap moet zetten. Niet naar haar kijken en wijzen, zij kan niet verder nu.

En misschien is het idee van Tops wel een heel goed idee, letterlijk afstand nemen en tot rust komen. Echt goed zien wat er tussen jou en je vrouw is kun je volgens mij alleen maar zonder truus. Maar doe het wel snel, want het wordt steeds moeilijker de relatie met je vrouw weer op te pakken. Er gaat iedere dag een beetje meer kapot bij haar. Kom op, je hebt hier nu genoeg inzichten gekregen, doe er wat mee!

Mooi Pennestreek

Wat een goed advies aan mannetje. Daden. Mannetje schrijft woorden. Zijn situatie duurt al maanden (langer bog?), en maar praten, duiden, verklaren, heen en weer tussen twee vrouwen. Eerlijk? Ik vind dat een laffe machtspositie. Als ik Mannetjes vrouw was, liet ik niets meer van mezelf zien tot Mannetje weer bij mij zou zijn. Bij mij. Wij samen. Waarom zou zij open en emotioneel moeten zijn bij iemand die haar niet helemaal wil? En oordeelt over gedrag en emoties? Waarom?

Niet mee eens

mannetje, en jouw man ook niet, hoeft niet te kiezen voor 100% voor de relatie gaan. Waar ze wel voor zouden moeten kiezen is het speelveld voor de bestaande relatie eerlijk maken en dat betekent afstand nemen van truus/Truus en eerst goed kijken naar wat er in de relatie nog is en kijken en voelen wat hij zelf zou willen. Dus puur kijken naar de bestaande relatie en naar de problemen die er eventueel bij de man zelf spelen. Zoals hierboven al zo vaak geschreven is, bij truus is het leven makkelijk, ze kijkt naar je op, is vrolijk en gezellig, geen drama's verdriet en schuld, lekker ongecompliceerd. En als je dat dan afzet tegen de relatie met vrouw, tja, die komt er dan natuurlijk nooit goed vanaf. Die vergelijking maken, die situatie in stand houden als man is alleen maar jezelf voor het lapje houden. Want als je uiteindelijk kiest is dat zeer waarschijnlijk voor truus. Waar na een half jaar, jaar, vijf jaar, je weer in dezelfde situatie terechtkomt, want je hebt het onderliggende probleem (jijzelf) gewoon meegenomen.

Tops, Pennestreeek et al

Thanks. Stof tot nadenken.

Merk wel dat ik door alle discussies maar ook door het opschrijven van mijn eigen 'ding' wat meer op aarde terugkeer.

Inmiddels een weekje alleen zonder vrouw en Truus en soms terugtrekkend in het lege doosje.

Eigen advies opvolgen, en voor mannetje

Ook hier weer genoeg om over na te denken. Moet ook mijn eigen advies opvolgen. Werk aan de winkel weer...

En mannetje, wat houdt je nou precies tegen om met truus te breken? Ook voor haar geldt dat je haar aan het lijntje houdt. Wat is er op tegen om tegen haar te zeggen: "ik ga eerst goed kijken naar mijn huwelijk. Pas als ik zeker weet dat dat een doodlopende straat is, en wanneer ik dat netjes heb afgehandeld, kom ik bij je terug. Maar dan weet je ook zeker dat ik helemaal voor jou ga". Zou het ook voor haar niet prettiger zijn te weten dat als je voor haar kiest, je dat ook voor 100% doet, en dat alle shit dan al is opgeruimd? Nu hebben jullie geen kinderen, dat maakt een eventuele scheiding minder ingewikkeld, maar ook dan is het fijn als je op een prettige manier uit elkaar kunt gaan. En in mijn optiek kan dat niet (nooit) als dame 2 al aanwezig is. Tenminste, ik zou dat niet kunnen.