hulp nodig Egocentrische schoonmoeder

Wat sneu

Voor schoonmoeder dat ze zo'n secreet van een schoondochter heeft!

Schoonvader wil een foto maken met zijn mobieltje van zijn kleinkind. Nou ja zeg, wat een hufter! Schoonmoeder wil kleinkind op schoot; het moet toch niet gekker worden!

Ik hoor een hoop geklaag van schoondochter en lees eigenlijk niks ernstigs. Als je dan zo obsessief bezig bent met je schoonmoeder zit er toch echt ergens een draadje bij je los.

En maar los gaan op schoonmoeder hier en totaal niet naar jezelf kunnen kijken. Je had je schoonmoeder toch autist genoemd? Misschien zegt dat meer over jezelf!

Mark74

Het gaat er natuurlijk niet om dat ik het niet pik omdat er even een fotootje maken van kleinkind gemaakt wordt... en het gaat er natuurlijk niet om dat ik begin te hyperventileren wanneer schoonmoeder kleinkind op schoot neemt. Als je de vorige berichten had gelezen, zou je wel beter weten en begrijpen dat er veel en veel meer achter zit. Als je die moeite niet eens hebt genomen (neem ik aan want anders zou je niet zo'n **..antwoord geven)….lees het dan a.u.b. niet!!
Lekker makkelijk oordelen zo he vanuit je luie stoel.

@Esmee

'….en dat vanaf het allereerste begin he…toen ze me nog niet eens gezien had!!'

Was er zo negatief over je gesproken? Door wie dan?

Had haar zoon eerder relaties die in haar ogen zijn welzijn niet bevorderden?

Is ze zo teleurgesteld over haar eigen leven dat de generatie na haar op alle fronten moet scoren, om zo haar teleurstelling alsnog weg te nemen?

Nou tonny

"Was er zo negatief over je gesproken? Door wie dan?"

Mijn huidige man had voor mij eens een andere vriendin en die kon mijn schoonmoeder op z'n zachtst gezegd niet bekoren. Mijn schoonmoeder vond haar een…...slet! (letterlijk gezegd over een meisje van zegmaar een jaar of 18, 19).
Toen mijn man mij leerde kennen (tijdens zijn studie), was ze al direct zeer terughoudend. Ze had me nog nooit gezien, maar zei al tegen mijn man: "Het is toch niet weer zo'n slet als de vorige keer?".
Nou, het zal je maar gezegd worden als jongen over je nieuwe vriendin.

Vanaf het allereerste begin was ze negatief naar mij. Niets kon ik goed doen. Ik heb het zelfs bijna uit willen maken daarom. Die druk die ze haar zoon oplegde….zij bepaalde alles wat hij deed en zag mij als indringer. Zo heeft ze me altijd benaderd. Ik hoor er gewoon niet bij en als ik niet wilde schikken…….

(zo zei mijn man wel eens tegen mij: "doe nou maar gewoon wat ze wil". Nou….niet dus. Ik doe geen dingen die ik niet wil en ga me ook niet anders voordoen dan ik ben puur en alleen omdat mijn schoonmoeder dat wil/eist en om de rust te bewaren).

Maar laat ik wel eerlijk blijven, ik denk dat het ook niet om mij als persoon gaat, maar om het feit dat ik 'van buiten' kom zegmaar….alles wat van buiten de familie komt, wordt met argusogen bekeken en is een regelrechte bedreiging voor haar veilige levenssituatie.
Schoonmoeder had alles in de hand en iedereen deed wat zij wilde….Tja, en dan komt er ineens iemand van buiten waardoor je zoon de dingen anders gaat zien en zelf dingen gaat beslissen en doen…weg veiligheid.
Ik denk dat ze mij als bedreiging zag en ziet. Mijn man is erg veranderd namelijk en danst niet meer naar de pijpen van zijn moeder…wat hij voorheen wel deed…en zijn vader nog wel doet (door de goede vrede). Dat zint haar niet en ik ben de aanstichter omdat ik haar zorgvuldig geregisseerde en veilige leven overhoop heb gehaald.
Dat laat ze me ook elke keer merken als ze de kans krijgt. Ik doe er gewoon niet toe en heeft alle pijlen nu op mijn jongste gericht omdat die nog beïnvloedbaar is. Er zit dus een hoop leed achter.
Zo accepteert ze mijn familie niet en wil zich overal onderuit praten op een manier die gewoon niet netjes meer is gezien de omstandigheden (begrafenis o.a.). Het heeft me veel pijn gedaan.

Het viel me helemaal op toen een nicht van haar een nieuwe vriend kreeg. 'Van buiten af' dus. Hoewel dat een man was en wat verder van haar bed show, reageerde ze ook op een manier dat ik dacht….geef die man toch een kans zeg". Hij zou komen op een verjaardag en de hele familie was er. Schoonouders hebben de man de hele tijd zwijgzaam zitten bekijken en zitten letten op elke beweging die de man maakte. Hij voelde zich helemaal niet op zijn gemak. Dat had ik dus ook. Ik ben naast hem gaan zitten en de hele tijd met de man gepraat. Niets mis mee. Hele aardige man.
Schoonmoeder had nog geen woord gesproken met de man, maar vond hem wel meteen raar….?????
Toen dacht ik wel even: "Vind je het gek als iemand elke beweging die je maakt in de gaten houdt zodat je je amper nog durft te bewegen?" (deed ze overigens ook bij mij hoor). Hij voelt zich zeer ongemakkelijk….en dat was nog maar de vriend van een nicht van mijn schoonmoeder. Gelukkig is zij de enige hoor. De rest is ok .

Druk maken

Als ik jou was zou ik het van mij af laten glijden. In jouw posting lees ik dat de meeste familieleden precies weten hoe ze met schoonmoeder om moeten gaan.

Laat het los, maak je er niet druk om. Ga bij jezelf te raden waarom haar houding jou zo raakt. Die verantwoording ligt toch echt bij jou. Als jij dat probleem in jezelf kunt oplossen is schoonmoeder ineens geen probleem meer, want ze raakt jou niet meer.

Mijn tip:
zoek op internet eens informatie op over drama-driehoek en situatie-gevoel-gedrag.
Voor mij was het heel verhelderend

Paddington

"zoek op internet eens informatie op over drama-driehoek en situatie-gevoel-gedrag.
Voor mij was het heel verhelderend"

Ga ik zeker doen! Bedankt voor de tip. Ik wil er gewoon vanaf dat haar houding naar mij toe me zo raakt. Inderdaad, de rest laat haar spuien, praten, klagen…en gaan gewoon door. Denk wel dat man een grote rol speelt hierin want die heeft nog wel eens de neiging om naar zijn moeder te luisteren of gewoon toch maar te doen wat ze wil….hoe onterecht ook. Maar eerlijk is eerlijk…het wordt minder bij man.

Maar esmee

Je hebt je kind weggehaald bij je schoonmoeder toen het dat wilde. De rest kun je toch gewoon van je af laten glijden? Het enige wat er nu gebeurt is dat je je er aan ergert, heel erg zelfs. Op het moment dat je het negeert gebeurt er verder niets ergs, er gebeurt niets met je kinderen, je hebt er alleen maar minder last van. Nu maak je het heel groot, ook door steeds te blijven herhalen wat er in het verleden gebeurd is. Schiet je niets mee op, kost alleen maar energie...

afvragen

Na 490 reacties waarbij telkens wordt gehamerd dat je die negativiteit van je af moet laten glijden- lijkt het me tijd voor bezinning: hoe komt het toch dat dit van je afglijden niet lukt?
Wat voor erkenning zoek je bij je schoonmoeder? Je weet dat je die nooit krijgt. En is dat erg? Zegt dat iets voor jou? (lijkt mij niet). Ik denk dat het iets is met je eigen onzekerheid en/of verleden en raad je aan een schriftje te kopen en over dit onderwerp eens te 'filosoferen'. Ik hoop dat dat je verder brengt.

Esmee

Misschien omdat die nichtjes en andere familieleden allang weten dat schoonmoeder niet kan veranderen. En dat ze wel zeurt maar het stiekem toch wel leuk vindt. Anders zou ze niet mee gaan. En als ze tegen jou gaat zeuren over het uitje dan zeg je alleen " nou ik heb gehoord dat het wel leuk was" en daarna loop je weg om koffie of zo te halen en dat doe je de hele tijd. Nergens op in gaan. Het kan ook een manier van aandacht vragen zijn.

Misschien zijn die nichtjes niet gek maar doe jij echt veel te moeilijk.

Je schoonmoeder is niet leuk. Dat is een gegeven voor je. Dus laat je je man wat vaker met de kinderen daar naar toe gaan. Je hoeft echt niet elke keer mee. Af en toe ga je wel een keer mee en als ze bij jullie is dan let je niet op haar.

(en ik weet wel dat je denkt dat jouw schoonmoeder de allerergste is van de hele wereld maar mijn schoonmoeder kan er ook wat van maar in de loop der jaren hebben wij een omgangsregeling getroffen. Ik ga dus inderdaad niet altijd mee. En ik hou mijn mond en ik probeer mij nergens aan te ergeren en als ze wil dat ik op haar verjaardag de hele dag koffie en gebak serveer en in de keuken blijf dan doe ik dat).

vlinder72

"Misschien omdat die nichtjes en andere familieleden allang weten dat schoonmoeder niet kan veranderen. En dat ze wel zeurt maar het stiekem toch wel leuk vindt. Anders zou ze niet mee gaan."

Nou, schoonmoeder zit graag overal met haar neus tussen. Ze wil niets missen. Dat is het meer.

Ze gaat wel mee, want anders doen anderen dingen (mogelijk leuke dingen wat dan dan moge zijn) die ze mogelijk misschien misloopt…maarre…leuk is het nooit. Schoonmoeder heeft werkelijk nog nooit gezegd dat ze iets leuk vond of plezier had. Er was altijd iets om over te klagen….het weer, de vreemde mensen, de straat, de bomen, het huisje, het eten, geluiden….de meest uiteenlopende dingen.

Schoonmoeder is wel erg van 'erbij willen zijn/horen' en niets willen missen (tegen de verdrukking in). Stel je voor dan anderen iets 'leuks' doen en jij bent niet uitgenodigd…..

Zo wil ze dus overal bij zijn. Ga ik naar een nicht die in hetzelfe dorp woont als schoonouders dan krijgen we achteraf een heel veel gezeur waarom we dan niet naar hun zijn geweest (puur omdat wij door nicht zijn uitgenodigd, meer niet).

Komt er een nicht naar de stad waar wij wonen en schoonmoeder komt daar onverwacht achter dan zeurt en klaagt ze de hele tijd waarom die nicht bij 'ons' was, waarom die nicht dat deed en of wij er dan ook bij waren. Continu dat gecontroleer. Dat heeft ze wel heel erg.

Een nicht van haar had haar uitgenodigd om te komen op een feestje van diens dochter (een achternichtje van schoonmoeder dus). Maar, die nicht had ook vriendinnen uitgenodigd met kinderen…die schoonmoeder niet kende.
Toen schoonmoeder ons belde, klaagde ze steen en been dat die nicht ook vriendinnen had uitgenodigd die zij niet kende. Waarom ze dat deed, dat het er zo veel waren, dat ze dat HELEMAAL niet leuk! Dat ZIJ toch een tante was….etc……(die bagger krijgen wij dus over ons heen. Naar nicht toe zal ze niet gezegd hebben).
Die personen hoorden weg te blijven op zo'n verjaardag…alsof schoonmoeder als tante meer rechten heeft. Schoonmoeder houdt niet van 'vreemden'. En toch vraag ik me af waarom die nicht schoonmoeder blijft uitnodigen (denk zelf uit gewoonte en omdat schoonmoeder tegen die nicht niets zegt).
Die nicht is er wel zo een van: "Vind je het niet leuk, dan kom je de volgende keer maar niet".
Het is ok anders, want schoonmoeder heeft een andere relatie met die nicht; zal tegen die nicht niet zo snel zeggen dat ze het niet leuk vindt. Daar belt ze ons voor. Verbaas me er elke keer weer over.

Zo gaat ze weg met een directe nicht van haar en man (die alles geregeld hadden) naar een huisje om vervolgens tegen ons te klagen hoe vreselijk het was. "Op de vraag waarom ze dan zijn gegaan….kregen we geen antwoord!"…nou ja…ze hadden alles geregeld….daar ga je toch niet tegenin. en maar blijven klagen…...Het moest gaan zoals schoonmoeder dat het liefst ziet en dat gebeurde niet.
Ze doen heel vaak dingen die ze niet leuk vindt. Wij horen altijd het geklaag achteraf en dan weken achtereen. Dat doet ze alleen naar ons dus.

zelfonderzoek

Mijn vraag was niet wat er allemaal mis is met je schoonmoeder, maar waarom erger JIJ je zo. Waarom trek JIJ je alles zo aan. Hiervoor moet je op zelf-onderzoek, dat bedoelde ik met dat schriftje. Doe dat eens voor de verandering, anders kom je nooit van deze ergernis af.

Mijntje

Omdat het een persoon betreft waar ik normaal gesproken met een hele, hele grote boog om heen zal lopen en nu noodgedwongen op gezette tijden mee 'om moet gaan'…tegen alle verdrukking in en dan nog 'gezellig' moet doen ook.
Ik zie het als verplicht surinaamse pepers moeten eten….Blijf alsjeblieft weg uit mijn leven als je mij en mijn familie niet moet. Blijf alsjeblieft weg.

zeer punt

Ik neem aan dat je de laatste zin tegen je schoonmoeder bedoelt.
Dat zou wel voor jou prettig zijn, het aantal bezoekjes drastisch minderen, dan krijg je wat lucht. Je kan ook geen pepertjes eten, toch? En ze denkt toch al slecht over je dus veel slechter kan het niet worden
Haar veranderen kan nu eenmaal niet, het enige is dat het best interessant is te kijken wat er onder jouw ergernis ligt, bij jou dus. Waarom kwetst zij jou zo? Maar dat is wellicht een zeer punt. Maar daar ga je niet op in.

alleen naar jullie toe?

"Ze doen heel vaak dingen die ze niet leuk vindt. Wij horen altijd het geklaag achteraf en dan weken achtereen. Dat doet ze alleen naar ons dus"

Waarom doet ze dat dan alleen bij jullie? Dat is raar. Daar zou ik dan maar eerst eens mee afrekenen. Jullie gaan op bezoek. Ze begint te klagen. Jullie kappen het af. Gaat ze door dan pakken jullie jullie spullen in en jullie vertrekken. Klaagt ze bij jullie thuis dan kap je het ook af en loop je weg omdat je toch echt koffie moet gaan zetten etc. En dat steeds opnieuw.

Geen geklaag over uitjes, vakanties e.d. Ze kiest er zelf voor om mee te gaan. Alleen positieve dingen en leuke foto's. O.k. alleen als er echt iets is voorgevallen zoals een kapotte bus mag er even geklaagd worden.

En nog een keer het is je schoonmoeder en de moeder van je man. Je hoeft haar niet continu te zien. Ze vindt jou blijkbaar ook niet erg aardig dus wat maakt het uit als ze je nog minder leuk gaat vinden. Gewoon niet meer elke keer mee gaan. En geef dat ook aan bij je man. Ik stuur mijn man regelmatig naar zijn moeder met de kinderen. Blijf ik zelf thuis. Zijn ze mooi weer een keer op bezoek geweest. Dus zeg dat ook tegen je man. Jij gaat op bezoek. Ik kan er niet goed tegen. Ik ga niet mee.

Wat jij kunt doen

Kennelijk heeft de rest van de familie een dusdanige houding ontwikkeld dat het niet meer zinvol is tegen hen te klagen, dus doet ze dat niet (meer), maar heeft ze in jou/jullie een luisterend oor gevonden.

Het is aan jou zelf om ervoor te zorgen dat klagen bij jou niet meer leuk is. Dus afkappen en niet meer luisteren. Duidelijk aangeven dat je dat gedrag niet leuk vind. Ze vindt jou niet aardig en jij haar niet, slechter kan het niet worden lijkt me. Duidelijk zijn over wat je wel verwacht van haar. Ik sluit me aan bij de posting van Vlinder72 #500.

Je ging alleen in op de laatste alinea van mijn posting. De vraag blijft daarom openstaan: wat kun jij doen. Ik denk dat er al mooie opmerkingen genoeg over zijn gemaakt.

Vlinder72

Zal er zeker mee te maken hebben dat mijn man toch gevoelig blijft voor de de drama spelletjes (zo noem ik het maar) en gedraai van zijn moeder om zo weer haar zin te krijgen. Man is nu eenmaal zo opgevoed. Zolang mijn man daar gevoelig voor blijft, houdt het niet op en blijft ze doorgaan. Ik zie hoe ze manipuleert.

Esmee

Maar dat is het probleem van je man.

Om die reden ga jij straks ook minder vaak mee.

Mijn schoonmoeder heeft de gewoonte om altijd iedereen te beschrijven na haar vakantie moest ik aanhoren wie waar in de bus zat, waar die mensen woonden, wat ze deden, wat de kinderen deden voor werk etc. Totaal oninteressant want dat soort informatie interesseert mij nooit. Ik heb dat ook gezegd en er gelijk bij gezegd dat dat dus voor mij een reden is om nooit met een groepsreis mee te gaan. Wat een geneuzel onderweg zeg. Ik wil wel haar vakantiefoto's zien en horen waar ze nou geweest is.

Manlief moest het wat langer aanhoren maar die zei toch ook later dat het hem ook niet interesseerde.

wat zonde van je levensenergie...

Hoeveel energie heb je nu al verspild aan deze vrouw? Nee, dan bedoel ik niet aan hoe zij doet, maar aan hoe jij ermee omgaat, inclusief de vele stukken die je inmiddels hier op OOL eraan hebt gewijd. Zo ongelooflijk zonde van je tijd en energie, en zo wordt die schoonmoeder groter en groter.

Als jij al die tijd en energie nou eens ging besteden aan het observeren van je nichten, achternichten en alle anderen die blijkbaar wel als een tefalpan kunnen omgaan met schoonmama. Bij wie het gedrag van schoonmama wél van ze af kan glijden. Die blijkbaar géén behoefte hebben om langdurig en vaak er op terug te komen, tot op een openbaar forum aan toe.

Mij verveel je er niet mee, integendeel, maar in vind het zo zonde van je kostbare tijd en levensenergie.

Oké, schoonmama wil met haar giechel overal vooraan staan. Laat gaan, wissel eventueel met rollende ogen een zwijgende blik met je man, en ga dóór met je leven.
Schoonmama wil je ene zoon tegen wil en dank in de houdgreep op schoot. Láát haar, er komt een dag dat zoon het niet meer pikt en dan kun jij je heel nadrukkelijk terughoudend opstellen: "Als Jantje het niet leuk vindt mag Jantje dat kenbaar maken, hoor." Ga er geen toestand van maken, want dat is weer aandacht voor oma, en negatieve aandacht is ook aandacht.

Ik begrijp dat je achternichten (of waren het je nichten?) ook met verhalen over haar bij jou komen. Hoe reageren ze op jouw verhalen? Jullie zouden juist steun bij elkaar kunnen vinden en om schoonmoeder's gedoe kunnen lachen samen! En kan dat niet? Jammer dan.

Maar maak het in hemelsnaam niet zo groot, dat je er inmiddels god-weet-hoelang al hele stukken over schrijft.

Ja, schoonmama spoort van geen kanten, schoonmama staat overal met haar gok vooraan, schoonmama trekt het ene kleinkind hinderlijk voor, schoonmama heeft een fotografeertic, schoonmama heeft een eeuwig halfleeg glas en schoonmama is een ongelooflijke irritatiefactor bij elke familiebijeenkomst.

Je hebt gelijk.

En er is niks aan te doen.

Deal with it of ga scheiden van je man, dan ben je meteen van haar af (en dat is net zo'n overdreven tip als jouw chronische "kijk haar eens, kijk nou, kijk nou toch, ze deed het wéér"-verhalen).

ervaring

Mijn moeder is een beetje een 'lichte' versie van jouw schoonmoeder. Beetje contactgestoord, kan ongelofelijk botte dingen zeggen, erg kritisch naar schoonkinderen enz. enz. Mijn twee schoonzussen gaan daar op totaal verschillende manier mee om. De 1 heeft ooit eens besloten dat mijn moeder haar niet kan 'raken', ze is lief, beleefd, betrokken, probeert altijd wat positieve aandacht aan mijn moeder te geven, en negeert mijn moeders negatieve gedrag. Verder laat ze heel selectief wat los over haar eigen leven, en het leven met haar gezin. Mijn broer, haar man dus, staat daar achter en het gevolg is dat mijn moeder zich door haar geaccepteerd voelt, ontspannen is als zij er is en mijn schoonzus zeer waardeert. De ander is een soort 'Esmee', altijd op haar hoede bij mijn moeder, zeer kritisch, probeert zo weinig mogelijk te komen wat natuurlijk niet onopgemerkt blijft, maakt geen contact met mijn moeder. Gevolg: altijd een soort spanning als zij er is, mijn moeder die niet zichzelf is en verkrampt en dus soms nog 'fouter' reageert, haar kinderen die duidelijk 'negatief' beinvloed zijn en weinig contact zoeken met oma. Ik veroordeel schoonzus 2 niet zozeer, maar vind het wel jammer, en ben zeer gek met schoonzus 1 die zo goed met mijn moeder om gaat, heel knap. Bottomline is dus wel dat Esmee zich ECHT moet realiseren dat HAAR houding het enige is wat kan veranderen. En misschien moet begrijpen dat als haar man niet tegen zijn moeder ingaat dat niet meteen betekent dat hij dus TEGEN Esmee is. Het is gewoon zijn moeder, waar hij ondanks alles een soort van houdt.

Mijntje

Wat Mijntje aangeeft:
"Mijn vraag was niet wat er allemaal mis is met je schoonmoeder, maar waarom erger JIJ je zo. Waarom trek JIJ je alles zo aan. Hiervoor moet je op zelf-onderzoek, "
Dat, Esmee, is hier al minstens 100x tegen je gezegd. Doe je daar ook wat mee?

het leven is niet leuk

Wie had je dat wijsgemaakt? Het leven is ook niet eerlijk, de een krijgt een super schoonma en de ander...
Juist de meest moeilijke mensen, zijn het minst beinvloedbaar, en het minst veranderbaar. Jij lijkt in een soort van illusie te leven dat als je man maar dit...dan was het allemaal beter.
Voor je man is dit allemaal echt. Het is echt zijn moeder, en daar moet hij mee dealen. Ook als hij het contact verbreekt zelfs. Het enige waar jij mee worstelt is met je eigen droombeeld van hoe een schoonmama zou moeten zijn. Ze is vanaf het begin af duidelijk geweest: vergeet het maar, ik kom in de verste verte niet in de buurt van je ideaalbeeld. Jij hebt die boodschap blijkbaar onvoldoende opgepikt, daar moet je het nu mee doen.
Ik zou echt afstand gaan zoeken, of juist actief aan de slag gaan, de positiviteit opzoeken. Zie haar als een klein kind, negeer alle ongewenst gedrag en help haar iets positiefs te krijgen met je kinderen. Probeer je voor te stellen dat een kind van je zo'n enorme onvermogens liet zien, hoe zou je je kind daarbij gaan helpen?
Nee, het leven is niet leuk. Maar je kunt het wel een beetje leuker maken.

Blom

Mee eens Blom

...help haar iets positiefs te krijgen met je kinderen......

Ik was op vakantie, nu de school weer is begonnen dit topic even bijgelezen.

Blom jij schrijft help haar iets positiefs te krijgen met je kinderen. Heb je enig idee hoe?

Afgelopen zondag waren wij bij pa en ma om te laten weten dat we terug waren van vakantie. Wij waren goedgehumeurd dus positief en vertelden over de vakantie. De mooie kerk, de mooie wandeltocht, de indrukwekkende invasiestranden van Arromanche, dat dat heel leerzaam was voor de kinderen. Nadat ma doorkreeg dat het over de oorlog ging trok ze het onderwerp naar zich toe om nog maar eens te vertellen hoe slecht ze het heeft gehad in die tijd. Alles in het negatieve en dan maar benadrukken dat de kinderen blij moeten zijn dat ze nu leven en het niet zo zwaar hebben als dat zij het vroeger had. De honger en ellende was bijna voelbaar in de kamer.
Na ons vakantie verhaal ging het gesprek over de grote stap die dochter deze week gaat maken, voor het eerst naar de middelbare school. Dochter vertelt met onze aansporing enthousiast over de boeken die we gekaft hebben, het oefenen van de route om te fietsen en dan ook dat ze het spannend vindt, 27 nieuwe kinderen waarvan ze niemand kent, en dat het jammer is dat de weervoorspellingen voor de eerste week zo slecht zijn, ze had liever de eerste dagen zonder regen gefietst. Het was voor ma teveel emoties in een verhaal denk ik, ze pakte alleen dieuitspraak over spannend en regen op en dochter kreeg een heel verhaal dat dat vroeger ook gebeurde en niemand daar moeilijk over deed, en dat fietsen in de regen is niet erg, dat moest zij vroeger ook, daar zeur je niet over!

Terug in de auto kon dochter maar een ding zeggen: oma is nooit enthousiast als wij iets leuks vertellen, ze probeert altijd dat het gesprek over haar gaat en zeurt over vroeger, dat zij vroeger zonder mopperen door de regen fietste geloof ik niet. Ik ga fietsen, ook als het regent maar leuk is het niet.

LiesK

Sorry, maar ik lees werkelijks niks raars of aparts in je laatste verhaal...Moet ze dan werkelijk op alles wat je dochter vertelt reageren? Vind ik ook erg veel hoor, ik zou er zelf ook maar één ding uitpikken om te reageren. En het lijkt mij alleen maar logisch dat als het over de invasiestranden gaat, dat zij vertelt over haar ervaringen in de oorlog. Lijkt me ook heel leerzaam voor de kinderen! En vroeger accepteerden mensen misschien makkelijker dat ze door de regen moesten fietsen, omdat er geen alternatief was misschien? Of ze werden opgevoed met het motto 'niet zeuren, hup fietsen' en dat scheelt misschien ook.

Ik heb geloof ik nog niet eerder in dit draadje gereageerd, maar volg het wel. De ene keer dacht ik: jee, echt vreselijke schoonmoeders, de andere keer denk ik: waar maak je je druk om? Net als nu dus. Ik vind nu dat jullie juist alles in het negatieve trekken, in plaats van de verhalen van oma interessant te vinden.

Oorlog interessant

Een verhaal over de oorlog van oma zou interessant kunnen zijn als oma daadwerkelijk iets te melden had. Het verhaal is slechts dat zij het zo "zwaar" had in de oorlog. Wat dat zwaar inhield wordt niet verteld. Ja, de honger maar dat had iedereen in de hongerwinter, zij hadden nog wat te eten al waren het tulpenbollen. Wij waren op de invasiestranden dus een leuk verhaal over de vreugde van de bevrijding en de wederopbouw was voor de kinderen eens iets nieuws geweest dan altijd maar dat zware verhaal.

En over dat fietsen in de regen, dan trekt oma het verhaal weer naar zichzelf, dat zij het altijd zo goed gedaan heeft, niet klagen maar dragen. Mijn kind ziet er al tegenop dat ze elke dag moet fietsen, hoewel ze fietsen best gewend is, en dan ook meteen de eerste week in de regen daar keek ze niet naar uit. Meteen dat felle van oma dat zij daar vroeger ook niet over zeurde, dat daarover zeuren niet hoort brengt niks positiefs in de relatie oma kleindochter. Een andere formulering van dezelfde boodschap had mijn kind al een beter gevoel gegeven.
7 kilometer dor de regen fietsen is niet leuk maar hoort erbij, komt anders over dan ik/wij zeurden daar vroeger niet over.

Blom zei in haar laatste post iets dat Esmee en ik ook denk ik moeten investeren om iets positiefs te laten ontstaan tussen oma en kleinkinderen, ik zou willen dat het kon maar hoe blij wij ook vertellen over ........ oma hoort alleen dingen waar zij met negatieve en sombere verhalen op kan doorgaan.