hulp nodig Egocentrische schoonmoeder

Barvaux

Ja, dat heb ik me ook steeds afgevraagd: waarom kun je niet gewoon de waarheid zeggen?….waarom overal maar om heen draaien, of maar niets zeggen….(wat in die familie ook vaak gebeurd)

Daar ben ik na jaren en jaren nog niet achter. Ze spreken zich nooit uit; ja…achter je rug om, maar nooit tegen de persoon zelf. Ik weet het niet: bang om de confrontatie aan te gaan, zich niet kunnen inhouden? Schoonvader wordt erg agressief als hij zich aangevallen voelt en schoonmoeder voelt zich om het minste geringste aangevallen. Man is daarin opgegroeid.

Man heeft een keer, heel vriendelijk, door de telefoon tegen zijn moeder gezegd dat ze beter iets tegen ons kan zeggen dan zich direct op ons kind te storten..(ging echt om iets kleins). Oma voelde zich direct aangevallen, begon zich als slachtoffer op te stellen dat het haar schuld was en begon te gillen en te huilen. Schoonvader hoorde dat alles van een afstandje uit zijn luie stoel aan en begon te schreeuwen en te dreigen…."dat hij ons nooit meer hoefde te zien…etc..etc…en dat ging nog om iets kleins….
Ik denk dat Dat de grote angst van mijn man is. Het fragile evenwicht te verstoren. Man probeert het zijn ouders altijd naar de zin te maken, een soort buffer te zijn.

ach

Bedenk nu eens dat de meeste mannen helemaal niet zo zijn. De moeder van mijn vader was ook een vreselijk mens, dat wist het hele dorp waar ze woonden en mijn ouders hebben daar nog een jaar of 7 bij ingewoond ook (woningnood in de jaren zestig) en ook hiervan wist het hele dorp: het eerste nieuwbouwhuis gaat naar die mensen (mijn ouders).

Het verschil is alleen dat mijn vader zich niets kon interesseren wat zijn moeder zei en alles deed voor zijn eigen vrouw. Ik zou het niet kunnen hebben om met zo'n man als die van jou te leven als het zo erg is. Mijn moeder moest mijn vader altijd dwingen om eens per week zijn moeder te bellen.

Jouw man zit vreselijk fout en daar moet je dus beginnen. Als hij alleen gaat, zonder jou en de kinderen, moet hij dus als reden geven: ze willen niet omdat jij zo moeilijk doet. Laat maar komen dat schreeuwen en boos worden en hem de deur wijzen. Dat wordt wel minder als hij dat vaker doet en anders maar niet, genoeg reden ook voor hem om minder te gaan.

Je bent enorm verkeerd bezig en je man ook, als je dat niet inziet en daar niets aan wil doen doe je je kinderen te kort. Ik heb al jaren gezegd dat ik mijn vader, schoonvader en stiefschoonmoeder veel minder vaak zie dan jij of je man deze mensen. Stop daar dus ook mee of zeur er niet meer over, je kunt niet doorgaan en blijven zeuren, dat helpt niet en je man moet flink veranderen.

opkomen voor jezelf

Oke dan.
Ik werk met mensen met hele zware psychiatrische problematiek. De meesten hiervan hebben in contact niets te geven, althans niet naar onze maatstaven. (ik vind van wel..) Het is doorgaans honderd procent eenrichtingsverkeer. Deze mensen doen niet slechts moeilijk.
Gelukkig laat niet alle familie het afweten. Maar een groot deel wel. Die zitten vast thuis trots te wezen dat ze 'zo goed voor zichzelf op kunnen komen'.
Ik snap best dat het zwaar kan zijn. Maar ik zie dus de andere kant. 'Mijn' mensen die volkomen verpieteren van eenzaamheid. En ze kunnen er helemaal niets aan doen, al roepen nog zoveel mensen dat ze daar zelf voor kiezen, door zo onmogelijk in contact te zijn.
Als je te gekwetst bent en contact niet aankunt moet je afstand nemen, het is niet anders. Maar voor mij is het vaak moeilijk te snappen hoe je je zo gekwetst kunt voelen door zo'n dysfunctionerende mensen.
Hoewel ik het in deze twee gevallen dus wel snap. Het is hier geen kwestie van af en toe op bezoek gaan, daar alles geven en weer blij naar huis. Nee, behalve dat jullie (LiesK iig) ontzettend vaak gaan, lijken jullie er in de resterende tijd ook enorm mee bezig. Alles wordt gekoppeld aan schoonmoeder, het is meer dan een intensieve hobby. Dat dat niet vol te houden is lijkt me simpel.

We gaan te vaak ja.

Dat wij vaak gaan is waar maar noodzakelijk. In tegenstelling tot Esmee heb ik een schoonvader die wel aardig en gezellig kan zijn als ma zich een beetje gedeisd houdt.
Momenteel is pa geestelijk en lichamelijk helemaal op door het moeten zorgen voor ma. Toegegeven hij laat zelf toe dat ma hem zo afbekt en commandeert maar kan onze hulp en steun goed gebruiken, even afleiding voor hem als wij langskomen. Wij even alles geven en daarna "vrolijk" naar huis. Met een hoop zorgen in ons hoofd, hoe lang pa dit nog vol gaat houden. Tevens maken wij ons erg bezorgd of ma hulp zal inroepen als er iets met pa gebeurt. Ze heeft in het verleden al eens geweigerd de dokter te bellen toen hij dat zelf niet kon, maar wel acuut een dokter nodig had.
Even pa zien functioneren is nodig om een goed oordeel te hebben over hoe hij er aan toe is. Over de telefoon is dat moeilijk te beoordelen.

Hij gaat ook wel alleen

Man gaat wel alleen, na een aantal fikse discussies, ik durf inmiddels prima te zeggen dat hij het dit keer alleen moet doen.
Als we vermoeden dat we handelend moeten optreden ga ik vaak wel mee. Nu pa en ma beide niet fit zijn is dat al gauw aan de hand. Kort geleden zijn we een keer samen langs gegaan toen we een niet pluis gevoel hadden en hebben we de ambulance moeten bellen, dan is het gewoon prettig dat je met zijn tweeën bent om dingen te regelen.

te laat

LiesK ik denk dat je te laat bent met terugtrekken. Dit had je uiteraard al in begintijd nooit moeten pikken. Daar pluk je nu de vruchten van. (van je eigen gedrag dus, niet dat van haar!)
Daarna heeft iedereen het volledig uit de hand laten lopen, ook jj. En nu lijken jullie in een nieuwe fase beland, een fase waarin grenzen stellen en terugtrekken niet meer zo evident is of zelfs wreed of nalatig. Jullie lijken als gezinnen zo verweven dat de zorg voor hen automatisch op jullie neer komt.
Misschien is dit wel het begin van het eind. Misschien worden ze wel nooit meer fit of komt er steeds iets anders. Zou best kunnen dat het appel op jullie nu alleen maar groeit. Des te meer noodzaak om er zelf emotioneel afstand van te nemen. En in praktische zin gewoon veel afwisselen, partner kan alleen gaan, jij kunt alleen gaan.

Jeee

Blom, je hebt best een punt.

Maar ach, dat je nu voorstelt dat Lies er zelfs alleen heen moet (zou kunnen) gaan. Ach arme, dat zou ik haar echt niet aanraden.

Ik weet bovendien niet of Lies zelf nog haar ouders heeft (met behoefte aan aandacht en/of zorg).

ik weet het niet

Juist door eens alleen te gaan kun je ook weer patronen doorbreken. Ze zijn vast anders als zoon er niet bij is. Of al is het alleen maar om partner juist wat los te weken. Want het kan best zijn dat aanwezigheid de komende fase vaak gewenst is. (Ik zou het dan weer nooit noodzakelijk noemen zoals Lies doet) Je kunt het op die manier wat zakelijker, functioneler aanpakken.
Ben zelf trouwens mijn partner heel dankbaar dat hij vaak genoeg met kinderen zonder mij naar mijn ouders gaat. Ik werk dan oid, maar regel het ook soms net zo dat hij kan gaan, puur om mezelf te ontlasten
Maar ik ga ook wel alleen naar zijn ouders. Wel ook met kinderen, maar mochten ze zorgbehoeftig worden ongetwijfeld ook zonder.

Lies

"Bij ma geven resultaten uit het verleden wel garanties voor de toekomst."

Haha.

voorgelegd

Na uitbarsting van mijn man en daarna van mijn kant vorige week, aan man uitgelegd om alleen te gaan; zonder mij of dat ik wegga als zij er zijn. Tot nu toe complete radiostilte. Afgelopen vrijdagavond belde schoonmoeder weer (zoals altijd op het vaste tijdstip), maar wij waren er op dat moment niet. Daarna niet meer gebeld en man maakt ook geen aanstalten om daarheen te gaan of om te bellen. Kan altijd zijn dat hij tijdens het uitlaten van de hond heeft gebeld via zijn mobiel, maar ik heb er niets meer van gehoord.

Hulp geef tijd aangebroken

De tijd om hulp te geven daar thuis is aangebroken. Ma is opgenomen in het ziekenhuis en naar het zich laat aanzien zal ze in een verpleeghuis moeten revalideren voordat ze weer naar huis kan. Nu pa alleen thuis is gaat hulp geven wat makkelijker. Hij kijkt niet kritisch hoe ik de dekbedhoes om het dekbed doe als het eindresultaat maar klopt. De lange kant van de hoes aan de lange kant van het dekbed en hij is tevreden.
In deze situatie een helpende hand toesteken is best wel gezelig eigenlijk. Leer mijn schoonvader kennen als een heel andere man. Hij komt tot rust nu die commandant even uit huis is en hij zelf mag praten en dingen vertellen zonder dat ma constant er doorheen toetert.

bang? nog geen grens bereikt?

Mijn man was vroeger ook bang van zijn moeder, verzon ook liever een smoes dan de waarheid te vertellen. Of hij maakte ruzie met mij om ma tevreden te houden. Inmiddels is zijn grens bereikt, met wat ma ons allemaal aangedaan heeft. Altijd was ze boos, waarheid of smoes ze was toch wel boos. Schreeuwen aan de telefoon of op poeslieve toon de meest vreselijke verwijten naar onze kop slingerend, nooit was het leuk. Met mijn steun durft man nu tegen zijn moeder op te treden, durft te zeggen dat hij haar gedrag (mee opvoeden, ontevreden zijn met de gepresenteerde hapjes enz.) niet meer pikt. Telefonisch contact eindigt regelmatig met wegdrukken van die roeptoeter.
Jij schrijft nu hier Ik zou gewoon zeggen: 'we gaan andere dingen doen', klaar. Vertel je dat ook tegen je man en help je hem om dat te zeggen?
Zelf heb ik meestal gauw door waar een gesprek over gaat en dan schrijf ik ateekwoorden of soms hele zinnen op een vel papier die ik onder mans neus duw. Man voelt zich geholpen en gesteund en zegt dan waar het op staat. Boos is ma toch wel schouders ophalen en weer door, op naar de volgende uitbarsting. Soms hier even schrijven om af te reageren.

bedankt

Dank je, dat is een goede tip. Een briefje onder zijn neus schuiven. Het gekke is, hij is heel intelligent, maar tegen zijn moeder weet hij gewoon niet wat hij moet zeggen, met als gevolg dat ze haar zin door drukt want ze voelt haarfijn aan dat wij eigenlijk helemaal hun toewillen. Ik heb ook zomaar het idee dat het mijn man meer doet dan zijn moeder. Die is momenteel alleen maar bezig met haar huis op te knappen. Nu heeft ze weer nieuwe meubels gekocht. Ja, leuk…maar dat haar kleinkind als ruim 7 weken een nieuwe kamer heeft (wat ze weet) daar heeft ze het niet over…..

Bedankt

Esmee bedankt! Ik schrijf hier mee om jou te steunen en om soms af te reageren. Ik lees je posts met aandacht om je tips te geven. Wens je succes als je meldt geopereerd te moeten worden.
Als de ik dan iets actueels vertel, schoonmoeder in ziekenhuis #767, zou het aardig zijn als je ook eens iets meelevends schrijft, of meldt dat je blij voor mij bent dat ik nu ander contact met mijn schoonvader kan opbouwen, iets positiefs om een ander te steunen. Of lijk je toch meer op je schoonmoeder dan je ons wilt doen geloven.

??….LiesK.

Ik snapte je laatste post niet, maar ik zie nu je post staan…en dan die laatste zin…… Had het echt niet gezien. excuus daarvoor.

Ik heb je post gelezen. Jammer voor je schoonmoeder, maar aan de andere kant wel fijn dat je nu wat meer tijd met je schoonvader kunt doorbrengen en dat hij ook wat losser kan komen nu (onder het juk van schoonmoeder vandaan al is de reden wat minder). Zie je vaak he dat door dergelijke situaties je ineens de tijd krijgt om een relatie op te bouwen met iemand die zijn mond altijd heeft gehouden om de rust te bewaren. Ik ben erg benieuwd wat schoonvader allemaal te vertellen heeft

Lies

Lies, kijk even naar het tijdsverschil tussen jouw en haar posting voor je zoiets roept. Dat soort dingen zie je dus niet als je tegelijk typt.

Sorry esmee

Sorry esmee, had niet in de gaten dat we tegelijk getypt hadden.
Schoonvader heeft overigens veel te vertellen, hij mag en kan eindelijk zelf het woord doen, zonder dat ma er doorheen toetert om het verhaal vanuit haar perspectief te laten horen.
Ik had pa gisteren aan de telefoon, hij is helemaal blij dat ma even niet thuis is en hij kan doen wat hij wil doen zonder de hele dag gezeik van ma.
Morgen komt hij hier eten, ga ik lekker kippenpootjes voor hem maken en mag hij lekker kluiven. Dat mag hij thuis niet, kippenpoten zijn te vet voor ma en dat gekluif is "onsmakelijk".

LiesK.

Oke. Kan gebeuren. Maar let een beetje op wat je neerzet Vooral die laatste zin stak behoorlijk na alles wat er gezegd is.

Als ik nu je post zo lees is het net alsof je schoonvader weer lekker een klein kind is dat lekker mag genieten van dingen die hij eigenlijk niet mag, gewoon zijn verhaal mag doen zonder steeds op zijn vingers getikt te worden….niet naar bedoeld maar snap je 'm? Lekker kippenpootjes kluiven en vette handen krijgen en niemand die op zijn vingers kijkt en tikt…heerlijk toch??!!.

Het is fijn voor hem, maar tegelijkertijd te triest voor woorden dat die man nu eindelijk eens lekker zijn gang mag en kan gaan. Fijn dat je er voor hem bent en dat doet voor hem. Hij zal het zeker waarderen en daar doe je het toch voor? Ben trouwens wel benieuwd wat je nog meer in petto hebt voor hem ha,ha,ha. of hij zelf wel. Opa komt helemaal los. Ben ook benieuwd naar schoonma en de verpleging aldaar…

vraagje

Ik zat gisteren te lezen over mensen die een Narcistische Persoonlijkheidsstoornis hebben en de kenmerken van narcisme. Kan het zijn dat je schoonma dat heeft? De kenmerken lijken verdacht veel op wat je allemaal beschrijft namelijk. Autistische trekken kunnen ook meespelen.

diagnoses stellen

Helpt het jullie als er een etiketje aan hangt? Kan het gedrag van schoonmama dan opeens wel door de beugel? Wat verandert de situatie voor jullie als er een diagnose blijkt te zijn?

En dan nog iets: diagnoses worden gesteld door mensen die daar jaren voor gestudeerd hebben en via een uitgebreid onderzoek (al zijn er mensen die denken dat je ze bij een pak wasmiddel krijgt).

Nee

Ik heb zelf ook even op dat spoor narcisme gezeten maar een narcist wil niet afhankelijk zijn van anderen wel anderen afhankelijk maken van zichzelf. Schoonmoeder excelleert in het afhankelijk zijn en geniet daar ook van. Als iedereen haar helpt met haar zere dit, dit en dat dan is ze tevreden.
Ze is overtuigd van haar eigen gelijk niet omdat ze zichzelf overschat maar vanuit een onvermogen om de wereld te begrijpen.

Ma was trouwens bij mijn laatste bezoek erg ontevreden over de verpleging aldaar, ze moest dit en moest dat, mocht niet zus en wilde niet zo. Ze ligt in het ziekenhuis en verwacht dat artsen en verpleegkundigen haar beter maken, dat ze zelf ook moeite moet doen om dat herstel te bespoedigen is maar raar. Met ernstig mankeren aan je bewegingsapparaat helpt alleen liggen niet, je moet bewegen om weer sterk te worden. Dat is moeilijk, zucht steun au en zeer.

Voor pa heb ik nog wel wat verwen momenten in gedachte. Een keer vis eten of zo, dat mag thuis ook maar sporadisch vanwege de stanklucht.

Etiketje

Een etiketje zou wel betekenen dat er een passende gebruiksaanwijzing gevonden zou kunnen worden. Wij hebben er zelf het etiketje: waarschijnlijk autistisch opgeplakt en zijn gaan handelen alsof het zo is en dat heeft op sommige punten positief effect gehad en heeft het nog.
Een etiket maakt niet dat het gedrag ineens wel door de beugel kan maar ik kan beter snappen waar het vandaan komt.
Als het autistische kindje uit mijn zoon zijn klas hier komt weet ik op advies van de ouders hoe te handelen als.... Kind komt hier om te spelen met mijn zoon dan ben ik mij er van bewust dat hij komt spelen, dan moet ik niet gaan proberen dat ze samen hun rekenhuiswerk maken voor de volgende dag, want dat past niet in zijn kader spelen.
Mijn schoonmoeder komt hier op verjaardagsvisite en bij verjaardag hoort taart, de roze met zorg zelfgemaakte cupcakes waren geen taart dus ma verkondigde luid dat er op een verjaardag "niks" bij de koffie was en vond dat ik slecht voor de visite zorgde. Een etiket zou kunnen helpen om dit soort dingen voor te zijn en of in betere banen te leiden dan nu mogelijk is.

Hortensia en LiesK.

Nou, wat LiesK. zegt…een etiketjes zou wel kunnen betekenen dat er een gebruiksaanwijzing bij zit. Dat is wel zo handig. Dat maakt het gedrag van schoonma natuurlijk niet goed, maar we zouden wel een manier kunnen vinden om ermee op te kunnen gaan zoals LiesK. nu doet. Ik zit heel erg in tweestrijd, want ik denk niet dat mijn schoonmoeder zozeer autisme heeft, maar meer narcistische trekjes vertoont. Misschien is het wel een combinatie. Maar inderdaad, ik kan er een hoop over lezen, maar ik ben geen specialist en zelfs voor een specialist is het vaak al moeilijk te herkennen.

LiesK.: Waar heb jij gelezen dat narcisten anderen afhankelijk van zich willen maken? Ben daar wel benieuwd naar. Ik ben het namelijk niet in die hoedanigheid tegengekomen.
Mijn schoonmoeder excelleert in het zich afhankelijk opstellen van anderen waarbij allerlei manipulatieve middelen worden ingezet om de aandacht te krijgen.
Gebeurt dat niet dan resulteert dit in woede uitbarstingen, neerbuigende opmerkingen of anderen de grond in trappen, dreigementen etc...Als een klein kind eigenlijk dat zijn zin niet krijgt. Zij moet de aandacht hebben die ze wil.

"Ma was trouwens bij mijn laatste bezoek erg ontevreden over de verpleging aldaar, ze moest dit en moest dat, mocht niet zus en wilde niet zo. Ze ligt in het ziekenhuis en verwacht dat artsen en verpleegkundigen haar beter maken, dat ze zelf ook moeite moet doen om dat herstel te bespoedigen is maar raar. Met ernstig mankeren aan je bewegingsapparaat helpt alleen liggen niet, je moet bewegen om weer sterk te worden. Dat is moeilijk, zucht steun au en zeer."

De verpleging gaat er een flinke dobber aan krijgen. Ze zijn dergelijke patiënten wel gewend dus ik denk dat schoonma ook wel lik op stuk zal krijgen. Zal geen leuke tijd worden voor haar.

"Voor pa heb ik nog wel wat verwen momenten in gedachte. Een keer vis eten of zo, dat mag thuis ook maar sporadisch vanwege de stanklucht."

Ha,ha,ha Dat wordt dus een lekker gebakken scholletje. Ik zie je schoonvader al wachten op zijn schoondochter ha,ha,ha. Die man komt helemaal tot rust zo.

narcisten

willen macht over anderen. Oppervlakkig gezien kan het gedrag van autisten erg lijken op dat van narcisten, maar de onderligende problematiek is totaal verschillend. Het kan lijken alsof autisten hun omgeving manipuleren, maar zij doen dit doorgaans omdat ze juist (door hun problematiek) zo weinig macht (overzicht, controle) ervaren.
LiesK, de info die je nu geeft had mij (en misschien anderen) een hoop moeite kunnen besparen in dit draadje. Het advies bleef terugkomen op meer afstand nemen. Nu 'lees' ik dat je dat helemaal niet wilt. Je wilt juist uitermate betrokken zijn. Zo betrokken dat je zelfs de telefoontjes van je partner met zijn moeder overneemt door hem te soufleren, dat je zelfs je schoonvader wilt redden van een vreselijk leven met een vreselijke vrouw. Heerlijk toch, zo'n schoonpapa die je heerlijk kunt pamperen? Ik snap nu wel waarom adviezen niet aankwamen.

Respectloos

Ik lees er toch ook iets respectloos in. Een volwassen man die er zelf voor kiest met zijn vrouw te trouwen, kinderen te krijgen en inmiddels al heel lang met haar samen is moet nu 'gered' worden door zijn schoondochter van zijn akelige vrouw? Daarmee respecteer je niet de keuze die hij heeft in zijn leven. Vind ik.