hulp nodig Egocentrische schoonmoeder
Schoonmoeder die altijd aandacht wil voor haar persoon. Hoe gaan jullie hiermee om? Ik heb het daar persoonlijk wel moeilijk mee. Ze belt iedere week (man neemt op) en vraagt dan wel hoe het met ons gaat, maar maar is nooit echt geïnteresseerd in het antwoord en buigt het gesprek direct om naar haar 'pijntjes', kwaaltjes en beslommeringen etc…Vreselijk vind ik dat altijd. Wel op een verjaardag komen maar er eigenlijk helemaal geen zin in hebben en dat laten merken ook. Ik heb dan zoiets van: "Blijf dan alsjeblieft weg", maar at doet ze niet en mijn man vindt dat ook niet kunnen. Maar ik wordt niet blijer van dat vreselijke theatrale gedrag iedere keer. Die schijninteresse tonen om informatie te krijgen want oprechte interesse is er niet.
Hoe gaan jullie nou hiermee om? Negeren, niet uitnodigen, zeggen dat die persoon je de keel uithangt. Kortom: hoe doen jullie dat?
eens met Iselo
Je hebt de kennis van vorig jaar. Oude mensen moet je net als kinderen een beetje helpen. Nodig haar dan gewoon uit. Dat durft ze niet zelf te vragen. Wat wil je, met zo'n schoondochter durf je helemaal niets meer, anders wordt ze weer zwart gemaakt op een forum 
grappig esmee
'Alsof dat hek door een wonder er ineens zal staan. En wat blijkt dan altijd....Schoonouders mobiliseren andere famieleden om het te regelen. Schoonzus doet of vraagt dus niets. Als je dus niets doet dan zal een ander het vroeg of laat wel voor je opknappen zo lijkt hun motto wel. En zo gaat het eigenlijk met alles daar.Zij willen iets, maken dat kenbaar en gaan vervgens achterover leunen totdat een ander het regelt. Zodra er niets gebeurt worden ze boos, heel boos. Dan is het de schuld van die ander. '
Heel grappig en je ziet het niet eens. Dat wat jij je hele schoonfamilie verwijt (ze gaan achterover leunen en doen niets) kunnen ze dus wel! Dit maal ging schoondochter achteroverleunen en jouw schoonouders hebben het geregeld. Je ziet niet eens dat ze het dus WEL zelf kunnen regelen LOL Ze hebben jou en je man gewoon in de tang en na al die jaren hebben jullie het nog niet door. Waarom spreekt je man niet meteen af wat en wanneer met sinterklaas? Je weet toch dat als ze iets vragen over kadootjes en nog een keer gebeld moet gaan worden? Maar nee, jij verwijt het je schoonouders weer. Je man is precies zoals je zus en je ziet het niet eens, achterover leunen en wachten tot zij het komen oplossen. Nee ZIJ kopen de kadootjes en daar het jullie kinderen zijn kun je toch meteen een afspraak maken wanneer ja langs komt? Nee in plaats daarvan moet je het 1 of meer jaren later hier weer neer zetten en je verbazing er over uiten. Vreemd. Ouders moeten zichzelf niet uitnodigen bij hun kinderen en kleinkinderen, je had hun moeten uitnodigen.
egoistisch
Ik vind het altijd superlief als iemand een kado voor mijn kinderen koopt. Al is het *rotzooi*. Iemand heeft gedacht aan mijn kinderen, dat is voor mij onbetaalbaar. Ik snap de ouders dan ook nooit die hun ouders weer verbieden iets voor hun kinderen te kopen. Ja, kado's van mijn ouders matchen zelden en vaak is het goedkope troep. Maar ze doen hun best en houden van mijn kinderen, zo'n kado staat daar symbool aan. Het lijkt me vreselijk als ik later niets *mag* kopen voor mijn kleinkinderen omdat het niet goed genoeg wordt geacht. Denk dat ik dan ook een draak word.
Ik vind het echt bijzonder egoistisch om de goede bedoelingen van grootouders in deze situaties niet te waarderen en in te lijsten. Jullie klagen zo over geen initiatieven ed van hun kant uit, volgens mij zijn jullie stekeblind.
Barvaux
"Ouders moeten zichzelf niet uitnodigen bij hun kinderen en kleinkinderen, je had hun moeten uitnodigen."
Nou, dat ben ik niet met je eens, Esmee hoeft ze niet uit te nodigen (want ze is er helemaal niet blij om haar schoonmoeder vaker dan strikt noodzakelijk te zien, dus kan ze dat wellicht beter voorkomen).
Wel vind ook ik het niet gek als je je schoonouders kent (of belangrijker: man zijn eigen ouders kent) en dit al jaren speelt, dat je er van tevoren over nadenkt: wat willen we nou als (schoon)ouders cadeaus voor de kinderen willen kopen voor Sinterklaas?
a) We willen niet dat ze cadeaus kopen (bijv. omdat ze de verkeerde cadeaus kopen, die je als ouders niet educatief verantwoord vindt, zoals iemand hierboven schreef)
b) we vinden het goed als ze cadeaus kopen en we halen ze op
c) we vinden het goed als ze cadeaus kopen en ze brengen ze langs
d) we vinden het goed als ze cadeaus kopen en ze sturen ze op.
De reactie van Esmee lezend, speelt a) volgens mij niet. Optie d) lijkt mij wat overdreven, maar als schoonouders erg ver weg wonen is dat een optie.
Maar wat ook de beste optie is van b, c en d, gezien de ervaringen van vorig jaar begrijp ik dat Esmee en man weten dat ouders cadeautjes kopen en daar zelf (in eerdere jaren) geen initiatief voor namen.
Hoe het werkt in families is overal anders. Er zijn mensen die schrijven: je moet je schoonouders uitnodigen. Anderen zeggen: schoonouders kunnen zelf het initiatief nemen.
Volgens mij is het belangrijker wat bij jullie en jullie schoonouders gebruikelijk is of - wellicht - het handigste/meest logische is. Want op zich is het logisch dat als ze cadeautjes voor de kleinkinderen kopen, dat die ook bij de kleinkinderen moeten komen (dat kan je zelf bedenken).
Maar van dat gebruik hangt wat mij betreft ook af of het wel of niet terecht is dat schoonmoeder van Esmee zo boos is op hen. Dat is ook het punt wat Esmee volgens mij naar voren heeft willen brengen. En ik vind het wel wat overdreven dat schoonouders (schoonmoeder?) boos is op hen, maar aangezien schoonmoeder om het minste geringste boos wordt, verbaast me dat dan weer niet. En zou ik het me als ik Esmee was ook niet zo aantrekken, gewoon van me af laten glijden.
Maar als je weet dat ze die cadeautjes willen kopen en je vindt dat oké, EN je kent je schoonouders dat ze vervolgens niet intiatiefvol zelf met jullie gaan afspreken hoe de kinderen de cadeautjes krijgen, DAN lijkt het mij gewoon slim/handig als je zelf dat initiatief neemt.
En in het geval van Esmee, die het helemaal gehad heeft met schoonmoeder (en haar dus liever niet dan wel ziet), zou ik als ik Esmee was, haar eigen man porren en zeggen: joh, spreek jij even af dat jij die cadeautjes samen met de kinderen (maar zonder mij) gaat ophalen?
Pas als man van Esmee dat niet zou willen doen (dus Esmee moet mee, of hij wil dat zijn schoonouders de cadeautjes bij hun thuis komen afleveren), dan heeft Esmee er een probleem bij - nl. weer een gelegenheid waar ze schoonmoeder "moet" zien OF gedoe/ruzie met haar man die haar maar niet wil ontzien wat contacten met schoonmoeder betreft en haar het leven zo moeilijk maakt.
En nu?
Wat ga je nu doen Esmee?
Mijn voorstel is dat je man vanavond zijn ouders belt en concreet afspraken maakt voor Sinterklaas en Kerst. Weet jij ook gelijk waar je aan toe bent.
Linda
Mijn moeder ging uit van het principe dat jouw kinderen altijd ongenodigd langs kunnen komen maar dat je dat niet doet als moeder/schoonmoeder bij je kinderen en ik vind dat wel een goed principe.
Als je van zoiets uitgaat en je moeder belt op en zegt dat ze iets wil kopen voor de kinderen (hoezo geen initiatief en achterover leunen, het is haar geld en ze gaat er nog zelf op uit ook) dan ben je zelf ook niet lekker als je dan niet meteen een afspraak maakt maar ja Esmeeman is OOK een kind van die mensen. Dat ze dan boos worden hoor je nu maar van één kant. Misschien hebben ze tijdens dat telefoongesprek al een hint laten vallen (neem contact op voor een afspraak) en heeft Esmeeman dat niet gedaan en zijn ze daarom boos.
Als je al zolang met dit soort mensen om gaat dan ben je toch allang veel pro-actiever geworden? Nee het is makkelijker voor Esmee en Esmeeman om niets te doen, achterover te leunen en achteraf boos te zijn omdat ZIJ achterover zijn gaan leunen (nogmaals; hoezo, ze hebben toch kadootjes gekocht?).
Maar goed, ik ben gewoon jaloers 
mijn kinderen doen het al bijna elf jaar zonder oma's en nee mijn schoonmoeder was ook niet de makkelijkste maar geen oma is altijd nog slechter dan zo één en ja ze kon er wat van met kadootjes die zo stuk gingen en gezondheidsfabeltjes van 50 jaar geleden
blom
" Het lijkt me vreselijk als ik later niets *mag* kopen voor mijn kleinkinderen omdat het niet goed genoeg wordt geacht. Denk dat ik dan ook een draak word. "
Nee, je wordt er een draak van als ze iedere maand met tassen vol speelgoed komen aanzetten, omdat je wil voorkomen dat je kinderen draken worden
Ik overdrijf niet. Eén van de kinderen kreeg vorig jaar van opa en oma *onder andere* 18 lego brandweervoertuigen voor zijn verjaardag. Terwijl ze een paar maanden eerder ook al diverse lego brandweervoertuigen hadden gegeven bij een lego brandweerkazerne. (En hij speelt er nooit mee.) In de jaren daarvoor heb ik diverse malen moeten herhalen dat ik niet wilde dat ze speelgoed tussendoor gaven, omdat het nooit 1 dingetje was. Het was altijd véél. Om die reden wilde ik ze ook niet bij pakjesavond. Een kind van 3 kan het net opbrengen om 3 pakjes open te maken, want die wil het liefst met het eerste ding al spelen, en dan zouden opa en oma er 10 dingen in de zak bijdoen? Nee, dank je.
Ik zou het fijner vinden als ze niets kochten maar wel met de kinderen speelden, maar spelen doen ze nooit. En ze zouden nooit begrijpen dat de kinderen veel gekker zijn met kennissen die nooit iets voor ze meenemen maar wel altijd leuk met ze spelen en praten.
Ik vind er niets liefs aan. Bij de vorige verjaardag wilde de jarige heel graag iets hebben, maar de prijs/hoeveelheid verhouding vonden ze niet goed. Voor hetzelfde bedrag konden ze namelijk niet één ding wat hij leuk vond, maar ook 40 dingen waar hij niets aan vond kopen. Dus deden ze dat, hoewel we hadden uitgezocht waar je het kon kopen met link van de webwinkel erbij. Ze beweerden toen doodleuk dat ze het nergens hadden. En zo gaat het iedere keer als we een verlanglijstje met behulpzame links maken. Het gaat ze helemaal niet om wat het kind wil; het gaat erom dat opa en oma de meeste dozen hebben van alle gasten (denk ik?). Maar OK, van dat op zich word ik nog niet echt drakerig. Wel van de enorme hoeveelheden die ze iedere keer meebrachten - ja, het werd minder nadat ik bot was geweest. Bot werkt. Niet gelijk, er zit een dikke plaat voor.
Limi
Ik kijk heel anders tegen kadootjes aan. Ik ben altijd blij met een kado, zelfs al kan ik met de inhoud niets. Het is geen zakelijk product, waar ik eisen aan stel, waar ik naar mijn idee eisen aan mag stellen. Ik stel wel eisen aan de bedoelingen, ik zou niet blij zijn met een kado dat niet met goede bedoelingen wordt gegeven, heb ik ook wel ervaring mee. Maar zolang iemand mij blij wil maken met een kado word ik er blij van, ook als iemand de plank misslaat.
Ik zou ook wel willen dat mijn ouders op een andere manier meer lieten zien wat de kleinkinderen voor hun betekenen. Zeker nu de kinderen ouder worden wordt het contact minder. Maar niet alleen de kinderen worden ouder maar mijn ouders ook, het wordt ze misschien teveel. Staat voor mij toch los van kadoos, ik ga ze zeker niet dat ook nog afnemen. Ik wil ook helemaal niet sturen in de relatie die ze heben. Dan liever dat mijn kinderen draken zijn, heb ik tenminste weer wat te doen, dat bijsturen.
Als je een goede relatie hebt met je ouders dan kun je natuurlijk wel wat bijsturen, waarom niet. Maar zijn je ouders daar niet van gediend dan vind ik dat eerlijk gezegd onbeschoft.
Mensen verschillen
Lilmschrijft:
Ik zou het fijner vinden als ze niets kochten maar wel met de kinderen speelden, maar spelen doen ze nooit. En ze zouden nooit begrijpen dat de kinderen veel gekker zijn met kennissen die nooit iets voor ze meenemen maar wel altijd leuk met ze spelen en praten.
Ik vind dat een goed aanknopingspunt voor jouw eigen opvoeding van je kinderen. Kennelijk is het iets dat jij belangrijk vindt en dus graag aan je kinderen wilt mee geven. Je kunt hiermee goed het verschil aangeven hoe het als ontvanger voelt om cadeaus en/of aandacht te krijgen. Zo kun je jouw kinderen leren dat als zij geven, ze verder dan het materiële kunnen bedenken wat ze eigenlijk willen geven. Mensen zijn verschillend en doen verschillend. Maar dat betekent niet dat ze minder van je houden of minder waard zijn. Dat is toch een mooie les? Als gever en als ontvanger?
Je ontvangt wat je gegeven wordt, je bepaalt niet wat je gegeven wordt.
(je weet wel, iets met een paard en een bek)
Laatste dan, voor Limi
Ik vind het wel erg eigenlijk.
Wordt er aan je (schoon)ouders gevraagd waar ze Sint vieren en dan (stel dat er niet meer kinderen zijn) moeten ze zeggen: niet, want ik ben niet welkom bij mijn (schoon)dochter.
Als het toch enkel (schoon)ouders zijn die zoveel geven, wat maakt dat nou uit? Helft verdwijnt vast wel weer naar een goed doel of raakt onverhoopt zoek. Maar opa's en oma's dat feest met hun kleinkinderen ontnemen vind ik wel erg hard.
Sommige grootouders geven rommelarij, anderen weer enkel educatieve dingen, ik vind het ergens wel een beetje verwend klinken. Het kado moet zijn zoals jij het wilt. Maar je bent ontvanger; nee, je kind is ontvanger.
Ik heb inmiddels 18 theemokken in de kast staan van leerlingen. Elk jaar komt er wel eentje bij. Ik ruil ze om, gebruik steeds een ander en zie het gezicht van de leerling erbij.
Nu snap ik dat je niet zit te wachten op 18 lego brandweerauto's, maar joh, laat opa en oma opa en oma zijn zoals zij denken dat dat goed is?
Ik vind (jonge)ouders vaak zo moeilijk doen naar hun eigen ouders; zo hard en zo erg: het moet zoals IK het wil.
Ouders hebben zich hun leven lang ingezet voor hun kinderen en rekening met ze gehouden, ze keer op keer vergeven voor de foute gedragingen, de harde woorden. Waarom is dat andersom dan vaak niet het geval, zelfs niet als die kinderen volwassen zijn?
...
Even oor alle duidelijkheid. Schoonmoeder heeft al gebeld afgelopen vrijdag met het voorstel om een kleinigheidjes te kopen voor de kinderen. Wij vieren nooit Sinterklaas met hun, hebben dat ook nooit gedaan en zullen dat ook nooit doen. Dat weten ze ook. Mijn ouders zijn er ook niet. Wij vieren het gewoon met de kinderen thuis.
Dat zij toch een kleinigheidje wil geven, prima. maar dan zorgt zij er ook voor dat dat kleinigheidje dan bij de kleinkinderen komt. Dat moet niet ineens onze zorg worden en dat is het nu wel.
En dat Sinterklaas willen vieren bij hun hebben ze wel eens voorgesteld ja…en op een zeer ontaktische manier kenbaar gemaakt. Onze oudste was 4 en schoonvader roeptoeterde heel hard dat zij de ECHTE STOOMBOOT hadden met de ECHTE Sinterklaas. Bij hun was het veeeel leuker!! En dat tegen een mannetje dat net de zaterdag ervoor thuis de Sinterklaasintocht had meegemaakt. Heel handig…NOT.
Een andere keer maakte schoonmoeder een minachtende opmerking naar ons toe, toen wij zeiden dat bij ons ook de stoomboot kwam met Sinterklaas etc..: "Waar is bij jullie water dan"…op een zeer laatdunkende toon. )met de kinderen erbij he) Misschien omdat onze stad pal aan een rivier ligt? De stad draagt zelfs de naam van die rivier. Tja, dan maak je je niet erg populair.
Of zouden jullie zeggen:" Nou, schoonouders, nu jullie het zeggen, bij jullie is het inderdaad veel leuker met een ECHTE Sinterklaas en VEEL MOOIERE STOOMBOOT en niet die nepperd die wij afgelopen zaterdag hebben binnengehaald"…Nee, dat was snel over toen.
hint
"Misschien hebben ze tijdens dat telefoongesprek al een hint laten vallen (neem contact op voor een afspraak) en heeft Esmeeman dat niet gedaan en zijn ze daarom boos."
Nee, dat is het 'm nu juist dat doen ze dus nooit. Mijn schoonmoeder laat nooit een hint vallen. Dat gebeurt met alles zo.
Zo werden we een uitgenodigd door schoonouders voor hun X jarig huwelijk. Let op: WIJ werden dus uitgenodigd door schoonouders om ergens heen te gaan. Wij nog op de dag een mooi cadeau laten maken voor ze. prima. Wij zouden nog horen van schoonmoeder wanneer het dan zou gebeuren.
Ik nog geverifieerd. Nee, we zouden het horen van ze. Het is nu 5 jaar verder en we moeten het nog horen.
Totdat een paar maanden later mijn broer tijdens een verjaardag opperde om onze zoon mee te nemen naar die plek die schoonmoeder toentertijd voor ogen had (waarvoor wij destijds dus uitgenodigd waren).
Schoonmoeder achteraf zeer verontwaardigd naar ons toe, want zij zouden daar ook een keertje heen gaan??!! Uh, ja…en wij wachter dus nog steeds op de uitnodiging?
Ik heb het er met man over gehad. Hij zei dat het altijd zo ging in zijn familie. Zijn ouders nodigen iemand uit voor iets, maar dan moet degene die uitgenodigd is het regelen. Zoiets kroms heb ik nog nooit gehoord.
Familiegebruiken
Dat is dus precies wat ik bedoelde met mijn posting: wat is gebruikelijk in jouw (schoon)familie.
Dat leg je nu uit, en vanuit dat gebruik gaan schoonouders dus wachten.
Als je daar niet aan mee wilt werken (alle recht toe), kan je dat OF expliciet zeggen (leuk als je cadeautjes wilt kopen, maar wij komen ze niet halen, dus kijk je zelf hoe ze op tijd hier komen?) OF je laat ze wachten (en weet dat er vermoedelijk niets gaat gebeuren.
Maar wind je er dan niet over op.
Dat is hun gebruik, vinden zij normaal. Dus gaat het bij hen zo.
En als schoonmoeder boos wordt, laat haar dan lekker boos worden.
Volgens mij zit de uitdaging erin dat jij en je man het vooral heel goed samen afstemmen en vooral samen goed op 1 lijn blijven zitten wat jullie wel en niet doen, wel en niet communiceren. En vervolgens ergernis van schoonmoeder van je af laten glijden.
Sterkte ermee.
Essentie van Sinterklaas
Is de essentie van het sinterklaasfeest niet dat leuk is om elkaar cadeautjes te geven en blij te maken? Waarom zou je je schoonouders dan dat plezier ontnemen?
Wij zorgen dat we in de periode voor 5 december een keer bij m'n schoonmoeder langs gaan, en die tovert dan op een of andere manier ergens een zak of stapel cadeautjes te voorschijn. Desnoods, zeker als we na 5 december komen, vertelt ze dat er ook wat cadeautjes voor de kinderen in de zak met de cadeautjes voor haar terecht zijn gekomen.
Of we gaan bij haar in de stad naar de intocht (zeker als dat niet op dezelfde dag is als in je eigen woonplaats is dat toch prima te combineren) en dan liggen de cadeautjes op tafel als we na afloop weer binnen komen. Je kan iets combineren met pannenkoeken gaan eten en daar een paar cadeautjes uitpakken. Mogelijkheden genoeg. Er is in de sinterklaasperiode toch wel een ochtend of middag te vinden dat je daar even langs kan. Ook al is het een drukke periode, en is oma niet altijd makkelijk, toch vind ik het belangrijk om dat te doen.
Oma blij, kinderen blij en wij dus ook blij, ookal slaat ook zij de plank wel eens mis met een "bijzondere" cadeaukeuze. (Een alfabetpuzzel voor een kind van 2,5. "Op de verpakking staat 'voor kinderen vanaf drie jaar', en hij is bijna drie, maar slim genoeg". Op de verpakking stond dus dat het niet geschikt voor kinderen onder de drie was, ivm kleine onderdelen. Kind heeft er toen even leuk mee gespeeld, en een paar jaar later veel vaker mee gespeeld)
Weet je, mijn kinderen hebben die cadeautjes ook niet nodig, er is genoeg hier in huis. Maar de blijdschap van oma en van de kinderen is heel leuk, en ze worden echt niet slechter van de cadeautjes.
En wat betreft die echt Sinterklaas en echte stoomboot: ik zou enthousiast reageren dat dat heel leuk,omdat we die afgelopen zaterdag ook gezien hebben bij ons in de stad, en dat dat toch altijd zo leuk is. En wat fijn dat ze nu ook in de stad van opa en oma komen, ook voor de kinderen die daar wonen.
inspelen op onvermogens
Als je weet dat iemand beperkingen heeft en je kent iemands onvermogen kan je 3 dingen doen.
1 niets doen en je blijven ergeren
2 iemand proberen te veranderen
3 accepteren dat het zo is en het ongemak op de koop nemen
4 de situatie proberen voor te zijn
Als je weet dat je schoonmoeder cadeautjes wil kopen maar niet het initiatief neemt om ze ook bij de kinderen te krijgen waardoor er weer heibel ontstaat. Waarom kies je dan voor optie 1? Waarom niet optie 4 inzetten en (meteen of vlak er na) roepen ' wat leuk, we hebben het wel een beetje druk momenteel maar zullen we 3 dec om 16uur langd komen. Dan hebben we nog een uurtje vrij'.
Dan ben je er ern uurtje mee bezig. Kost vast minder energie dat optie 1.
Astrid
Dan ga je er wel van uit dat het overal gebruikelijk is dat grootouders sinterklaas meevieren. Dat is niet zo. Gelukkig hebben ze het zelf ook nooit voorgesteld, dus het is meer een kwestie van ze niet wijzer maken dan ze zijn door ze niet uit te nodigen. Ook omdat we altijd de week ervoor hier al een kinderverjaardag hebben waar ze komen.
En ik ontneem ze geen feest; het is immers een kinderfeest en geen opa en omafeest. Moet je ze dan gaan uitnodigen omdat iemand anders ze er misschien naar vraagt? Ik kan me voorstellen dat als je (schoon)ouders vaak oppassen en zo ze een soort deel zijn van je gezin en je ze dus eerder uitnodigt, maar ze passen ook nooit op.
Wat me dan weer wel leuk lijkt, is met neefjes en nichtjes vieren, maar die zijn nog te klein.
Tijgeroog
"Is de essentie van het sinterklaasfeest niet dat leuk is om elkaar cadeautjes te geven en blij te maken? Waarom zou je je schoonouders dan dat plezier ontnemen?"
Nee, normaal gesproken niet nee. Maar geloof me, ik heb in het verleden echt van alles geprobeerd om het mijn schoonmoeder naar haar zin te maken. Keer op keer heb ik de deksel keihard op mijn neus gekregen. Zij houdt daar niet van. Ze wil in haar eigen omgeving zijn, met haar eigen naaste familie (waar ik al teveel ben), haar eigen spulletjes en niet iets krijgen wat ik zelf heb gemaakt of in een andere winkel heb gekocht (dat is niet goed en dat wordt me ook heel duidelijk kenbaar gemaakt), haar eigen eten,..,..etc..geen mensen om haar heen en vooral geen vreemden…
Alles moet zijn en gaan zoals zij dat normaal vindt. Alles wat daarbuiten valt…daar wordt hatelijk en neerbuigend op gereageerd. Het moet voldoen aan haar eisen. Tja, en dat geeft stress.
"En wat betreft die echt Sinterklaas en echte stoomboot: ik zou enthousiast reageren dat dat heel leuk,omdat we die afgelopen zaterdag ook gezien hebben bij ons in de stad, en dat dat toch altijd zo leuk is. En wat fijn dat ze nu ook in de stad van opa en oma komen, ook voor de kinderen die daar wonen."
Ja, bij een weldenkend mens zou dat aankomen. Ik vrees dat die boodschap echt niet aankomt bij mijn schoonouders. Het gaat ze niet om die Sinterklaas. Het gaat om de stad waar we wonen. De ondertoon die er steeds geuit wordt. Schoonouders laten er echter geen gelegenheid onbenut om duidelijk te maken dat waar de kleinkinderen wonen, NIET leuk is. Alleen waar ZIJ wonen is het mooi, beter, prettig etc…Ze hadden er ook grote moeite mee dat hun zoon in een andere stad ging wonen. Een VRESELIJKE stad volgens mijn schoonmoeder. Dus nu is Sinterklaas een aanleiding om weer te spuien. Als Sinterklaas hier is, is dat NIET de ECHTE want die komt alleen bij HUN. Tja…dan maak je je niet erg populair.
Hanne
"Als je weet dat iemand beperkingen heeft en je kent iemands onvermogen kan je 3 dingen doen.
1 niets doen en je blijven ergeren
2 iemand proberen te veranderen
3 accepteren dat het zo is en het ongemak op de koop nemen
4 de situatie proberen voor te zijn
Als je weet dat je schoonmoeder cadeautjes wil kopen maar niet het initiatief neemt om ze ook bij de kinderen te krijgen waardoor er weer heibel ontstaat. Waarom kies je dan voor optie 1? Waarom niet optie 4 inzetten en (meteen of vlak er na) roepen ' wat leuk, we hebben het wel een beetje druk momenteel maar zullen we 3 dec om 16uur langd komen. Dan hebben we nog een uurtje vrij'."
Optie 4 is lastig, want dan lossen wij haar 'probleem' steeds op en dat geeft bij ons stress.
Optie 1 is niet handig voor onszelf inderdaad.
Denk dat optie 3 de meest handige is. Niets doen en de boel van onze rug laten afglijden. Zeker gezien hoe ze is en met alles zo handelt, is dit de optie die mijn man altijd neemt. En het ongemak op de koop nemen resulteert bij ons vaak in een flitsbezoek. Gaat ze zeuren, dan zijn we zo weg.
aardiger
Ik denk wel dat ze van een minder harteloze aanpak (beetje helpen hier en daar) al een stuk aardiger wordt. Ik denk dat zij heel goed merkt dat ze uitgekotst wordt en daar wordt ze zo zenuwachtig van dat ze meer domme dingen roept dan als ze ontspannen was.
Hoezo geeft het stress om wat meer te leiden, het initiatief te nemen en niet af te wachten? Zo kan je juist veel beter je eigen grenzen stellen, lijkt mij.
Limi oftopic
"Hier zijn mijn schoonouders niet welkom bij pakjesavond, en een zak afgeven wordt ook niet gewaardeerd. Schoonmoeder heeft het wel eens geprobeerd een paar jaar terug, maar dan zeg ik gewoon dat ze al genoeg krijgen en dat ik het er niet tussen ga doen. "
Wat je nu zegt in je laatste posting is het meer een gewoonte. In de posting waaruit ik hierboven een stukje kopieer zeg je dat ze niet welkom zijn en ook niets mogen afleveren, sterker, dat je gegeven pakjes weigert en niet in de zak wil stoppen.
Voor ons was/is het een feest met hoe meer zielen hoe meer vreugd, wat in het algemeen neerkwam op ouders, kinderen en grootouders. Spelletjes, lekker eten, kadootjes, surprises, gedichten.
Voor ons dus meer een familie/vriendenfeest en niet alleen voor kinderen. Wij kopen als volwassenen ook iets voor elkaar; het is leuk iets te geven en ook om te krijgen (vinden wij).
Als je het met neefjes en nichtjes viert zijn die ouders er neem ik aan ook bij? Dan zouden opa en oma toch ook niet misstaan? Anders is het nog steeds een kinderfeest mét volwassenen erbij; of die nu uit ouders van de kinderen of ouders van de ouders bestaan.
Maar nogmaals, je tweede posting is heel anders dan de eerste. Als jullie het niet gewend zijn, zoals in je tweede posting, is het normaal. Als je eerste posting klopt, dan vind ik het nog steeds vrij hard.
mijntje
Het uitkotsen van mensen doet ze zelf wel.
Geloof me, we hebben talloze pogingen ondernomen om leuke dingen met haar te doen; het haar naar d'r zin te maken. Telkens weer weet ze het zo te draaien dat het achteraf toch niet leuk was. Je hebt echt het gevoel alsof je het haar nooit naar haar zin kunt maken. Het is nooit goed. En mijn schoonmoeder is nooit ontspannen. Ik heb haar nog nooit ontspannen gezien zelfs. Mijn man heeft zijn eigen moeder zelfs nog nooit zien lachen….ja, als een ander een fout begaat of bijna z'n nek breekt…dan weer wel.
Ze geeft je een gevoel dat je overbodig en niet gewenst bent. Dat gevoel heb ik altijd gehad bij haar. Vanaf het allereerste begin.
Met stress bedoel ik dat ze haar kont zo tegen de krib kan gooien dat ze publiekelijk mijn schoonvader voor rotte vis uitmaakt…waar andere mensen bijstaan…ahum. Ze kan ook met zo'n boze blik kijken en kortaf doen dat je denkt…"wat is er nu weer?!" Dan zijn de mensen niet goed, dan zijn er te veel mensen, dan praten ze te hard, dan waait het te hard, dan zijn de stenen op de stoep niet goed, dan heeft ze het koud…en dan de hele tijd met zo'n norse houding rondlopen. Zijn mijn ouders erbij, dan krijg je de opmerking: "oh, zijn die er ook bij" (op zo'n denigrerend, neerbuigend toontje gaat dat dan). Dan voel ik me niet goed nee en gestressed.
Mijntje
Wel grappig om wat je stelt en ik draai het om zoals het nu is:
Het is juist mijn schoonmoeder die anderen het gevoel geeft dat ze niet welkom zijn (mijzelf incluis) en het nooit goed kunnen doen. Het is zij die anderen harteloos aanpakt, bewust negeert, anderen voor sloeber uitmaakt, armoedzaaier, asociaal, etc…en weet ik wat nog meer. Zij die anderen het gevoel geeft dat ze uitgekotst worden; wanneer ze niet voldoen aan haar normen.
Zeker wanneer ze niet reageren zoals zij dat wil, wanneer ze niet de kleren dragen die zij draagt of mooi vindt. Ja, daar worden mensen heel zenuwachtig van en erg onzeker. Je loopt bij haar altijd op eieren zeg maar.
Ik schrik soms van haar hatelijke opmerkingen. Mijn man zegt dan alleen maar van: "Zo is ze nu eenmaal". Zo is ze nu eenmaal?!! Tja, dan is het niet vreemd dat mensen niet graag in haar buurt zijn.
Alles moet zijn volgens haar normen, zoals zij dat wil. Ik heb nu al medelijden met mijn evt. toekomstige zwager en diens familie. Het zal wel uit een of andere onzekerheid van haar komen, maar het maakt haar gedrag er niet mooier op en ze maakt zich er zeker niet geliefder door.
Astrid
Ja, het klinkt wat hard. Ik probeer altijd wel beleefd te doen, maar ik vind ze echt niet leuk. Ze hebben ook weinig kennissen meer over, geloof ik.
Overigens hebben zij alleen mijn kinderen als kleinkinderen en gaan ze daar op een ongezonde manier mee om, en het met de andere kant van de familie vieren zou een heel ander verhaal zijn. Al zou ik het dan met 1 kind vs 4 of meer volwassenen nog steeds niet gedaan hebben (toen we begonnen met sinterklaas was er nog maar 1 kind), pas als er 3 of 4 kinderen waren. We doen de kado's met die kant nu met kerst. Met meer kinderen (nu 3 die kado's snappen en 2 niet en 1 die er tussenin zit) is het gewoon leuker.
Esmee; oren en ogen open graag
Esmee, nu schrijf je weer "Het zal wel uit een of andere onzekerheid van haar komen, maar het maakt haar gedrag er niet mooier op en ze maakt zich er zeker niet geliefder door."
Al tig keer in dit draadje hebben mensen geschreven dat dat onmogelijke gedrag van jouw schoonmoeder zomaar met autisme (en daarmee met ONMACHT) te maken heeft.
Dus niet expres!
ZOu je dit bericht willen lezen en tot je door laten dringen? (oftewel: ogen en "oren" open) En wil je dat even in dit draadje bevestigen?
Mensen die zo doen vanuit onmacht kan je beter anders bekijken dan mensen die een naar persoon zijn en naar gedrag vertonen (zonder stoornis, want dat is wat zij vermoedelijk heeft).
Dus inderdaad: accepteer dat die vrouw zo is, dat zij er ook niet voor gekozen heeft, dat zij door al haar ervaringen (onbegrip met de wereld om haar heen) nog raarder gedrag is gaan vertonen dan ze al van nature deed en heb begrip.
En vervolgens: trek het je vooral niet zo aan als ze boos is.
Zeg of denk "oh? echt waar" en ga verder met je andere bezigheden.
En stel je eigen grenzen.
Of wil je het maar niet zien/horen dat je schoomoeder (vermoedelijk) een stoornis heeft en er dus niet zoveel aan kan doen dat ze doet zoals ze doet?
Het is alsof je haar verwijt dat ze klein is omdat ze toevallig niet langer gegroeid is dan 1.55 m. Kan ze dan toch ook niets aan doen? Zo moet je naar haar gedrag kijken. Kan ze niets aan doen....
Blom
ik citeer je even: " Het lijkt me vreselijk als ik later niets *mag* kopen voor mijn kleinkinderen omdat het niet goed genoeg wordt geacht."
Ik ben zo'n moeder die toch wel stuurt in de kadoos. Want met 4 chocoladeletters doe je mijn kind geen plezier bv. En nu ze 9 is vindt ze dingen wel leuk of niet. Als je dan iets geeft dan doet ze daar echt helemaal niets mee. Dat vind ik gewoon zonde. Dit jaar waren er diverse kadootjes van de verjaardag van vorig jaar nog niet eens van het plastic ontdaan. En toch blijven ze knutselpakketjes geven. Als iemand moeite doet voor een kind dan kijk je toch ook naar het kind en zijn interesses.
5 jaar geleden
Jeetje Esmee, ga je nou de disvussie van 5 jaar geleden opnieuw voeren? Heb t ff opgezocht maar in oktober 2009 hebben we de discussie over de sintintocht en de stoomboot en je schoonmoeder al gevoerd. Ga je die discussie nou overdoen? Heb je niets beters te doen? Heb je nou helemaal niets geleerd in 5 jaar? Vind je het niet heel erg dat je een schoonmoederafzeikobsessie hebt? Ik zou bijna medelijden met jouw schoonfamilie krijg dat je na 5 jaar hier weer meekomt. Get a life!!! Echt waar dat meen ik.
Esmee
"Optie 1 is niet handig voor onszelf inderdaad"
Inderdaad, en dat proberen we nu al 837 post duidelijk te maken! Maar ondanks dat je het zeggen. lijf je in deze optie hangen. Iets om over na te denken lijkt me.
"Denk dat optie 3 de meest handige is. Niets doen en de boel van onze rug laten afglijden. Zeker gezien hoe ze is en met alles zo handelt, is dit de optie die mijn man altijd neemt."
Bravo voor je man. Hij kiest de optie die volgens jou het beste is. Niets aan veranderen dus en vooral een voorbeeld aan hem nemen zou ik zegfen
Optie 5
Als je weet dat iemand beperkingen heeft en je kent iemands onvermogen kan je 3 dingen doen.
1 niets doen en je blijven ergeren
2 iemand proberen te veranderen
3 accepteren dat het zo is en het ongemak op de koop nemen
4 de situatie proberen voor te zijn
5 niet meer luisteren naar degene die klaagt over iemands beperkingen en onvermogen zonder ooit te doen wat je geadviseerd hebt
en ik denk dat ik eens heel hard ga proberen om optie 5 te gaan waarmaken we doen het dus al vijf jaar en het heeft geen zin gehad.
nu zonder spel en typefouten
"Optie 1 is niet handig voor onszelf inderdaad"
Inderdaad, en dat proberen we nu al 837 posts duidelijk te maken! Maar ondanks dat je het zelf zegt blijf je in deze optie hangen. Iets om over na te denken lijkt me.
"Denk dat optie 3 de meest handige is. Niets doen en de boel van onze rug laten afglijden. Zeker gezien hoe ze is en met alles zo handelt, is dit de optie die mijn man altijd neemt."
Bravo voor je man. Hij kiest de optie die volgens jou het beste is. Niets aan veranderen dus en vooral een voorbeeld aan hem nemen zou ik zeggen.
Ik vind het zo verdrietig
Wat kunnen mensen het elkaar moeilijk maken. Ik heb geen ouders én geen schoonouders. Mijn kinderen hebben ze ook nooit gekend en daar ben ik rond deze tijd extra verdrietig over. Zelfs na al die jaren (mijn ouders zijn overleden toen ik nog jong was). En als ik dan hier lees hoe weinig acceptatie, inlevingsvermogen en tolerantie er in dommige families is, hoe de ego's publieke strijden over de hoofden van de kinderen heen, wat een treurigheid. Wat voor imprint krijgen de kinderen hiervan over hoe je met elkaar om gaat?
Wat moet het vreselijk zijn als je leven zo gedomineerd wordt door je eigen weerzin jegens iemand, elke keer weer geconfronteerd worden met je eigen onvermogen (of onwil?) om je er overheen te zetten. Het moet bákken met energie kosten. Hoe combineer je dat in vredesnaam met gezin, werk en je eigen sociale leven?
Het leven is geen generale repetitie lieve mensen, dit is het, krijg er nou geen spijt van.
