Relaties Relaties

Relaties

Ik heb er genoeg van

45 jaar gehuwd, af en toe ruzie, soms hevig, zoals overal wel eens overigens.
Maar sedert mijn vrouw thuis is en niet meer werkt, loopt het de spuigaten uit. Haar gebrek aan affectie is onbeschrijfelijk. Frigide, koud als een ijsblok, niks kan er nog. Zij 62, ikzelf 68.

Een vrouw zit anders in elkaar als een man. Dat weten we nu wel. Haar menopauze verliep schijnbaar ongemerkt voorbij, maar niks is minder waar. Ik hoorde haar daar nooit over klagen, hoorde evenmin wat haar klachten waren bij de huisarts - zoiets vertelde ze zelden - ze verzweeg het omwille van god-weet-wat-reden.

Maar nu is ze werkelijk ongenietbaar. Al jaren beschuldigt ze mij van onhebbelijk gedrag, van haar te kleineren, te vernederen, maar dat is de wereld op zijn kop. Ze deinsde er niet voor terug mijzelf te vernederen, zo erg zelfs dat buitenstaanders haar aanmaanden er mee op te houden. Ik was geen heilige, maar stond elke dag paraat om te helpen in het huishouden, poetsen, tuin onderhouden, klussen aan de woning, boodschappen ... je kon alles bedenken, ik deed het wel. Ik ben geen drinker en geen roker ... vrienden merkten op wat ik hier dan nog deed voor vertier ? Vertier zei u ? Heel erg tevreden dat ik nog mijn vrouw heb, waar ik na al die jaren heel erg veel van hou en nu komt het : in geen jààààààren fysiek contact mee gehad heb.

Ik nader de 70. Nee, seks is dan nog geen taboe voor een man. Wel voor een vrouw. Dat moet een man maar begrijpen. Maar wat ik helemaal niet begrijp is dat zij zich helemaal afsluit, dat vieze woord "seks" mag ik zelfs nog niet uitspreken, laat staan haar aanraken, een knuffel geven, een kus, niks, helemaal niks. Het ergste is dat zij buitenhuis onder vrienden of vriendinnen de hoogste prijs van vriendelijkheid verdient door haar charme.

Ze haat mij vreselijk nu, dat kan ik niet anders dan besluiten. Komt wel meer voor bij dergelijke ouderen. Ik doe alle moeite haar ook te haten. Ik kan helemaal niks anders meer. Na hele lange gesprekken, weigert ze alle medewerking van buitenuit omdat zij geen enkel probleem ziet (sic). Har eeuwige spot en vernedering komt weer boven en zegt onomwonden dat ik maar eens moet ophouden met dat gezeur. Dat ik mezelf maar moet bevredigen en dat het haar niks kan schelen moest ik een minnares hebben ...

Haar houding ben ik zat, maar ik zie op tegen een scheiding. Als chronisch patient moet ik wel even uitkijken wat ik doe en een scheiding met al die rompslomp lijkt me geen oplossing.
Waarom zij niet meewerkt aan een oplossing, snap ik niet. Jij wil maar één ding en dat is seks zei ze : no way.

Zo zijn er veel stellen, zo zijn er evenveel dito problemen. Toch zal dit niet gemakkelijk een oplossing vinden, maar graag las ik eens wat anderen hier van denken. Dank je in ieder geval.


Met alle respect..

Is jouw probleem niet meer iets voor het forum van omroep Max, de ouderenpartij of het blad 50 plus?
Het staat nogal ver van ouderschap, vind je niet?

Nou ja dat dan vooral omdat je zelf nogal grote waarde hecht aan leeftijd, levensfase en leefstijl, leefkeuzes. Alsof het vanzelfsprekend is dat 62 jarige vrouwen het liefst een seksloos bestaan hebben en chronisch zieke mannen van tegen de 70 te oud zijn voor een nieuw leven.

Overigens is er natuurlijk wel een oplossing. Het is goed mogelijk om binnen jullie huwelijk een manier te vinden om elk een eigen leven te leven. Samen in dat huis (ieder een eigen gedeelte) of voor een deel van het jaar gescheiden (een in een vakantiehuis)

Wat daarvoor nodig is, is dat je elkaar de oplossing en dat eigen leven gunt.
Zolang die gunfactor er niet is, is geen enkele oplossing mogelijk.

Ik zou zelf liever onder de brug slapen dan samenleven in een situatie waarin je elkaar het licht in de ogen niet gunt.

Yanea

Yanea

02-01-2019 om 08:47

Hopeless

Begrijp ik nou goed dat je bij je vrouw blijft omdat je chronisch ziek bent? Ze is je gratis verpleegster dus. Het zou kunnen dat ze dat haarfijn aanvoelt.

Snappie

Snappie

02-01-2019 om 10:11

Yanea

Als je ouder en kwakkelig wordt kan een leven alleen afschrikken. Dat heeft niets te maken met misbruik maken van de ander. Chronisch zieken kunnen gewoon zelfredzaam zijn, maar stel dat het slechter wordt? Wat dan? En dat kan op die leeftijd wederzijds zijn. Hoe kan ik, naast dat het voor mij angstig is, hem of haar nu alleen achterlaten?

Pirata

Pirata

02-01-2019 om 10:14

Hulp van buiten

Hebben jullie al hulp van buitenaf gezocht? Maatschappelijk werk, relatietherapie?

Sja

Sja

02-01-2019 om 10:30

Oplossing

Scheiden of zoals M Lavell je aanraadt lijkt me de beste oplossing. Ik weet niet wat je chronische aandoening is maar je schrijft dat je moet uitkijken wat je doet en dat scheiden je teveel rompslomp is dus dan is apart gaan wonen en getrouwd blijven misschien eenvoudiger. Of moet ze je actief helpen bij je persoonlijke verzorging omdat je dermate ziek bent dat je daar hulp bij nodig hebt? Dan is hulp inkopen wel een goeie eerste stap.

Seks is geen recht dat je kunt opeisen in een relatie. En ‘helpen’ in huis lijkt me ook niet echt een argument om seks te kunnen hebben. Hoezo helpen trouwens? Is het niet ook jouw huis en tuin?

Dat jij niets gemerkt hebt van haar menopauze kan betekenen dat ze weinig klachten had, kan ook betekenen dat jij weinig opmerkzaam bent geweest.

Andere oplossingsrichtingen:
Veel vrouwen draaien warm van gelijkwaardigheid en oprechte aandacht en interesse. Ook knappen veel vrouwen of op mannen die alleen vanuit hun eigen kader en belang redeneren en denken dat seks iets is wat ze kunnen opeisen binnen een relatie, ongeacht de kwaliteit van de relatie.

begin bij jezelf

De vraag heeft inderdaad weinig direct met ouderschap te maken, maar ouders kunnen evengoed keihard in zo’n situatie komen - eigenlijk op elke leeftijd dus ik reageer wel.
Begin bij jezelf!! Je kan de ander niet veranderen, wel je eigen bijdrage en hoe je met de dingen omgaat. Ik snap je angst, maar inderdaad, blijven voor de zorg van je vrouw, daar wordt het echt niet beter op. Lees het boek Verslaafd aan Liefde of Revolutie binnen de relatie, lees ze alletwee en nog veeel meer. Er is werk aan de winkel! Door te scheiden ben je niet ineens van de shit af hoor, met een beetje pech zit dat zo diep in jezelf dat je er nog jaren mee blijft zitten. En seks... gaat het dan om bevrediging van een behoefte of om aandacht, contact, samenzijn zonder dat iets hoeft? Lees ook eens wat over tantra (dat zou verplichte kost moeten zijn bij de sexuele voorlichting).

Gebakje

Gebakje

02-01-2019 om 12:08

Sorry, maar je klinkt als een knorrige oude man

Ik snap dat je niet blij bent met hoe het nu is tussen je vrouw en jou. Maar als je tegen je vrouw praat zoals je nu schrijft snap ik haar ook wel een beetje eerlijk gezegd. Ik vind het triest als je allebei zo in je relatie staat...

De vraag is: wil je er nog energie in steken, of niet? Zo ja, dan zal je met je vrouw moeten overleggen hoe jullie er weer wat gezelligs van kunnen maken. Dan raad ik je relatietherapie aan. En dan is het belangrijk dat je insteek is dat jij ook bereid bent naar je eigen aandeel te kijken en er hard voor te werken. En dat je open staat voor haar verhaal en haar wensen.
En zo nee, dan wordt het zaak te bepalen hoe jullie verder gaan. De optie van M Lavell lijkt me dan een goede, als scheiden teveel rompslomp geeft. En anders zou ik het 'aanbod' van je vrouw accepteren en er iemand bij zoeken voor de seks.
Waarom denk je eigenlijk dat scheiden teveel rompslomp geeft? Als je het met elkaar eens bent over de verdeling van jullie bezittingen is er niet veel rompslomp aan hoor. Dan is het op papier zetten met daaronder jullie handtekeningen bij wijze van spreken genoeg. Er hoeft niet eens een mediator of advocaat aan te pas te komen.

Eerlijk gezegd snap ik niet dat mensen jaren bij elkaar blijven als ze elkaar eigenlijk niet kunnen luchten of zien. Als je elkaar beschuldigt van kleineren en vernederen is er iets heel erg mis. Dan was het verstandiger geweest om uit elkaar te gaan toen jullie jonger waren. Maar gelukkig ben je nooit te oud om te leren, en kun je ook echt nog wel veranderen. Jullie hebben allebei als het meezit nog wel een jaar of 20 (of meer) te gaan, dat is echt veel te lang om het door te laten sudderen zoals nu. Dan kun je nog beter alleen zijn lijkt me.

Gebakje

Gebakje

02-01-2019 om 12:18

Nabrander

echt? Al 45 jaar gehuwd? En zij is 62? Dus ze was 17? Misschien wil ze zelf dan alsnog wel wat 'van de wereld zien'. Stel haar eens een parenclub voor of zo. Gooi het in ieder geval open. En laat zien je haar behoeften ook belangrijk vindt.

Persoonlijk vind ik een leven zonder fysiek contact echt vreselijk, ik zou dat niet kunnen. Dan zit er naar mijn idee echt heel veel fout in je relatie. Ook in mindere tijden is er nooit een dag geweest dat wij elkaar niet geknuffeld hebben. Maar als er bij haar de 'angst' is dat knuffelen per definitie van jouw kant tot meer leidt, kan ik me wel voorstellen dat ze dat stukje ook ontloopt. Daar kan al een begin van herstel zitten, gewoon af en toe een arm om haar heen, een complimentje, een zoen op haar wang. En niet reageren op negatieve dingen, hoogstens door zelf iets positiefs te zeggen. Zo draai je het misschien langzaam zelf al om.

Je kunt een ander niet veranderen, alleen jezelf. Dus begin daar eens mee en kijk wat het oplevert.

2 kapiteins

Is dit niet een geval twee kapiteins op één schip? Te dicht op elkaars lip?
Kijk ieder voor een eigen activiteit buitenshuis en bespreek wie wat binnenshuis doet.
Taken verdelen, elkaar wijze van aanpak respecteren en evt. commentaar erop voor je houden.

Hopeless

Hopeless

02-01-2019 om 14:04 Topicstarter

Bedankt forumleden

Op verzoek van 'Hopeless' is deze reactie verwijderd, zie de versie van #16

Forumbeheer Ouders Online

Pirata

Pirata

02-01-2019 om 14:26

maatschappelijk werk

Als jij chronisch ziek bent, is het maatschappelijk werk de juiste plek. Ook als je vrouw er geen zin in heeft, kun jij een gesprek aangaan. Vraag of je specialist je kan doorverwijzen. Er is ook ziekenhuis-maatschappelijk werk.
Het kan voor jouzelf ook goed werken om alles eens op een rijtje te zetten. Kennelijk heeft jouw ziekte wel invloed, anders zou je het hier niet vermelden.

Gebakje

Gebakje

02-01-2019 om 14:35

Wat je vrouw wel of niet wil

Is minstens zo relevant als wat jij wil, toch? Dus je vertelt haar, liefst op een beetje neutrale toon, in ieder geval niet verwijtend, dat jij zo niet verder wilt. En dat jij met haar wil kijken naar oplossingen en opties. Mogelijke opties zijn dan dus scheiden (op verschillende manieren, zie M Lavell) of de relatie verbeteren.
En dan kijk je wat er gebeurt.
Overigens vind ik maatschappelijk werk sowieso wel een goede suggestie. Misschien speelt bij haar angst om jou te verliezen. Ze zou de eerste niet zijn die dat voor zichzelf behapbaar maakt door de relatie te saboteren. En dat gaat niet eens bewust.

Maar hoe dan ook, kom in actie. Jullie zijn echt nog veel te jong om zo te verpieteren in je huwelijk.

Niet seks

Nee hoor, geen vies woord seks. Maar lees wat ik in de regels daarvoor schreef, of je wel of niet gaat scheiden, begin bij jezelf en verdiep je in hoe het zo ver kon komen en dus ook hoe het beter kan worden, samen óf alleen.

Miekemieke

Miekemieke

02-01-2019 om 18:16

nou

Jullie hebben waarschijnlijk nooit meer het huis even voor jezelf, dat is ook moeilijk en dat maakt jou en haar misschien ook wat knorrig.
Je hebt vernauwde kransslagaders, heb je daar medicatie voor? Vaak is dat van invloed op het liefdesleven, je klaagt over haar gebrek aan interesse op dat gebied maar speelt er ook niet iets bij jou? (dat je een beetje projecteert, dat is een speculatie van mij) Of is zij bang dat geslachtsgemeenschap gevaarlijk voor je hart kan zijn?
Probeer je leven een beetje leuk te maken, hobbies en vrienden en zo, beetje biljarten en misschien is er wel een leuke ouderensoos. Je kunt niet je geluk van een ander af laten hangen.

Hopeless

Hopeless

02-01-2019 om 19:08 Topicstarter

Aangepaste reactie van heden 14.04 uur

Bedankt forumleden
Vooreerst, neem me niet kwalijk dat mijn initieel bericht wellicht niet op de correcte plaats staat. Het is niet mijn gewoonte dagelijks dergelijke fora te bezoeken.
Maar wat mij nu wel opvalt - mogelijks is dat te wijten aan mijn onvolledig verhaal - dat sommige leden nogal voorbarig conclusies trekken.
Ik verduidelijk als jullie het mij toestaan :

M Lavell : die "afzondering", die is er wel degelijk weet je. Dan bedoel ik binnenshuis, waar elk netjes zijn "hoekje" heeft, voor hobby, computeren, enz. Niemand van de twee haalt zich in het hoofd daar iets aan te veranderen. Die "afzondering" is voor mij helemaal geen probleem, ik vraag alleen een weinig genegenheid.

Yanea : Nee, u begrijpt het blijkbaar niet. Ik kan mezelf helemaal behelpen en heb daar niemand voor nodig. Mijn vrouw moet ook niet voor verpleegster spelen. Zij heeft het met de was en de plas al druk genoeg zou ik zeggen. Het is geen compromis tussen mijn vrouw en mijzelf van jij verzorgt mij en ik help jou. Dat zou belachelijk zijn, dacht ik.

Sbappie : ik denk dat u het probleem het dichtst benadert : de houding van mijn vrouw voorspelt niks goed in mijn ogen. Met de jaren zal ik er niet op vooruit gaan. Als zij of ik beslis te scheiden, wordt het alleen maar erger. Overigens kan zij ook binnen enkele jaren hulpbehoevend zijn.

Pirata : een rode draad door dit topic is dat er wel eens geantwoord wordt zonder de initiële tekst grondig gelezen te hebben. Neem me niet kwalijk, maar ik dacht dat her er klaar en duidelijk instaat dat mijn vrouw geen inmenging van buitenaf wil aangezien zij geen probleem ziet.

Sja : wel ja, je opmerkingen zijn wel raak en dan ook weer niet. Toch even nuanceren : de aandoening die ik heb is een ernstige vernauwing van kransslagaders. Dan ben je vrij ernstig gehinderd in je fysieke bezigheden. Dat impliceert dat ik echt geen al te hoge eisen meer stel aan wat zij voor mij wil doen, wat wil zeggen dat ik ondanks alles op mijn beurt een bijdrage lever in het huishouden in zijn totaliteit. Dat gaat automatisch, dat is al jaren zo en daar wens ik niks aan te veranderen. Die dingen verlopen harmonieus, automatisch. Waarom dan andere bepaalde dingen niet. Ik ben nu ook weer geen dictator die haar beveelt wat ze doen moet. Het blijft bij vragen en verzoeken.

Elledoris : daar heb je dat vieze woord weer : "seks", althans zoals het bij sommigen overkomt. Nee, in mijn initiële tekst staat "in geen jaren" fysiek contact, dat betekent in geen jaren een knuffel, een aanraking, hoe miniem ook. Dan is eigenlijk nog niet gesproken van iets meer. Nou ja. Weten jullie en dat wil ik hier kwijt om alle misverstanden te vermijden : als ik het over “seks” wil hebben, dank dan niet meer in zwart en wit. Een erectie is intussen verleden tijd zodat een penetratie n iet meer kan. Ik kan daar openhartig met haar over praten. Het initiatief moet dan van mij komen maar wie maalt daar nu om. Het kan haar allemaal niks schelen. Aan die spelletjes doet ze toch niet meer mee. Voor haar is dat hoofdstuk afgesloten en daarmee basta. Even dacht ik waar gaan we nu weer heen en Joost mag het weten, zou ze verdorie niet vreemd gaan ? Maar nee, helemaal niet, de lust en de passie is totaal zoek. Ik bespeur zelfs enige verlegenheid als er over dat onderwerp, seks dus, gesproken wordt.
Stel dan maar dat de kleinste intimiteit,hoe gering ook, taboe is en blijft ....

Gebakje : je opmerking van het beeld van een oude knorrige man : dat is illustrerend voor mijn toestand kan je zeggen. Dag in dag uit je dagdagelijkse taken uitvoeren, samen met de vrouw waar ik nog van hou (sommigen zullen zeggen dat het alleen voor de seks is en die mensen laat ik in hun wijsheid), die vrouw die niet meer reageert op avances in de zin van “wat ben je piekfijn vandaag, je lijkt wel jaren jonger … die dingen worden helemaal niet meer geapprecieerd. Erger nog, die dingen wil ze nooit meer horen.
Ik vraag me af wat is daar nu mee gebeurd ? Dat kan niet anders dat haar ommekeer aan mezelf ligt. Als ik dan het zoveelste gesprek op gang trek met de hamvraag wat ikzelf nu verkeerd doe, verkeerd zeg of wat dan ook, krijg ik steevast het antwoord dat ze die gesprekken beu wordt en ik beter normaal doe. Je wordt er moedeloos v an.
O ja, ik regelde met haar medeweten een afspraak met een therapeut die adviseerde om eerst samen een verkennend gesprek te voeren. Het antwoord van haar was kort en duidelijk nl. ga jij maar alleen. Ik zie wel.

Later meer.

juf Ank

juf Ank

02-01-2019 om 19:12

misschien

Moet je ook wat kritischer naar je eigen houding kijken. Je klinkt heel erg als een man die vindt dat hij alles goed doet en zijn vrouw alles fout. Alles wat mis gaat is haar fout.
Ennuh; je weet toch: frigide vrouwen bestaan niet hoor. Alleen mannen die niet weten hoe het moet. Daar ooit eens aandacht aan besteed?
Kan me overigens ook wel voorstellen dat je in deze sitautei niet meer goed tot elkaar kan komen, zelfs als je ervoor open zou staan.
Dus, ik weet niet je dit wil oplossen: je kunt langs elkaar heen proberen te leven of proberen met relatietherapie iets van de band te herstellen als je niet wil scheiden.

Hopeless

Hopeless

02-01-2019 om 19:13 Topicstarter

Elledoris Niet seks

Scheiden zegt u ? Ik huiver van dat woord en ik wezen wil ik dit niet en zij ook niet. Ik sta open voor alle hulp, voor alle gesprekken, therapies, maar hoe meer ik het daar met haar over heb, hoe meer zij het probleem naar mij alleen kanaliseert.

Ok, ik neem aan dat ik de enige schuldige ben en praatte reeds met de huisarts en een therapeut. Haar reactie daarop is dat ik maar lekker moet voortgaan op die weg en that's it. Is dat nu een normale reactie denkt u ?

Egel

Egel

02-01-2019 om 19:17

ouderensoos?

Tegenwoordig ga je in deze contreien niet meer op je 68e al naar een ouderensoos. Tsjonge. Er zijn meerdere mensen die dan nog / weer werken of wereldreizen maken.
Biljarten: kan. Zou ook diepzeeduiken kunnen zijn, een instrument leren bespelen, ouderen ergens mee helpen (echte ouderen dus) zoals belastingaangifte of met computerzaken.
Aan Hopeless: trek je niets aan van een reactie als van mevrouw Lavell, want op Ouders Online mag je gewoon in de rubriek Relaties posten als het over relaties/relatieproblemen gaat en u zit hier dus prima. Gebeurt ook gewoon veel vaker.
Ik vind de reacties wel wat denigrerend.
Zal misschien wel wat meespelen dat ik een man van 70 heb (zelf ben ik nog geen 50). Ik zou het een rotidee vinden als mijn man in deze situatie zou zitten.

Neemt niet weg dat ik hier ook wel goede reacties zie, zoals:
- je kunt de ander niet veranderen (dus probeer zelf ergens in te veranderen, of probeer het te accepteren terwijl je zelf op ander vlak je leven prettiger maakt, of verander de situatie door toch weg te gaan).
- dat praten met maatschappelijk werk: er reageren hier Nederlanders op een Belgische situatie, we weten natuurlijk niet precies hoe het daar werkt, ik niet in ieder geval. Op zich een goede tip dat je ook hulp kunt zoeken ook al wil je vrouw er niet aan meewerken.

In ieder geval lijkt het mij heel erg om met een ijskonijn te leven (zelfs geen kleine knuffels / beetje affectie) en zo ontzettend weinig gezelligheid thuis te hebben.
Zij heeft dan zelf vast ook problemen.
Is er - behalve jullie gezamenlijk verleden, gezamenlijk huis - nog wel iets anders dat jullie bindt? Hebben jullie kinderen samen? In dat geval, hoe is het contact met hen?
Sterkte!

Egel

Egel

02-01-2019 om 19:27

nog niet gelezen

Vanaf #19 had ik het nog niet gezien.

Het lijkt me lastig als zij niet wil praten. In ieder geval zou ik dat dan voorlopig ook maar niet proberen. Heel jammer dat ze zo gesloten blijft. Soms had een relatietherapie dan goed kunnen zijn (ik weet het: dat wil zij niet) om van beide kanten uit anders te communiceren. Maar dan moet zij ook een probleem zien.
Dat lijkt me het voornaamste: zij ziet geen probleem of wil er niets aan doen. Heeft het er niet voor over. Of is er bang voor om iets te veranderen.
Er ís zeker een probleem. Want jij voelt het als een groot probleem: dan zit er dus ook gezamenlijk iets niet goed. Het lijkt me pijnlijk als zij het niet belangrijk genoeg vindt als jij je hier zo ongelukkig over voelt.

Juf Ank: weer een respectloze reactie. Hoe krijg je het getypt. "Ennuh; je weet toch: frigide vrouwen bestaan niet hoor. Alleen mannen die niet weten hoe het moet. Daar ooit eens aandacht aan besteed?"
Ongelooflijk. Als je echt denkt dat hij het in die hoek moet zoeken kan je dat toch in ieder geval wel iets subtieler en vriendelijker schrijven? Tsjongejonge, ik zeg tegen anderen dat dit een beschaafd forum is. Niet altijd in ieder geval.

Hopeless, ben je ook wel eens gewoon boos geweest? Van: en luister nu eens, ik wil niet meer zo behandeld worden, ik wil dat je mijn probleem serieus neemt? En ik wil ook weten wat er met jou is, waarom jij me niets meer van me wil!

Hopeless

Hopeless

02-01-2019 om 19:31 Topicstarter

Miekemieke Nou

Dank je voor je ongetwijfeld goed bedoelde mening.

Maar ik schreef het al eerder : daar is geen enkel probleem, ieder heeft zijn hobby hoekje, ieder is daar tevreden mee en ieder heeft thuis heel wat te doen. Huiselijke taken worden netjes samen afgehaspeld en daarna is er vrede door het beoefenen van allerlei hobby’s en dat zijn er heel wat. Laat ons zeggen dat de dagen te kort zijn.

Nou ja nogal wiedes dat iemand met bloedsomloop stoornissen daarvoor medicatie slikt. Dat die nefast kan zijn op sexuele prikkels is bekend. Maar er zijn uitzonderingen en laat mezelf er nu zo een zijn. Een libido dat onaangetast lijkt ook al is er geen erectie meer. Het lijkt er op dat er thuis over die dingen niet meer mag gepraat worden. Maar dat verandert plotseling als ze onder vrienden of vriendinnen komt en dan helemaal vrij over die dingen praat. Het lijkt er wel op of ik behekst ben en dat op haar projecteer.

Nou ja, ik verzeker ja dat ik haar zo veel als mogelijk vergezel naar uitstapjes, een hapje eten, shopping … en haar bovendien enkele namiddagen in de week er eens zelfstandig op uit laat trekken.

Er genoeg van hebben

https://patriciameyntjens-psychotherapie.be/seksloos.html

Jij hebt er genoeg van, zegt de kop boven je bericht. Maar het is natuurlijk ook andersom, je vrouw heeft er genoeg van. Ze wil geen seks meer.

Dat kan, het gebeurt. Je bent niet de enige die dat in een relatie heeft.

Dan kun je natuurlijk die spanning houden, maar je kunt ook je vrouw respecteren die er genoeg van heeft. Blijkbaar is er nog genoeg over.

En mogelijk als je dit loslaat komt er wel weer wat intimiteit en aanraking, Mogelijk, niet zeker. Er zijn ook mensen die weinig lichamelijk contact verdragen en dat niet zomaar prettig vinden.

Maar door dit verlangen naar seks kan je vrouw elke aanraking gaan mijden omdat ze bang is dat het uitloopt op seks waar ze geen zin meer in heeft.

Inderdaad, ik zou jou en je vrouw een goede therapeut wensen, die je helpt om dit samen uit te diepen.

Jij besluit of dit het einde van de relatie betekent. Een relatie kan wat mij betreft ook zonder. Zeker als je al zolang een gedeeld leven, geschiedenis en ervaringen samen hebt.

Dan is het wel belangrijk dat je elkaar in andere dingen waardeert in het samenleven. Zonder dat daar de eis tot seks achter schuilgaat.

Hopeless

Hopeless

02-01-2019 om 19:54 Topicstarter

Egel Nog niet gelezen

Dank je.
Jammer voor de andere goed bedoelende forumleden, maar u komt direct tot de kern van de zaak. Dank je nogmaals.

De toon wordt ietwat bitsiger lijkt het me.

Ik ben de laatste om te zeggen dat ik een perfecte echtgenoot ben en heb ongetwijfeld dingen gedaan en gezegd die niet betaamden. Zo is dat en die dingen vallen voor in elk huwelijk.

Maar voor mij gaat het hierom : vanwaar die plotselinge ommekeer en totale afsluiting ?
Dan dacht ik aan volgende oorzaken :

1) diepe haat door mijn gedrag
2) gevolgen van de menopauze
3) medicatie
4) minnaar

Vul maar aan indien er iemand nog een oorzaak vermoedt.

Het ergste is : zij ziet geen enkel probleem, geen enkele oorzaak. Zij weigert alle hulp van derden, zelfs van de huisarts, laat staan van relatietherapeut. Wordt kregelig als je vraagt voor gezamenlijk hulp te zoeken.

Mijn mening :

Punt 1 : Openhartige gesprekken leiden tot vervelend gedrag bij haar en eisen tot stopzetting van dat geleuter ... want volgens haar is er wat te verbeteren aan mijn gedrag aangezien ik haar verneder (sic). Eerlijk ik zou niet weten hoe. Herhaalt steeds dat ik maar eens normaal moet doen en stoppen met die zaken.

Punt 2 : De huisarts verzekerde mij dat dergelijk gedrag op haar leeftijd niet meer kan veroorzaakt worden door de inmiddels al jaren uitgebluste menopauze. Zij wist zich daar een hele poos handig achter te verbergen om geen affectie te moeten tonen. Ik liep in de val.

Punt 3 : Zij slikt antidepressiva : is bekend dat dit nefast is voor het libido. Heeft jaren "de pil" geslikt. Ook al niet libido bevorderend
.
Punt 4 : vreesde ik voor, maar die vrees is totaal ongegrond. Haar haat t.o.v. seks zit verdraaid diep.

En verdraaid ja hoor, boos ben ik al zeker geweest en daarbij simpelweg geëist dat ze nu maar eens moest zeggen waarom ze zich afsluit voor mij ...
Resultaat :"Doe maar normaal man en is het niet mooi dat we al meer dan 40 jaar samen zijn ... ?? (sic)
God allemachtig wat moet ik met zo'n antwoord ?

O ja, Juf Ank, frigide vrouwen bestaan niet ?
Ik denk dat ik over een super exemplaar beschik.

Hopeless

Hopeless

02-01-2019 om 20:09 Topicstarter

Anne J Er Genoeg Van Hebben

Dank je voor je mening.
Ik apprecieer elke bijdrage.

Maar neem me niet kwalijk, maar lees even vanaf het begin van het topic.
Het probleem is geen eendagsvlieg. Het woekert al jaren en laat ons kort zijn : geduld kan na jaren uitgeput zijn. Mag het even ?

Maar er is meer. Je oppert een uitweg door te stellen dat minieme affectie aanleiding kan geven tot meer. Dat lijkt leuk.
Maar vergis je niet, ook die minieme affectie is verdwenen. Snap je, er is langs haar kant he-le-maal-niks-meer.

En er is nog meer : zij ziet geen enkel probleem en de klap op de vuurpijl : zij vindt alle hulp van derden overbodig, ja zelfs vervelend.

Ik ben geen 3 x 7 meer en mijn sexuele capaciteiten zijn uiteraard beperkt (lees het hele topic even door). daardoor is mijn behoefte heel erg beperkt, maar ook dat kan bij haar niet meer.

Oh, dan is het probleem opgelost zou je denken en laat ons even redeneren in de andere richting : zij neemt geen vrede meer met mijn beperkingen en wil wellicht meer zoals weleer. Maar ook dan moet ik je ontgoochelen. Want uitgebreide vrijpartijen mijnheer ? Nee hoor, ook dat interesseert haar niet (meer).

En beste mensen, ik ben geen adonis, geen super loverboy of wat dan ook, maar in godsnaam, na 40 jaar moet je mij nu even niet meer gaan vertellen wat een vrouw graag heeft op sexueel vlak, waar ze van houden en waar ze niet van houden, kom nou even.

Dat die zin tot vrijen verminderd met de jaren, weet het kleinste kind, waqarom mijn vrouw zich zo afsluit, weet geen mens ...

Hopeless

Hopeless

02-01-2019 om 20:13 Topicstarter

Anne J

Neem me niet kwalijk, maar hartelijk dank voor de bijgevoegde link. Interessante lectuur, helaas geen oplossing.

Oorzaak nr 5?

‘Vul maar aan indien er iemand nog een oorzaak vermoedt.’

Snurk je soms? Snurken komt zo veel voor. Maar op het effect binnen de relatie rust nog een groot taboe.
Ik gooi maar even een balletje op.

Marie

Marie

02-01-2019 om 21:30

Luisteren?

Het klinkt alsof jullie op een aantal punten een prima werkende relatie hebben.
Maar luisteren jullie ook naar elkaar?
Zij niet naar jou blijkbaar en jij naar haar?
Het is nogal wat wat ze zegt, dat ze zich vernederd voelt etc. Dat lijkt me de enige strohalm voor jou, dat je echt oprecht probeert te achterhalen wat ze daar precies mee bedoelt.
(Dat is mi de meest essentiële vorm van intimiteit)

En hoe gaat het met haar? Ze zal niet voor de lol ad slikken...

Complimentje trouwens voor je leuke schrijfstijl.

Esther

Esther

02-01-2019 om 21:55

Hopeless

Ik heb nog niet alles gelezen, maar Hopeless, je schrijft dat je na al die jaren nog van je vrouw houdt. Hoezo? Ik kan echt niets in jouw openingspost vinden waardoor ik dat begrijp.
Hou je misschien an haar zoals ze WAS?

Of ben je bang om alleen te zijn en noem je dan maar "ik hou van haar"? Ik begrijp het in elk geval niet.

Hopeless

Hopeless

02-01-2019 om 22:12 Topicstarter

Flanagan oorzaak nr. 5

Goedeavond en dank voor je mening.

Ik kan een kleine glimlach niet onderdrukken als ik je bericht lees. Snurken doen we alle twee om ter hardst weet u en daarom slapen we elk afzonderlijk in een aparte kamer met de deur dicht.
Jammer, niks gezellig aan, maar probleem opgelost.

Hopeless

Hopeless

02-01-2019 om 22:17 Topicstarter

Esther

Ik hou van mijn vrouw - en dat lijkt ongeloofwaardig - zoals ik ze inderdaad voor de eerste maal intens leerde kennen. Die liefde kende natuurlijk up en downs maar ik zou het besterven moest ze omwille van een minnaar mij verlaten.

Dat lijkt stom en puberaal. Moet ik daar fier op zijn of beschaamd ? Ik weet het even niet meer, maar het ligt in mijn aard hondstrouw te zijn en dat ook te blijven.

Dat is nu eenmaal mijn opinie over die zaken en tegelijkertijd het fundament om iets te bereiken met een partner.

Helaas ,schijn ik me finaal te vergissen of is het eigen aan de vrouwen dat ze toch vroeg of laat eens naar avontuur snakken ? Godallemachtig nog aan toe.

Hopeless (ot)

Waarom dacht u dat ik met deze suggestie aankwam?

Als u meer over snurken leest en het effect ervan, zult u merken dat menig relaties waar snurken overheerst, intimiteit-arm zijn of zijn geworden.
Jullie slapen apart, dan is een broer -zus relatie zo ontstaan.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.