Ik heb er genoeg van
45 jaar gehuwd, af en toe ruzie, soms hevig, zoals overal wel eens overigens.
Maar sedert mijn vrouw thuis is en niet meer werkt, loopt het de spuigaten uit. Haar gebrek aan affectie is onbeschrijfelijk. Frigide, koud als een ijsblok, niks kan er nog. Zij 62, ikzelf 68.
Een vrouw zit anders in elkaar als een man. Dat weten we nu wel. Haar menopauze verliep schijnbaar ongemerkt voorbij, maar niks is minder waar. Ik hoorde haar daar nooit over klagen, hoorde evenmin wat haar klachten waren bij de huisarts - zoiets vertelde ze zelden - ze verzweeg het omwille van god-weet-wat-reden.
Maar nu is ze werkelijk ongenietbaar. Al jaren beschuldigt ze mij van onhebbelijk gedrag, van haar te kleineren, te vernederen, maar dat is de wereld op zijn kop. Ze deinsde er niet voor terug mijzelf te vernederen, zo erg zelfs dat buitenstaanders haar aanmaanden er mee op te houden. Ik was geen heilige, maar stond elke dag paraat om te helpen in het huishouden, poetsen, tuin onderhouden, klussen aan de woning, boodschappen ... je kon alles bedenken, ik deed het wel. Ik ben geen drinker en geen roker ... vrienden merkten op wat ik hier dan nog deed voor vertier ? Vertier zei u ? Heel erg tevreden dat ik nog mijn vrouw heb, waar ik na al die jaren heel erg veel van hou en nu komt het : in geen jààààààren fysiek contact mee gehad heb.
Ik nader de 70. Nee, seks is dan nog geen taboe voor een man. Wel voor een vrouw. Dat moet een man maar begrijpen. Maar wat ik helemaal niet begrijp is dat zij zich helemaal afsluit, dat vieze woord "seks" mag ik zelfs nog niet uitspreken, laat staan haar aanraken, een knuffel geven, een kus, niks, helemaal niks. Het ergste is dat zij buitenhuis onder vrienden of vriendinnen de hoogste prijs van vriendelijkheid verdient door haar charme.
Ze haat mij vreselijk nu, dat kan ik niet anders dan besluiten. Komt wel meer voor bij dergelijke ouderen. Ik doe alle moeite haar ook te haten. Ik kan helemaal niks anders meer. Na hele lange gesprekken, weigert ze alle medewerking van buitenuit omdat zij geen enkel probleem ziet (sic). Har eeuwige spot en vernedering komt weer boven en zegt onomwonden dat ik maar eens moet ophouden met dat gezeur. Dat ik mezelf maar moet bevredigen en dat het haar niks kan schelen moest ik een minnares hebben ...
Haar houding ben ik zat, maar ik zie op tegen een scheiding. Als chronisch patient moet ik wel even uitkijken wat ik doe en een scheiding met al die rompslomp lijkt me geen oplossing.
Waarom zij niet meewerkt aan een oplossing, snap ik niet. Jij wil maar één ding en dat is seks zei ze : no way.
Zo zijn er veel stellen, zo zijn er evenveel dito problemen. Toch zal dit niet gemakkelijk een oplossing vinden, maar graag las ik eens wat anderen hier van denken. Dank je in ieder geval.
Maf
je zou je oren niet geloven, moest ik haar opmerken dat ik ergens las dat ... zus en zo ...
hoe ze zou reageren.
Ik zou onmiddellijk rekening moeten houden met opmerkingen zoals :
Nee hoor, die heeft me zo door dat ik die nieuwe argumenten of informatie van een of ander naslagwerk of praatforum geleend heb.
- al wat je leest, interpreteer je in mijn nadeel
- al wat je moet doen, is normaal doen (sic)
- kom nu alweer niet af met seks (sic)
- al die therapie en fora over relatieproblemen zijn niet aan mij besteed, ik heb geen probleem, ik denk eerder dat jij de vervelendste van de twee bent en bijgevol maar moet zorgen dat je jezelf verbetert en aanpast.
- waarom zoiu ik van menoin gmpoeten veranderen ? Er is roch bn iks aan de hand als wat banale ruzie ...
Nee, de mùoed ontbreekt me dan om door te zetten. het lijkt nu mmeer en meemr te ontdooien en heb al mijn moed verzamlt om gedukldig te wachten.
En eerlijk gezegd, het vlees is zwak en de lust giert door mijn keel.
Hopeless
Ja ik stelde het lezen van het draadje ook voor met de gedachte 'goh misschien dat vreemde ogen dwingen'.
Ze lijkt me inderdaad wel wat hardleers als ik het zo hoor. Wat minder op eieren lopen misschien?
Maar hopeless
Je vult steeds in hoe je vrouw zal reageren. Maar nergens lees ik dat je haar verteld heb wat je hier op het forum schrijft. Zo blijf je dus in hetzelfde kringetje ronddraaien. Weet je zeker dat je verbetering wilt? Je lijkt er nsmelijk niets voorte willen doen.
Je kunt een ander niet veranderen
Alleen jezelf/je eigen gedrag. En laat dat nu net als gevolg hebben dat de ander dan ook verandert?! Want op actie volgt reactie.
Als jij zelf verandert, je gedrag verandert, zal zij daarop reageren. Hoe, is natuurlijk afwachten, hangt ook af van wat jij verandert. Maar als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg.
Twee enorme dooddoeners en platitudes, maar allebei wel heel erg waar. Doe er je voordeel mee...
Maf
Hierbij de aangepaste tekst, zonder fouten (spel- en tikfouten).
De eerste tekst was beschamend slordig opgesteld. Excuses overigens :
Je zou je oren niet geloven, moest ik haar opmerken dat ik ergens las dat ... zus en zo ...
hoe ze zou reageren.
Ik zou onmiddellijk rekening moeten houden met opmerkingen zoals :
Nee hoor, die heeft me zo door dat ik die nieuwe argumenten of informatie van een of ander naslagwerk of praatforum geleend heb.
- al wat je leest, interpreteer je in mijn nadeel
- al wat je moet doen, is normaal doen (sic)
- kom nu alweer niet af met seks (sic)
- al die therapie en fora over relatieproblemen zijn niet aan mij besteed, ik heb geen probleem, ik denk eerder dat jij de vervelendste van de twee bent en bijgevolg maar moet zorgen dat je jezelf verbetert en aanpast.
- waarom zou ik van mening mpoeten veranderen ? Er is toch niks aan de hand als wat banale ruzie ...
Nee, de moed ontbreekt me dan om door te zetten. Het lijkt nu meer en meer te ontdooien en heb al mijn moed verzameld om geduldig te wachten.
En eerlijk gezegd, het vlees is zwak en de lust giert door mijn keel.
Yanea
Ik begrijp volkomen je reactie hoor.
Maar als je af te rekenen hebt meteen ernstig communicatieprobleem - ik durf zeggen langs haar kant - met een vrouw die nauwelijks wenst in dialoog te gaan, geen hulp in welke vorm dan ook van derden duldt, geen literatuur wil raadplegen ,enkel denkt dat de problemen bij haar echtgenoot liggen (ok, dat neem ik aan en wil er aan werken), zelf denkt dat ze geen schuld treft en uiteindelijk alle toenadering weigert, zelfs fysiek nauwelijks nog iets aanvaardt ....
Zeg dan eens eerlijk, ga jij dan met de deur in huis vallen en ze gaan vertellen van kijk eens aan hoe ik de verhouding tussen ons tweetjes lekker uitsmeerde in een forum ... ?
Nee toch ?
De raad die ik lees hier op dit forum vind ik een persoonlijke aangelegenheid. Laat me van die basis starten. Het is heel wat ingewikkleder dan dit hoor. Gelukkig is er gisteren toch een en ander in beweging gekomen. Dat wil ik u even houden zo.
Pennestreek
Helemaal correct, maar niet eenvoudig met twee sterke karakters.
Maar ssst, er is hoop.
Algemeen
Beste mensen, ging dit topic niet het terrein van Dotje worden ?
Of ging er een nieuwe thread opgestart worden ?
Mijn laatste bijdrage
Hopeless, je blijft je opstellen als slachtoffer. Ik ga jouw zelfmedelijden niet langer voeden.
Victim blaming
Dat bestaat ook Yanea, ben je je daarvan bewust? Dat is altijd makkelijker dan erkennen dat er een werkelijk probleem is waaraan misschien niks te doen is.
Yanea Mijn laatste bijdrage
Yanea, goede nacht gewenst.
Wil je zo goed zijn even mijn post 73 te lezen. Daarin staat dat ik het van plan was mijn gedrag aan te passen o.i.v. de adviezen hier verstrekt op dit forum.
Een en ander is het gevolg dat ik kordater voor de dag kwam. Een broos evenwicht is zodoende hersteld en daar werken we aan.
Ik ben nu niet van plan mijn vrouw te confronteren met een reeks topics waar tenslotte alleen maar mijn versie van de feiten in verhaald word. Ik ga nog altijd uit van de regel dat een therapie (want is dit forum niet een vorm van therapie ?) best ondergaan wordt met de twee belanghebbenden.
Je weet intussen ofwel weet je het niet, dat mijn vrouw hulp van derden verafschuwt. Ik wil daar voorlopig dan ook niet vervelend meer over doen.
Je kan m.i. nauwelijks van zelfmedelijden spreken, eerder voorzichtigheid.
Afsluiter
Bedankt Hopeless,
Gek genoeg was de minimale erkenning en waardering al een hele troost.
Je zo blootgeven kan alleen als je zeker weet dat je niet zal worden gekwetst. Hier is dat veilig. Blijf in gesprek met je vrouw en geef en geef en geef tot ze niet anders kan dan de liefde omarmen en eraan toegeven. Vraag en prik met liefde, geef jezelf bloot, leg alles op tafel want wat heb je als je geen liefde hebt?
Ga je goed
Zonder oordeel
Het fijne van dit forum is dat je hier anoniem je verhaal kan doen.
Ik heb mijn man een en ander voorgelezen van de teksten hier en de suggesties hier. Hij vindt er het zijne van, gaf ook inzicht in zijn beleving. Maar het ego stond in de weg en we moesten het gesprek stoppen.
En wat Hopeless zegt: er zitten altijd twee kanten aan een verhaal. De kunst is de waarheid van de ander te ontdekken. Ik weet zeker dat er een manier is waarop je vrouw open kan worden gebroken. Je vrouw heeft deze charmante leeftijd niet bereikt zonder de lessen des levens te hebben getrokken, nietwaar?
Ik kom graag nog terug op de reacties aangaande narcisme, maar aangezien het draadje misschien wordt gesloten? Wie weet een oplossing?
relatie opgeleefd ?
Soms kan een relatie ook gewoon opgeleefd zijn, en na zo'n lang huwelijk is dat zeker niet abnormaal. Langs jouw vrouw haar kant lijkt me dit het geval te zijn.
Mensen blijven dan soms toch nog samen uit gewoonte, omdat ze bang zijn van alleen te zijn, of bang van de financiële gevolgen.
Hopeless
Okay, niet het draadje lezen, jij kan het best inschatten hoe dat zou vallen natuurlijk. Maar toch moet me het volgende van het hart:
Ik denk dat de opleving van jullie relatie te maken heeft met dat jij je fermer voelde de afgelopen dagen. En dat zij dat voelde en wat ging opschuiven naar jouw kant toe.
Maar omdat je zooo graag erkenning via intimiteit wilt (heel menselijk natuurlijk) ben je al blij met een dooie mus en ga je heel voorzichtig te werk en op eieren lopen om mevrouw niet te ontrieven, anders zijn al je kansen weer verkeken.
Ik heb dan het gevoel (en ik ken de hele situatie natuurlijk niet) dat je eigenlijk nog naar haar pijpen danst, dat haar haan nog steeds koning kraait. En zij 'regeert' door het feit dat ze alles van de buitenwereld buitensluit, alles potdicht houdt, geen probleem heeft.
Tenzij zij nog een heel ander verhaal hierover heeft dat wij niet kennen, zou ik toch stilletjes aan naar meer eigenheid en fermheid toegroeien. Excusez le mot maar 'she has got you by the balls man'. Je bent al heeel erg blijj met de deur op een kiertje, maar vergeet misschien dat die opening juist ontstaan is door er danig totaal genoeg van te hebben en wellicht de handdoek in de ring te gooien. Zak niet terug in de oude rol maar wees ferm en vergeet daar even het intimiteitsverhaal in want dat is je achilleshiel. Wees bijvoorbeeld gewoon wat meer verontwaardigd over die afserverend opmerkingen die je van haar noemt. Leg haar het vuur aan de schenen door gewoon niet meer te pikken hoe zij zich opstelt: niet vrijen, niet praten, niet naar ha of psycholoog gaan, jij mag een scheiding aanvragen maar haar kan het allemaal niet schelen... keihard en slap tegelijkertijd.
Tenzij zij nog een heel ander verhaal hierover heeft dat wij niet kennen natuurlijk.
Dotje Zonder oordeel
Ik kan je al verzekeren dat het topic niet zal gesloten worden, ook al heb ik dit aangevraagd aan de moderators.
Dit werd mij gisteren bevestigd. Topics worden alleen afgesloten om welbepaalde bijzondere redenen. Een eenvoudige vraag volstaat dus niet.
Voor hen die het dus nog wensen : er kan gewoon doorgegaan worden indien u er behoefte aan hebt.
Mari reactie 106
Je "106" reactie is verdraaid raak en dwingt mij nog meer tot waakzaamheid.
Het is maar kwestie hoelang ik dit volhou en zij daar "positief" op reageert.
Positief is dat ik minder geslotenheid vaststel. We zien wel.
William Relatie opgeleefd
Dat is het cliché na al die jaren samen zijn, het excuus bij uitstek om er de brui aan te geven.
Dat doe ik niet en dat wil ik niet. Zij is misschien uitgekeken op mij, ik niet op haar en als ik daar nog enkele jaren moet voor doorvechten, die kunnen er wel bij. Nee, opgeven, da's niet zo mijn ding.
Een man is nog altijd de jager, de vrouw de "buit" om het cru te zeggen. daar bedoel ik niks pejoratief mee.
Dotje Zonder oordeel bis
Ik schrik helemaal niet van de reactie van je man toen je in een poging enkele fragmenten wou voorlezen uit het topic.
Eerlijk, wacht dacht je nu ? Als ik hetzelfde moest doen, zou het resultaat ook identiek zijn : onverschilligheid en flauwe kul. Zolang ze niks ernstig zien als probleem, kan er ook niks bewegen.
Ik hou het even bij omzichtigheid en we zijn wel.
Ze zal toch eens haar verhaal moeten doen over wat er haar zo dwars zat (zit).
Zeker weten.
Hopeless
Je wilt haar terug zoals het was.
Stel dat dat niet kan, (even los van wat de reden daarvan is) blijft er dan voor je nog genoeg over om van het samenzijn te genieten? niet dat ik vind dat je anders zou gaan moeten scheiden. Zonder te genieten kan het ook nog 'goed genoeg' zijn het samen zijn om bij elkaar te blijven. Of desnoods minder slecht dan uit elkaar gaan.
De vraag is eigenlijk, ga je het alleen volhouden om bij elkaar te blijven omdat er een kans is dat het weer zoals vroeger wordt? Ik vraag het omdat het misschien een soort ontspanning kan geven als je dat voor jezelf een beetje weet. Of niet natuurlijk.. Maar ja, omdat je in een ingewikkelde situatie bent, is het wel nuttig je dit soort dingen af te vragen. Denk ik.
Thera
Zo kan je het stellen Thera. Zo zie ik het ook en werk daar aan. Eigenlijk - ik weet het, ik moet nog kordater worden - ben ik bereid vrede te nemen met die toestand die je bedoelt met "goed genoeg" moest het niet vlotten om terug te leren naar weleer.
Ik wil daar bewust rekening mee houden, maar nu nog effe niet, nu wil ik even voluit gaan om toch dat onbereikbare te bereikene, ook al kost het veel van mijn waardigheid, persoonlijkheid.
Ach, wat houden van een vrouw niet kan teweegbrengen. En dat op je leeftijd, zeg maar.
Dan nog onvoorwaardelijk op de koop toe.
Een rustige oude dag ? Kom nou ? (glimlach).
Hopeless
Persoonlijkheid is iets wat kan ontwikkelen. Zeker in tijden van crisis. Jij zegt dat dit nu veel kost van je persoonlijkheid. Als je maar niet bedoelt dat je je persoonlijkheid dan kwijtraakt/opgeeft in plaatst van ontwikkelt.
Persoonlijkheid
Ik heb veel van mezelf opgegeven maar toch ook niet. Omdat ik niet werd gezien en mijn affectieve karakter niet werd gevoed was ik druk bezig om mezelf te vullen met projecten die alles aan energie trokken. Genoeg om er zoet mee te zijn en de strijd om aandacht simpelweg opzij te zetten voor de duur van een project. Was het project voorbij dan startte weer een nieuw project.
Ik heb daarbij mezelf verloren en de hoop en geloof in liefde verloren. Toch in die tijd altijd gehoopt dat het zou worden als ik altijd had gedroomd. Ik kon nog elke dag uitkijken naar zijn thuiskomst of ondanks 9 van de 10 Keer afgewezen te zijn, toch gaan voor een mogelijk akkoord op de 10de keer. Het was net genoeg om mijn geloof in stand te houden.
Het werd een gewoonte, een omgangsvorm. De manier van affectie tonen of juist niet. En mijn man vindt dat hij nu bewust is, meer voelt en spijt heeft. De jaren dat ik nog aandacht van hem wilde, toen had dat effect gehad, maar ik kan het niet meer vinden. Dat gevoel. Die trots, die liefde.
Slaap al een jaar op de bank, hunker naar liefde maar zit gevangen in dit huwelijk. Het zijn meer dan drie jonge kinderen waar ik voor blijf, en ik heb alles, mijn carrière en mijn bedrijf opgegeven om er voor hen te zijn. Mijn man is zo succesvol, Wat ik doe en deed is bijzaak. Als ik wegloop, dan loop ik weg met niets dan ongelukkige kinderen die in de waan leven van hun veilige en beschermde thuis.
Als ik deze verplichtingen niet had dan zou ik weg zijn Hopeless. Ongeacht je leeftijd, je situatie of je financiële of medische toestand. Je gevoel van geluk en je mentale gezondheid is wat al deze zaken overstijgt, zo leer ik nu want ik ben voorbij alle grenzen gegaan.
Ik zou jou zeggen om ja: te blijven en te vechten maar niet ten koste van je eigen gevoel van waarde.
de man de 'jager' en de vrouw de 'buit' ?
Best grappig; Hopeless, je bent duidelijk van een andere generatie.
Na mijn huwelijk heb ik een periode gedate en heb ik regelmatig vastgesteld dat het evengoed andersom kan, wat een positieve evolutie is.
Ik begrijp nu best dat je vanuit deze filosofie de realiteit niet wil/kan zien.
Dotje
Je schrijft dat je hunkert naar liefde en ook dat je gevangen zit in je huwelijk. Is het zo dat je zelf verwacht in een mogelijke latere nieuwe relatie die liefde wel te kunnen ontvangen?
Ik vroeg me verder nog af, de hulpverlening die je gehad hebt, hadden die wel door dat waarschijnlijk een groot deel van je probleem is dat je persoonlijkheid bent kwijtgeraakt? Of hebben ze dat niet kunnen ontdekken?
Het zou winst kunnen zijn als je daarmee 'aan het werk' kon met een goede hulpverlener om je te gaan proberen te persoonlijkheid terug te vinden. en nogmaals, volgens wat ik er over gelezen heb, een narcist kan niet zelf bedenken dat hij zijn persoonlijk kwijt is. Dus dat jij dat kunt beseffen bewijst denk ik dat niet zozeer te maken hebt met narcisme. Misschien wel dat je je kunt inleven in iemand met narcisme.
Dat oplichterssyndroom schijnt nog best veel voor te komen. Je zou er als je wilt een nieuw onderwerp over kunnen starten, simpel zoiets als: is dit een oplichterssyndroom ofzo.
William
Dat ik wellicht van een andere generatie ben dan u, is nogal wiedes als je op mijn leeftijd let, vermeld in mijn initiële post. Ik zie dit verschil niet als bepalend voor het probleem.
Mijn vergelijking van jager en buit is louter figuurlijk en ludiek bedoeld en is niet zo letterlijk op te vatten. Dat zei ik overigens al.
Dat generaties van mening verschillen is normaal. De pretentie hebben dat iedere generatie het beter weet als de andere, is verwerpelijk.
"De pretentie hebben dat iedere generatie het beter weet als de andere, is verwerpelijk."
Amai, is dat jouw conclusie van mijn post en de verwoording ervan ?
Wanneer ik lees wat je allemaal schrijft in deze topic, lijk je me een heel star iemand te zijn die zijn mening en zijn grote gelijk wil opdringen aan anderen. Ik begin jouw vrouw te begrijpen ...
William
Ach, wat uw mening is over deze affaire laat me in feite koud.
Als ik uw geringe en nietszeggende bijdragen lees, ben ik er van overtuigd dat u nauwelijks levenservaring heeft en blijkbaar alles nog door een roze bril ziet.
Ik raad u aan psychologie te studeren aangezien u aan de hand van een relaas van iemands relatieproblemen, zonder deze persoon te kennen, laat staan er mee gesproken te hebben, kunt afleiden of die persoon een star iemand is, die zijn wil opdringt en gehaat wordt door zijn vrouw omwille van die slechte eigenschappen.
Je bent waarlijk een fenomeen als je dit kan.
Neem me niet kwalijk, maar uw opmerkingen daar heeft geen mens wat aan.
Het zou niet misstaan de ruimte die uw bijdragen innemen over te laten aan bepaalde andere forumleden die hier zinniger dingen te vertellen hebben.
Hopeless
" Ik raad u aan psychologie te studeren aangezien u aan de hand van een relaas van iemands relatieproblemen, zonder deze persoon te kennen, laat staan er mee gesproken te hebben, kunt afleiden of die persoon een star iemand is, die zijn wil opdringt en gehaat wordt door zijn vrouw omwille van die slechte eigenschappen."
Gewoon even uit interesse he, maar als William dat allemaal al kan, waarom moet hij dan psychologie studeren?
Persephone
Mag ik je alstublieft verzoeken even op te houden met deze afwijkende discussies. Deze leiden tot niks en zetten alleen maar kwaad bloed.
Ik neem akte van jullie opmerkingen en vraag er nota te willen van nemen dat wat mij betreft, de discussie rond mijn relatie probleem op dit forum, hierbij ophoudt.
Ik neem aan dat ik voldoende levenservaring opgedaan heb om mij uit de slag te trek-ken en tevens dankbaar gebruik gemaakt heb van de echte raadgevingen die sommige forumleden hier verstrekten.
Liefst geen infantiele bemerkingen over interpretatie van teksten, gretig i n one-liners geschreven door "trollen". Die zijn waardeloos.
Bij deze wens ik de mensen die op een ernstige wijze adviezen gaven, nogmaals hartelijk te danken.
