Is er nog hoop of "gewoon" accepteren
Hallo mensen,
Afgelopen vrijdag heeft mijn partner verteld dat wat haar betreft onze relatie ten einde is gekomen. Het liep al een hele poos niet echt lekker. We hadden geen ruzies en er is ook geen andere in het spel, Ik had vorig jaar zomer al een keer aangegeven dat ik er misschien aan dacht dat het maar beter is om te stoppen. Maar we gingen door met zoals het ging. Wel leek het steeds meer op een broer/zus relatie.
Na onze vakantie deze zomer hebben we enkele gesprekken gehad waarin mijn partner al aangaf dat zij de angst had dat het niet meer goed zou komen. We hebben toen gezegd dat we 2016 uit zouden gaan en kijken of het binnen die 4 maanden nog terug zou komen, onze klik. Ik heb mijn best gedaan om aan te passen. Mijn partner kon dat niet meer opbrengen zei ze en is leeg. Haar deur naar mij is dicht.
Ik was toch wel verbijsterd en eigenlijk ook niet. Ik ben vreselijk verdrietig en dacht er zondag aan om er een eind aan te maken. Had al een brief klaarliggen. Mijn partner kreeg dit door en heeft mij door mijn beste vriend uit huis laten halen om even wat anders te doen. Ik wil het nog zo graag proberen. We hebben een jongen van 8 en die hebben we het zondag verteld. Hartverscheurende tafrelen. Ik heb gevraagd of ze relatietherapie wil maar helaas ook dat is over. Ze zegt dat het een aantal dingen bij elkaar is die de emmer hebben gevuld. Als ik vraag wat, dan zegt zij dat ze dat niet kan zeggen. Ik wil me graag verbeteren maar kennelijk is het verspilde moeite.
Is er nog een ultieme kans? Of moet ik me er maar bij neerleggen. Nu 3 dagen later beginnen de emoties wel een beetje hun plekje te vinden maar goed ik heb uren en nachten gehuild.
Ik heb ongetwijfeld veel vergeten maar ik hoor graag tips en dergelijke.
vr groet
zo maar een (droevige) papa
Hulp
Ik denk dat het nu belangrijk is om hulp te zoeken, helemaal vanwege Je somberte. Ga naar de huisarts, die kan je eventueel doorverwijzen. Je zoon heeft je nu nodig, dus zoek hulp om weer sterker te worden droevige papa.
zelfmoord
met zelfmoord zou je je zoon weinig plezier doen. Dus doe dat maar niet. Zoek hulp voor je zelf want zoon en vrouw kunnen hier niets mee en dat kun je ook niet van hen verlangen.
gr Angela
Hulp voor jezelf en tijdelijk uit elkaar
Jeetje, dat klinkt heftig, plannen om er een eind aan te maken. Dat is natuurlijk nooit een oplossing voor een niet goed lopend huwelijk, maar dat snap je zelf ook wel denk ik als je er even over nadenkt. En ik denk dat dat huwelijk ook niet de volledige reden kan zijn voor zo'n plan, dus wellicht is dat ook waarom je partner het niet meer op kan brengen om het nog te proberen. En wil ze niet zeggen wat er precies aan schort omdat ze je niet nog meer pijn wil doen.
Mijn advies is, ga naar de huisarts voor hulp voor jezelf. En zorg voor ruimte voor jullie beiden door tijdelijk uit elkaar te gaan. Ook om op een goede manier te kunnen scheiden moeten beide partners stevig in hun schoenen staan, en dat doe jij op dit moment niet. Dus werk daar eerst aan. Dat is in het belang van jullie zoon en die moet op de eerste plaats staan. Als je het zo brengt naar je partner ziet ze daar ook vast de logica van in. Echt scheiden kan altijd nog. Maar nu moet de focus liggen op hoe hij weer sterk wordt, zodat je er ook voor je zoon kunt zijn.
Sterkte. Het is een vreselijk zware tijd waar je in zit, maar je komt er ook weer uit. Er zijn hier op Ouders Online diverse draadjes van mensen in eenzelfde soort situatie, daar kun je misschien ook dingen uit halen die je kunnen helpen.
update
Dank voor jullie advies en begrip.
Ik heb ondertussen hulp gezocht en heb gisteren een eerste intake gehad voor psychologische hulp. Eerste speerpunt is de verwerking van het beeindigen van de relatie. En daarna gaan we dieper in op mijn eigen problemen die ook meespelen bij het besluit van mijn ex-partner om onze relatie te beeindigen.
Mijn ex-partner heeft nogmaals duidelijk aangegeven dat het voor haar echt afgelopen is. We wonen al niet meer samen in het huis. We zijn samen aan het zoeken voor bv een chalet op een vakantiepark bij ons in de stad. Zij zal daar dan naartoe gaan. Misschien dat deze "time-out" ons weer tot elkaar brengt maar die kan is net zo groot als het winnen van de staatsloterij.
Deze week draag ik de zorg voor mijn zoon en dat gaat opzich best wel goed. Hij heeft wel door dat papa en mama niet meer verliefd zijn en dat hij straks twee huizen heeft. Voor zover een kind van 9 dat kan begrijpen natuurlijk.
Mijn emotionele buien beginnen al minder te worden en ik besef ook wel dat zelfmoord eigenlijk geen oplossing is. Wel voor mij misschien want ik ben van alle problemen af maar niet voor mijn zoontje want die is zijn papa kwijt. Gelukkig kan ik terugvallen op mijn vriendenkring die mij (ons) steunen in deze bijzonder moeilijke periode.
Ik begin langzamerhand wel weer de draad op te pakken. Ik kan me ertoe zetten om de krant te lezen en tv te kijken. Dat lukte de dagen ervoor absoluut niet.
Ik besef wel dat ik in de emotionele achtbaan zit en dat ik ook weer in diepe dalen zal komen de komende maanden.
groet,
zo maar een papa
Je klinkt sterk!
Die dalen ga je ook nog wel te boven komen. Inderdaad, je zoontje is altijd beter af met jou dan zonder jou, ook als het met jou even minder gaat (heb een schrijnend geval gezien waarin het anders gelopen was) en met jou zelf komt het ook goed, al heb je nog een lange weg te gaan en kun je je dat nu nog niet voorstellen. En dan komt er ook wel weer liefde in je leven. Fijn dat je zo snel terecht kon voor hulp.
Valt niet mee
Het valt niet mee hè.
Je leven ineens op zn kop.
Maar er zijn genoeg leuke dames op de wereld.
Gun je ook de vrijheid om andere beschikbare dames te kennen.
Niet morgen maar op den duur.
En als jouw ex en jij voor elkaar bestemd zijn fan komen jullie echt wel bij elkaar.
En als t niet zo is, dan heb jij de verantwoordelijkheid om iets van je eigen leven te maken niet zij of jouw zoon. Maar jij zelf.
T is nooit leuk als een langdurige relatie over is. Maar sommige dingen heb je niet in de hand. Je kunt t gevoel bij iemand niet afdwingen.
Blijf Praten MET Je Psychiater. En doe ondertussen leuke dingen met fam of vrienden. Ga sporten of neem een hobby erbij.
Alleen zijn en alleen voelen daar is nix mis mee.
Ik lat zelf twaalf jaar, en soms is de locatie afstand in een relatie ook niet fijn. Maar dit is wat t is nog steeds 
.
Ik heb ergens nog een hoop vrijheid en daar valt ook wat voor te zeggen
Dus Maw Er Is GEEN ideale situatie
acceptatie
Dank je wel voor jullie reacties.
Ondertussen zijn weer een paar dagen verder. We zijn nu bezig om de financiële zaken te regelen. De hypotheek moet op mijn naam komen. En straks de kinderallimentatie uitrekenen, een ouderschapsplan opstellen en regelen hoe we het beste voor onze zoon de zaken kunnen regelen.
Ik begin nu wel het besef te krijgen dat zij echt niet meer verder wil met mij. Ik heb de afgelopen twee nachten redelijk geslapen. Ongeveer 5 uurtjes. Niet veel maar wel genoeg om een beetje energie te krijgen. De huilbuien die ik heb worden al wat minder. Heb al weer de tv aanstaan en kan me er ook toe zetten om de krant te lezen.
Mijn teleurstelling in mijn ex-parter is er niet minder om. En af en toe wijzigt dat in boosheid dat zij het niet eens wil proberen. Ik heb haar verteld waarom bij mij de dingen zijn gelopen zoals ze zijn gelopen en dat ik daarvoor hulp ben gaan zoen. Helaas wil zij mij die allerlaatste kans niet geven. Misschien als we zometeen daadwerkelijk elkaar bijna niet meer zien dat zij ook wat minder hard wordt.
Ik leefde met haar ouders op gespannen voet en had er al twee jaar geen contact meer mee. Gisteren heb deze mensen wel een brief gestuurd waarin ik hun dank voor de mooie tijden die ik ook met hun heb gehad en dat zij een fantastische opa en oma zijn en dat ik het allerbeste voor hun dochter wens. Dit luchtte mij enorm op.
Kortom de acceptatie begint een beetje vorm te krijgen. Ik besef me wel dat dit per dag kan verschillen,
redelijke dag
Hoi,
Vanmorgen werd ik redelijk optimistisch wakker. Ik begin er in te berusten dat het afgelopen is. Ik ben vandaag de hele dag met ons zoontje naar een dierentuin geweest en het was een leuke dag.
Tot mijn grote verbazing heb ik tot nu (bijna 21.00 uur) geen huilbui of emotie gehad. Maar dat zal wel bij de ups en downs horen.
Maandag gaat het financiële gedoe starten. Hypotheek omzetten etc en maandagmorgen kan ik ook al bij de psycholoog terecht.
Tot zover
Ups and downs
Mooi dat je ups and downs herkent. Geniet van je zoon. Doe leuke dingen. Maak een planning voor jezelf aan to do's. En hèb jè gesprekken met peut. Jij bent zelf verantwoordelijk voor jou eigen geluk.
Heel veel sterkte
Zo maar een papa, ik wens je heel veel sterkte bij het verwerken van je verdriet over het einde van je relatie. De manier waarop je schrijft grijpt me aan, ik weet niet waarom, maar ik zit hier te huilen achter mijn laptop, en dat komt zelden voor 
Succes met alles wat nog komt, nu is het even overleven, maar straks zeker weer écht leven!
optimisme komt beetje terug
Dank voor de steun. Heel fijn om dat te lezen.
We zijn weer een dag of 5 verder en het gaat best wel redelijk. Ik accepteer ondertussen dat de relatie afgelopen is. Hoop dat het goed komt, heb ik niet meer.
Afgelopen maandag al een gesprek gehad met de psycholoog en ik zit waarschijnlijk tegen een burnout aan. Mijn werkgever geeft me alle steun in dit proces en loopt niet te pushen om terug te keren op de werkvloer. Gisteren wel even koffie wezen drinken en met wat collega's en de teamleider de situatie besproken.
Gisteren ook al met zoontje wat nieuwe spulletjes voor in huis gekocht om er onze woning van te maken. Vanmiddag met hem naar Ikea om nog wat op te halen. Met hem gaat het op school gelukkig goed. Blijkt dat er in de klas afgelopen twee weken nog twee andere stellen zijn die in scheiding liggen....
Vandaag met ex het ouderschapsplan beetje besproken. Zijn we het in grote lijnen wel over eens. Volgende week concreet maken. En de hypotheek omzetten is ook opgestart. Kan wel een maand of drie duren volgens de adviseur.
Gelukkig slaap ik ondertussen wel weer redelijk en in ieder geval zonder medicatie.
Al met al loopt het deze week best voorspoedig alhoewel ik me natuurlijk besef dat dit per dag kan verschillen.
Klinkt goed
Klinkt goed. Al die positieve ontwikkelingen.
Ook je burnout is goed te behandelen.laat ff de druk van je schouders afglijden...in alle rust huis ,plan , hypotheek regelen en dan pas werken.
Jammer dat je hier geen icoontjes kunt gebruiken....dan maar ff zo...boks, zet m op en geniet van de kleine dingen
En we gaan verder
Afgelopen weekend eerste weekend en paar dagen zonder mijn zoon. Was even wennen en ook emotioneel momentje. Zoontje heeft volgens ex anderhalf uur lopen huilen.
Gisteren weer bij mij gekomen. Heerlijk moment dat blije gezicht en enthousiasme.
Ondertussen gesprek gehad bij notaris en de verstandhouding met ex wordt iets killer. Maar dat is een fase volgens bekenden. Vandaag hadden we ouderavond op school. Geen woord met elkaar gewisseld en daar had ik ook geen behoefte aan. Komt wel weer.
Morgen naar de psycholoog voor het eerste "echte" gesprek. Ik moet zeggen dat ik mij best wel goed voel momenteel en het ook wel "goed" vindt zoals het nu loopt.
Ik ben met de toekomst bezig. Had niet verwacht dat ik zo snel in dit stadium zou komen. Terugslagen zullen vast wel komen nog
tot zover
Ha fijn
Mogelijk dat je er luchtiger over schrijft dan je je voelt, maar het klinkt alsof de scheiding in goede orde en behapbaar verloopt. Het blijft lastig en is vaak ook niet prettig en er zijn vast nog veel gecompliceerde momenten maar je kunt het. Er is leven na je scheiding. Je hoort nu bij de gewone mensen die ook weleens gaan scheiden.
Ik wens je ook veel sterkte en veel genieten van de momenten die je met je zoon hebt.
Scheiden doet lijden
Scheiden doet lijden en
je kunt na de scheiding
een eigen leven leiden
Sterkte, geniet van je zoon, bespreek je pijnpunten, die aan afleiding, regel je zaken, maak goede afspraken met ex
Knap hoor
Beste Zo maar, je eerste post is van twee weken geleden. Ik vind eigenlijk dat je wel heel erg snel in de acceptatiemodus aan het komen bent. Je moet natuurlijk geen problemen zoeken waar ze niet zijn, maar laat ook de gevoelens toe die minder makkelijk zijn.
Het is niet niks waar je doorheen gaat en doorgaans staan er jaren voor om dat een plek te geven, in plaats van weken. Maar ik weet niet hoe lang jullie relatie heeft geduurd.
Pieken en dalen
Topicstarter, je hebt vast al gemerkt dat verwerken met pieken en dalen gaat. Nu lijk je in een piek te zitten, je bent daadkrachtig, alles lijkt goed te behappen, en dat is heel fijn. Over een tijdje komt er waarschijnlijk weer een dal. Realiseer je dan wel dat het dal weer voorbij gaat en trek je op aan mooie of prettige dingen, hoe klein dan ook.
De pieken en dalen duren een paar jaar, maar ze worden met de tijd wel minder extreem.
inderdaad pieken en dalen
Dank jullie wel!
@ moederziel 16 jaar.
Vandaag gesprek eerste echte gesprek gehad bij de psycholoog. Was wel lastig. Hij gaf ook al aan dat het piekmoment waarschijnlijk komt door alle drukte van het regelen.
Het klopt inderdaad dat de scheiding op zich wel relatief gladjes verloopt tot nu toe. We hebben geen ruzie of iets dergelijks. En ik ga er ook niet vanuit dat het leed nu al voorbij is. De pieken en dalen zullen inderdaad een poos blijven.
Vind het uiteraard nog steeds ontzettend teleurstellend dat we uit elkaar zijn en geen laatste kans pakken.
Nee
Accepteren is lastig.
Je kunt een hele analyse opzetten op NEE KRIJGEN, NEE ACCEPTEREN , met Nee leren omgaan .
Nee Is een afwijzing en hoe voelt dat, hoe komt t binnen? Waarin voel je je afgewezen?
Ben jè vaker afgewezen? Hoe ging je daarmee om?
Wat precies vind je teleurstellend?
Een kleine update
En we zijn weer een paar weekjes verder.
Het accepteren gaat best goed. Gisteren bij het opruimen kwam ik de kaartjes tegen die wij in 1998/1999 naar elkaar gestuurd hebben. Dat was voor het eerst in 3 weken dat ik weer behoorlijk over de toeren was. Maar dat dat was van redelijk korte duur.
Kan het nog niet opbrengen om ze in de papierbak te gooien. Ik ben ondertussen al weer aan het werk en dat gaat ook best goed. Het ouderschapsplan is naar beider tevredenheid opgesteld en getekend. De laatste "hobbel" is nu nog om de hypotheek rond te krijgen.
Ik kijk vooruit en steeds minder achterom.
@MH: Ik ben zeker wel eens afgewezen maar dat waren one-night stands of vakantieliefdes. En daar baalde ik wel van. Mijn relatie heeft ruim 16 jaar geduurd en dan mag je toch wel erg verdrietig zijn lijkt mij? Wat ik teleurstellend vind is dat mijn ex-partner geen enkele kans heeft willen benutten om het proberen vlot te trekken en tot op heden ook niet of nauwelijks emotioneel is omtrent het einde van onze relatie.
natuurlijk
mag je verdrietig zijn. Zo bedoelde ik het niet hoor zoals t bij jou overkomt.
Zoals ik jouw laatste stuk lees vind ik dat jouw ex al lang in het proces is ingestapt van losmaken van jou. Dat heeft zij in haar eentje gedaan zonder jou erbij te betrekken. En dan is zo`n afwijzing des te pijnlijker om te accepteren. Maar vooral het gevoel krijgen indd om totaal uitgeschakeld te zijn in het "spel"....totaal geen inspraak meer hebben/toelaten in de relatie...
De papierbak
Je hoeft helemaal geen briefjes weg te gooien. Er komt ook weer een tijd dat je met plezier terugdenkt aan een tijd die ook een goede tijd in jullie leven was. Niet alles is weg ook al is de relatie over. Die tijd is ook waardevol geweest.
Ex heeft nieuwe vriend
Een kleine update.
De afgelopen weken zijn best wel voorspoedig gegaan. De hypotheek is geregeld en het huis staat nu op mijn naam. Ik ben ondertussen al weer bijna volledig aan het werk en heb de draad weer aardig opgepakt. Dat vind mijn psycholoog ook en ik krijg van veel mensen complimenten hoe ik het allemaal aanvlieg.
Het accepteren van de relatiebreuk was ook al een aardig eind op weg totdat ik gisteravond een app van mijn ex kreeg dat er een nieuwe vriend in beeld is. Dit is al enkele weken aan de gang proef ik uit haar reactie. Ze heeft deze man ook al aan onze zoon voorgeteld zonder mij daarvan in te lichten. Hier hadden we afspraken over gemaakt in het ouderschapsplan. Maar dat vind zij van ondergeschikt belang. Ik ben nogal verbijsterd dat ik na ruim 16 jaar binnen 5 a 6 weken ingeruild ben. Het roept bij mij ook vragen op of ze wel zo eerlijk is geweest m.b.t. contacten etc tijdens onze relatie. En ik vind het nogal stuitend dat zij zich niet houdt aan de afspraken uit ons ouderschapsplan.
Ik ben erg boos en heb haar te kennen gegeven dat de contacten verbroken worden en we alleen nog puur zakelijk zullen benaderen als het om onze zoon gaat. Zij wilde "als goede vrienden" contact blijven houden maar hier bedank ik voor. Dat er een nieuwe partner in beeld zou komen begrijp ik maar zo snel na de scheiding is voor mij nogal aardig verbijsterend en doet ook erg veel pijn.....
Wat adviseren jullie mij?
vals spel
Beste zomaar, allereerst wil ik je zeggen dat ik het vreselijk vind dat je dot op deze manier te horen krijgt. Via een appje nog wel. Da's best onbeschoft eigenlijk en zal voor jou een hele schok zijn geweest.
Ik heb een vaag vermoeden dat je ex vals heeft gespeeld en dat deze nieuwe vriend misschien niet zo nieuw is als ze nu wil doen voorkomen. De haast die ze maakt zou ik ook als zeer kwetsend ervaren. Dat ze ook de bepalingen uit het ouderschapsplan 'van ondergeschikt belang' vindt, doet het ergste vrezen voor de toekomst.
Mijn advies: neem afstand, blijf beleefd maar beperk je tot de organisatorische zaken rond jullie zoon. Natuurlijk wil ze 'goede vrienden' blijven, maar ze gedraagt zich naar jou toe niet bepaald als een goede vriendin. Je bent haar niets verschuldigd, maar je zoon wel. Vanwege zijn welzijn kun je vriendelijk maar op gepaste afstand contact houden. Laat je ex weten dat ze rekening heeft te houden met alle gevoelens. Zij kan een nieuw leven in sneltreinvaart willen opbouwen, ze kan dat jou of jullie zoon niet door de strot duwen. Jullie mogen je eigen tijd voor de dingen nemen.
kan best
Ik zou niet zo maar aannemen dat ze die vriend al langer had. Het kan best dat ze die recent na de breuk heeft ontmoet, zulke dingen kunnen snel gaan. En na de breuk is na de breuk. Je mag je natuurlijk best rot voelen daarover, maar je kunt haar dit niet verwijten.
Het voorstellen aan je kind is wat anders, daarbij had ze zich aan de afspraak moeten houden. Maar daarbij is ook van belang hoe die vriend is voorgesteld. Als dat als zomaar een vriend is, en niet als "de nieuwe partner", dan kan dat niet zoveel kwaad, lijkt me.
Akelig
Ach Papa, wat een akelige manier van doen heeft jouw ex. Geen wonder dat je je ingewisseld voelt! Of ze deze vriend nu al langer had of niet doet er niet zoveel toe. Wat er wel toe doet, is dat ze zich niet aan de afspraken houdt. Je mag haar wel eens vragen hoe ze de rest van de afspraken dan ziet. Hoe leuk ze het zou vinden als jij daar zomaar van afwijjkt. Dat kan toch niet?
Overigens is er een dikke kans dat deze vriend haar rebound-liefde is en dat hij binnen de kortste keren weer weg is. Vriend X is er, vriend X is weer weg, vriend Y verschijnt... Hoe verwarrend en pijnlijk is dat voor jullie zoon? Juist daarom maak je afspraken om de kinderen pas na x maanden aan een nieuwe partner voor te stellen. Niet omdat je je ex geen relatie gunt, maar ter bescherming van de kinderen.
irritatie
@ Niki73
Klopt. Ik misgun haar niet een nieuwe vriend. En we hadden die afspraken over voorstellen aan nieuwe partners juist gedaan ter bescherming inderdaad en om verwarring te voorkomen. Helaas heeft zij er geen boodschap aan.
In de weekenden dat zij onze zoon heeft wordt hij gedumpt bij opa en oma en gaat zij naar haar nieuwe liefde. Tuurlijk hij vind het erg leuk bij opa en oma maar zo had ik de bezoekregeling en co-ouderschap niet voor ogen. Ik heb dit ook al tegen haar gezegd maar daar heeft zij geen boodschap aan. Onze zoon kan om het weekend niet voetballen omdat hij dan in een ander deel van Nederland bij opa en oma zit. Ze heeft zijn belangen totaal niet in het vizier. Dit is overigens ook iets wat ik nooit van haar had verwacht want het was altijd een zeer zorgzame moeder/partner.
Ik weet ook niet wat ik hier mee aanmoet. Het geeft mij erg veel zorgen over onze zoon.
Niet uitvergroten
Hij is de rest van de week dan toch wel bij haar en het is voor die jongen toch ook leuk om bij zijn opa en oma te zijn.
Op dit soort zaken heb je geen invloed en hier houdt ie waarschijnlijk ook geen trauma aan over. En het alternatief is dat ze in haar weekend gezellig samen papa en mama gaan spelen. Ik denk dat je dat ook nog niet wil. Dus probeer dit wat los te laten zou ik zo zeggen.
Maar
Niet meer kunnen voetballen, omdat je dan bij opa en oma moet zijn vind ik wel een serieuze kwestie. Is er een mogelijkheid dat je zoon toch kan blijven voetballen en dan wat later naar opa en oma gaat, ook al moet je hem dan misschien meer brengen of halen?
Verder: je boosheid is heel goed te begrijpen, maar maak die boosheid om één aspect van de scheiding (wel een heel moeilijk aspect) niet tot basis van je verdere relatie met je ex.
Ze heeft het blijkbaar niet aangekund om je bij de opstelling van het ouderschapsplan al te vertellen dat ze al een nieuwe vriend had. Stel dat je de afspraken rond het weekend wil veranderen, omdat je het dan mogelijk maakt dat zoon wel kan blijven voetballen, dan verander je ook al vrij snel iets uit het ouderschapsplan. Dus stug vasthouden aan gemaakte afspraken kan jezelf ook achteruit zetten. Niet doen. De afspraken zijn een formaliteit, het leven gaat verder, soms al heel snel, zoals bij jou. Soepel ermee omgaan is beter. Als zij even het zicht op de belangen van je zoon kwijt is door de nieuwe verliefdheid, dan hoop ik dat jij dat wel kunt en rustig met haar kunt gaan praten over het belang van het voetballen voor je zoon.
Tsjor
Prijs
Ik vind 'niet meer kunnen voetballen' dus wel een zware prijs voor het kind, als het kind van voetballen houdt. Ouders zouden daarover na moeten denken en oplossingen moeten zoeken, ook al liggen die oplossingen niet in de lijn van hun eigen wensen. Dus zelfs al zou hij niet naar opa en oma gaan, maar bij haar blijven, dan nog zou je daarover samen moeten nadenken.
Tsjor
