Jaloers op ex minnares man

Zonnetje1980 schreef op 05-07-2023 om 14:39:

@Izza..dat die griet in mijn huis is geweest, zegt mij heel veel over haar karakter. En ik kan dan wel zeggen dat ik die heel naar vind. Is niets invullen, is voor mij zo.

Je blijft zeggen dat jaloerse gevoelens zinloos zijn. Misschien had ik dat jaren geleden ook gedacht, toen mij dit nog niet was overkomen.
Nu ik er midden in zit, is dit voor mij heel ander verhaal. En lukt het mij niet dat gevoel weg te krijgen. Dat is juist het hele punt!!!!!!

Knap dat jij dat wel kan of zou kunnen.

Ik begrijp heel goed dat dit een hele nare ervaring is geweest.

Toch, je schrijft dat je man heeft gezegd dat hij niet wist dat zij zou meekomen, maar geloof je dat nog op zijn blauwe ogen? Dat vind ik wel heel raar eerlijk gezegd. 

Ik begrijp waar die gevoelens vandaan komen. Maar door zo op te gaan in haar haal je alle energie weg bij jezelf en je relatie. Daarbij is het niet goed voor je zelfbeeld om jezelf te gaan vergelijken of haar als naar figuur neer te zetten om jezelf beter te voelen. Zij zou totaal onbelangrijk moeten zijn begrijp je? Daar zou je naartoe moeten werken en hopelijk voor jou met professionele hulp. Dat kan een enorm verschil maken. 

Dat ze in je huis is geweest is vervelend. Maar maak dat niet te groot. Ik ken situaties waarbij er in huis hele andere zaken zijn voorgevallen dan alleen een bezoek. 

Richt je op je eigen herstel. En je boosheid op je partner. 

Jullie zijn zeker niet de enige 😁. Voor mij heeft het altijd naast elkaar gestaan: de partner die de belofte kraakt en de derde die op de meest verschrikkelijke manier ongevraagd in jouw leven komt. Uiteraard er vanuit gaande dat deze op de hoogte is van jouw bestaan en niet wetende hoe onze partners over ons praten. Ik denk dat de meeste mensen het belangrijk vinden dat we eerlijk zijn en elkaar respecteren. Vreemdgaan initiëren en of daaraan meewerken hoort daar niet bij. Dat staat los van aantrekkingskracht en waarden tav monogamie. De derde in mijn geval was op de hoogte van mijn bestaan, mijn kinderen, onze heftige omstandigheden. Hij was al jaren verliefd (zelf ook getrouwd) op mijn vrouw en zij heeft hem meermaals afgewezen. Hij is op allerlei manieren onder haar huid gaan zitten. Mijn vrouw had dat natuurlijk moeten vertellen en hem een knietje moeten geven. Hem naar zijn vrouw of een therapeut moeten sturen. Maar in een moeilijke fase was het toch ineens een fijn zo iemand die je helemaal op een voetstuk plaatst en al je problemen laat vergeten. Ze is gaan denken dat het haar zou helpen. Knap staaltje misleiding, nogmaals naast de verantwoordelijkheid van mijn vrouw. Hij wist dat mijn vrouw haar gezin niet wilde opgeven en desondanks heeft hij geprobeerd haar te laten onthechten. Het is in mijn ogen gewoon misdadig. In de hoek van oplichting. Zij heeft dit niet geïnitieerd, niet gewild en achteraf veel spijt van. Maar ze heeft het wel gedaan en niemand heeft haar daartoe gedwongen. Maakt hem dat een slecht mens? Hoor je mij niet zeggen, maar heb geen behoefte om het tegendeel te ontdekken. Maar voel er wel bij: dit gedrag van mensen maakt dromen en daarmee een beetje de wereld kapot. Daar mogen we best iets van vinden.

Het is in mijn ogen daarom heel gezond en vol zelfrespect als je (naast rol partner) ook boos bent op de derde. En kijkt naar je eigen leven. Het heeft mij geholpen die boosheid toe te laten. Daarom deel ik het ook hier: het is er en het is begrijpelijk. Als je daarnaast ook nog moet verwerken dat je dat niet zou mogen voelen, amahoela. Ik heb mij in mijn heftige emotie opgevroren doen mensen dat in dit forum suggereerden.

Wel snap ik dat de weg naar herstel niet loopt via boosheid op de derde. Dat moet in de partnerrelatie en in jezelf gebeuren. En daarom wens ik je heel erg toe dat je de boosheid kleiner wordt. Ik ben een jaar verder. Er zijn dagen waarop ik niet aan hem denk. Boosheid voel ik nog zelden, maar kan we wel ineens aanvliegen. Afgelopen weken was het weer levendig en dan is het dom verdragen dat het zwaar is. En een beetje liefde opzoeken en lief zijn voor jezelf. Take care!

Zonnetje: ik denk serieus dat als je van deze obsessie af wilt, de tips van Forever moet opvolgen:
"- Blokkeer haar op sociale media en zeg je schaduw account op. Echt probeer je hier aan te houden. Het vergt wel enige wilskracht maar alles wat je aandacht heeft groeit. Die aandacht voor haar moet stoppen.
- Als je gedachten haar kant op gaan ergens anders aan denken. Wen jezelf dit aan. Echt dit gaat helpen. Op een gegeven moment denk je minder aan haar.

Zoek afleiding en doe leuke dingen.
Ga je huis poetsen met harde muziek😅
Echt het gaat je niet helpen om hierin te blijven hangen. Je pijnigt jezelf allen maar met deze gedachten aan haar. "

Zie het als een soort denk- een aandachtverslaving. Kick daarvan af. Het helpt je geen moment

GekkeHenkie100 schreef op 06-07-2023 om 11:39:

Jullie zijn zeker niet de enige 😁. Voor mij heeft het altijd naast elkaar gestaan: de partner die de belofte kraakt en de derde die op de meest verschrikkelijke manier ongevraagd in jouw leven komt. Uiteraard er vanuit gaande dat deze op de hoogte is van jouw bestaan en niet wetende hoe onze p

Het is in mijn ogen daarom heel gezond en vol zelfrespect als je (naast rol partner) ook boos bent op de derde. En kijkt naar je eigen leven. Het heeft mij geholpen die boosheid toe te laten. Daarom deel ik het ook hier: het is er en het is begrijpelijk. Als je daarnaast ook nog moet verwerken dat je dat niet zou mogen voelen, amahoela. Ik heb mij in mijn heftige emotie opgevroren doen mensen dat in dit forum suggereerden.

Wel snap ik dat de weg naar herstel niet loopt via boosheid op de derde. Dat moet in de partnerrelatie en in jezelf gebeuren. En daarom wens ik je heel erg toe dat je de boosheid kleiner wordt. Ik ben een jaar verder. Er zijn dagen waarop ik niet aan hem denk. Boosheid voel ik nog zelden, maar kan we wel ineens aanvliegen. Afgelopen weken was het weer levendig en dan is het dom verdragen dat het zwaar is. En een beetje liefde opzoeken en lief zijn voor jezelf. Take care!

De twee bolds spreken elkaar een beetje tegen maar geven ook mooi het proces weer: ja het is begrijpelijk dat je boos bent op de derde maar het is niet de weg naar herstel. De weg naar herstel is binnen de relatie. Ik denk dat de meesten het daar wel mee eens zijn. Het helpt het meest als je op een gegeven moment je schouders over de derde op kan halen want die verantwoordelijk voor jouw relatie houden helpt niet

GekkeHenkie100 schreef op 06-07-2023 om 11:39:

Jullie zijn zeker niet de enige 😁. Voor mij heeft het altijd naast elkaar gestaan: de partner die de belofte kraakt en de derde die op de meest verschrikkelijke manier ongevraagd in jouw leven komt. Uiteraard er vanuit gaande dat deze op de hoogte is van jouw bestaan en niet wetende hoe onze partners over ons praten. Ik denk dat de meeste mensen het belangrijk vinden dat we eerlijk zijn en elkaar respecteren. Vreemdgaan initiëren en of daaraan meewerken hoort daar niet bij. Dat staat los van aantrekkingskracht en waarden tav monogamie. De derde in mijn geval was op de hoogte van mijn bestaan, mijn kinderen, onze heftige omstandigheden. Hij was al jaren verliefd (zelf ook getrouwd) op mijn vrouw en zij heeft hem meermaals afgewezen. Hij is op allerlei manieren onder haar huid gaan zitten. Mijn vrouw had dat natuurlijk moeten vertellen en hem een knietje moeten geven. Hem naar zijn vrouw of een therapeut moeten sturen. Maar in een moeilijke fase was het toch ineens een fijn zo iemand die je helemaal op een voetstuk plaatst en al je problemen laat vergeten. Ze is gaan denken dat het haar zou helpen. Knap staaltje misleiding, nogmaals naast de verantwoordelijkheid van mijn vrouw. Hij wist dat mijn vrouw haar gezin niet wilde opgeven en desondanks heeft hij geprobeerd haar te laten onthechten. Het is in mijn ogen gewoon misdadig. In de hoek van oplichting. Zij heeft dit niet geïnitieerd, niet gewild en achteraf veel spijt van. Maar ze heeft het wel gedaan en niemand heeft haar daartoe gedwongen. Maakt hem dat een slecht mens? Hoor je mij niet zeggen, maar heb geen behoefte om het tegendeel te ontdekken. Maar voel er wel bij: dit gedrag van mensen maakt dromen en daarmee een beetje de wereld kapot. Daar mogen we best iets van vinden.

Het is in mijn ogen daarom heel gezond en vol zelfrespect als je (naast rol partner) ook boos bent op de derde. En kijkt naar je eigen leven. Het heeft mij geholpen die boosheid toe te laten. Daarom deel ik het ook hier: het is er en het is begrijpelijk. Als je daarnaast ook nog moet verwerken dat je dat niet zou mogen voelen, amahoela. Ik heb mij in mijn heftige emotie opgevroren doen mensen dat in dit forum suggereerden.

Wel snap ik dat de weg naar herstel niet loopt via boosheid op de derde. Dat moet in de partnerrelatie en in jezelf gebeuren. En daarom wens ik je heel erg toe dat je de boosheid kleiner wordt. Ik ben een jaar verder. Er zijn dagen waarop ik niet aan hem denk. Boosheid voel ik nog zelden, maar kan we wel ineens aanvliegen. Afgelopen weken was het weer levendig en dan is het dom verdragen dat het zwaar is. En een beetje liefde opzoeken en lief zijn voor jezelf. Take care!

Uiteindelijk is een forum ook een afspiegeling van de wereld daar buiten en zullen er tussen de reacties ook mensen zijn die vreemdgaan prima vinden, of je om de oren slaan met dat "monogamie een zelfbedacht iets is". 

Allemaal leuk en aardig , maar totaal niet relevant. Ik heb de reacties op mijn eigen topic daarom altijd gefilterd: Je loopt nou eenmaal soms tegen een reactie aan van iemand die ofwel overtuigd is dat het altijd de schuld van de man is, ofwel altijd de schuld van de vrouw, of er moet vast wat mis zijn, blablabla. Ik zou me er persoonlijk niet zo heel erg druk over maken en dicht bij je zelf blijven.

@Zonnetje

Een herkenbaar gevoel. Mijn vrouw ging vreemd met een, zoals ze dat noemen, "pretty piece of work". En nog vraag ik me wel eens af of ik dat om te lachen vind, of dat ik er om moet janken, bij wijze van. Dat ik blijkbaar zo laag geschoten was in haar achting, dat een dikke, drugsgebruikende,vreemdgaande, gewelddadige ex de voorkeur kreeg.

Heel soms schiet dat nog wel eens voorbij. Maar het heeft niet zo heel veel zin en ik zou zeker stoppen met het blijven opzoeken van deze mevrouw. Het gaat je niks opleveren en het gaat je ook niet verder helpen. Het is gebeurd en de randvoorwaarden voor je partner waren blijkbaar daar om deze stap te zetten. Wat hij dan wel of niet zag in diegene, is niet heel erg spannend. Veel belangrijker is het om te weten waarom deze stap gezet is.

Boos mag je zijn. Op je partner en zeker ook op de andere kant van die affaire. Laat je niks anders wijs maken hoor: Je voelt wat je voelt. Dat iemand anders het niet de verantwoordelijkheid van de andere kant van de affaire vind, wil nog niet zeggen dat jij dat niet mag vinden. Zoveel mensen, zoveel wensen. Laat het je alleen niet verslinden. 

Er komt een punt dat je dit los moet laten, om verder te kunnen gaan. Vergeten, dat zal nooit lukken. Maar vergeven, dat is essentieel voor jezelf. Je zult nooit verder kunnen, gescheiden of samen, als je niet los kunt laten. Het vreet je op. 

Maar laat je nooit vertellen dat gevoelens niet je gevoelens zijn: Als jij boos bent op deze mevrouw, dan moet je lekker boos blijven op deze mevrouw. Dat is rationeel gebrabbel waar je weinig aan hebt. 

eens met elpisto.

Tuurlijk mag je boos zijn op haar, zelfs als ze geen schuld heeft, je mag haar haten, niemand die daar wakker van ligt.

Hier was ik ook boos op de vrouw waar mijn man mee vreemdging, ik heb haar 1 keer gesproken nadat man alles opbiechtte en t eindigde met haar, bleek dat hij haar had wijsgemaakt dat hij en ik gingen scheiden maar nog steeds samen woonde en ohja we gingen zelfs nog samen op vakantie ennnn we hadden nog sex, dit wist zij dus gewoon en dat vond ik wel heel smerig van haar kant maar aan de andere kant besefte ik ook dat zij wss hoopte op meer met hem dus haar ogen ervoor sloot... dus ik besloot haar niet de schuld te geven maar haat ik haar? Jazeker en daar schaam ik me niet voor. En wat elpisto zegt dat t heel naar is te weten dat je partner iemand boven jou zet als t ware die niet eens in de buurt komt van relatie materiaal want in mijn geval was t ook een zuipende niets speciaals rare vrouw die ouder was dan mij en partner en kindloos ja dat doet pijn, veel pijn. Ook ik zocht haar op op insta en bleef kijken, gewoon omdat ik wilde weten wie mijn man zover had gekregen, en ook ik voelde jaloezie hoor, ik heb zelfs gedachtes gehad als ik wil ook een minnares zijn van een getrouwde man, dat moet toch geweldig voelen dat zon man jou boven zijn vrouw zet dacht ik dan... maar nu weet ik beter... nu zie ik in dat hij zich slecht voelde, hij was onzeker, en toevallig gaf zij hem aandacht en hij is bezwijkt maar hij wist heel goed dat hij never nooit voor haar ging kiezen, dat praat t niet goed, helaas, maar tis wel de waarheid. Neemt niet weg dat je voor jezelf moet bepalen of je hiermee kan leven... ik zat in dezelfde situatie en kon t niet meer aan, ik bleef haar kop zien tijdens de sex, ik bleef boos. Los daarvan hield hij ook geen rekening met mijn trauma en dus zijn we nu uitmekaar maar goed dat is weer een ander probleem. 

Rosamarina schreef op 07-07-2023 om 10:59:

[..]

Oh, nee, jullie zijn zeker niet de enige...

Voor mij is dit ook heel herkenbaar. Maar het lijkt wel alsof het niet benoemd mag worden, dat je boos bent op de derde in de hele situatie. Forummers die zichzelf er aan durven te wagen om het te uiten worden meestal per direct terecht gewezen, want die derde partij kon er immers toch niks aan doen, dat hun partner iets met ze wilde?!? De derde is er toch totaal niet op aan te kijken dat er een affaire kon ontstaan en bestaan? Ook niet als de derde er echt wel van op de hoogte was dat de affaire partner getrouwd is en een gezin heeft. Nee joh, de derde mag gewoon zijn of haar gang gaan en blijven berichten, aandacht blijven vragen, manipuleren, etc. De derde hoeft daar nooit mee te stoppen, want de verantwoording ligt toch bij de vreemdganger? Ammehoela! Echt niet dat de derde er "zogenaamd" niks aan kan doen en de vermoorde onschuld kan spelen in de ogen van anderen. Die heeft net zo goed mede schuld aan het bestaan en laten voortduren van de affaire.

Daarom is het helemaal niet zo gek dat die boosheid er is voor die derde. En dat je jaloerse gevoelens hebt, omdat diegene een tijd boven jou is verkozen geweest, voorrang had op jou voor je partner. Dat doet zeer en doet ook echt wel iets met je zelfvertrouwen, herkenbaar ook wat gezegd werd dat je jezelf minder voelt als persoon. Bij mij was dat in ieder geval ook het geval (en is soms nog wel eens). Ben ook obsessief bezig geweest met die ander. Ploos alles uit. Maakte haar en alles wat man met haar beleefde veel mooier in mijn gedachten. Maar ook in onze situatie was het zo: zij was op dat moment beschikbaar.

Ben het wel eens met dat de weg naar herstel niet loopt via boosheid op de derde. En snap heel goed dat het lastig is om die ander "onbelangrijk" te maken, te meer omdat zij een rol speelt in waarom je hart gebroken is geraakt. En toch is het het beste om geen aandacht uit te laten gaan naar haar. Zodat ze steeds verder naar de achtergrond zal verdwijnen en niet steeds weer "oppopt" in je gedachten. Niet meer met haar bezig zijn op social media, die tijd en energie kun je veel beter inzetten voor het herstel van je eigen relatie. Het helemaal vergeten zal waarschijnlijk nooit lukken. De boosheid zal je op enige momenten ook echt nog wel eens aanvliegen. Het mag er zijn. En als je er dan met elkaar ook over kunt praten en er begrip, troost en steun is voor elkaar, dan kun je daar toch goed mee omgaan binnen de relatie. Is mijn ervaring.

Dikke knuffel voor jou en voor iedereen die hiermee te maken heeft!

Ik sterk me dan altijd aan het feit dat het in 99/100 gevallen mensen zijn die nooit in die situatie gezeten hebben en dus eigenlijk niet zo goed weten waar ze over praten. Een beetje alsof de melkboer gaat uitleggen hoe je een muurtje moet metselen: Het is zo scheef als de pest.

In beginsel is je gevoel je gevoel en moet je gewoon doen waar je je goed bij voelt. Ik denk dat dat de nummer 1 regel zou moeten zijn in dit hele gedoe. Wat en of anderen daar van vinden, het zou je extra inzichten kunnen geven, maar het zou nooit een leidraad moeten zijn. Naar mijn simpele mening in elk geval niet. 

Zo vind ik die derde gewoon een ongelooflijk zielig figuur. En dat mag ik lekker helemaal zelf bepalen. Net zoals die vrouw van die derde mijn partner, om in haar woorden, een " zielige milf die kickt op het kapot maken van relaties" vindt. Dat mag ze helemaal zelf weten en als dat voor haar werkt, dan is dat prima. 

Rosamarina schreef op 07-07-2023 om 10:59:

[..]

Oh, nee, jullie zijn zeker niet de enige...

Voor mij is dit ook heel herkenbaar. Maar het lijkt wel alsof het niet benoemd mag worden, dat je boos bent op de derde in de hele situatie. Forummers die zichzelf er aan durven te wagen om het te uiten worden meestal per direct terecht gewezen, want die derde partij kon er immers toch niks aan doen, dat hun partner iets met ze wilde?!? De derde is er toch totaal niet op aan te kijken dat er een affaire kon ontstaan en bestaan? Ook niet als de derde er echt wel van op de hoogte was dat de affaire partner getrouwd is en een gezin heeft. Nee joh, de derde mag gewoon zijn of haar gang gaan en blijven berichten, aandacht blijven vragen, manipuleren, etc. De derde hoeft daar nooit mee te stoppen, want de verantwoording ligt toch bij de vreemdganger? Ammehoela! Echt niet dat de derde er "zogenaamd" niks aan kan doen en de vermoorde onschuld kan spelen in de ogen van anderen. Die heeft net zo goed mede schuld aan het bestaan en laten voortduren van de affaire.

Daarom is het helemaal niet zo gek dat die boosheid er is voor die derde. En dat je jaloerse gevoelens hebt, omdat diegene een tijd boven jou is verkozen geweest, voorrang had op jou voor je partner. Dat doet zeer en doet ook echt wel iets met je zelfvertrouwen, herkenbaar ook wat gezegd werd dat je jezelf minder voelt als persoon. Bij mij was dat in ieder geval ook het geval (en is soms nog wel eens). Ben ook obsessief bezig geweest met die ander. Ploos alles uit. Maakte haar en alles wat man met haar beleefde veel mooier in mijn gedachten. Maar ook in onze situatie was het zo: zij was op dat moment beschikbaar.

Ben het wel eens met dat de weg naar herstel niet loopt via boosheid op de derde. En snap heel goed dat het lastig is om die ander "onbelangrijk" te maken, te meer omdat zij een rol speelt in waarom je hart gebroken is geraakt. En toch is het het beste om geen aandacht uit te laten gaan naar haar. Zodat ze steeds verder naar de achtergrond zal verdwijnen en niet steeds weer "oppopt" in je gedachten. Niet meer met haar bezig zijn op social media, die tijd en energie kun je veel beter inzetten voor het herstel van je eigen relatie. Het helemaal vergeten zal waarschijnlijk nooit lukken. De boosheid zal je op enige momenten ook echt nog wel eens aanvliegen. Het mag er zijn. En als je er dan met elkaar ook over kunt praten en er begrip, troost en steun is voor elkaar, dan kun je daar toch goed mee omgaan binnen de relatie. Is mijn ervaring.

Dikke knuffel voor jou en voor iedereen die hiermee te maken heeft!

Dus nu ga je je eerst heel boos maken om vervolgens te zeggen dat dat niet de weg naar herstel is? 

Laten we het anders zeggen: boosheid op wie dan ook (ook op het leven dat je deze streek levert) is volkomen begrijpelijk, er in blijven hangen naar de persoon die jegens jou geen verantwoordelijkheid draagt, helpt je niet in het proces van herstel.