Kerst verplichtingen: zien jullie er ook zo tegen op
Hoi,
Gisteren kwam de vraag weer van mijn vader: wat waren wij van plan met de kerst? Hij moest het op tijd weten want er moet met iedereen afgestemd worden.
Maar: hij wil helemaal niet weten wat wij willen. Hij wil duidelijk maken wat hij wil en wil van ons weten hoe we dat gaan regelen. Het eisenpakket: iedereen samen, dus zijn kinderen, de kleinkinderen, de kinderen van zijn vriendin en de kleinkinderen van die kant. Hele middag en avond. Het liefst georganiseerd door mij of mijn zus, want het is zoveel voor zijn vriendin die ook een jaartje ouder wordt om te organiseren. De kinderen van zijn vriendin hoeven het niet te regelen want de ene heeft niet veel geld en de andere woont te ver weg.
Ik en mijn vrouw kunnen hier altijd zo pissig om worden... zij komt uit het buitenland dus ze ziet haar familie maar heel af en toe. Dat is voor hem een reden om te zeggen: jullie hebben verder niks dus voor jullie maakt het niet uit he! Alsof ons eigen gezin niet telt. We moeten ons altijd maar aanpassen aan wat hij wil (of liever gezegd, wat zijn vriendin tegen hem zegt dat hij zou moeten willen). En als we dat niet doen dan is het niet goed. Ik wil me nog wel eens aanpassen maar voor mijn vrouw is de grens echt bereikt en ik ben het wel beu om het egoisme van mijn vader steeds maar te verdedigen. Hij durft zelfs jaloers te zijn op mijn schoonouders, die we één of twee keer per jaar zien, omdat we dan langere tijd bij ze zijn. Durft zelfs te klagen dat mijn vrouw meer aandacht heeft voor haar eigen ouders dan voor zijn vriendin!
Alles moet altijd maar op zijn manier en met de kerst komt het extra naar boven. Doodmoe word ik ervan! Is dit nou een uitzondering? Heeft iemand anders ook zoiets en hoe ga je ermee om?
Groet!
wat heb je gezegd?
Kun je je antwoord nog terugdraaien? (Ja, natuurlijk kan dat altijd.)
Ik zou helemaal niet meer gaan.
Moeten we het nog over hebben
Ik was heel laf, mijn vrouw was er niet dus ik heb gezegd dat ik het er nog met haar over moet hebben. Maar heb niks toegezegd.
Pffff
Herkenbaar! Hier niet dezelfde situatie maar wel rondom de feestdagen allerlei sociale verplichtingen. Tot mijn grote ergernis ook. Ik ben zelf nogal geneigd om te reageren op verwachtingen en ga dus vaak akkoord met iets waar ik niet veel zin in heb. Mopper er dan wel enorm over, wat mijn man irritant vindt.
Ik heb dus geen tips, maar wilde wel ff laten weten dat ik met je meeleef!
Kun je overgaan op één keer per twee jaar?
Dan meld je dat je dit jaar niet komt omdat je met je eigen gezien kerst wil vieren. En dat je dat voortaan om het jaar zo wilt.
Of je meldt dat je op vakantie gaat met de kerst 
Leef met je mee
Hier sinds 10 jaar altijd een "gezellig" samenzijn bij een van de kinderen thuis. Dat houdt in bij mijn schoonzus of bij ons. Meer kinderen zijn er niet.
Voor die tijd woonden schoonouders nog wat royaler en waren nog wat mobieler dan gingen we daar langs. Soms met iedereen tegelijk en soms alleen met ons eigen gezin.
Al tien jaar een lunch of een diner waarbij vooral schoonmoeder ontzettend de sfeer verziekt. Vooraf komt er al een waslijst aan lusiknie en magiknie waar rekening mee gehouden moet worden, wat ik dan in grote lijnen wel aanhoud of voor haar iets anders maak.
Als we dan aan tafel zitten harkt schoonmoeder met haar vork door haar bord op zoek naar "iets". Dat kan zijn iets dat ze toch niet lust of mag, iets dat niet gaar genoeg is (naar haar zin) of iets dat toch niet geheel aan haar verwachtingen voldoet.
En raad het eens? Ze vindt altijd in iedere gang iets om luidkeels over te mopperen. Soms gaat het bestek kletterend in het bord en wordt er niet verder gegeten, omdat wij zo weinig rekening met haar houden.
Laat ik zeggen dat dat meestal onterecht is. Ze eet geen varkensvlees en als ik dus de saladeschotel bij de lunch niet serveer met een plakje ham maar met pekelvlees dan ziet ze daar toch ham in en eet ze niets meer van haar bord.
Op de terugweg, meestal rijden ze met schoonzus mee, zit ze dan luidkeels te klagen dat ze veel te weinig heeft gegeten en thuis nog brood moet smeren. Uitleggen dat ze ook het verdachte item opzij kan leggen en de rest wel kan opeten komt niet aan.
De voorbereiding loopt hier ook al, schoonzus en zwager en man en ik hebben er allebei geen zin in. Voor schoonvader en broer/zus met zijn gezin wil schoonzus er toch iets gezelligs/feestelijks en lekkers van maken maar door de ruzieachtige sfeer die meestal ontstaat smaakt het toch een stuk minder lekker.
Volgens het systeem het ene jaar hier en het andere jaar bij schoonzus zijn wij dit jaar weer aan de beurt maar na het totaal verpestte dinertje voor mijn 50e verjaardag heb ik er zo geen zin in.
Ik heb ook niet echt tips voor je, wij zoeken al tien jaar naar het juiste format voor een gezellige kerst. Misschien steunt het je dat je weet dat je niet de enige bent waar kerst en familie geen gelukkig huwelijk is.
Je vader
vraagt wat jullie van plan zijn met de kerst. Daar kun je alles op antwoorden wat je wilt. Heb je geen zin dat kun je altijd zeggen dat jullie plan is om het als gezin lekker thuis te vieren, of ergens in een huisje.
Verder kun je plannen dat je een ander moment naar vader en vriendin gaat. Ik snap wat je vader wil, maar als het jullie tegenstaat wordt het er ook niet gezelliger op.
Niks..
En dat willen we ook zo laten. Uitleg hoeft niet, of je zegt dat jullie als gezin wat gaan doen.
(Wat ben ik blij met mijn (schoon)ouders, niks geen verplichtingen en wat er ook gegeten wordt, alles is goed)
Wat vind andere familie ervan?
Weet je eigenlijk hoe de familie van de vriendin van je vader hierover denkt?
Misschien zitten zij met hetzelfde, maar durven dat niet te zeggen? Wellicht hebben zij hier ook ideeën over?
Je hebt het over middag + avond. Dat is van 14.00 tot 23.00 uur?
Korter mag dus niet van je vader? Of eerder? Van 11.00 - 14.00 uur? Dan heeft iedereen nog wat aan de dag tenslotte .
Wat een gedoe zeg. Gelukkig is dat bij onze beide families een stuk gemakkelijker.
hier valt het altijd wel mee
Het plannen wordt ieder jaar wel weer wat lastiger nu een van mijn kinderen een vriendje heeft, dus ook graag naar haar schoonouders mee wil gaan, maar meestal lukt het wel.
Omdat mijn moeder gewoon niet koken kan, maak ik wat, soms wat uitgebreider soms gewoon gourmetten, het is altijd best gezellig. Voor wat betreft de kosten wil mijn moeder alles betalen,maar dat vinden we onzin, dus we delen de kosten gezamenlijk. Het is altijd bij hun thuis omdat ze al zo oud zijn en niet meer mobiel, dan hoeven zij de deur niet uit.
Is het niet te regelen dat iedereen wat meebrengt? Dat scheelt heel veel gedoe.
Ik hoor/lees vaker dat mensen zo tegen de kerst op zien, maar ik herken dat niet zo. Er zitten 365 dagen/avonden in een jaar waarvan ik er pakweg 360 geheel naar eigen wens kan inplannen, ik dus die paar keer dat ik dan een verplichting heb, naar mijn ouders/schoonouders toe, dan pas ik me wel aan. Maar goed, dat zijn van beide kanten leuke mensen, dat scheelt waarschijnlijk wel.
dan ook de vraag beantwoorden
Mijn taktiek is inmiddels ook gewoon alleen de directe vraag beantwoorden en niet de impliciete vraag die er achter zit.
Dus als hij vraagt 'Wat zijn jullie van plan deze kerst?'
Alleen antwoorden: 'Dat weten wij nog niet daar beslissen we pas later over."
Omdat kerst en familie bij mij ook geen gelukkig huwelijk waren (om bij Stickertje haar vergelijking te blijven) vier ik het nu gewoon helemaal niet meer.
Mijn dochter gaat lekker bij haar vader wel leuke kerstherinneringen maken, ik heb ook heel geode herinneringen aan kerst bij mijn schoonfamilie.
Maar aan de eis van mijn ouders om elke 1e kerstdag bij hun te zijn kan en wil ik niet voldoen. En omdat zij het onderling niet eens kunnen worden over om en om en of mijn dochter daar bij moet zijn, ze zijn gescheiden, heb ik besloten dan maar lekker kerst in mijn eentje te vieren. Na de kerstvieringen bij mijn schoonouders zijn dat de leukste dagen in jaren.
Heerlijk foute films kijken, bij slapen en vlak voor sluitingstijd naar AH om wat lekkere lif-lafjes met 35% korting te halen.
Voelt erg goed om gewoon voor mezelf gekozen te hebben.
Ik ga op een ander moment wel langs voor een lekker etentje met dochter.
Hier (gelukkig) geen herkenning
Maar ik zou in geval van Eindhovenaar en Stickertje een heel andere koers gaan varen.
Doe zoals mijn ouders: al jaren een brunch op 2e Kerstdag, kun je minder aan 'verpesten' dan aan een diner, het is lekker kort en het diner doe je dan gezellig met me eigen gezin.
Of helemaal niet met de familie vieren, en alleen met je eigen gezin. Met als reden dat je het al jaren niet gezellig vindt. Of zonder verklaring, dat kan ook. Het zal best ruzie geven, maar een verpeste sfeer is er duidelijk toch al...
Korter inderdaad
Ik zou proberen om al met de andere 'kinderen' een vast plan te bedenken. Vinden zij het misschien een goed idee om allemaal thuis een gerecht te maken en om dat als lunch te eten? Zo ja, dan kun je vader voor een voldongen feit zetten op de vraag of er al plannen zijn. Jazeker, iedereen neemt wat mee, jullie zorgen voor de rest.
Eindhovenaar/Stickertje
Kunnen jullie ook niet gaan? Dus gewoon zeggen dat je andere plannen hebt? We zijn ergens uitgenodigd/gaan een weekendje weg o.i.d.? Ik bedoel, gezeur en geklaag krijg je tóch wel, of je nou wel gaat of niet. Dus dan kan je net zo goed jezelf de moeite besparen toch?
Ik snap dat het niet zo simpel voelt, maar misschien toch het overwegen waard.
Gevoelsmatig moet kerst.
Door het jaar heen komen we al zo weinig mogelijk bij (schoon)ouders. 8 verjaardagen en kerst zijn de dagen die we als familie enige uren bij elkaar zijn. Vaderdag en moederdag doet man meestal alleen, ben ik bij mijn ouders met de kinderen.
Het blijven natuurlijk wel de ouders van man.
Het geeft altijd zo'n rot gevoel. Alles gedaan om het goed te doen, als het hier is, en altijd grof gezeik dat het te flauw/te zout/te warm/te koud is. Als schoonzus voor de maaltijd zorgt zit ik daar mij te ergeren aan zoveel botheid waar je niks van mag zeggen. Want dan steekt moeders van wal dat wij geen rekening met haar houden en expres al die vreemde hapjes serveren die zij niet lust. Dan gaat het over een sandwich met brie bij de brunch, er was ook rookvlees en ei, dingen die ze wel lust maar dan niet samen op 1 broodje.
Dus 2 jaar geleden deed ik stamppot boerenkool. Ook fout want niet feestelijk.
Het moet maar ik kijk er niet naar uit.
haar laten kiezen
Kan je niet een paar voorbeeldmenu's aan haar voorstellen? En dat zij kiest?
Maak een buffet en ga samen wat doen
Uren samen in een woonkamer - daar wordt bijna niemand blij van. Maak een buffet met soep en daarnaast allerlei soorten hapjes, zodat iedereen iets kan kiezen wat hij/zij lust. Je kunt er ook voor kiezen dat iedereen wat meebrengt, En ga voor of na dat kerstbuffet iets doen. Bowlen, een speurtocht door de wijk, een bos/strandwandeling. Verstop voor mijn part kerstchocolaadjes in de tuin ( alternatief voor paaseitjes zoeken ). Lees een romantisch kerstverhaal voor bij kaarslicht. Ga sjoelen met het hele zootje. Laat iedereen zijn/ haar favoriete Kerstmuziek meebrengen en laten horen, en vertellen waarom hij/zij dit zo'n mooi nummer vindt. Haal verkleedspullen tevoorschijn en laat de kleinsten het kerstverhaal naspelen terwijl iemand het voorleest.
Kom op, maak er wat van. Het is maar een keer per jaar kerst.
zelf gekozen is ook niet goed
Zelf laten kiezen, dan zegt ze weer dat ze dat niet bedoeld had. Ik had verse ossenstaartsoep gemaakt, zij had liever zo'n pak van Honig. Qua eten is ze echt ontzettend moeilijk. Thuis eet je toch het lekkerst zeg maar.
Iets doen zoals sjoelen doen we vaak wel, buiten wandelen is moeilijk schoonmoeder heeft een heel instabiel evenwicht, valt vaak en is zelfs met rollator bang om te lopen.
Tsja Wilgenkatje
Daar moeten mensen ook maar voor open staan. Ik probeer al een aantal jaren kerst te veranderen. (mobiliseren) en ook de gewone bezoekjes een beetje. Lukte vroeger wel, nu bij mijn ouders totaal niet meer.
Vorig jaar zelfs bijna bonje gehad. Op verzoek van kinderen dan uiteindelijk een spelletje klaar gezet. Voelden ze zich min of meer verplicht en poeh vaders moest hard slikken irritatie niet te laten zien. Hij weigerde ook gewoon botweg. Tegen een spelletje, met kinderen! Mijn kinderen vinden samen aan tafel 'kletsen' een enorme ramp, ik eigenlijk ook, vooral met mijn ouders. Maar stel ik iets voor, hoe simpel ook, stuit het op een enorm verzet, zelfs een wandelingetje.
Het enige dat ze willen is samen uren aan tafel. Help.
(Maar goed, dat vind ik bijna altijd een probleem, niet alleen met kerst)
tsja
Ik vind: samen zijn met anderen, dat doe je omdat het iets positiefs toevoegt. Doet het dat niet, dan moet je het niet doen. Zo simpel is het. Al dat plichtmatige gedoe waar uiteindelijk niemand gelukkig van wordt, alleen maar 'omdat het zo hoort'. Hou toch op!
Een eenvoudige oplossing kan zijn om als gezin een weekje weg te gaan met de kerst. Hoef je alleen dat nog mee te delen": sorry, wij zijn er dit jaar niet, maar veel plezier hoor!"
Eindhovenaar
Met zo'n grote familie zou je best een keer je eigen plan kunnen trekken. Wat iemand al zei: antwoord geven op de vraag die was gesteld.
Bij ons: een moeilijke schoonmoeder die alleen haar eigen stem wil horen. Ze vraagt niet wat onze plannen zijn, ze komt gewoon hier aan het begin van de middag. Ook al heb je om vijf uur afgesproken, ze komt om half twee. En dan is het een kwestie van uitzitten. Ze zit op de bank en vertelt over supermarktprijzen en busverbindingen. 't Is een lange zit, eerste kerstdag. Maar niet zo erg dat ik het echt problematisch vind. Gewoon saai. Lopen gaat moeilijk, dat is echt jammer want met een wandeling wordt alles makkelijker. Wij maken geen andere plannen, omdat ze alleen is. Ze zou niet weten wat ze anders moest doen met kerst en dat zou ik toch ook een naar idee vinden.
Oh je beschrijft mijn mans familie
Maar dan zonder de druk en de verwachtingen en dat scheelt zoveel.
Je hebt gezegd dat je het er met je vrouw over gaat hebben. Nou dat ga je doen en daar komt uit: Dat jullie besloten hebben om samen een paar daagjes weg te gaan. Klaar.
Ik zou wel eerst je zus even inlichten. Want die is anders meteen de sjaak..
En hoezo kan het kind zonder geld niks regelen? Moeten jullie ook nog de portemonne trekken voor heel de groep.
Wat je kunt doen is zeggen dat je op 1e Kerstdag vertrekt maar dat je op Kerstavond graag even langskomt met het gezin. En als je zus er dan ook is...
het moet wel leuk zijn natuurlijk
...anders maar niet. Als je je er echt zo aan ergert zou ik daar eerlijk over zijn en de kerst niet (elk jaar) met je ouders vieren. Aan de andere kant: als het toch wel een beetje leuk is met de familie... zet je over de ergernissen heen. Ik heb geen grote familie met broers en zussen die gezellig bij elkaar komen voor de kerst; alleen niet-gezellige ouders en een schoonfamilie waarmee we niet zo'n hechte band hebben.
Wilgenkatje
Met het buffet is niets mis, maar speurtochten, dingen verstoppen, verkleedspullen... hélp! Ik zou het vreselijk vinden, echt waar. Ik vind bruiloften met allerlei stukjes en optredens ook echt nergens voor nodig. Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg dus .
Het klinkt natuurlijk vreselijk, maar soms zie je wel eens vier mensen met elkaar wandelen, man naast man, vrouw naast vrouw en uiteraard vind ik het leuk dat deze mensen plezier beleven aan hun wandeling, maar toch... op de een of andere manier komt er dan 'anwb' bij mij naar boven
De datum is al vastgelegd
Hier ook het herkenbare van zogenaamde warme gezelligheid en schone schijn. Gisteren te horen gekregen dat men een datum heeft vastgelegd, zodanig vroeg dat er geen excuus is om niet te kunnen komen. De dag is al geclaimd.
Maar in belang van de familiebanden en kleinkinderen en hun banden met neven en nichten, hebben we maar te gaan.
Vroeger deed ik een grote bijdrage aan het avondeten, in de vorm van een grote gevulde kalkoen. Nu een fles wijn om de ergenis weg te spoelen.
Gelukkig beperkt het avondeten zich tot opgemaakte schalen van de traitteur en broodjes en duren de reünies ook geen hele middagen en avonden meer. Het heeft nu meer het gehalte van een feestje met je collega's 
Aan TS:
Laat je vader een tafel in een restaurant reserveren, en wel een paar dagen voor kerst zodat hij wel zijn familiereünie krijgt, maar jullie de ruimte hebben om kerst op je eigen wijze te kunnen vieren. Door aan te geven die dagen bv in een hotel te verblijven en dus niet thuis te zijn, is er al een goede reden om de familiereünie voor de kerstdagen te plannen.
Je vader mag dan betalen want blijkbaar heeft hij er ook geen moeite mee om jullie op de kosten te jagen.
Een verandering van traditie lijkt moeilijk maar valt best mee. Na een paar keer verandering van die traditie, raakt men gewend aan die verandering en hoor je er niemand meer over. Dat is mijn ervaring.
Ach
Ik vier geen kerst, maar is één dagje echt zo vreselijk als die mensen daar nou gelukkig van worden? De rest van het jaar is voor je zelf, toch?
Ben zelf jaren met de kinderen langs geweest bij minder leuke schoonfamilie, die uiteindelijk het contact verbrak. Ik ben toch blij dat ik ging, aan ons heeft het niet gelegen.
precies Kaaskopje
Jij zegt het, mijn ouders communiceren precies dát op indirecte (soms wat directer) wijze naar mij.
Niet voor niets is hun levensmotto ook: doe maar gewoon dan doe je gek genoeg.
En ook in hun ogen is al snel iets te gek.
Jammer vd combi, want juist mijn kinderen zijn wild van spelletjes, speurtochten etc. Maar ja, die vinden 'gewoon' al heel snel heel saai.
Vroeger, toen mijn ouders nog honden hadden, vielen wandelingen gelukkig niet onder uitdebandspringen. Dat deden we dan ook veel en lang. Dat hield de relatie goed!
Nu merk ik dat ik enorm aanhik tegen contact. Ik kan heel incidenteel een avondje opzitten wel verdragen, maar echt niet te vaak.
Ik kan heel slecht praten over niks, praten over de buren van mijn ouders bijv die ik helemaal niet ken geeft me buikpijn.
@kaaskopje
Jij hoeft niet te verkleden of kerstchocolaadjes te zoeken - of een speurtocht te lopen 
Dat is bedoeld voor degenen die knus in de kerstkamer zitten te benauwend vinden. Wat beweging geeft ruimte, dat is beter vol te houden dan een moeizaam gesprek voeren, zoals Stella beschrijft bijvoorbeeld. Vandaar die suggesties.
Tja wij hebben schoonfamilie in onze familie waar het niet gauw te dol is qua beweging en theater, en waar het nogal ongezellig wordt gevonden als je niet meedoet met spelletjes - die horen er daar helemaal bij, ook op gewone verjaardagen of visites.
Mijn eigen schoonfamilie is juist heel kalm en rustig, meer van het ' doe maar gewoon' type - maar wel lief !!
Het is overal anders. Meebewegen is de kunst, met respect voor je eigen grenzen. En kom, het is maar eens per jaar kerst. Hoewel een melig liedje luidt ' kom het maar altijd kerstmis zijn'. Woehaaa !
Kerst
Je zult mij nooit horen klagen over kerst.
Maar ja, één keer per jaar op bezoek bij mijn ouders is ook zo sneu....
Dus nee, opzitten kan ik best met kerst maar juist regelmatig contact vind ik moeilijk.
Juist met kerst valt het nogal mee, dan wordt er iig samen gegeten, dat is al iets....bij een gewoon bezoekje worden zelfs etentjes vermeden waardoor het echt aan tafel zitten is met een drankje en vooruit een gebakje. Dat is al niet echt iets voor mij maar al helemaal niet voor mij met mensen waar ik weinig mee te vertellen heb. Ik hou verder natuurlijk wel van de en ze zijn ook lief maar pffff het is gewoon echt niet mijn ding. (Tuurlijk spelen er ook nog wel wat andere dingen in contact maar even los daarvan)
Wilgenkatje
'Tja wij hebben schoonfamilie in onze familie waar het niet gauw te dol is qua beweging en theater, en waar het nogal ongezellig wordt gevonden als je niet meedoet met spelletjes - die horen er daar helemaal bij, ook op gewone verjaardagen of visites.
Mijn eigen schoonfamilie is juist heel kalm en rustig, meer van het ' doe maar gewoon' type - maar wel lief !!'
* wij hebben schoonfamilie
* mijn eigen schoonfamilie
Bedoel je dan met 'mijn eigen schoonfamilie' je zwagers en schoonzussen van je broers en zussen en met die eerste categorie de schoonfamilie uit je partners kant?
Bedankt
Bedankt voor jullie reacties. Ik zie dat anderen in hetzelfde schuitje zitten of nog erger, en ook wat tips. We moeten het er nog maar eens over hebben.
Er speelt meer overigens hoor, anders was zo'n dagje nog wel te doen, maar het gedwongen karakter van onze verplicht samengestelde familie is altijd op de achtergrond aanwezig. Zij woont in een andere stad, dus hij moet bij haar gaan wonen. Zij kan niet bij hem wonen want dat is te dicht bij zijn kinderen. Ook als ze samen een huis zouden kopen (betaald door mijn vader) dan moet dat bij voorkeur in het dorp war haar kinderen wonen. Dat kan dus wel. En wij moeten in alles maar rekening houden met hun. Sinterklaas moet met zijn allen gevierd worden want anders kunnen ze niet allebei bij hun kinderen zijn. Dat willen wij niet, maar als ze beiden naar hun eigen kinderen gaan zitten ze de hele avond naar elkaar te appen en kijken niet om naar de kleinkinderen. En vorig jaar hebben ze een aparte opa-en-oma sinterklaas gedaan dus was 5 december voor ons dachten we, maar nee ze verwachtten daar OOK een uitnodiging voor.
En vorig jaar was de kerst prima te doen, was nog gezellig ook, maar dan nog krijg je een paar dagen later mijn vader op bezoek met een lijst van dingen die zijn vriendin de volgende keer graag anders wil...
Laatst hadden we een nieuwe kinderfiets gekocht. We durven dat soort dingen niet eens meer tegen hem te vertellen want zijn reactie is niet "mooie fiets!" maar "oh dan kun je die oude fiets aan de kinderen van x geven". Haar kinderen komen altijd op de eerste plek en hij snapt niet wat hij ons daarmee aandoet.
Nog een voorbeeldje en dan hou ik op, beloofd: opa vraagt wanneer de kleine weer eens komt logeren. Wij zeggen: volgende week? Dat is goed, leuk. Er is die dag een feestje in het dorp dus daar kunnen wij dan samen naartoe anders was ik alleen gegaan met wat vrienden. Word ik een paar dagen later gebeld: opa had met zijn vriendin gepraat, en hij vond het eigenlijk maar belachelijk dat de kleine alleen bij hem kwam als dat voor ons goed uitkwam, want nu kunnen zij niet naar het feestje in het dorp omdat ze MOETEN oppassen! Hoe kun je daar nu normaal op reageren?
