Liefdesverdriet nav affaire
Ik hoop niet dat jullie mij aanvallen op mijn fouten. Ik weet dat ik fout ben en hoop dat iemand me hier advies kan geven.
Ik ben verliefd op mijn baas. Niet zomaar verliefd, stapelverliefd en het gevoel is wederzijds. We hebben sinds 2 weken een soort affaire met elkaar. We hebben beide een relatie en 2 kinderen van dezelfde leeftijd. We hebben in onze relatie hetzelfde "probleem" En dat vinden we terug in elkaar. (Oa Geen aantrekkingskracht tov eigen partner en geen zin in intimiteit)
Om uit te zoeken of het puur spanning was op het werk of dat er meer kon zijn hebben we bij zijn huis afgesproken. De klik was er, de vonken sprongen er vanaf. Ik heb daar geslapen en het voelde zo goed alsof het zo hoorde. We praten veel over de situatie en twijfelen veel over wat we moeten doen (relatie opgeven voor iets onbekends? Doorgaan in iets wat je niet meer wil?) Gevoel en verstand staan lijnrecht tegen over elkaar.
Ik heb mijn vriend deels ingelicht over de situatie en heb een pauze ingelast afgelopen week. De dag nadat ik bij mijn baas heb geslapen (gister) vroeg die nog hoe ik het vond hoe ik me voelde dat ie zo gek van me was enz. En op het werk (zag hem smiddags) kwam het erop neer dat ik niet voor hem moet kiezen maar voor mijn kinderen. Het kwam erop neer dat "wat" wij hadden even gestopt moest worden om te kijken of het gevoel zou stoppen en of 1 vd relaties gered kon worden (we worden beiden gek van onze tegenstrijdige gevoelens en de twijfel) ik weet dat mijn baas echt echt verliefd is want hij huilde gister aan telefoon dat hij de keus zo moeilijk vind me niet kwijt wil en eigenlijk met mij ver weg wil om te kijken of er samen een toekomst is. Vandaag zei die nog dat die niet wist welke keus die ging maken dus ik weet zelf ook niet waar ik aan toe ben met hem.
Maar nu ik ben kapot. Ik wist niet wat ik wou maar nu weet ik het.. ik wil hem! Ik en mijn partner hebben vandaag een uitje gehad met elkaar maar ik kan er niet van genieten. Ik mis die ander om me heen en wil alleen bij hem zijn. Ik acht de kans klein dat hij besluit voor mij te willen gaan omdat niemand het zal goedkeuren en hij ook iemand is die de kinderen voor zijn eigen geluk zet.. en dat ik bijna elke dag met hem werk en hem zie maakt het nog moeilijker.
Ik weet niet wat ik moet doen ik voel me vreselijk. Mijn partner wil vechten voor onze relatie en ik heb er geen energie voor. Misschien zakt dat liefdes gevoel weg dat het dan lukt, Maar hoelang duurt dat? Dat kan niemand zeggen en ik vind het oneerlijk naar hem. Hij is geweldig als persoon en ik snap niet dat dit me overkomen is. Ander werk zoeken is geen optie, dan moet ik eerst een opleiding volgen. Overplaatsen kan ook niet.
Ik voel me leeg en kan de hele dag wel huilen. Mijn baas appt niet meer terug op mijn laatste appje (denk dat ie even rust nodig is) en morgen zien we elkaar weer. Zit er aan te denken mezelf ziek te melden. Maar ja ik moet hem toch weer een keer onder ogen komen. Hoe moet ik hier nu mee omgaan?
Hoe?
Als je toe wilt geven aan een fling, je gezinsleven wilt stoppen en de gok wilt wagen, zou ik zsm je koffers pakken en bij je partner weggaan. Maar als ik goed lees, gaat het over een verliefdheid van 2 weken? Tsja... lijkt me nog geen 'liefde', toch? Hou vooral je hoofd koel.
Begrijp me goed, ik heb geen moreel oordeel verder over je avontuurtje, je bent een volwassen vrouw en je moet zelf weten wat je doet met je leven. Maar je ben hierin niet alleen. Je bent een commitment aangegaan met je partner en je bent samen verantwoordelijk voor 2 jonge kinderen. Je bent zo bezien misschien wel erg voortvarend te werk gegaan.
Ik denk dat je er verstandig aan doet om een hele flinke pauze in te lassen op alle fronten en een afspraak te maken met een therapeut om na te gaan wat je denkt te vinden buiten je eigen relatie en waarom dit zo aantrekkelijk voor je lijkt. Je zult de eerste niet zijn die na het plaatsen van alle gebeurtenissen in de juiste context, erachter komt dat dit niet gaat over het object van je fling (je baas) maar over jezelf.
Wil je weten hoe je partner dit zou kunnen ondergaan? Lees dan gerust eens een stukje in een van mijn draadjes mee. En dat bedoel ik niet rot, maar om je ook een minder roze bril mee te geven.
Sterkte!
Moederziel
De gevoelens voor mijn baas heb ik al sinds vorig jaar. Toen is dat even afgezakt en sinds de kerst weer gaan opspelen. Toen kwam ik erachter dat het wederzijds was en is het gaan groeien,het gevoel en de spanning tussen ons. Het is nu sinds 2 weken dat we eraan toe gegeven hebben.
Misschien is het inderdaad handig om een langere pauze in te lassen. Zoals ik nu denk ben ik helemaal klaar met mijn huidige relatie, ook buiten de gevoelens voor mijn baas om. Mochten die gevoelens er niet zijn zou de enige reden om te blijven bij mijn partner zijn omdat het "zo hoort " je weet wat je hebt en het vertrouwd is. Niet omdat ik liefde voor hem voel. Wat ik voel is meer een broer zus relatie. Vind dat heel moeilijk want hij is echt een goede man en mijn familie zegt wel eens dat hij te goed is voor me. En dat is ook zo waarom zou ik anders dit doen? Ik voel me echt schuldig.
Waar kan ik dat stukje vinden wat je zei over in een van mijn draadjes? Ben hier nog niet heel bekekend.
anoniem 25
Het draadje waar moederziel het over heeft heet deel 4; Help, zit muurvast. het heeft meerdere delen dus en is een lang lopend draadje over wat ontrouw met je relatie doet. Moederziel is de startster, haar man heeft een ander.
Aan jou draadje valt op dat je nogal impulsief lijkt te reageren. Dat je momenteel minder intimiteit hebt met je eigen vent is logisch: je bent verliefd op een ander en heb jezelf dit gevoel toegestaan.
je zegt op een bepaald moment dat jullie dachten dat het goed was om te kijken of 'het gevoel' er ook zou zijn als jullie thuis afpraken. Dat is natuurlijk een hopeloos slechte smoes om voor jezelf goed te praten dat je heel goed weet dat je iets doet wat ver over de grens gaat en waarvoor je eigenlijk geen verantwoordelijkheid wil nemen. Of had je dit zo met je vriend overlegt dat dit misschien een goed stap was? Ik vermoed van niet en ik denk dat je diep in je hart ook weet wat je hiermee in de waagschaal zette.
op een ander moment zeg je 'dat dit mij overkomt. Ook dat klinkt alsof je geen enkele verantwoordelijkheid voor jezelf neemt. Echt, verliefdheid is iets wat je toelaat, je staat jezelf toe te fantaseren en als je in het echie dan ook nog stappen gaat zetten dan ga je natuurlijk hopeloos de mist in want nu weet je niet meer wat je wil.
In je verhaal valt me ook op dat je 'baas'je eerst mee naar huis neemt, jullie daar slapen (hoe doe je dat trouwens; in overleg met de partners of... heeft zijn vrouw even ruimte voor je gemaakt of zo?) En direct nadat de jager zijn prooi gehad heeft, deelt hij zijn twijfels met je en laat hij weten dat hij waarschijnlijk toch bij zijn vrouw zal blijven... Ah gos, en hij huilt. Krokodillentranen zijn dat! Laat je niet in de maling nemen, meid!
wat je nu het beste kan doen, denk ik, is breken met die 'baas', en proberen iets op te bouwen met je trouwe vriend, als hij dat nog wilt. Je kinderen zijn gebaat bij een ouderpaar die niet gaan scheiden, zeker ook als jullie kunnen samenleven als broer en zus. Vergeet en vergeef je zelf wat er gebeurd is en zie dat je bij je vriend een tweede kans krijgt.
natuurlijk is het heel moeilijk om je nu te richten op je huidige relatie doordat je brein vertroebeld is door je verliefdheid die je even de ruimte hebt gegeven. maar echt, je gaat gigantsich spijt krijgen: je kunt waarschijnlijk nog niet half overzien wat jij je op de hals haalt met een scheiding en problemen. En dan heb ik het er nog niet eens over dat je zelf al aangeeft dat je nieuwe relatie al weinig kans van slagen heeft als ik het zo hoor. Je haalt daar bij je baas nog eens een heel gezin overhoop als je dit doorzet, besef je dat?
Dat je in een relatie wel eens periodes hebt van verminderde intimiteit, is vrij normaal. Maar besef goed wat je hebt ook al is het gevoelsmatig een broer zus relatie en vliegen de spetters er niet van af. Dat kun je laten terugkomen, maar dat kost energie.
En besef ook dat als je wel met je baas verder gaat, je ook die periode gaat krijgen dat de spetters weg zijn. En misschien nog wel veel sneller dan nu, want je gaat met allerlei problemen; financiel en zaken als de verdeling met de kinderverzorging krijgen en als je relatie wel doorzet ga je geheid strubbels tegenkomen in het samengestelde gezin wat je dan krijgt...meid denk na!
Nog meer verplicht leesvoer
Het draadje Verdergaan na ontrouw. Aanrader. Om te lezen over beide kanten van het verhaal.
Ik denk dat je helemaal verkeerd bezig bent. Natuurlijk is je baas nu veel aantrekkelijker, spannender enzovoorts dan je eigen vriend. Ik vind dat je je gedraagt als een klein kind dat niet van de snoeppot af kan blijven.
Kijk, dat huwelijken stuklopen, dat kan. Dat je met je baas misschien ooit een stabiele relatie krijgt, dat jullie 'bij elkaar horen', dat kan ook. Maar vreemdgaan kan niet! Nooit.
Er is maar 1 manier om zoiets 'goed' te doen, en dat is eerst en alleen nagaan of je relatie nog te redden is. Is dat niet zo, dan is dat heel naar en pijnlijk, voor iedereen, vooral voor jullie kinderen, maar dat kan gebeuren. Dan handel je je relatie eerst helemaal netjes af. Dat kost tijd. En dat doet pijn. En je krijgt verdriet, want je gezin valt uit elkaar. Dus daar moet je doorheen.
En pas dan, als je 'netjes' gescheiden bent en je je leven en dat van je kinderen weer een beetje op de rit hebt, pas dán is er ruimte voor een nieuwe relatie. Voor jezelf, omdat je (weer) stabiel moet zijn om een serieuze nieuwe relatie aan te gaan. Voor je vriend, omdat die er recht op heeft dat jij zorgvuldig met jullie relatie en zijn gevoelens omgaat. Maar vooral voor jullie kinderen. Die wil je niet zo snel confronteren met een nieuwe man in hun leven, waarvan het maar zeer de vraag is hoe serieus deze relatie is.
Bovendien ben ik het met tante Sidonia eens: die baas speelt waarschijnlijk een spelletje met je. Maar zelfs als dat niet zo is: laat hem eerst maar eens fatsoenlijk scheiden, want voor hem geldt hetzelfde als voor jou.
Ik ga lezen
Ik ga het vandaag en de komende dagen even rustig lezen. Bedankt voor jullie eerlijke meningen, dat ben ik wel nodig. Mijn vriendinnen zijn op de hoogte van de situatie maar daar word ik ondanks hun goede bedoelingen niet veel wijzer van qua advies.
Vandaag moesten we samen weer werken. Het was vreselijk ongemakkelijk en ik wist niet hoe ik op hem moest reageren. Hij was vrij lastig te peilen en ik was teveel in mezelf gekeerd. Tijdens de pauze hebben we nauwelijks gesproken maar ik zag aan hem dat hij het moeilijk had. We hebben voor ik naar huis ging nog gesproken met elkaar. Hij had een moeilijk weekend gehad thuis en zit er emotioneel doorheen zegt ie. Hij wil voor me gaan maar kan niet na 2 a 3 weken zomaar 7 jaar weggooien en wil zien of het geen bevlieging is. Ik weet niet wat ik wil en wat ik moet doen. Wat ik moet geloven en wat niet. Gister met het gezin wezen bowlen en ik kon er gewoon niet van genieten.
Het liefst kruip ik de hele dag in bed en kom ik er even niet meer uit. Wat een ellende heb ik mezelf op de hals gehaald zeg.
wacht effe
waarom schrijf je nu niet gewoon hier op: ik stop hiermee en vertel hem dat direct morgenochtend?
dan zijn jullie min of meer uit de directe ellende en kun je gaan repareren.
Wat houd je tegen?
gr Angela
Verzetje
Ik denk dat jouw baas heel erg toe was aan een verzetje in zijn huwelijk, zoals veel mannen (maar ook vrouwen) dat hebben en dat hij weer is gaan inzien wat hij te verliezen heeft.
Zou jij ook 'moeten' doen.
Het gras is altijd groener aan de andere kant, maar dát frisse gazonnetje wordt op den duur ook dor en droog en moet er heeel hard gewerkt worden om het te onderhouden.
Denk je eens in hoe het zou zijn als jouw man met een affaire op de proppen komt.
Soms voel je pas dán wat hij werkelijk voor je betekent, nadat je jarenlang in vanzelfsprekendheid als broer en zus hebt geleefd.
Als je aan de andere kant staat en in de affaire zit heb je geen fláuw idee.
toe zeg
Maak je eigen keuzes!!!
'Hij wil voor me gaan'..... Straks ben je nog dankbaar en trots ook!
Hij is slappe hap om serieus te overwegen om met een nieuwe'liefde van een paar weken, zijn gezin in de steek te willen laten, puur af op devlindertjes en de kriebels in je buik achterna...
Maak je eigen verstandige keus, zeg hem dat je hem zijn twijfels bespaart omdat jij de knoop al doorhakt want je gaat voor je eigen relatie en je kinderen die je niet in steek wil laten of hen hun geweldige vader afnemen.
Go for it girl! Je eigen vent, je bloedjes van kinderen Bedenk wat je aanhaalt. het proces is straks niet te stoppen als je nu nog een paar stapjes zet. Je vent wil t je nu nog terug maar als je lang twijfelt moet hij wel erg weinig zelfrespect hebben om je nog terug te willen.
ennuh....
wil zien of het geen bevlieging is, hij wil eerst een keer met me slapen om te zien of het ook zo leuk is als we thuis afspreken.... Trap er toch niet in!
oeioeioei
Weet je wat ik écht fout vind?
Niet zozeer dat je verliefd wordt of zelfs eraan toegeeft.
Het is mij nog nooit overkomen maar ik zeg nooit nooit. (over bijna niets)
Wat ik écht fout vind is dat je met een potentiële minaar (geloof er niks van dat je dat niet zag aankomen) praat over je huidige relatie. En dan ook nog op die manier inhoudelijk: dat je je eigen partner niet meer aantrekkelijk vind en er geen intimiteit mee wilt.
Als ik zou weten dat mijn partner zo over mij zou praten met een andere vrouw, een vrouw die hij wél aantrekkelijk zou vinden, zou ik echt nooit meer iets te maken willen hebben met hem. (moet natuurlijk wel ivm kinderen maar willen zou ik het niet)
Sorry, ik vind dat zó ontzettend laag, schaam je. Ik snap heus wel dat het 'slechts' aftasten was, een soort van voorspel voor jullie. Maar van een lage soort. Over de rug van je partner.
En bovendien
Vind ik een vent die zijn scharrel mee naar huis neemt niet te vertrouwen. Zijn huis waar hij dus met zijn gezin woont. Bevuilen van eigen nest, bah... wat zou je denjen van jouw eigen man als hij in jullie bed een andere vrouw zou n...? Wordt wakker!!
Sini
tegen beter weten in
Je bent deze hele situatie waarschijnlijk ingegaan tegen beter weten in, je plaatst dit bericht hier tegen beter weten in. En ik zal ook mijn reactie geven, ergens misschien ook tegen beter weten in.
Ook ik heb hier al een draadje lopen (hulp bij stoppen affaire en vechten voor man) en zoals je daarin kunt lezen, ik ben ook de fout in gegaan. dus ik zal de laatste zijn die oordeelt!
Ik reageer dan ook op je vanuit een stuk herkenning. Niet alles herken ik, maar ik denk dat er onderliggend iets speelt (wat bij héél veel affaires speelt)wat je niet uitspreekt maar ik wel denk te lezen tussen de regels door; namelijk iets in jouw eigenwaarde. Je voelt je weer gezien. er is zelfs een man die tranen om jou laat!! Wij prikken daar vanaf de zijlijn doorheen, maar voor jou betekent dat ontzettend veel als ik het zo lees. en dat gevoel herken ik wel. Dat iemand zo om jou lijkt te geven dat hij tranen om je laat, zijn gezin misschien wel voor je op wil geven. dat iemand jou weer kriebels kan geven. wauw. bijzonder.
Maar dan de keerzijde. want je weet dat die er is! Maar je verstand weegt niet op tegen het gevoel in je lijf. Daarom ben ik blij dat je toch dit forum hebt opgezocht! Voor jou in eerste instantie misschien vooral een plek waar je dan toch over je fantastische baas kunt vertellen. Want als je 'verliefd' bent of liefdesverdriet hebt, óf, zoals ik het noem 'verslaafd bent', dan maakt erover praten soms ook weer heel even dat fijne stofje los.
Maar voor ons geef je ook de ruimte om te reageren gelukkig. en ik hoop zo dat er iets ie wat bij je binnenkomt! iets wat door die laag van schijngeluk heenprikt!
Ik ga een poging doen!
Die baas he, die om jou huilt. Dat noem je een paar keer dus ik denk dat dat iets voor je betekent. Heb je er al over nagedacht hoe hard jouw man zou huilen? als dit uitkomt. En je kinderen? omdat je voor hen nog 1000x zo belangrijk bent!! Wil je daar even over nadenken?
(dat hielp mij heel erg)
Je man is te goed voor je, zeg je. Jullie leven als broer en zus, zeg je. Dat voelt voor jou niet als genoeg. Saai?
Misschien ervaar je het wel alsof je man jou te veel voor lief neemt en niet genoeg waardeert? Ervaar je zijn gedrag als 'laksheid' (dat deed ik!) terwijl hij gewoon dolgelukkig is met hoe het gaat en jou de ruimte wil geven omdat hij bang is om je anders kwijt te raken/ of gewoon alles voor je doet omdat hij van je houdt. Saai? misschien. Maar meid, die mannen zijn schaars!!! Koester hem! alsjeblieft!!! Mannen die je sexy vinden, op je willen jagen en je leven een beetje spannend willen maken; die vind je overal wel! echt! maar zodra ze uitgejaagd zijn en je hebben willen ze weer een andere prooi.
Ja ik ben even kort door de bocht, maar ik wil even heel duidelijk zijn en je de schop onder je kont geven die ikzelf ook zo nodig had!
Ga bij jezelf te rade waarom je dit zo nodig hebt.
Grote kans dat het niet eens (of in ieder geval niet alléén) je huwelijk is waarin je iets mist. Het kan ook onvrede over je werk zijn, je niet gezien voelen, veranderd door het moederschap en je eigen 'ik' kwijt. Ga op zoek naar jezelf. neem even pauze. Wees eerlijk naar jezelf! en naar je man en kinderen!
Ik hoop dat je niet afgeschrikt bent door alle reacties hier!! Je verhaal hier neerleggen is stap 1 geweest, al had je misschien andere reacties gehoopt of verwacht. Daar kun je misschien al een klein beetje trots op zijn. Waar ik je vooral voor wil waarschuwen is de gedachte, vanuit een toch al wat vertroebeld/laag zelfbeeld dat je een 'slecht mens' bent en dat het niet zoveel meer uitmaakt wat je doet. Dat je je grenzen steeds verder gaat verleggen, omdat het leed nu toch al geschied is. Dat zou zo zonde zijn! Er valt nog zoveel te redden!!!
Maar ja. dat zal lastig zijn! vechten! en ook betekenen dat je moeilijke keuzes moet maken. Zo doorgaan en stiekem aanmodderen lijkt makkelijker, maar geloof me; dat is het uiteindelijk NIET! het moment waarop je mensen pijn gaat doen is onvermijdelijk.
Ik ben wat lang van stof én ik projecteer misschien veel te veel vanuit mijn eigen ervaring, sorry. ik wil je graag helpen. bedoel het goed! Heel veel sterkte meid!
Fay
Kettingreactie en wow Fay!
Ik wil me even uitspreken over dit forum.
Wat hier plaatsvind is gaaf!
De ketting reactie die het forum teweeg brengt.
Hulpvragers uit het verleden worden na verloop van tijd zelf hulpgevers, binnen hun eigen problematiek, mooi!
Anoniem25,
Je hebt nu reacties gehad van een aantal dames die (waarschijnlijk) zelf ooit zijn bedrogen door hun echtgenoot zo aan de toon van de reacties te horen.
Nogmaals, jij kunt je daar op dit moment geen énkele voorstelling van maken hoe dat zou voelen. Denk eens aan de vrouw van je 'fantastische baas' en haar kinderen.
De vrouw die waarschijnlijk ook druk is met het runnen van haar mooie gezin en daardoor tijdelijk de intimiteit met haar man on hold heeft gezet. Maar 'baas' wil meer.
Als zíj hoort dat jij in haar bed hebt liggen vozen met haar man...
Dat is de regelrechte HEL voor haar, kan ik je vertellen.
Helemaal goed is het dat je een reactie van Fay krijgt die aan jouw kant stond, dat komt misschien pas écht binnen.
Doe je voordeel ermee, er is nu nog een weg terug.
Toekomst
Mócht het ooit uitkomen (wat voor alle partijen niet wenselijk is) en baas en jij gaan niet verder (omdat het 1 grote rotzooi gaat worden), denk over de nazorg die je verplicht bent aan baas zijn vrouw om haar verwerking draaglijker te maken.
Schroom niet, maar dan ook-ECHT-niet, om contact met haar op te nemen en je spijt aan haar te betuigen.
Als je de guts hebt om het met haar man te doen dan moet je ook kunnen opstaan en er voor zorgen dat de boel via díe kant enigszins 'gerepareerd' wordt.
Dat zal een mogelijk schulgevoel aan jouw kant ook enigszins verzachten.
ik zou zeggen
Richt eerst je energie maar eens goed op je eigen relatie en je eigen gezin. "Baas' mag zelf zijn eigen rotzooi opruimen.
Ik weet dat er hier vrouwen zijn die spijt betuigen naar de bedrogene belangrijk vinden, maar ik vind het eerlijk gezegd heel apart. Die vrouwen zijn door hun man bedrogen, met de vrouw in kwestie hebben ze persoonlijk niets te maken.Vind ik.
Geen excuus maar om andere reden
Een actieve en bewuste deelname aan het kapot helpen maken van een relatie. Uit egoïsme, alsof het je overkomt.
Dat die relatie misschien al niet goed was daar heb je niets mee te maken en is geen vrijkaart.
Wat mij betreft liever geen excuus want dat hadden ze eerder moeten bedenken. Ik moet ze ook niet tegenkomen.
Mag duidelijk zijn dat w.m.b. overspel einde oefening is.
Ben ik dan hard? Nog lang zo hard, bot en egoïstisch niet als de veroorzakers.
Bes
ben je al eens bedrogen geweest?
anoniem 25
lees het boek 'verliefd op een ander' van mira kirschenbaum. ik ben het aan het lezen maar vind het heel lastig omdat het in mijn optiek is geschreven voor degenen die aan het vreemdgaan is en in de situatie is beland waar jij nu zit. wat te doen?
het zijn 485 blz. ik zit nu op 63 maar vind het lastig te lezen omdat man mij bedroog. (kut wat doet dat zeer als ik dat typ. telkens weer)
misschien kun je er iets mee want uiteindelijk wil niemand een ander zeer doen. alleen maar gelukkig zijn.
grt. GitteNN
Wat een oordelen allemaal hier. Ikzelf heb gelukkig nog nooit van beide kanten zoiets meegemaakt maar ik zeg altijd: "Maak eerst iets fatsoenlijk af, voordat je begint met iets nieuws, zeker op relatiegebied" Dat kan een hoop ellende schelen.
ander probleempje
Is dat als het om wat voor reden dan ook onhoudbaar wordt op het werk, JIJ degene zult zijn die z'n baan kwijtraakt. Daar zou ik ook maar vast een beetje rekening mee gaan houden...
GitteNN
Heb je er een speciale reden voor om dat te vragen?
Ik wil best antwoorden, maar je vraag kwam voor mij een beetje uit het niets.
Anoniem25
Ik vind je eerlijk gezegd dapper dat je op dit forum durft te posten. Meer eensgezinde afkeurende reacties zag ik zelden eerder. Je moet niet alleen bedenken wat je eigen fouten zijn geweest maar je moet ook nog eens lezen wat je by proxy anderen hier hebt aangedaan. (" lees verhaal van die en die" )
Ik zou eerst eens goed kijken hoe je in je eigen relatie staat. Mijn ervaring (jaja ik heb ook ervaring) is dat verliefdheid niet zomaar komt. Heel vaak is er iets aan de hand in een relatie.
En zeker als je kinderen hebt kun je zeker niet zo maar stoppen met de relatie met je man. Ook even voor alle duidelijkheid, de relatie met je man staat nu onder druk, daar wil je wellicht mee stoppen. Laat je niet vertellen dat je ook de relatie met je kinderen verpest. Tenzij je gelooft dat het ok is om alleen voor de kinderen bijelkaar te blijven.
Bes
Harde emotionele reactie. Dat is niet waar ts om vraagt. Misschien zegt het iets over jou?
Nee
Nee zeker niet emotioneel en het zegt niets over mij, alleen wat ik doe/heb gedaan/zou doen met een excuus in mijn situatie.
Zakelijk wel. Ik kan niet zonder vertrouwen en ben heel slecht in vergeten.
Is het alleen geoorloofd te posten als je precies post wat TS wil of wat andere forummers willen? Ik draai al aardig lang mee en meestal gaat een discussie heel interessant allerlei kanten op.
Buiten dat: vind jij duidelijk wat ze wil?
Daarnaast: ik reageer op de post, zelfs recht eronder, van tante Sidonia, die gaat over een excuus.
Bes
Mag duidelijk zijn dat w.m.b. overspel einde oefening is.
Ben ik dan hard? Nog lang zo hard, bot en egoïstisch niet als de veroorzakers.
Dit schreef je. Als ik t goed begrepen heb dan ben je van mening; overspel dan eruit of uit elkaar. Of heb ik t niet begrepen.
Als je dat wel zo vind (wat uiteraard mag he!! Ieder z'n eigen ding) alleen als je t echt mee maakt kunnen dingen toch zo anders voelen dan wanneer je er nog niet instaat. Vandaaar m'n vraag.
Grt gitteNN
GitteNN
Nu begrijp ik je, dank je.
Ik ben er bekend mee en ben gescheiden.
Wat mij opvalt
Wat ik mis in jouw verhaal, maar ook in de reacties en wel vaker in "dit soort verhalen", is de rol en het belang van jullie kinderen. Hun emoties maar ook hun rol in jouw leven wordt hier volledig genegeerd, zoals ik het lees.
Ik snap heus dat je meer bent dan alleen moeder, maar ik kan mij zo slecht voorstellen dat zij zo terzijde worden geschoven door zoiets als een verliefdheid.
Moet je je aandacht en energie niet gaan richten op hen en samen met je man gaan zorgen voor een fijn gezin om op te groeien? Dat lijkt mij opdracht 1 als je samen kinderen hebt.
Dat je daarnaast behoefte hebt aan een meer gepassioneerd liefdesleven, lijkt me hoofdstuk 2. En ja, dat kan mogelijk leiden tot een breuk of een relatie met een ander. Maar jij begint met het laatste. Waar zijn jullie kinderen in dit verhaal?
Anoniem25
Hoe gaat het inmiddels met je?!?
zoals vaker misschien
gevlucht na alle kritische kanttekeningen...
Ik ben er nog wel
Ik ga vandaag en morgen samen met partner op pad. Vandaag met kids en morgen zonder. Ben benieuwd wat ik voel en hoe het is. Ben nu druk dus kan niet uitgebreid reageren.
