Liefdesverdriet nav affaire

fijn om te horen, Anoniem

gewoon lekker op stap en probeer te genieten van het moment!

Ontzettend herkenbaar

Lieve Anoniem,

Ik heb ook een affaire gehad met iemand uit mijn werkkring. Ik was weliswaar gescheiden, maar had een relatie en hij was/is getrouwd (geen kinderen). Het allesverzengende gevoel van verliefdheid ken ik. Net zoals de emotionele uitingen van je baas (huilen, zo verliefd etc.).

Bij mij is het al 9 jaar geleden en ik heb toen snel kunnen handelen en de affaire beeindigd, waar hij overigens geen genoegen mee nam. Iemand kreeg namelijk lucht van de affaire en heeft mij en zijn vrouw sms'jes gestuurd. Ik heb daarop contact gezocht met zijn vrouw om mijn excuses aan te bieden. Hoe zeer ze dit op prijs stelde bleek uit het feit dat we bevriend zijn geraakt, hoe bizar dit ook klinkt. Pas toen begreep hij dat ik echt niet verder wilde.

Ik kan je geen concrete raad geven, want hart en hoofd zullen je de komende tijd totaal in de war maken. Het enige wat ik kan aanbevelen is zo veel mogelijk alle emoties die je ondergaat proberen te analyseren en sorteren: welke emotie hoort bij wie of bij wat. En waar ligt de oorsprong van die emotie (angst, vluchten, bevestiging, hoop, verslaafd aan euforie). Misschien klinkt het wat zweverig, maar ik ben van mening dat liefde in zo'n situatie er wezenlijk weinig mee te maken heeft. Of eigenlijk juist alles: maar dan liefde voor jezelf.

Hoop dat je kan genieten deze dagen.

Liefs,

Ook-ik

Willen = kunnen

Beste anoniem, jij wilt hier helemaal niet mee stoppen. Doe iedereen een lol en verlos je vaste partner zsm uit zijn lijden en moordende onzekerheid.
Je ziet de nuances niet, je begrijpt de boodschappen van Ook-ik en Fay niet en loopt als een mak lammetje achter je 'verliefdheid' aan.
Ik vind het vooral ontzettend bruut wat jij je man en kinderen aan doet. Uit niets blijkt ook maar een greintje zelfreflectie. Samen op de camping? En je baas, die kan dan iedere avond kiezen welke vrouw hij wil?
Ik voel mee met je partner.

Zucht!

Wat moederziel ook al zegt.

IK heb niet de indruk dat je ook maar iets hebt opgeslagen van wat er tegen je gezegd is hier. Het voet een beetje alsof je alleen maar een plek zoekt om te kunnen vertellen over je "geweldige" baas. Ik ben alles behalve heilig maar ik kan hier weinig begrip voor opbrengen.
Fay

Vraagjes

Wat biedt jouw baas je op dit moment wat je man je niet (meer) kan geven, behalve kriebels in je buik en het verslavende gevoel van weer gepassioneerd lief gehad te worden?
Kun je dat voor jezelf onder woorden brengen?
En gaat dit op de lange duur ook werken?
Plaats je jouw oppervlakkige geluksgevoel niet boven de razende pijn die het jouw man en je kinderen gaat opleveren?

Denk je daar überhaupt over na, over je kids en je man, want je hebt het tot nu toe alleen maar over jezelf?

Dit klinkt misschien allemaal aanvallend maar het zijn kritische vragen... echt even jezelf onder de loep nemen Anoniem25!!!

En dan was ik hard :-0

Je bent uit vrije wil samen met je baas 2 gezinnen aan het vernachelen. Goede samenwerking als collega's. Je weet dat je fout bent en al lijkt het zo lastig: het is een kwestie van doen.
Stoppen bedoel ik daarmee.
Hoe verkopen jullie dat je weg bent?
Maak geen zielig" ik weet t maar kan t niet helpen"-figuur van jezelf.
Zorg dat je ballen krijgt.
Als je huwelijk niet goed zit of zijn huwelijk niet, dan ga je ervoor maar dan wel eerlijk en dat is samen met je man zonder held op sokken die je ernaast houdt. Lukt dat niet dan ga je uit elkaar.
Pas als jullie beiden alleen zijn is er ruimte voor jij en je baas.
En geloof me, zijn gedrag tot nu streelt je, maar zou je de ogen moeten openen. Het zijn waarschuwingen voor toekomstig gedrag.
Dat belooft niet veel goeds.

Is dat redelijk, Fay

Maar Fay, en ook dit is niet aanvallend bedoeld, ben jij dan na 1x buitenechtelijke seks meteen gestopt met je affaire? Ik kan me zo voorstellen dat je toen zelf ook donders goed wist waar je mee bezig was...

Om nu van Anoniem25 te verwachten dat ze, na jullie stichtelijke woorden hier, meteen bereid is te stoppen met de betreffende man, dat lijkt me wat teveel gevraagd. Wat jij/wij er dan ook van vindt/vinden.

Zelfreflectie

Dankjewel lieve moederziel!!!

Ik ben niemand enige uitleg verschuldigd hier. En toch wil ik antwoord geven op de vraag van Carolien.
Ik weet niet of je mijn andere draadje gelezen hebt? Daarin staat iets meer over het proces wat ik doorlopen heb en nog steeds aan het doorlopen ben. Ik verwacht niet van anoniem dat zij in 1x stopt. (Al zou dat uiteraard wel het beste zijn) Ik verwacht wel wat zelfreflectie. Daar zie ik niks van terug bij Anoniem. En dat maakte dat ik moest zuchten.

Niemand heeft gevraagd of ik mij hiermee wilde bemoeien en mijn verhaal wilde doen. Dat was mijn eigen keuze. Dat heeft me energie gekost en deed ik met alle goede bedoelingen. Ik vind het jammer dat ik het gevoel heb dat het verspilde energie is geweest. Maar hee, nogmaals, het was mijn eigen keuze.

Wellicht dat er iemand anders heeft meegelezen en er wel iets mee kon.

Fijne avond nog!

Fay en moederziel

Fay hoeft natuurlijk geen antwoord te geven, maar volgens mij staat zij haar mannetje wel. Ik heb je draadje zeker gelezen. Daarom ook mijn reactie. En zoals gezegd, zeker niet als aanval bedoeld! Integendeel. Ik wil alleen zeggen dat zelfreflectie niet voor iedereen even makkelijk is en tijd nodig kan hebben om zich te ontwikkelen. Soms ontbrandt er opeens een inzicht op een onverwacht moment. Ik heb het zelf zo om mij heen zien gebeuren. Dat het muntje valt, zeg maar.

Waar ik gewoon wat moeite mee heb is dat Anoniem25 zo afgebrand wordt op haar gedachtespinsels. Dat ze niet meteen open staat voor alle suggesties en goede bedoelingen, dat is toch niet zo vreemd? Of het nu goed is wat ze doet of niet.

Bijvoorbeeld het 'bedenken' van een tekort in haar eigen relatie. Is dat niet wat er steeds wordt gedaan als verklaring voor wat dan ook? Ik zie niet anders voorbijkomen. Verklaringen zoeken voor vreemdgaan. En nu is dat ineens 'not done'?

Maar goed, laat Anoniem maar lekker haar eigen verhaal doen. Waar bemoei ik me mee .

Nou, kijk aan,

Je bent niet voor niets dit draadje gestart, Anoniem25!
Er was dus íets in jou dat zei dat je geholpen wilde worden, anders hadden we je we je hier niet gelezen.
Goed om te lezen dat het aan het indalen is

Carolien, dat Anoniem hier wordt afgebrand op haar gedachtenspinsels, daar vraagt ze zelf om.
Dat je verliefd wordt en de fout in gaat dat kan, dat je het wil stoppen en een hulpvraag instelt is goed, maar als je vervolgens in je 2e post nadat er een aantal goedbedoelde (doch strenge) comments zijn geweest, nog laat blijken dat je een blinddoek ophebt en oordopjes in heb, tja dan kun je dat verwachten.

En dan maken zachte heelmeesters héle stinkende wonden!
Dus gaat de toon nog een tandje omhoog

Ik moest een beetje grinniken toen ik las dat je een 'belafspraak' met je baas ging maken om een datum te prikken voor een afspraak buiten het werk om.
Ik zie het al helemaal voor me, beetje Toren C scène zag ik voor me, sorry.
Ik zou gewoon lekker de telefoon opnemen en hem zeggen dat het KLAAR OVER is !!

Baas is écht respectloos bezig (en dat noemt zich 'baas' met zijn camping ideëen).

Sterkte!

Goed

Goed Anoniem25! Blij om te horen dat er toch wat bij je begint te dagen. Het zal niet makkelijk zijn, maar het is een begin. Succes!

Toren C: ik zie inderdaad de scene al voor me ...

Blijf trouw

Blijf trouw aan je geweten, dan hoef je jezelf niet in kronkels te liegen om het te verbergen.
Het is net als stoppen met roken: "gewoon" de volgende niet meer nemen.
Ook al vragen lijf en geest om meer, je neemt elke keer de beslissing om het niet te doen omdat het niet goed voor je is.
De winst het niet te doen is groter dan toegeven.
Zoek het dichterbij en lukt dat niet dan kun je altijd verder.
Maar voor nu maakt je baas misbruik van zijn functie en dat is misselijkmakend zwak. Hij gaat je geen winst opleveren, maar jij jezelf wel als je vol blijft houden.

Daarmee niet gezegd dat je huwelijk redbaar is, dat zal de tijd leren. Ik ga voor je duimen.

Wel na 1x gestopt

Dankzij de anonieme 'tipgever' die zijn vrouw op de hoogte bracht en mij eigenlijk op mijn nummer zette. Dat was zeer ontnuchterend. Alle roze wolken, vlinders, erotische spanning, en alles was zo'n verliefdheidstornado met zich meebrengt was in een klap weg en ik zag de situatie zoals die was: we gingen vreemd. En daarmee deden we 1 persoon heel veel pijn. Mijn toenmalige vriend interesseerde het niet, maar de vrouw van mijn minnaar kon je opvegen. Zie ook alle andere draadjes van bedrogen echtgenotes.

Mijn enorme dorst had naar weer gezien te worden was kort gelest maar die behoefte viel zo in het niet in vergelijking met de empathie die ik voor haar voelde. Haar man verlangde ook naar warmte, passie en een maatje dus ging hij buitenechtelijk ernaar op zoek. De kick die ik kreeg van het feit dat hij dat alles in mij vond was heerlijk.

Na de ruwe wake-up call heb ik de affaire resoluut beeindigd. Ik had echt wel gevoelens voor hem, maar wat Moederziel zegt kan ik uit ervaring beamen: WILLEN = KUNNEN. Ik zou daar nog aan toe willen voegen WILLEN = KUNNEN = DOEN!! Stoppen of doorgaan is jouw keuze, maar draag daar ook de consequenties van. Doorgaan betekent leven met schuldgevoel door het kwetsen en verraden van andere mensen, niet in de laatste plaats de kinderen. Stoppen betekent een absolute streep trekken en het opgeven van kortstondige doch heftige geluksmomenten en met jezelf aan de slag gaan.

Je blijven openstellen voor de meningen hier is in ieder geval een goede keuze

Fijn dat je nog meeleest en reageert Anoniem25!
Dat je inziet dat je de schop onder je kont die we gaven (en daarna nog een beetje harder ook nodig hebt!
Als jij blijft delen is er hier altijd wel iemand die je even wil voorzien van een (al dan niet liefdevolle) kick-ass
En we zijn denk ook niet te beroerd om je zo nu en dan aan te moedigen en in te laten zien dat er nog hoop is!
Je schrijft dat je best een gezellige avond hebt gehad met je man. Dat is al heel wat gezien de situatie waar je je in bevindt! koester die momentjes. wees trots op elk moment waarop je sterk bent geweest!!Wees dankbaar voor elk 'geluksmoment' hoe klein ook, wat vanuit jezelf komt; als in 'waar je de ander dus niet voor nodig had'.
Deel ze ook met ons. door positieve dingen te delen kom je ook makkelijker weer in een positieve flow uiteindelijk. Althans, dat is hoe het voor mij werkt.
En het enige wat ik kan doen is je tips geven vanuit mijn eigen ervaring.

Succes weer!

Het leed dat een affaire heet

Heb lang getwijfeld of ik hier zou reageren maar ik doe het toch maar misschien dat het je kan helpen.
Ik ben een vrouw van de "andere" partij, een bedrogen vrouw.
Mijn man heeft ruim 1,5 jaar geleden een affaire van ongeveer 5 maand gehad met iemand die hij via het werk kende.
We hadden in mijn ogen een redelijk goede relatie, tenminste ik dacht dat man tevreden was.
Ik had ook nooit maar dan ook nooit verwacht dat ik hem kwijt zou kunnen raken aan een andere vrouw en dat hij voor haar ons gezin zou willen opgeven.
Het kwam uit en mijn wereld stortte letterlijk in, je wilt niet weten wat er op dat moment met je gebeurt.
Ik werd verscheurd door pijn, verdriet, wanhoop en angst, wat gaat er nu gebeuren, hoe moet het nu verder?
Wat doen we ons kind aan?
Als man nu terugkijkt dan denkt hij er nu zo over:
Man was verward, wilde in eerste instantie niet met mij doorgaan en vechten voor onze relatie.
Het leek een onbegonnen gevecht, er was te veel gebeurd en zijn gevoel was er voor mij niet meer, ik was de moeder van zijn zoontje maar niet meer zijn partner waar hij zijn leven mee wilde delen.
Hij was verliefd en zag alles met haar door een roze bril, een leven met haar leek aanlokkelijk want bij ons was er sleur en het gemis van bepaalde dingen in onze relatie.
De affaire was spannend en verslavend want het was verboden en omdat ze elkaar niet ieder moment konden spreken of zien was er steeds een groot verlangen naar elkaar.
Hij wist dat hij verkeerd bezig was en probeerde ook wel te stoppen maar het lukte niet meer, hij zat verstrikt in een eigen gemaakt web en sloot zich steeds meer af van mij.
Je kunt niet meer helder nadenken want verliefdheid maakt blind.
Toen het uitkwam en er een beslissing moest worden gemaakt leek het het in eerste instantie het beste om met ons te stoppen en verder te gaan met haar want zij ging ook bij haar man weg en dus was het pad vrij om te gaan.
Nadat de ergste storm wat was gaan liggen kon man weer wat helderder nadenken en zag hij wat een ravage hij had aangericht.
Hij zag het verdriet bij zijn kind en bij mij en vond dat hij een relatie van ruim 15 jaar nog een kans moest gaan geven, al probeerde hij het eerst voor ons zoontje dat was hij hem verschuldigd.
Mocht het dan toch niet meer lukken dan kon hij later tenminste zijn zoon recht in de ogen kijken en zeggen, ik heb het wel geprobeerd met je moeder, ik heb gevochten maar het is niet gelukt.
Hij heeft gebroken met haar en ook geen contact meer gezocht, dat was moeilijk maar voor hem een vereiste om onze relatie een eerlijke kans te geven.
Wij zijn daarna gelijk in relatietherapie gegaan en dat was zwaar en soms enorm confronterend maar je leert er elkaar beter kennen en ook waar het fout is gegaan en je elkaar verloren bent.
Ik durfde mijn aandeel in zijn gemis ook te erkennen en zag ook in dat ik ook bepaalde dingen moest gaan veranderen om een betere en gelijkwaardige relatie te krijgen.
Man moest ook diep door het stof heen want vreemdgaan maakt zo veel kapot in je relatie.
Hij heeft ook geleerd om duidelijker en opener naar mij te zijn zodat er niet weer iets scheef kon groeien.
Zijn gevoel voor mij was er niet gelijk weer, dat heeft maanden geduurd, het bleek er nog wel te zijn maar zat diep weggestopt en pas toen het liefdesverdriet voor de ander volledig weg was kon hij er weer bij.
We zijn constant blijven investeren in elkaar, samen leuke dingen doen en elkaar eigenlijk weer opnieuw leren kennen.
Door de hele relatie onder handen te nemen en te kijken naar wat we beiden willen in de toekomst is onze relatie gered.
We hebben het nu beter dan tevoren, we hebben keihard moeten vechten maar staan hierdoor dichterbij elkaar dan ooit.
Geloof me, het prijskaartje want aan vreemdgaan hangt is de ellende niet waard, het maakt zoveel kapot, de prijs die je moet betalen is véél te hoog.
Wat de uiteindelijk keus of beslissing ook mag zijn dan.
Man moet de rest van zijn leven dealen met het feit dat hij zijn vrouw heeft bedrogen en ziet nu ook nog regelmatig het verdriet ervan.
Want ook al gaat het nu weer goed en lijken we soms wel een verliefd stel, ik blijf een wond houden die af en toe nog jeukt.
Ik heb dan ook enorm medelijden met wat je je man aan doet, ik hoop dat je je beseft dat je zo niet langer door kunt gaan.
Het komt uit en je haalt je heel wat ellende op je nek.
Geef je relatie nog een kans, stop met de affaire, ga in therapie en vecht!
En geef het vooral de tijd, gevoel wat weg is is er niet gelijk weer.
Je kunt het niet vergelijken met je verliefde gevoelens voor je baas.
Maar ook dat zal minder worden, het gras lijkt altijd groener bij de buren maar ook dat wordt dor bij geen onderhoud! Besef je dat voordat je weggooit wat je nu hebt.
En mocht het niet lukken om de relatie te redden dan heb je het tenminste geprobeerd en kun je goed uit elkaar gaan.
Je hoeft hier niets mee te doen, het zal moeilijk zijn om te stoppen omdat je nu verslaafd bent aan je "drugs".
Ik hoop dat je baas ook tot inzicht mag komen waar hij nu mee bezig is en hij zijn vrouw aandoet.

Wow Regenboog

Indrukwekkend en eerlijk. Wat je schrijft over de gemoedstoestand van je man, herken ik zooooo goed. Ik zie nu wat er na komt. Moederzielman heeft niet voor mij gekozen, gaf het vechten op. We zijn nu een jaar verder en ik zie een man die (ondanks dus de zelfgekozen nieuwe relatie) ongelukkig is, boos op de wereld, zich ontzettend schuldig voelt, veel problemen heeft in het contact met de kinderen en een financiële puinhoop.
Niks roze wolk en een nieuw gelukkig leven. De werkelijkheid van een scheiding na bedrog en verraad is rafelig en rauw, met veel pijn en verdriet voor iedereen. Hij moet dat meetorsen. Ik gelukkig niet.

Verliefdheid is alleen mooi als er geen schade mee wordt aangericht. Nieuwe liefde op de rokende puinhopen van een bestaande liefde, is belast en besmet,

benieuwd

ben benieuwd hoe het met je gaat anoniem!

naief

Het lijkt me ook wel erg naïef om te denken dat je a la minute je gevoel voor je partner weer terug hebt, en het gevoel voor je baas vergeten bent. Zeker als je hem nog dagelijks ziet en hij je ook steeds appt. Daar zou ik trouwens wel meteen een eind aan maken: vraag hem je met rust te laten en zo niet blokkeer hem dan.

Als je het met je partner nog een kans wil geven, dan zal dit uiteraard niet van de ene op de andere dag 'gewoon' weer goed zijn. Daar zal van beide kanten de nodige inzet voor nodig zijn, misschien is relatietherapie wel een idee. Geef het op zijn minst een paar maanden de tijd om weer te groeien. Als je nu al direct (nog maar net uit het bed van je baas) zegt: ja, het voelt nog niet goed hoor, en daar de conclusie aan verbindt dat het dus niet gaat werken, dan heb je het echt geen kans gegeven.

Wat wil je nu eigenlijk?

Sorry hoor Anoniem maar ik vraag me af of je eigenlijk wel wilt stoppen met je baas.
Als je echt je relatie wilt redden en voor je man en gezin wilt gaan dan had je je baas dit wel duidelijk gemaakt zodat hij je niet meer gaat appen of desnoods blokkeer je hem!
Lees je eigenlijk ook wel onze reacties?
Het lijkt mij volkomen normaal dat je gevoel voor je man niet zo maar terug is, dat kan nog wel een hele tijd duren en zolang je contact met je baas blijft houden geef je het ook geen eerlijke kans.
Ga bij jezelf eens eerlijk na wat je nu eigenlijk wilt doorgaan met je baas of voor je relatie vechten.
Als het het laatste is dan zou ik zelfs op zoek gaan naar een andere baan zodat ik niet meer met hem geconfronteerd hoef te worden.
Desnoods ging ik schoonmaken.

Ik kan dit niet begrijpen

Dan is er toch nog maar één optie, ontslag nemen en ander werk zoeken.
Sorry ik wil niet hard overkomen en moet ook oppassen dat ik niet vanuit mijn eigen emoties reageer, ik kan dus maar weer beter weer naar mijn eigen topic "verder na ontrouw".
Ik kan dit namelijk echt niet begrijpen, ook omdat ik weet wat voor een ellende het teweeg brengt.
Mijn inbreng stopt hier daarom.

Ik wens je veel sterkte!

#59

Tssssssss.....
Ik denk dat het tijd wordt dat jij je 'baas' zegt dat ie je met rust moet laten. En dat je anders een klacht indient bij de vertrouwenspersoon van je werkgever of zijn vrouw inlicht

Ik ben het heel erg met regenboog eens: er zit weinig overtuiging in je aanpak. En ik denk ook dat je beter kunt ophouden met focussen op je man. Natuurlijk is dat gevoel niet meteen terug. Daar moet je aan werken, en zolang de overtuiging bij jou er niet is, zal er echt niks vanzelf weer aangroeien.

Ik kan het verkeerd hebben, maar je legt je lot in handen van ofwel je fling ofwel je vaste partner. Neem je lot eens in eigen hand, zou ik zeggen!