Check onze 10 slimme tips om geld te besparen op je volgende gezinsvakantie
Relaties Relaties

Relaties

neuroot

neuroot

11-10-2013 om 12:49

Maak ik me terecht zorgen?


Voorzichtig

In dit stadium zou ik zeker GEEN contact opnemen met haar man.
Zij weet (nog) niet van de gevoelens van jou man, en haar man krijgt, als je contact met hem opneemt, een donderslag bij heldere hemel. Want, stel, het antwoord van haar aan jou man is:

Zit het wel goed tussen jou oren? Ik hou van mijn man. Ik ben gelukkig getrouwd, heb een kindje, ROT OP.

vastberaden

vastberaden

17-10-2013 om 09:10

zou kunnen

Daarom vind ik haar niet interessant.

Het enige dat ik wil is dat hij voor de volle 100% voor mij kiest. En dat er in zijn hoofd niemand tussen zit. Maar helaas ga ik niet over wat er zich in zijn hoofd afspeelt.
Misschien kiest hij straks wel voor me uit schuldgevoel en niet uit liefde. Ik zal het nooit weten.

En op zich kan het natuurlijk dat iemand anders ook leuk is en dat je verliefd wordt. Maar om dan meteen, hardop, je hele huwelijk ter discussie te stellen....

Waar ligt de grens eigenlijk? Als hij het nooit had gezegd had ik het noot geweten. Dan had ik het toegeschreven aan zijn nieuwe baan. En als hij zich dan weer had herpakt was er niets aan de hand geweest. Toch?

En we leefden nog lang en gelukkig...

Charis

Charis

17-10-2013 om 09:13

Tweede keus

Ik snap wat je bedoelt als je zegt dat er in feite niet zo veel gebeurd is, behalve dat hij verliefd is op een ander. Alleen geeft hij daarmee aan dat jij tweede keus bent. Opnieuw. Er is geen plek voor jou in zijn hoofd en hij snapt niet wat voor impact dat heeft op jouw gevoel. Misschien een mannendingetje?

Want wat moet je hier nou mee? Naast hem op de bank blijven zitten en met hem meedoen alsof er niks aan de hand is? Hij heeft glashard gezegd dat hij jou à la minute zou dumpen als die andere vrouw aangeeft dat ze het met hem wel ziet zitten (wat me zeer onwaarschijnlijk lijkt). Als zij niet wil en/of als die verliefdheid zakt, sta jij dan weer op nummer 1 of 'ben' je er gewoon tot zich weer een andere verliefdheid aandient?

Je moet je afvragen of je met zo'n wankele ridder gelukkiger bent dan in je eentje. Bedenk daarbij of scheiden opweegt tegen het verdriet dat je je kinderen doet. Ik ben het niet eens met anderen hier die zeggen dat een scheiding voor kinderen niet zo'n punt hoeft te zijn. Hun veilige wereldje, hun fundament, zal wel degelijk voorgoed in elkaar storten. Daar komt wel weer wat anders voor in de plaats, en ze zullen het heus wel redden maar de wereld zal er nooit meer hetzelfde uitzien. Maar je kinderen hebben er ook niks aan als jij verschrompelt in dit huwelijk.

Laat het bezinken, probeer wat emotionele afstand van hem te nemen terwijl de storm uitraast en doe uiteindelijk wat je het beste lijkt.

vastberaden

vastberaden

17-10-2013 om 09:46

charis

Je slaat de spijker op z'n kop: zo voelt het inderdaad. Ik voel me tweede keus, een reservespeler die op de reservebank mag wachten tot ze mee mag doen. Of nee, toch maar niet. De wedstrijd is over.

Hij ontkent nu trouwens dat hij met haar oud wil worden. Hij weet alleen niet of hij dat wel met mij wil omdat zijn gevoelens voor mij niet meer goed genoeg zijn.

Ik heb je bericht een paar keer gelezen en je schrijft het wel treffend: dat gevoel van verschrompelen...
En als ik straks oud (en verschrompeld ben en terugkijk op mijn leven, kan ik dan zeggen dat ik een liefdevol leven heb gehad? Een liefdevol huwelijk?

Ik laat het inderdaad bezinken en ik probeer wat afstand te nemen, ook van hem. En daarnaast een beetje op tijd naar bed, goed slapen en niet te veel drinken. Dan ziet alles er ineens ook een stuk hanteerbaarder uit.

Rafelkap

Rafelkap

17-10-2013 om 11:10

niet voor jou

Het maakt toch niet uit dat hij nog niet weet of hij voor die andere vrouw gaat. En of die vrouw wel voor hem gaat.
Het gaat erom dat hij niet voor jou gaat. Dat is de reden waardoor het stuk loopt. Nu maakt hij jou de kwaaie piet dat jij de knoop moet doorhakken. Wil hij dan eerst zekerheid over de andere relatie? Dat is zijn probleem. Hij heeft zelf de knoop al doorgehakt.

Ik sta gelukkig niet in jouw schoenen maar als vriendin zou ik je adviseren hem de deur uit te doen.

Rafelkap

Rafelkap

17-10-2013 om 11:17

herstel

Ik ben het wel met Charis eens dat je het nog even moet laten bezinken. Hem de deur uitdoen is wel makkelijk roepen.
Je kan je kinderen helaas nooit verdriet besparen, ook al zou je dat willen.
Wil je man wel werken aan jullie relatie? Het lijkt er niet op.

hè shit vastberaden

niet weer. we zaten 7 jaar geleden in het zelfde schuitje.
Schrik er van dat het zo weer terug komt.

Sterkte !

chump

chump

17-10-2013 om 19:13

Hier ook

Ik heb echt geen aandelen ofzo, maar ook hier moet ik heel erg denken aan de dingen die ik las en leerde op Chumplady.com - en sorry dat ik dan geen hoopvolle boodschap met eenhoorns en regenbogen kan voorspiegelen.

Ik heb ook mezelf voorgehouden dat het zo slecht zou zijn voor de kinderen, een scheiding. Maar wat je nu hebt, dat is niet veel gezonder. Jij doet ze dit niet aan hè? Jij bent wel bereid voor je huwelijk te vechten.

Heb trouwens zelf ook heel lang op de reservebank gezeten - terwijl ik heel hard riep dat ik dat niet pikte, maar ik deed het toch. Het is maanden lang onzeker geweest of zijn vriendin ook haar huwelijk zou opbreken, dus ik werd aan het lijntje gehouden. En ik intussen maar proberen het te lijmen - terwijl daar er toch echt twee voor nodig zijn!

Ik voel erg met je mee, want ik heb het gevoel dat je nu aan het begin staat van de rotte periode die ik heel hard achter me probeer te laten. Maar als je Engels een beetje soepel loopt, dan zou ik zeker die site eens bekijken - of je er wat uithaalt, dat moet je zelf maar zien, maar misschien in elk geval het gevoel dat je hier niet alleen in staat. En dat het ook jouw schuld niet is. Huwelijksproblemen, daar ben je beide schuldig aan. Maar een affaire - of hij nu emotioneel, fysiek of wat dan ook is, dat is misschien een kwestie van tijd en gelegenheid - daar is hij 100% verantwoordelijk voor.

Als hij problemen had met jou of jullie huwelijk, dan had hij daarmee moeten komen voor er een ander opeens in het spel was. Een open huwelijk... dat moet in mijn ogen van twee kanten komen, ik neem aan dat hij niet staat te springen als jij er een vriendje bijneemt?!

vastberaden

vastberaden

17-10-2013 om 21:01

het lastige..

... vind ik dat hij nu niet echt vreemd gaat. Althans nog niet.
Hij is de vorige keer vreemd gegaan en nu heeft hij haar weer ontmoet. En gebeld. En nu ben ik ineens niet meer de vrouw waar hij oud mee wil worden. En is ons huwelijk niet meer voldoende. En mist hij de passie en het gevoel voor mij. En wil hij eigenlijk dat gevoel weer wat hij toen had. Met haar.

Er is verder (nog) niets gebeurd. Behalve dan hun contact tijdens de recente bijeenkomst waar hij haar weer heeft ontmoet. En het feit dat hij haar een paar dagen later heeft gebeld.
Ik weet niet of hij echt een relatie met haar wil. Maar hij heeft de deur opengezet en ik vind we dat hij er niets aan doet om het af te kappen. (door haar te bellen bijvoorbeeld)
En hij wil tijd om erachter te komen wat hij met zijn gevoelens voor haar wil. En met zijn (ontbrekende) gevoelens voor mij. Want hij wil geen verstandshuwelijk.
Maar ondertussen praat hij niet, doet hij niets.
En ik heb geen zin om op de reservebank te zitten. Om die hele crisis nog een keer door te maken.

Nou ja, ik herhaal mezelf nu wel een beetje.

Ik zeg steeds tegen mezelf dat het allemaal zo erg niet is. Verliefdheid kan altijd. En ach, hij doet er nu (nog) niets mee. Maar ik vrees dat het een kwestie van tijd is. Vanwege werk zal dit niet de laatste ontmoeting zijn namelijk.

Als je er anders over gaat denken hier wat tips

http://www.vreemdgaan-overspel.nl/herkennen.html

Hanny61

Hanny61

18-10-2013 om 01:17

Ik ben verbaasd

Je draad begint met een relaas over het feit dat je je emotioneel alleen voelt in je huwelijk. Vervolgens blijkt er een verliefdheid mee te spelen bij hem en daar richt het draadje zich nu op. Het gaat nu over al of niet vreemdgaan.
Ik verbaas me er over, want ook al is er geen sprake van fysiek vreemdgaan, hij heeft je emotioneel allang verlaten. Voor mij zou dat meer een dealbreaker zijn dan fysiek vreemdgaan. Je vraagt je af of er werkelijk gelukkige huwelijken zijn, en ik kan je vertellen dat ik een gelukkig huwelijk heb. We hebben onze ups en downs, maar we horen hoe dan ook bij elkaar. We steunen elkaar en respecteren elkaar. Zo klinkt jouw huwelijk niet. Hij gaat niet onvoorwaardelijk voor jou en dat doet hij al lange tijd niet. Aan jou nu de taak om te beslissen of je wi,t blijven hangen in een huwelijk waarin je tweede keus bent en waarin je emotioneel alleen de kar moet trekken.
Ik gun je meer, ik hoop dat jij je dat ook gunt.

Miekemieke

Miekemieke

18-10-2013 om 08:32

hij is wel eerlijk

Hij zegt dus tegen jou dat hij niet oud met je wil worden en hij hoopt dat die vrouw waar hij een paar jaar geleden mee is vreemdgegaan voor hem zal kiezen. Nou dat lijkt mij allemaal heel duidelijk.
Nu wacht je dus op het moment dat hij ook daadwerkelijk zijn koffers pakt of dat hij jouw koffers op de stoep zet.
Waarom hou je niet de eer aan jezelf?

vastberaden

vastberaden

18-10-2013 om 08:47

nou, Miekemieke

Het ligt iets genuanceerder.
Sinds hij een paar ween geleden de vrouw weer heeft ontmoet waarmee hij een aantal jaren geleden is vreemdgegaan, is hij weer (of nog) helemaal verliefd op haar. Daardoor is er in zijn hoofd en in zijn hart geen plaats voor mij. En daardoor weet hij niet of hij met mij oud wil worden.
Hij heeft niet eens gezegd dat hij met haar oud wil worden (zij weet nog niet eens van zijn opgeleefde gevoelens) maar hij weet ook niet of hij dat wel met mij wil.

Dus het is niet zozeer de keuze tussen haar of mij maar: kan hij voor de volle 100% voor mij kiezen of niet? En op dit moment kan hij dat dus niet.

Ach, fuck it. wat is het verschil nou helemaal?

vastberaden

vastberaden

18-10-2013 om 09:14

seks, nee dank u

Gisteravond was ik boos. Eigenlijk was ik de hele dag al boos maar toen we naar bed gingen wilde hij vrijen.
En ook al hunker ik werkelijk naar een liefdevolle omarming, seks was op dat moment wel het laatste waar ik zin in had. Zeker met hem. Het voelt zo wanhopig.

Guess what: hij werd boos! WTF?!!
Heb hem gevraagd of het in zijn botte egocentrische harses misschien wel een was opgekomen dat het niet echt een hele opwindende gedachte is om te vrijen met een man die liever ergens anders is, die verliefd is op een ander. Of hij uberhaupt wel in staat was om verder te denken dan zijn eigen behoeften.
God wat was ik boos. Ligt hij een beetje te mokken omdat hij geen seks krijgt. Lul!

Zo dat luchtte op zeg. En ik voelde me ook een soort bevrijd, zoiets heb ik nog nooit eerder gezegd. Ik was ontzettend bang om hem af te wijzen, uit angst om hem nog verder van me te verwijderen, maar het voelde goed. Niet eens omdat ik hem wil straffen maar gewoon omdat ik niet wil doen alsof er niets aan de hand is. Ik voel me gebroken, afgewezen, tweede keus. Dat is voor mij wel een beetje een libidokiller.

grenzen

Heel goed om je grenzen duidelijk te stellen! Misschien zelfs beter nog om duidelijk te maken dat zolang hij er 'niet uit' is, je niet meer met hem in 1 bed wilt slapen. Dan moet hij zolang maar op de bank. Wellicht dat dat het wat inzichtelijker voor hem maakt dat zijn daden ook consequenties hebben. Dat niet alles maar aan hem is om te beslissen.
En je kunt ook tegen hem zeggen dat je niet meer weet of jij wel met hem verder wil en oud wil worden. Dat JIJ tijd nodig hebt om daar over na te denken.

Poeh meid

Zijn EQ is wel heel erg onderontwikkeld.
Ik weet wel dat bij de meeste mannen het hebben van sex los staat van een emotionele band. En zodra Mr.Geil omhoog schiet.....
Maar een beeeetje inlevingsvermogen verwacht je toch wel als vrouw zijnde.

vastberaden

vastberaden

18-10-2013 om 09:41

inlevingsvermogen...

Ja, dat zou je inderdaad verwachten.
Hij voelt zich schuldig, dat wel. Maar hij wordt ook boos omdat hij vindt dat ik hem zijn verliefdheid kwalijk neem ofzo. "Het enige dat ik heb gedaan is je verteld dat ik gevoelens heb voor een ander. En nou heb jij het ineens over uit elkaar gaan."

En natuurijk mag hij verliefd zijn, natuurlijk kan zoiets je overkomen. En ik snap dat je die gevoelens niet zomaar kunt wegstoppen of uitzetten. Hij vindt dit ook moeilijk, dat begrijp ik best.
Maar doe dan iets. Laat zien dat je er alles aan wilt doen.

Kennelijk zijn WIJ dus niet belangrijk genoeg. Anders trekt hij ons huwelijk niet in twijfel.
Dit is een soort voortsluimerend iets. Dat zwaard van Damocles-gevoel. Dat wil ik dus echt niet.

Oh ja, over dat slapen op de bank. Hij vroeg me: waar wil je dan dat ik ga slapen?
Bij alles laat hij mij de keuze maken. Zo ergerlijk vind ik dat.

krin

krin

18-10-2013 om 09:44

krin

Advocaat van de duivel: men zegt wel eens dat vrouwen seks als logisch gevolg van intimiteit zien, terwijl voor mannen seks als middel tot intimiteit geldt. Dat zou zijn behoefte van gisteravond kunnen verklaren. (Dat jij er niet op lag te wachten kan ik me prima voorstellen.)

Katniss

Katniss

18-10-2013 om 10:22

Alleen maar die verliefdheid?

Wat ik me afvraag, is het nou alleen maar die verliefdheid wat niet lekker zit? Stel dat dat weer voorbij gaat, of dat die vrouw hem niet meer wil, modderen jullie dan weer gemoedelijk voort tot de volgende crisis?
Volgens mij is het best uit te zitten hoor, zo'n huwelijk, in ieder geval totdat de kinderen het huis uit zijn. Als hij verder geen geweld (meer) gebruikt naar jou en de kinderen, je respectvol behandelt, misschien zelfs wel eens waardering uit voor wat jij doet voor het gezin.
Misschien verwacht jij wel teveel? Hij kan toch moeilijk jou (of de kinderen) op nummer 1 zetten als hij er zelf ook nog is.

Miekemieke

Miekemieke

18-10-2013 om 10:36

je huwelijksbootje

Sinds je vorige draadje van een paar jaar terug is er niet veel veranderd. Jullie zijn er niet sterker uitgekomen. Hij is nog steeds kapitein op het wankele scheepje van jullie huwelijk en dankzij jouw hooswerkzaamheden zinken jullie niet. Je bent een dappere matroos en het is goed dat je gisteren je grens hebt aangegeven maar ook dat hebben we in het vorige draadje meegemaakt. Uiteindelijk leidt het nergens toe. Jouw kapitein zal overstappen naar een ander bootje of hij zal er altijd mee blijven dreigen en jij zal blijven hozen opdat je niet zult verzuipen. Leer toch zwemmen en zwem weg van dit spookschip.

vastberaden

vastberaden

18-10-2013 om 10:41

meer van hetzelfde

Wat idioot dat ik dat gewoon niet inzie maar pas na het lezen van jullie reacties.

Het is gewoon meer van hetzelfde. Het hele verhaal van toen speelt zich weer opnieuw af.

Het heeft gewoon niet zo mogen zijn.
Wat een droefenis. Waar ben ik in vredesnaam eigenlijk mee bezig?!

Op jezelf focussen...

Vastberaden, ik ken je van een ander draadje en lees nu dit draadje.

Het is inderdaad een ontzettende moeilijke situatie waarin je zit, maar het zou ook goed zijn om je meer te focussen op wat jij wilt, wat goed voor jou voelt.
Ik probeer dit zelf ook te doen en het lukt me ook steeds beter. Ik zelf ga af en toe naar een haptonome, die mij helpt om mij weer terug te brengen naar mijn gevoel - dat klinkt wat zweverig misschien - maar dat is wel nodig als je maar in cirkeltjes blijft ronddraaien in je hoofd, het geeft meer rust.

Je stapt dan ook meer uit de "afwachtende rol", bent minder "machteloos" (al is het alleen maar aan de buitenkant) en als je dit patroon doorbreekt verandert er misschien ook iets in de hele situatie.
Jouw man denkt nu inderdaad dat jij wel blijft zitten waar je zit. Misschien kun je wat meer uitstralen dat het niet zo vanzelfsprekend meer is.

Ik heb ook de verhalen op Chumplady gelezen. Iedere situatie is weer anders, en ik heb er zelf voor gekozen om niet meteen te gaan scheiden, maar er zit volgens mij nog wel iets tussen wel scheiden en niet scheiden.
Je zou ook kunnen voorstellen aan je man om, zolang hij er niet uit is, hij maar tijdelijk ergens anders gaat wonen totdat hij er wel uit is.

Ja, makkelijk gezegd allemaal, dat weet ik.

Eline

Eline

18-10-2013 om 23:35

Getver

Vastberaden, wat verdrietig voor jou. Getver, die mensen die verliefd zijn en denken dat de ander "de ware" is, terwijl elk weldenkend mens weet, dat verliefdheid over gaat en dat het na een aantal jaren ook niet meer zo spannend is."

Maar lekker voor je eigen plezier kiezen, hoor. Vooral doen. En daarvoor je partner en kinderen zoveel verdriet doen.

Getver, al die egoistische mensen. Dan moet je niet aan kinderen beginnen.

Het komt te vaak voor, helaas ook bij een vriendin van mij. En vervolgens bagetelliseert hij ook nog het verdriet van de kinderen. Ach, valt best mee... Duh, terwijl zij elke keer haar huilende kinderen mag troosten.

Vastberaden, heel veel sterkte. Gezien de ervaring bij mijn vriendin kan je inderdaad overwegen hem de keuze te laten maken. Dan krijgt hij het een stuk moeilijker bij vrienden en familie..... Die hebben dan snel door dat het zijn egoistische keuze is.
Als je dat natuurlijk aankunt.

Anni

Anni

19-10-2013 om 15:11

voorts

Vastberaden:
En begrijp me goed, ik vind ook dat ik de laatste tijd misschien een beetje op de automatische piloot heb geleefd, als vrouw, zeg maar. En ja, ons seksleven was ingekakt. En ja, misschien deden we te weinig samen. En misschien ben ik wel een beetje saai.
Allemaal geen reden om te doen wat deze man doet.

VB: Maar dan kunnen we dat toch gewoon oplossen? Samen.
Precies. Jij wel. Hij niet. Dus niet met hem.

Een scheiding is niet het allerergste. Niet zo zeer scheiden an sich. Wel wat er gebeurt zoals wat er nu gebeurt. Die onzekerheid, een zenuwachtige moeder een botte vader met zijn hoofd elders.

VB: Dat ons gezin straks niet meer bestaat. Het zal hun hele wereld op z'n kop zetten en hun beeld over relaties voor altijd veranderen. Het zijn beginnende pubers. Dat is zo'n gevoelige leeftijd.
Het is een rouwproces. Dat is al begonnen. Aanvaard dat het begonnen is.
Niet jij hebt de knoop doorgehakt maar hij. Zorg goed voor jezelf, wees lief voor jezelf.

Wat nu, als deze dame niet ingaat op zijn voorstel. Heb je dan wel een huwelijk?
Wat zou er gebeuren als jij hem de deur uitzet en de man van deze vrouw belt?
De spanning van het stiekeme zou mij te hoog zijn. Wel zo eerlijk als iedereen weet wat er speelt, toch? Er is meteen duidelijkheid en ik zou als ik jou was, mijn kaarten op tafel leggen en de sloten op de deuren veranderen. Mocht hij jullie een kans willen geven, dan moet het maar groeien vanuit een andere plek. Ik geef je op een briefje dat het een hele opluchting voor je zal zijn. Niet wat je wilt, maar in je eentje heb je niets te willen in een relatie als de ander niet luistert.

vastberaden

vastberaden

20-10-2013 om 17:38

tijd

Dit weekend is veel gebeurd.
Het lijkt wel of ik het gewoon niet kan: hem wegsturen of zelf weg gaan. Ik wil zo graag dat het werkt.

Ik heb er heel goed over nagedacht en besloten om hem de tijd te geven die hij nodig heeft om "erover na te denken": drie weken (na enig aandringen van mijn kan kwam dat eruit). Dan wil ik weten wat hij wil.
Ik heb hem gevraagd om in de komende periode eerlijk tegen me te zijn, geen gelul over dat hij mij niet wil kwetsen want dat heeft hij al gedaan. En flink ook.

En ik heb de komende drie weken ook nodig om na te denken.
Ik wil met hem verder maar hoe gaat het hierna? Kunnen we nog wel verder? is er niet al te veel gebeurd, te veel stuk gemaakt, te weinig vertrouwen? Wat hebben we eigenlijk nog samen? Is er nog wel een "samen"?

Hij en de andere vrouw hebben af en toe (zakelijk) mailcontact. In de toekomst zullen ze elkaar tegenkomen, op bijeenkomsten, congressen en god mag weten waar. Dat vind ik heel erg moeilijk, vooral omdat hij (in mijn ogen, nu) niet te vertrouwen is. Ze zien elkaar niet dagelijks maar ze zien elkaar wel. En als hij dan elke keer twijfelt aan ons huwelijk omdat zij zo leuk is en zijn verliefde gevoel weer oplaait. Ik bedoel: contact is er toch al. En hoe ver dat gaat op een gegeven moment? Daar heb ik dus niet zo'n goed gevoel over.
Dus hoe ga ik daar mee om? Zeker met zijn natuurlijke neiging om alles te verzwijgen of te ontkennen?

Het zal dus een hele moeilijke weg worden om het vertrouwen weer te herstellen. Als dat al lukt.
Ach verdomme, het is gewoon een herhaling van toen. Alleen zijn de omstandigheden iets veranderd.
Ik wil niet een verzuurde vrouw worden die altijd een soort onderhuidse boosheid uitstraalt.
De komende weken ga ik ook heel goed nadenken. Misschien wel wennen aan het idee dat een scheiding de beste keuze is.

Fool me once, shame on you. Fool me twice, shame on me.

Wat een puinhoop.

vastberaden

vastberaden

20-10-2013 om 18:05

wat ik me realiseer

is dat velen van jullie (inclusief mezelf) zullen denken: jezus mens, wanneer open je je ogen nou eens!?! Wat heb je nodig om die vent de deur uit te schoppen?

Er zijn dit weekend meerdere momenten geweest waarop ik de boel kon laten escaleren, zodat alles uit elkaar klapte.
Maar ik kan het gewoon niet. Ik wil het niet.

Ik wil en kan (en durf) het gewoon niet loslaten. Als ik dat doe, is alles weg.

Angela67

Angela67

20-10-2013 om 18:15

'als je dat doet is alles weg' ? O.k., maar . . .

. ... er zal ook heel veel voor terugkomen! dus ik hoop voor je dat je daar ook over na zult denken deze drie weken. Waar zitten de voordelen van uit elkaar gaan? Neem die vooral mee!
sterkte,
Angela

Foolish you


http://www.youtube.com/watch?v=lPMm0MK0N2M
"Must I go seek a fortune too
Or must I wait till folly finds it's own way home
To me and foolish you"

Katniss

Katniss

20-10-2013 om 19:16

Komt wel

Ik heb het al eerder gezegd, de tijd komt wel dat je er klaar voor bent om alleen verder te gaan. Het voelt heel rot om te zeggen, maar ik weet gewoon dat het niet gaat veranderen. En als jullie dan doormodderen, kun je er vanuit gaan dat over een paar jaar weer zoiets gebeurt. Het ligt echt niet aan of bij die vrouw. Ook zonder haar in zijn hoofd is je man niet de man die je zou willen dat hij was.
Waarom denk je dat je het alleen niet redt?

vastberaden

vastberaden

20-10-2013 om 19:22

Katniss

De man die ik zou willen dat hij was is een man die voor 100% voor mij kiest. Die ondanks zijn onrust en zijn behoefte aan meer/beter/groter onvoorwaardelijk voor mij kiest. En zeker nu, we hebben verdomme een gezin!

Ik weet dat ik het alleen ga redden. Maar ik wil het niet.
Ik wil niet de helft zijn van een gebroken gezin! Ik wil geen alleenstaande moeder zijn! Ik wil niet gefaald hebben om mijn huwelijk in stand te houden.
Ik wil niet dat mijn kinderen zo moeten opgroeien. Als kinderen van gescheiden ouders.
Ik vind het vreselijk.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.