Man brengt de kinderen te laat naar bed
Ik word er stapelgek van dat wanneer mijn man de kinderen naar bed brengt, ze er telkens te laat in liggen. Vooral mijn jongste zoontje van vier heeft er de volgende dag erg veel last van als hij te laat in bed komt. Hij is dan niet te genieten en bijna niet wakker te krijgen. Hij wil dan ook absoluut niet naar school.
Rustige discussies met mijn man helpen niet. Vanavond zou hij ze bijvoorbeeld weer naar bed brengen. Ik gaf hem al het advies gelijk na het eten de kinderen al naar boven te brengen omdat het met hem zo lang duurt voordat ze slapen. Hij zei dat ik gelijk had en ging gewoon verder beneden te spelen. Hij zei nog wel tegen de kinderen dat ze over vijf minuten naar boven zouden gaan. Na een kwartier oid herhaalde ik weer dat ze naar boven moesten gaan. Vervolgens hoor ik hem boven verstoppertje met ze spelen. Ik wil dat mijn zoontje er om 19.00 uur inligt en het liefst vroeger. Hij heeft het echt nodig. Om 19.00 uur hoor ik ze nog steeds verstoppertje spelen en ik roep naar boven dat het al zeven uur is. 10 minuten later hoor ik nog steeds mijn man met de kinderen praten. Op een gegeven moment onplof ik dan echt en loop ik naar boven met de melding dat ze echt nu naar bed gaan. Gevolg is altijd dat man boos is.
Als ik het echter negeer liggen de kinderen minstens een half uur maar vaak ook een uur tot anderhalf uur later in bed. Natuurlijk kan dat voor een keer, maar ik werk thuis en wil 's avonds ook nog werken. Ik wil echter ook dat mijn kinderen op tijd naar bed ga. Als ik ze maar weer elke keer naar bed breng, dan kom ik niet aan werken toe. Als ik mijn jongste zoontje zelf naar bed breng, stoort mijn man trouwens ook meestal. Hij zit dan in de kamer ernaast luidruchtig te stoeien met mijn dochter van 6.
Wie heeft een idee hoe ik dit kan oplossen? Ik heb het al zo vaak met hem besproken en dan zegt hij altijd dat ik helemaal gelijk heb. De volgende avond gaat hij weer totaal zijn eigen gang.
Laat vaders ...
... vaderen! Ik heb ooit een artikel in jet NRC gelezen waarin werd gezegd dat moeders hun regeltjes hebben en dat vaders het heel anders doen, die hebben mimder met precieze bedtijden, etenstijden, aantal schepjes in de fles, hoeveelheid boterhammen etc maar dat wil niet zeggen dat dat fout is. Zij doen de dingen anders, voor kinderen is dat ook goed.
Stoeien bijvoorbeeld is heel goed voor kinderen (motoriek, zelfvertrouwen, durf), dus leuk dat je man dat met z'n kinderen doet. Je kunt misschien wel met hem afspreken stoppen op een bepaalde tijd, maar ik zou er zeker niet boos om worden.
Sinds ik mij voor ogen houd dat vaders vaderen en dat dat ook prima is, is het bij ons een stuk relaxter, ik minder in de stress, man minder vaak boos (en terecht dat ie soms boos is) en de kinderen, die profiteren ervan 
) Maar, dat betekent niet dat mijn manalle regels aan zijn laars lapt, maar wel verantwoord.
Hij mag verder doen wat hij wil ....
maar ik wel dat vooral mijn zoontje er op tijd inligt. Ik zit namelijk meestal met de gevolgen. Ik zit de volgende dag met een paar poepchagarijnige kinderen die veel meer ruzie met elkaar maken dan normaal. Daarnaast is mijn jongste zoontje een fragiel jongetje met een slechte weerstand. Hij is vaak ziek en erg vaak moe. Ik vind het gewoon erg belangrijk dat hij er op tijd in ligt.
Ik zit er sterk over te denken dat hij door de week de kinderen van mij niet meer naar bed mag brengen. Ik doe het zelf wel. Ik baal daar echter wel van: dat betekent dat ik minstens een uur later kan beginnen met mijn eigen werk. Ik baal er gewoon van dat ik dit niet kan delegeren.
Geef me geduld!
Nou, Liat, wat een meer dan aparte posting lees ik hier van jou. Jij zit je man voortdurend op z'n kop, zeurt drie uur in een kwartier, speelt over je hele gezin de baas en roept jezelf uit tot slachtoffer. Hij speelt lekker met zijn eigen kinderen, praat met ze (oh schande...) en dat terwijl het al tien minuten te laat is... Ik denk dat jij een probleem hebt: je kunt níet delegeren en niet loslaten. Wees ervan verzekerd dat spelen en praten met je vader (ook tien minuten na 'bedtijd') veel meer positieve invloed heeft op je leven dan elke avodn stipt op jouw tijd in bed, begeleid door zeurende moeder.
Zo, dat was even niet aardig maar 't moest me even van het hart...
En mijn advies..
Geniet ervan dat ze plezier hebben met elkaar en ga je eigen ding doen. Je kinderen wennen er snel aan dat ze een kwartiertje langer opblijven, als ze dan de hele volgende dag niet te genieten zijn zal dat daar heus niet aan liggen. Bedtijd wordt zwaar overschat in ons land. Vadertijd wint het er met stukken van.
Het is nu bijna 8 uur
Ja, maar het zijn geen 10 minuten dat ze later naar bed gaan. Het is minstens een half uur tot een uur. Ik heb nu bijvoorbeeld me niet bemoeid met het naar bed brengen van mijn dochter van 6 en mijn man is nu nog steeds met haar aan het kletsen. Haar bedtijd is om half acht.
Ik wil ook niet zeuren, maar ik wil wel dat mijn kinderen er om een redelijke tijd op bed liggen. Wat is dan het alternatief?
Nou
"Ik zit er sterk over te denken dat hij door de week de kinderen van mij niet meer naar bed mag brengen"
Hoezo MAG hij van jou zijn kinderen door de week niet naar bed brengen, ben jij zijn moeder of zo? Nu snap ik ook waarom je man zo boos is, je speelt zijn moeder. Waar hebben we het over, 10 minuten ... Misschien heel onaardig van mij, maar ik krijg hier heel erge jeuk van.
Oplossing
Pak je werkspullen op en ga in de auto zitten werken of op kantoor. Nú werk je toch ook niet, je zit alleen maar op te letten en je eigen wezenloos te ergeren. Trouwens, waarom ben je nu niet aan het werk maar zit je te forummen?
Tirza
Als je zo ook tegen je man spreekt, doet hij misschien met opzet wel zo ) Ik zou ook zeer opstandig worden als iemand zo tegen mij zou spreken.
Losssss
Liat, laat het los. Je zeurt, en dat helpt helemaal nooit. Verder ben je ongelooflijk bazig, dat zal beslist een tegenreactie van je man (boosheid) uitlokken. Acht uur is een prima bedtijd voor een zesjarige, laat 'r in het weekend maar een uurtje langer liggen.
Accepteer dat het ook zijn kinderen zijn, en dat hij dingen anders doet dan jij. Daar worden jullie allemaal beter van.
Jij werkt van thuis
En ziet je kinderen dus ook overdag. Maar je man werkt neem ik aan buitenshuis en dus komt hij hoelaat thuis?? Hoelang mag jou man zich met zijn kinderen van jou bemoeien??
Je klinkt erg streng en inderdaad ook vrij bazig. Alsof je man niets in te brengen heeft. Bedtijd wordt inderdaad wel wat overschat, is het ook niet gewoon gewoonte om 's morgens wat te zeuren? En merken ze jou irritatie en wellicht refereer je daar ook aan 's morgens
Ik zou eigenlijk maar blij zijn met een man die met zijn kinderen speelt als hij thuis is i.p.v op de bank ploft, zijn eten naar binnenschuift en geen gezeur aan zijn kop wilt. Zo zijn er namelijk genoeg
Pfff, wat een vreselijke misdaad
tijd voor een scheiding, hoe durft je man een betrokken vader te zijn.
Als mijn man thuis is, werk ik op kantoor. Ik kan niet thuiswerken als hij er is. Ik denk dat dat voor jou ook een optie zal moeten worden. Dan heb je minder de neiging om je met je man te bemoeien
Ga naar de bibliotheek en ga daar werken
Tja
Tja, iedereen zou dwars gaan liggen als er onder aan de trap een Controleur zou staan die steeds roept hoe laat het is, en dat het nu toch echt sneller moet.
Heb je het al eens op gelijkwaardige basis met hem besproken? Dus dat hij ook zijn visie kan geven en oplossingen kan aandragen hoe de kinderen aan hun slaap toe kunnen komen? Jullie kunnen er ook voor kiezen dat jij doordeweeks 3 avonden beddienst hebt en hij 2, dan komen ze echt wel aan hun nachtrust toe. Stort je zoontje echt in overdag of valt dat wel mee? Als ie echt zo moe is kun je 'm wellicht op woensdagmiddag een keer laten bijslapen.
Liat
'haar bedtijd is 1/2 8'
Hebben jullie dat samen bedacht? of is dat JOUW mening????
Dat maakt nogal wat uit vind ik. En is misschien reden tot overleg, op een rustig moment. Waarbij jullie allebei een beetje moeten geven en nemen.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik je in je posting wel wat drammerig vind overkomen.
Aan de andere kant moet ik ook eerlijk zeggen dat ik ergens vaag wel een tikkie herkenning zie.
Mijn ega is doordeweeks nogal veel van huis, en dat betekent dat voor hem 'de kinderen naar bed brengen' iets meer een 'feestje' is dan een dagelijks terugkerend ritueel. Dat betekent ook dat als hij zich er op een doordeweekse dag over ontfermt het al snel op een weekend-ritueel gaat lijken met bijbehorende uitloop. Nou ben ik niet zo rigide qua bedtijden, dus meestal laat ik het lekker gaan, maar als ie zoals de laatse weken wat vaker bij huis is herinner ik hem er wel eens aan dat een tikkie meer ritme misschien wel handig is. En dat vindt ie gelukkig niet erg, als ik dat even subtiel aan hem doorgeef. Hij (en ik) zijn allang blij dat hij ook weer eens wat vaker een 'gewone doordeweekse vader' is ipv alleen de 'weekend-man'! En dat is ook voor hem dan even weer wennen.
Maar ik kan me levendig voorstellen dat ie knettergek zou worden als ik hem continu in zijn nek zou hijgen over alles wat ie anders doet dan ik. Die neiging (die ik soms best wel heb, geef ik eerlijk toe, juist omdat ik de van-dag-tot-dag-zaken vaak alleen run) probeer ik zoveel mogelijk te bedwingen. Levert alleen maar ergernis op, aan 2 kanten.
Ingrid
Kan het me wel
een beetje voorstellen en ik kan me ook voorstellen dat als je het er vaker over hebt gehad je uiteindelijk vervalt in zeuren en drammen. Herkenning hier maar dan over andere issues. Het is inderdaad handiger het een beetje los te laten en samen te praten over eventueel een andere indeling. Hier zouden de kids ook over de flos gaan als ze elke dag na 8 en zouden gaan slapen. Een keer is niet erg maar niet elke dag. Hier is dat verder geen probleem maar missch kun je de kinderen om en om doen. Dus allebei een kind? (hoeveel kinderen heb je?
Wij doen dus elke avond samen het avond gebeuren maar de ene dag doet papa zoon en de andere dag ik. Ben je als het goed is ook sneller klaar en kun je aan het werk. Missch als hij ziet dat jij al klaar bent met kind 1 zal hij ook gaan afronden. Zoiets?
Suk6
Nog wat langer over nagedacht:: werk (genuanceerder)
Ik heb je postings nog eens doorgelezen. Als ik het goed begrijp. werk jij, als de kinderen op bed liggen en dat doe je graag in een rustig huis. De vraag komt in mij op: houd jij vast aan de bedtijden omdat je dan eerder aan het werk kan en omdat je dan ongestoord kan werken?
Als dit zo is, dan zul je ook moeten bedenken hoe je je werk anders kan organiseren, hoe je het eventueel anders aan kan pakken. Je kinderen worden ouder, gaan later naar bed en je kunt niet verwachten dat de rest stil is, omdat jij aan het werk bent. Heb je een andere plek in het huis waar je rustig(er) kan werken? Of is er een plek buitenshuis waar je kan werken? Of kan je wat later gaan werken? Of kan je een mp3 aanzetten met koptelefoon, zodat je minder last hebt van je huisgenoten? Of misschien kan je man helpen om naar een oplossing te zoeken, samen met jou?
Ik herken het, net als Ingridt, wel een beetje. Ik heb er ook lang alleen voorgestaan (man veel in het buitenland), ik vond het dan fijn als de kinderen op tijd naar bed gingen, dan had ik wat tijd voor mezelf en dan was het hele ritueel van koken, eten, opruimen, badderen, naar bed brengen achter de rug. Maar ik vond dat niet eerlijk meer: ze gingen als eerste van de klas naar bed en als mijn man er was, hield ik ook krampachtig aan die bedtijden vast, terwijl zij lol maakten (en ik niet meedeed en zat te mokken). Ik heb mij er tegen verzet want ik vond het egoistisch van mij en daarom zeg ik ook tegen je: laat vaders vaderen.
Maar nogmaals, het lijkt erop dat niet het naar bed brengen door je man het probleem is, maar je werk, waardoor je in een spagaat komt te zitten en wat controlfreakerig reageert en overkomt. Klopt dat?
Ach liat,
ik heb wel een beetje met je te doen hoor!
Je wil zo graag alles goed doen en ook nog werken enz.
En nou krijg je ook nog het halve forum over je heen...
Ik heb de reacties gelezen en jij waarschijnlijk ook. En ik vermoed dat je wel vindt dat iedereen gelijk heeft, maar je weet het ook niet meer.
Het lijkt me dat je een beetje rust en aandacht nodig hebt. En die krijg je zo vast ook wel, maar dat is negatieve aandacht en daar word je ook niet vrolijker van.
Laat het maar even gebeuren. Weet je wat, kruip lekker achter je computer (zit je al) en ga eens een lekker avondje uit plannen samen met je man. Regel een oppas en ga eens lekker samen uit eten. Probeer eens van een afstandje naar je gezin te kijken en prijs je gelukkig met je gezonde kinderen (hoop ik) en man met aandacht voor de kinderen.
En praat er eens over dat jij het allemaal niet meer overziet en hoe je hiervoor een oplossing kunt verzinnen. Het lijkt er nl. op dat je iets 'gevonden' hebt en daar alles aan ophangt. Daar gaat het toch eigenlijk niet om?
Groet en sterkte,
Daan
Ach jo
"ik wil ook niet zeuren, maar ik wil wel dat mijn kinderen er om een redelijke tijd op bed liggen"
dat redelijke tijd is zo cultureel bepaald. Mijn 3 jarige ligt er nooit in voor 9 uur en mijn 14 maanden oude zoon nooit voor achten. En dat gaat prima. Probeer het gewoon eens een tijdje om te kijken of je een ander evenwicht kunt vinden, zonder je teveel aan "wat hoort" vast te houden.
Nou nou nou,
Wat valt iedereen lekker over elkaar heen om te zeggen hoe fout Liat wel is.
Mijn ervaring is dat inzake dit soort irritaties er meestal veel meer aan de hand is. Mams is vaak voor het merendeel van de opvoedtaken verantwoordelijk, moet het ook op zich nemen als het kind ziek wordt door slaapgebrek. Paps doet leuk mee, met de nadruk op leuk. Tja, je hebt nu eenmaal leuke vaders en goede moeders. Niet andersom. Moeders die hun verantwoordelijkheid op zich nemen omdat het anders niet of niet zorgvuldig gebeurt. Maar ja, het is zo goed als de Papsjes stoeien met de kiddo's hè? En dezelfde moeders wordt verweten, door Paps en een heleboel verlichte moeders hier dat ze zo bepalend is. Yak
Ik ken een heleboel gezinnen waarin dit zo loopt. Moeders knapt alles op en vaders doet af en toe gezellig. Ik kan me dus heel goed voorstellen dat je wil dat je kids gewoon op tijd op bed liggen.
En eigenlijk heb ik mijn buik vol van al die moeders die onder het mom van 'mannen voeden nu eenmaal anders op maar dat is ook heel goed voor kinderen, ravotten na achten hoor' Paps de hand boven het hoofd houden, het merendeel van de opvoedtaken op zich nemen en al blij zijn als vader überhaupt met de kiddos wil stoeien. Supermam spelen en dan andere moeders afvallen omdat zij gewoon een eenduidige lijn willen voeren in de bedtijd. Erg goed hoor Liat, vooral doordeweeks als de kids naar school moeten.
Gabrielle
Deal maken?
Ik vind alle reacties erg streng. Ik snap Liat wel en ze schrijft zelfs dat haar man het met haar eens is, alleen vergeet hij het in de praktijk nogal snel.
Maar als je de volgende keer dat de kinderen niet op tijd slapen HEM nou eens de volgende dag thuis laat om de vermoeide ruziende kinderen te entertainen. Is dat een goede deal?
Of NOG eerder naar boven.
Prulletje
Liat
Ik denk dat je er weinig aan kunt doen. Je man vindt blijkbaar vaste bedtijden minder belangrijk dan jij. Daar gaat hij niet opeens anders over denken. Je kan 100.000 argumenten bedenken waarom de vroege bedtijd wel goed is in het geval van je kinderen maar je man is daar blijkbaar niet gevoelig voor. Ongetwijfeld hebben jullie hier al vaak discussies over gehad maar is je man niet gevoelig voor je argumenten. Dan is er weinig wat je eraan kan doen behalve het te accepteren. Jullie hebben een verschil van inzicht. Zijn ideeën zijn niet beter of slechter dan jouw ideeën maar jullie hebben waarschijnlijk een ander tijdsbesef. Jij bent meer van de strakke rythmes, je man is meer wat losser. Het een is niet beter dan het ander maar het is wel anders.
Het enige wat je kan doen is accepteren dat hij andere opvattingen heeft dan jij op dat gebied. Als jouw argumenten hem niet over halen dan zal niks dat doen. Hij zal niet veranderen gezien hij waarschijnlijk vindt dat zijn zienswijze correct is. Je zult van elkaar moeten accepteren dat je anders denkt over bepaalde dingen en elkaar de vrijheid geven om ieder op zijn eigen manier met de kinderen omgaan. Anders leidt dat alleen maar ruzies die weinig productief zijn.
Overigens kan ik me wel voorstellen dat het voor je man vervelend is dat zijn tijd met de kinderen steeds wordt onderbroken door ruzie. Ik zou het zelf niet leuk vinden als ik mijn zoontje naar bed aan het brengen mijn man ons gesprek/gestoei/voorlezen zou komen verstoren. Ik wil ook liever niet dat mijn man zich bemoeit met hoe ik met de kinderen omga. In elk geval niet op die manier.
Maylise
Gabrielle
Wat een denigrerende toon naar vaders en naar vrouwen hier. En je mist ook nog eens het punt.
Jeetje gabrielle, wat een nare man moet jij hebben
ter informatie, mijn man voedt ons kind met mij samen op. Ik ben niet degene die de regels stelt, dat doen we samen.
Ik bemoei mij niet met de vrije dag van mijn man en hij niet met de mijne.
In Liat haar posting lijkt het wel alsof zij de regels stelt en man moet zich daaraan houden, want anders ...
Ik zie haar al achter de computer zich verbijten.
Ik vind je ongelooflijk denigrerend naar de vaders toe. Ik weet niet of je vanuit je eigen referentiekader reageert, maar dan heb ik oprecht met je te doen.
Ik weet niet over welke vaders je het hebt, maar ik ken ze niet.
Wat een lieve man heb jij
echt, zo een lieve man wat ze'n kinderen zo lief al spelend naar bed brengt, zalig,
ik kan mij niets mooiers voor de kinderen inbeelden
wel spijtig dat jij al gillend een einde maakt aan hun spel!! je zou als kind van minder moeilijk kunnen inslapen lijkt mij...
Goede vader
Oh, het bestaat wel hoor, Gabrielle. Ik ben een leuke moeder en mijn man is een goede vader ook al gaan misschien de kinderen met ongekamde haren de deur uit en heeft de een chocopasta op de boterham ipv kaas en de ander wat pindakaas om de mond.
Mijns inziens zit het "goede" van ouderschap niet in bedtijd en uiterlijkheden, maar in het omgaan met je kinderen. Mijn man is betrokken bij zijn kinderen, weet waar ze zich mee bezighouden, wie hun vrienden zijn etc. Dat is in mijn ogen een goede vader. Daarnaast is hij ook een leuke vader, niet omdat hij leuk meedoet, maar omdat hij met ze vliegert, voetbalt, stoeit, spelletjes doet, spannende dingen als kamperen in de tuin bedenkt etc. Hij heeft wat minder met stricte bedtijden en schone shirts en schone monden, maar hee, so what!
Wel belangrijk is dat ouders in hoofdlijnen met elkaar eens zijn, maar ze kunnen ook wel afwijken (af en toe) daarvan. Dus vaders die vaderen en moeders die moederen.
Ik denk trouwens dat jij het belang van stoeien onderschat. Ook psychologen geven aan dat stoeien (en al eerder in de lucht gooien van een baby en dan weer (uiteraard) opvangen) belangrijk is voor de ontwikkeling van het kind. Zoals al eerder gezegd door mij is het goed voor zelfvertrouwen, motoriek en minder angst. Verder is het natuurlijk ook gewoon leuk. Het is in mijn ogen belangrijker dan stipt op tijd in bed liggen. Want waarom is het zo belangrijk dat een kind om 19.00 in bed ligt ipv 19.13?
Liat,
Deels ben ik het eens met Gabrielle. Ook bij ons thuis ben ik degene van de routine en de regels. En is papa degene die 'leuk' de regels doorbreekt. Kinderen die huilend wakker worden 's ochtends omdat ze te weinig geslapen hebben. Rechtstreeks gevolg van de Leuke papa. En ook ik heb wel eens staan schreeuwen onder aan de trap. En nu de andere kant. Vaak ben ik 's avonds zo moe, dat ik geen geduld meer heb met de kinderen. Naar bed brengen betekent dus een ritje vitten, mopperen, boos zijn. De kinderen vertelden me op een gegeven moment dat ze liever hadden dat papa ze naar bed bracht. Sinds die tijd laat ik het los. Papa brengt ze naar bed, doet er veel langer over dan ik, heeft soms waardevolle gesprekken met de kinderen, en weet nu ook uit eigen ervaring wat de beste bedtijd voor de kinderen is. Een beetje geduld, het komt vast goed.
Ik heb een hele lieve man ...
ik weet ook wel dat mijn kinderen heel veel geluk hebben. Ik moest wel lachen om de posting over hoe goed het is dat vaders stoeien. Inderdaad gooide mijn man onze babies al vrij jong heel hoog de lucht in tot grote angst van mijn familie. Hij ging ook zwemmen in een kanaal met mijn oudste dochter op zijn pappadag toen ze drie maanden oud was. De volgende nacht was ze prompt ziek.
Hij komt uit Zuid-Amerika, dus deels zijn de verschillen ook cultureel bepaald. Hij vind die bedtijden inderdaad onzin.
's Ochtends is het ook een hele leuke vader. Echter als ik bijvoorbeeld weer kijk naar hoe het vanochtend ging: ik heb vanaf 's morgens half zeven de was opgehangen, de vaatwasser uitgeladen, mijn jongste aangekleed, het ontbijt klaargemaakt, tafelgedekt, haren van de meisjes gekamt en vlechtjes ingedaan. Mijn man heeft alleen de lunchtrommeltjes klaargemaakt. Verder loopt hij dan de hele tijd met ze te stoeien, wil het liefst nog even een paar boekjes voorlezen. Hij is gek op de kinderen en kan geen 'nee' tegen welk verzoek dan ook zeggen. Gevolg is dat we bijna altijd te laat op school komen. Ik breng echter de kinderen naar school en ik krijg weer de preek van de juf. Ik heb een keer tegen mijn man gezegd dat als we door zijn toedoen weer te laat komen, hij ze zelf mag brengen. Het is echter een hele charmante grappige man, dus de juffen zeggen meestal niets tegen hem. Meestal krijg ik te horen: 'Zou je tegen je man willen zeggen dat ....'
Ik ga regelmatig weg en laat het naar bedbrengen aan mijn man over. Ik merk dat de volgende dag gelijk: mijn kinderen zijn ontzettend chagarijnig en maken meer ruzie. Ik snap niet dat sommige mensen dat hier zo van tafel vegen. Het is toch normaal dat mensen vermoeider zijn als ze later naar bed gaan, zelfs al hebben ze een leuke avond gehad? Het gaat echt vaak om zo'n anderhalf uur later.
Bedankt voor jullie reacties in ieder geval. Ik ben inderdaad zo verkeerd bezig. Ik heb gisteren het nog een keer rustig met mijn man besproken. Hij zegt dat hij het moeilijk vindt ze op tijd erin te krijgen en dat hij op zich ook wel wil dat ze op tijd erin liggen. We hebben afgesproken dat ik voortaan toch weer mijn jongste zoontje naar bed breng en hij onze dochter van 6. Ik heb er veel minder problemen mee als mijn dochter van 6 later naar bed gaat, omdat zij niet zoals mijn zoontje vaak ziek is.
Ik denk dat ik het vaker 's ochtends ook maar helemaal aan hem overlaat. Ik ben een keer een week naar het buitenland geweest en toen ik terugkwam was hij helemaal gesloopt: hij zei dat het zooooo vermoeiend was de kinderen 's ochtends op tijd klaar te krijgen voor school.
Marietje
'Want waarom is het zo belangrijk dat een kind om 19.00 in bed ligt ipv 19.13?'
Volgens mij had Liat het over 20.00 of 20.30 ipv 19.00.
Ik vind het wel een verschil. Nogmaals, ik ben de flexibiliteit zelve qua bedtijden, maar ik weet wel dat minstens 2 van mijn 3 kinderen behoorlijk vervelend in de omgang worden door te weinig slaap. En dan bedoel ik niet dat enkele keertje heel erg laat, maar wel bv een hele doordeweekse week structureel een uur te laat. Dat gebeurt wel eens (sporttoernooitje, iets te gemakkelijke oppas, spannend boek)), maar indien vermijdbaar...Graag!!!
Ingrid
Oh ja ...
ik ben inderdaad vaak te agressief. Deels komt dat echter ook omdat mijn man tijdens rustige gesprekken de redelijkheid zelf is. Hij is het helemaal met me eens, komt vaak zelf met voorstellen enz. De volgende keer doet hij het echter gewoon weer. Daar wordt ik dan laaiend over. Denk je dat je iets hebt afgesproken .....
Ik bereik echter meer met rustig blijven en daarna weer rustig praten. Op het moment zelf dat mijn man weer de kinderen te laat naar bed brengt, vind ik het moeilijk daar op te reageren: als ik het negeer en maar met de koptelefoon op achter mijn PC blijf werken, dan liggen ze er zo anderhalf uur later in. Ik herinner hem er vaak daarom even rustig aan en dan zegt hij ook: "Ja ik kom er zo aan". Vervolgens gaat hij echter weer verder stoeien. Ik wil ook niet in bijzijn van de kinderen ontploffen. Ik wil echter wel dat ze genoeg slaap krijgen.
Liat
Beste Liat,
Ik begrijp jou eigenlijk best wel. Waarschijnlijk omdat ik zelf net zo zou kunnen reageren als jij, als het mij zou overkomen. Een tijd lang heb ik ook erop gehamerd dat de kinderen op tijd op bed moesten liggen, zodat ik kon studeren. Maar als ik eerlijk naar mezelf kijk, weet ik dat ik ook mijn tijd anders kan indelen.
Is het bijvoorbeeld noodzakelijk dat je je werk 's avonds doet? Ik begrijp dat jullie kinderen naar school gaan, dus is het dan ook mogelijk de discipline op te brengen overdag te werken waardoor je 's avonds met een uurtje minder af kunt?
Natuurlijk is het leuk om overdag tijd voor jezelf te hebben (is ook nodig op z'n tijd), maar ik zit nu ook maar mooi te forummen terwijl ik eigenlijk aan een scriptie moet werken. Ik bedoel: dat zijn mijn eigen keuzes, daar mogen m'n kinderen niet de dupe van worden!
Verder is het natuurlijk een prima oplossing de taken 's avonds te verdelen, maar vind ik het sneu dat jouw dochter die exclusieve aandacht bij het naar bed brengen van jou moet missen en jullie zoontje dat van zijn vader! Kan dat niet afgewisseld worden? Als die kleine van 4 dan 2 keer in de week een half uurtje later in bed ligt, is dat vast geen groot probleem. Vergeet niet: je went aan slaap. Vroeger zei ik ook dat ik 8 uur slaap NODIG had. Terwijl ik een paar jaar later, met een druk leven met fulltime baan, studie en gezin het ineens ook met 5-6 uurtjes afkon. Is ook gewenning...
En zoals al eerder gezegd: kinderbedtijd is een Nederlands woord. Dat kennen ze nergens anders zo sterk als hier. Niet alles wat wij met de paplepel ingegoten hebben gekregen, is per definitie juist. Al moet ik toegeven dat ik niet snap dat buurtkinderen met een andere culturele achtergrond het volhouden tot 's avonds laat buiten te spelen. Je ziet het: Martine heeft ook een oer-Hollandse opvoeding genoten! 
Groetjes van Martine (die nu als de wiedeweerga aan haar scriptie gaat werken, omdat ik nu al weet dat dat er vanavond niet van gaat komen!)
Dus een leuke papa
Eigenlijk is het dus gewoon een hele Leuke Papa, alleen hij doet die leuke dingen niet op het handigste moment! Fijn dat je voorlopig een afspraak met hem hebt gemaakt, ik hoop dat het werkt. Vergeet niet dat je man in het weekend je zoontje in bed mag leggen, anders mist die zijn stoeitijd!
