Check onze 10 slimme tips om geld te besparen op je volgende gezinsvakantie
Relaties Relaties

Relaties

man schreeuwt en vloekt als iets niet meezit


Kaaskopje

Kaaskopje

23-01-2019 om 14:08

Grappig...

hoe je de situatie van een ander altijd erger vindt dan van jezelf. Grappig als "grappig".

In ons geval is het schreeuwen 'gewoon' gedrag wat ik niet zo normaal vind, als man dat zelf wel vind en meer niet. Hij vindt het normaal, ik heb er last van, maar er zit voor zover ik kan beoordelen geen naar gedrag onder waar dit onderdeel van is, hoewel ik sinds de nah zijn intrede deed, wel het gevoel heb dat man minder inlevend is en dus ook echt minder goed snapt hoe ik het ervaar en er ook een schepje bovenop is gekomen. Dat is helaas een bekend verschijnsel bij nah. Bij de verhalen die ik hier lees, heb ik heel voorzichtig wél het gevoel dat er meer gaande is.

Nah = niet aangeboren hersenletsel.

Een reactie van een man

Beetje late reactie, maar na heel wat lezen heb ik voor de reactie speciaal een account aangemaakt. Veel reacties komen van vrouwen en starten met een fout uitgangspunt (je man veranderen). Dus hierbij ook een reactie van een man, met een in mijn ogen een wat effectievere aanpak. Misschien heeft OP hier nog wat aan en anders iedereen die dit ooit nog leest.

Als man heb ik zelf heb ik ook wel eens last van woede en de situatie tijdens het klussen is erg herkenbaar. Als het goed fout gaat maak ik soms ook dingen stuk... Daarna zit ik wel met een dom gevoel. Ik voel met dan precies een domme gorilla of een beest. De emotie gaat boven mijn rationele denken en dat is meestal niet erg positief.

Probeer naast alle reacties hierboven eens het perspectief aan te nemen van je man. Mijn vriendin huilt heel veel en soms denk ik dat mijn vloeken en boosheid een gelijkaardige vorm van expressie is. Als kleine jongen word je al vroeg aangeleerd dat het zwak is als je huilt... en daardoor is woede misschien wel wat meer geaccepteerd en een andere uitweg van emotie.

Dit is natuurlijk geen excuus om alles kapot te slaan en te schreeuwen. Uiteindelijk zoek ik zelf ook naar manieren om dit te voorkomen. Voor mij helpt het heel erg om goed gereedschap te gebruiken (een fatsoenlijke boor machine in plaats van de rommel van de Gamma helpt al heel veel). Dit kost vaak meer, maar heeft mij al zoveel ellende (en woede bespaard) bespaard. Ook probeer ik de werk plek zo goed mogelijk in de richten. Bijvoorbeeld in plaats van op de grond te werken, probeer ik ruimte te maken op een tafel.

Voldoende eten is ook belangrijk. Als ik te laat eet word ik sneller lastig en boos. Typische voorbeeld is op vakantie wanneer je vaak je eet ritme een beetje verliest en net iets te lang een wandeling in het warme weer maakt... Om dit te voorkomen probeer ik op tijd te pauzeren en een vast eet ritme aan te houden.

In plaats van je man te veranderen zou ik beginnen met dingen te veranderen waar je meer invloed op hebt (zoals bijvoorbeeld gereedschap, de omgeving, het tijdstip etc.). Dat is vaak wat effectiever en geeft je man ook meer controle.

Belladonna

Belladonna

13-06-2020 om 19:47

Coen

Wat vind ik dit goed van jou. Dat je het zo herkent bij jezelf en durft te erkennen, je 'kwetsbaarheid' durft te laten zien. En ook al de oplossing ervoor gevonden hebt, wat jezelf betreft. Kan een heel waardevolle tip zijn voor mensen die met hetzelfde gevoel worstelen.

In de spiegel durven kijken, zelfreflectie, de confrontatie met jezelf aan durven gaan, ervoor proberen te zorgen dat je niet de kant van het niet wenselijke gedrag in gaat...
Dat zouden meer mensen moeten doen.

Chapeau voor jou dus, Coen!!!

Amie

Amie

13-06-2020 om 21:29

Brrr Belladonna

Ik vind dat je Coen nogal als een.. tsja... een domme gorilla of uh een beest ofzo? benadert.
Zou je ook zo reageren als hij een zij was?
(kan, dat je in het algemeen vrij lage verwachtingen hebt van beide seksen)

Verder wel leuke post Coen.
En je hebt vind ik wel gelijk; huilen (doe ik) is meestal het zo infantiel en primair

Belladonna

Belladonna

13-06-2020 om 21:44

Nou ja Amie

Slaat werkelijk nergens op, jouw reactie. Raakt kant noch wal.

Net zoals wat je in je laatste zin schrijft

...huilen is meestal het zo infantiel en primair...

???

Amie

Amie

13-06-2020 om 21:48

Natuurlijk is huilen dat Belladonna

Ik schreef wel 'meestal', natuurlijk is het dat niet altijd.
Verder schreef ik ook dat ik het doe. Ik huil om alles.
Maarja, ik scheld ook etc.

Verder ken ik Coen niet maar ik ga er graag vanuit dat de meeste mensen tot een basaal stukje zelfreflectie in staat zijn.

Kaaskopje

Kaaskopje

13-06-2020 om 22:00

Discussie hier ook

Tekeergaan versus huilen. Beide emoties door o.a. onmacht en frustratie.

Mari

Mari

16-06-2020 om 14:20

Coen

"Probeer naast alle reacties hierboven eens het perspectief aan te nemen van je man. Mijn vriendin huilt heel veel en soms denk ik dat mijn vloeken en boosheid een gelijkaardige vorm van expressie is. Als kleine jongen word je al vroeg aangeleerd dat het zwak is als je huilt... en daardoor is woede misschien wel wat meer geaccepteerd en een andere uitweg van emotie."

Ja ja als een man boos is huilt het kleine jongetje in hem, als een vrouw huilt is het kleine meisje in haar boos. Goed geobserveerd.

Maar waarom moeten vrouwen wel het perspectief van de man aannemen en mannen niet het perspectief van de vrouw? (want je kunt hem immers niet veranderen zeg je)
Is dit niet met dubbele maten meten?

Ik zou zeggen: als je dat van je ( een) vrouw vraagt, doe het dan ook andersom.

Amie

Amie

16-06-2020 om 15:05

Mari

Je leest een tegenstelling die ik niet lees.
Coen schrijft niks over de rol van vrouw versus die van man.
Hij reageert op een (toevallig vrouwelijke) ts die klaagt over gedrag van haar (toevallig mannelijke) partner.
Het enige dat ik lees is dat Coen haar adviseert zich in te leven in gevoelens van partner, niet meer en niet minder.
Het lijkt me altijd een goed advies en gelijkwaardigheid in een relatie vind ik een vanzelfsprekendheid. (is het niet altijd, maar ik lees hier niets van in Coens post)

Mari

Mari

16-06-2020 om 16:00

Amie

Nee het is ook een niet genoemd iets in de redenering wat toch aanwezig is imho: want hij zegt ook niet: "ja goh als ik me inbeeld als man hoe het is als je je ding aan het doen bent als vrouw en er wordt ineens gegild gevloekt en gesmeten, dan kan ik me voorstellen dat je je de pokkuh schrikt".
Nee hij zegt dat zij zich moet inleven in hem. Daar kan ik me iets bij voorstellen. Maar het lijkt me dan des te productiever als dat van twee kanten gebeurt.

Amie

Amie

16-06-2020 om 16:10

Daar kun je zo tegenaankijken

Ik zie het juist zo (want discussie speelt wel vaker) dat je niets met de ander kunt maar wel met jezelf.
Dus een vraagsteller hier kan alleen op zijn eigen deel aangesproken worden, niet op deel van de ander. Waarbij sekse er niet toe doet.

Je inleven in de ander wordt hier vaak gelezen als 'je aanpassen aan de ander' oid.
Ik zie dat niet zo, integendeel zelfs.
Je eigen grenzen bewaken lukt ook veel beter en rustiger als je je wat kunt inleven in de ander.
En als je gedrag vd ander wat kunt 'bespelen' door bijv zoals Coen beschrijft omstandigheden te beïnvloeden dan kan het je juist meer regie geven ipv minder.
Mits het keuzes blijven natuurlijk, ik ga wel uit van die gezonde basis. Maar ik zie dit wel als een zinvolle strategie om naar een meer gezonde basis te komen.
Over en weer, uiteraard. Maar die ander schrijft hier nu eenmaal niet en maakt ook weer zijn eigen keuzes.

Mari

Mari

16-06-2020 om 16:39

Amie

Ja jij ziet het in het kader van het draadje en ik zie het breder inderdaad. Als Coen een andere man ook zou aanraden zich eens in te leven in de ander als hij bijvoorbeeld vond dat ze zo dramatisch deed over zijn gevloek, dan zou idd mijn posting niet relevant zijn.
Ja vrouwen worden denk ik vaker aangesproken op inlevend vermogen en om de man heen werken aka 'bespelen'. (waar ik eigenlijk van gruwel "bespelen?" het gaat toch om een volwassen ,hopelijk aanspreekbaar persoon. )
Jij denkt dat dat toevallig hier zo gebeurt en gender geen rol speelt. Ik denk van niet. En dat is natuurlijk nooit boven water te krijgen.
Maar inderdaad in het kader van ts goede raad geven is het een van de mogelijkheden. De keuze is aan haar.

Amie

Amie

16-06-2020 om 18:39

Mari

Ik denk dat onze onderliggende bedoelingen hetzelfde zijn.
We kijken slechts anders naar de wijze hoe daar te komen.

Ik vind het juist belangrijk dat de echte of vermeende underdog (ja, misschien nog vaak 'de' vrouw, ik weet het niet) een groter arsenaal aan mogelijkheden leert onderzoeken om zichzelf wat meer macht/kracht aan te meten.

Juist invoelen/beter begrijpen wat er gebeurt bij de ander is _een_ (en zeker niet de) manier waardoor je juist emotioneel onafhankelijker van de situatie kunt worden.
(het voelt nogal anders als je een grote boze man ziet flippen of een gefrustreerde grote baby)

Het is verder mi maar een vd talloze mogelijkheden die er zijn om wat meer vat op een situatie te krijgen, waarbij er mi niet snel iets een goede of slechte manier is. (uiteraard met grenzen van de ander respecteren etc)

Ik zie dat 'invoelen' ook als een eerste stap, het helpt bij het analyseren van wat er gebeurt. Vervolgens ga je keuzes maken over hoe er mee om te gaan. Dat kun je individueel doen of samen met je partner. Het kan dan ook alle kanten uitgaan, je hoeft natuurlijk geen problemen voor de ander op te lossen, lijkt me niet zo productief.

Mari

Mari

17-06-2020 om 14:33

Amie

Ja ik denk dat we uiteindelijk hetzelfde nastreven: gelijkwaardigheid en welzijn voor beide partijen. En dat we verschillen in de wegen daar te komen.
Ik vind het wel een interessant discussie toch. Want okay, je ziet het invoelen van een van de partijen als een stap om te komen tot verdere keuzes. Daar kan ik me iets bij voorstellen maar ik geloof niet dat dat is hoe Coen het bedoelde. Ik meen dat hij het meer bedoelde als als opstap naar verder begripvol de ander laten. Wat ook mooi is, maar ik vind dan dat dat van twee kanten moet komen omdat je anders een soort moeder wordt die meewarig naar de stampende kleuter kijkt. Ook daarvan snap ik dat sommigen dat prima vinden in een relatie en dat het om mijn voorkeur gaat er niet zo in te staan.

Maar goed, je pakt het invoelen als opstap tot nadere keuzes.
Hoe ga je er dan verder mee om? Wat als het altijd de ene partij is die invoelend is en de andere die mateloos uit zijn dak kan gaan? Of als het niet besproken kan worden?

Nadine

Nadine

17-06-2020 om 14:56

publiek

Ik herken het wel, en ik heb ook van mezelf gemerkt dat ik erger mopper als er 'publiek' in de buurt is. Ben ik alleen, dan baal ik net zo hard, maar meer inwendig.
Ik probeer me altijd in te houden, zeker met mensen erbij en ik zeg dan inwendig tegen mezelf, "hou je mond, je zou ook niet hardop gaan mopperen als je alleen zou zijn nu, of op je werk bijvoorbeeld".
Als mijn kinderen in de buurt zijn (tieners) dan zeg ik wel even gauw, "let maar niet op mij, er lukt iets niet, laat me maar even aanrommelen". Want er is dan wel explosie gevaar als zij dan ook nog tegelijkertijd over iets onzinnigs gaan lopen zeuren. En ik meld het ook meteen zodra de kust weer veilig is
Dus ja, ik ben dan wel geen man, maar herken de frustratie wel. Als mijn ex dat had, of vroeger mijn vader (mannen hebben het in mijn omgeving wel 10x erger) dan maak ik maar even dat ik wegkom (geen publiek) dan is het vaak sneller over, want over het algemeen is er dan niets wat je goed doet (zelfs geen kopje koffie als troost brengen

Mari

Mari

17-06-2020 om 15:14

grappig Nadine

ik heb dus andersom: als er mensen in de buurt zijn houd ik me in, als ik alleen ben scheld ik wel. Maar uit het feit dat het situationeel is kan je ook aflezen dat het, althans in onze gevallen, dus een keuze is.

Herkenbaar

Ik herken het hier ook. Als er bijv. wat mis is met de computer dan gaat dat hier eerst met gezucht en gekreun en daarna komen de ongewenste woorden. Als je dan vraagt of je kan helpen dan is dat ook niet nodig, waarvan ik dan zoiets heb, waarom ga je dan zo tekeer , waarvan ik het idee heb dat je eigenlijk om hulp roept, maar je het niet toe wilt geven (mannen ding?). Maar als ik hetzelfde zou doen in zo'n situatie (dus als mij iets niet lukt en ik zo gefrustreerd doe), dan kan dat echt niet. Dit herken ik niet alleen bij mijn vriend, maar ook bij mijn vader. Gisteren wilde ik mijn vader bijv. ergens mee helpen, maar hij wilde het persé zelf uitzoeken.... prima denk ik dan, maar ga dan niet frustrerend lopen doen.

Toelichting

Ik had niet gedacht dat mijn reactie zoveel discussie zou opwekken. De laatste reactie was 6 maanden geleden. Even een eerste toelichting want er worden wel veel aannames gemaakt over mijn bedoeling / gedachte achter de reactie.

De discussie gaat in dit geval over man en vrouw, maar mijn reactie is naar mijn inzien onafhankelijk hiervan. Ik heb zeker niet bedoeld dat "de vrouw" zicht maar moet aanpassen. Mijn punt is dat het vaak eenvoudiger is om de situatie te analyseren door je in te leven in de persoon waarmee je een conflict hebt. Onafhankelijk van het geslacht kan dit je inzicht geven in hoe een ander tegen de situatie aan kijkt. In het beste geval gebeurt dit door beide betrokkenen.

Wat betreft aanpassen bedoelde ik om iets aan te passen waar jezelf invloed op hebt. Het is een veel voorkomende valkuil om dingen te willen veranderen waar je geen of weinig invloed op hebt (de persoon waarmee je in conflict bent). Dit kost veel energie en leid tot frustratie. Je kunt beter energie steken in zaken waar je wel of meer invloed op hebt (in dit voorbeeld de omgeving).

Voor verdere reacties hierna zou ik willen vragen om het rationeel te houden en niet te veel aannames te maken.

Eénzijdigheid, Coen?

Ik snap het inleven en het zo minder aangevallen te voelen. Hier laatst ook één, pissig door de tijdsdruk. Door dat aan te voelen, blijft de situatie rustig.
Maar degene met het korte lontje mag achteraf best kenbaar maken dat het ook wat minder had gekund.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.