Mijn aanwezigheid roept al irritatie op bij mijn vrouw
Mijn vrouw en ik zijn beiden eind 30 en we hebben twee kinderen (8 en 6 jaar). Ik vind dat het tussen ons niet zo goed gaat helaas.
Een heel typisch voorbeeld van vanmorgen: ik sta op, loop naar de eetkamer om mijn vrouw en jongste dochter goedemorgen te zeggen, maar daar reageert ze al geïrriteerd op (mijn dochter is dan wel enthousiast). Dit gebeurt dan meerdere keren per week.
We hebben hier over gepraat en ze zegt dat dat komt doordat ze sinds corona vrijwel nooit meer alleen thuis is en tijd voor zichzelf nodig heeft. Ik wil haar best die ruimte geven als ze daar gewoon om zou vragen. Ik probeer haar al zoveel mogelijk te ontlopen in huis, maar weet niet wat ik verder nog kan doen (ik kan moeilijk ergens anders gaan wonen?).
Wat opvalt, is dat ze tegen de kinderen wel vrolijk en aardig doet. En terwijl ze vaak tijd voor zichzelf nodig zegt te hebben, gaat ze in het weekend vaak naar verjaardagen van haar familie aan de andere kant van het land. (Ik wil dan niet mee, omdat ik verjaardagen saai vind en het me dan ook de hele dag of het weekend kost.)
Op de momenten dat ze wel aardig tegen me is, vind ik haar een aantrekkelijke, intelligente en grappige vrouw. Maar wat ik vaak mis, is een knuffel/kusje als je elkaar weer ziet of in ieder geval het idee dat ze het nog leuk vindt dat ik er ben. Ik weet niet of ik dit nog lang volhoud, terwijl zij het wel best lijkt te vinden.
Ik heb het idee dat ik wel redelijk wat doe in het huishouden. Ik breng en haal de kinderen 3x per week naar school, doe de was, vaatwasser, boodschappen, bedden afhalen, opruimen (ook van haar).
Ik zou graag een fijne relatie willen, maar weet niet meer wat ik verder kan doen... Hebben jullie tips/ideeën?
Vast een heel domme vraag, maar waarom moet de vrouw aan de oordoppen als de man snurkt?
Eerst maar eens op apneu testen denk ik zo en de oorzaak opsporen en er dan iets aan doen: d.w.z., de snurker.
Snurken geeft niet perse apneu aan, maar er zijn inderdaad heel wat dingetjes nog aan snurken te doen.
Max88 schreef op 30-06-2022 om 19:22:
Vast een heel domme vraag, maar waarom moet de vrouw aan de oordoppen als de man snurkt?
Eerst maar eens op apneu testen denk ik zo en de oorzaak opsporen en er dan iets aan doen: d.w.z., de snurker.
Het is een snelle en mogelijk afdoende oplossing. Afspraak, mal maken en 10 dagen later ophalen. Sneller dan opname voor apneu en wachten op aangemeten masker.
Flanagan schreef op 30-06-2022 om 19:53:
[..]
Het is een snelle en mogelijk afdoende oplossing. Afspraak, mal maken en 10 dagen later ophalen. Sneller dan opname voor apneu en wachten op aangemeten masker.
Ik ben helemaal niet opgenomen, je kunt een meter via het ziekenhuis ophalen en thuis de test doen. Ik had binnen 1 week de test van het ziekenhuis, de week erna het bedrijf bij je met 3 soorten maskers en het apparaat. Valt niet veel aan te meten daar je het zelf verstelt. Mensen met die snurken hebben niet altijd apneu maar mensen met apneu snurken wel vaak.
Ga toch niet mijn partner met oordoppen opzadelen als het probleem bij mij ligt? Eerst de snurken aan de slag.
Enfin, dit was offtopic, sorry, maar hoor het zo vaak en het verbaast me.
Ik zou trouwens helemaal niet met oordoppen willen slapen omdat ik wel mijn kinderen zou willen horen (of wat dan ook verder)
En daarnaast vind ik het bloed irritant om iets in mijn oren te hebben.
Ik verbaas mij ook vaak over het gemak waarmee door sommigen de oplossing voor snurken bij de niet-snurkende wordt gelegd...
Ik vind je verhaal ook wel bijzonder.
Begrijp ik nu goed dat je echt veel thuis bent? Wat doe je dan?
Ik vind dat mijn partner te weinig doet in huishouding, maar hij doet wrs veel meer dan jij zo te horen en hij werkt (vaak meer dan) fulltime.
Wie doet bij jullie de rest? Doet zij dat allemaal of besteden jullie dat uit?
Je postings roepen meer vragen op dan antwoorden. Hebben jullie wel echt contact met momenten? Praten jullie?
Dat seks verhaal vind ik wel alarmerend. Waarom vindt zij het niet fijn? Dat kan voor jou toch ook niet fijn zijn?
Ik vind het ook een vreemd verhaal. Zelf stoppen met werken voor je veertigste, maar de vrouw niet. Weet je echt zeker dat je het nog dertig jaar kunt uithouden met je spaargeld? Je hebt, zeker met opgroeiende kinderen, nogal wat nodig.
Daarbij vind ik werken ook een maatschappelijke verantwoordelijkheid. Tuurlijk kun je ook vrijwilligerswerk doen. Of huisvader worden. Maar dan hoort ook het huishouden, boodschappen, schoonmaken, wassen, strijken, kinderen naar school en zwemles brengen etc. erbij. Ik zou er ook niet blij van worden als mijn man zou stoppen met werken en weinig tot niks extra in huis doet.
Het lijkt inderdaad alsof jullie langs elkaar heen leven, je eigen ding doen en de verbinding met elkaar kwijt zijn geraakt mettertijd. Daarover moet je een goed gesprek voeren. Wat zou jij graag willen, wat zou zij graag willen en wat hebben jullie daarin nodig van elkaar?
We zouden een hele discussie kunnen starten over vroeg stoppen met werken, maar dat leidt volgens mij alleen maar af van het onderwerp. Ik respecteer dat een aantal van jullie daar anders over denken en dat is ook prima. Mijn vrouw wil wel langer doorwerken en ik respecteer dat, net zoals zij respecteert dat mijn ambities bij sport liggen ipv werk.
Wat betreft de huishoudelijke taken: de lijst uit mijn eerste bericht is niet compleet: koken doe ik ook 80% van de tijd en de complete financiele administratie.
Ik heb mijn vrouw gevraagd of ik de zwemles of andere taken nog kan overnemen, maar daar lijkt ze niet zo'n probleem in te zien. Zwemles deed zij, omdat het op "haar" dag viel, net als dat ik mijn andere dochter elke week naar dansles bracht, omdat dat op "mijn" dag viel. Dat ze anderhalf uur tijd alleen heeft als ik de zwemles zou overnemen, leek haar dan wel fijn, dus we gaan dat doen als mijn dochter dat niet erg vindt.
Pieter123 schreef op 01-07-2022 om 09:54:
Dat ze anderhalf uur tijd alleen heeft als ik de zwemles zou overnemen, leek haar dan wel fijn, dus we gaan dat doen als mijn dochter dat niet erg vindt.
Sinds wanneer heeft je dochter daar een zegje in? Papa en mama horen voor een kind gelijk te zijn. En als papa en mama bedenken dat er een wisseling is mbt van wie er mee gaat dan is dat prima. Daar heeft een kind geen inbreng in, dan geef je een kind veel te veel macht en daar wordt het ook niet gelukkiger van. Kind kan denken dat ze nee moet zeggen als ze denkt te voelen dat mama dat wil.
De discussie over vroeger stoppen met werken is in die zin relevant dat de vraag is of je vrouw, nu de nieuwe status quo een feit is, het eigenlijk wel aantrekkelijk vindt om een man te hebben die verder weinig nuttigs doet dan sport en hier en daar een huishoudelijk klusje. Ik weet niet hoe lang je al gestopt bent met werken, maar misschien is het tijd voor een evaluatie. Het kan zijn dat ze het er in beginsel mee eens was, maar dat het haar nu toch tegenvalt. Ze komt niet voor niets aanzetten met een artikel over een stel waarvan er een met pensioen is en de ander werkt. Verder is de strekking van je topic dat je vrouw jou op dit moment maar moeilijk om zich heen kan verdragen. Daar is een reden voor, dat kan van alles zijn, maar dus ook dat jij buiten de maatschappij bent komen te staan door op jonge leeftijd te stoppen met werken.
Hebben jullie al een gesprek gepland naar aanleiding van je vraag en de antwoorden in dit topic? Heb je überhaupt iets aan de feedback ? In je reacties benoem je bijna alleen maar wat het allemaal niet kan zijn.
Gisteravond hebben we hierover gepraat: mijn vrouw lijkt er zelf niet zo'n probleem in te zien, want ze begreep niet goed waarom ik hier weer over wilde praten. Maar we hebben een goed gesprek gehad en elkaar veel geknuffeld.
Ik heb ook gezegd dat ik raad heb gevraagd op internet en (de strekking van) de verschillende antwoorden hier genoemd: dat er meer vrouwen zijn die meer tijd alleen willen, dat anderen zeggen dat haar reactie dan toch ook niet netjes is, dat we meer moeten praten, dat we moeten kijken naar de taakverdeling, etc.
Onze taakverdeling lijkt ze niet echt als probleem te zien. Toen ik haar vroeg wat ik verder zou kunnen overnemen, wist ze dat niet echt. Maar ik zal het binnenkort nog eens vragen. De zwemles vond ze op zich niet erg, maar anderhalf uur even alleen leek haar dan wel fijn. Ik heb mijn dochter al een aantal keer weggebracht toen mijn vrouw extra moest werken, dus dat komt wel goed.
Ze heeft het de laatste tijd erg druk op het werk en moet ook extra dagen werken. Daarnaast is er veel gebeurd op het werk, waardoor ze sneller uitgeput is. Ik heb gezegd dat ze me dat dan wel mag vertellen, dat ik er dan rekening mee kan houden. En als ze tijd alleen nodig heeft, ik dan best wel een paar uur op zolder wil zitten als ze het maar lief vraagt.
Ik ben erachter gekomen dat lieve dingen zeggen bij mijn vrouw totaal niet werkt. Dat vindt ze blijkbaar alleen maar ongemakkelijk. Misschien dat ik er een andere keer (als ze minder moe is) over doorvraag. Ik vraag me af of ze dan toch onzeker over haarzelf is. Ze heeft gisteravond wel gezegd dat ze ook van mij hield. Dat is wel voor het eerst sinds jaren voor zover ik me kan herinneren.
Ook knuffelen vindt ze niet fijn, of in ieder geval maar heel weinig.
Lastig is wel dat dit dan voor mij juist wel heel belangrijk is.
Wat ze wel graag wil, is dat we samen meer doen, dus ik zal wat vaker meegaan. Maar dan vooral met uitstapjes die we met z'n vieren maken.
We hebben het ook gehad over weer samen slapen, maar ze dacht dat oordopjes niet zouden helpen (ik wil dat zelf nog wel eens gaan uitzoeken). Ik heb gevraagd of we dan misschien een keer per week even de tijd zouden kunnen nemen om dan 's avonds in bed even te praten/te knuffelen (zonder seks). Nu doen we dat alleen op zondag (voor ons vaste moment voor seks), maar ik denk dat dat te weinig is. Maar daar hebben we nog niet echt een nieuwe afspraak voor gemaakt.
Er is nog wat werk te doen, maar al met al ben ik wel iets vrolijker dan een paar dagen geleden. Nu de komende dagen en weken maar kijken hoe het gaat.
Als je als ouder, alleen met je kinderen iets onderneemt, moet je veel meer opletten. Wanneer je met z’n tweeën bent, kan je veel meer ontspannen en genieten en kletsen over leuke acties of verwonderingen. Dan heb je iemand om gezellig mee te kletsen.
Behoefte om elkaar te verwennen groeit dan vaak vanzelf.
Trouwens, samen eten klaar maken is ook gezellig.
Vroeger wisselden mijn man en ik elkaar af; ene zaterdag ging ik met oudste naar sport A en ging man in de middag met jongste naar sport B, week erop andersom. Als we bij sport C samen konden, gingen we samen.
Dat geldt ook voor ‘s avonds voorlezen; heeft de ene een drukke dag, dan kan de ander inspringen. Maar dan is het wel belangrijk dat de ene dit aangeeft omdat je niet altijd maar kan raden wat iemand bezig houdt.
Mensen kunnen beiden een druk bestaan hebben, als gevolg van werk of sport of mantelzorg etc. Maar gezin komt op 1.
Jippox schreef op 30-06-2022 om 21:26:
Ik zou trouwens helemaal niet met oordoppen willen slapen omdat ik wel mijn kinderen zou willen horen (of wat dan ook verder)
En daarnaast vind ik het bloed irritant om iets in mijn oren te hebben.
Ik verbaas mij ook vaak over het gemak waarmee door sommigen de oplossing voor snurken bij de niet-snurkende wordt gelegd...
Ik zou zeker niet de oplossing bij iemand willen leggen, dat moeten mensen helemaal zelf uitvechten, maar zelf slaap ik sowieso met oordoppen omdat ik soms niet tegen het kleinste geluidje kan en daar is voor mijn partner niet tegen op te werken. En die geluiden kunnen trouwens ook van buiten komen. Als ik het gesnurk door mijn oordopjes heen hoor verhuis ik naar de logeerkamer, wat ik ook doe als ik om een andere reden wakker word en niet meer terug in slaap val (te warm, piekeren, verveling, pijn, etc),
Die oordoppen vind ik ook irritant, en soms moet ik een paar dagen zonder en dus apart liggen omdat ik teveel irritatie in mijn oren heb. Maar als ik dan mijn partner dwing tot oplossingen en ik kan vervolgens nog steeds niet slapen, hebben we er allebei last van. Dat lijkt me ook niet de weg.
Je kunt toch gewoon samen in bed beginnen en als ze wakker wordt van jouw gesnurk of als ze niet kan slapen omdat je meteen gaat snurken kan ze opstaan en naar de andere kamer gaan.
Maar jij kunt ook echt wat doen aan snurken, we leven niet meer in de jaren 70. Verdiep je je er eens in, laat zien aan haar dat je er moeite voor wil doen. Mijn man snurkt overigens meer als hij alcohol heeft gehad of enigszins verkouden is of op zijn rug slaapt.
Ik vind het lastig hier advies te geven merk ik. Wel lees ik een aantal reacties waar ik het niet mee eens ben, zoals bijv geen respect meer hebben voor een man die gewoon zijn zaakjes financieel goed voor elkaar heeft. Daar zou je ook gewoon trots op kunnen zijn natuurlijk! Ik heb daar iig meer respect voor dan voor iemand die parttime werkt, omdat ‘dit wel genoeg voor hem/haar is’ en ‘omdat het kan, want partner harkt genoeg geld binnen’?! Alsof werken het enige hoogst haalbare genot is om je leven te slijten?!
Daarnaast beoefend Pieter een sport op hoog niveau, daar zal heus genoeg tijd in gestoken worden lijkt mij. En zo te lezen doet hij ook genoeg in het huishouden, dus ik snap sommige negatieve reacties richting TO niet zo.
Vrouw heeft geen hobbies las ik, waarom zoekt ze deze dan niet zodat ze meer voor zichzelf heeft of doet? Waarom zou enkel Pieter zijn invulling van de dagen moeten aanpassen? Heb zo het idee dat vrouw ook heus wel de vruchten plukt van een man die zijn zaakjes financieel voor elkaar heeft (ondanks hun gescheiden financiën, maar dat is mijn aanname) en dat zij er zelf voor kiest wél te willen blijven werken. Prima toch?
Ikzelf ben helaas arbeidsongeschikt en dat vind ik vreselijk, dus ik zou ook nooit hebben willen stoppen met werken als ik wél een keuze zou hebben, zelfs niet met een partner die daar wel voor zou/kan kiezen.
Goed dat TO het gesprek gaande houdt, vind ik enorm voor hem pleiten, want ik vind dat als vrouw zo geïrriteerd is, dan mag je ook verwachten dat zij zelf met een onderbouwing komt waarom dat zo is.
Succes Pieter en hoop dat jullie er samen zullen uitkomen!
