Mijn ex gaat hertrouwen
Mijn ex gaat hertrouwen. Ik gun hem het allerbeste en zijn vriendin is echt een leuke vrouw. Maar ik kan niets anders doen dan huilen sinds hij het verteld heeft vanochtend. En dat vind ik ergens toch raar.
Sini
Anders
Dat moet inderdaad vreemd aanvoelen dat je er nu nog zoveel verdriet van hebt. Ik herken t ook totaal niet want de dag dat ik hoorde dat mijn ex een relatie had hing ik de vlag uit. Eindelijk voelde ik me bevrijd van hem. Hij wilde mij nl. niet laten gaan. En nu gaf hij zelf aan mij los te hebben gelaten. Maar ja, ik was dan ook erg ongelukkig in mijn relatie. De relatie is niet meer. Er is weer n nieuwe vlam. Ook prima. Weet niet wie t is. Mijn kinderen zeggen er ook niks over. Wat ik me herinner van jouw verhalen Sini is dat je n redelijk soepele scheiding met n even zo rustig nahuwelijk waarin je ex je ook financieel niet in de steek heeft gelaten. Jullie zijn beide goed voor elkaar blijven zorgen. Misschien ging het te goed nog? En daardoor stiekum hoop dat t weer goed komt?
Nee
Ik ging weg omdat de koek op was. Er was geen drama, geen bedrog, maar mijn kijk op het leven en die van hem waren anders. En ik verveelde me dood met hem.
Maar het is een goede man, en een goede vader. Ik denk gewoon dat mijn jeugd nu echt voorbij was.
Sini
wat
vind je vriend ervan dat je er zo emotioneel op reageert?
Oef
Ja ik zou van zoiets ook vreselijk emotioneel kunnen worden. Niet speciaal ergens om. Maar gewoon het idee. Iets met afgesloten wegen, verbrande bruggen, de tijd die voorbij gaat... Hoe je zelf ooit dacht dat het voor altijd zou zijn. Kortom, sentimenteel gedoe.
Mijn man moet daar niets van weten, dus die laat ik het dan niet merken. Of wel, maar pas als ik er zelf alweer om lachen.
Geef jezelf een dag in tranen. Misschien lucht het op.
Ja het klinkt misschien raar maar dat is het niet. Een nieuwe relatie kan een aardverschuiving teweeg brengen, ook bij een ex die al lang weer "onder de pannen" is. Er is een modus geweest om het leven opnieuw in te richten na een scheiding waar ook je kinderen mee te maken hebben. Daar wijzigt iets in en dat jij daar zo op reageert vind ik niet vreemd. Hoe meer je dit toelaat bij jezelf hoe eerder het over zal gaan.
Trouwen?
Of toch iets anders? Bedenk ik me nu.
Ben je zelf hertrouwd? Bij mij zou dat erg gevoelig liggen. Ik ben zelf nooit getrouwd geweest maar ik heb een fijne relatie met mijn vriend. Maar dat hij "getrouwd" is geweest met zijn ex verdraag ik maar moeilijk. Ik wil ook geen foto's zien van hun bruiloft vroeger. Ik kan erg emotioneel worden van een gelukkig "trouwend" stel. Ik ken dat niet en ik heb dat gemist: dat uitbundig openbaar vieren dat je erg van elkaar houdt.
Als ik me inleef in jouw situatie kan ik me eigenlijk alleen maar voorstellen dat je dat mist of er een soort heimwee naar hebt. Maar misschien zegt dit meer over mij 
Tja
Mijn vriend vond het begrijpelijk. Het woord jaloezie is hem vreemd en ik kreeg een knuffel.
Ik denk dat Emmawee en @emma het prima samengevat hebben. Iets over verbrande bruggen, heimwee, een jeugd waarin alle mogelijke toekomsten open lagen. En, laten we eerlijk zijn, bij mij een vorm van verbazing dat mijn ex, die verlaten werd door mij, toch veel eerder zijn “leven op orde” heeft en dat ik nog zoekende ben.
Sini
Grappig
Dat jij zo anders kijkt naar een ex die gaat hertrouwen. Dat zal waarschijnlijk ook te maken hebben met de manier waarop je uit elkaar bent gegaan. Mijn ex is vreemgegaan met de vrouw waar hij nu mee gaat trouwen. Kortom de beloftes die hij mij gedaan heeft in het gemeentehuis en in de kerk heeft hij allemaal aan zijn laars gelapt. Nu maakt hij ze opnieuw. Ik zie het meer als een toneelstukje. Geen enkele belofte die hij maakt heeft meer waarde, hij heeft er zoveel verbroken. Verdriet toen ik het hoorde heb ik ook niet gehad. Ik was wel verbaasd, maar toen ik van mijn dochter hoorde dat alle 3 de kinderen getuigen moesten zijn van zijn aanzoek, wist ik het helemaal zeker. Hij speelt toneel, lekker laten gaan.
Als je zoals jij aangeeft op een andere manier uit elkaar bent gegaan kan ik mij voorstellen dat het gevoel dat jij erbij hebt heel anders is. Het is weer een ander hoofdstuk dat je moet gaan afsluiten. Het voelt nu waarschijnlijk heel erg definitief. Sterkte Sini.
Zou ik ook hebben maar met andere reden
Ondanks dat ik hem niet meer kan uitstaan om wat hij doet, ben ik diep in mijn hart van hem blijven houden, ik weet dat het nooit meer goed kan komen maar zou dat wel willen. Niemand weet dat, al denk ik dat mijn beste vriendin dit wel vermoedt.
De kans dat mijn ex met zijn huidige partner gaat trouwen is groot en ik vrees dat ik dat heel moeilijk ga vinden. Wij zijn nooit getrouwd want dat vond hij niet nodig, kinderen waren een grotere verbinding dan trouwen en ik zou dan ook het gevoel hebben van waarom zij wel en ik niet. Heeft ook weer alles te maken dat ik trouwen erg bijzonder en romantisch vind en dat dus heel graag had gedaan en baal dat het niet is gebeurd als enige in hele familie vrienden- en kennissenkring.
Het is niet erg
Wat een lieve reactie van je vriend! Ik denk dat je zelf prima ziet waar de "pijn" zit. Het geeft niet, huil er even om, over een tijdje slijt het en gaat het leven weer verder.
Sterkte ermee.
Balans
'En, laten we eerlijk zijn, bij mij een vorm van verbazing dat mijn ex, die verlaten werd door mij, toch veel eerder zijn “leven op orde” heeft en dat ik nog zoekende ben.' Je ging weg omdat het te saai was, vervolgens kwam je in veel turbulentere relatie terecht, dus het is nu voor jou nog even onduidelijk wat je nu echt wil. Hoe saai of hoe turbulent mag het worden. Misschien ligt, achteraf gezien, het beste al achter je. Maar je hebt nog tijd genoeg om te bezien wat de toekomst nog in het verschiet heeft voor jou.
Tsjor
vel
Omdat ik gelukkig was met mijn nieuwe vriend vond ik het niet erg dat mijn ex ging trouwen.Ik was er intussen al over uit dat wij niet bij elkaar pasten en ik gun hem het beste.
Ik denk dat je sowieso al snel emotioneel bent omdat je niet helemaal lekker in je vel zit? Dan wordt alles erger, zeker dit soort 'oud zeer.'
hoezo, nu voelt het heel definitief ?
Dus, de koek was op en je verveelde je dood met jouw ex, maar je reageert dan heel emotioneel wanneer hij hertrouwt ??
Eigenlijk had je blij moeten zijn voor hem, dat hij zijn leven - zonder jou - terug heeft kunnen opbouwen.
Een scheiding IS definitief; daar hoeft geen hertrouwen aan te pas te komen om het 'echt' definitief te maken.
Je hebt een fijne vriend; hij had ook helemaal anders kunnen reageren.
William
Ik zeg ook niet dat mijn reactie de toppunt van logica is, maar het hoeft toch niet? Ik ben blij voor mijn ex-man, maar zijn opnieuw trouwen is opnieuw een confrontatie met het feit dat het ons samen niet gelukt is.
Sini
Logica hoeft toch helemaal niet?
Er zit geen logica in dit soort gevoelens en dat hoeft toch ook helemaal niet? Ik kan zelf nog steeds een steekje voelen als ik mijn ex-vriend eens spreek, terwijl ik hartstikke gelukkig ben met mijn partner en kinderen. Die relatie met ex is al heel lang geleden overgegaan, en het was geen huwelijk, er waren geen kinderen - en dan toch dat steekje! Het slaat nergens op, vind ik, maar laat zich zeker niet wegrationaliseren. Ik vermoed dat het steekje voortkomt uit het feit dat ik me destijds erg afgewezen voelde door hem: hij vindt haar dus leuker, met haar wil hij wel....andersom denk ik nooit dat hij dezelfde piekergedachten heeft (gehad), dat past niet bij hem.
Sini, denk je niet dat mensen die enigszins onzeker zijn of een wat negatiever zelfbeeld hebben (ik weet niet of dit opgaat voor jou, het is een gokje) hier sowieso gevoeliger voor zijn? Je schrijft namelijk dat je nog zoekende bent en dat brengt allerlei onzekerheden met zich mee. En wat je verder schrijft, net als een aantal anderen: nu is een periode 'echt' afgesloten en dat is confronterend. Hij gaat verder. Maar jij ook! Heel veel succes met de zoektocht, en laat het steekje er maar gewoon zijn, want het is ook niet niks. En misschien is het ook mogelijk dat je die spanning nog voelt tot het huwelijk, maar dat het daarna weer wat wegebt...want dan is het voldongen feit.
Niet meer dan logisch
Jullie levens zijn zo met elkaar verweven, jullie zijn zo lang bij elkaar geweest, hebben hier als outsiders een leven opgebouwd, hebben samen kinderen gekregen, delen een bijzondere geschiedenis samen, dan vind ik het niet meer dan normaal dat het je aangrijpt als nu ook het laatste draadje dat jullie bindt ,echt wel heel definitief wordt doorgeknipt. En dat je daar dan wat emotioneler reageert dan misschien een ander zou doen ,past bij jou - daar bedoel ik niets negatiefs mee. Was je voormalige schoonmoeder ook niet onlangs overleden? Dat is dan dubbelop.
Je doet me altijd denken aan een vriendin. Die vond voorspelbare types ook saai (was er wel een stuk sneller op uitgekeken dan jij 
en verslingerde zich altijd aan bewerkelijke types met een wat prominenter gevoelsleven. De vraag is of je de spanning die zo'n spannende man met zich meeneemt nodig hebt (kan) of juist helemaal niet.
Saaie man
Even onder een andere nick dan mijn eigen. Ik ben gescheiden van een zeer gecompliceerde man. Ik ben niet gemaakt voor drama, het ontwricht mij. Na enkele jaren durfde ik weer voorzichtig het relatiepad op te gaan. Sinds drie jaar heb ik een relatie met een man die jij vast onmiddellijk saai zou noemen. Diep in mijn hart vind ik dat ook wel een beetje. Maar dit is het type man dat ik nu nodig heb. Betrouwbaar, verantwoordelijk, mijn rots in de branding, een veilige haven. Hij wil en kan problemen nuchter en zonder drama bespreken, precies wat ik ook wil. Hij zet mij op de eerste plaats en doet dus ook mee met mijn dingen die hij niet bijster interessant vindt (bijv. kunst en cultuur). Ik weet niet of dit voor de rest van mijn leven is wat ik wil. Voor nu voelt het als een wam nest, en dat voelt zalig. Als ik lees hoeveel last jij hebt van de rafelrandjes van je vriend, dan prijs ik me nog eens gelukkig.
Saaie mannen
Kenfan ik herken heel veel van mij in je post, en je hebt het perfect verteld. We zijn inderdaad 20 jaar lang een eenheid geweest. Ik moet zeggen dat ik de laatste maanden vaak denk aan het moment dat we opa en oma zullen worden (hopelijk een keertje, hoewel dochter nu er helemaal niet mee bezig is) en dat we het niet samen zullen delen, de vreugde van het eerste bezoek aan het pasgeboren kleinkind. Dat hield me al een paar dagen bezig (een vriendin van mij is net oma geworden) toen ex zijn mededeling deed. En toen was het echt pats boem ja inderdaad over en uit.
Een andere vriendin vroeg of ik hem stiekem niet miste. Maar ik kan daar heel erg volmondig nee op zeggen. Ik mis onze relatie niet, als partners leefde we de laatste 2, 3 jaren volstrekt langs elkaar heen en ex stond absoluut niet open voor relatietherapie (want zijn motto is "praten helpt niet"). Ik mis wel het samen genieten van je eigen kinderen, het trots zijn. Dat deel ik dus bijna niet meer met hem maar met mijn huidige vriend. Die gelukkig erg goed kan luisteren.
En laten we eerlijk zijn, ik mis weleens de materiele weelde. Niet dat ik spijt heb van de scheiding, maar het spontaan dingen kunnen doen (Parijs missen en de Thalys pakken, uit eten gaan omdat je geen zin heb in koken, dure bloemen kopen, meerdere keer per jaar op vakantie) ... tja, het was niet verkeerd
Sini
Jaloezie
‘En, laten we eerlijk zijn, bij mij een vorm van verbazing dat mijn ex, die verlaten werd door mij, toch veel eerder zijn “leven op orde” heeft en dat ik nog zoekende ben.’
Ben je ergens iets wat jaloers omdat je ex met haar een mooi vooruitzicht heeft, iets wat je zelf zo graag wilt bereiken.
Je gunt hem een lieve vrouw want je wilt ook niet dat hij alleen blijft. Maar komt het verdriet uit een zekere mate van ontevredenheid, die steekt, en daarom zo confronterend is. Je gunt het je ex, maar je had zelf ook verder willen zijn in je relatie.
Ik schrijf niet dat je niet van je vriend houdt; het gaat alleen niet helemaal zoals je voor ogen had. Ik denk dat dergelijke gevoelens heel menselijk zijn, en dat ze slijten.
Flanagan
Klopt deels, in mijn relatie zijn veel onzekerheden, maar ik weet niet of ik zo nodig zelf wil hertrouwen. Ik vond mijn eerste bruiloft leuk en trouwen had te maken met kinderen krijgen en mijn verloofde uit de klauwen van de Sovjet-Unie (geen bruiloft, geen uitreisvisum namelijk). Het was natuurlijk woest romantisch Kan een tweede keer trouwen tippen aan zo iets?
Aan de andere kant: mijn ex zei iets toen hij wegging na "de aankondiging": "ik weet zeker dat dit geen avontuur is, als ik geen zekerheid had zou ik het niet doen." En het typeert zijn kijk op het leven: vooral geen avontuur en onzekerheid. Aan de ene kant begrijpelijk en ik heb zelf een beetje te veel onzekerheid gehad de laatste jaren, aan de andere kant is het wat me juist verstikte in onze relatie: er was nooit plaats voor het onbekende of het onverwachts.
Het is goed zo. En echt ik hoop dat ze lang en gelukkig leven, daarin geen greintje cynisme als ik het schrijf.
Sini
Praktisch vs romantisch
Trouwen heeft ook een hele praktische kant, erfrechtkwesties zijn meteen geregeld. Zijn nieuwe partner wordt nu erfgenaam. Daarom zal je ex ook wel zeker van zijn zaak hebben willen zijn.
Ik geloof dat ik het huwelijk /langdurige relatie toch meer als een vijfgangendiner zie dan als een koek. Het voorgerecht is veelbelovend, sommige gangen vallen tegen of liggen wat zwaar maar op de maag, maar met vooruitzicht op het grand dessert (inderdaad samen genieten van dat je toch een stel kinderen tot zelfredzame, sociale volwassenen hebt grootgebracht en wie weet ooit kleinkinderen) blijf ik toch maar aan tafel. Zelfs als er een spetterende ober veelbetekenend naar me knipoogt . Braaf he?
Op orde
Heel begrijpelijk hoor Sini! En of trouwen echt betekent dat je leven meer op orde is, betwijfel ik. Kan ook te maken hebben met een grote behoefte aan zekerheid, maar verder zegt het mij niet zoveel!
Sini,
https://www.ouders.nl/forum/echtscheiding-en-erna/ex-opnieuw-getrouwd
De link zal niet de insteek zijn van je verdriet, want het is duidelijk dat je hem een fijn leven gunt. Het is wel iets waar jullie kind mee te maken heeft.
Gelukkig lijkt hij mij een fijne ex ipv eentje die je bloed onder je nagels vandaan haalt.
Wat een leuke vergelijking Kenfan
Heel wat passender dan de veelbesproken koek. Het grand dessert smaakt uitstekend.
En ik hoop ook op geurige koffie/thee met bonbons. En dan nog wat te drinken als ik word thuisgebracht
Laat ik me niet mooier voordoen dan ik ben
Ach, af en toe kan ik best wel eens aardig fantaseren over een graai in de koektrommel. Maar ja, de kans is me toch wat te groot dat ik naast de harde wener mokka's en de roze koeken grijp en in plaats daarvan met een taaie pennywafel of een muffe kano blijf zitten.
Dan pimp ik de boerenkool wel weer op tot ehm stamppotbuffet.
Hahaha Kenfan
Ik begin steeds meer te beseffen dat er niks mis is met good old boerenkool, en dat je zelf moet zorgen voor de jus.
Mooie beeldspraak dames!
Hmmm
Weet je man dat hij vergeleken wordt met nog op te pimpen boerenkool? Ik zou er zelf wel goed ziek van zijn, eerlijk gezegd. En ik zou zelf niet vrolijk worden van het vooruitzicht nog tot mijn 80e of zo nog regelmatig de prak op te moeten warmen.
Zeg dat
Ik vraag me wel eens af hoe dat dan echt is. Het hele jaar gekabbel en boerenkool, word je dat dan echt nooit zat? Of gooi je dan die jus erover, weekend weg zonder kinderen, en kun je weer een paar maanden voort?
Nee, nooit zat.
Elkaar aankijken en hetzelfde denken geeft erg veel rust. Ook bij lastige dingen in het leven op één lijn zitten en samen genieten van een volwassen geworden kind. Die klus hebben we geklaard
Samen veel op pad, uitjes, weekenden en fijne vakantie's. Geen financiële zorgen en zorgen die er waren in het verleden hebben we gedeeld en opgelost. Beide mensen verloren die ons dierbaar waren en verdriet samen verwerkt. We zijn beide gezond en daar dankbaar voor. We genieten en dat doen we inderdaad al kabbelend.
Woeste wateren geven alleen maar onrust en ellende en tijdelijke nieuwigheid en spanning. Wij zijn dol op boerenkool, met een worstje
Verkeerd begrepen
Ik maak mijn wederhelft niet uit voor een flauwe prak. Ik probeer aan te geven dat mi in een langdurige relatie naast goede ook mindere periodes zullen voorkomen. Ik vraag me of achter verveling niet grotendeels eigen rusteloosheid zit. Dan loop je in een nieuwe relatie als de eerste verliefdheid over is weer tegen dezelfde problemen aan. Of tegen andere.
Ieder zijn meug. Zelf vind ik een solide relatie wel zo prettig als basis om kinderen groot te brengen of zorgen rond eigen gezondheid en bejaarde ouders aan te gaan. Ieder zijn meug, maar ik zou geen zin hebben in de onzekerheid van steeds een web van emoties te moeten ontwarren. En al helemaal niet om hard te moeten werken aan een betere versie van mezelf om een droompartner vast te houden.
