Mijn man is een narcist
Nadat ik overal in dit forum gezocht heb, maar geen (aktueel) draadje vond die hier specifiek over gaat, besloot ik er zelf een te openen. Wel zie ik onder het onderwerp relaties veel verhalen van vrouwen die soortgelijke situaties in hun relatie meemaken, en mogelijk ook willen meeschrijven hier. Ik hoop dat dit voor hun een eye-opener zal zijn.
Na ruim twintig jaar huwelijk ben ik via het internet, via dit forum vooral, informatie over narcisme tegengekomen. Daardoor gingen er zoveel alarmbellen bij mij af, dat ik een paar boeken over dit onderwerp uit de bieb heb gehaald.
Ik heb verbijsterd het boek 'Narcistisch misbruik in de liefde' van Mjon van Oers zitten lezen en heb dat nog niet uit. Het was doodeng en bevreemdend: alsof ik de karakterbeschrijving van mijn man las. Al die punten, al die gedragingen, ik heb ze nooit eerder aan narcisme gekoppeld, ze zijn zo specifiek beschrijvend hoe het tussen man en mij gaat, dat ik het haast niet kan geloven.
Na de eerste lezing kwam de klap: dit gaat echt nooit veranderen. Mijn vader is een narcist (gediagnosticeerd) en zelfs mijn moeder heeft deze trekken, begreep ik al lezende (ik heb altijd gevonden dat zij en mijn man veel op elkaar leken). Om een lang verhaal kort te maken: ik ben aan het rouwen, aan het verwerken en heb het verdraaide moeilijk.
In het draadje over ontrouw past dit niet helemaal en voel ik me wat dit aangaat wat misplaatst en onbegrepen. Het zijn stuk voor stuk lieve vrouwen die meeschrijven, maar dit is een specifiek soort probleem naast ontrouw waarmee ik niet teveel in die draad wil meedoen, omdat het daarvoor te heftig is. Daarom zoek ik hier een plaats waar al de vrouwen die ik tot nu toe in de rubriek 'relaties' al ben tegengekomen ook kunnen komen uitwisselen, met als doel elkaar te helpen en adviezen te geven hoe hiermee om te gaan. Ik heb vrouwen gelezen die het weten van hun man, maar ook vrouwen waarvan ik het sterk vermoed, maar die het nooit benoemd hebben.
Je komt daar in je eentje niet uit. Of je nu blijven wilt of weggaan, zonder elkaars hulp redden we het niet. Daarom hoop ik dat we elkaar hier kunnen ontmoeten.
MRI, je hebt ook helemaal gelijk met je post van 22 januari.Dat heen en weer schommelen, ik word er zelf ook gek van. Misschien lees je niet meer mee en ik geef je gelijk, dat is beter voor je, maar bedankt voor je terechtwijzing. Ik heb dat nodig.
Ook Angela bedankt, ik doe jou ook tekort, ik reageerde op een enkele aansporing om nu weg te gaan. Jij zei dat helemaal niet.
Wat ik concreet doe en nog van plan ben verder: ik wil uitzoeken hoe het werkt met uitkopen, of hij zo'n bedrag kan lenen extra, en in het huis kan blijven -want dat zou het beste zijn- ; hoeveel alimentatie ik zou kunnen verwachten; hoe het zit met bijstand en dergelijke, want genoeg inkomen verdienen zie ik niet lukken; op een rijtje zetten wat we nu precies aan inkomsten en uitgaven hebben en hoeveel spaargeld we eigenlijk hebben. Ondertussen kijk ik uit naar werk en ruim ik zoveel mogelijk rommel op, zodat ik niet overtollige rommel hoef mee te verhuizen.
Hoewel ik heen en weer ga met mijn gevoel voor hem, weet ik dat ik niet ga blijven. Ik las terug op 'Verder na ontrouw' en zag nog eens hoe hij me gepiepeld heeft toen en hoe veel meer andere mannen hun best doen voor hun vrouw, en daaraan zie ik dat dit echt niet normaal is. Liever alleen en armoedig dan dit.
Verbindingetc: Ik zou mezelf ook adviseren om me voor te bereiden op een echtscheiding, zodat je een soort draaiboek kunt afwerken als het zover is. Dan heb je al een voorsprong en is de kans veel kleiner dat hij je alsnog probeert uit te buiten en zichzelf er financieel het beste uit laat komen. Overigens ga ik ook een mediator zoeken die ervaring heeft met narcisme en of dat via rechtsbijstand nog kan.
Ik dacht aan mijn moeder, die vroeger ook terugdeinsde voor een scheiding omdat ze zich afvroeg of ze het allemaal wel zou redden in haar eentje, ook financieel. Ze had toen al een schoonheidssalon die liep als een trein. Ik als tienerdochter zag dat zij de hele huishouding en opvoeding alleen deed, de administratie ook, goed was met zakelijke dingen en ik had alle vertrouwen in haar. Maar die lul van een vader van me had haar zelfvertrouwen gebroken. Ik denk dat hetzelfde nu aan de hand is met mij.
Ik roep mezelf tot de orde, als ik twijfel. Ik heb veel langer op mezelf gewoond voor ik hem tegen kwam, dan hij. En ik redde het prima van een uitkering (Wajong), kon heel goed zuinig leven, had mijn zaakjes netjes op orde. Dus waarom zou ik het niet kunnen? Talloze mensen leven op bijstandsniveau en die kunnen het ook. Dus waarom ik niet?
Bedankt allemaal voor jullie hulp. Sorry dat ik zo kort door de bocht reageerde. Hee, en ik ben benieuwd: wat was mijn oude nick dan? Ik weet het niet meer, het was meteen bij het overspel al ' Puinhoop'.
Puinhoop schreef op 04-02-2022 om 14:36
Wat ik concreet doe en nog van plan ben verder: ik wil uitzoeken hoe het werkt met uitkopen, of hij zo'n bedrag kan lenen extra, en in het huis kan blijven -want dat zou het beste zijn- ; hoeveel alimentatie ik zou kunnen verwachten; hoe het zit met bijstand en dergelijke, want genoeg inkomen verdienen zie ik niet lukken; op een rijtje zetten wat we nu precies aan inkomsten en uitgaven hebben en hoeveel spaargeld we eigenlijk hebben. Ondertussen kijk ik uit naar werk en ruim ik zoveel mogelijk rommel op, zodat ik niet overtollige rommel hoef mee te verhuizen.
Hoewel ik heen en weer ga met mijn gevoel voor hem, weet ik dat ik niet ga blijven. Ik las terug op 'Verder na ontrouw' en zag nog eens hoe hij me gepiepeld heeft toen en hoe veel meer andere mannen hun best doen voor hun vrouw, en daaraan zie ik dat dit echt niet normaal is.
Ik dacht aan mijn moeder, die vroeger ook terugdeinsde voor een scheiding omdat ze zich afvroeg of ze het allemaal wel zou redden in haar eentje, ook financieel. Ze had toen al een schoonheidssalon die liep als een trein. Ik als tienerdochter zag dat zij de hele huishouding en opvoeding alleen deed, de administratie ook, goed was met zakelijke dingen en ik had alle vertrouwen in haar. Maar die lul van een vader van me had haar zelfvertrouwen gebroken. Ik denk dat hetzelfde nu aan de hand is met mij.
Ik roep mezelf tot de orde, als ik twijfel. Ik heb veel langer op mezelf gewoond voor ik hem tegen kwam, dan hij. En ik redde het prima van een uitkering (Wajong), kon heel goed zuinig leven, had mijn zaakjes netjes op orde. Dus waarom zou ik het niet kunnen? Talloze mensen leven op bijstandsniveau en die kunnen het ook. Dus waarom ik niet?
Goed bezig!
Dit is gewoon een mop😄Komt hij thuis van het boodschappen doen. We zijn alledrie nog boven. "Waarom staat die oven aan!?", roept hij naar boven, om dan de trap op te stampen. Nee, zeggen beide kinderen, nog niet beneden geweest. En ik ook niet. Dus die heeft hij zelf vergeten.
Zo illustratief over hoe een narcist altijd de schuld buiten zichzelf zoekt 😆
Hallo, Ik zit in een relatie van 11 jaar en ben er sinds een paar maanden achter dat ik leef met een narcist. Vind dat moeilijk. Wil weg, maar weet niet hoe.
Mijn vriend houd erg van een biertje. Vrijdagavond is zijn bier avond. Dat heb ik altijd goed gevonden, mannenavondje. Maar als hij bier drinkt drinkt hij niet vier blikjes van 1,5L, maar drinkt hij er zo een stuk of 15 of meer. Door de drank word hij agressief en ben ik ook echt bang van hem. Word agressief is woorden en maakt zich heel groot als hij voor mij staat. Ben er vorig jaar achter gekomen dat hij ook cocaïne gebruikt. Volgens hem is hij ermee gestopt. Maar zijn gedrag zegt genoeg. Als ik erover begin word hij enorm woest. En maakt mij voor van alles en nog wat uit, houd niks van mij heel. Als hij bier op heeft en woest is gaat hij ook mijn familie appen en zegt dan de meest vreselijke dingen. Ik zou weg willen, maar heb geen adres waar ik naar toe kan. Dreigt mij ook met van alles waardoor ik het ook niet durf. Familie zegt gewoon je spullen pakken, maar bieden geen plek. Dus lekker makkelijk om te zeggen. Hebben ook geen idee waar ik in zit. Ik sta ingeschreven voor huizen en heb bij gemeente urgentie aangevraagd, maar situatie is niet ernstig genoeg.
Weet echt niet wat ik moet doen, situatie word steeds lastiger. Zijn gedrag naar mij toe word steeds heftiger.
Wat moet ik doen?
Bart80 schreef op 14-08-2022 om 07:14:
Hallo, Ik zit in een relatie van 11 jaar en ben er sinds een paar maanden achter dat ik leef met een narcist. Vind dat moeilijk. Wil weg, maar weet niet hoe.
Mijn vriend houd erg van een biertje. Vrijdagavond is zijn bier avond. Dat heb ik altijd goed gevonden, mannenavondje. Maar als hij bier drinkt drinkt hij niet vier blikjes van 1,5L, maar drinkt hij er zo een stuk of 15 of meer. Door de drank word hij agressief en ben ik ook echt bang van hem. Word agressief is woorden en maakt zich heel groot als hij voor mij staat. Ben er vorig jaar achter gekomen dat hij ook cocaïne gebruikt. Volgens hem is hij ermee gestopt. Maar zijn gedrag zegt genoeg. Als ik erover begin word hij enorm woest. En maakt mij voor van alles en nog wat uit, houd niks van mij heel. Als hij bier op heeft en woest is gaat hij ook mijn familie appen en zegt dan de meest vreselijke dingen. Ik zou weg willen, maar heb geen adres waar ik naar toe kan. Dreigt mij ook met van alles waardoor ik het ook niet durf. Familie zegt gewoon je spullen pakken, maar bieden geen plek. Dus lekker makkelijk om te zeggen. Hebben ook geen idee waar ik in zit. Ik sta ingeschreven voor huizen en heb bij gemeente urgentie aangevraagd, maar situatie is niet ernstig genoeg.
Weet echt niet wat ik moet doen, situatie word steeds lastiger. Zijn gedrag naar mij toe word steeds heftiger.
Wat moet ik doen?
Dat klinkt inderdaad niet goed. Kun je nog wat meer over jezelf vertellen? Heb je een baan, kinderen en zo ja, welke leeftijd?
Erg jammer dat je niet tijdelijk bij familie kunt verblijven, ken je niet iemand met een vakantiehuisje of een vaste staplek op een camping waar je voorlopig terecht kunt? Ben je al bij de huisarts of praktijkondersteuner geweest om je situatie uit te leggen of maatschappelijk werk?
Er lopen meerdere draadjes op het forum van mensen die in een soortgelijke situatie zitten.
bart 80; je kunt beter even een nieuw draadje beginnen.
Bart80 schreef op 14-08-2022 om 07:14:
Hallo, Ik zit in een relatie van 11 jaar en ben er sinds een paar maanden achter dat ik leef met een narcist. Vind dat moeilijk. Wil weg, maar weet niet hoe.
Mijn vriend houd erg van een biertje. Vrijdagavond is zijn bier avond. Dat heb ik altijd goed gevonden, mannenavondje. Maar als hij bier drinkt drinkt hij niet vier blikjes van 1,5L, maar drinkt hij er zo een stuk of 15 of meer. Door de drank word hij agressief en ben ik ook echt bang van hem. Word agressief is woorden en maakt zich heel groot als hij voor mij staat. Ben er vorig jaar achter gekomen dat hij ook cocaïne gebruikt. Volgens hem is hij ermee gestopt. Maar zijn gedrag zegt genoeg. Als ik erover begin word hij enorm woest. En maakt mij voor van alles en nog wat uit, houd niks van mij heel. Als hij bier op heeft en woest is gaat hij ook mijn familie appen en zegt dan de meest vreselijke dingen. Ik zou weg willen, maar heb geen adres waar ik naar toe kan. Dreigt mij ook met van alles waardoor ik het ook niet durf. Familie zegt gewoon je spullen pakken, maar bieden geen plek. Dus lekker makkelijk om te zeggen. Hebben ook geen idee waar ik in zit. Ik sta ingeschreven voor huizen en heb bij gemeente urgentie aangevraagd, maar situatie is niet ernstig genoeg.
Weet echt niet wat ik moet doen, situatie word steeds lastiger. Zijn gedrag naar mij toe word steeds heftiger.
Wat moet ik doen?
Narcist? Kan maar je leeft in ieder geval met een verslaafd persoon. Heb je kinderen? Is het iets om veilig thuis te bellen ? Zeker als je kinderen hebt.
Als je alleen bent zou ik nog liever in een kampeerbus, vakantiehuisje of stacaravan gaan wonen dan nog langer bij zo iemand blijven.
Waarschijnlijk ben je emotioneel 'verzwakt' door die jaren met hem. Zoek hulp ga naar de huisarts spreek met hem voor verwijzingen. Probeer hoe dan ook sterker te worden. Je bent niet afhankelijk van hem, hij zie je leven verziekt. Wegwezen zou ik zeggen.
zojuist dit hele topic aandachtig gelezen!
Jammer dat de bijdrages van Henricus en Robbie bij voorbaat al werden afgefakkelt, want ik las daarin juist hetgeen ik ook herken en voel. Enkel lopen hun bijdrages niet synchroom met de fases waarin TO verkeerd, maar dat maakt het nog niet minder belangrijk, juist niet zelfs!
Is dit topic nu gestart om enkel lotgenoten te vinden om herkenbare situaties mee te delen of staat Puinhoop ook open voor andere kanten van het verhaal? Mijn vermoeden is om te discussiëren over enkel herkenbare punten met lotgenoten, jammer, wat een gemis! Wat de bijdrages van eerder genoemde personen waren zeker erg zinvol, enkel waren zij blijkbaar een stuk verder dan Puinhoop. Of misschien ook niet, maar gingen zij ‘te snel’ en was Puinhoop (nog) niet zo ver.
Dat bijv Puinhoop schreef op de vraag waarom zij nu niet ging scheiden en haar reactie was ‘dan haalt dochter haar diploma niet’! Hoezo niet en waarop is dit gebaseerd? Komt deze uitspraak van dochter zelf? Of van Puinhoop?
Hypothetisch als dit van dochter komt: je kunt dit NOOIT van tevoren zeggen, enkel vermoeden, maar is geen feit. Genoeg kinderen slagen namelijk wél voor hun diploma, ondanks dat ouders in scheiding liggen. Daarnaast vind ik het dan ook een aardig staaltje ‘manipulatie’ (of slachtofferschap) als je je moeder ‘liever’ ten onder ziet gaan aan zo’n bullebak van een vader (nog steeds is man van Puinhoop nl niet officieel gediagnosticeerd). Op mijn 18e had ik mijn moeder nl niet zo willen zien lijden en ja, op deze leeftijd kun je eea écht wel helder zien/inschatten)
OF
Hypothetisch als dit vanuit Puinhoop zelf komt: zie ik het als wederom een excuus om niet direct stappen te ondernemen om te scheiden van zo’n bullebak van een man (die hij eigenlijk al heel hun huwelijk is, maar na vreemdgaan nóg meer?). Enig idee hoeveel je kinderen inmiddels al hebben geleden onder dit huwelijk? Tja, kun je ook denken, ach, die 2 jaar extra kunnen er ook nog wel bij…….
Ik begrijp heus wel dat mijn post heel hard en ongevoelig kan aankomen, maar als je enkel als ‘lotgenoten’ had willen brainstormen, dan had je dit draadje misschien iets anders moeten insteken. Ik, als buitenstaander, bekijk het toch heel anders en raakt het mij toch als ik zie dat zeer waardevolle reacties (van oa Hendricus en Robbie) bij voorbaat al worden afgeschreven. Gemiste kans denk ik dan, zeker voor wat jullie kinderen betreft, want iedere dag langer in deze toxische relatie/gezin lijkt mij enorm ‘onnodig’ beschadigend!
En niet alleen voor de kinderen, maar zéker ook voor Puinhoop!! Ik lees vooral heel veel angst, struisvogelgedrag, onzekerheid en excuses (oa stempels, geloof (?) etc.) zoeken en ja, dat grijpt mij wel aan! Want welk geloof of stempel maakt dat een mens hiermee zou moeten dealen?
Pippeltje schreef op 14-08-2022 om 11:12:
bart 80; je kunt beter even een nieuw draadje beginnen.
Goed advies!
En zojuist ook, voor de compleetheid van dit topic, de link (https://www.ouders.nl/forum/relaties/mijn-man-heeft-een-affaire-gehad) naar dit topic gelezen (welke in dit topic werd gedeeld overigens). Ik wilde deze ook lezen om een totaalbeeld te krijgen (voor zover mogelijk) over de situatie en eerlijk gezegd, nu snap ik nog minder de affakkeling van enkele andere posts in dit topic.
Puinhoop, is het (financieel) afhankelijk zijn van jouw man hetgeen wat jou tegenhoudt van hem te scheiden?
dan schreef op 14-08-2022 om 08:55:
[..]
Dat klinkt inderdaad niet goed. Kun je nog wat meer over jezelf vertellen? Heb je een baan, kinderen en zo ja, welke leeftijd?
Erg jammer dat je niet tijdelijk bij familie kunt verblijven, ken je niet iemand met een vakantiehuisje of een vaste staplek op een camping waar je voorlopig terecht kunt? Ben je al bij de huisarts of praktijkondersteuner geweest om je situatie uit te leggen of maatschappelijk werk?
Er lopen meerdere draadjes op het forum van mensen die in een soortgelijke situatie zitten.
Ik heb een baan, geen kinderen.
Heb een gesprek gehad met de huisarts. Maar zolang mijn vriend mij niet slaat of iets en alleen agressief naar mij toe is in woorden kan ze niet veel voor mij doen. Heb ook contact gehad met veilig thuis, maar die zeggen hetzelfde. Zou aangifte tegen hem moeten doen, maar zolang ik niet word geslagen vind ik dat te ver gaan. Ken wel mensen met een vakantiehuisje of iets. Maar deze mensen durven het niet aan omdat ze bang zijn dat mijn vriend alles kort en klein komt slaan. Daar dreigt hij ook mee. Dus dat is best moeilijk. Tis niet alleen zijn bier verslaving en de cocaïne. Tis zijn hele gedrag. Vind zichzelf geweldig, weet alles beter, kan alles beter. Weet alles zo te draaien dat alles een ander zijn schuld is, hij doet nooit iets verkeerd. Toont geen emoties. Goed in verhalen te verdraaien in hoe het hem op dat moment uitkomt. Zo kent 1 verhaal wel 3 of meer verschillende versies. Hij heeft een moeilijke jeugd gehad, weinig liefde gehad. Ik denk dat daar dit alles vandaan komt. Maar hij wilt geen hulp. Niemand kan tot hem doordringen. Dat maakt het zo lastig.
Heel ingewikkeld Bart80, maar het feit dat je geen kinderen hebt maakt het misschien wel iets makkelijker om "te verdwijnen" of denk ik nu te simplistisch. Denk je dat hij je gaat stalken of is het iemand die snel in een andere relatie zal stappen? ( ik weet het is niet altijd makkelijk te zeggen) Heeft hij veel relaties vóór jou gehad? Hoe ging hij daar mee om? heb je wel eens gezegd dat je weg wilde en hoe reageerde hij dan? Heb je reden om aan te nemen dat hij gewelddadig wordt als je weg gaat. Heeft hij daar iets over gezegd, als dit het geval is zou ik toch nog een keer Veilig Thuis bellen en dat aangeven.
Heb je een baan? kun je makkelijk ergens anders een baan vinden met jouw beroep?
Ik zou toch proberen om met een POH te spreken als ik jou was en te vragen om samen met jou een plan de campagne te maken.
Want volgens mij heb jij allang duidelijk dat je weg wilt.
Bart80 schreef op 15-08-2022 om 10:49:
[..]
Ik heb een baan, geen kinderen.
Heb een gesprek gehad met de huisarts. Maar zolang mijn vriend mij niet slaat of iets en alleen agressief naar mij toe is in woorden kan ze niet veel voor mij doen. Heb ook contact gehad met veilig thuis, maar die zeggen hetzelfde. Zou aangifte tegen hem moeten doen, maar zolang ik niet word geslagen vind ik dat te ver gaan. Ken wel mensen met een vakantiehuisje of iets. Maar deze mensen durven het niet aan omdat ze bang zijn dat mijn vriend alles kort en klein komt slaan. Daar dreigt hij ook mee. Dus dat is best moeilijk. Tis niet alleen zijn bier verslaving en de cocaïne. Tis zijn hele gedrag. Vind zichzelf geweldig, weet alles beter, kan alles beter. Weet alles zo te draaien dat alles een ander zijn schuld is, hij doet nooit iets verkeerd. Toont geen emoties. Goed in verhalen te verdraaien in hoe het hem op dat moment uitkomt. Zo kent 1 verhaal wel 3 of meer verschillende versies. Hij heeft een moeilijke jeugd gehad, weinig liefde gehad. Ik denk dat daar dit alles vandaan komt. Maar hij wilt geen hulp. Niemand kan tot hem doordringen. Dat maakt het zo lastig.
Tja, dat betekent dus dat je moet ophouden op eieren te lopen en dan moet kijken wat er gebeurt. Je moet natuurlijk niet zelf ruzie gaan maken maar juist de gewone dingen zeggen waarvan je weet dat hij er ‘niet tegen kan’. En als hij dan fysiek agressief wordt, kun je dus wel een beroep doen op hulp. Krom maar waar; je moet het gecontroleerd laten escaleren.
Je moet jezelf dan natuurlijk goed voorbereiden. Want het moet niet compleet uit de hand lopen en het moet aantoonbaar zijn. Is het bijvoorbeeld mogelijk om een gesprek te arrangeren met een advocaat erbij (je wil immers uit elkaar) en daar op de juiste knopjes te drukken? Of samen naar de huisarts? Dan kan die het zelf zien, hoe het is. Je kunt ook in aanwezigheid van een mannelijk familielid het gesprek aangaan of in een andere openbare situatie, op een terras bijvoorbeeld. En dan liefst ook nog een audio/video opname maken.
Als de angst reeel is dit hij de boel kort en klein slaat in een vakantiehuisje, ga je dat natuurlijk niet bij vrienden doen. Afhankelijk van je financiële middelen, kun je eventueel wel bij een professionele organisatie een huisje huren. Die zijn vast goed verzekerd voor schade. Of in een goedkope tent op een camping. Dan vernielt hij die maar.
Weten mensen in je omgeving al hoe hij is? Laat hij zich daar zien zoals hij echt is? Hoe strategisch kan hij nog denken als hij kwaad wordt? Dit kan werken als hij echt denkt dat hij volledig in zijn recht staat en dat iedereen dat zal vinden. Als hij weet dat de buitenwereld er anders over denkt en hij ‘sluwer’ is, is dit natuurlijk een stuk riskanter want hij zal altijd verder durven gaan dan jij.
Hadden weer eens ruzie. Heb mijn spullen gepakt en zit nu bij mijn ouders. Maar voelt niet goed. Ouders zijn zo negatief, heel mijn familie. Maar kan nergens anders naar toe. Kan terug naar mijn vriend. Mag daar blijven tot ik een huisje heb gevonden. Ik heb dan mijn eigen spullen om mij heen en de katten. Die ik heel erg mis. Maar als ik terug ga dan krijg ik ruzie met mijn familie. Die hebben het liefst dat ik elk contact verbreek en al mijn spullen op haal en op sla in een garagebox.
Weet echt niet wat ik moet doen. Maar 1 ding weet ik wel, voel me niet fijn bij mijn ouders in huis. Het moet nu gaan zoals hun het willen. Hebben mijn vriend nooit gemogen. En dat laten ze nu ook heel goed merken. Kan er niet over praten. En van mijn broer en zus hoor ik ook weinig tot niks. Ja, dat ik blij moet zijn dat ik van die gozer af ben. En dat doet heel veel pijn. Omdat ik nog steeds van mijn vriend hou ondanks alles. Weet dat hij ook een heel klein hartje heeft.
Wat vinden jullie dat ik moet doen? Help?!?
Bart80 schreef op 30-08-2022 om 09:31:
Hadden weer eens ruzie. Heb mijn spullen gepakt en zit nu bij mijn ouders. Maar voelt niet goed. Ouders zijn zo negatief, heel mijn familie. Maar kan nergens anders naar toe. Kan terug naar mijn vriend. Mag daar blijven tot ik een huisje heb gevonden. Ik heb dan mijn eigen spullen om mij heen en de katten. Die ik heel erg mis. Maar als ik terug ga dan krijg ik ruzie met mijn familie. Die hebben het liefst dat ik elk contact verbreek en al mijn spullen op haal en op sla in een garagebox.
Weet echt niet wat ik moet doen. Maar 1 ding weet ik wel, voel me niet fijn bij mijn ouders in huis. Het moet nu gaan zoals hun het willen. Hebben mijn vriend nooit gemogen. En dat laten ze nu ook heel goed merken. Kan er niet over praten. En van mijn broer en zus hoor ik ook weinig tot niks. Ja, dat ik blij moet zijn dat ik van die gozer af ben. En dat doet heel veel pijn. Omdat ik nog steeds van mijn vriend hou ondanks alles. Weet dat hij ook een heel klein hartje heeft.
Wat vinden jullie dat ik moet doen? Help?!?
Je moet even een nieuw draadje starten waarin je je situatie met je vriend bespreekt.
