Ondankbaar of terecht?
Toen mijn vriend 30 werd had ik een verrassingsfeestje geregeld. Dit vond hij toen erg leuk.
Nu werd hij 35 en dat leek me een mijlpaal, dus stiekem weer iets geregeld. Vrienden, familie uitgenodigd om er een gezellige avond en klein feestje van te maken (stuk of 20 mensen dus viel mee).
Mensen uitnodigen, gevraagd of ze iets leuks “in stijl” wilden aandoen, speciale versiering gekocht, en hele vrijdag bezig geweest met boodschappen, versieren, schoonmaken..
Op een gegeven moment kwam vriend erachter dat ik iets van plan was (door de buurvrouw die zich per ongeluk versprak).
vriend boos: “je gaat toch geen feestje geven he?!!! Ja en ik IK GA WEG” (vloek tier)
“Je weet toch dat ik dat niet leuk vindt !!! Enz”
Uiteindelijk was het al bijna tijd dat de gasten kwamen, dus het moest maar doorgaan..
Tijdens het feestje zelf stond hij uitgebreidt te lachen en praten met paar van zn beste maten. Maar ze bleven in de bijkeuken staan (die grenst aan de woonkamer). De woonkamer was helemaal versierd, heeft me bloed zweet en tranen gekost.. hij heeft er amper een blik op geworpen.
Toen hij even naar toilet ging, vroeg ik of hij misschien in de woonkamer gezellig kon gaan staan, maar zijn reactie was “dat de muziek aanstond en je dan niet kon praten” wat onzin was, want er stonden meer mensen te kletsen en ik gaf nog aan dat de muziek ook zachter kon..
Ook vroeg ik of hij even bij mijn neef en nicht kon gaan staan, die kwamen immers ook voor hem en hij stond alleen met zn maten te praten, zijn reactie was “ hoezo, nou en? Ik heb ze toch niet gevraagd”
neef en nicht hebben een uur moeten rijden en een uur terug.. hij heeft hen amper gesproken..
Het feestje was al vroeg afgelopen, 22 uur was iedereen weg en ik heb erna alles opgeruimd met mijn zus terwijl hij stilzwijgend de vaatwasser ging inruimen..
Hij heeft geen woord gezegd..
Geen “bedankt” , al was het maar voor de moeite..
Ik had zo mijn best gedaan.. mn zus zei ook : “je bent al weken bezig met iets leuks te plannen.. als hij morgen niet bedankt heeft gezegd ga ik er wat van zeggen”..(ik heb gezegd dat ik dat niet wil omdat het dan alleen maar escaleert).
Misschien mijn schuld.. misschien had ik moeten weten dat hij dit soort onverwachte dingen niet leuk vind.. maar als ik dat had gedacht had ik het niet gedaan..
Ik heb ZO mijn best gedaan..
Zijn gedrag voelt ZO rot.. of heeft hij gelijk.. ?
Peiling
Ondankbaar of terecht
Maximaal 2 antwoorden.
Bellan schreef op 18-02-2024 om 10:48:
@junio je bericht begrijp ik niet.. in je OP ?
zoals ik schreef heeft hij stilzwijgend de vaat ingeruimd, maar dat was de “gewone” vaat, niet van het feest ( dat waren kartonnen wegwerp bekers en bordjes).
hij heeft mij de hele drie uurtjes dat het maar duurde totaal genegeerd..
nogmaals: ik ga dit goed overdenken en nooit meer doen.. maar hij heeft zich als een eikel gedragen..
nu ik erover nadenk doe ik het bijna nooit goed genoeg, ook niet wat betreft “normale” dingen ..
Misschien zijn jullie erg verschillend in temperament, communicatiestijl en andere dingen. Is de relatie verder wel leuk?
Bellan schreef op 18-02-2024 om 10:48:
@junio je bericht begrijp ik niet.. in je OP ?
zoals ik schreef heeft hij stilzwijgend de vaat ingeruimd, maar dat was de “gewone” vaat, niet van het feest ( dat waren kartonnen wegwerp bekers en bordjes).
hij heeft mij de hele drie uurtjes dat het maar duurde totaal genegeerd..
nogmaals: ik ga dit goed overdenken en nooit meer doen.. maar hij heeft zich als een eikel gedragen..
nu ik erover nadenk doe ik het bijna nooit goed genoeg, ook niet wat betreft “normale” dingen ..
OP is openingspost, dank voor je uitleg.
Ik vraag me hetzelfde af als Bolmieke.
Het kan natuurlijk ook gewoon een lompe hork zijn, maar toch zie ik ook voor me hoe jullie compleet langs elkaar heen communiceren en daardoor irritatie al snel op de loer ligt.
je hebt het over "normale" dingen. Maar is wat jij 'normaal' vind wel hetzelfde wat hij 'normaal ' vindt.
Het voorbeeld met de neef en nicht bijvoorbeeld: mijn ex waarmee ik 17 jaar samen ben geweest heeft mijn neven en nichten nooit als zijn familie beschouwd, hetzelfde voor mij met die van hem. Die kwamen ook niet op wederzijdse verjaardagen, die van mij wel bij mij maar niet bij zijn verjaardag en andersom.
Ik vind het dus niet normaal dat jouw neef en nicht op zijn verjaardag zijn.
Het lijkt dat jullie een andere taal der liefde spreken.
Verder zie ik ook nog het verschil tussen een extravert (jij) en een introvert (hij) die als zo vaak bij introverten maar gezellig mee moeten doen van de extraverten.
Je zus moet zich er ook niet mee bemoeien, goed dat je dat hebt afgekapt
Bellan schreef op 18-02-2024 om 09:57:
bedankt voor alle reacties en veel om over na te denken.
de mensen die kwamen, zouden ook op een normale verjaardag zijn geweest, nu waren zijn maten “extra”.
Daarbij is hij inderdaad van “het straffen” door negeren enz. Als hij iets niet leuk vind praat hij niet, maar negeert je.
Het waren overigens wel mijn neef en nicht, maar na 9 jaar samen is het inmiddels ook zijn familie natuurlijk.
hij kan wel leuk doen met zn maten, maar negeert de rest? Neef en nicht heeft hij alleen “dag” gezegd verder niet, en omdat zij hem aanspraken.
natuurlijk ga ik hier over nadenken (en nooit meer doen) maar als je iets niet leuk vind, maar je weet dat iemand zn uiterste best heeft gedaan, kun je ook je ego even opzij zetten. En meehelpen met de vaat lijkt me het minste (was de “gewone” vaat niet van het feest).
En het is niet dat hij nooit naar feestjes ging ofzo en hij niet van veel mensen houdt.. daarbij waren dit allemaal bekenden…
mijn bedoelingen waren goed (ookal dus misschien niet handig en passend voor hem) maar hij is op zo’n moment gewoon heel erg gemeen in mijn ogen…
Maar ik zal de reacties nog eens lezen en alles overdenken..En AriannaH: het gevoel van “niet in de woonkamer komen staan om mij te straffen of negeren” herken ik: dat is zeker zijn manier van doen..
Bedankt iedereen!
Ik lees in je posts dat je erg de nadruk blijft leggen op wat jij allemaal gedaan hebt en hoe goed dat allemaal wel niet is. En hoe rot het wel niet is hoe je vriend zich gedraagt " als een eikel". Zoals Ysenda al aangeeft; jullie lijken een andere liefdes taal te spreken en jij vertaald het daardoor anders. Misschien even je eigen ego opzij zetten en je excuses aanbieden aan hem dat je hem dit feest zo hebt opgedrongen. Je kunt wel hem heel erg gemeen noemen maar jij bent over zijn grenzen gegaan.
Je schrijft verder; dat het jouw neef en nicht zijn die na 9 jaar ook zijn familie zijn. Dat vindt jij, denkt hij er ook echt zo over? Ik vermoed van niet door zijn uitspraak;
hoezo, nou en? Ik heb ze toch niet gevraagd”
Dit impliceert bij mij dat hij toch echt een heel andere band met ze heeft dan hoe jij het ervaart. En deze neef en nicht door hem zelf waarschijnlijk niet gevraagd zouden zijn. Ik snap wel dat hij dan liever met zijn maten praat, zeker als die er normaal niet bij zijn en nu extra zoals je schreef ( waarom zijn ze er normaal niet bij dan?).
Als jullie vaker dit soort situaties hebben waarbij jij vindt dat hij je " straft" of " gemeen" doet of dat jij " nooit iets goed kan doen"; probeer eens helder te krijgen waar dat ontstaat. Is hij werkelijk zo? Of krijgt hij wellicht veel opgedrongen / worden er dingen zonder overleg gedaan / moeten dingen vaak op jouw manier etc? Jullie komen a.d.h.v. wat je schrijft over als 2 totaal verschillende mensen. Dat kan dan op bepaalde punten best botsen.
ik hou zelf helemaal niet van verassingen en verjaardagen,mijn man weet dat en regelt dan ook niets gelukkig. Mocht hij dat toch doen dan heb ik in ieder geval wel het fatsoen om me dankbaar en vriendelijk op te stell de n tegenover de mensen die gekomen zijn. Ik zal me dan niet als een hork gedragen. Maar iedereen is anders
Tsja, wat moet je er van zeggen.
Als je het inderdaad wist dat hij het echt niet leuk vindt, dan kon je dit verwachten. Al vond hij het vijf jaar geleden nog wel leuk.
Hij had op z'n minst kunnen zeggen dat hij het niet leuk vindt, maar wel waardeert dat je er moeite in hebt gestoken. Het komt nu een beetje over als afkraken om het afkraken.
Hoe heeft hij gereageerd op zijn verrassingsfeest van 5 jaar geleden? Was hij daar echt blij mee? Enthousiast?
Als hij toen wel normaal deed maar niet enthousiast was, dan had je dat op kunnen pakken. Sowieso achteraf over praten bij het eerste feest, ook na twee weken of zo: wat vond jij ervan?
En nee, het is niet netjes dat hij zo bot reageert. Maar misschien heb jij de signalen gemist van 5 jaar geleden.
Ik houd zelf helemaal niet van zo'n verrassingsfeest. Toen ik 50 werd heb ik mijn man en kinderen op het hart gedrukt om niets te doen en vooral niet met Sarah. Mijn schoonouders hebben lang geprobeerd om ze zover te krijgen. Gelukkig niet gelukt.
Ik lees in jou OP en je reacties dat je veel vanuit jezelf redeneert, nogal veel van anderen verwacht, erg sturend bent en daarnaast ook heel veel aannames doet.
Je denkt dat omdat jij het leuk vindt en omdat jij dankbaar en enthousiast zou zijn dat dat voor iedereen geldt.
Het valt me op dat jullie nauwelijks lijken te communiceren, dát of jij luistert niet goed naar je partner. Hoe kan het anders dat er zo’n gigantische mismatch ontstaat tussen jouw verwachting vs realiteit ? Ook vindt ik dat je veel aanneemt. Bijvoorbeeld dat jouw partner je neef en nicht als zijn familie beschouwd. Dat is vaak niet eens zo bij schoonouders en schoonzussen/zwagers, laat staan bij verre familie als neven en nichten. En wat betreft aandacht geven aan de gasten: op zo’n feest met toch redelijk wat mensen verwacht ik zelf niet dat het feestvarken er in slaagt met alle aanwezigen een gesprek te voeren. Dat is ook helemaal niet erg, over het algemeen vermaken gasten op een feest zichzelf en elkaar en is er begrip voor dat de jarige zich niet door 20 kan delen.
Interessant hoe veel mensen reageren.
Ik snap de reacties overigens wel als je niet van verrassingsfeestjes/verrassingen houdt of het een beetje veel vindt om dat ook met 35 jaar te doen (vind ik trouwens ook).
TO schreef wel dat haar vriend het verrassingsfeest met 30 jaar ‘erg leuk’ vond. De vraag is inderdaad of zij dat denkt of dat hij dat dan toen ook zo gezegd heeft.
@ TO, hoe zat dat toen?
Als hij dat toen wel enthousiast gezegd heeft, is de actie van TO toch alweer iets minder vreemd?
Wat mij opvalt is dat niemand echt ingaat op het nare gedrag van haar vriend, om haar te negeren, heel kwalijk gedrag als dat langer duurt of vaker voorkomt, als het ware haar te straffen (zo ervaart zij dat, en doet hij kennelijk vaker).
Vinden jullie dat normaal gedrag als iemand een iets doet of een verrassingsfeestje organiseert waar je geen zin in hebt? Dan zeg je toch: vind ik niet leuk, graag nooit meer doen? Dan ga je toch niet iemand negeren?
En wat vinden jullie ervan dat TO bang is voor escalatie?
@TO, ben je daar vaker bang voor? Wat zijn je ervaringen op dit vlak? En waar ben je precies bang voor?
@TO, heb je nou vaker het gevoel dat je erg je best moet doen om je vriend tevreden te stellen? En het gevoel dat je op eieren loopt?
ArianneH schreef op 18-02-2024 om 18:38:
Interessant hoe veel mensen reageren.
Ik snap de reacties overigens wel als je niet van verrassingsfeestjes/verrassingen houdt of het een beetje veel vindt om dat ook met 35 jaar te doen (vind ik trouwens ook).
TO schreef wel dat haar vriend het verrassingsfeest met 30 jaar ‘erg leuk’ vond. De vraag is inderdaad of zij dat denkt of dat hij dat dan toen ook zo gezegd heeft.
@ TO, hoe zat dat toen?
Als hij dat toen wel enthousiast gezegd heeft, is de actie van TO toch alweer iets minder vreemd?
Wat mij opvalt is dat niemand echt ingaat op het nare gedrag van haar vriend, om haar te negeren, heel kwalijk gedrag als dat langer duurt of vaker voorkomt, als het ware haar te straffen (zo ervaart zij dat, en doet hij kennelijk vaker).
Vinden jullie dat normaal gedrag als iemand een iets doet of een verrassingsfeestje organiseert waar je geen zin in hebt? Dan zeg je toch: vind ik niet leuk, graag nooit meer doen? Dan ga je toch niet iemand negeren?
En wat vinden jullie ervan dat TO bang is voor escalatie?
@TO, ben je daar vaker bang voor? Wat zijn je ervaringen op dit vlak? En waar ben je precies bang voor?
@TO, heb je nou vaker het gevoel dat je erg je best moet doen om je vriend tevreden te stellen? En het gevoel dat je op eieren loopt?
Vriend van TO kwam er doordat de buurvrouw zich versprak achter dat zij een feest had georganiseerd. Hij gaf toen meteen aan " je weet dat ik daar niet van hou"....het lijkt er dan dus op dat hij er echt niet van houdt en het bij 30 jaar wellicht enigzins geaccepteerd heeft omdat dit soort feestjes meestal een eenmalig iets is. Erg overdreven omdat met 35 weer te doen.
Zij organiseert een feestje waar hij echt niet op zat te wachten maar wat zij vooral zelf leuk vindt en veel bewondering voor verwacht. Dat werkt zo niet natuurlijk.
Jij legt nu erg de nadruk op zijn gedrag " het negeren", die man is boos over hoe het gelopen is en uit dat op deze manier. Bois zijn is niet verboden. Wat de escalatie inhoudt weten wij niet.....wordt hij agressief? Gaat hij schreeuwen? Of wordt het wellicht een gesprek wat TO niet wil horen? We weten het niet.
Ik vind je post erg insinuerend alsof vriend van TO per definitie fout is. TO zal het ongetwijfeld goed bedoelen maar als dit soort dingen telkens gebeurd ( geen rekening houden met zijn wensen) dan kan het ook een gevolg zijn. Zij komt heel extravert over, op zich niks mis mee maar zet daar een introvert tegenover en het botst gigantisch.
ArianneH schreef op 18-02-2024 om 18:38:
Interessant hoe veel mensen reageren.
Ik snap de reacties overigens wel als je niet van verrassingsfeestjes/verrassingen houdt of het een beetje veel vindt om dat ook met 35 jaar te doen (vind ik trouwens ook).
TO schreef wel dat haar vriend het verrassingsfeest met 30 jaar ‘erg leuk’ vond. De vraag is inderdaad of zij dat denkt of dat hij dat dan toen ook zo gezegd heeft.
@ TO, hoe zat dat toen?
Als hij dat toen wel enthousiast gezegd heeft, is de actie van TO toch alweer iets minder vreemd?
Wat mij opvalt is dat niemand echt ingaat op het nare gedrag van haar vriend, om haar te negeren, heel kwalijk gedrag als dat langer duurt of vaker voorkomt, als het ware haar te straffen (zo ervaart zij dat, en doet hij kennelijk vaker).
Vinden jullie dat normaal gedrag als iemand een iets doet of een verrassingsfeestje organiseert waar je geen zin in hebt? Dan zeg je toch: vind ik niet leuk, graag nooit meer doen? Dan ga je toch niet iemand negeren?
En wat vinden jullie ervan dat TO bang is voor escalatie?
@TO, ben je daar vaker bang voor? Wat zijn je ervaringen op dit vlak? En waar ben je precies bang voor?
@TO, heb je nou vaker het gevoel dat je erg je best moet doen om je vriend tevreden te stellen? En het gevoel dat je op eieren loopt?
Je hebt een punt, maar na zo'n feestje zou je aan mij als introvert ook niets meer moeten vragen of van mij verwachten. Dan heb ik geen energie meer om nog enige sociale interactie van welke soort dan ook te hebben. Dan zou ik idd ook de vaatwasser in ruimen en dan aftaaien en vooral met rust gelaten willen worden. Ga je dan nog tegen mij praten krijg je een grom en verder niets.
Ik vind het gedrag van je vriend niet chic. Ook al zat hij er niet op te wachten, dat kunnen de gasten natuurlijk niet weten, die zijn ook maar gewoon uitgenodigd. En negeren is voor mij echt een hele dikke no go. Als je even rust wil en moet ontprikkelen, helemaal prima, maar dan kan hij dat zeggen in plaats van jou dood te zwijgen.
Verder is de hele situatie gebaseerd op aannames zonder overleg. Zeg dat je volgende keer zult overleggen over wat hij wil qua feestje, wie hij wil vragen etc. Of laat het hem zelf regelen. En dat je geen verrassingen meer zult organiseren.
Als je daadwerkelijk nooit iets goed genoeg kunt doen voor hem, waar ligt dat aan? Zijn de verwachtingen te hoog of worden ze niet uitgesproken? Of zegt hij A en wil vervolgens toch B?
Ze heeft alles opgeruimd met haar zus. Als die zus er de hele tijd bij was, snap ik wel dat haar vriend niet is begonnen met het bespreken. Dat doe je toch niet als die zus er nog is? En tegen de tijd dat de zus wegwas, was TO al diep gekwetst door zijn zwijgzaamheid waarschijnlijk, waardoor hij ook niks meer tegen haar kon of wilde zeggen.
Valeria schreef op 18-02-2024 om 20:11:
Ze heeft alles opgeruimd met haar zus. Als die zus er de hele tijd bij was, snap ik wel dat haar vriend niet is begonnen met het bespreken. Dat doe je toch niet als die zus er nog is? En tegen de tijd dat de zus wegwas, was TO al diep gekwetst door zijn zwijgzaamheid waarschijnlijk, waardoor hij ook niks meer tegen haar kon of wilde zeggen.
En het feit dat hij vaker haar negeert en ‘straffend’ gedrag vertoont?
En het feit dat TO bang is voor escalatie? Ik vind zo’n opmerking wel veelzeggend, maar hoop dat TO iets meer licht op andere situaties wil schijnen waar het escaleerde en waar ze nu dan bang voor is.
@TO, ik neem aan dat er in die situaties niet altijd iemand anders bij is?
Dus Valeria, ik vraag me af of de aanwezigheid van de zus in het algemeen zo’n bepalende factor is in de relatie tussen TO en haar vriend en in het gedrag van vriend naar TO, dat ik toch wel zorgwekkend vind. Nb Vooral omdat het dus vaker lijkt te gebeuren.
