partner ziet mijn kinderen niet zitten maar wil mij wel
Hallo,
het is al even dat ik ermee loop en niet weet wat best te doen. Ik ben gescheiden en heb 3 kinderen (2 puberjongens en 1 dochter lagere school leeftijd). Ik heb m'n partner 2 jaar geleden leren kennen, meteen beide stapelverliefd. Naar mijn gevoel wilde hij snel te hard gaan, sprak van de 1e dag al van snel samenwonen. Na een paar maanden wilde hij een huis samen kopen (zaten in LAT), ik liep op roze wolken en gaf toe. Eens getekend overviel me een raar gevoel; het klopte precies niet, zeker omdat hij vroeg te erven (ipv m'n eigen kinderen). Ik heb alles gedaan zodat ik alleen het huis kon kopen, wilde geen binding meer met hem, ik was bang en heb gebroken. Even erna miste ik hem teveel en terug aangemaakt, intussen alleen gekocht en verhuisd. Na een half jaar kocht hij zelf een huis, in dezelfde stad als mij. Ok, een LAT relatie nog steeds waarbij we vaak samen waren bij mij en één dag in het weekend als de kinderen er waren. Hij leek jaloers op m'n kinderen, gaf hen niet veel aandacht (omdat hij verlegen is zei hij) en duidelijk erg op z'n centen (bv hij zou een taart meebrengen voor verjaardag zoon, kwam af met een reeds half opgegeten taart!). Heb hem vaak geduid op z'n proberen te profiteren bij mij (hele dag komen eten, was doen,..). Na veel tijd en druk van mijn kant is dit ok nu. Kinderen voelden zich niet goed bij z'n aanwezigheid, partner zei hen amper iets, wel eens voetballen samen maar leek erop dat het niet voor de kinderen was, wel omdat hij iets aan z'n conditie wilde doen. Deed vaak dingen uit eigenbelang vond ik. Vaak smoesjes en excuses.
Ineens (vrij kort na z'n eigen verhuis) trok hij zoch terug precies, weinig engagement. Kwam precies enkel voor het plezier en om z'n eenzaamheid op te vullen. Ontkende hij. Deed de afwas niet meer of even helpen in de tuin. Even later wilde ik een gesprek erover openen maar ik stootte op onbegrip, een muur. Hij draaide het om, stond te lachen toen ik me erover opwond. Vreemd vond ik dit. Heb gebroken, even later weer samen.. Maar ik wilde hem weghouden van de kinderen deze keer. Hij had ook gezegd dat hij kinderen niet aankon maar mij wel graag heeft. Affectie nodig en eenzaam verklapte hij. En zo moeilijk om een vrouw te vinden die zo nauw aansluit bij hem zei hij. Hij zou liever op deze manier verder doen: zonder kinderen afspreken, en als ze groter zijn ze wel een andere visie op hem zouden hebben en ze "toch niet meer thuis zouden wonen".
In al die tijd heb ik geregeld gebroken maar hem toch weer genomen. Wss is dit verkeerd.. maar zie hem nog (te) graag. Telkens als ik schrok van een vreemde reactie (bv even me time nodig nadat de kids weer naar de vader waren, dan gaslightte hij me)
En ik heb het gevoel: als hij m'n kinderen niet "wil", respecteert hij me niet. Definitief breken of verder LATTEN (zonder kinderen)? Recent gaf hij aan dat ik in alles mag beslissen: terug afspreken met de kinderen is goed voor hem. Maar dan zie ik hem weer in hetzelfde want hij draait het om: de kinderen staan niet open voor mij, ik moet dus niets doen of initiatief nemen. Dat vind ik niet juist. Samenwonen in mijn kindvrije week wil hij wel, met de kinderen ziet hij niet echt zitten. De lusten maar niet de lasten?
M'n kinderen zijn nu tegen hem ("heb je nu eindelijk het contact verbroken met hem? het klopt niet mama") (ze zien hem niet meer nu), m'n familie en hele omgeving zeggen afstand te nemen van hem, wantrouwen.
Een objectieve visie graag. Bedankt om alles te lezen.
Ok hij ging wandelen en in mijn buurt passeren dus ideale gelegenheid om de zak te komen halen hé. Zo gezegd zo gedaan. Hij zei nog dat het beter is om het vriendschappelijk te houden nu, geen relatie meer want geeft hem teveel stress. Hij kan de kinderen niet echt aan.
Maar hij wil me dus nog wel geregeld zien, als vrienden afspreken. Gemakkelijke manier zonder kinderen weeral en/of toch met de hoop op meer later..? Lusten en zijn behoeften wensen te vervullen weer waarschijnlijk. Hij heeft amper vrienden en contacten momenteel.
Trap daar niet in, ik raad je dringend aan het contact helemaal te verbreken. Hij zal anders toch weer aan je gaan trekken en je proberen weer jn een relatie te manipuleren. Het begint nu al: jij hebt er een punt achter gezet, maar nu draait hij het zo dat wil hij niet meer omdat hij de kinderen niet aan kan. En hij is zielig omdat hij weinig vrienden heeft? Niet jouw probleem!! Als hij een echte barcust is, zal hij blijven proberen onder je huid te kruipen en emoties bij jou los te maken. Kwel jezelf niet onnodig, verbreek het contact. Jij ben niet verantwoordelijk voor hem.
haha, zat ik ook te denken; hij draait het nu zo dat het voor hemzelf klinkt alsof hij er een punt achter heeft gezet. De manier om het gevoel van controle terug te krijgen.
Goed dat jullie dat zeggen! Waarom zie ik dat niet in? Dat hij het weer omdraait.
En klopt want hij berichtte nog om woensdag af te spreken maar dat ik het uur maar moet zien . Euh??
Zou je niet beter elk contact met hem vermijden en zijn nummer blokkeren? Hij gaat je blijven bespelen en manipuleren, hij kán niet anders want dat is wie hij is. De leuke momenten die je met hem hebt, wegen niet op tegen de stress en al de onrust hij je bezorgd.
Kies voor jezelf, voor je rust, voor je kinderen. Maar kies nooit meer voor hem.
Ik zou duidelijk zijn en antwoorden: nee, ik wil niet meer afspreken. Niets meer en niets minder. Niet uitleggen. Niet in discussie gaan. Als hij toch weer contact opneemt, kun je zijn nummer en e-mail blokkeren. Sterkte.
Wat Imi zegt en wat ik ook al eerder voorspelde: hij zal nieuwe manieren proberen om je in zijn invloedssfeer te houden. Met zijn woorden 'beter om vrienden te blijven' wil hij je aan de ene kant uittesten en aan de andere kant toch contact met je houden. Trap er niet in. Hij heeft nu zijn spullen, Verbreek het contact, dan kan je gaan herstellen van dit gebeuren.
Vergelijk het met stoppen met roken: je stop niet door te zeggen 'ik rook niet meer', je stopt zelfs niet door je laatste sigaret, je stopt door vol te houden met stoppen.
zoals ik al eerder zei: stop vooral ook met hem willen doorzien, je af te vragen waarom hij dingen doet, stop met hopen dat je erkenning krijgt dat je niet gek bent (dat ben je niet, dat kan je van ons horen), maar stop gewoon, met alles van hem, geen telefoon, geen email, brieven terug, zelfs niet meer op zijn social media kijken of op plaatsen komen waar je hem zeker tegen gaat komen. Ga cold turkey. stop.
Zelf heb ik jaren geleden het contact verbroken met een narcist in mijn leven. Ik heb enkele keren met hem moeten breken voor ik er definitief in slaagde het contact te stoppen en niet meer in te gaan op zijn manipulaties.
ik heb bij mezelf gemerkt dat het als 'normale' persoon heel moeilijk is om een narcist echt te doorgronden en hem écht als narcist te zien. Ik probeerde hem teveel te begrijpen vanuit mijn eigen denkwijze en vanuit 'normale' gevoelens.
Hij had een jeugd gehad met een tirannieke narcistische vader. Hij had vaak problemen op zijn werk, binnen zijn familie en met vrienden omdat hij zoveel goeds voor anderen wilde doen maar nooit iets terugkreeg. Hij leek oprecht verdriet te hebben, ik geloofde zijn gevoelens van eenzaamheid. Ik heb nooit begrepen hoe iemand tranen kan faken en eerlijk gezegd begrijp ik nog steeds niet hoe iemand dit kan.
Net als jij, zag ik vele voorbeelden van manipulaties en ik had hem ook regelmatig door. Maar het plaatje volledig 'vatten' en hem zien als iemand met een zware persoonlijkheidsstoornis die geen normale gevoelens kan hebben en dag in dag uit manipuleert, dat was te moeilijk voor mij.
Jarenlang heb ik mijn diepe gevoelens van verdriet, pijn en gemis door zijn kwetsende woorden en gedrag aan de kant geschoven. Hij was immers het slachtoffer, deed hij me geloven.
Ik denk dat het belangrijk is om naar je gevoelens te luisteren in plaats van hem proberen te doorgronden. Niet alleen naar de gevoelens die je nu hebt maar ook naar de pijn en de stress die je in het verleden onderdrukt hebt. Enkel jouw gevoelens zijn in dit verhaal belangrijk want de gevoelens die hij aan jou toont zijn ofwel fake ofwel compleet uitvergroot. Hou enkel rekening met wat jij écht wil. Bij mij was dat een leven zonder stress, pijn en 'zijn gedoe' en ik ben heel blij dat ik er uiteindelijk in geslaagd ben hem uit mijn leven te schrappen.
AliceC schreef op 18-04-2021 om 22:27:
Zou je niet beter elk contact met hem vermijden en zijn nummer blokkeren? Hij gaat je blijven bespelen en manipuleren, hij kán niet anders want dat is wie hij is. De leuke momenten die je met hem hebt, wegen niet op tegen de stress en al de onrust hij je bezorgd.
Kies voor jezelf, voor je rust, voor je kinderen. Maar kies nooit meer voor hem.
Hij kan niet anders.. amai zo raar. Wat ik me vaak afvroeg (ook bij ex man), doen ze dit bewust? Ze weten dat ze iemand aan het misbruiken zijn?
Bedankt voor de andere uitleg in je bericht ook. Je beschrijft het zoals ik het aanvoel en beleef. Ik heb eigenlijk empathie voor hem hé, ik vind het erg dat hij zo moet leven (vol angsten en leegte vanbinnen), zou hem willen helpen maar dat kan ik niet weet ik. (bij ex man vaak gedacht van wel, nu weet ik beter). Triestig mannetje, triestig leven... De belofte om in therapie te gaan werd steeds uitgesteld (om me in hoop te houden wss), laatste keer werd hij kwaad toen ik er weer over begon: ben je nu weer daar ermee? Ik weet het nu wel hé!
Nee, ik kan me dat 'monster' in hem ook niet helemaal bevatten. En focus op mezelf nu inderdaad.
"Kies voor jezelf, voor je rust, voor je kinderen. Maar kies nooit meer voor hem."
Blijft hangen, bedankt.
MRI schreef op 18-04-2021 om 22:32:
Wat Imi zegt en wat ik ook al eerder voorspelde: hij zal nieuwe manieren proberen om je in zijn invloedssfeer te houden. Met zijn woorden 'beter om vrienden te blijven' wil hij je aan de ene kant uittesten en aan de andere kant toch contact met je houden. Trap er niet in. Hij heeft nu zijn spullen, Verbreek het contact, dan kan je gaan herstellen van dit gebeuren.
Vergelijk het met stoppen met roken: je stop niet door te zeggen 'ik rook niet meer', je stopt zelfs niet door je laatste sigaret, je stopt door vol te houden met stoppen.
zoals ik al eerder zei: stop vooral ook met hem willen doorzien, je af te vragen waarom hij dingen doet, stop met hopen dat je erkenning krijgt dat je niet gek bent (dat ben je niet, dat kan je van ons horen), maar stop gewoon, met alles van hem, geen telefoon, geen email, brieven terug, zelfs niet meer op zijn social media kijken of op plaatsen komen waar je hem zeker tegen gaat komen. Ga cold turkey. stop.
Ok begrepen 
Weer goede stevige woorden voor het duwtje dat ik soms nodig heb.. Bedankt hiervoor.
Herstellen, zo voelt het niet. Bij ex man destijds wel, enorm zelfs. Maar door de lange vechtscheiding erna uitgesteld geweest. Ik was meer op m'n hoede deze keer, en steeds grenzen aangegeven deze keer die hij telkens overschreed. Vermoeiend! Steeds vechten, ik zou het wel kunnen. Nee.. Die keren dat ik besefte dat m'n gevoelens er niets toe deden en hij het zich gewoon niet aantrok, en ik moest zwijgen, hebben me dan stilletjesaan (een heel proces) de ogen doen opendoen. Dit wil ik niet meer, dit is niet normaal.
Volledig stoppen en zo ook beginnen afkicken. Vanavond het laatste bericht sturen dan zoals Imi zegt.
Print je eigen bericht hierboven uit en hang het op de koelkast 👍!
gr Angela
kiddies3 schreef op 19-04-2021 om 11:15:
[..]
Volledig stoppen en zo ook beginnen afkicken. Vanavond het laatste bericht sturen dan zoals Imi zegt.
En dan zijn nummer blokkeren.
Wat ik me destijds voor ogen hield en nog steeds voor ogen houd: ik wil geen drama meer. Als een relatie drama is of wordt, is het foute boel. Een man moet wat positiefs aan je leven toevoegen. Drama, ruzies en jouw grenzen steeds weer oprekken of overschrijden, dat kun je missen als kiespijn! Een man die van jou houdt, zal jou en je grenzen respecteren. Het probleem is dat narcisten je uiterst vakkundig een rad voor ogen draaien in de eerste periode.
Wat ik eerder al zei: zorg nu eerst dat je gelukkig wordt in je eentje, met jezelf, je eigen activiteiten en je eigen vrienden. Vanuit die positie is het veel gemakkelijker om aan te voelen of iemand goed voor je is en ook om weer afscheid te nemen wanneer het toch niet goed blijkt te zijn.
Wat Imi hierboven schrijft, klopte voor mij ook volledig. Ik wou zijn drama ook niet meer, ik had er genoeg van om tijd en energie te steken in iets wat telkens opnieuw van voren af aan opnieuw begon. Die oneindige cyclus van drama en steeds opnieuw gekwetst worden, die ellenlange monologen van hem...
Toen ik definitief met hem brak, had ik plots veel meer vrije tijd voor mezelf. Ademruimte om rustige en leuke dingen te doen, ik had ook weer meer tijd om te investeren in mensen waarmee ik wel een stabiele en aangename relatie heb.
En het fijne is: deze man is niet de vader van je kinderen. Dus je hoeft ook niet om wille van de kinderen nog iets van contact met hem te onderhouden. Je hoeft helemaal niets van hem en bent hem niets verschuldigd. Je kan het contact dan ook gewoon helemaal stopzetten.
Groeten,
Temet
