Plots was ik ongewild "de minnares"
Graag wil ik hier even mijn verhaal kwijt. Plots was ik ongewild de "minnares".
Iets meer dan een jaar geleden leerde ik online een leuke man kennen. Beiden single, ik kinderen, hij niet.We hadden al snel een relatie.
Wat wel was dat hij soms afspraakjes op het laatste annuleerde .
Of niet kwam opdagen, waarna hij dan vb. stuurde dat er iets gebeurd was, oma was met spoed naar ziekenhuis en er erg aan toe....
Voor de rest hadden we het heel erg fijn samen.
Toen we hadden afgesproken en hij niet kwam opdagen, ik hem na uren proberen niet kon bereiken en ongerust werd, ben ik naar hem toegereden. Wat hij ook zelf gezegd had, van kom anders maar naar mij, want hij zou nog even slapen nadat hij met vrienden op stap ging.
Zo stond ik dus plots bij zijn ouders, (daar woonde hij zei hij na zijn vorige relatiebreuk) en hoorde ik van hen dat hij getrouwd is en een kindje heeft.
Mijn wereld stortte in, en die mensen ook natuurlijk.
De ouders zeiden onmiddellijk dat ik hem moest laten en zij het niet aan zijn vrouw zouden zeggen. Ze zouden hem er wel mee confronteren.
Ik heb hem de dag erna geconfronteerd. Eerst was hij razend, uiteindelijk wel gepraat.
En ja, hij bood zijn excuses aan, was dom, maar zag me graag....
Ik wist het allemaal niet meer, in begin was het heel duidelijk, dit stopt. Vrouw wel of niet inlichten? ....Ik ben totaal ongewild in deze situatie terechtgekomen. Heb dit nooit gewild, zou er nooit bewust in meegegaan zijn.
Was vroeger altijd heel duidelijk, mocht dit gebeuren. Maar nu ik in deze situatie zit is het allemaal veel moeilijker, want na een jaar zie je die ook wel echt graag.
Voor mezelf zit ik met heel veel vragen, schuldgevoel, verdriet, ... Ik ben meer dan een jaar evenveel belogen en bedrogen door hem.
Hij heeft me hier bewust in meegesleurd, hij wist perfect wat hij deed.
Ook naar zijn vrouw toe, want verschillende personen weet dat ze bedrogen wordt behalve zij.
Ik heb met hem al heel veel gepraat ondertussen, maar ook enkel dit, geen fysiek contact meer sindsdien.
Hij gaat van het ene naar het andere. De ene dag wil hij met mij verder, de andere dag zegt hij dat het niet gaat. Dan zegt hij dat het stopt tussen ons, geen contact meer. Dan stuurt hij weer dat hij bij mij wil zijn. Dan zegt hij dat hij een eind aan zijn leven gaat maken. Dan is het weer dat ik het haar maar moet zeggen als ik dat wil, maar hij dan alles kwijt is.
Hij wil enkel samenblijven met zijn vrouw voor het kind, het huis,...En is niet van plan haar de waarheid te zeggen.
En zijn ouders doen ook alsof er niets gebeurd is
Voor mij is dit een verschrikkelijke situatie. Weet niet meer wat te doen. Ik kan geen rust meer vinden.
Hoop hier een beetje raad, advies te vinden.
MRI schreef op 18-12-2023 om 22:56:
[..]
Maar waarom vindt hij dat jij dat moet doen? Hij is toch met haar getrouwd?
Waarschijnlijk omdat hij dan de gebeten hond kan spelen en Twijfelaartje de schuld kan geven. De boosheid van de bedrogen vrouw zal zich dan misschien eerder richten op de minnares dan op de echtgenoot.
Annaniem2023 schreef op 18-12-2023 om 23:35:
[..]
Waarschijnlijk omdat hij dan de gebeten hond kan spelen en Twijfelaartje de schuld kan geven. De boosheid van de bedrogen vrouw zal zich daJn misschien eerder richten op de minnares dan op de echtgenoot.
Ja dat snap ik, maar ik wilde dat zij dat zelf zei en besefte
GekkeHenkie100 schreef op 18-12-2023 om 23:24:
Ja, het is moeilijk voor je. Ik heb niet de illusie dat ik dat kan begrijpen. Maar een paar vragen:
- Denk je dat het makkelijker of moeilijker wordt als je zo doorgaat?
- Denk je dat hij ten diepste op jou of op zichzelf gericht is?
- Denk je dat hij ooit voor jou gaat kiezen?
- Denk je dat hij ooit voor jou een betrouwbare partner gaat worden?
- Vind jij dat je iemand verdient die niet eerlijk tegen je is, die zijn vrouw voor blijft liegen, die zijn problemen niet oplost, die wegloopt voor zijn verantwoordelijkheid, die jou voor zijn karretje spant?
Als je heel eerlijk bent…? Ik gun je een mooier leven. En hem ook.
Nou ik gun twijfelaartje een mooier leven, en de vrouw van haar minnaar ook. Beide vrouwen zijn bedrogen door meneer. Dus hij mag op de blaren zitten wmb
Twijfelaarje,
Deze man gaat nooit voor jou kiezen. Ook al houdt hij ook van jou. En jij van hem. Maar jij bent nu niet meer de onwetende vrouw die een relatie dacht op te bouwen. Jij bent de bijvrouw. Van een man die meteen weer op Tinder zat nadat jij het contact verbrak omdat je geen minnares wilde zijn. Een man die heel lelijk werd toen jij wilde stoppen. Een man die nu jaar later nog steeds zijn vrouw belazerd.
Wat wil je nu van ons hier op het forum?
Twijfelaartje schreef op 18-12-2023 om 22:18:
[..]
Mocht het zo simpel zijn...
Nou, zo simpel is het wel. Jij wilt dat niet, en ik kan niet inschatten waarom niet, maar het is wel degelijk heel simpel. Hij gaat niet veranderen, de situatie gaat niet veranderen. Deze man gaat niet ineens zijn vrouw aan de kant zetten, stoppen met Tinderen en de rest van zijn leven een trouwe echtgenoot worden. En ergens vermoed ik dat jij dat ook niet wilt, want je houdt jezelf nu al tijden gevangen in dit drama terwijl dat niet hoeft.
Er was ooit een leven zonder hem, en er is straks ook weer een leven zonder hem mogelijk. Maar die stap moet jij zelf zetten. En dus onder ogen zien hoe plat het verhaal eigenlijk is, je bent tegen een foute man aangelopen en soms gebeurt dat en dan ga je weer weg. Accepteren, uithuilen en doorgaan. Nu ben je het alleen aan het rekken en je zet je leven on hold en waarvoor?
Kijk er eens van een afstandje naar, wat zou jij een ander aanraden dan?
Natuurlijk komt er verdriet bij kijken, en woede, en schaamte etc. Maar waarom zou je dat uit blijven stellen. Het moet toch.
Nou ik begrijp ook wel dat het voor jouw gevoelsleven, Twijfelaartje niet simpel is. Je ben er in gestapt denkend dat je met een vrijgezelle man ging. Toen kwam de klap en daarmee een trauma voor jou. Dat maakt ook dat je ws met een traumabinding zit. Dat is een soort hele lastige hechtingsknoop waarbij je verstand zegt niet door te moeten gaan maar het lukt maar niet om te kappen. Ook wel relatieverslaving genoemd. Dat is niet dat je per se een relatie moet maar dat je gehecht bent aan iemand die door verslaving oid niet beschikbaar is. Heel anders dan dat je als twee vrije personen op een normale rustige wijze de relatie opbouwt.
Misschien moet je hulp hierbij zoeken. Want als het allemaal zo is wat ik hierbij boven schrijf (zijn natuurlijk vermoedens) is het inderdaad niet simpel en moet je op verstand en wilskracht hier van af komen.
Waar hoop je, met je geduld, op Twijfelaartje?
Twijfelaartje us verliefd op de verkeerde man, en hoezeer ik dat kan begrijpen, er is geen ontkomen meer aan. Dit gaat slecht aflopen voor iedereen binnen deze ongezonde driehoek. Mensen zijn dikwijls ziende blind. We denken allemaal redelijke wezens te zijn, maar als het erop aankomt zijn we gewoon de slaaf van onze hormonen. Wees verstandig en loop weg. Heb respect voor jezelf en voor de partner van je minnaar. Een man die zegt dat hij van je houdt meent dat wel, maar hij het begrip “houden van” betekent voor hem iets heel anders dan dat het voor jou betekent. Dat is alleen in het moment, en hij leeft van het ene hoogtepunt naar het andere (letterlijk en figuurlijk), maar dat wil absoluut niet zeggen dat hij ook voor jou wil en kan zorgen. Het is gewoon de hier veel genoemde roze bubbel die verslavend werkt. Dus Twijfelaartje, ren ervan weg. Het gaat over na verloop van tijd. En dan kan je iemand ontmoeten die er wel echt voor je is.
